Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ

[alvadi]

Και ΄κει που προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια και να σταθώ όρθια....

 

Εχθές το απόγευμα έρχεται ένας φίλος του Νίκου σπίτι στον ίδιο σωματότυπο με τον άντρα μου και αξύριστος και ο μικρός μου Βασίλης (2,5 ετών) χωρίς να τον έχει ξαναδεί αρχίζει να τον αποκαλεί μπαμπά. Βέβαια δεν είναι δυνατόν να έχει ξεχάσει το μπαμπά τόσο γρήγορα....

Βούρκωσα και δεν αντέδρασα......

[maryp]

Αχ βρε Μαρία... δεν ξέρω τι να σου πώ... δεν ξέρω...

[gavrias]

 

Κουράγιο Μαρία.Του λέιπει ο μπαμπάς του και θα είναι δύσκολο ...

[balabol]

Νομίζω ότι μέχρι τώρα θα τους έχεις πει ότι ο μπαμπάς "έφυγε μονίμως"?

Ίσως γι'αυτό αντέδρασε έτσι ο Βασιλάκης. Πιστεύω ότι είναι σε μια ηλικία που το "μονίμως" ίσως να μην το καταλαβαίνει πλήρως , απλά καταλαβαίνει ότι ο μπαμπάς του λείπει αρκετό καιρό τώρα και ίσως γι' αυτό και αντέδρασε έτσι.

Μήπως να μας διαφωτίσει κάποιος ψυχολόγος?

 

Κουράγιο βρε Μαράκι μου, νομίζω ότι έχεις να ακούσεις πολλές ερωτήσεις και πολλά πράγματα από δω και πέρα από τα παιδιά σου σε ότι αφορά τον μπαμπά τους- και σε ανύποπτο χρόνο.

[Afroditi D]

Μαράκι το πιό δύσκολο κομμάτι είναι αυτό ... πως θα αντιμετωπήσεις τα παιδιά , Μαράκι δεν ξέρω ...μου είναι πολυ δύσκολο , να έρθω στην θέση σου....

 

..ίσως θα μπορούσες να φτιάξεις κάπου στο σπίτι..."Την Γωνιά του Μπαμπά"

αφού μιλήσεις με τα παιδιά και εξηγήσεις όσο δύσκολο κι'αν είναι , και με βοήθεια ειδικου( είμαι σύγουρη πως η Στυλ.Μαρία & η Αικατερίνη ) θα μπορέσουν να σε βοηθήσουν

 

Φτιάξε την "γωνιά του μπαμπά "....ένα μέρος του σπιτιου που θα είναι αγαπημένα του πράγματα ...πχ. κομπολόι , το ρολόι του , φωτογραφίες κ.τλ... μια μεριά που θα μπορούν τα παιδιά να περνάνε ώρα μαζί του...να του μιλάνε ... να τον "αγγίζουν" .... δεν ξέρω Μαράκι μου είναι τρομερα δύσκολο...να σκεφτώ... ..δεν ξέρω μπορεί να σου λέω κουταμάρες...σίγουρα πάρε την βοήθεια κάποιου ειδικού.....

 

Μαράκι , κουράγιο & δύναμη

[alvadi]

Η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν το έχω πιστέψει εγώ η ίδια.

 

Τους έχω πει οτι τώρα πια ο μπαμπάς θα μας βλέπει από τον ουρανό. Εχθές αφού έφυγε αυτος ο φίλος ο Βασίλης επαναλαμβανε οτι ο μπαμπάς έπεσε και χτύπησε το κεφάλι του (αυτο το είδε με τα ματάκια του εκείνο το βράδυ της Κυριακής)

[Κ61207]

κουραγιο μονο κουραγιο την ιδια μερα που ταξιδεψε ο αντρουλης σου εχασε την ξεδελφη μου 32 χρονων με 3 παιδακια 10 8 4 τα λογια ειναι περαττα οταν ρωτανε που ειναι η μαμα

και εμεις τους λεμε ειναι στον ουρανο την ηθελε ο θεουλης για να σας προστατευει απο ψηλα....συγνωμη δεν μπορω να γραψω αλλο ειναι πολυ φρεσκο κουραγιο και παλι

[elena73]

κουραγιο μαρακι....

τι να πω κι εγω???

 

πρεπει να βοηθησεις πρωτα τον εαυτο σου και μετα τα παιδακια σου....η απωλεια ειναι οπωσδηποτε μεγαλη!!!

