Αδερφάκια με μικρή διαφορά ηλικίας

[anna781]

Καλημερα κοριτσια...Ηθελα λιγο τη γνωμη σας γιατι ειμαι ναι μεν χαρουμενη αλλα και λιγο χαμενη εδω και καμποσες μερες..Εχω ενα κοριτσακι 6 μηνων και πριν λιγο καιρο εμαθα οτι ειμαι εγκυος ξανα..Δεν το επιδιωξαμε με τον αντρα μου ομως το θελουμε πολυ,ειμαστε πολυ χαρουμενοι..Ομβως εχω πελαγωσει και σκεφτομαι πως θατα καταφερω και στην περιοδο της εγκυμοσυνης που θελει σηκωμα η μπεμπουλα και ειμαι και αρκετα ζωηρουλα αλλα και μετα που θα γεννηθει με το καλο και το αλλο..Θα εχουμε δυο μωρα!Εχει καποια κοπελα απο εσας παιδακια με τοσο μικρη διαφορα ηλικιας και πως τα καταφερατε?Ευχαριστω ολες σας

[bourbou]

Άννα μου δυστυχώς δεν έχω ακόμα αυτή την εμπειρία ελπίζω όμως σύντομα να την αποκτήσω. Εγώ πάντως έτσι υπολογίζω να το κάνω, αν όλα πάνε καλά. Αν έχεις δυναμη και αγάπη όλα θα γίνουν..τα παιδιά σου θα σου δίνουν ζωή και κουράγιο για όλα. Καλή δύναμη και συγχαρητήρια για την εγκυμοσύνη σου!

[Deleni]

Άννα δεν έχω προσωπική εμπειρία, αν και τα δικά μου τελικά θα έχουν 20 μόνο μήνες διαφορά, αλλά απο μια ξαδέρφη μου... Και έκείνη είχε αγχωθεί πάρα πολύ, είχε βέβαια βοήθεια απο πεθερά και μαμά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης γιατί ο όντρας της λόγω δουλειάς έλειπε, ζορίστικε λίγο αλλά όλα πήγαν μια χαρά!

Πριν λίγους μήνες γέννησε, το δεύτερο παιδάκι είναι πολύ ήσυχο , σε αντιθεση με το πρώτο που είναι διαολάκος, έχει κάποιες ζήλιες αλλά είναι καλύτερα πο ό,τι φανταζόταν... Έτσι μου λέει τουλάχιστον...

[anna781]

Ευχαριστω πολυ κοριτσια ο,τι καλυτερο και για εσας..Και εγω εχω τη μαμα μου στο απο κατω σπιτι αλλα δουλευει ,βοηθαει ομως αρκετα.Απο πεθερα καμια κουβεντα.Ειναι πολυ δυσκολα το ξερω ομως θελω να πιστευω πως ολα θα πανε καλα και θα γεννηθει και αυτο το παιδακι υγιες και καλα γιατι η αληθεια ειναι οτι δεν προσεχω καθολου,σαν να μην ειμαι εγκυος.

[νκκ284]

anna781 γεια σου και συγχαρητήρια! Δεν έχω ούτε γω προσωπική εμπειρία με το θέμα, αλλά η νύφη μου βρέθηκε στην ίδια θέση με σένα κάποτε. Τώρα έχει δυο κοριτσάκια με διαφορά 1μισι έτους περίπου και λέει ότι τελικά έτσι ήταν πιο καλά γιατί μεγάλωσαν και τα δύο μωρά μαζί, χωρίς να το καταλάβει και ήταν πιο εύκολο! Το ένα κοντά στο άλλο, μεγάλωσαν και τα δυο και τώρα είναι μικρές κυρίες και έχουν πάντα παρέα η μία την άλλη!!

[vasdeli]

Αφού έχεις και τη μαμά σου κοντά το συζητάς; Όλα θα πάνε καλά! Με το καλό το νέο μέλος!

