Μυγιάγγιχτο παιδί

[salva]

Ο γιος μου έιναι 3 χρονών και η κόρη μου είναι 20 μηνών. Ο γιάννης λοιπόν έχει το εξής ιστορικό: Από πάντα ζητάει τα πράγματα να είναι σε μια ρουτίνα και να γίνονται με συγκεκριμμένο τρόπο. Η ομιλία του δεν ήταν ανεπτυγμένη αλλά βελτιώθηκε τον τελευταί μήνα, ενώ η αντίληψη και η κινητικότητα του ήταν πάντα σε πολύ καλό επίπεδο. Κόψαμε την πιπίλα πριν 2 μήνες ενώ ακόμα φοράμε πάνα λόγω προβλημάτων δυσκοιλιότητας. Πηγαίνει στον παιδικό από τον Σεπτέμβρη αλλά τον τελευταίο καιρό κλαίει όταν φτάνει εκεί. Δεν μπαίνει σε ομάδα με άλλα παιδάκια, επιζητά την προσπχή της δασκάλας, και όταν κάποιο άλλο παιδάκι τον ακόυμπήσει παραπονιέται σε αυτήν. Ειναι με λίγα λόγια μυγιάγγιχτο (και ναι με πονάει να το λ΄'εω αλλά πρέπει να το αντιμετωπίσω). Αλλά και στο σπίτι αν κάτι παρεκλίνει από τον τρόπο που θέλει να γίνει χτυπιέται και οδύρεται. Μπορείτε να με βοηθήσετε; Μαρία Στυλιανάκη θα μπορούσες να ασχοληθείς με το πρόβλημα μου;

[baila]

νομιζω οτι αν ανησυχεις θα μπορουσε να απευθυνθεις σε καποιο ιατροπαιδαγωγικο κεντρο στη Θεσσαλονικη (π.χ. Ιπποκρατειο, Παπανικολαου, ισως και Παπαγεωργιου) για να κανουν μια συνολικη εκτιμηση του παιδιου και να σου προτεινουν πως θα το αντιμωτωπισεις

[Ευάκι]

Καλημέρα Salva. Έχεις μιλήσει με την κα. Στέλλα; Μπορείς επίσης να ζητήσεις την συμβουλή και της κα Ζωής που είναι η παιδοψυχολόγος του παιδικού και πιθανότατα γνωρίζει το παιδί. Μπορείς να μιλήσεις μαζί της για ότι σε απασχολεί είναι πολύ καλή. Επίσης μπορείς να πάρεις και τηλ. στην γραμμή υποστήριξης.

[salva]

ευχαριστώ Ευάκι. Κατι τέτοιο σκέφτομαι να κάνω

[SKEK]

Φίλη Σάλβα δεν είμαι ειδικός αλλά αντιμετωπίζοντας ένα μυγιάγκιχτο παιδάκι από το οικογενειακό μου περιβάλλον μπορώ να σου πω το εξής: Τα παιδάκια αυτά χρειάζονται πολλή αγάπη από γονείς και πολλή ενθάρρυνση για να αποκτήσουν αυτοπεποιθηση, να νιώθουν ασφάλεια. Τα παιδάκια που συνέχεια μαρτυρούν τα άλλα με το παραμικρό (παρόλο που τα περισσότερα το παιρνουν αυτό σε κάποια φάση), νιώθουν ανασφαλή να αντιμετωπίσουν κάποιο παιδάκι ή κάποια κατάσταση ή να αναλάβουν πρωτοβουλίες σε παιχνίδι και χρειάζονται ενθάρρυνση.

 

Άποψη μου (προσωπική πάντα και χωρίς να ξέρω γιατί το πρόβλημα δυσκοιλιότητας έχει σχέση με την πάνα), είναι ότι θα πρέπει να προσπαθήσεις να κοπεί η πάνα για να νιώσει το παιδί σου μεγάλο, υπεύθυνο και ικανό να είναι στην ίδια τάξη με άλλα παιδάκια που δεν φοράνε πάνα.

 

Όλα τα πιο πάνω επαναλαμβάνω είναι οι δικές μου σκέψεις μετά που διάβασα το ποστ σου και σίγουρα δεν είμαι ειδικός. Είμαι όμως της άποψης ότι κάθε τι που θεωρούμε ότι είναι πρόβλημα στα παιδιά μας το αντιμετωπίζουμε όχι σαν πρόβλημα που μας απωθεί αλλά με πολλή αγάπη. Δεχόμαστε αυτό που είναι το παιδί μας (αν είναι μυγιάγκιχτο, το δεχόμαστε έτσι) για να μπορέσουμε να διώξουμε αυτό που δεν θέλουμε.

[salva]

δεν με απωθεί!!! Αν είναι δυνατόν είναι παιδί μου!!! Το ότι το λέω το τονίζω και αυτό το κάνει πιο πραγματικό και άρα άμεσο προς αντιμετώπιση

[SKEK]

Όχι εσένα καλή μου, γενικά μιλάω. Εσύ καλά κάνεις και προσπαθείς να βοηθήσεις το παιδί σου σε αυτό και μπράβο σου. Γενικά το είπα και για μένα που αν και το πιστεύω δεν ξέρω αν μπορώ κιόλας να το εφαρμόσω εκεί που πρέπει.

[salva]

τελικά μου είπαν εχθές ότι η συμπεριφορά του έχει μεγάλη βελτίωση τις τελευταίες μέρες και άρχισε να φαίνεται ο παλιός Γιάννης όπως πριν του κόψουμε την πιπίλα. Άρχισε να μπαίνει ξανά στην ομάδα, και την δευτέρα που έχουμε και συνάντηση θα μιλήσω με την παιδοψυχολόγο του σταθμού....

Οπότε είμαι αισιόδοξη