Να μ’ αγαπάς, όσο μπορείς να μ’ αγαπάς

[Πάνος Β]

Αν θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε όλα τα θέλω ενός μικρού παιδιού σε μια κεντρική ιδέα, αν θα μπορούσαμε να ακούσουμε το μυαλό των μικρούληδων μας, τότε πιθανότατα θα ακούγαμε τον τίτλο του τραγουδιού του Σιδηρόπουλου, που ναι μεν δεν γράφτηκε για ένα μικρό παιδί, είναι όμως η πεμτουσία των επιθυμιών των παιδιών μας.

 

Έχω μείνει κατάπληκτος από την μαγική, θεραπευτική, δημιουργική, αναζωογονητική αξία της αγάπης. Η αγάπη στα παιδιά μας είναι όπως το νερό στα φυτά μας, όπως ο ήλιος στην πλάση. Η αγάπη είναι το συστατικό που ανθίζει τα παιδιά μας, φέρνει την άνοιξη στην καρδούλα τους, φωτίζει το πρόσωπο τους και ξυπνάει την χλωροφύλλη μέσα τους, την κυκλοφορεί σε όλο τους το σώμα και κατόπιν την αναδύει πάλι πίσω, την αντανακλά και βλέπεις το χαμόγελο του παιδιού να το κάνει να λάμπει ολόκληρο, τα μάτια του φωτίζονται από μια αγάπη υπέρλαμπρη. Είναι η αγάπη του γονιού που φεγγίζει μέσα στα μάτια του. Το παιδί μας είναι το φεγγάρι μας και εμείς οι ήλιοι το ζεσταίνουμε, το φωτίζουμε, του δίνουμε ζωή.

 

Είναι κρίμα που οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, από εμάς χανόμαστε στον κυκεώνα των τετριμμένων, βαραίνει ο νους μας από τα πολλά, χανόμαστε στο λαβύρινθο της πολύπλοκης πραγματικότητας μας και χάνουμε την αγάπη, ξεχνάμε αυτόν τον εύκολο ήλιο στην ζωή όλων μας. Σίγουρα ένα παιδί πρέπει να επιβιώσει πρώτα. Πριν από το ευ ζειν υπάρχει το ζειν . Όμως, ας κρατήσουμε λίγο χρόνο μέσα στην ημέρα μας, μεταξύ εργασιών, οικιακών και γευμάτων στο σπίτι, και ας πούμε ότι τώρα θα αγαπήσω το παιδί μου. Μετά την ηλεκτρική και το σίδερο, θα αγαπήσω το παιδί μου. Θα του δώσω όλη μου την προσοχή και ο χρόνος μου θα είναι όλος δικός του. Το μυαλό μου δεν θα αρχίσει να πεταρίζει από εδώ και από εκεί, δεν θα σκεφτεί τι θα φάμε αύριο, αν τέλειωσε το απορρυπαντικό ή πότε θα βγω επιτέλους με τον άντρα μου.

 

Όταν το παιδί κλαίει, γκρινιάζει, φωνάζει, θυμώνει, σας λέει μονάχα να το αγαπάτε, όσο μπορείτε να το αγαπάτε. Το παιδί σας, σας παρακαλεί να το αγαπήσετε αύριο ακόμα περισσότερο και μεθαύριο λίγο ακόμα. Το παιδί σας, σας ζητάει να μεγαλώσετε την καρδιά σας και να χωρέσετε λίγη ακόμη αγάπη μέσα. Όταν το καταφέρετε, τότε προσπαθήστε πάλι λίγο ακόμα μπας και χωρέσετε ακόμα λίγη αγάπη.

 

Κάποιες φορές όταν ακούω τα παιδιά μου, στο μυαλό μου παίζει το τραγούδι του Σιδηρόπουλου. Επειδή τα λόγια του δεν είναι ακριβώς αυτό που ακούω, έκανα μια μικρή διασκευή. Να με συγχωρέσει ο Σιδηρόπουλος και οι φανατικοί του, δεν θέλω να είμαι ασεβής. Απλά, το τραγούδι αυτό έχει ένα πολύ ωραίο τίτλο και καμιά φορά ένας τίτλος μπορεί να σε πάει πολύ μακριά.