[Ρούλα26]

Καταρχην να σου ζησει η μπεμπουλα σου και με το καλο και το νεο σου μωρακι.Τα παιδακια μου εχουν 2 μηνες διαφορα παραπανω απο οτι θα εχουν τα δικα σου.Οταν εμεινα εγκυος στη μπεμπα μου ο Δημητρακης ηταν 8 μηνων.Στην αρχη να σου πω την αληθεια πελαγωσα.Ελεγα δεν θα τα καταφερω,δεν θα χαρω τον Δημητρακη μωρο κλπ και πανω απ'ολα πως θα εξυπηρετουσα τις βασικες του αναγκες οταν ο συζυγος μου ελειπε σχεδον ολη τη μερα στη δουλεια.Σαφεστατα θα παρεις και τη μικρη σου αγκαλια(μην ξεχνας ειναι κι αυτη μωρο ακομη)αλλα με προσοχη και οχι υπερβολλες.Εμενα τωρα που το σκεφτομαι αυτο που στερρηθηκε πιο πολυ ηταν η θαλασσα που εκει δεν μπορουσα μονη μου.Τον αποζημιωνω ομως φετος.Ειναι σημαντικο ομως επισης οτι ειχα μια παρα πολυ καλη εγκυμοσυνη.Παντως (ασχετα με την γκρινια τοτε)αν με ρωτησεις τωρα,παλι το ιδιο θα εκανα.Να εχεις μια καλη εγκυμοσυνη και ολα θα πανε καλα....!!!!!

[anna781]

Ευχαριστω ολες σας και να χαιρεστε και εσεις τα παιδακια σας..Τη σηκωνω κανοκικα τη μπαμπα μου και γενικα φερομαι σαν να μην ειμαι εγκυοςδεν μπορω να κανω και διαφορετικα.Ισως ειναι καλθτερα ετσι α;πλα θελω να χαρω τη μπεμπα μου και να μην στερηθω καποια πραγματα λογω εγκυμοσυνης.Οταν ομως φουσκωσει η κοιλια και θα οριζομαι περισσοτερο δεν θα ειναι πολυ δυσκολο να κυνηγαω τη μπεμπα που θα ναι τοτε περιπου 1 ετους?Μ ελιγη καλη θεληση πιστευω ολα να πανε καλα.

[am13]

ο μικρουλησ μου ειναι τωρα δεκαξι μηνων.εδω και καιρο προσπαθουμε για δευτερο παιδακι με τον αντρα μου και επιτελουσ το γλυκο εδεσε βεβαια δε θελω να το ματιασω γιατι η προηγουμενη ηταν παλινδρομη.σκεφτομαστε ομως θετικα.το θεμα ειναι πωσ ενω η χαρα μου ειναι μεγαλη απτην αλλη φοβαμαι.

λεω σιγα πως τοσες μαμαδες τα βγαζουν περα με δυο και τρεια παιδια ?///αλλα μεσα μου δε το πιστευω.

βοηθεια δεν εχω απο γιαγιαδες και ο συζυγος λογω εργασιας βρισκεται μακρυα.αμα ηταν κοντα δε θα προβληματιζομουν γιατι θαχα καποιον να με ξεκουραζει αλλα τωρα.....

συμβουλεψτε με γιατι απογοητευομαι....

[Eviri]

Έχεις δίκιο am13 είναι ζόρικα τα πράγματα όταν έχεις 2 παιδιά σε κοντινή ηλικία. Το μεγάλο που κοντεύει τον 1.5 χρόνο θα εξακολουθεί να είναι σαν μωρό και στα 2 και στα 3. Θα αισθάνεσαι ότι μεγαλώνεις δίδυμα. Ίσως μια λύση διευκόλυνσης αργότερα να είναι ο παιδικός σταθμός, αν και εφόσον υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Διαφορετικά κάνεις τα νεύρα σου ατσάλινα και διαμοιράζεις το χρόνο σου στα παιδιά όταν με το καλό γεννηθεί και το δεύτερο (με το καλό σου εύχομαι να το κρατήσεις γερό στην αγκαλιά σου).

