Δεν μας έλειψε...

[melina_g]

Δεν συνηθίζω να γράφω τα προσωπικά μου σε φορουμ αλλα είδα πως κάποιες κοπέλες εδώ έγραψαν και κάπως....ξεκόλλησαν και είπα να δοκιμάσω κι εγώ...

Με τον σύζυγο απο τότε που έμεινα έγκυος δεν πάμε και πολύ καλά... Όχι οτι πριν ήταν ρόδινα αλλα ήταν καλά. Αγαπιόμαστε κι αυτό είχε σημασία κι ας μην ταιριάζαμε σε πολλά πράγματα. Απο τότε που ήρθε το μωρό τα πράγματα χειροτέρεψαν πολύ, δεδομένου ότι την ίδια εποχή κλείσαμε την επιχείρηση που είχαμε, αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε πολύ, να κατηγορούμε ο ένας τον άλλο για την οικονομική μας κατάσταση, εγώ κόλλησα με το μωρό (και δεν μετανιώνω για αυτό) περνώντας όλη τη μέρα μαζί του, κόψαμε και.....το "άθλημα"....

Απο το πρωί που ξυπνάμε και πίνουμε μαζί τον καφέ μας, μέχρι το βράδυ που θα πάμε για ύπνο, ότι κουβέντα κι αν ανοίξουμε καταλήγει σε καβγά.

Εκείνος είναι πολύ αγχωμένος με τη δουλειά (την οποία ο ίδιος πάτωσε), εγώ πάλι είμαι πιο χαλαρή σε αυτό το θέμα γιατί ξέρω πως θα τα βγάλουμε πέρα μια χαρά μόλις αναλάβω εγώ τη δουλειά αλλά επειδή έχει συνεχής αποτυχίες στο ενεργητικό του αυτή η φορά ήταν η χαριστική βολή για μένα. Έπαψα να τον θαυμάζω, μέσα μου έπεσε πολύ και πλέον ότι κι αν γίνεται τον κατηγορώ (συνήθως απο μέσα μου).

Έτσι φτάσαμε στο σήμερα.... Έφυγε για δουλειά για 5 μέρες και γύρισε χθες. Στην αρχή όταν μου το πρωτοείπε πως θα φύγει με έπιασε πανικός μιας και δεν έχω απο αλλού βοήθεια για το μωρό, για το σπίτι και για τη δουλειά αλλα και δεν έχω μείνει μόνη μου απο τότε που γέννησα ούτε ένα βράδυ. Τέλοσπάντων έφυγε και προς μεγάλη μου έκπληξη περάσαμε με το μωρό μου 5 μέρες όνειρο!!!! Ήμαστε κι οι δύο πολύ ήρεμοι, εγώ είχα τρελά κέφια και είχα πολυ όρεξη για όλα, δούλεψα περισσότερο παρόλο που είχα το μωρό αγκαλιά, το σπίτι το έκανα τέλειο (κι έτσι παρέμεινε), έτρωγα πολύ λιγότερο γιατί δεν είχα και ιδιαίτερη όρεξη για φαγητό και γενικά ένιωθα πλήρης απο όλες τις απόψεις. Τις πρώτες μέρες δεν μου έκανε εντύπωση, μα όσο περνούσαν οι μέρες και ένιωθα κάθε μέρα και πιο ευτυχισμένη, προβληματίστηκα.... Τηλέφωνο τον έπαιρνα με το ζόρι απλά γιατί έπρεπε και τον έκλεινα γρήγορα γρήγορα γιατί όποτε μιλούσαμε ένιωθα ένα πλάκωμα.

Γύρισε τελικά και εγώ και το παιδί χάσαμε το κέφι μας. Δεν έκανε κάτι ο άνθρωπος, ίσα ίσα που μας έφερε και δώρα και έκανε και χαρές που μας είδε γιατί του λείψαμε λέει αλλα (ντρέπομαι που το λέω) σαν να μπήκε ένα μαύρο σύννεφο μέσα στο σπίτι απο την ώρα που ήρθε.... Δεν του έχω πει τίποτα, έκανα τον καραγκιόζη όταν ήρθε πως χάρηκα και πως μας έλειψε αλλα προβληματίζομαι....

Πείτε μου αν θέλετε τις σκέψεις σας, αν σας έχει τύχει, τι πρέπει να κάνω ή τι κάνω λάθος τελικά...

[MARIANTHI611]

Ωχχχ δυσκολη περιπτωση...η δικη μου συμβουλη ειναι να μην βιαστεις να βγαλεις συμπερασματα για αυτα που ενιωσες...δεστο σαν μια περιοδο χαλαρωσης και αποφορτησης.Δεν μπορει τον ανθρωπο σου να τον ξε-αγαπησεις ετσι απλα..δωσε χρονο σε εσενα,σε εκεινον και φυσικα στην σχεση σας.Στο παιδακι σου ΣΙΓΟΥΡΑ ελειψε ο μπαμπας του...δεν πρεπει ουτε να λες αλλα ουτε να σκεφτεσαι οτι το παιδι εχασε το κεφι του μολις μπηκε ο μπαμπας στο σπιτι...εσυ ναι...το παιδι οχι.Κανε λιγη υπομονη...δεν μπορουμε ολοι να ειμαστε τελιοι σε ολα που αναλαμβανουμε και αφου ξερεις οτι το επαγγελματικο τον πληγωνει ριξε τους τονους και παρηγορησε τον.Δεν ειστε αντιπαλοι ειστε συνεργατες και συνοδοιποροι...τωρα αν δεις οτι περναει πολυς καιρος και δεν το ξεπερνας εδω ειμαστε και το ξανασυζηταμε το θεμα.

[SOULA33]

Γλυκειά μου κοπέλα διακρίνω μια μεγάλη πίκρα μεσα στην ψυχή σου.

Κανένας δεν ξέρει καλύτερα από σένα εμεις απλές υποθέσεις μπορούμε να κανουμε.

Μήπως εχεις επηρεαστεί πολύ από το θέμα της δουλειάς?Μήπως η μητρότητα σε εκανε να αλλαξεις τόσο πολύ?(συμβαίνει σε αρκετές από εμας).

