Αιμορραγία στην 6η-7η εβδομάδα

[MayMeye]

Σας χαιρετώ όλες!

 

Έχω διαβάσει νομίζω όλα τα post σχετικά με αιμορραγία στην 6η-7η εβδομάδα αλλά παρόλα αυτά δεν έχω καταφέρει να βγάλω ένα συμπέρασμα για τη δική μου περίπτωση.

 

Είμαι στην 7η εβδομάδα (έχω κλείσει 6 εβδομάδες +2 ημέρες). Μια εβδομάδα πριν (άρα, στην 6η εβδομάδα), είχα μικρή αιμορραγία (λίγο καφέ στο εσώρουχο ή στο σκούπισμα). Μίλησα με τη μαία που συνεργάζεται με τον γυναικολόγο μου, η οποία μου είπε να πάρω Utragestan (1 πρωϊ + 1 βράδυ) μέχρι τις 10 Ιουνίου που θα πάω για το πρώτο υπερηχογράφημα. Και μετά, όπως μου είπε, θα δούμε πως θα προχωρήσουμε, αναλόγως με το τι θα δείξει το υπερηχογράφημα.

 

Πράγματι, το πήρα και μετά από 2 ημέρες μειώθηκε το αίμα (μάλιστα τις 2 τελευταίες μέρες δεν είχα καθόλου). Σήμερα το πρωϊ όμως, είχα πολύ περισσότερο. Καφέ, και πάλι, όχι κόκκινο (μέχρι στιγμής τουλάχιστον). Και έχω προβληματιστεί....

 

Σκέφτομαι ότι ίσως είναι φυσιολογικό...ότι ίσως δεν είναι...δεν ξέρω...

 

Ποια είναι η γνώμη σας?.....

[giota.]

Εφ οσον ειναι καφε και οχι κοκκινο μην ανυσηχεις και τοσο.Απλα ισως να σηκωθηκες λιγο αποτομα ή να εκανες αθελα σου καποια αποτομη κινηση.Να παιρνεις τα ουτροτζεσταν και να εισαι ξαπλωμενη....στο μεταξυ παρε παλι την μαια σου ενα τηλεφωνο.Τα ειχα περασει κι εγω αυτα στο πρωτο τριμηνο της πρωτης μου εγκυμοσυνης.Θα κανεις λιγη υπομονη μεχρι να πας στο ιατρο σου να σου κανει υπερηχο για να δει την ποσοτητα του αιματος και θα κρινει καλυτερα.

[VassoP]

Καλημέρα, στην πρώτη μου εγκυμοσύνη έπαιρνα και εγώ Utrogestan για περίπου 1 μήνα μέχρι να σταματήσουν τα καφέ.

Μετά είχα αιμορραγία!! Ειχα τρελαθεί ....

Βρέθηκε όμως πως είχα ένα μικρό πολύποδα στον κόλπο και από εκεί προερχόταν.

Μόλις γέννησα εξαφανίστηκε και ο πολύποδας.

 

Στο δεύτερο παιδί, ενάμιση μήνα πριν γεννήσω είχα πάλι αίμα.... νομίζαμε πως ήταν αποκόλληση, τελικά ήταν ορμονολογικό το θέμα ...

 

Δεν θα είναι τίποτα , μην ανησυχείς.

[MayMeye]

Σας ευχαριστώ πολύ και τις δυο σας, τόσο για την πληροφόρηση όσο και για την ενθάρρυνση.

 

Ξέχασα βέβαια προηγουμένως να σας πω ότι έχω και σύμφυση μήτρας, την οποία την ανακάλυψα 2-3 μήνες πριν μείνω έγκυος. Ο γυναικολόγος μου μου είχε πει ότι αποτελεί λόγο αποβολής μεν, ωστόσο υπάρχουν περιπτώσεις όπου η κύηση έχει ολοκληρωθεί κανονικά, χωρίς επιπλοκές. Κι έτσι, μου είχε προτείνει να μην προχωρήσω ακόμη σε χειρουργείο, μιας και μια απόξυση (γιατί στην ουσία απόξυση θα γινόταν) θα προκαλούσε κατά πάσα πιθανότητα σύμφυση της μήτρας εκ νέου. Οπότε, θα είχα υποστεί ένα χειρουργείο και στην ουσία δεν θα είχαμε διορθώσει τίποτα. Μου είπε επίσης ότι τα ποσοστά αποβολής που έχω είναι παρόμοια με αυτά μιας γυναίκας που δεν έχει σύμφυση. Έτσι, πήρα την απόφαση να μην μπω χειρουργείο ακόμα.

