να διαβάζουμε τα παιδιά μας εμείς ή να τα αφήνουμε μόνα τους;

[ΚΑΤΙΑ #]

κορίτσια γεια σας!! :p:p:p:p

θα ήθελα τη γνώμη σας σχετικά με το αν πρέπει εμείς οι μαμάδες να διαβάζουμε τα παιδιά μας.νομίζω ότι θα τα βοηθάμε σημαντικά (να τους εξηγήσουμε, να τους δείξουμε το σωστό τρόπο κ.ά.). από την άλλη όμως έχω ακούσει ότι "φθείρεται" η σχέση γονιού-παιδιού, γιατί αν δεν διαβάζει το παιδί, φωνάζεις, εκνευρίζεσαι. εσείς έχετε σχετική πείρα;

πέστε μου σας παρακαλώ, εσείς τι κάνετε; ευχαριστώ εκ των προτέρων :D:D:D

[akamatra]

Στις πρώτες τάξεις καλό είναι να ασχολούνται περισσότερο οι γονείς...

[GIOYLA]

γεια σου κατια στο σχολειο παντα μας ελεγαν οτι να ειμαστε κοντα στα παιδια χωρις να ειμαστε απο πανω Βεβαια για πρωτης δημοτικου παιδακι ειναι λιγο πιστευω διαφορετικα τα πραγματα θα πρεπει να καθισεις το πρωτο διαστημα κοντα του ωστε να μαθει να κανει τις γραμμουλες μετα τα γραμματακια μεχρι να συνηθισει το χερακι του παιδιου μετα θα το αφηνεις να διαβαζει μονο του αλλα μετα θα το ελεγχεις γιατι σιγουρα θα υπαρχουν λεξεις που δεν εχει καταλαβει. Εγω τους εκανα το εξης τους διαλεγα τυχαια λεξεις μεσα απο το κειμενο για να μου τις λενε γιατι πολλα παιδακια μαθενουν το κειμενο παπαγαλια και αυτο ειναι ολο. Μην ανυσηχεις σιγα-σιγα θα βρειτε την σειρα σας ...........καλη αρχη

[ΚΑΤΙΑ #]

ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας κορίτσια!! :p:p:p:p:p:p:p

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]

Παντως να ξερετε οτι καλο ειναι να περασετε στο παιδι σας..οτι ειναι δουλεια του δασκαλου να εξηγει το μαθημα κι οχι εσεις....οποτε να επιμεινετε σ αυτο...καλη αρχη σ αυτο ειναι καλη πορεια στην συνεχεια...

[ssttaa]

πιστεύω ότι μέχρι το παιδάκι να μάθει να κάθεται σε μία καρέκλα και να κάνει τα μαθήματα του, θα πρέπει ο γονιός να είναι απο κοντά! απο την άλλη βασικό είναι το παιδάκι να φτάσει να αναγνωρίζει τα μαθήματα σαν δική του δουλειά κι όχι του γονιού. Νομίζω ότι το δύσκολο είναι στις πρώτες τάξεις του δημοτικού

[ΝΤΙΝΤΙ]

ο γονιος πρεπει να ειναι παντα κοντα στο παιδι αναλογα βεβαια με την ηληκια του και τις ικανοτητες του..........

 

στην αρχη χρειαζονται περισσοτερη βοηθεια και περισσοτερο χρονο να τους αφιερωνουμε ,αλλα οσο περναει ο καιρος και αρχιζει πλεον και διαμορφονετε ο γραπτος του λογος αλλα και ο προφορικος καλο ειναι να ειμαστε πιο διακριτικοι πλεον και πανω απ¨ολα οχι αυστηροι

 

καλη αρχη!!!!!!!!!

[koufetaki]

κατια γεια σου!εχω τρια παιδια με μεγαλη διαφορα ηλικιας το μεγαλυτερο θα παει τωρα 1 λυκειου οποτε καταλαβαινεις οτι κατι ξερω απο σχολεια.πρεπει καθημερινα να ασχολησε με τα παιδια σε οτι αφορα το διαβασμα.

