ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ Κ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΒΟΗΘΑΕΙ....

[Λιζα Ν.]

Ειμαστε στην Ελλαδα και παντα βλεπω παππουδες κ γιαγιαδες να κρατουν τα εγγονια....εμενα δυστηχως, δεν θελει...Η μικρη μου εχει παλινδρομηση και εχω συνηθισει να την παρακολουθω ολο το 24ωρο, ο δε αντρας μου ειναι στρατιωτικος, λειπει συχνα και τα κανω ολα μονη μου. Εχω εξαντληθει, πραγματικα εχω πολλη ενεργεια ως ανθρωπος αλλα για πρωτη φορα στη ζωη μου, αισθανομαι οτι χρειαζομαι 4 και 5 24ωρα για να τα βγαλω περα. Δεν εχω κυριολεκτικα κανεναν, ειμαι ολομοναχη. Η μητερα μου δεν ερχεται οσο συχνα περιμενα, οποτε μπορει και μου πεταει ατακες τυπου "αντε ξεκουρασου θα φυγω σε λιγο για εσενα ηρθα και αλλαξα το προγραμμα μου" και τετοια....

Πρεπει να γυρισω στη δουλεια καποια στιγμη αλλα εχω δεθει παθολογικα με τη μικρη και δεν μπορω ουτε στη σκεψη οτι θα την αφησω σε "ξενους". Εδω ο αντρας μου την κοιταει λιγο και εχω ανοιχτες πορτες να ακουω. Ζητησα απο τη μητερα μου βοηθεια και αρνηθηκε. Αν θελω λεει, να μετακομισω κοντα της -εκτος Αθηνων- ενω εργαζομαι στο κεντρο, δηλ να μην βλεπω το παιδι μου, να γυριζω νυχτα σπιτι πτωμα. Της ειπα να της νοικιασω σπιτι διπλα μου, να πηγαινοερχεται οποτε θελει ενδιαμεσα, ειναι στη συνταξη 5 χρονια τωρα και ειναι ακομα νεα, τιποτα.

Πως να αφησω τοσο μικρο παιδι? Πως θα μου λεει αν εγινε κατι? Ειμαι χαλια....οχι οτι ηταν υποχρεωμενη, αλλα τοσα χρονια που ελεγε οτι ηταν απασχολημενη για να ασχοληθει με εμενα νομιζα οτι ηταν η δουλεια της, τελικα ειναι ο χαρακτηρας της. Οσες εχετε παραδοσιακες μαμαδες, να τις προσεχετε και να μη δινετε σημασια στις παρεξηγησεις της καθημερινοτητας. Οι θυσιες που κανουν, ειναι πολυ μεγαλες τελικα....

[sweet_february]

Ακριβως τα ιδια περναω κι εγω! Πριν λιγο τα ελεγα στις φιλες μου στο parentscafe και η μια απο εκει με παρεπεμψε εδω. Ουτε εγω εχω βοηθεια απο πουθενα, ο αντρας μου ειναι στο σπιτι με αναρρωτικη απο τον Ιουνιο αλλα τα οικογενειακα μας δεν ειναι στα φορτε τους και οπως καταλαβαινεις εχουν πεσει ολα πανω μου. Καταλαβαινω τι περνας γιατι κι εμενα η μικρη μου ειχε παλλινδρομηση κι ημουν 28 ωρες το 24ωρο απο πανω της. Οσο για τις μαμαδες τι να πω.. Τωρα που το ξανασκεφτομαι θελω να δικαιολογω ορισμενες συμπεριφορες. Η δικια μου δουλευει ακομα, σε 4 χρονια αν πανε ολα καλα θα βγει στη συνταξη. Δουλευει 12 ωρες και της μενει μια Κυριακη που τρεχει να μαζεψει τα ασυμαζευτα. Αυτο που με ενοχλει ειναι πως γνωριζει οτι ειτε μεινει 12 ωρες στη δουλεια της ειτε 8 θα πληρωθει τα ιδια λεφτα (αυτη ηταν η συμφωνια της εξαρχης με την επιχειρηση), οποτε πιστευω θα μπορουσε εστω μια φορα το μηνα να μου κρατησει τη μικρη μου να τα πω κι εγω με εμενα ή με τον αντρα μου. Δεν ξερω, δεν ειμαι εγω αυτη που θα κρινει τους γονεις της (και γενικα κανεναν γονιο) αλλα αισθανομαι κι εγω πολυ αβοηθητη.. Και σκεψου, εσενα μενει και λιγακι μακρια.. Εμενα ειναι 2 τετραγωνα πιο πανω και παλι δεν ερχεται.