 

Το διάστημα που ελειψε ο σύζυγος σου ίσως απλά να το χρειαζόσουν.Οσο και να αγαπάμε τον άλλο ερχονται στιγμες που κουραζόμσετ που αποζητάμε την μοναξιά μας και την ηρεμία μας.

 

Ισως ακόμα και οντως να μην «τραβαει» άλλο η σχέση σας.

Παντως για σκέψου ότι τώρα εφυγε απλα για 5 μερες και ξαναγύρισε και εσυ το ηξερες οπότε εκ του ασφαλούς λειτούργησες.Φαντάσου να φύγει και να μην ξαναγυρίσει.Πως θα σου φανεί?

Με το μωρό πως τα παει?

[terra]

Κι εγώ θα έλεγα να δώσεις λίγο χρόνο... Κάνε μια προσπάθεια να κάνετε πράγματα που σας αρέσουν και παράλληλα σκέψου μήπως ενδόμυχα τον κατηγορείς για κάποια πράγματα, δικαίως ή αδίκως. Είναι φαύλος κύκλος ίσως, που πρέπει να τον σπάσεις.

Επίσης δε χάνεις κάτι να μιλήσεις με ένα ψυχολόγο ή αν όχι, τουλάχιστον με μια φίλη σου που σε ξέρει καλά και που ξέρεις ότι μπορεί να σου μιλήσει ειλικρινά για την άποψή της... Ίσως περνάτε μια κακή φάση

[nicole23]

Η μητρότητα σου δίνει απίστευτη δύναμη και αυτοπεποίοηση. Και γω μετά που γέννησα αισθανόμουν ότι το παιδί με καλύπτει απόλυτα συναισθηματικά και δεν έχω ανάγκη την αγάπη του άντρα μου. Νομίζω όμως ότι αυτό είναι λάθος. Πρέπει να κρατάμε τις ισορροπίες, διαφορετικά, αν πέσουμε με τα μούτρα στο παιδί, και αυτό θα το "πνίξουμε", και εμείς θα χάσουμε τον εαυτό μας. Από την στιγμή που το συνειδητοποίησα αυτό οι σχέσεις μας είναι πολύ καλύτερες. Ψάξε λίγο καλύτερα μέσα σου και είμαι σίγουρη ότι θα βρεις την άκρη!!

[melina_g]

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις άμμεσες απαντήσεις!

Λοιπόν του μικρού μπορεί να του έλειψε αλλά όλες αυτές τις μέρες ήταν πολύ ήρεμος και χαρούμενος γιατί πρώτον εγώ ήμουν πολύ ήρεμη κι είχα πολύ όρεξη (και τα μωρά το πιάνουν αυτό...) και απο την άλλη έλειπε η άσχημη ατμόσφαιρα μέσα στο σπίτι απο τη στιγμή που δεν υπήρχε κανείς να γκρινιάζει και να έχει τα μούτρα μέχρι το πάτωμα!

Με τον μπαμπά του παίζουν το βράδυ και παίζουν πολύ όμορφα και καμια φορά πάω και χώνομαι κι εγώ και παίζουμε και οι τρεις στο πάτωμα ή στο διπλό κρεβάτι και αυτό δεν το αλλάζω με τίποτα. Είναι πολύ όμορφες στιγμές αυτές γιατί γινόμαστε και οι τρεις ένα!

Απο την άλλη, ναι, τον κατηγορώ... Μέσα στα 7 χρονια που είμαστε μαζί, εγώ τα χτίζω κι αυτός τα γκρεμίζει. Όλα! Όχι μόνο τη δουλειά... Και ναι, κουράστηκα! Αλλα πιο πολύ κουράστηκα απο την μίρλα και τη γκρίνια. Είμαι απο τη φύση μου χαρούμενος άνθρωπος. Δεν πανικοβάλλομαι εύκολα, δεν παραδίδω τα όπλα. Θέλω το πρωί να ξυπνάω με χαμόγελο και το βράδυ να κοιμάμαι ήρεμη κι ευτυχισμένη. Κι έχω ένα πολύ καλό λόγο για να το κάνω αυτό....ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ! Και μου κάνει εντύπωση πως εκείνος δεν το βλέπει πως μπορεί να είναι πολλά αυτά που μας χωρίζουν και μας στεναχωρούν αλλα έχουμε την ίδια την ευτυχία μέσα στο σπίτι μας! Ένα χαμόγελο του παιδιού μας φτάνει να φωτίσει όλος ο κόσμος για μένα.... Για εκείνον τίποτα δεν είναι αρκετό... Έχω πάρει τα πάντα πάνω στη πλάτη μου και μου τη λέει κι απο πάνω... Και ζητάω απλά ηρεμία και ένα χαμόγελο που και που!

Το μαύρο σύννεφο και το ψυχοπλάκωμα που ένιωσα όταν ήρθε, ήταν γιατί μετά απο τις ΤΕΛΕΙΕΣ μέρες που περάσαμε, αν εξαιρέσουμε απο τα 5 πρώτα λεπτά μόλις ήρθε που ήταν χαρούμενος, άρχισε πάλι τα "ουφ" και τα "αχ" και να τα μούτρα μέχρι το πάτωμα πάλι.... Και μόλις τόλμησα να πω "μωρε, έφυγες αλλα δεν άφησες λεφτά και αναγκάστηκα να τρέχω με το μωρό στους πελάτες να παραδίδω δουλειές για να έχουμε αυτές τις μέρες" η απάντηση ήταν "οκ, είμαι άχρηστος, να φύγω ξανα να ησυχάσετε" και να τα μούτρα πάλι!

Σας τα αναλύω για να καταλάβετε λίγο καλύτερα...

Ναι, είμαι πικραμένη... Είχα άλλα όνειρα και ήθελα επιτέλους κάποια στιγμή να σταματήσω να παλεύω και απλά να απολαμβάνω τους καρπούς της δουλειάς μου κι όχι να μετά απο τόση δουλειά να σκέφτομαι πως θα ξεχρεώσουμε ΠΑΛΙ!!!!

Θα δώσω εννοείται χρόνο στο γάμο μας, πιο πολύ για το παιδί μας και μετά για εμάς. Ψυχολόγο έχω δει και μάλιστα ψυχολόγο - ψυχίατρο και πήγα για να μου δώσει καμια αγωγή μπας και μπορώ να καταπίνω την κακία που μου βγαίνει ώρες ώρες αλλα με έδιωξε η γυναίκα! Χαρακτηριστικά μου είπε "πες στον σύζυγο να έρθει και να είσαι σίγουρη πως θα φύγει απο εδώ με ένα φορτηγό φάρμακα"! Ο άντρας μου βέβαια ούτε να το ακούσει αυτό....!