 

Γι'αυτό μάλλον είμαι ανήσυχη, γιατί ξέρω εξαρχής ότι δύναται να αντιμετωπίσω πρόβλημα...

 

Υπάρχει καμιά σας που να έχει παρόμοιο πρόβλημα (σύμφυση μήτρας) και εγκυμοσύνη?

[hope@]

μην ανησυχεις κοριτσακι τα καφε ειναι συνηθισμενα στην εγκυμοσυνη!οσο για τη συμφυση της μητρας...αφου ο γιατρος σου ειπε οτι τα ποσοστα ειναι τοσο μικρα μην αγχωνεσαι.θα σου πω κατι και μη το παρεξηγησεις προσθεου...εγω προσωπικα οταν ακουω καποιον γιατρο και του λες οτι εχεις για πρωτη φορα καφε και δεν σου ζηταει να σε δει με υπερηχο την επομενη μερα...κατι δεν παει καλα.εγω ειχα μια απαισια εμπειρια απο ενα τετοιο γιατρο στη πρωτη μου εγκυμοσυνη...και μου κοστισε πολυ...δε χρειαζεται να μπω σε λεπτομεριες.απλα σκεψου το.φιλακια κοριτσακι και να μας ενημερωνεις!

[MayMeye]

μην ανησυχεις κοριτσακι τα καφε ειναι συνηθισμενα στην εγκυμοσυνη!οσο για τη συμφυση της μητρας...αφου ο γιατρος σου ειπε οτι τα ποσοστα ειναι τοσο μικρα μην αγχωνεσαι.θα σου πω κατι και μη το παρεξηγησεις προσθεου...εγω προσωπικα οταν ακουω καποιον γιατρο και του λες οτι εχεις για πρωτη φορα καφε και δεν σου ζηταει να σε δει με υπερηχο την επομενη μερα...κατι δεν παει καλα.εγω ειχα μια απαισια εμπειρια απο ενα τετοιο γιατρο στη πρωτη μου εγκυμοσυνη...και μου κοστισε πολυ...δε χρειαζεται να μπω σε λεπτομεριες.απλα σκεψου το.φιλακια κοριτσακι και να μας ενημερωνεις!

 

Σε ευχαριστώ πολύ. Έχεις δίκιο σε αυτό που λες, θα έπρεπε να μου είχε πει να πάω για υπερηχο, συμφωνώ μαζί σου. Προς το παρόν, έχω καλή γνώμη για τον γιατρό μου, πιστεύω ότι ήταν μια πιο επαναπαυμενη αποψη της μαιας (με αυτήν μίλησα, όχι με τον γιατρό). Σκέφτομαι να πάρω αύριο και να επιμεινω να μου κάνουν τον υπερηχο νωρίτερα από την Πεμπτη που είναι κανονικά το rdv μου... Έχω και πονάκια... Σαν αυτά της περιόδου, μικρά (ποτέ δεν είχα δύσκολη περίοδο). Το βράδυ φτερνιστηκα στον ύπνο μου και ξυπνησα από τον πόνο (με έχει πιάσει και κάποια αλλεργία αυτές τις μέρες και φτερνιζομαι συνέχεια, και με κάθε φτερνισμα νιώθω σαν να μου «σπάνε ράμματα». Σας έχει συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο;

[MayMeye]

Καλησπέρα σας φίλες μου.

Επικοινώνησα με τη μαία μου και θα πάω τελικά αύριο για τον πρώτο υπέρηχο, αντί για την Πέμπτη. Περιττό να σας πω ότι ...ε...πως να το κάνουμε...έχω αγωνία.... Για λόγους διαχείρισης εσωτερικής ψυχικής κατάστασης, είμαι ήδη προετοιμασμένη για το χειρότερο. Καλύτερα να ανέβω στην επιφάνεια παρά να βουλιάξω.

Αυτά.

Θα σας ενημερώσω μόλις επιστρέψω.

Σας ευχαριστώ!