Παντως, οπως λεει και η φιλη μου η giota. τα παιδια μας ειναι δικα μας και τελικα η μανα τα περναει ολα. Μηπως αν το χωνευαμε αυτο μας ερχοντουσαν και πιο ευκολα τα πραγματα?

[Λιζα Ν.]

Φαιη μου εμενα δεν εργαζεται. Σημερα, δεν προλαβα ουτε ενα αυγο να φαω, και ειχε παει κομμωτηριο!!!!!!!!!Επισης, μενει μεν μακρια αλλα εντος Αττικης και ο πατερας μου οδηγει, συχνα πανε βολτες. της εχω πει να της πληρωνω και ταξι αν θελει, το αρνηθηκε.

Βεβαια σε ολη τη ζωη μου, δεν ασχολουνταν πολυ μαζι μου. Τοτε ομως οντως εργαζοταν...

Δεν ξερω, ισως ειμαι πολυ εγωιστρια, αλλα πιστευω οτι η θεση της ειναι εδω, οσο μπορει.

[anna31]

Γεια σου Λιζάκι, σε καταλαβαίνω, και εδώ μια απο τα ίδια..δεν θέλω να επεκταθώ δημόσια περισσότερο..κοίτα, άκρη δεν θα βρείς, θα χαλιέσαι μόνο..βρες εσύ μόνη σου τις ισορροπίες σου , όπως μπορείς..να σου πω, επειδή μάλλον καταλαβαίνω, και δίπλα σου να είχες τη μάνα σου, πάλι θα ανησυχούσες οτι τα πράγματα δεν τα κάνει καλά ,και τελικά διπλός κόπος.. ίσως να είναι καλύτερα έτσι τώρα, υπομονή χρειάζεται , μέχρι να περάσει λίγο ο καιρός, και κουράγιο απο σένα για εσένα..φιλιά

[alan]

Θα το αντιμέτωπήσεις όπως τοσες και τοσες κοπέλες που η μητέρα τους ζει μακριά ή ακόμα χειροτερα είναι ανύμπορη.

 

Είναι δυσκολο πολυ πολυ δύσκολο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ και καταλαβαίνω οτι για εσενα δεν είναι αλλο παρα το θέμα εμπιστοσύνης του που αφήνεςι το παιδάκι σου.

 

Ισως αν της επειαρνες και γυναίκα. Δλδ μπορεί να θεωρεί οτι θα εχει 2 σπιτια να φροντίζει και σου λεει οχι, ή και μονο το σπιτι σου και σου λεει τωρα που ήρθε η ωρα και μπορώ ακόμα να ευχαριστηθώ θα γίνω παλι μαμα? Ή τουλάχιστον ζητησες της να ερθει μονο για λίγο καιρό λιγο πριν πας στην δουλειά ωστε το παιδί να συνηθήσει και τον πρωτο καιρό που θα είναι η κοπέλα για να την ελεγχει και ολα να ερθουν πιο ομαλα στο παιδί.

Εξήγησε της τι φοβάσαι και γιατί το ζητάς αυτο.

 

Αλλα οταν λέω ζητησε το εννοώ ζητησε το. Θελω να πω οτι καμια φορά περιμέουμε (εδω λογω σχέσης) απο τον αλλον να το καταλάβει ή να προθημοποιηθεί μονος του.

Να ξέρεις καμιά φορά εκεινοι που παιρνουν μονοι τους την πρωτοβουλία το κάνουν για να νιώσουν χρήσιμοι και πιθανόν αν είχαν πραγματα να κανουν και ήταν κοτσωνάτοι να την εκαναν ....σαν την μαμα σου.