[Ρούλα26]

Καταρχην θα συμφωνησω με τα κοριτσια να δωσεις χρονο στη σχεση σου.Να σου πω την αληθεια εμενα δεν μου ακουστηκε καλα αυτο με την δουλεια.Αναποδιες εχουμε ολοι.Οταν συμβαινει αυτο εμεις πρεπει να στηριξουμε τον συντροφο μας και οχι να του ριξουμε ευθυνες.Λες αυτος να ηθελε να πανε χαλια οι δουλειες του?Πως εισαι τοσο σιγουρη οτι εσυ θα τα πηγαινες καλυτερα?Συμφωνω με την αυτοεκτιμηση,την αυτοπεπειθηση κλπ,κλπ αλλα μεχρι το σημειο που αρχιζεις και μειωνεις και προσβαλλεις τον αλλο.

Επισης μπορει εσενα να μην σου ελειψε ο αντρας σου αλλα δεν μπορεις να λες οτι στο παιδι δεν ελειψε ο πατερας του και οτι μαυρισε μολις γυρισε στο σπιτι.Εσυ μπορεις να νιωθεις οπως νιωθεις και να παρεις καποιες χ,ψ,αποφασεις χωρις ομως να επηρεαζεις το παιδι.

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Δύσκολα τα πράγματα......... έχει χαθεί η μαγία......... ο έρωτας όμως? Εχεις σκεφτει ποτέ αν είσαι ακόμα ερωτευμένη μαζί σου και αν είσαι διατεθιμένη να σώσεις τον γάμο σου ? Έστω κι αν το πρώτο βήμα θα πρέπει να το κάνεις εσυ. Έχει όρεξη να ΄΄δουλέψεις για να ξαναβρεθείτε μεταξύ σας΄΄?

[terra]

Λοιπόν του μικρού μπορεί να του έλειψε αλλά όλες αυτές τις μέρες ήταν πολύ ήρεμος και χαρούμενος γιατί πρώτον εγώ ήμουν πολύ ήρεμη κι είχα πολύ όρεξη (και τα μωρά το πιάνουν αυτό...)

 

Νομίζω ότι έδωσες μόνη σου την απάντηση. Το μωρό ήταν πιο ήρεμο γιατί ήσουν εσύ πιο ήρεμη κι όχι απαραίτητα γιατί πιάνει τη δική του γκρίνια. Μεταξύ σας πρέπει να τα βρείτε αν είναι...

 

Απο την άλλη, ναι, τον κατηγορώ... Μέσα στα 7 χρονια που είμαστε μαζί, εγώ τα χτίζω κι αυτός τα γκρεμίζει. Όλα! Όχι μόνο τη δουλειά... Και ναι, κουράστηκα! Αλλα πιο πολύ κουράστηκα απο την μίρλα και τη γκρίνια.

 

1) Ήταν έτσι από παλιά;

2) μήπως όντως κι εσύ τον κατηγορείς;

 

Θέλω το πρωί να ξυπνάω με χαμόγελο και το βράδυ να κοιμάμαι ήρεμη κι ευτυχισμένη. Κι έχω ένα πολύ καλό λόγο για να το κάνω αυτό....ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ!

 

Δες την απάντηση της nicole23

 

η απάντηση ήταν "οκ, είμαι άχρηστος, να φύγω ξανα να ησυχάσετε" και να τα μούτρα πάλι!

 

Μήπως νιώθει ότι τον κατηγορείς; Το ότι δεν τον εκτιμάς και δίνεις σημασία μόνο στο μωρό σίγουρα τα καταλαβαίνει και δημιουργείται φαύλος κύκλος μεταξύ σας...

 

Ψυχολόγο έχω δει και μάλιστα ψυχολόγο - ψυχίατρο και πήγα για να μου δώσει καμια αγωγή μπας και μπορώ να καταπίνω την κακία που μου βγαίνει ώρες ώρες αλλα με έδιωξε η γυναίκα! Χαρακτηριστικά μου είπε "πες στον σύζυγο να έρθει και να είσαι σίγουρη πως θα φύγει απο εδώ με ένα φορτηγό φάρμακα"! Ο άντρας μου βέβαια ούτε να το ακούσει αυτό....!

 

1) Τι εννοείς όταν λες ότι πήγες να σου δώσει αγωγή;

2) Δηλ. εκείνου τι του έχεις πει επ' αυτού;

3) Δεν είμαι ειδικός, αλλά αν μια ψυχολόγος μου έλεγε την ατάκα που χρωματίζω (γιατί το πρώτο σκέλος, να έρθει εκείνος, το καταλαβαίνω) θα συμπέραινα ότι κάτι δεν πάει καλά με την ψυχολόγο! Πώς είναι δυνατόν να λέει κάτι τέτοιο και μάλιστα χωρίς να τον έχει δει καν; Άσε που με αυτό που σου είπε, σου έκοψε και τη διάθεση να προσπαθήσεις με τον άντρα σου. Μου φαίνεται εντελώς ακατανόητο, ακόμη κι αν εσύ της τον παρουσίασες εντελώς χάλια.

 

Όλα τα παραπάνω ελπίζω να μην ακούγονται ως κατηγορίες, απλά εστιάζουμε στο τι μπορείς να κάνεις εσύ, δε λέω ότι απαραίτητα εκείνος συμπεριφέρεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Λοιπόν του μικρού μπορεί να του έλειψε αλλά όλες αυτές τις μέρες ήταν πολύ ήρεμος και χαρούμενος γιατί πρώτον εγώ ήμουν πολύ ήρεμη κι είχα πολύ όρεξη (και τα μωρά το πιάνουν αυτό...)

 

Νομίζω ότι έδωσες μόνη σου την απάντηση. Το μωρό ήταν πιο ήρεμο γιατί ήσουν εσύ πιο ήρεμη κι όχι απαραίτητα γιατί πιάνει τη δική του γκρίνια. Μεταξύ σας πρέπει να τα βρείτε αν είναι...