[hope@]

περιμενουμε νεα,ολα θα πανε καλα!!!

[MayMeye]

Να'μαι πάλι...

Τα νέα μου έχουν ως εξής...Τελικά, είχα δίδυμα, το ένα παλινδρόμησε (γι'αυτό και είχα καφέ και πόνους κάποια στιγμή, και θα συνεχίσω να έχω καφέ από ότι μου είπε ο γιατρός μου, μέχρι να αποβληθεί μόνο του), το άλλο προς το παρόν τουλάχιστον είναι υγιές. Ακούσαμε την καρδούλα του!

Χαρά και λύπη μαζί...Μάλλον όμως πρέπει να εστιάσω στη χαρά, "έτσι πρέπει" άλλωστε... Ήθελα πολύ να έχω δίδυμα...κάτι το οποίο δεν συμβαίνει συχνά κι ενώ εμένα μου συνέβη (παρόλο που είχα στένωση στις σάλπιγγες, παρόλο που έχω σύμφυση), τελικά το ένα εκ των δύο δεν τα κατάφερε.

Σε μια εβδομάδα θα ξαναδούμε το έμβρυο που μέχρι στιγμής είναι υγιές. ¨Εχω να κάνω και κάτι αιματολογικές εξετάσεις μέχρι τότε, οπότε, έχουμε ακόμη δρόμο.

Ελπίζω να πάνε όλα καλά.... όλα καλά... μακάρι... Δεν το έχουμε πει κιόλας σε κανέναν, και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε! Να το πούμε ή να μην το πούμε ακόμα, στην περίπτωση που δεν πάνε καλά τα πράγματα... Να μοιραστούμε το χαρούμενο κομμάτι της ζωής μας ή να κάνουμε κράτει...τι να πω... δεν ξέρω...

[domnina]

Κοριτσάκι μου,

 

Τελικά η ζωή είναι γλυκόπικρη... πρέπει να εστιάσεις στα καλά νέα.. υπάρχει ένα μωράκι μέσα σου το οποίο δίνει τη μάχη του να μεγαλώσει... και θα μεγαλώσει και θα εξελιχθεί σε ένα υπέροχο παιδάκι.. αυτό που πρέπει να κάνεις τώρα είναι να είσαι ήρεμη και χαλαρή..

 

Επίσης τα καλά νέα είναι ότι η παλινδρόμηση του άλλου δεν σου δημιούργησε σοβαρό πρόβλημα..

 

Επειδή έχω περάσει κι εγώ τη στενοχώρια μιας παλίνδρομης και μάλιστα στην 9η βδομάδα κατά την ταπεινή μου γνώμη θα σου έλεγα να μην πείτε ακόμα τίποτε μέχρι να βεβαιωθείτε ότι όλα βαίνουν καλώς..

 

Εγώ ήμουν αναγκασμένη να' χω τον πόνο μου και να πρέπει να παίρνω τηλέφωνα να ενημερώνω τους γονείς μας και τους φίλους μας.. δεν το άντεξα.. το έκανε ο σύζυγος..

 

Έχε απλά τον φόβο των Ιουδαίων που λέει ο σοφός λαός!

[hope@]

κοπελα μου τι παραξενο αυτο που σου συνεβει!εχς μεινει αναυδη!!μεσα στη ατυχια σου ομως εισαι τυχερη!!!μια καρδουλα χτυπα στη κοιλιτσα σου!!!

[jackrussel]

καλη ψυχολογια και αναπαυση και ολα θα πανε και για τους δυο.

Εγω στην 12 εβδομαδα ειχα μια σημαντικη αποκολληση του πλακουντα και απιστευτη αιμοραγια. ολοι οι γιατροι στα επειγοντα ελεγαν οτι ειναι αρχη αποβολης κι οτι ο πλακουντας κρεμεται απο μια κλωστη, το μωρακι ηταν καλα.

 

υστερα απο πολλες ενεσεις προγεστερονης και ξαπλα για 2 μηνες ο πλακουντας ξανακολλησε και το μωρακι τα καταφερε. κολλησε δε τοσο που οταν γεννησα δεν επεσε απο μονος του. Χρειαστηκε να μου τον βγαλει ο γιατρος με το χερι. Σημερα κραταω αγκαλια τον γιο μου και ευχαριστω τον θεο που ειμασταν τοσο τυχεροι και οι δυο...ηταν κι υστερα απο εξωσωματικη......