οταν βγαινεις εκτος εαυτου-αυτο συμβαινει κυριος στις πρωτες ταξεις του δημοτικου-να λες το μικρο σου οτι η μαμα θα βγει για λιγο απο το δωματιο -που κανετε τις σχολικες εργασιες-για να ηρεμισεις.ενα σημαντικο ειναι δηλαδη να εισαι ηρεμη κατι που ξερω οτι ειναι δυσκολο να εισαι συνεχεια.στην τεταρτη δημοτικου πρεπει σιγασιγα να μαθεις το παιδι να διαβαζει μονο του και μετα να το ελενχεις πολυ σημαντικο βημα.και μετα στο γυμνασιο θελει πολυυυυυ υπομονη -λογο προεφηβειας-και ελενχο στις παρεες του.ειναι ενα μεγαλο θεμα ελπιζω να σε βοηθησα λιγο.γεια

[aleca]

πιστεύω ότι μέχρι το παιδάκι να μάθει να κάθεται σε μία καρέκλα και να κάνει τα μαθήματα του, θα πρέπει ο γονιός να είναι απο κοντά! απο την άλλη βασικό είναι το παιδάκι να φτάσει να αναγνωρίζει τα μαθήματα σαν δική του δουλειά κι όχι του γονιού. Νομίζω ότι το δύσκολο είναι στις πρώτες τάξεις του δημοτικού

Συμφωνώ με τα παραπάνω και βρίσκω υπερβολικό να κάθονται οι γονείς με τις ώρες πάνω από τα μαθήματα των παιδιών τους. Θυμάμαμαι όταν γύριζα από το σχολείο, μετά το φαγητό, μας έλεγε η μαμά μου ότι τώρα θα κάνουμε τα μαθήματά μας. Μας έβαζε και τις εξηγούσαμε τι μας έχει βάλει η δασκάλα και πώς θα τα κάνουμε. Μετά μας άφηνε μόνες μας να τα κάνουμε και όταν τελειώναμε, τσέκαρε αν ήταν όλα οκ. Αρκετές φορές μας έλεγε ότι από αυτά που της εξηγήσαμε δε νομίζει ότι η δασκάλα θα ήταν ευχαριστημένη, οπότε τα ξανακάναμε. Εννοέιται ότ όποια απορία έιχαμε, ρωτάγαμε. Αυτό συνέβαινε στις αρχές των 2-3 πρώτων χρόνων. μετά δεν χρειάστηκε να ξανασχοληθεί ποτέ.

Δεν ξέρω αν ήταν ο τρόπος της τέτοιος ή απλά ήταν τυχερή πάντως και οι τρεις αδερφές ήμασταν πάντα πολύ καλές μαθήτριες, χωρίς να έχουμε κάποιον από επάνω μας. Ξέραμε ότι η δική μας 'δουλειά' ήταν αυτή.

Ίσως τα παιδιά κακομαθαίνουν με το να έχουν τους γονείς από πάνω τους. Γιατί εμπειρικά από ανίψια και γνωστούς, τα παιδιά κατά περίεργο τρόπο ξέρουν ότι αν στο τέλος δεν καταφέρουν να τελειώσουν, η μαμά θα αγανακτήσει και θα τα τελειώσει εκείνη.

Εγώ θα ακολουθήσω το παράδειγμα των γονιών μου, και ελπίζω να έχω την ίδια επιτυχία.

[marandnik]

Πολλές φορές οι γονείς κάνουν μέγιστο κακό "βοηθώντας" τα παιδιά τους στα μαθήματα. Γιατί:

 

1. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να συγκεντρωθεί όταν έχει κάποιον άλλο πάνω από το κεφάλι του. (Δοκιμάστε να κάνετε μια πολύπλοκη πράξη με κάποιον πάνω από το κεφάλι σας να σας κοιτάει ). Αν δεν υπάρχει συγκέντρωση, δεν υπάρχει και ουσιαστική μάθηση.

