ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ

[mamyb]

αυτο ειναι ενα ζητημα που με απασχολει χρονια, πολυ πριν γηνω μητερα....εχω κατεβασει βιβλια συγγραματα μελετες εχω μιλησει με ψυχιατρους ψυχολογους δασκαλους γονεις διαφορων κοινωνικων ταξεων παππαδες διαφορων θρησκιων κλπ κλπ....

 

 

εχω καταλληξει εδω....

 

ερχετε ενα νεο πλασμα στον κοσμο και αυτο ειναι ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΠΑΙΔΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ...μια πολυ περιεργη σχεση ....

 

ειναι δικο μου αλλα δεν μου ανηκει.... ειναι η μονη σχεση που θα κανω ποτε στην ζωη μου που θα επιτρεψω στον αλλον οικιοθελως και με περισσια θερμη και χαρα να με πατησει για να ανεβει , να μου τραβηξει τα μαλλια για να κρατηθει....(το καλοσκευτομαι και λεω ναι , ετσι ειναι, τι περιεργο!!!)

 

ειναι μια σχεση απολυτης εξαρτησης τους πρωτους μηνες και μετα.... παει εφυγε μονο του , περαπαταει και ζητα να ανακαλυψει τον χορο και τον χρονο....κοιτα θελει να παει τουαλετα μονο....κι εγω τωρα ?

δεν με θελει εμενα ποια?

επιασε απο καιρο το κουταλι μονο του, αυτο το αντεξα αλλα .... τωρα θελει και να παει και σχολειο.....

 

και ενταξη αυτα τα αντεξα αλλα να εχει και μυστηκα με της φιλες της? τι αστεια που μου φαινονται ολα αυτα...κι ομως με τελειως γλαφηρο τροπο κι αν τα εξεφρασα ετσι καποιοι ισως αισθανθουν ....ισως κι εγω καποια μερα

αλλα αυτο το παιδι η αληθεια ειναι οτι δεν μου ανηκει

 

το εφερα στην ζωη, το βοηθησα και θα το βοηθω σε οτι κι αν ζητα αλλα δεν μου ανηκει δεν το εξουσιαζω γιατι η αληθεια ειναι οτι δεν ειναι δικο μου ανηκει σε αυτο το κοσμο και εκει πρεπει να το παραδωσω....στον κοσμο

αν το κρατησω καλα σφυγμενο πανω μου ποτε δεν θα σταθει μονο

ποτε δεν θα ανοιξει τα φτερα του...θα μπει σε σχεσεις εξαρτησεις για μια ζωη....κι εγω θελω να πετα ελευθερο και δυνατο...ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΛΟΥΣ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥς ΟΧΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥς Ή ΚΑΤΩ ΤΟΥΣ

και θεε μου ποσο λεπτες ειναι οι ισοοροπιες που πρεπει να της κρατω καθε μερα και να ειμαι σε επαγρηπνηση.....

κι ομως θα τα καταφερω να του μαθω και αυτο!!!

να ειναι ελευεθρο κι οχι ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΜΕΝΟ ΠΑΝΩ ΜΟΥ...

[ΡΟΥΛΑ]

Αρια μου έχεις απόλυτο δίκιο, να ήξερες πόσες φορές δεν σκέφτηκα τα ίδια πράγματα καθώς έβλεπα και βλεπω την Κατερίνα να "φεύγει" από κοντά μου. Ξαφνικά από το κοριτσάκι μου έγινε ανεξάρτητη κοπέλα με τις φίλες της, τα μυστικά της..... όσο κι αν με ξένισε στην αρχή αυτό, σιγά σιγά κατάλαβα ότι αυτή είναι η συνέχεια της ζωής, της δικής της ζωής.

Ομως για μένα θα είναι παντα το κοριτσάκι μου!!!!!!

[IOKASTH]

αχ ποσες φορες τα σκεφτηκα ολα αυτα ακομα και πριν γεννησω..

γλυκια μου αρια ,γλυκια μου φιλη εχεις μια τεραστια καρδια και μια ευαισθητη ψυχουλα που με αυτα θα αμεγαλωσεις το παιδακι σου που παντα θα ειναι το παιδακι σου..και θα ειναι πολυ υπερηφανη που εισαι η μαμα της που θα τρεχει με καθε ευκαιρια στην αγκαλια σου..σε ολη την ζωη σας ευχομαι να ειστε σφικταγκαλιασμενες..