 

Να μ’ αγαπάς, όσο μπορείς να μ’ αγαπάς

 

Γκρινιάζω πάλι από ανάγκη

Η ώρα πέντε το πρωί

Το μόνο πράγμα που λατρεύω

Σε αυτό τον κόσμο είσαι εσύ

 

Τι να τα κάνω τα παιχνίδια

Τα αρκουδάκια τα πολλά

Δεν λένε τίποτα σε μένα

Θέλω εσένα μοναχά

 

Να μ’ αγαπάς, όσο μπορείς να μ’ αγαπάς

 

Καθώς ανοίγει η έξω πόρτα

Βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό

Είσαι η μαμά μου, είσαι η ζωή μου

Χαίρομαι που είσαι πάλι εδώ

 

Ξέρω σε φέρνω στα όρια σου

Βαραίνει ο νους σου από τα πολλά

Μην μου θυμώνεις, μην μ’ αφήνεις

Συγχώρεσε με γρήγορα

 

Να μ’ αγαπάς, όσο μπορείς να μ’ αγαπάς

 

Αν και τελειώνει αυτό το κλάμα

Η ανάγκη μου δεν σταματά

Μην με ρωτάς, μην μου φωνάζεις

Σε θέλω ακόμα πιο κοντά

 

Θέλω ναρθείς να μ’ αγκαλιάσεις

Το παραμύθι να μου πεις

Θέλω ξανά να προσπαθήσεις

Ήλιε μου, φως μου, μάνα εσύ

[νεφελη]

Τωρα αισθανομαι πολυ χαλια που το βραδυ της φωναξα γιατι ολο ξυπνουσε... Μολις γυρισω το μεσημερι σπιτι θα την παρω μια μεγαλη αγκαλιτσα...

[θεοδώρα3]

Πολύ καλό....άψογο...!!!!!

Μόνο που ο πρώτος δημιουργός ο καημένος δεν μπορεί να σε συγχωρέσει. Μόνο εσύ μπορείς να τον συγχωρέσεις πλέον......

[ilia bakou]

Απιστευτο! Υπαρχει και μελοποιημενο? Πανο συγχαρητηρια!!! Εχεις απιστευτη ευαισθησια και ταλεντο. Τα παιδια σου θα ειναι περηφανα για τον μπαμπα τους!

[gourou]

Καθώς ανοίγει η έξω πόρτα

Βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό

Είσαι η μαμά μου, είσαι η ζωή μου

Χαίρομαι που είσαι πάλι εδώ

 

 

Με τσακισες ρο Πανο!Ακριβως οπως γραφεις γινεται οταν γυρναω απο τη δουλεια:Αν και δυστυχως, πριν το διαβασω, σε χαρακτηρισα καπως που πηρες το τραγουδι του Σιδηροπουλου,κατι σαν ιεροσυλια σα να λεμε,οταν ομως το διαβασα...καταπληκτικο:!:Μη ζηταμε ομως να το δουμε και μελοποιημενο ε;Μεχρι εδω!

[kleiw]

Να πω οτι κλαιω? Θα θεωρηθω γραφικη... παω αμεσως να του δωσω μια μεγαλη αγκαλια και ενα φιλι... Εβαλες καποια πραγματα και σκεψεις μας στην σωστη τους θεση.

[Πάνος Β]

Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια. Χαίρομαι που το τραγούδι σημαίνει κάτι για εσάς. Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει πολύ και το original. Και εγώ Κλειώ, στην αρχή, δεν ήμουν σίγουρος για τους στίχους μου μελοποιημένους.