 

2. Κάθε γονιός δεν έχει γνώσεις εκπαιδευτικού και πολλές φορές μπερδεύει το παιδί με λανθασμένες πληροφορίες ή μεθόδους. Για παράδειγμα, μπορεί ο δάσκαλος να μαθαίνει "φωνούλες" όπως "α", "β" κλπ στο παιδί και η μαμά να λέει στο σπίτι γράψε το "άλφα" ή το "βήτα".

 

3. Γενικότερα καλό είναι να αφήνουμε τους επαγγελματίες να κάνουν τις δουλειές για τις οποίες εκπαιδεύτηκαν. Δεν προσπαθούμε να κάνουμε μόνοι μας service σε ένα ακριβό αυτοκίνητο, αλλά το πηγαίνουμε στην εξουσιοδοτημένη αντιπροσωπεία. Γιατί να προσπαθούμε να κάνουμε το "μάστορα" στο κεφάλι των παιδιών μας;

[jesgk]

πιστεύω ότι μέχρι το παιδάκι να μάθει να κάθεται σε μία καρέκλα και να κάνει τα μαθήματα του, θα πρέπει ο γονιός να είναι απο κοντά! απο την άλλη βασικό είναι το παιδάκι να φτάσει να αναγνωρίζει τα μαθήματα σαν δική του δουλειά κι όχι του γονιού. Νομίζω ότι το δύσκολο είναι στις πρώτες τάξεις του δημοτικού

 

Συμφωνώ

[Ευάκι]

Συμφωνώ κι εγώ πως το καλύτερο είναι να μην είσαι συνέχεια πάνω στο κεφάλι του παιδιού, αλλά στην αρχή για επεξηγήσεις, κατά τη διάρκεια εύκολα προσβάσιμη για τυχόν απορίες και στο τέλος για έλεγχο. Μπες κι εδώ http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=47056

[ΝΤΙΝΤΙ]

Πολλές φορές οι γονείς κάνουν μέγιστο κακό "βοηθώντας" τα παιδιά τους στα μαθήματα. Γιατί:

 

1. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να συγκεντρωθεί όταν έχει κάποιον άλλο πάνω από το κεφάλι του. (Δοκιμάστε να κάνετε μια πολύπλοκη πράξη με κάποιον πάνω από το κεφάλι σας να σας κοιτάει ). Αν δεν υπάρχει συγκέντρωση, δεν υπάρχει και ουσιαστική μάθηση.

 

2. Κάθε γονιός δεν έχει γνώσεις εκπαιδευτικού και πολλές φορές μπερδεύει το παιδί με λανθασμένες πληροφορίες ή μεθόδους. Για παράδειγμα, μπορεί ο δάσκαλος να μαθαίνει "φωνούλες" όπως "α", "β" κλπ στο παιδί και η μαμά να λέει στο σπίτι γράψε το "άλφα" ή το "βήτα".

 

3. Γενικότερα καλό είναι να αφήνουμε τους επαγγελματίες να κάνουν τις δουλειές για τις οποίες εκπαιδεύτηκαν. Δεν προσπαθούμε να κάνουμε μόνοι μας service σε ένα ακριβό αυτοκίνητο, αλλά το πηγαίνουμε στην εξουσιοδοτημένη αντιπροσωπεία. Γιατί να προσπαθούμε να κάνουμε το "μάστορα" στο κεφάλι των παιδιών μας;

 

 

Καλημερα!!!!!!!!!!!!

εν μερη εχεις δικιο σε αυτο που λες..................

αλλα

τι γινετε οταν ο δασκαλος ή η δασκαλα δεν ειναι τοσο καλη ωστε να δινουν στα παιδακια να καταλαβαινουν ορισμενα πραγματα?

τι γινετε οταν ενας δασκαλος-α περνουν τα κεφαλαια χωρις να τους πολυενδιαφερει αν εχουν μεινει αποριες σε καποια παιδακια?

τοτε ο γονιος δεν πρεπει να ειναι πανω απο το κεφαλι του παιδιου και να ανακαλυψει τα τυχον κενα του και να τα αναπληρωσει?

γιατι μην μου πειτε πως ενας γονιος δεν μπορει να βοηθησει το παιδι του ειδικα στις πρωτες ταξεις του σχολειου γιατι το θεωρω λιγο παρατραβηγμενο......