 

ξεκουραση ξαπλα και πολλη πιστη

[MayMeye]

Σας ευχαριστώ όλες σας, πολύ! Μου δίνετε κουράγιο και σας αισθάνομαι παρεάκι μου!! Έχετε τραβήξει κι εσείς δεινές καταστάσεις βλέπω...

Δεν έχω παρά να περιμένω να περάσει ο καιρός. Σε 1 εβδομάδα θα ξανακανω υπερηχο, να δούμε πως παει. Προς το παρόν, προσπαθώ να δαμάσω το στομάχι μου (καούρες, ξινίλες, δυσπεψία), που είμαι σίγουρη ότι το έχετε ζήσει κι εσείς. Κάθε συμβουλή ευπρόσδεκτη! Σας ευχαριστώ και πάλι όλες, εύχομαι ο,τι μα ό,τι καλύτερο για εσάς και τα ζουζουνια σας!!!

[fistikaki]

Προς το παρόν, προσπαθώ να δαμάσω το στομάχι μου (καούρες, ξινίλες, δυσπεψία), που είμαι σίγουρη ότι το έχετε ζήσει κι εσείς. Κάθε συμβουλή ευπρόσδεκτη!

 

ειναι οτι καλυτερο μπορει να σου συμβει.. να παρακαλας να συνεχισουν!! ειναι δειγμα οτι η εγκυμοσυνη παει καλα...

 

οταν ειχα παθει αποκολληση στην αρχη της εγκυμοσυνης στην κορη μου, η ανακατωσουρα και οι καουρες ηταν το σημαδι μου οτι το εμβρυακι ειναι μια χαρα, παρα την αιμορραγια που ειχα..

 

βεβαια, τις ειχα μεχρι τον 8ο σχεδον.. αλλα δεν πειραζει

[Toulipa]

Καλημέρα! Τα ίδια ακριβώς πέρασα κι εγώ! Λίγες μέρες αφότου ανακάλυψα ότι ήμουν έγκυος, ξεκίνησε το αίμα. Αμέσως στο νοσοκομείο εγώ ( ήδη είχα μία αποβολή με παρόμοιο τρόπο ), αλλά επειδή ήταν πολύ πρώιμη η εγκυμοσύνη ( 5η εβδομάδα ) δεν μπορούσαν να μου πούνε κάτι σίγουρα. Όταν πήγα δε στον δικό μου γιατρό, δεν ήταν καθόλου αισιόδοξος και νομίζαμε πως ήταν επικείμενη αποβολή.

Μέχρι τον 3ο μήνα που είχα αίμα, ψάχναμε να βρούμε την αιτία ( δίδυμα, που τελικά το ένα παλλινδρόμησε ). Βέβαια οι περιπέτειές μου δεν σταμάτησαν εδώ, αφού και αποκόλληση έπαθα στον 3ο μήνα και μου συνέβησαν και διάφορα άλλα μετά, τα οποία δεν είναι της παρούσης.

Το μόνο πρόβλημα που μου δημιούργησε τελικά αυτό το αίμα, ήταν πως γέννησα στην 37η εβδομάδα,, λόγω γήρανσης του πλακούντα. Ποτέ όμως δεν σκέφτηκα αρνητικά για όσα μου συνέβησαν. Απλά έλεγα, μπόρα είναι θα περάσει.

Το αποτέλεσμα είναι ( και αυτό μετράει ) πως τώρα έχω έναν ταλιμπάν 18 μηνών που δεν μου αφήνει καθόλου χρόνο πλέον για να τα θυμάμαι όλα αυτά!

[xristinaki*]

Kαλημεραα!!ειμαι και γω 6 εβδομαδων και 3 ημερων και ειχα ακριβως τα ιδια συμπτωματα ...μου παν κατευθειαν κρεββατι και utrogestan.Πηγα στο γιατρο μου και με ειδε...εχω μια μικρη αποκολληση με αποτελεσμα να εχω καφε και πονακια...δεν ειναι κατι σοβαρο λεει αφου δεν ειναι αιμα...απλα θελει προσοχη...δεν παω 2 βδομαδες για δουλεια αλλα ουτε και τεζα κατω....τα χαπια μαλλον θα τα παρω για πολυ ακομα....ολα καλα θα μας πανε!!!!!!!!!!!!