[maria.nd]

Γεια σου am13.

Υπομονή, υπομονή και πάλι υπομονή χρειάζεται!!! Εμένα τα παιδιά μου έχουνε 1 χρόνο διαφορά και είναι πάρα πολύ δύσκολα γιατί είναι σαν δίδυμα. Ουσιαστικά είναι μωρά ακόμα και τα 2. Η λύση είναι όπως είπε και η Eviri ο παιδικός σταθμός. Τουλάχιστον τα πρωινά να απασχολέιται το ένα, γιατί και μέσα στο σπίτι βαριούνται.

Θα υπάρξουν στιγμές που δεν θα αντέχεις άλλο, αλλά και αυτές οι ψυχούλες εμάς έχουνε στον κόσμο, από την μαμά τους εξαρτώνται. Για αυτό οπλίσου με υπομονή και όλα καλά θα πάνε. Με το καλό σου εύχομαι!

[am13]

κοριτσια ευχαριστω για την υποστηριξη αν και δεν ανεβηκα κι ιδιαιτερα ψυχολογικα.η αληθεια ειναι πωσ σκεφτηκα καιγω το θεμα του σταθμου.τελος παντων ας προχωρησει καλα η εγκυμοσυνη και βλεπουμε.....

[koufetaki]

καλο κουραγιο και μην στεναχωριεσε δεν θα ζεις μια μονιμη κατασταση οσο μεγαλωνουν τα παιδακια σου τοσο καλυτερα θα ειναι τα δυο πρωτα μου εχουν 2μιση χρονια διαφορα οι πρωτοι 6 μηνες ηταν πολυ δυσκολοι γτ ειχα μια καποια βοηθεια μετα τις 7 το απογευμα ημουν κλεισμενη με τα μωρα και η αληθεια ειναι πως ζοριστικα και στο τριτο νιωθω το κλεισιμο και το φορτωμα του σπιτιου και τις δουλειας που συνεπαγετε αλλα ειμαι πολυ πολυ ευτηχησμενη και δεν αλλαζω τπτ απο αυτο που ζω με τα τρια μου παιδια ολα ειναι θεμα διαχηρησης και προτερεωτητων οι δουλειες ποτε δεν τελιωνουν τα παιδια παντα ζηταν και εσυ εισαι ανθρωπος που θελει λιγο χρονο για τον εαυτο του με προγραμμα ολα γινονται και να αφηνεις τα μωρα οσο ποιο συχνα μπορεις στον συζηγο για να βγαινεις να ηρεμεις αν δεν εισαι εσυ καλα δεν θα ειναι κανενας στην οικογενεια σου!και σκεψου και το αλλο στα πεντε τους ξεκιναν σχολειο αλλες παρεες θα φευγουν θα γνωρισεις μαμαδες με τα ιδια ενδιαφεροντα με σενα θα εισαι περιφανη για τα σπορακια σου με την τσαντουλα τους εχεις πολλα πραγματα να ζησεις και να παρεις απο τα παιδακια σου γι αυτο κανε υπομονη μην μασας μια χαρα θα τα πας

[mom]

am13, θα σου πώ εγώ ποιό είναι το θετικό της περίπτωσης σου. Τα πράγματα είναι δύσκολα το ξέρω, αλλά........

Θα είναι ΤΕΛΕΙΑ για τα παιδάκια σου!!!!! Έχω ξαναγράψει ότι εγώ, λόγω συνθηκών άργησα να κάνω το δεύτερο, με αποτέλεσμα να έχουν 6 χρόνια διαφορά.