Δυστηχως υπαρχουν και οχι τοσο καλοι δασκαλοι-λες και να μην ειμαστε απολυτοι στο οτι ειναι ολοι ειναι ειναι ανταξιοι τις θεσεις τους......

 

ευτυχως το εχω ξαναπει εμας στο ξεκινημα τις σχολικης μας ζωης ειχαμε την τυχη να εχουμε μια εξερετικη δασκαλα και πανω απ¨ολα ανθρωπω αλλα δυστηχως καποια αλλα παιδακια δεν ειχαν την τυχη με τα δικα μας και αυτο φαινοταν με το περασμα του χρονου........

 

και να πω και κατι αλλο ,πως, οπως θα ηταν πραγματικα χρησημο να υπηρχαν αυτα τα τεστ για να διαπιστωνουμε αν ενα παιδακι ειναι καταληλο για να την Α¨ταξη ,καλο θα ηταν να υπηρχαν και καποια τεστ για τους δασκαλους-ες που αναλαμβαναν τετοιες ταξεις,,,,,,,,,,,,,,,

μην ξεχναμε πως οι πρωτες ταξεις ειναι πολυ σημαντικες γιατι απο εκει ξεκινουν και χτιζοντε οι σημαντικοτερες βασεις.

[Eleftheria]

Το μικρό σας πρέπει να μελετήσει για το σχολείο. Όχι, δεν χρειάζεται να το «διαβάσετε». Για να είναι η μελέτη του 100% αποδοτική και σωστή, χρειάζεται τη δική σας ουσιαστική βοήθεια και συμπαράσταση. Ακολουθήστε τις συμβουλές μας και δείτε πώς θα τα καταφέρετε!

 

Της Στέλλας Βασαλάκη, με τη συνεργασία της Ελένης Μηλιδώνη, ψυχολόγου

 

 

Το πιτσιρίκι σας έχει ξεκινήσει το σχολείο και έχει πια... δουλειά για το σπίτι, δηλαδή μαθήματα, μαθήματα, μαθήματα. Καθημερινά πρέπει να προετοιμάζεται και να μελετά. Κι εσείς πρέπει να το βοηθήσετε στα διαβάσματά του. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πάρετε τα βιβλία «ανά χείρας» και θα ξανακαθίσετε στα θρανία για να... βγάλετε πάλι μαζί του το δημοτικό. Τώρα ο μαθητής είναι ο μικρός σας, κι εσείς έχετε άλλο ρόλο: να παρακολουθείτε τη μελέτη των μαθημάτων του από απόσταση.

 

Σας δίνουμε, λοιπόν, μερικές χρήσιμες και πρακτικές συμβουλές, που «απαντούν» στις συνηθέστερες απορίες των γονιών γύρω από το θέμα της «περιβόητης» μελέτης, για να βοηθήσετε ουσιαστικά τα μικρά σας, τώρα που, αρχίζοντας το σχολείο, κάνει ταυτόχρονα και ένα μεγάλο βήμα στην προσωπική και κοινωνική του εξέλιξη.

 

Βάλτε το σε... πρόγραμμα

Πριν καθίσετε δίπλα στο μικρό σας μαθητή και «σηκώσετε τα μανίκια» για να τον «διαβάσετε» για αύριο, κάντε κάτι άλλο: προτιμήστε να σκεφτείτε λίγο το πώς μπορείτε να βοηθήσετε το παιδάκι σε αυτό το νέο κεφάλαιο της ζωής του, ώστε να σταθεί μόνο του στα πόδια του. Να καταφέρει, δηλαδή, σιγά-σιγά, να μάθει να δουλεύει μόνο του, να αυτονομηθεί, να αυτενεργεί, να συγκεντρώνει την προσοχή του, να οξύνει τις ικανότητές του. Πώς θα μπορέσετε δηλαδή, πέρα από αυτά που ο μικρός διδάσκεται στο σχολείο, να το βοηθήσετε να θέσει τις βάσεις στο να μάθει να οργανώνει το διάβασμά του, να προχωράει μόνο του, να μαθαίνει από τα λάθη του και γενικά να είναι εντάξει στις σχολικές του υποχρεώσεις.