 

Απο την άλλη, ναι, τον κατηγορώ... Μέσα στα 7 χρονια που είμαστε μαζί, εγώ τα χτίζω κι αυτός τα γκρεμίζει. Όλα! Όχι μόνο τη δουλειά... Και ναι, κουράστηκα! Αλλα πιο πολύ κουράστηκα απο την μίρλα και τη γκρίνια.

 

1) Ήταν έτσι από παλιά;

2) μήπως όντως κι εσύ τον κατηγορείς;

 

Θέλω το πρωί να ξυπνάω με χαμόγελο και το βράδυ να κοιμάμαι ήρεμη κι ευτυχισμένη. Κι έχω ένα πολύ καλό λόγο για να το κάνω αυτό....ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ!

 

Δες την απάντηση της nicole23

 

η απάντηση ήταν "οκ, είμαι άχρηστος, να φύγω ξανα να ησυχάσετε" και να τα μούτρα πάλι!

 

Μήπως νιώθει ότι τον κατηγορείς; Το ότι δεν τον εκτιμάς και δίνεις σημασία μόνο στο μωρό σίγουρα τα καταλαβαίνει και δημιουργείται φαύλος κύκλος μεταξύ σας...

 

Ψυχολόγο έχω δει και μάλιστα ψυχολόγο - ψυχίατρο και πήγα για να μου δώσει καμια αγωγή μπας και μπορώ να καταπίνω την κακία που μου βγαίνει ώρες ώρες αλλα με έδιωξε η γυναίκα! Χαρακτηριστικά μου είπε "πες στον σύζυγο να έρθει και να είσαι σίγουρη πως θα φύγει απο εδώ με ένα φορτηγό φάρμακα"! Ο άντρας μου βέβαια ούτε να το ακούσει αυτό....!

 

1) Τι εννοείς όταν λες ότι πήγες να σου δώσει αγωγή;

2) Δηλ. εκείνου τι του έχεις πει επ' αυτού;

3) Δεν είμαι ειδικός, αλλά αν μια ψυχολόγος μου έλεγε την ατάκα που χρωματίζω (γιατί το πρώτο σκέλος, να έρθει εκείνος, το καταλαβαίνω) θα συμπέραινα ότι κάτι δεν πάει καλά με την ψυχολόγο! Πώς είναι δυνατόν να λέει κάτι τέτοιο και μάλιστα χωρίς να τον έχει δει καν; Άσε που με αυτό που σου είπε, σου έκοψε και τη διάθεση να προσπαθήσεις με τον άντρα σου. Μου φαίνεται εντελώς ακατανόητο, ακόμη κι αν εσύ της τον παρουσίασες εντελώς χάλια.

 

Όλα τα παραπάνω ελπίζω να μην ακούγονται ως κατηγορίες, απλά εστιάζουμε στο τι μπορείς να κάνεις εσύ, δε λέω ότι απαραίτητα εκείνος συμπεριφέρεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο

 

 

 

Συμφωνώ μπήκες μεσα στο μυαλο μου ! Ειδικά στο κομμάτι με την ψυχολόγο!

[elenik]

Εκείνος είναι πολύ αγχωμένος με τη δουλειά (την οποία ο ίδιος πάτωσε), εγώ πάλι είμαι πιο χαλαρή σε αυτό το θέμα γιατί ξέρω πως θα τα βγάλουμε πέρα ...

 

το σπίτι το έκανα τέλειο (κι έτσι παρέμεινε), έτρωγα πολύ λιγότερο γιατί δεν είχα και ιδιαίτερη όρεξη για φαγητό και γενικά ένιωθα πλήρης απο όλες τις απόψεις. Τις πρώτες μέρες δεν μου έκανε εντύπωση, μα όσο περνούσαν οι μέρες και ένιωθα κάθε μέρα και πιο ευτυχισμένη, προβληματίστηκα.... .

 

Aυτα τα 2 που παραθετω ειναι τα κλειδια στο θεμα σου.

Το πρωτο: Εισαι ενας ευχαριστος και αισιοδοξος ανθρωπος απ οτι περιγραφεις. Αυτοι οι ανθρωποι συνηθως ειναι πολυ ανοιχτοι ανθρωποι αλλα ειναι και πολυ καλοι δεκτες ενεργειας (ειτε θετικης ειτε αρνητικης). Τι εννοω. Το να εχεις διπλα σου εναν ανθρωπο στην τσιτα απο το αγχος σε φορτιζει ψυχολογικα. Ακομα και αν δεν μιλαει ολη αυτη η ενταση που εκπεμπει η αυρα του τσιτωνει εσενα. Οποτε και εξου και η ηρεμια που εννοιωσες οταν ελειψε. Δεν ειχες καθολου αρνητικη ενεργεια γυρω σου και ειχες μονο την θετικη δικη σου σταση προς την ζωη (τι πιο ομορφο και χαλαρωτικο). Το παραπανω το ελεγχεις ευκολα αν ισχυει. Αν εχεις διπλα σου γενικα στην ζωη σου καποιο αλλο ατομο (περαν του συζυγου) το οποιο ειναι τσιτωμενο για το Α-Β θεμα σε επηρεαζει?

 

Το 2ο τωρα:

Καλως η κακως οι περισσοτεροι κατοικοι σε ενα σπιτι σημαινει περισσοτερη δουλεια και περισσοτερη κουραση.Επισης εισαι συνεχως υπο την εξαρτηση τους μπας και βοηθησουν και ολο αυτο ειναι κουραστικο.

 

Θα σου θεσω ενα παραδειγμα: Οταν πηγε ο Γιωργος με τον Βασιλη να ψηφισουν εγω εκανα ...διακοπες :oops:. Μαγειρευα αν ηθελα (αν δεν ηθελα βολευομουνα με του μπεμπη με λιγο αλατι μιας και τρωει τα παντα πια) και οτι ηθελα (πχ αρακα που τον τρωω μονο εγω και ο μπεμπης τον απολαυσα (σε αντιθεση με το οταν ειμαστε ολοι σπιτι που πρεπει να βρω αλλο ενα για τον Βασιλη και αν δεν το τρωει ο μπαμπας 3ο φαγητο οποτε ξεχναω τον αρακα να μεινουν 2).