[Λιζα Ν.]

Βασικα τωρα θα τα καταφερω, απλα για οταν ειναι να παει σε παιδικο, τρεμω....δεν θελω! Σκεφτομαι να παραιτηθω απο τη δουλεια μου, τοσο πολυ...και ειμαι και μονιμη. Αλλα και στη σκεψη να ειναι το παιδι σε ξενους, ειμαι χαλια, κλαιω ολη μερα. Ισως γι αυτο να εβαλα εδω ποστ κι οχι για την τωρινη περιοδο, που ερχεται που και που και βοηθαει. Για μετα εχω χαλαστει.

[kalamaraki]

και εγω τα εχω τσουγκρισει τωρα τελευταια με την μητερα μου για το ιδιο θεμα

και καταλαβα αυτο που σου λενε και τα κοριτσια

το παιδι ειναι δικο μου , δικος μου ανήφορος, δικη μου ταλαιπωρια

και επειδη ειπωθηκε απο τους δικους μου οτι τα κανουν ολα συμφωνα με το δικο μου προγραμμα....εγώ αναποδιασα (κραταει την μικρη Δευτερα-Παρασκευη απο τις 12+30 εως τις 4+30...δηλαδη 4ωρες την ημερα) τωρα δεν μιλαμε ιδιαιτερα παω αφηνω την μικρη φευγω και γενικως εχω μουτρα...γιατι αν ανοιξω το στομα δεν τους πλενει τιποτα...

Ουτε ποτε τους την φορτωσα για να βγω με τον αντρα μου κτλπ...

[alan]

Βασικα τωρα θα τα καταφερω, απλα για οταν ειναι να παει σε παιδικο, τρεμω....δεν θελω! Σκεφτομαι να παραιτηθω απο τη δουλεια μου, τοσο πολυ...και ειμαι και μονιμη. Αλλα και στη σκεψη να ειναι το παιδι σε ξενους, ειμαι χαλια, κλαιω ολη μερα. Ισως γι αυτο να εβαλα εδω ποστ κι οχι για την τωρινη περιοδο, που ερχεται που και που και βοηθαει. Για μετα εχω χαλαστει.

 

 

Αν εννοείς οτι είσαι μονιμη στο δημόσιο ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΥΤΕΙΣ!!!!!

Εν αναγκη βρες μια βρεφονηπιοκόμο με πολλές συστάσεις δινε ολο το μισθό σου μέχρι 2,5- 3 ετων που θα μπορεί ανετα να παει παιδικό γιατί αν είσαι δημόσιος υπάλληλος θα βοηθησεις το παιδί σου (οικονομικά και οντας πιο πολλες ωρες και ανετα σπιτι σου) ολη του την ανήλικη ζωή. Αν είσαι ανεργη 1,5-2 χρόνια το πολυ!

[kalamaraki]

σε αυτο που λεει η αλαν συμφωνω και εγω

μακροπροθεσμα το παιδακι σου ποιο πολυ θα επωφεληθει αν παραμεινεις στην μονιμη δουλεια σου παρα να φυγεις!!

[bouboukakia]

Σίγουρα θα βρεις ένα σωστό άνθρωπο για το μωράκι σου, μην αναστατώνεσαι. Και η δική μου μαμά δεν βοηθούσε καθόλου από την αρχή, τώρα με τα 4 παιδιά έχω βάλει το δικό μου πρόγραμμα και τις δικές μου αρχές, ούτε γαι να πάω στο ΄Σ/Μ δεν της τα αφήνω. Θα μου τα κάνει μπάχαλο! Πότε επιστρέφεις στη δουλειά σου;

[sweet_february]

σε αυτο που λεει η αλαν συμφωνω και εγω

μακροπροθεσμα το παιδακι σου ποιο πολυ θα επωφεληθει αν παραμεινεις στην μονιμη δουλεια σου παρα να φυγεις!!