[MayMeye]

ειναι οτι καλυτερο μπορει να σου συμβει.. να παρακαλας να συνεχισουν!! ειναι δειγμα οτι η εγκυμοσυνη παει καλα...

 

 

Τι?! Δηλαδή το στομάχι μου θα κάνει τα δικά του μέχρι να γεννήσω?!?! Την κάτσαμε τη βάρκα!! Εσύ δηλαδή πως τα κατάφερες? Τι έκανες? Να υποθέσω ότι με τέτοια ανακατωσούρα δεν θα πήγαινε κάτω τίποτα, ε? Άρα, από βάρος πρέπει να τα πήγες καλά, λογικά. Ε?

[MayMeye]

Καλημέρα! Τα ίδια ακριβώς πέρασα κι εγώ! Λίγες μέρες αφότου ανακάλυψα ότι ήμουν έγκυος, ξεκίνησε το αίμα. Αμέσως στο νοσοκομείο εγώ ( ήδη είχα μία αποβολή με παρόμοιο τρόπο ), αλλά επειδή ήταν πολύ πρώιμη η εγκυμοσύνη ( 5η εβδομάδα ) δεν μπορούσαν να μου πούνε κάτι σίγουρα. Όταν πήγα δε στον δικό μου γιατρό, δεν ήταν καθόλου αισιόδοξος και νομίζαμε πως ήταν επικείμενη αποβολή.

Μέχρι τον 3ο μήνα που είχα αίμα, ψάχναμε να βρούμε την αιτία ( δίδυμα, που τελικά το ένα παλλινδρόμησε ). Βέβαια οι περιπέτειές μου δεν σταμάτησαν εδώ, αφού και αποκόλληση έπαθα στον 3ο μήνα και μου συνέβησαν και διάφορα άλλα μετά, τα οποία δεν είναι της παρούσης.

Το μόνο πρόβλημα που μου δημιούργησε τελικά αυτό το αίμα, ήταν πως γέννησα στην 37η εβδομάδα,, λόγω γήρανσης του πλακούντα. Ποτέ όμως δεν σκέφτηκα αρνητικά για όσα μου συνέβησαν. Απλά έλεγα, μπόρα είναι θα περάσει.

Το αποτέλεσμα είναι ( και αυτό μετράει ) πως τώρα έχω έναν ταλιμπάν 18 μηνών που δεν μου αφήνει καθόλου χρόνο πλέον για να τα θυμάμαι όλα αυτά!

Tulipa, τι σύμπτωση κι αυτή!! Κι εγώ που νόμιζα ότι είμαι σπάνια περίπτωση...!!

Και, δε μου λες, το οτι γέννησες την 37η εβδομάδα, οφειλόταν στο ότι γέρασε ο πλακούντας, που λες, λόγω του ότι είχες αιμορραγία? Είχες όλο το διάστημα? Μέχρι που γέννησες τον...ταλιμπάν σου?!

[MayMeye]

Kαλημεραα!!ειμαι και γω 6 εβδομαδων και 3 ημερων και ειχα ακριβως τα ιδια συμπτωματα ...μου παν κατευθειαν κρεββατι και utrogestan.Πηγα στο γιατρο μου και με ειδε...εχω μια μικρη αποκολληση με αποτελεσμα να εχω καφε και πονακια...δεν ειναι κατι σοβαρο λεει αφου δεν ειναι αιμα...απλα θελει προσοχη...δεν παω 2 βδομαδες για δουλεια αλλα ουτε και τεζα κατω....τα χαπια μαλλον θα τα παρω για πολυ ακομα....ολα καλα θα μας πανε!!!!!!!!!!!!

Αποκόλληση, ε?!.....Χμ...εμένα προς το παρόν δεν μου είπαν κάτι τέτοιο...χμ....Μάλλον λόγω της παλλινδρομησης του ενός εμβρύου είναι το αίμα το δικό μου. Εύχομαι κοριτσάκι να σου πάνε όλα καλά! Κάτσε, ξεκουράσου, μη πας δουλειά, ευχαριστήσου το!!