Έχω μια φίλη, που έμεινε έγκυος όταν ο πρώτος της γιος ήταν 1 έτους. Ζηλεύω τόσο πολύ όταν την παίρνω τηλέφωνο και ακούω τα αγόρια της να παίζουν μαζί. Ακόμα και να μαλλώνουν! Δεν χρειάζονται τίποτε άλλο, έχουν το ένα το άλλο. Ο δικός μου μεγάλωσε σαν μοναχοπαίδι, ψάχναμε ευκαιρίες και γνωστούς για να παίξει με κανένα παιδάκι. Ενώ δεν δούλευα, τον πήγα στον παιδικό σταθμό για να είναι παρέα με παιδιά.

Τα παιδάκια σου θα έχουν μια υπέροχη παιδική ηλικία. Αυτό να σκέφτεσαι!!

 

Σου εύχομαι να έχεις μια καλή εγκυμοσύνη και να με το καλό να κρατήσεις το μωράκι σου στην αγκαλιά σου!

[Marilena2]

Κι εμένα τα παιδιά μου έχουν ακριβώς 18 μήνες διαφορά. Όταν γεννήθηκε η μικρή μου η "μεγάλη" ήταν ενάμισι έτους, μωράκι δηλαδή. Ο πρώτος χρόνος είναι πολύ ζόρικος και ειδικά αν δεν έχεις βοήθεια αλλά δεν νομίζω ότι θα ήταν καλή λύση να στείλεις το μεγάλο παιδάκι σταθμό ενώ θα υπάρχει ένα νεογέννητο στο σπίτι. Εγώ την έστειλα φέτος που είχε χρονίσει το μωρό και ό,τι κόλλησε εκεί το κόλλησε και η μικρή (ευτυχώς ότι κάτι τρομερό). Θέλει πολύ κουράγιο και υπομονή αλλά πάντως τώρα που η μικρή έχει γίνει 1,5 έτους τα πράγματα είναι σίγουρα καλύτερα. Εγώ σκέφτομαι να φανταστείς σε κανέναν χρόνο να επιχειρήσω και για τρίτο! Οπότε ή δεν έβαλα μυαλό ή τα μωρά σε αποζημειώνουν για την κούραση!

[am13]

ευχαριστω για την στηριξη κοριτσια.αυτο για τις αρρωστιες με το σταθμο και το νεογεννητο στο σιτι δε τοχα σκεφτει.εχεις δικιο.προς το παρων μου τον κραταει μια κυρια που παω δουλεια το πρωι, οποτε με βλεπω να συνεχιζω να τη κραταω.απλα η ηλικια τον δυομιση ειναι καλη για τη κοινονικοποιηση και γιαυτο το σκεφτηκα πιο πολυ.τι λετε οι υπολοιπες μαμαδεςγιαυτο.παντως αμα τον συνεχισω με τη κυρια θα την εχω διαθεσιμη και για το δευτερο μολις παω για δουλεια

[olenaki]

Εχω και εγω 2 κοριτσακια με διαφορα 15 μηνες,ακομα και 1 αγορι μεγαλο,οταν ειχα τα μωρα τα κοριτσακια,ειχα και υποχρεωσεις για το αγορι,το σχολιο,τα μαθηματα,το σπιτη,και εγω μονη ειμαι,ο ανδρας ολη ωρα στη δουλια,θελω να πω,δυσκολα θα ειναι,θα υπαρχει πολυ κλαμα,θα ξηπνανε μια την αλλη,οταν ειναι αρρωστα,ακομα χειροτερα...Αλλα,πρωτα ας βγει με το καλο,και μετα σιγα-σιγα θα ζεις μονη σου την εμπειρια αυτη,αμα θα βρεις ρυθμο-θα πανε ολα καλα,αλλα αμα μονη σου θα δημουργεις προβληματα,τοτε θα ειναι δυσκολα-οπως εγω-ολα ηθελα να προλαβω,εξαντληθηκα και τωρα εχω προβληματα υγειας!!!Ενα να κανεις-να ξεκουραζεσαι αρκετα,και να κρατας τα νευρα σου,απο εκει ξεκηνανε τα προβληματα...