Ακριβως αυτο! Μην αφησεις τη δουλεια σου με τιποτα.. Το ξερεις οτι εγω προσπαθω να βρω δουλεια τωρα και δυσκολευομαι τοσο πολυ? Αυτο μας εχει κανει χειροτερο μυλο με τη μανα μου γιατι μας βοηθαει με τα οικονομικα και ετσι δεν μπορουμε να της κανουμε παραπονα για το οτι δεν ερχεται να καθησει με τη μικρη. Μην την αφησεις με τιποτα!

[aleca]

εμενα η μητερα μου κρατησε τον πρωτο μου γιο μεχρι να παει παιδικο. Τον δευτερο δε μπορουσε και ειχε δικιο σε αυτο το θεμα γιατι εχει και άλλα παιδια και δε μπορει να βοηθαει μονο εμενα. Της ζητησα λοιπον να βρω μια γυναικα και να ειναι μαζι της τουλάχιστον για δυο μηνες. Ετσι και εγινε. Απο την πρωτη γυναικα που βρηκα δεν ημουν ευχαριστημενη, τη σταματησα. Τωρα εχω δευτερη γυναικα και ειναι εξαιρετικη ειλικρινα. Δε περιμενα να βρω τοσο καλη.

Θα τα καταφερεις. Όλοι εχουμε αγχος. Εξ' αλλου νομιζω ότι και στη μαμα σου να το αφηνες, πάλι αγχος θα ειχες. Αν μπορει για 2-3 μηνες να μεινει μαζι με τη γυναικα που θα προσλαβεις, θα εισαι πιο ησυχη. Απλα προσπαθησε να βρεις καποια όσο καιρο εισαι ακομη σπιτι.

Καλη συνεχεια, να σου ζησει.

[Λιζα Ν.]

Ευχαριστω για τις απαντησεις σας, ειναι καλο να ξερεις οτι κι αλλες περνανε παρομοιες καταστασεις! Δεν ειναι οτι θελω να της επιβληθω βεβαια, απλα αφου καθεται και περναω οσα περναω περιμενα μια βοηθεια, εστω για 1-2 χρονια μεχρι το παιδι να μπορει να εκφραστει καλα και να μας λεει αν γινεται τιποτα κακο εκει που την αφηνω. Της ειπα να πληρωνω το ενοικιο, να παρω κ γυναικα, να παιρνω αδεια 1 μερα/εβδομαδα εγω και 1 ο αντρας μου (ειναι κι αυτος μονιμος) και να μην το κραταει 5 μερες αλλα 3 ή 4, τιποτα.

 

Βασικα ειμαι μονιμη αλλα με ΙΚΑ, οχι δημοσια. Θα αργησω ομως κι αλλο να επιστρεψω, ειμαι στην αδεια του ΟΑΕΔ, καλως εχοντων των πραγματων, οποτε θα ειναι γυρω στα 9-11 μηνων...Ακουω ομως εδω στο parents τα απιστευτα για τους παιδικους και για εκεινες που τα φυλανε στο σπιτι, για τραυματισμους, κλπ κλπ και εχω καταγχωθει....η αληθεια ειναι οτι κι εγω ειμαι ΠΑΡΑ πολυ υπερβολικη, μη ετσι το παιδι μη αλλιως, και μονο τον αντρα μου κ τη μαμα μου ψιλοεμπιστευομαι. Ακουω απο φιλες να αφηνουν τα παιδια τους σε γειτονισσες και συγγενεις και μου φαινεται αδυνατον, θα πεθαινα απο την αγωνια μου.

πως το ξεπερνας αυτο? Τεσπα μαλλον αυτο ειναι αλλο ποστ γι αλλο θεμα!!!

[bouboukakia]

Λίζα, ξέρω ότι μπορεί να μη σου αρέσει αυτό που θα σου πω, αλλά καμιά γιαγιά δεν είναι υποχρεωμένη να κρατήσει παιδί. Η υποχρέωσή τους τελείωσε όταν ενηλικιωθήκαμε. Βέβαια, θα ήταν πολύ καλό να μπορεί να σε βοηθήσει, αλλά από τη στιγμή που βαριέται όπως καταλαβαίνω, δεν θα ήταν και πιο κατάλληλη από μια ορεξάτη κυρία που δεν έχει καμιά συγγένεια μαζί σου. Αυτό βέβαια είναι προσωπική μου άποψη.