Μην πω για τα φιλια και τις αγκαλιες που εδωσα του μικρου (που λογω του μην ζηλεψει ο Βασιλης παντα καταπιεζω)

Καθαριζα το σπιτι και παρεμενε καθαρο. Λιγοτερη λαντζα, λιγοτερη σκουπα (το να βγαλουν σπιτι τα παπουτσια τους οι 2 αντρες μου ειναι αθλος )

Κοινως εκανα οτι ηθελα , οποτε το ηθελα και μου ειχε λειψει πολυ αυτο.

Αυτο δεν σημαινει οτι δεν αγαπαω τον συζυγο και ποσο μαλλον το παιδι μου. Απλα οπως ολοι οι ανθρωποι ειχα κουραστει απο καποια πραγματα και τα απολαυσα.

 

Ποτε κανεις δεν ειπε οτι η συμβιωση ειναι ευκολη. Το οτι μας κουραζει και κανει μια σχεση να ερθει αντιμετωπη με ολα τα δυσκολα ειναι γεγονος . Παντα ημουνα και ειμαι κατα του ο "γαμος σκοτωνει τον ερωτα" αλλα υπερ του "η συμβιωση μπορει να σκοτωσει τον ερωτα αν δεν ειναι ετοιμα τα μελη για αμοιβαιες υποχωρησεις". Οτι θελει δουλεια ειναι παντα πιο δυσκολο απο το ανεμελο. Αυτο δεν σημαινει οτι δεν αξιζει :-D τον κοπο και την κουραση :-D. Οπως και η μητροτητα το ιδιο. Ολες μα ολες τα λατρευουμε αλλα μην μου πειτε με το χερι στην καρδια οτι οταν το παιρνει ο παππους ή η γιαγια μια βολτα δεν ειναι η καλυτερη μας ωρα

 

Οταν υπαρχει αγαπη το μαζι ειναι πιο ευκολο απο το χωρια . Πιστευεις θα εννοιωθες το ιδιο αν ηταν μονιμο αυτο που βιωσες? Αν ηξερες οτι δεν θα ξαναγυρισει? Αυτο αναρωτησου και εχεις την απαντηση σου .

[elenik]

Οσον αφορα το 2ο ποστ σου (εχω πει οτι διαβαζω ενα γραφω και ξαναδιαβαζω )

 

http://www.neotita.gr/gamos2.pdf στην σελιδα 3 θα βρεις στην απαντηση σου σε αυτο που ρωτας.

 

Ο πατερας βιωνει τοσα συναισθηματα ευθυνης που τον κατακλιζουν με τον ερχομο ενος παιδιου που θα μπορουσα να τα παρομοιασω με την μητερα που θελει να θηλασει αλλα δεν μπορει.

Θελουν και οι 2 να τον κανουν γιατι πρεπει ειναι το σωστο, το καλυτερο για το παιδι και ειναι το απο εκεινους αναμενομενο κλπ. αλλα αν δεν μπορουν η ψυχολογια ειναι αναλογα το ατομο πως θα παει. Αυτο που εννοω ειναι οτι ο συζυγος σου θελει να εκπληρωσει το πατρικο καθηκον του (να θρεψει την οικογενεια) αλλα δεν του παει καλα. Ολο αυτο τον κανει να νοιωθει οτι εχει αποτυχει να κανει το πατρικο του καθηκον (αυτο που εκαναν τοσο ευκολα και απλα τοσοι και τοσοι και που ειναι απο ολους το αναμενομενο). Αυτο ειναι ενα καρφι που τον πληγωνει. Το γεγονος οτι εσυ ισως μπορουσες καλυτερα και το βλεμμα της μη αποδοχης οτι κανει οτι και οσο μπορει καλυτερα ειναι σαν να του το σπρωχνει καποιος μεσα.

Δεν φταις , δεν φταιει, απλα κατι δεν στρωνει. Και αυτη την στιγμη αυτοπου χρειαζεται πανω απ ολα ειναι η συμπαρασταση σου και η λεξη "δεν φταις" !

Φαντασου ενα παιδι που εχει διαβασει και παει να δωσει πανελληνιες. Αποτυχανει και βλεποντας η μητερα τα θεματα του λεει "καλα αυτο δεν εγραψες σωστα?Δεν ηξερες αυτο?" Πιστευεις οτι μη εχοντας την αποδοχη και την εμπιστοσυνη της μητερας του αυτο το παιδι, αυτο το βλεμα που λεει χαμογελαστα "πιστευω σε σενα θα τα καταφερεις" στο επομενο μαθημα θα καταφερει να γραψει?

[melina_g]

Μάλλον έχετε δίκιο στο σημείο που λέτε για το παιδί. Το παιδί ήταν καλά επειδή ήμουν εγώ κι όχι επειδή έλειπε ο πατέρας του. Επειδή όπως είπα και παραπάνω εγώ απο μόνη μου είμαι "παιδική χαρά", το ευχαριστηθήκε πολύ αυτές τις μέρες αυτό ο μπεμπούλης και μόλις ήρθε ο μπαμπάς και η "χαρά" μου πήγε περίπατο, το έπιασε και χαλάστηκε κι εκείνος!

Απο την άλλη στο επαγγελματικό θέμα, μάλλον δεν ήμουν σαφής. Δεν εννοώ πως θα τα έκανα καλύτερα μόνη μου. Όλοι οι άνθρωποι δεν έχουμε τις ίδιες δυνατόητες και τις ίδιες γνώσεις. Ο άντρας μου είναι πολύ καλός στην πράξη κι εγώ πολύ καλή στην οργάνωση. Αν μπορούσε να το δεχτεί αυτό θα είχαμε γλυτώσει απο πολλά... Δυστυχώς όμως ακόμα και τώρα θεωρεί πως μπορεί να είναι το ίδιο καλός και στον τομέα της οργάνωσης. Δεν είναι όμως.... Με αποτέλεσμα να μην είναι συνεπής απέναντι στους πελάτες, να είναι ακριβός στις τιμές του και οι προσφορές του να είναι αδιάφορες, να προσπαθεί να τα κάνει όλα μαζί με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνει τίποτα.... Απο την άλλη εγώ, στην πράξη είμαι καλή αλλα όχι όσο εκείνος. Το παραδέχομαι χωρίς να νιώθω υπο ή λιγότερο άξια. Στην οργάνωση όμως, είμαι "μανούλα"! Γι΄αυτό και μπορώ και μας "ξελασπώνω" πάντα. Ίσως επειδή είμαι και πιο ψύχραιμη. Έλα όμως, που δεν με ακούει.... Κάνω ένα προγραμματισμό της επιχείρησης, βατό και δεν τον ακολουθεί ούτε κατα το μισό του έστω. Τον στήριξα την πρώτη φορά, τον στήριξα τη δεύτερη και την τρίτη, στην τέταρτη άρχισα να στραβώνω αλλα τώρα πια δεν αντέχω άλλο... Έχει πουλήσει όλη την περιουσία που του άφησε ο πατέρας του και έχει κάνει φτερά με τόσες αποτυχίες (κι ήταν μεγάλη περιουσία), έχει μπει black list και μου λέει απο πάνω και το θρυλικό "ας με πιεζες περισσότερο όταν έπρεπε. Άρα φταις εσύ.":roll:

Για την ψυχολόγο, το είπε γιατί πήγα και της είπα πως κάτι δεν πάει καλά με μένα και ζήτησα κανένα "φαρμακάκι" για να ξεκαθαρίσει λίγο το τοπίο. Η γυναίκα με άκουσε, μου είπε πως έχω πολύ δομημένη σκέψη και πως ο άντρας μου πιθανότατα να έχει κατάθλιψη και θεωρεί πως πρέπει οπωσδήποτε να τον δει μόνο του. Θα πάω και αλλού όμως γιατί με βάλατε σε σκέψεις...

Για την προσκόλληση στο παιδί.... Για 6 χρόνια ο άντρας μου είχε όλη μου την προσοχή. Ναι, τώρα θα πάει λίγο πιο πίσω γιατί το παιδί μου με χρειάζεται περισσότερο. Κι εγώ το χρειάζομαι. Νιώθω ευτυχισμένη όταν το φροντίζω, όταν παίζω μαζί του, όταν απασχολεί το 100% της σκέψης μου. Κι όσοι άνθρωποι έχουν δει το παιδί μου (μαζί με τους 3 παιδιάτρους που το έχουν δει) έχουν πει πως σπάνια βλέπουν ένα τόσο χαρούμενο και κοινωνικό μωρό. Και περιμένω εδώ να με καταλάβετε γιατί για παράδειγμα η πρώτη μου καλημέρα θέλω να πηγαίνει στο μωρό μου. Γιατί του λέω "καλημέρα" και βλέπω ένα προσωπάκι να λάμπει απο χαρά και ταυτόχρονα γίνεται κι η δική μου μέρα φωτεινή. Όταν λέω στον άντρα μου την καλημέρα μου με το χαμόγελο και ακούω "που το βρίσκεις το κέφι πρωί πρωί...που την είδες την καλή μέρα ήθελα να ήξερα...":-? χαλιέμαι.

Συγγνώμη για τα τεράστια κείμενα. Ήταν να μην πάρω φόρα...

elenik νομίζω πως στα περισσότερα απο όσα γράφεις με έχεις πιάσει...

Θα ήθελα να έχω κι άλλη υπομονή. Θα ήθελα να μπορώ να πω πάλι "οκ, άλλη μια στραβη, προχωράμε παρακάτω" αλλα δεν μπορω. Είμαι κουρασμένη, έχω ανάγκη απο λίγη ηρεμία και χαρά.

[katia 28]

Μελίνα θες να κανουμε παρέα????

 

Μην τα ψαχνεις οπως τα εψαχνα και εγώ..απλά δε γουστάρεις τον άνδρα σου..και κρυβόμαστε πίσω απο λέξεις ..συζητησεις...και όλα αυτα ...

 

οταν φευγει ο δικός μου ανδρας ....εκει να δεις χαρά...μόλις ερθει υποκρίνομαι οτι χαίρομαι...!μέσα μου λέω τι καλα που έλειπες...!

 

Αν ειδες τα ποστ μου ...περα απο την κακομοιριά...και την καταθλιψη...και τα νευρα..και ..και...και τελος το ωραιοτατο βιαιο ξεσπασμα του άνδρα μου...ΠΟΥ ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ......εγώ έχω και το οτι δεν τον θέλω πια...!

 

ευχομαι βεβαια εσυ να περνάς απλά μια φάση (είναι πρόσφατη η γέννση του μωρού..και μπορεί να εχτε απομακρυνθει) ...και για αυτο να νιώθεις καλύτερα μόνη ...το σιγουρο είναι οτι δεν είστε κοντα με τον άντρα σου ...δεν είναι ουτε σωστό..ούτε λογικό να μη σου λέπει ο άντρας σου ...'η να μη χαίρεσαι όταν γυρναει...!

 

πάντως σε νιώθω...!

 

απο εκει ξεκίνα....

[elenik]

Η γυναίκα με άκουσε, μου είπε πως έχω πολύ δομημένη σκέψη και πως ο άντρας μου πιθανότατα να έχει κατάθλιψη και θεωρεί πως πρέπει οπωσδήποτε να τον δει μόνο του.

Ισως εχει δικιο η ψυχολογος αλλα το θεμα ειναι αν δεν το αποφασισει μονος του χλωμη σε εχω να τον ψησεις. Και αν δεν τον δει..... χλωμο να ξερεις σιγουρα (+ ολα τα παραπανω το να εχεις παραλαβει κατι απο τον πατερα σου και να μην καταφερνεις να ανταποκριθεις ειναι αστο να πανε) .Εκτος και αν "συνομοτησεις" με την γιατρο (οτι και καλα κρινεται απαραιτητο για εσενα) και μπορεσει να δει αν πραγματικα ισχυει.

 

 

Όλοι οι άνθρωποι δεν έχουμε τις ίδιες δυνατόητες και τις ίδιες γνώσεις. Ο άντρας μου είναι πολύ καλός στην πράξη κι εγώ πολύ καλή στην οργάνωση. Αν μπορούσε να το δεχτεί αυτό θα είχαμε γλυτώσει απο πολλά... Δυστυχώς όμως ακόμα και τώρα θεωρεί πως μπορεί να είναι το ίδιο καλός και στον τομέα της οργάνωσης. Δεν είναι όμως.... Με αποτέλεσμα να μην είναι συνεπής απέναντι στους πελάτες, να είναι ακριβός στις τιμές του και οι προσφορές του να είναι αδιάφορες, να προσπαθεί να τα κάνει όλα μαζί με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνει τίποτα.... Απο την άλλη εγώ, στην πράξη είμαι καλή αλλα όχι όσο εκείνος. Το παραδέχομαι χωρίς να νιώθω υπο ή λιγότερο άξια. Στην οργάνωση όμως, είμαι "μανούλα"!