 

Όμως το παιδί μας γιάνει με την αγάπη μας και όταν κλαίει, γελάει, γκρινιάζει, σωπαίνει, πάντα μα πάντα μας ζητάει λίγη ακόμα αγάπη. Όποιος από εμάς θέλει να γίνει καλύτερος γονιός, ο δρόμος περνάει μέσα από την αγάπη. Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι δρόμοι, μπορούμε να διαβάσουμε βιβλία, να συμβουλευτούμε ειδικούς, να προσλάβουμε ειδικούς. Όμως η αγάπη είναι το δικό μας προσωπικό σχολείο, είναι ένα σχολείο καθημερινό, μπροστά στα μάτια μας, είναι το παιδί μας που μας ζητάει να το αγαπάμε όσο μπορούμε.

 

Ο γονιός ολοκληρώνεται σαν άνθρωπος μέσα από την αγάπη. Βλέπετε η γονεϊκή αγάπη είναι το τρίτο και τελευταίο πτυχίο μας, είναι το τρίτο σχολείο του ανθρώπου. Στο πρώτο σχολείο μας μαθαίνουμε να αγαπιόμαστε βασικά, στο σπίτι των γονιών μας, και επιστρέφουμε ένα μικρό μέρος της αγάπης. Το δεύτερο σχολείο του ανθρώπου είναι ο γάμος ή γενικότερα η σχέση με το άλλο φύλο, όπου μαθαίνουμε πια να δίνουμε και να παίρνουμε, κάτι σαν 50 - 50%. Η τελειοποίηση της αγάπης, το διδακτορικό μας γίνεται σαν γονείς, μιας και πλέον δίνουμε πάρα πολλά και παίρνουμε λίγα, ειδικά στις πολύ μικρές ηλικίες.

[xara52]

ειναι οτι ωραιοτερο εχω διαβασει και ακουσει ακομα μπορω να πω. να ξερεις οτι δεν σε χωνευω που με κανεις να κλαιω 1 τη νυχτα!

[xara52]

Ήλιε μου, φως μου, μάνα εσύ

ακομα κλαιω καλα τι να πω ? μπραβο σου πραγματικα!

[Πάνος Β]

Χαρά,

 

πολύ χαίρομαι που κλαις!

 

Σ' ευχαριστώ που απάντησες με τέτοιο ωραίο τρόπο στο ποστ μου. Είναι πραγματικά λυτρωτικό να σκεφτόμαστε στις δύσκολες στιγμές, ότι το παιδί μας απλά θέλει λίγη ακόμα αγάπη.

 

Επίσης, συνεχίζοντας την στιχουργική μελοποιημένων τραγουδιών, η αγάπη όλα τα υπομένει, η αγάπη όλα τα ελπίζει, δίνει ζωή στην οικουμένη... (ελπίζω να μην είμαι τόσο αρχαίος που να είμαι ο μόνος που αναγνώρισα τους στίχους της Μαρινέλλας)

 

Βέβαια, μπορούμε να περάσουμε σε ένα πιο σκοτεινό μέρος της αγάπης: στις Τρύπες. Για σκέψου το παιδί μας να μας τραγούδαγε

 

Δώσμου λίγη ακόμα αγάπη

μην με αφήνεις σα σκυλί πεινασμένο

Δώσμου λίγη ακόμα αγάπη

θέλω να μπω στην τροχιά των χαμένων

 

:lol:

[Μίκα]

Επίσης, συνεχίζοντας την στιχουργική μελοποιημένων τραγουδιών, η αγάπη όλα τα υπομένει, η αγάπη όλα τα ελπίζει, δίνει ζωή στην οικουμένη... (ελπίζω να μην είμαι τόσο αρχαίος που να είμαι ο μόνος που αναγνώρισα τους στίχους της Μαρινέλλας):

 

Αν και δεν είμαι τόσο αρχαία , να διορθώσω πως οι στίχοι είναι του Χατζή!!...

[fraoulopoulitsa]

Μπράβο σου Πάνο. Αν είσαι τόσο διορατικός και ευαίσθητος όσο δείχνεις από τη γραφή σου , μπορώ να πω ότι είναι τυχερή η οικογένειά σου που σε έχει.