Θα δεις σίγουρα εδώ στο φόρουμ, αλλά και γύρω σου, μαμάδες πολύ ευχαριστημένες από παιδικούς και από κυρίες που κρατούσαν τα παιδάκια τους στο σπίτι.Ξεκίνα την έρευνα!

[aretim]

Διαβαζω αυτα που γραφεται και με στεναχωρουν τοσο πολυ.Εμενα η μαμα μου μου κραταει το μπεμπη απο οταν ηταν τριων μηνων κανοντας οτι της πω και τωρα τις διακοπες που δεν δουλευα παλι ερχοταν για να με βοηθαει.Επισης μας παρακαλει να της αφηνουμε το μπεμπη αν θελουμε να βγουμε με τον αντρα μου(εμεις ομως τιποτα,μαζι μας και ο μπεμπης)

[Dimitra83]

ζουμε 5.5 χρονια γερμανια.και γω μια απο τα ιδια...2 παιδια με κανεναν εδω ολοι ειναι ελλαδα.ο αντρας μου δουλευει 12ωρα κ ολα τα κανω μονη μου καθε καλοκαιρι που παμε ελλαδα για 40-50 μερεσ ,το καλοκαιρι που μας περασε μονο δε πηγαμε...τα κραταει καμια φορα η πεθερα μου αλλα και παλι της τα αφηνω οταν κοιμουνται το βραδυ και παμε καμια βολτα γιατι κ αυτη δουλευει καθε μερα 06.00-14.00 κ ξυπναει απο τισ 5 το πρωι κ εχει κ της κουνιαδας μου .για τους γονεις μου δε το συζητω...ΜΙΑ φορα τα αφησα περσι οταν κοιμοταν για να βγω με μια φιλη μου το βραδυ κ μετα απο μιση ωρα με παιρνει τηλ η μανα μου στο κιν να παω γρηγορα λεει σπιτι γιατι εκλεγε ο μικρος...αρων αρων εφυγα παω σπιτι κ ηταν εκει ο αντρας μου.εμενα τι με φωναξε η μανα μου δε καταλαβα...ο αντρας μου μου ειπε πως απλα γκρινιαξε στον υπνο του το μωρο κ μολις του εδωσε πιπιλα σταματησε ισα ισα να μου χαλασει την εξοδο η μανα μου.λες και λιγα περναω εδω 1 ολοκληρο χρονο κλεισμενη μεσα μονη με 2 παιδια .εχω να βγω βραδυ απο το καλοκαιρι του 2008 και για καφε παμε 1-2 φορεσ το μηνα με τον αντρα μου για μιση ωρα 3 τεταρτα το πολυ.ειναι κ τα δικα μου θηρια οταν τα βγαζω εξω :evil:

[aleca]

..Ακουω ομως εδω στο parents τα απιστευτα για τους παιδικους και για εκεινες που τα φυλανε στο σπιτι, για τραυματισμους, κλπ κλπ και εχω καταγχωθει....η αληθεια ειναι οτι κι εγω ειμαι ΠΑΡΑ πολυ υπερβολικη, μη ετσι το παιδι μη αλλιως, και μονο τον αντρα μου κ τη μαμα μου ψιλοεμπιστευομαι. Ακουω απο φιλες να αφηνουν τα παιδια τους σε γειτονισσες και συγγενεις και μου φαινεται αδυνατον, θα πεθαινα απο την αγωνια μου.

πως το ξεπερνας αυτο? Τεσπα μαλλον αυτο ειναι αλλο ποστ γι αλλο θεμα!!!

... το ξεπερνας στο δευτερο παιδι!!!!!! Ετσι ημουν και εγω στο πρωτο μου

[alan]

Ευχαριστω για τις απαντησεις σας, ειναι καλο να ξερεις οτι κι αλλες περνανε παρομοιες καταστασεις! Δεν ειναι οτι θελω να της επιβληθω βεβαια, απλα αφου καθεται και περναω οσα περναω περιμενα μια βοηθεια, εστω για 1-2 χρονια μεχρι το παιδι να μπορει να εκφραστει καλα και να μας λεει αν γινεται τιποτα κακο εκει που την αφηνω. Της ειπα να πληρωνω το ενοικιο, να παρω κ γυναικα, να παιρνω αδεια 1 μερα/εβδομαδα εγω και 1 ο αντρας μου (ειναι κι αυτος μονιμος) και να μην το κραταει 5 μερες αλλα 3 ή 4, τιποτα.