[Lucy]

Θα είναι δύσκολα στην αρχή, αλλά όλα θα βρουν το δρόμο τους. Τα δικά μου έχουν 2 χρόνια και 4 μήνες διαφορά και αυτή τη στιγμή δεν έχω χρόνο για προσωπική ζωή πέρα από το ίντερνετ... Προσπαθώ να διατηρώ τις ισορροπίες ώστε να μην ζηλεύει η μεγάλη μου κόρη και αυτό χρειάζεται χρόνο και υπομονή. Ήδη όμως είναι καλύτερα και πιστεύω ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν ακόμα περισσότερο.

Ο παιδικός σταθμός θα σε ανακουφίσει λίγο και θα διασκεδάζει ο γιος σου. Όσο για τις ιώσεις, όλα είναι σχετικά. Και εγώ είχα φοβηθεί στην αρχή αλλά αναγκάστηκα λόγω δουλειάς και έστειλα τη "μεγάλη" μου όταν ήταν 12 μηνών. Ευτυχώς αποδείχτηκε ανθεκτική και έχει κολλήσει ελάχιστες φορές. Τώρα με το νεογέννητο, ευτυχώς δεν έφερε τίποτα στο σπίτι. Θα σε συμβούλευα όμως να μην συμπέσει η εγγραφή του στον παιδικό σταθμό με τη γέννηση του μωρού. Γενικά οποιαδήποτε μεγάλη αλλαγή στη ζωή του γιου σου (σχολείο, πάνες, νέο δωμάτιο ή κρεββάτι κτλ) να γίνει πριν τη γέννηση του δεύτερου μωρού ώστε να το δεχτεί καλύτερα και να έχεις λιγότερα προβλήματα από άποψη ζήλειας.

[Pavlina]

εγώ ένα κατάλαβα... όσο πιο μικρή διαφορά έχουν τόσο πιο δύσκολα είναι... απλά ελπίζεις να μην είναι πολύ γκρινιάρικα και απαιτητικά... εγώ είμαι κάθε μέρα μόνη μου στο σπίτι με 2 παιδιά και έχω λυσσάξει να ταΐζω και να αλλάζω πάνες... άλλες δουλειές τις καταφέρνεις πολύ δύσκολα... προσωπική ζωή? τι είναι αυτό?

Από την άλλη αν έχουν μεγάλη διαφορά θα έχεις ξεσυνηθίσει και δύσκολα θα ξαναμπείς στο λούκι... γενικά πιστεύω ότι 2 παιδιά και άνω αρχίζει ο πανικός...

Καλό είναι αν γνωρίζεις οικογένεια με 2 + παιδιά μικρά όμως, να κάτσεις όσες περισσότερες ώρες μπορείς να δεις πως είναι τα πράγματα...

Π α ν ι κ ο ς!

 

Α και μια σημείωση: ο μεγάλος μου γιος είχε κολλήσει μια γριπούλα που ούτε καν φαινόταν (μόνο έτρεχε που και που η μύτη του) λίγες μέρες πριν γεννήσω, με αποτέλεσμα μόλις έφερα το μωρό σπίτι να κολλήσει!!! δε σου λέω... 15 μέρες έκανε να περάσει η αρρώστια στο νεογέννητο με καθημερινή παρακολούθηση από γιατρό και με φόβο μήπως χρειαστεί να μπει νοσοκομείο!

γενικά όπως λέω πάντα Καλά ξεμπερδέματα!

[ANNA27!]

άντε βρε Παυλινάκι τρομάζεις το κόσμο! χαχαχαχαχαχα

 

τα δικά μου έχουν 32 μήνες διαφορά, 2 χρόνια και 8 μήνες. είμαι εξίσου μόνη στο σπίτι με 2 παιδιά σχεδόν καθημερινά, πέρα από λίγες ώρες τη βδομάδα που δουλεύω.