[Nikole00]

Εχετε δικιο απο την μια πλευρα, αλλα εγω σκεφτομαι και το αλλο: Δεν μας ανηκει με την εννοια της ιδιοκτησιας. Ειναι ο κυκλος της ζωης. Φευγουν αλλα μεσα τους παντα θα υπαρχει ενας πολυ ιδιαιτερος δεσμος για τους γονεις του και νομιζω περισσοτερο για την μαμα τους. Χωρις να βγαζω την ουρα μου απ' εξω, κι εμενα με στεναχωρει οταν το σκεφτομαι, αλλα οταν βλεπω το χαμογελακι του σε οτι καταφερνει μονος του ή οταν χαιρεται που πηγαινει σε αλλους, με ψιλοκαθησυχαζει.

[gavrias]

Άρια,ωραίο θέμα.

Όταν πρωτοπήρα αγκαλιά το πρώτο μου παιδί και συνειδητοποίησα το μέγεθος της αγάπης μου για κέινο τρόμαξα πολύ.... σκέφτηκα ότι θα φύγει μόλις μεγαλώσει και ένοιωσα το κενό και μόνο στη σκέψη... όμως πρίν ακόμη γεννηθεί ,αυτό που φανταζόμουνα ήταν ένα ευτυχισμένο και χαρούμενο με τις επιλογές του ενήλικα.Αυτό για να συμβεί προϋποθέτει τη δική μου βοήθεια και συμπαράσταση για να "φύγει" και να ακολουθήσει τα όνειρά του.Ποτέ δε σκεφτηκα ότι μου ανήκει,πάντα λέω ότι τα παιδία μου μου κάνουνε τη χάρη να τα δώ να μεγαλώνουνε,να μπορώ να τα αγαπάων να τα φροντίζω και να παίρνω μαθήματα απ'αυτά... και όταν πάρουν το δρόμο τους ,ελπίζω να με σκέφτονται τόσο,που θα επιθυμούνε να ρθούν να με δούνε και να τα περιποιηθώ.Θα ήθελα όταν έιναι λυπημένα ή χαρούμενα να με σκέφτονται σα μια μεγάλη δική τους αγκαλιά.

[Nikole00]

gavrias, με εξεφρασες ΑΠΟΛΥΤΑ!

Αυτο δεν θελουμε ολες??

Πρωτα να ειναι καλα και μετα οοοοοοολα τα αλλα....

[Nantia]

Πολυ ωραια και τρυφερα οσα γραφεις αρια.

 

Πραγματικα ποσες φορες το εχω σκεφτει...

Ναι το παιδι δεν μου ανηκει και ομως ειναι το δικο μου παιδι...

 

Τι περιεργο!!!!!

 

Ποσες φορες ακουσα απο την μαμα μου την φραση

" Ε δεν θα γινεις μητερα τοτε θα καταλαβεις πως αισθανομαι"

 

Ναι μανουλα μου καταλαβα και εχω ακομα και αλλα να καταλαβω. Το πως νοιωθουμε εμεις για το παιδι μας ειναι κατι μοναδικο.

Το δεσιμο που εχουμε μαζι του. Για μας ειναι η ανασα μας, η ζωη μας, οτι πολυτιμοτερο εχουμε και οτι πιο σημαντικο εχουμε κανει στην ζωη μας. Τρομαζουμε στην ιδεα οτι θα φυγει οτι θα πεταξει και εμεις θα γινουμε ενας απλος παρατηρητης της ζωη του και δεν θα ειμαστε ενεργο μελος..

 

Αλλα ετσι ειναι η ζωη... Τα παιδια πρεπει να φυγουν να πεταξουν να δουν να γευτουν να γνωρισουν τον κοσμο. Γιατι εξαλου ηρθαμε σε αυτην την ζωη ???

 

Ας χαρουμε τωρα που ειναι μικρα τα παιδια μας.

Ας ασχοληθουμε περισσοτερο μαζι τους.

Ας τους γεμισουμε με αναμνησεις ΅

Ας τους δωσουμε ασφαλεια και ψυχικη ισορροπια

 

Ας γινουμε καλυτεροι γονεις....

[starlight]

Νάντια δεν έχω κάτι να προσθέσω....

Με καλύπτεις απόλυτα