 

Βασικα ειμαι μονιμη αλλα με ΙΚΑ, οχι δημοσια. Θα αργησω ομως κι αλλο να επιστρεψω, ειμαι στην αδεια του ΟΑΕΔ, καλως εχοντων των πραγματων, οποτε θα ειναι γυρω στα 9-11 μηνων...Ακουω ομως εδω στο parents τα απιστευτα για τους παιδικους και για εκεινες που τα φυλανε στο σπιτι, για τραυματισμους, κλπ κλπ και εχω καταγχωθει....η αληθεια ειναι οτι κι εγω ειμαι ΠΑΡΑ πολυ υπερβολικη, μη ετσι το παιδι μη αλλιως, και μονο τον αντρα μου κ τη μαμα μου ψιλοεμπιστευομαι. Ακουω απο φιλες να αφηνουν τα παιδια τους σε γειτονισσες και συγγενεις και μου φαινεται αδυνατον, θα πεθαινα απο την αγωνια μου.

πως το ξεπερνας αυτο? Τεσπα μαλλον αυτο ειναι αλλο ποστ γι αλλο θεμα!!!

 

 

ετσι είναι πλεον ολοι οι μονιμοι.

Μην νομίζεις οτι αν στο κρατήσει η μαμα σου θα κανει ακριβως οτι θελεις

(δλδ οι δικοί μου οτι ακριβως δεν θελω εκαναν: ολα τα χατίρια στην Ελενα μεχρι ΒΛΑΚΕΙΑΣ, δλδ να μην τρωει το παιδί φαγητο και να τρωει σοκολάτες και τσουρεκια) και ουτε που την λυπηθηκαν οταν μετα απο 10 μερες στούμποσε το παιδάκι και δεν εκανε κακα και μπηκε κλήσμα: εκει εκείνη τον χαβα της κατοχής!!!!

Ψαξε να βρεις μια κοπέλα που ενα σπουδάζει ή να εχει τελειώσει βρεφονηπιοκόμος, οπωσδηποτε να μην καπνίζει. Θελεις να σου πω ενα καλο κόλπο: πηγαινε στο ΤΕΕ ΕΠΑΛ της περιοχής σου και ρώτα την καθηγήτρια του τμήματος βρεφονηπιακόμων να σου συστήσει την-τις αξιόλογες μαθητριες της!!!!

[spyni]

εγω παντως ειμαι παθουσα απο....πτυχιουχο!!μη με παρεξηγησετε, ουτε θελω να προσβαλω καποιον αομως εμεις απογοητευτηκαμε πολυ απο την μη επαγγελματικη σταση και ψυχροτητα μιας ειδικου και τελικα το παιδακι μας βρηκε ζεστασια σε μια κυρια που απλα εκανε αυτη τη δουλεια χρονια τωρα....δεν εχει κανενα πτυχιο, απλα ειναι συγγενης ενος συγγενη μας-ετσι την βρηκαμε- και ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ ανθρωπος!!!δεν εχει να κανει με τα πτυχια αλλα με τον ανθρωπο...η μικρη μας απο το πρωτο μισαωρο που την ειδε τη φωναζει γιαγια!!!μην απογοητευεστε κοριτσια!!!στην αρχη ολες σκεφτομαστε να τα παρατησουμε..και εγω ημουν νεοδιοριστη και το σκεφτομουν πολυ σοβαρα οταν ειχα στο νου μου οτι το παιδακι μου κλαιει και η πτυχιουχος το αφηνει απλα να κλαιει διχως μια κουβεντα...σιγιυρα βεβαια δεν ειναι αυτος ο κανονας!!υπαρχουν εκει εξω πολυ αξιολογα ατομα του κλαδου...απλα δεν ειναι αναγκη να ειναι αυτο το κριτηριο!!τπυλαχιστον ετσι τα σκρφτομαι εγω με αυτα που περασαμε!!!!!!