[MayMeye]

Κοριτσάκι μου,

 

Τελικά η ζωή είναι γλυκόπικρη... πρέπει να εστιάσεις στα καλά νέα.. υπάρχει ένα μωράκι μέσα σου το οποίο δίνει τη μάχη του να μεγαλώσει... και θα μεγαλώσει και θα εξελιχθεί σε ένα υπέροχο παιδάκι.. αυτό που πρέπει να κάνεις τώρα είναι να είσαι ήρεμη και χαλαρή..

 

Επίσης τα καλά νέα είναι ότι η παλινδρόμηση του άλλου δεν σου δημιούργησε σοβαρό πρόβλημα..

 

Επειδή έχω περάσει κι εγώ τη στενοχώρια μιας παλίνδρομης και μάλιστα στην 9η βδομάδα κατά την ταπεινή μου γνώμη θα σου έλεγα να μην πείτε ακόμα τίποτε μέχρι να βεβαιωθείτε ότι όλα βαίνουν καλώς..

 

Εγώ ήμουν αναγκασμένη να' χω τον πόνο μου και να πρέπει να παίρνω τηλέφωνα να ενημερώνω τους γονείς μας και τους φίλους μας.. δεν το άντεξα.. το έκανε ο σύζυγος..

 

Έχε απλά τον φόβο των Ιουδαίων που λέει ο σοφός λαός!

Domnina μου, τελικά, δεν κρατηθήκαμε, το είπαμε στους πολύ στενούς (γονείς, αδέλφια, κουμπάρο, σύν 2 κολλητούς). Θέλαμε να μοιραστούμε τη χαρά μας....αλλά τους έχουμε ορκίσει να μην το πουν πιο έξω, ώστε στην περίπτωση που τα πράγματα δεν πάνε καλά (φτου-φτου, τοκ-τοκ, δάγκωθα τη γλώθθα μου!), να μην έχουμε να αντιμετωπίσουμε και αυτό.... Καλά λες εσύ, δίκιο απόλυτο έχεις... Μα, στην 9η εβδομάδα....Τι πικρό ποτήρι ήταν το δικό σου...!! Τι να πω κοπέλα μου...

Δηλαδή, σε ποια εβδομάδα μπορεί να αισθάνεται μια μέλλουσα μητέρα μεγαλύτερη ασφάλεια, άραγε?.....

[frinda]

Ακριβως στις 6 εβδομαδες και 2 ημερες επαθα μια τρομακτικη αποκολυση με ακατασχετη αιμμοραγια - νυχτα ηταν θυμαμαι - κι οταν αρχισαν να φευγουν κομματια απο πηγματα αιμματος πιστεψα οτι το ειχα χασει. Αρχισα να καπνιζω σαν φουγαρο, ποναγα τρομερα, μου ελεγε η μανα μου να παμε στο Νοσοκομειο αλλα ο γιατρος μου επεμενε να μην κουνηθω απο το κρεβατι μεχρι την αλλη μερα το μεσημερι που θα πηγαινα στο γραφειο του.

Θυμαμαι χαρακτηριστικα τα λογια του: '' Δεν σημαινει οτι καθε γυναικα που αιμμοραγει, οσο μεγαλη κι αν ειναι η αιμμοραγια αποβαλει κιολας. '' Και τελικα ειχε δικιο. Την επομενη μερα ακουσαμε την καρδουλα του που χτυπαγε σαν τρελλη! '' Περναει πολυ δυσκολα εκει μεσα αλλα το παλευει '' μου ειπε ο γιατρος. '' Ολα τα ενδεχομενα ειναι ανοικτα αλλα θα σκεφτουμε θετικα. '' Να μην τα πολυλογω ξεκινησα κι εγω τα Ουτρογκεσταν τα οποια επαιρνα μεχρι που γεννησα, στην αρχη πεντε την ημερα και μετα τρια, καθισα τρεις εβδομαδες στο κρεβατι, και μετα ολα πηγαν καλα! Το αιμα σταματησε σε τρεις εβδομαδες αλλα καθε φορα που εβηχα κι εγω ξυπνουσα απο τον πονο.

Ειχα μαλιστα μια προαισθηση κατι που ακομη δεν μου εχει φυγει οτι ειχα κι εγω διδυμα κι οτι εχασα το ενα. Ο γιατρος μου ομως επιμενει πως οχι. Ισως δεν ηθελε να με στενοχωρησει δεν ξερω .... Σου ευχομαι ολα να πανε καλα ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ και περιμενουμε νεα σου.