δεν υπαρχουν λογια....δεν ξερω τι να σου πω...

μηπως να ζητουσες βοηθεια απο καποιον ειδικο ,κυριως απο την αποψη πως θα βοηθησεις τα παιδια να το αντιμετωπισουν....ειναι και σε ηλικιες που ειναι τραυματικες αυτες οι εμπειριες ..κι αν ηταν και μπροστα στο περιστατικο....

εγω παντως μαλλον κατι τετοιο θα σκεφτομουν.......

[Νίκη]

Κουράγιο... Μόνο αυτό μπορώ να σου πω... Είναι πολύ δύσκολο...

 

[alvadi]

Οχι ρε γμτ! Κουκλιτσα τι να πω;

 

Έλενα μίλησα με παιδοψυχολογο από την επομενη κιόλας μέρα και σύμφωνα με τις συμβουλές τους το ανακοίνωσα στα παιδιά (κυρίως αναφέρομαι στην Αλκμήνη, γιατί τα άλλα είναι μικρά). Χειρότερευα κάθε μέρα τη κατάσταση. Δυστηχώς μίλησα με 2 διαφορετικους και η γνώμη τους ήταν ότι έπρεπε να το πω εγώ. Τωρα από δω και περα θα μπορέσει να επέμβει παιδοψυχολογος και σε προσωπικο επίπεδο!

[elena73]

μπραβο μαρακι......

ειναι πολυ τυχερα τα παιδακια σου , που εχουν μια μανουλα που νοιαζεται για την ψυχουλα τους...

μεγαλωνοντας ειμαι σιγουρη θα το καταλαβουν αυτο....

 

ευχομαι να εισαι παντα δυνατη ........εισαι πολυ καλη μανουλα.

για μενα ,παραδειγμα προς μιμηση......βραχος......

 

δεν σε ξερω προσωπικα αλλα σε εκτιμω απεριοριστα....

 

θα χαρω να μαθαινω καλα νεα απο σενα....

[demi]

Οταν λες Βασιλακης επειδη εχει την ιδια ηλικια και τι ιδιο ονομα με τον δικο μου γιο πραγματικα ανατριχιαζω....εμεις αντιμετωπιζουμε προσωρινη ελλειψη και ηδη εχουμε πολλα προβληματα ..Δεν μπορω να φανταστω την μονιμη ελλειψη..

Και το γεγονος οτι ειδε τον μπαμπακα του να πεφτει και να χτυπαει ειναι η τελευταια εικονα που εχει απο αυτον..

Μηπως να επαιρνες τον συνδεσμο βοηθειας τηλεφωνο?ενα τοσο τραγικο γεγονος χρειαζεται επιστημονικη βοηθεια..παντως εγω πηρα 2 φορες και ηταν ολοι πολυ ευγενικοι...

ο αντρας μου εχασε τον πατερα του οταν ηταν 2 ετων απο ανευρισμα στο κεφαλι και μου λεει οτι ακομα θυμαται πραγματα..οχι την μορφη του τοσο πολυ οσο καποιες διασπαρτες εικονες και φωνες..η μητερα του επαιρνε καθε παρασκευη τα 2 παιδια και πηγαιναν στο μνημα (στο σπιτακι του μπαμπα)οπως το ελεγε η πεθερα μου..

Σημερα ειναι υπερηφανος για τον πατερα του και τον θυμαται με πολυ αγαπη...σαν να μην εφυγε ποτε ..σαν να ειναι παντα κοντα του..

και οντως νομιζω οτι και ο πατερας τους ηταν παντα κοντα τους...και τα 2 αδερφια τα καταφεραν πολυ καλα στην ζωη και οτι αγαπη τους ελλειψε την δινουν τωρα στα δικα τους παιδια..

εσυ θα εισαι τωρα και μανα και πατερας ....Ποσο ατυχα μα συναμα ποσο τυχερα ειναι τ α παιδακια σου...και ποσο υπερηφανος θα ειναι ο αντρας σου για σενα..που στεκεσαι ΜΑΝΑ ΒΡΑΧΟΣ διπλα στα αγγελουδια σου..

 

καποτε μια φιλη που εχασε τον αντρα της με 4 παιδια αυτη (πιο μεγαλα βεβαια απο τ αδικα σου τα παιδακια) ελεγε...Ελενα εκει που πεφτει καιει..εσυ το βραδυ θα γυρισεις σπιτι σου ,θα κλεισεις την πορτα και θα εισαι με την οικογενεια σου..δεν ειχε αδικο ...αλλα ηταν δυνατη..πολυ δυνατη και τ ακαταφερε και αυτη..εμεις οτι και να πουμε ειναι φτηνο..ειναι φτωχο..εισαι εισαι η αγωνιστρια..και σιγουρα δεν εισαι ευκολος αντιπαλος..