 

Ωραια αν ειναι για συνεργασια θεσε το οπως τα παραπανω ακριβως (τελειο ειναι) και μπες με το ετσι θελω στο παιχνιδι. Και αν σου πει οχι πες το κανω για να μην ου ξαναπεις "ας με πιεζες περισσότερο όταν έπρεπε. Άρα φταις εσύ."

[melina_g]

Elenik μου έτσι είναι όπως τα λες με την ψυχολόγο. Αν δεν το πάρει μόνος του απόφαση και να τον ψήσω εγώ, θα πάει μια φορά και δεν θα ξαναπάει... και αγωγή να του δώσει σιγά μη την παίρνει. Ειλικρινά όμως έχω κουραστεί τόσο που δεν έχω όρεξη να προσπαθήσω και για αυτό. Ίσως λίγο αργότερα....

Όσο για τη δουλειά για μένα πια η λύση είναι μία!!! Έχω κάτι εκκρεμότητες ακομα με τη δουλειά μας και μόλις τις κλείσω κι αυτές θα προχωρήσω μόνη μου με δικους μου πελάτες, με καθαρά δική μου δουλειά άσχετη με τη δική του. Ήδη έχω κάνει κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση και πάνε καλά. Κι εκείνος ας κάνει ότι θέλει με τη δική του δουλειά... Στην τελική αμα δεν θέλει ας μην δουλέψει.

Πάντως δεν είναι εκεί τόσο το θέμα μου... Και τι δεν θα έδινα να ένιωθα όπως παλιά για τον άντρα μου. Να είχα την όρεξη να προσπαθήσω για όλα. Να πιαστούμε απο το χέρι να τα ξεπεράσουμε όλα πάλι αλλά....ξενέρωσα.

Θα δώσω απλά χρόνο, χωρίς να πιέσω τον εαυτό μου για παραπάνω προσπάθειες (ότι μου βγαίνει) κι εύχομαι με τον καιρό να νιώσω διαφορετικά.

[elenik]

. και αγωγή να του δώσει σιγά μη την παίρνει.

Μια διευκρινιση. Απ οσο ξερω οι ψυχολογοι δεν δινουν αγωγη. Σε βοηθανε να βρεις γιατι νοιωθεις ετσι (διορθωστε με αν κανω λαθος αλλα ετσι νομιζω)

 

. Όσο για τη δουλειά για μένα πια η λύση είναι μία!!! Έχω κάτι εκκρεμότητες ακομα με τη δουλειά μας και μόλις τις κλείσω κι αυτές θα προχωρήσω μόνη μου με δικους μου πελάτες, με καθαρά δική μου δουλειά άσχετη με τη δική του. Ήδη έχω κάνει κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση και πάνε καλά. Κι εκείνος ας κάνει ότι θέλει με τη δική του δουλειά...

Πολυ σωστα. Απλα οταν ξεκινησεις μην το ξεκινησεις ανταγωνιστικα ή αναγκη βοηθειας προς το ζην. Απλα θεσε το ως δικη σου αναγκη να απασχοληθεις με καποια εργασια.

 

. Πάντως δεν είναι εκεί τόσο το θέμα μου... Και τι δεν θα έδινα να ένιωθα όπως παλιά για τον άντρα μου. Να είχα την όρεξη να προσπαθήσω για όλα. Να πιαστούμε απο το χέρι να τα ξεπεράσουμε όλα πάλι αλλά....ξενέρωσα.

Απ οτι καταλαβαινω στα παραπανω ποστ σου ειχατε μια αρκετα καλη οικονομικη ανεση. Ισως οταν ξεκινησεις εσυ να απασχολεισε με την δικη σου εργασια βελτιωθει αυτο το κοματι και ετσι και η ποιοτητα (ειναι ασχετη η αγαπη με τα οικονομικα αλλα το οτι "η φτωχεια φερνει γκρινια" δεν ειναι και τοσο λαθος διαπιστωση)

[maanton]

Δεν συνηθίζω να γράφω τα προσωπικά μου σε φορουμ αλλα είδα πως κάποιες κοπέλες εδώ έγραψαν και κάπως....ξεκόλλησαν και είπα να δοκιμάσω κι εγώ...

Με τον σύζυγο απο τότε που έμεινα έγκυος δεν πάμε και πολύ καλά... Όχι οτι πριν ήταν ρόδινα αλλα ήταν καλά. Αγαπιόμαστε κι αυτό είχε σημασία κι ας μην ταιριάζαμε σε πολλά πράγματα. Απο τότε που ήρθε το μωρό τα πράγματα χειροτέρεψαν πολύ, δεδομένου ότι την ίδια εποχή κλείσαμε την επιχείρηση που είχαμε, αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε πολύ, να κατηγορούμε ο ένας τον άλλο για την οικονομική μας κατάσταση, εγώ κόλλησα με το μωρό (και δεν μετανιώνω για αυτό) περνώντας όλη τη μέρα μαζί του, κόψαμε και.....το "άθλημα"....

Απο το πρωί που ξυπνάμε και πίνουμε μαζί τον καφέ μας, μέχρι το βράδυ που θα πάμε για ύπνο, ότι κουβέντα κι αν ανοίξουμε καταλήγει σε καβγά.

Εκείνος είναι πολύ αγχωμένος με τη δουλειά (την οποία ο ίδιος πάτωσε), εγώ πάλι είμαι πιο χαλαρή σε αυτό το θέμα γιατί ξέρω πως θα τα βγάλουμε πέρα μια χαρά μόλις αναλάβω εγώ τη δουλειά αλλά επειδή έχει συνεχής αποτυχίες στο ενεργητικό του αυτή η φορά ήταν η χαριστική βολή για μένα. Έπαψα να τον θαυμάζω, μέσα μου έπεσε πολύ και πλέον ότι κι αν γίνεται τον κατηγορώ (συνήθως απο μέσα μου).