Οσο μπορεις μην αγχωνεσαι και κατσε στο κρεβατι. Παρε ντι βι ντι, βιβλια κι οτι αλλο σου κανει ευχαριστηση και ονειρεψου το μωρο σου.

[domnina]

Κοριτσάκι μου,

 

Ο γιατρός μου μου είπε ότι μόνο όταν κλείσεις το πρώτο τρίμηνο (δηλαδή την 14η βδομάδα) μπορείς να ανασάνεις πια ελεύθερα.. τουλάχιστον από το φόβο της αποβολής διότι όσο να' ναι ένα άγχος θα το' χεις για όλα τα υπόλοιπα..

 

Με το καλό κορίτσι μου λοιπόν να φτάσεις και να ξεπεράσεις την 14η βδομάδα και να πας κατευθείαν στην 40η όπου θα γεννήσεις το μωράκι σου!

[MayMeye]

Ακριβως στις 6 εβδομαδες και 2 ημερες επαθα μια τρομακτικη αποκολυση με ακατασχετη αιμμοραγια - νυχτα ηταν θυμαμαι - κι οταν αρχισαν να φευγουν κομματια απο πηγματα αιμματος πιστεψα οτι το ειχα χασει. Αρχισα να καπνιζω σαν φουγαρο, ποναγα τρομερα, μου ελεγε η μανα μου να παμε στο Νοσοκομειο αλλα ο γιατρος μου επεμενε να μην κουνηθω απο το κρεβατι μεχρι την αλλη μερα το μεσημερι που θα πηγαινα στο γραφειο του.

Θυμαμαι χαρακτηριστικα τα λογια του: '' Δεν σημαινει οτι καθε γυναικα που αιμμοραγει, οσο μεγαλη κι αν ειναι η αιμμοραγια αποβαλει κιολας. '' Και τελικα ειχε δικιο. Την επομενη μερα ακουσαμε την καρδουλα του που χτυπαγε σαν τρελλη! '' Περναει πολυ δυσκολα εκει μεσα αλλα το παλευει '' μου ειπε ο γιατρος. '' Ολα τα ενδεχομενα ειναι ανοικτα αλλα θα σκεφτουμε θετικα. '' Να μην τα πολυλογω ξεκινησα κι εγω τα Ουτρογκεσταν τα οποια επαιρνα μεχρι που γεννησα, στην αρχη πεντε την ημερα και μετα τρια, καθισα τρεις εβδομαδες στο κρεβατι, και μετα ολα πηγαν καλα! Το αιμα σταματησε σε τρεις εβδομαδες αλλα καθε φορα που εβηχα κι εγω ξυπνουσα απο τον πονο.

Ειχα μαλιστα μια προαισθηση κατι που ακομη δεν μου εχει φυγει οτι ειχα κι εγω διδυμα κι οτι εχασα το ενα. Ο γιατρος μου ομως επιμενει πως οχι. Ισως δεν ηθελε να με στενοχωρησει δεν ξερω .... Σου ευχομαι ολα να πανε καλα ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ και περιμενουμε νεα σου.

Οσο μπορεις μην αγχωνεσαι και κατσε στο κρεβατι. Παρε ντι βι ντι, βιβλια κι οτι αλλο σου κανει ευχαριστηση και ονειρεψου το μωρο σου.

 

 

E, ρε φρίκη!!!!! Αγχοχυτικά, δεν πήρες?!?!?! (ξέρω, ξέρω, δεν επιτρέπονται, αλλά με αυτά που τράβηξες κοπέλα μου...τι να σου πω δεν ξέρω!!).

Σκέφτομαι το εξής: Ένας τρόπος να διελευκάνεις το ζήτημα του αν είχες δίδυμα ή όχι είναι να πάρεις μπροστά σου το πρώτο υπερηχογράφημα που είχες κάνει τότε (σίγουρα το έχεις κρατήσει!), και να δεις πόσα "μαύρα σακούλια" (δεν ξέρω πως αλλιώς να τα περιγράψω) φαίνονται. Σε εμένα φάνηκαν 2 "μαύρα σακούλια", όπου στο ένα υπήρχε ένα "ματάκι" (σποράκι, δηλαδή, έμβρυο), ενώ στο άλλο δεν υπήρχε τίποτα. Μάλιστα, αυτό που δεν είχε τίποτα μέσα του ήταν και πιο μικρό (ας πούμε, ότι ατρόφησε). Εμένα μου τα έδειξε και μου τα εξήγησε.