[xara52]

Χαρά,

 

πολύ χαίρομαι που κλαις!

 

Σ' ευχαριστώ που απάντησες με τέτοιο ωραίο τρόπο στο ποστ μου. Είναι πραγματικά λυτρωτικό να σκεφτόμαστε στις δύσκολες στιγμές, ότι το παιδί μας απλά θέλει λίγη ακόμα αγάπη.

 

χαιρεσαι που κλαιω? ξυπνησα την αλλη μερα με ενα πονοκεφαλο αξεχαστο! φαντασουν ειναι ακομα ο μπουμπουκος μου 5 1/2 μηνων! αλλα δεν αντεχω σε τετοια λυγιζω η καημενη η μανουλα! τον αγαπαω τοσο πολυ! μου λειπει οταν κοιμαται... και παλι μπραβο σου!

 

[Πάνος Β]

Καλησπέρα σε όλες,

 

Μίκα,

 

Αν και δεν είμαι τόσο αρχαία , να διορθώσω πως οι στίχοι είναι του Χατζή!!...

 

σωστά, σωστά...

 

φραουλοπουλίτσα,

 

Μπράβο σου Πάνο. Αν είσαι τόσο διορατικός και ευαίσθητος όσο δείχνεις από τη γραφή σου , μπορώ να πω ότι είναι τυχερή η οικογένειά σου που σε έχει.

 

Το έχω γράψει και αλλού, ακούγομαι πολύ καλύτερα από ότι είμαι. Ίσως σε κάποια σημεία να έχω μια άνεση σαν γονιός, όμως σε άλλα χωλαίνω και χρειάζομαι πολύ δουλειά. Ένα από αυτά είναι ο θυμός και ένα άλλο είναι τα μούτρα. Πως νομίζεις ότι ανακάλυψα την "απολέπιση της ψυχής"; (είναι ένα θέμα παλαιότερο που έγραψα σχετικά, μεταξύ άλλων, με την καθαρότητα των συναισθημάτων των παιδιών)

 

Χαρά,

 

δεν αντεχω σε τετοια λυγιζω η καημενη η μανουλα! τον αγαπαω τοσο πολυ! μου λειπει οταν κοιμαται...

 

Η αγάπη είναι η καλύτερη οδός για την ανατροφή ενός παιδιού. Η αγάπη είναι οδηγός σε ότι θα χρειαστείς. Όταν αγαπάς, ακούς το παιδί σου όταν όλοι οι άλλοι απλά ακούν ένα κλάμα. Όταν αγαπάς, ξέρεις το παιδί σου όταν όλοι οι άλλοι λένε "ε, έτσι είναι τα παιδιά". Όταν αγαπάς, είσαι ένα άγραφο χαρτί, έτοιμο και ανοιχτό για να γράψει ότι θέλει το παιδί του πάνω σου, με ασφάλεια, με σιγουριά, με αυτοπεποίθηση.

 

Ακόμα όμως και εδώ, στην αγάπη, υπάρχει ο κίνδυνος της υπερβολής. Η αγάπη παρουσιάζει βασικά τρεις κινδύνους. Ο πρώτος είναι να πνίξεις το παιδί σου με αποτέλεσμα να μην "ανθίσει", να μην αναπτυχθεί η προσωπικότητα του όπως θα μπορούσε. Ο δεύτερος είναι ο έλεγχος, να οριοθετήσεις το παιδί σου σε τέτοιο σημείο ώστε να καταντήσει δυστυχισμένο. Ο τρίτος κίνδυνος είναι το άλλο άκρο, η απόλυτη ελευθερία. Το παιδί σου θα κάνει ότι θέλει και αυτό θα είναι ο νόμος.

 

Φυσικά δεν σε ξέρω και δεν εννοώ τίποτα για σένα. Τα παραπάνω όλα είναι ένα απλός συνειρμός. Αν σου φανεί χρήσιμος, τότε χαίρομαι που τον έγραψα. Αν όχι, αγνόησε τον.