[spyni]

ααααααα και κατι πιο σχετικο με αυτο που εγραψα πιο πανω...και εμας η πεθερα μου μας αρνηθηκε καθε βοηθεια ακομα και το μεσοδιαστημα που εφυηε η κοπελιτσα και μεχρι να βρουμε τη νεα μας νταντα!!!και εμας ειναι νεοτατη, διχως υποχρεωσεις και κλπ.

[agentP]

Κι εγώ δεν είχα την πολυτέλεια να έχω για νταντά τη μαμά μου κι έτσι αναγκάστηκα ν' αφήσω τα μωρά μου με νταντά τα πρωινά από 40 ημερών. Από καμία δεν έμεινα δυσαρεστημένη.

Κι εγώ συμφωνώ ότι οι γονείς μας δεν έχουν καμία υποχρέωση να μας βοηθήσουν και μάλιστα σε καθημερινή βάση ακολουθώντας ωράριο και οδηγίες.

Μια γνωστή μου που περιμένει το δεύτερο, ήθελε ν' αφήσει η μαμά της, που είναι εργαζόμενη, το σπίτι της και να πάει να μείνει στο δικό της και να κοιμάται στον καναπέ για να τη βοηθάει. Η μαμά της, της το ξέκοψε κι εκείνη παρεξηγήθηκε. Αυτό δεν είναι βοήθεια από μαμά, είναι πρόσληψη απλήρωτης εσωτερικής.

[Λιζα Ν.]

Zεττα μου οντως η ιστορια που μας περιγραφεις ειναι απαραδεκτη, δεν θα το εκανα ποτε αυτο σε κανεναν. Ομως απεχει μακραν απο τη δικη μου περιπτωση. Εμενα ουτε εργαζεται, ουτε εχει κατι να κανει, εχω καποια προβληματα και χρειαζομαι βοηθεια και οπωσδηποτε δεν της ειπα να κοιμαται στον καναπε. Δεν τη θελω για να παω πχ στο σινεμα, αλλα στη δουλεια μου και ειμαι διατεθειμενη να εξαντησω ολες τις αδειες (που ευτυχως ειναι πολλες).

Για να ειμαι ειλικρινης, δεν ειμαι 100% παραδοσιακη, αλλα τα βλεπω διαφορετικα τα πραγματα...δεν ζητησα να ερθει μια οποιαδηποτε γυναικα να με βοηθαει αμισθι οπως λες, (καλα εγω της ειπα να την πληρωνω κιολας αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα), ειναι η γιαγια του παιδιου κι εχει κι εκεινη υποχρεωσεις. Για λιγους μηνες λοιπον, μεχρι να ξεκινησει ο αντρας μου μαλλον μεταπτυχιακο, εχει κανει ηδη αιτηση αλλα αργουν αυτα, δεν θα της ηταν κατι να κραταει το εγγονι της για 3 πρωινα την εβδομαδα-αντι να ειναι στην καφετερια ή στο κομμωτηριο.

Το αστειο ειναι οτι οταν ερχεται, κανει σαν τρελη για τη μικρη και οσο μπορει βοηθαει. Απλα ερχεται παρα πολυ αραια και δεν καθεται για πολλη ωρα.

Δεν θα χαλασω τις σχεσεις μου μαζι της, αλλα εχω πληγωθει. Θα αρχισω εννοειται το ψαξιμο για βρεφικο. Ομως περιμενα συμπαρασταση απο την οικογενεια που νομιζα οτι ειχα...

[G.STONE]

Λίζα σε καταλαβάινω απόλυτα. Μην νομίζεις οι περισσότερες κοπέλες εδωμέσα τα ίδια περνάμε.

Δυστυχώς οι ανασφάλειες είναι κάτι που δεν μπορείς να αποφύγεις το πρώτο διάστημα. όταν όμως συνειδητοποιήσεις ότι δεν έχεις πολλές επιλογές θα μειωθούν...