 

Τώρα, όσον αφορά το να κάτσω και να χαλαρώσω αγκαλιά με βιβλία και dvd...μια κουβέντα είναι!! Έχω κωλοπιλάλα (δεν μπορώ να στρώσω κώλο) αλλά από την άλλη έχω και τις ναυτίες και γενικότερα, μειωμένη αντοχή, αυτοσυγκέντρωση και διάθεση για δουλειές...!

Σε ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές και για την ενθάρρυνση που μου έδωσες με τη δική σου περιπέτεια...!

[MayMeye]

Κοριτσάκι μου,

 

Ο γιατρός μου μου είπε ότι μόνο όταν κλείσεις το πρώτο τρίμηνο (δηλαδή την 14η βδομάδα) μπορείς να ανασάνεις πια ελεύθερα.. τουλάχιστον από το φόβο της αποβολής διότι όσο να' ναι ένα άγχος θα το' χεις για όλα τα υπόλοιπα..

 

Με το καλό κορίτσι μου λοιπόν να φτάσεις και να ξεπεράσεις την 14η βδομάδα και να πας κατευθείαν στην 40η όπου θα γεννήσεις το μωράκι σου!

 

 

Άρα δηλαδή, μιας και μπήκα χθες στην 8η, έχω άλλες 4 εβδομάδες, ε?... Ένα μήνα δηλαδή... Χμ... χμ... Τϊ άλλο μπορώ να κάνω πέρα από υπομονή και θετικές σκέψεις?!

Σε ευχαριστώ Domnina μου για την ενθάρρυνση...πω..πω...σε 40 εβδομάδες, πρώτα ο Θεός, θα γίνω μανούλα δηλαδή?!!!!!......ΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!

[Toulipa]

Tulipa, τι σύμπτωση κι αυτή!! Κι εγώ που νόμιζα ότι είμαι σπάνια περίπτωση...!!

Και, δε μου λες, το οτι γέννησες την 37η εβδομάδα, οφειλόταν στο ότι γέρασε ο πλακούντας, που λες, λόγω του ότι είχες αιμορραγία? Είχες όλο το διάστημα? Μέχρι που γέννησες τον...ταλιμπάν σου?!

 

 

Καλημέρα! Ελπίζω όλα να βαίνουν καλώς και σύντομα να χαρείς την εγκυμοσύνη σου, γιατί εγώ δεν! Το ότι γέννησα την 37η εβδομάδα, ναι οφειλόταν στο ότι γέρασε ο πλακούντας, ο οποίος δεν μπορούσε να θρέψει άλλο το μωρό, με αποτέλεσμα να μην παίρνει βάρος και να μην κάνει ζωηρές κινήσεις. Αφού την τελευταία εβδομάδα πριν γεννήσω, την περισσότερη ώρα κοιμόταν και οι κινήσεις του δεν ήταν τόσο ζωηρές.

Αίμα δεν είχα όλο το διάστημα, είχα από την 5η εβδομάδα μέχρι την 12η, όπου και πήρα κουτιά utrogestan. Άσε που στο στρώμα του κρεββατιού είχε μείνει το αποτύπωμα του κορμιού μου!

Αλλά μόλις σταμάτησε το αίμα, άρχισαν άλλα προβλήματα. Αφού μία φορά δεν θυμάμαι να βγήκα από το ιατρείο καθησυχασμένη. Γενικά όλη η εγκυμοσύνη μου ήταν ένα άγχος, αλλά δεν το έδειχνα, το έπαιζα τρελίτσα.

Και να χω και τον γιατρό στο μαιευτήριο, μετά την γέννα να μου λέει όλη την ώρα, από θαύμα γεννήθηκε αυτό το παιδί, από θαύμα γεννήθηκε αυτό το παιδί.

Γι' αυτό εσύ μην ακούς κανέναν, εάν πιστέψεις εσύ στο μωρό σου σίγουρα θα γεννηθεί σώο και αβλαβή!