[daffy]

Μαράκι μου την ημέρα που διαβασα τι σου είχε συμβει, στεναχωρέθηκα τόσο πολύ, σαν να εχασα δικο μου ανθρωπο. Δεν σε ξέρω προσωπικα και δυστυχώς είμαι νεα στο φορουμ και σε γνωρίζω στην μεγαλύτερη σου δυσκολία.

Δεν είμαι ειδικός και δεν μπορω να σου δωσω συμβουλές για τα παιδακια σου. Όμως σε θαυμάζω για τον τροπο που αντιμετωπιζεις την κατάσταση. Και σου λέω μονο ότι όλοι ερχόμαστε και φευγουμε απο αυτη τη ζωη, να εισαι δυνατη και γερη να χαρησεις στα παιδακια σου οσο περισοτερη ευτυχια μπορεις.

[lili]

pam ευχομαι μεσα απο την καρδια μου πρωτα απο ολα να εισαι εσυ δυνατη να ανταπεξελθεις... φανταζομαι ποσο πολυ θα πονας και με την μεγάλη απωλεια αλλα και με τις αντιδρασεις των παιδιων στο τραγικο αυτο γεγονος. Δυστηχως εγω βιωσα ενα πολυ τραγικο επισης γεγονος στο φιλικο περιβαλλον οπου η κυρια αυτη εχασε ξαφνικα τον συζηγο της αλλα δεν το αντεξε και .... τωρα ειναι με βαρια ψυχοφαρμακα και δυστηχως εντελως ανικανη να κανει και τα πιο βασικα. Ειχε μια προιστορια με την ψυχικη της υγεια αλλα τωρα... τα παιδια της ειναι ερμαια...

Γι αυτο σου λεω να σαι μαχητης και ειμαι σιγουρη οτι εισαι. Εχεις 3 βραχους να στηριχτεις μικρους βεβαια ακομα αλλα οσο μεγαλωνουν θα γινονται ολο και πιο δυνατοι για να στηριξουν και σενα...

[alvadi]

Σας ευχαριστώ όλες μέσα από τη ψυχή μου!

 

Εγώ θα ευχηθώ και το πιστεύω όσο τίποτα άλλο να συνεχίσετε να είστε γερές και να χαίρεστε την οικογενεια σας. Όσο για τα καυγαδάκια μη δίνετε σημασία, το αλατοπίπερο της ζωής, υγεία μονο να υπάρχει και όλα τα άλλα γίνονται......

 

Αυτό το τελευταίο το έλεγα συχνά στον άντρα μου όταν στεναχωριόταν για τα οικονομικά μας. Του έλεγα ότι δεν θέλω πολλά πραγματα, να είμαστε μονο καλά και να καμαρώνουμε τα παιδιά μας και 10 μέρες διακοπές το χρόνο. Τίποτα άλλο!

[maryp]

Αυτό λέω κι εγώ του δικού μου όταν τον πιάνει καμιά φορά και γκρινιάζει... Δεν μας λείπει ΤΙΠΟΤΑ όσο έχουμε την υγεία μας! Και το εννοώ! Ολα τα άλλα ... είναι απλώς ματαιότητες...

[ΑΡΤΕΜΟΥΛΑ]

ΠΑΜ, ειλικρινά σε θαυμάζω που στέκεσαι στα ποδιά σου, γερή και δυνατή και ακόμα ακόμα μπορείς να μας γράφεις εστω και τα νέα σου.

 

Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω τα λόγια είναι περιττά. Εσυ βιώνεις, εσύ παλεύεις, εσύ στέκεσαι, εμείς είμαστε θεατές.

 

Μπορούμε, μπορώ όμως να γίνω και συμπαραστάτης......

[demi]

αρτεμουλα πολυ σωστο αυτο που εγραψες...με δυο λεξεις τα ειπες ολα.Συμπαραστατες..

[maspi]

παμ μου κι εγω δε δε γνωριζω αλλα θαυμαζω τον τροπο με τον οποιο προσπαθεις να διατηρησεις τις ψυχουλες τους ανεπαφες..