 

Ευχαριστώ για τα θερμά σας λόγια,

 

Πάνος

[fraoulopoulitsa]

Πάνο το γεγονός και μόνο ότι έχεις τη δυνατότητα να μοιράζεσαι τα συναισθήματά σου με κάποια άτομα και δεν τα θάβεις μέσα σου βασισμένος πάνω σε προκαταλήψεις που ακολουθούν τον ανδρικό ψυχισμό είναι αξιοζήλευτο. Μακάρι και κάποιοι άλλοι πατεράδες να μπορούσαν να εξωτερικεύσουν τις σκέψεις τους όπως εσύ. Αυτό προσπαθώ να μάθω στα αγόρια μου από όταν γεννήθηκαν και μπορώ να πω ότι σε ένα μεγάλο βαθμό το έχω καταφέρει.

[xara52]

Χαρά,

 

Η αγάπη είναι η καλύτερη οδός για την ανατροφή ενός παιδιού. Η αγάπη είναι οδηγός σε ότι θα χρειαστείς. Όταν αγαπάς, ακούς το παιδί σου όταν όλοι οι άλλοι απλά ακούν ένα κλάμα.(τοσο αληθινο) Όταν αγαπάς, ξέρεις το παιδί σου όταν όλοι οι άλλοι λένε "ε, έτσι είναι τα παιδιά". Όταν αγαπάς, είσαι ένα άγραφο χαρτί, έτοιμο και ανοιχτό για να γράψει ότι θέλει το παιδί του πάνω σου, με ασφάλεια, με σιγουριά, με αυτοπεποίθηση.

θα κρατησω αυτα τα λογια σου που και παλι με αγγιξαν και θα πω το εξης. δεν ξερω αν θα κανω τα λαθη που ανεφερες θα προσπαθησω να τα αποφυγω! και ελπιζω να τα καταφερω! δεν μπορω να πω οτι θα γινω η καλυτερη και σωστοτερη μανα γιατι αυτο θα ηταν απλα γελοιο αλλα μπορω να πω οτι θα γινω το καλυτερο που μπορω για εκεινον! και πιστευω θα ειναι το σωστοτερο που μπορω να του προσφερω. θελω μονο και να εχει την αγαπη που του αξιζει κι απο μενα κι απο τον πατερα του για να μπορεσει να γινει ενας ολοκληρωμενος ανθρωπος και καποτε να κανει το ιδιο για τα παιδια του.

[toniasid]

Πάνο,δεν έχω λόγια...Πόσο,μα πόσο αλήθεια είναι αυτά που γράφεις..Μακάρι να έχουμε την αγάπη όλοι οι γονείς οδηγό μας,πάντα,όλες τις ώρες....

[Νινίνα]

Εγω συγκινήθηκα όταν το διάβασα... Κι έχω καταλήξει κι εγώ στο ίδιο συμπέρασμα. Το μόνο που χρειάζεται η καρδούλα τους... Και σου χαρίζουν γελαστά ματάκια, και υπέροχο χαμόγελα που αρκεί να σου ζεστάνει τη καρδιά....

[ΤΙΓΡΑΚΙ]

εχεις δικιο μονο αγκαλιτσα αγαπη και φιλακια χρειάζονται.αυτο που τους δινει χαρα ειναι να κατανοούμε τις ανάγκες στους.να τρεχουμε οταν ξυπνουν τη νυχτα και να τα κραταμε τρυφερα στην αγκαλια μας οχι να θυμωνουμε και να τα κοιταμε με ασκημο βλεμμα.(όλοι το εχουμε κανει απο την κουραση φανταζομαι...)ομως ειναι υπεροχο να κοιματε στην αγκαλια μας το σπλαχνο μας επειδη του εχουμε προσφρει ασφαλεια και ακουει ηρεμους τους χτυπους της καρδια μας.

 

 

μας φερονται πολλες φορες οπως τους φερομαστε...