 

 

Να πώς θα το πετύχετε αυτό:

 

Καθοδηγήστε το παιδί στην αρχή στην οργάνωση της μελέτης του, του προγράμματός του και δίνοντάς του τα κατάλληλα παραδείγματα, για να τα εφαρμόζει κατόπιν και το ίδιο. Δηλαδή βοηθήστε το να βρει πόση ώρα θα αφιερώνει σε κάθε μάθημα και ποια βήματα θα πρέπει να ακολουθεί στη μελέτη του, για να το κατανοεί και να το μαθαίνει καλύτερα.

 

Τονώστε την αυτοπεποίθηση του παιδιού και φροντίζοντας ο δικός σας ρόλος να είναι «διακριτικός», ώστε να μη δημιουργείται η αίσθηση στο μικρό μαθητή ότι είναι ανίκανος να τα καταφέρει μόνος του κι ότι έχει απόλυτη ανάγκη να είναι συνεχώς καθισμένος δίπλα του ο γονιός του, για να το βοηθάει και να το στηρίζει. Αυτή είναι η ουσιαστικότερη βοήθεια που μπορείτε να προσφέρετε στο διάβασμα των μαθημάτων του: Να γίνει υπεύθυνο άτομο, αναλαμβάνοντας την ευθύνη να κάνει τα μαθήματά του, καθώς αυτό είναι ένα μέρος από τις υποχρεώσεις που έχει σ' αυτή την ηλικία. Και συνήθως αυτά που ζητούνται από το σχολείο αντιστοιχούν στις ηλικίες των μαθητών.

 

Φροντίστε να ακολουθεί το παιδί γενικά ένα πρόγραμμα σε όλες τις καθημερινές του δραστηριότητες και να ακολουθεί ορισμένους κανόνες, π.χ. ποιες ώρες θα κοιμάται, τι ώρα θα τρώει, ποιος είναι υπεύθυνος για να μαζεύει τα παιχνίδια του κλπ. Αυτό διευκολύνει πολύ το θέμα της οργάνωσης της μελέτης: βοηθάει το πιτσιρίκι να προγραμματίζει και να συνειδητοποιεί ευκολότερα ότι υπάρχει ορισμένη ώρα που πρέπει να διαβάσει και να τελειώσει, πριν ασχοληθεί με κάτι άλλο.

 

 

 

Πώς θα του «συμπαρασταθείτε»

Ο μικρός μαθητής γύρισε από το σχολείο, έφαγε το φαγητό του, σας διηγήθηκε τα νέα του, ξεκουράστηκε για λίγο παίζοντας, ζωγραφίζοντας ή κάνοντας μια χειροτεχνία, και τώρα ήρθε η ώρα για να κάνει τα μαθήματά του. Η ώρα της μελέτης που, όπως θα του εξηγήσετε, δεν θα ασχολείται με τίποτα άλλο και δεν θα αποσπά την προσοχή του με άλλα πράγματα, μέχρι να τελειώσει.

 

Μπορείτε, λοιπόν, αφού επιβεβαιώσετε μαζί τι εργασίες έχει για την επόμενη μέρα, να τις καταγράψετε σε ένα χαρτί.

 

Στη συνέχεια, καθώς θα τελειώνει κάθε μάθημα, θα το διαγράφετε από τη λίστα, ώστε να αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι σιγά-σιγά η δουλειά του τελειώνει.

 

Ξεκινήστε από τα πιο «δύσκολα» μαθήματα, κι αφήστε τα πιο εύκολα κι ευχάριστα (π.χ. τη ζωγραφική) για το τέλος.

 

Εξηγήστε του με απλά λόγια ότι κάθε μάθημα θα πρέπει να το τελειώνει μέσα σε ορισμένο χρονικό διάστημα. Πολύ πιθανόν ο μικρός σας να μην έχει ακόμη την αίσθηση του χρόνου.