Δεν ειμαι ικανη να σου δωσω συμβουλες..θελω απλα να σου πω (μιλωντας παντα απο παρομοια εμπιρια στην οικογενεια μας,οπου ο ξαδερφος και η ξαδερφη μου εφυγαν απο καρκινο με 1 χρονο διαφορα και αφησαν πισω 2 κοριτσακια)οτι ο πρωτος καιρος ειναι δυσκολος και διαφορετικος για καθε παιδι.Οσο εσυ ομως κρατας ζωντανη την παρουσια του μεσα στο σπιτι τα παιδια σου θα βιωσουν πιο ομαλα αυτη την τεραστια αλλαγη στη ζωη τους..και νομιζω πως δεν ειναι απαραιτητο να εισαι παντα ψυχραιμη μπροστα τους..το να εκδηλωσεις καποια στιγμη τον πονο σου..ισως να λειτουργησει λυτρωτικα..

συγνωμη αν σου γραφω κατι που δε στεκει..απλα πραγματικα θα ηθελα να μπορουσα να εχω τις σωστες λυσεις..

να εισαι δυνατη..

[aggeliki]

=..και νομιζω πως δεν ειναι απαραιτητο να εισαι παντα ψυχραιμη μπροστα τους..το να εκδηλωσεις καποια στιγμη τον πονο σου..ισως να λειτουργησει λυτρωτικα..=.

 

ετσι ειναι,πρεπει να γινει αυτο!το ειχα δει ή το ειχα διαβασει καπου,δεν θυμαμαι τωρα,αλλα καλο θα ειναι να μιλησεις στα παιδια και να μην κρυβεις τα συναισθηματα σου,και στα παιδια θα λειπει ο μπαμπας και πρεπει να ξεσπασουν και να μην το κρυβουν,πρεπει να τα παροτρυνεις να σου μιλανε για το πως αισθανονται γι αυτο...δεν πρεπει να το κρατανε μεσα τους..

[IRINI]

PAM.καλησπερα

Ειχα πολλους μηνες να μπω και να συμμετασχω ,η αληθεια ειναι οτι μαθαινα τα νεα σας και περισσοτερο τα δικα σου απο το BIZELI(ειναι νυφη μου).Μπορει να μην γνωριζομαστε αλλα ενιωσα την αναγκη να μοιραστω μαζι σου τη δικη μου εμπειρια και τα δικα μου βιωματα.

Μονο που εγω ειμαι απο την πλευρα των παιδιων σου.Εχασα τον πατερα μου οταν ημουν 5 χρονων (οσο ειναι τωρα ο γιος μου) .Και τωρα στα σχεδον 40 μου ακομη με βαραινει αυτη η απωλεια.Με βαραινει για αυτα που εζησα σαν παιδι, με βαραινει για αυτα που ΔΕΝ εζησα σαν παιδι.Και το κακο ειναι οτι τα βιωνω τωρα που απεκτησα παιδι.Με βαραινει η εικονα της ανακοινωσης του θανατου του (ξαφνικου και απροσμενου)και δεν θελω να μπω σε λεπτομερειες .Με βαραινει η εικονα μιας μανας που ζουσε μονο για τα παιδια της και με γεμιζει ΕΝΟΧΕΣ.Με βαραινουν οι ευθυνες που κληθηκα απο παιδι να αναλαβω.Σα να μεγαλωσα γρηγορα και σε ολη μου τη ζωη ετσι εχω μαθει πια να λειτουργω να τα παιρνω ολα πανω μου σε ενα μοναχικο δρομο.

Με βαραινουν ακομη οι ευθυνες για την επιβιωση και πολυ περισσοτερο οι ευθυνες για την εικονα μιας οικογενειας χωρις πατερα που η μανα ειναι βραχος.Αυτο που διαβασα απο καποια αλλη μητερα οτι τωρα θα εισαι και μανα και πατερας ,ειναι μεγαλο βαρος ,οχι μονο για σενα αλλα πιστεψε με και για τα παιδια σου.

Ξερεις ποσες φορες νιωθω ασχημα απεναντι στο γιο μου οταν μου λεει να παιξουμε και χανω τη φαντασια μου γιατι ξαφνικα συνειδητοποιω οτι δεν εχω εικονες να παιζω με τη μανα μου η οποια ειχε τοτε σοβαροτερα προβληματα (την κατανοω οταν υπηρχε προβλημα επιβιωσης , αλλα η αληθεια ειναι οτι εχω μια πικρη γευση).Ξερεις ποσες φορες οταν δεν του διαβαζω παραμυθι, απο τη μια αισθανομαι τυψεις , απο την αλλη αναρωτιεμαι και εγω που μεγαλωσα χωρις παραμυθια επαθα τιποτα?? .Συνειδητοποιω ομως οτι γινομαι σκληρη απεναντι στο παιδι μου και αυτο που με πληγωνει περισσοτερο ειναι οτι το επιχειρημα "δεν επαθα και τιποτα χωρις παραμυθι" ειναι ενα καλο αλλοθι για τον εαυτο μου για να μην παραδεχθει οτι εχασε απο νωρις την παιδικοτητα του.