για αυτο και εμεις οφειλουμε στα αγγελουδια μας να κατανοούμε και να καλυπτουμε τις αναγκες τους κανεις αλλος.μονο εμεις οι γονεις τους.

[μαμαλευτερακι]

Όλα τελειώνουν φωνάζουν οι γύρω μου

όμως εγώ έχω κάτι να πω

μυστικό σ' αγαπάω για πάντα

μυστικό μακριά σου δεν ζω.

Όταν κοιτάζω τα βράδια τα αστέρια απ' τον ώμο σου

θυμάμαι τόσα και κάνω και 'γω

μια ευχή να κρατήσει για πάντα αυτό

μια ευχή να σε έχω όσο ζω.

 

Δεν μπορώ να σκεφτώ πως θα ζήσω

χωρίς να σε έχω συνέχεια κοντά μου

κι όταν πέφτει η βροχή πάντα εγώ θα γελώ

γιατί έχω εσένα καρδία μου

κι όταν πέφτει η βροχή πάντα εγώ θα γελώ

γιατί έχω εσένα εδώ.

 

Αναρωτιέμαι τι γίνετε μέσα μου

γιατί τα μάτια μου είναι υγρά

μυστικό αγαπάω για πρώτη φορά

μυστικό που εμάς αφορά.

Κάνω προσπάθεια γιατί μας βλέπει κόσμος τώρα

να κρατηθώ γιατί η αγάπη πονά

και γελά σαν παιδί που του τάζουν πολλά

σ' αγαπώ σ' αγαπώ έτσι απλά.

 

Δεν μπορώ να σκεφτώ πως θα ζήσω

χωρίς να σε έχω συνέχεια κοντά μου

κι όταν πέφτει η βροχή πάντα εγώ θα γελώ

γιατί έχω εσένα καρδία μου

κι όταν πέφτει η βροχή πάντα εγώ θα γελώ

γιατί έχω εσένα εδώ.

[μαμαλευτερακι]

Oταν γεννήθηκε ο μικρός όλη μου έλεγαν μην το παίρνεις αγκαλιά

 

ΘΑ ΚΑΚΟΜΑΘΕΙ .....!!!!

 

ΘΑ ΚΑΚΟΜΑΘΕΙ .....!!!!

 

ΟΛΟΙ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΈΛΕΓΑΝ ……ΟΧΙ ΑΓΚΑΛΙΑ

 

ΜΟΝΟ Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ

 

ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΕΛΕΓΕ?

 

ΦΩΝΑΖΕ ΟΥΡΛΙΑΖΕ ?

 

ΠΑΡΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΣΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ........

ΚΟΙΜΗΣΟΥ ΜΑΖΙ ΤΟΥ

ΦΟΡΑ ΤΟΝ ΜΑΡΣΙΠΟ ΚΑΙ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙΣΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ

 

ΠΑΡTOΝ ΑΓΚΑΛΙΑ

ΑΚΟΥΣΣΣΣΣΣΣΣΣ ??????????

ΜΟΥ ΦΩΝΑΞΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ

ΑΜΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΘΕΤΕ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ

[θεοδώρα3]

ΜΟΝΟ Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ

 

ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΕΛΕΓΕ?

 

ΦΩΝΑΖΕ ΟΥΡΛΙΑΖΕ ?

 

ΠΑΡΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΣΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ........

ΚΟΙΜΗΣΟΥ ΜΑΖΙ ΤΟΥ

ΦΟΡΑ ΤΟΝ ΜΑΡΣΙΠΟ ΚΑΙ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙΣΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ

 

ΠΑΡTOΝ ΑΓΚΑΛΙΑ

ΑΚΟΥΣΣΣΣΣΣΣΣΣ ??????????

ΜΟΥ ΦΩΝΑΞΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ

ΑΜΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΘΕΤΕ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ

Συμφωνώ με την αδελφή σου! Αρκεί βέβαια να σου βγαίνει και αυθόρμητα και να μην εξαντλείσαι. Νομίζω ότι υπάρχει όριο στην αγκαλιά, αλλά μόνο οι γονείς μπορούν να το διακρίνουν και οχι τρίτοι.