 

Αφού πρώτα δείτε μαζί τι του ζητάει να κάνει η κάθε άσκηση ή τι ακριβώς πρέπει να αντιγράψει κλπ., κι αφού βεβαιωθείτε ότι το έχει καταλάβει και ότι μπορεί να προχωρήσει μόνο του, πείτε του: «Εγώ πάω στο διπλανό δωμάτιο να κάνω τη δική μου δουλειά και σ' ένα τέταρτο θά ρθω να δω πόσο έχεις προχωρήσει». (Γενικά, πάντως, οι δάσκαλοι εξηγούν πολύ καλά τι πρέπει να κάνουν στο σπίτι και τα παιδιά συνήθως γνωρίζουν τι μαθήματα έχουν και πώς να τα κάνουν.)

 

Στην αρχή θα είναι χρήσιμο να καθίσετε για λίγο δίπλα του, για να του εξηγήσετε και, επιπλέον, για να του δείξετε τα «βήματα» που θα είναι πολύ χρήσιμα να ακολουθεί στη μελέτη κάθε μαθήματος. Λόγου χάριν, στην ορθογραφία, ότι, αφού τη διαβάσει αρκετές φορές, την αντιγράψει, κλείσει τα ματάκια του και φέρει στο μυαλό του μία-μία λέξη, στο τέλος θα του την υπαγορεύσετε εσείς και θα ξαναγράψει τις λέξεις στις οποίες έκανε λάθη. Ή, στην ανάγνωση, αφού διαβάσει το κείμενο όσες φορές έχει πει η δασκάλα του -ή, τέλος πάντων, όσες χρειάζεται-, κατόπιν θα το διαβάσει και σ' εσάς.

 

Οποιαδήποτε στιγμή ζητήσει τη βοήθειά σας σε κάτι που δεν καταλαβαίνει, που δεν καταφέρνει μόνο του, δώστε τη με προθυμία. Έτσι, θα ξέρει ο μικρός ότι είστε πάντα διαθέσιμη να καθίσετε δίπλα του για να του λύσετε τις απορίες του, χωρίς όμως να είστε διαρκώς «από πάνω του», κάτι που εξάλλου πιθανόν να του δημιουργεί πρόσθετο άγχος.

 

Όταν τελειώσει τα μαθήματά του, μπορείτε να τα τσεκάρετε μαζί. Όμως, μη διορθώσετε εσείς τα λάθη που πιθανά έχει κάνει. Προτρέψτε το καλύτερα να ξανακοιτάξει πιο προσεκτικά αυτά που έχει γράψει, για να τα βρει μόνο του. Και να θυμάστε ότι είναι δικαιολογημένο να του έχουν ξεφύγει ορισμένα λαθάκια.

 

Προσπαθήστε επίσης να μην αρχίσετε να σβήνετε «με μανία» αυτά που έχει γράψει, επειδή δεν τα βρίσκετε τέλεια, ή να σκίζετε σελίδες. Ρωτήστε το καλύτερα αν είναι το ίδιο ευχαριστημένο με τη δουλειά που έχει κάνει, κι αναφέρετέ του ότι πιστεύετε ότι μπορεί να τα καταφέρει ακόμα πιο καλά αν προσπαθήσει λίγο περισσότερο. Αν χρειάζεται, δείξτε του εσείς τον τρόπο, χωρίς όμως να κάνετε εσείς την εργασία του αντί αυτό.

 

Θα είναι επίσης θετικό να ελέγχετε αν αυτά που πιθανόν ο μικρός σας διαβάζει «νεράκι», τα καταλαβαίνει κιόλας. Δεν θα ήταν κακή ιδέα λοιπόν, να του ζητάτε να σας διηγείται με δικά του λόγια τι κατάλαβε, για παράδειγμα, από το κομματάκι που διάβασε στην ανάγνωση. Έτσι, δεν θα μάθει να διαβάζει «μηχανικά», κάτι που θα του φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο τα επόμενα σχολικά χρόνια.