Θα μπορουσα να σου πω κι αλλα.Συγγνωμη εαν σε κουρασα.Δεν εχω να σου πω τι να κανεις.Αυτο μονο εσυ το ξερεις.Εχω να σου πω ομως τι να μην κανεις.Ο δρομος ειναι δυσκολος και πιστεψε με μοναχικος.Οταν κλεισεις την πορτα σου και πεσεις στο κρεββατι μονο εσυ θα γνωριζεις .

Και αυτο που θεωρω απολυτα σημαντικο ειναι να μην στερησεις απο τα παιδια σου τη μητερα.

[NTINAT]

ΠΑΜ, ειλικρινά σε θαυμάζω που στέκεσαι στα ποδιά σου, γερή και δυνατή και ακόμα ακόμα μπορείς να μας γράφεις εστω και τα νέα σου.

 

Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω τα λόγια είναι περιττά. Εσυ βιώνεις, εσύ παλεύεις, εσύ στέκεσαι, εμείς είμαστε θεατές.

 

Μπορούμε, μπορώ όμως να γίνω και συμπαραστάτης......

 

 

Συμφωνω.......

[elenik]

Mαρακι... δεν εχω λογια .Δεν ξερω τι να πω και μονο που σκεφτομαι να γραψω κατι βουρκωνω

Αυτο που ξερω σιγουρα ειναι οτι θα ηθελα να παραμεινεις στο forum . Η δυναμη σου ειναι αφανταστη και προτυπο για ολους μας.

[maria70]

Μαρια σιγουρα μπαινεις σε μια πολυ δυσκολη φαση στη ζωη σου.Δεν εχει νοημα να σου πω εγω την γνωμη μου αφου εσυ μονο ξερεις τι περνας και πως το αντεχεις.

Εχω ζησει την περιοδικη απουσια του μπαμπα αλλα οχι την μονιμη.Σιγουρα το βαρος της ευθυνης που εχεις πλεον φαινεται και ειναι ασηκωτο.Πιστευω πως οι μανες ειναι τα πιο δυνατα πλασματα στον πλανητη,εχουν και βρισκουν την δυναμη να αντεξουν τα παντα.Εχω την γνωμη πως πρεπει να ξεσπας που και που για να μπορεις να συνεχισεις,σε μια φιλη,ενα γιατρο,ενα ψυχολογο,οτι σε βολευει.Και μετα συνεχιζεις......και θα συνεχισεις......και θα ξαναπεσεις......και θα βρεθεις ξανα στην απογνωση,αλλα θα αντεξεις.

Γιατι εκτος απο ανθρωπος εισαι και μανα και αυτο απο μονο του ειναι ευθυνη αλλα και δυναμη.Χρησιμοποιησε και την δυναμη και την ευθυνη ,παρε γερες ανασες και προχωρα αργα την καθε μερα.Σιγουρα σε πολλα χρονια θα εισαι περηφανη για τα παιδια σου και την δουλεια που θα εχεις κανει και μεις οι υπολοιπες μανες περηφανες γιατι γνωρισαμε αυτη την δυνατη μανουλα.......

Φιλια

Μαρια.

[IOKASTH]

μαρια μου οταν διαβασα τι σου ετυχε ραγισε η καρδια μου..το μονο που προσευχομαι ειναι να σου δινει δυναμη ο θεος να μεγαλωσεις τα παιδακια σου και να τα δεις ευτυχισμενα και παντα γερα..τωρα για την απωλεια σου και την ψυχουλα των παιδιων μιας και το βιωσα λογω του θειου μου που στα 38 του χαθηκε κι αφησε 3 παιδακια πισω ο παιδοψυχολογος συνεστησε να υπαρχει ο πατερας τους στην ζωη τους να υπαρχουν φωτογραφιες,να ακουνε ιστοριες..να υπαρχει..ξερω πως ειναι πολυ δυσκολη κατασταση..δυναμη..