 

Εάν ένα παιδί χορτάσει τους γονείς του στην βρεφική ηλικία είναι πιο εύκολο γι αυτό στο μέλλον να τους αποχωριστεί. Παιδιά που δεν χορταίνουν και δεν απολαμβάνουν την γονεϊκή στοργή όσο την χρειάζονται, μετά παρουσιάζουν μεγάλη προσκόλληση στους γονείς, και όσο προχωράει η ηλικία το φαινόμενο είναι και πιο έντονο. Ακόμα και σε ηλικία όχι παιδική έχουν την απαίτηση από τους γονείς να περνούν όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μαζί τους.

 

Υπάρχει όμως και το άλλο άκρο. Όταν δίνεις στο παιδί να καταλάβει ότι δεν είσαι άνθρωπος, αλλά μία μηχανή ικανοποίησης των επιθυμιών του. Τότε πράγματι κακομαθαίνει. Ανάλογα με την ηλικία και την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση του κάθε παιδιού, κάθε γονιός οφείλει να έχει τα μάτια της ψυχής του ανοιχτά, ώστε να δέχεται τα μηνύματα που εκπέμπει το παιδί, καθώς και τα μηνύματα του ίδιου του του εαυτού. Και το λέω αυτό το τελευταίο γιατί δεν μπορούμε να είμαστε πάντα αυτό που θέλουμε. Μπορούμε όμως να είμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο ειλικρινείς και αυθεντικοί με τον εαυτό μας και τα παιδιά μας. Είναι κάτι που πάντα τα παιδιά το εκτιμούν βαθύτατα, ίσως περισσότερο από τις αγκαλιές, τα φιλιά, τα παιχνίδια που τους προσφέρουμε.

[Νινίνα]

Συμφωνω με τη μαμά του Λευτεράκη. Εμένα με ενοχλούν οι ασχετες γριές που έρχονται και στη λένε. χθες μια μου είπε να την αφήνεις να κλαίει. Οτι θες εσυ θα γίνεται, όχι ότι θέλει αυτη... Και της απάντησα ότι αυτο ακριβώς γίνεται! Θέλω να είναι χαρούμενη και να μην κλαίει... Κι όντως μέχρι πότε θα λιώνει στην αγκαλια μου; Επίσης όμως συμφωνω και με την θεοδώρα3 ότι αυτο πρέπει να βγαίνει από μέσα μας....

[efilain]

Μπραβο Πανο .. μου αρεσει ο τροπος που γραφεις.

 

επισης ολες οι μανουλες να παιρνουν τα παιδια τους αγγαλιτσα. δεν υπαρχει ωραιοτερο απο αυτο. αφηστε τις γριες να λενε αστα να κλαψουν ανοιγουν τα πνευμονια τους,κανουν ωραια ματια. αυτα ειναι για τη δικια τους γενια.

 

εμεις τα παιδια μας αγκαλιτσες και φιλακια

[Πάνος Β]

Γειά σας παιδιά!

 

είναι ωραίο να βλέπεις τόσες ...αγαπησιάρες μανάδες. Όσο για μένα, ε τα έφερε έτσι η ζωή, είμαι και συναισθηματικός άνθρωπος έτσι κι αλλιώς, και ήρθα σε ένα πολύ κοντινό σημείο με τα παιδιά μου από τώρα, όταν άλλοι πατεράδες αναγκάζονται να περιμένουν το παιδί να φτάσει 6, 8 ή την εφηβεία του για να σχετιστούν μαζί του.

 

Το παραπάνω συνειρμό τον συνέχισα, επειδή όμως τελικά βγήκα πολύ εκτός θέματος, γιατί το θέμα εδώ πέρα είναι η ...μωρουδοποίηση, για όσες έχουν την όρεξη θα βρείτε την συνέχεια στο θέμα "Η μοναξιά ενός πατέρα"