 

Καθώς το μικρό μεγαλώνει, μπορείτε θαυμάσια να το βοηθήσετε να μάθει πώς να χρησιμοποιεί την εγκυκλοπαίδεια, το λεξικό, για να βρει τι σημαίνει ή πώς γράφεται μια άγνωστη λέξη. Η βοήθεια αυτή θα είναι πιο σημαντική από το να σας φωνάζει συνέχεια για να του τα εξηγείτε εσείς.

 

Από τη Γ΄ Δημοτικού, όταν ο μικρός μαθητής θα αρχίσει να έχει στο πρόγραμμά του δευτερεύοντα μαθήματα, που θα πρέπει να τα μαθαίνει απέξω, αφού τα διαβάσει όσες φορές χρειάζεται, στο τέλος μπορείτε να το βάζετε να σας τα λέει ή να του κάνετε ορισμένες ερωτήσεις, για να διαπιστώνετε πόσο καλά τα ξέρει και τα έχει καταλάβει.

Προσοχή, όμως: οι ερωτήσεις δεν θα πρέπει να γίνονται σαν «ανάκριση», ούτε να συνοδεύονται από κριτικά σχόλια και θυμό.

 

Πηγή/+Πληροφορία: http://www.in.gr/Reviews/placeholder.asp?lngReviewID=38464&lngChapterID=49812&lngItemID=58668

[evita]

Πολλές φορές οι γονείς κάνουν μέγιστο κακό "βοηθώντας" τα παιδιά τους στα μαθήματα. Γιατί:

 

1. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να συγκεντρωθεί όταν έχει κάποιον άλλο πάνω από το κεφάλι του. (Δοκιμάστε να κάνετε μια πολύπλοκη πράξη με κάποιον πάνω από το κεφάλι σας να σας κοιτάει ). Αν δεν υπάρχει συγκέντρωση, δεν υπάρχει και ουσιαστική μάθηση.

 

2. Κάθε γονιός δεν έχει γνώσεις εκπαιδευτικού και πολλές φορές μπερδεύει το παιδί με λανθασμένες πληροφορίες ή μεθόδους. Για παράδειγμα, μπορεί ο δάσκαλος να μαθαίνει "φωνούλες" όπως "α", "β" κλπ στο παιδί και η μαμά να λέει στο σπίτι γράψε το "άλφα" ή το "βήτα".

 

3. Γενικότερα καλό είναι να αφήνουμε τους επαγγελματίες να κάνουν τις δουλειές για τις οποίες εκπαιδεύτηκαν. Δεν προσπαθούμε να κάνουμε μόνοι μας service σε ένα ακριβό αυτοκίνητο, αλλά το πηγαίνουμε στην εξουσιοδοτημένη αντιπροσωπεία. Γιατί να προσπαθούμε να κάνουμε το "μάστορα" στο κεφάλι των παιδιών μας;

 

Συμφωνώ απολύτως!

 

 

ευτυχως το εχω ξαναπει εμας στο ξεκινημα τις σχολικης μας ζωης ειχαμε την τυχη να εχουμε μια εξερετικη δασκαλα και πανω απ¨ολα ανθρωπω αλλα δυστηχως καποια αλλα παιδακια δεν ειχαν την τυχη με τα δικα μας και αυτο φαινοταν με το περασμα του χρονου........

 

μην ξεχναμε πως οι πρωτες ταξεις ειναι πολυ σημαντικες γιατι απο εκει ξεκινουν και χτιζοντε οι σημαντικοτερες βασεις.

 

Εγώ αντίθετα στο ξεκίνημα της σχολικής μου ζωής (μέχρι Γ' Δημοτικού) είχα απαράδεκτους δασκάλους και τους γονείς μου πάνω από το κεφάλι μου. Μετά οι γονείς μου εγκατέλειψαν την προσπάθεια και οι επόμενοι δάσκαλοι ήταν πολύ καλύτεροι.

Πέρασα στο Πολυτεχνείο.

 

Eleftheria πολύ χρήσιμο το απόσπασμα που παρέθεσες

[ΚΑΤΙΑ #]

σας ευχαριστώ όλες!! όλες οι γνώμες είναι διαφωτιστικές. και τα λιγκς με βοήθησαν πολύ :D:D:D:D