Έτσι φτάσαμε στο σήμερα.... Έφυγε για δουλειά για 5 μέρες και γύρισε χθες. Στην αρχή όταν μου το πρωτοείπε πως θα φύγει με έπιασε πανικός μιας και δεν έχω απο αλλού βοήθεια για το μωρό, για το σπίτι και για τη δουλειά αλλα και δεν έχω μείνει μόνη μου απο τότε που γέννησα ούτε ένα βράδυ. Τέλοσπάντων έφυγε και προς μεγάλη μου έκπληξη περάσαμε με το μωρό μου 5 μέρες όνειρο!!!! Ήμαστε κι οι δύο πολύ ήρεμοι, εγώ είχα τρελά κέφια και είχα πολυ όρεξη για όλα, δούλεψα περισσότερο παρόλο που είχα το μωρό αγκαλιά, το σπίτι το έκανα τέλειο (κι έτσι παρέμεινε), έτρωγα πολύ λιγότερο γιατί δεν είχα και ιδιαίτερη όρεξη για φαγητό και γενικά ένιωθα πλήρης απο όλες τις απόψεις. Τις πρώτες μέρες δεν μου έκανε εντύπωση, μα όσο περνούσαν οι μέρες και ένιωθα κάθε μέρα και πιο ευτυχισμένη, προβληματίστηκα.... Τηλέφωνο τον έπαιρνα με το ζόρι απλά γιατί έπρεπε και τον έκλεινα γρήγορα γρήγορα γιατί όποτε μιλούσαμε ένιωθα ένα πλάκωμα.

Γύρισε τελικά και εγώ και το παιδί χάσαμε το κέφι μας. Δεν έκανε κάτι ο άνθρωπος, ίσα ίσα που μας έφερε και δώρα και έκανε και χαρές που μας είδε γιατί του λείψαμε λέει αλλα (ντρέπομαι που το λέω) σαν να μπήκε ένα μαύρο σύννεφο μέσα στο σπίτι απο την ώρα που ήρθε.... Δεν του έχω πει τίποτα, έκανα τον καραγκιόζη όταν ήρθε πως χάρηκα και πως μας έλειψε αλλα προβληματίζομαι....

Πείτε μου αν θέλετε τις σκέψεις σας, αν σας έχει τύχει, τι πρέπει να κάνω ή τι κάνω λάθος τελικά...

Καλή μου, τα συναισθήματα ευφορίας είναι πρόσκαιρα επειδή ένιωσες ένα ξαλάφρωμα λόγω της καθημερινής πίεσης.

Αναφέρεις ότι και το παιδί «στεναχωρέθηκε» με το γυρισμό του. Μη μπλέκεις το παιδάκι σου σε αυτό, ΔΕΝ ξέρεις πώς νιώθει το παιδάκι σου και το παιδάκι σου έχει ανάγκη και τους δύο γονείς. Όποιο παιδί χωρισμένων γονιών ρωτήσεις (εγώ είμαι ένα), αυτό θα σου πει.

 

Ποτέ δε θα βρεις ζευγάρι που να ζει ονειρεμένα ες αεί. Οι κρίσεις συμβαίνουν πάντα και κρατούν ακόμη και μήνες. Μην κάνεις το λάθος να μην επιβιώσεις αυτών των κρίσεων και χωρίσεις. Εκτός εάν ο άνθρωπος είναι πότης, σε δέρνει, ξενοκοιμάται ή χαρτοπαίζει, βέβαια.

 

Εάν δε συντρέχει κανένας από τους παραπάνω λόγους, κάνε υπομονή δώσε αγάπη και πάρε αγάπη. Κανείς άνθρωπος δεν ταιριάζει με κανέναν, αλλά αν δε ταιρίαζεις με τον πατέρα του παιδιού σου δε θα ταιριάξεις με κανένα.

 

Εγώ θα σου πρότεινα να αφήσεις πέντε μέρες το παιδί στη μαμά ή στην πεθερά σου και να πάρεις τον αντρούλη σου να φύγετε μαζί μακριά. Σαν όταν πρωτοερωτευτήκατε. Να φάτε, να μεθύσετε, αφήνοντας όλες τις έννοιες. Κάντο, και αποφάσισε μετά εάν μπορεί να επιβιώσει η σχέση.

[vickytsoch]

Μη μπλέκεις το παιδάκι σου σε αυτό, ΔΕΝ ξέρεις πώς νιώθει το παιδάκι σου και το παιδάκι σου έχει ανάγκη και τους δύο γονείς. Όποιο παιδί χωρισμένων γονιών ρωτήσεις (εγώ είμαι ένα), αυτό θα σου πει.

 

.

 

 

δεν εχω να παρω θεση στο θεμα, απλα ειδα αυτό και ειπα να απαντησω...

 

μην το λες , λοιπον, maanton αυτό...

εμενα ο αντρας μου λεει οτι ηταν λυτρωση για αυτους οταν χωρισαν οι γονεις του. Κι οταν μετα απο 4 χρονια, εκεινη ξαναπαντρευτηκε, ηταν για τα παιδια η πραγματικη ευτυχια!!!

[elenik]

δεν εχω να παρω θεση στο θεμα, απλα ειδα αυτό και ειπα να απαντησω...

 

μην το λες , λοιπον, maanton αυτό...

εμενα ο αντρας μου λεει οτι ηταν λυτρωση για αυτους οταν χωρισαν οι γονεις του. Κι οταν μετα απο 4 χρονια, εκεινη ξαναπαντρευτηκε, ηταν για τα παιδια η πραγματικη ευτυχια!!!

 

Σ' αυτο Θα συμφωνησω με την προλαλησασα.

Μια παιδικη μου φιλη ειχε "πατριο". Τις ΛΑΤΡΕΥΕ κυριολεκτικα. Μου ειχε εκμυστηρευτει οτι οποια αναμνηση ειχε απο τον πατερα της ηταν ασχημη και εμαθε να λεει "μπαμπα" και να το νοιωθει με τον "πατριο" της.

Ηταν υπεροχος ανθρωπος .

 

Δεν ειναι απολυτο οτι θα εχεις καλο ή κακο "πατριο" οπως δεν ειναι και αυτονοητο οτι θα εχεις καλο ή κακο πατερα ή μητερα.