Και εγώ δεν είχα εμπιστοσύνη σε κανέναν με τον μικρό, ήμουν τρελλή με τα μικρόβια και ακόμα και με τη μαμά που τον κράτησε με το ζόρι 8 μήνες περίπου, στις αρχές όλο παρατηρήσεις τις έκανα. Πέρα από αυτό μου είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν μπορεί άλλο να τον κρατήσει και έψαξα για παιδικό που για κάποιους λόγους δεν ήθελα να τον στείλω τοσο μικρό. Τελικά ο παιδικός είναι εξαιρετικός που τον πάω, και μαθάινει και ένα σωρό πράγματα εκεί που αν ήταν στο σπίτι δεν θα μάθαινε.

Και εγώ έχω μαλώσει άπειρες φορές για αυτό το θέμα με τη μαμά μου αλλά από την άλλη σκέφτομαι πόσο κουραστικό είναι στην ηλικία της το μπείμπισίτινγκ.

Σκέφτομαι πολύ άν θα κάνω δεύτερο παιδάκι που το θέλω τόσο, αλλά τι να κάνω; έχω εξαντληθεί τόσο πολύ από την κουραση που κάποια στιγμή θα καταρρεύσω.

Υπομονή...

[Λιζα Ν.]

τελικα ουτε σε αυτο ειμαι μονη βλεπω....μοιαζουμε πολυ. η αληθεια ειναι οτι κι εγω ειμαι υπερβολικη με τη μικρη. Απο τη μια νιωθω τυψεις που γραφω ολα αυτα για τη μητερα μου. Απο την αλλη, ειμαι ψυχολογικα και σωματικα ενα ρακος, με τη σκεψη και μονο οτι θα την αφησω καπου τρελαινομαι. Πιστευω 100% οτι αν δω ετσι μεθαυριο την κορη μου και διασωληνωμενη να ειμαι θα τρεξω να βοηθησω, μεγαλα λογια μη λεμε αλλα ετσι αισθανομαι.

Ειδα μερικους βρεφικους τωρα εδω στο φορουμ, θα περασω να τους δω.

[elachl]

Zεττα μου οντως η ιστορια που μας περιγραφεις ειναι απαραδεκτη, δεν θα το εκανα ποτε αυτο σε κανεναν. Ομως απεχει μακραν απο τη δικη μου περιπτωση. Εμενα ουτε εργαζεται, ουτε εχει κατι να κανει, εχω καποια προβληματα και χρειαζομαι βοηθεια και οπωσδηποτε δεν της ειπα να κοιμαται στον καναπε. Δεν τη θελω για να παω πχ στο σινεμα, αλλα στη δουλεια μου και ειμαι διατεθειμενη να εξαντησω ολες τις αδειες (που ευτυχως ειναι πολλες).

Για να ειμαι ειλικρινης, δεν ειμαι 100% παραδοσιακη, αλλα τα βλεπω διαφορετικα τα πραγματα...δεν ζητησα να ερθει μια οποιαδηποτε γυναικα να με βοηθαει αμισθι οπως λες, (καλα εγω της ειπα να την πληρωνω κιολας αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα), ειναι η γιαγια του παιδιου κι εχει κι εκεινη υποχρεωσεις. Για λιγους μηνες λοιπον, μεχρι να ξεκινησει ο αντρας μου μαλλον μεταπτυχιακο, εχει κανει ηδη αιτηση αλλα αργουν αυτα, δεν θα της ηταν κατι να κραταει το εγγονι της για 3 πρωινα την εβδομαδα-αντι να ειναι στην καφετερια ή στο κομμωτηριο.

Το αστειο ειναι οτι οταν ερχεται, κανει σαν τρελη για τη μικρη και οσο μπορει βοηθαει. Απλα ερχεται παρα πολυ αραια και δεν καθεται για πολλη ωρα.

Δεν θα χαλασω τις σχεσεις μου μαζι της, αλλα εχω πληγωθει. Θα αρχισω εννοειται το ψαξιμο για βρεφικο. Ομως περιμενα συμπαρασταση απο την οικογενεια που νομιζα οτι ειχα...

αυτη ειναι η φραση κλειδι.μια απο τα ιδια και γω...........