σε γενικές γραμμές τα πάμε σούπερ! με ένα πρώτο παιδί πάααααρα πολύ απαιτητικό και ένα δεύτερο σχετικά καλόβολο.

παραμύθια στο ένα, θηλασμός στο άλλο. μόνο τα αλλάγματα δεν έχω. τα νυχτερινά ξυπνήματα τα χω σε μεγάλο βαθμό και απ τα 2. και από αρρώστιες δυστυχώς στο φουλ!

γενικά τη βρίσκω! δεν έχω αντιμετωπίσει πρόβλημα προς το παρόν ούτε με κούραση ούτε με κλεισούρα που είναι μπόλικα.

αν και το δεύτερο παιδί έτυχε δε το μετανοιώνω καθόλου....μπα....όσο το σκέφτομαι είμαι πολύυυυυυυ τυχερή!!!!

και τρίτο να αρχόταν οχι δε θα λεγα....

[Pavlina]

αυτά είναι! γεια σου βρε αννούλα!!!! έτσι να δίνεις κουράγιο εσύ! εγώ πάλι νιώθω να βουλιάζω στο βούρκο!!!! ααα αν 8ες και τρίτο και για να μην κουράζεσαι θες να σου δώσω το δικό μου?? έτοιμο ούτε εγκυμοσύνες ούτε γέννες και το βράδυ δεν ξυπνάει.. από τις 11 μέχρι τις 6.30 περίπου κοιμάται.. ετσι κι αλλιώς θηλάζεις το δικό σου θα θηλάζεις και το δικό μου!

Πάντως σοβαρά τώρα.. υπάρχουν 2 όψεις του νομίσματος, ο καθένας είναι όσο αντέχει και πόσο υπομονή έχει..

[ChrisaT]

Κορίτσια καλησπέρα.... κι εγώ μόλις μπήκα στο μήνα μου και το πολύ σε 30 μέρες, πρώτα ο θεός, θα κρατάω το δεύτερο παιδάκι μου στην αγκαλιά μου. Τα παιδιά μου θα έχουν ακριβώς 2 χρόνια διαφορά. Δε σας κρίβω ότι προβληματίστηκα πολύ, και ακόμα δηλαδή αγχώνομαι, πως θα τα βγάλω πέρα, πως να μη ζηλεύει ο "μεγάλος" τη "μικρή", πόσο θα αντέξω να ξενυχτάω ακόμα (γιατί ακόμα έχουμε ένα μικρό θεματάκι με τον ύπνο μας και έχω 2 χρόνια να κοιμηθώ σαν άνθρωπος η δόλια η μάνα;)), και άλλα πολλά... Σε κρίσεις πανικού πάντως, ένα πράγμα προσπαθώ να σκέφτομαι.... ότι τα χρόνια της "ταλαιπωρίας" μου θα είναι πολύ λίγα, γιατί σύντομα θα ρθει μια μέρα που θα ανεξαρτητοποιηθούν και θα ανοίξουν τα φτερά τους και θα φύγουν, και τότε είμαι σίγουρη ότι θα αναζητάω σαν τρελή να μπορώ να τα αγκαλιάζω τη νύχτα, να τα φιλάω όταν φοβούνται και να τα παρηγορώ όταν τρομάζουν....

Τη σκέψη αυτή μου την έβαλε ο άντρας μου μια νύχτα που ο μικρός ξυπνούσε κάθε μια ώρα, ήταν μόλις λίγων μηνών, εγώ είχα εξαντληθεί από την κούραση και το ξενύχτι και είχα αγανακτίσει τόσο πολύ ..... και μου λέει ο άντρας μου:"σκέψου ότι το πολύ σε 17-18 χρόνια, τέτοια ώρα (κατά τις 4 το πρωί), θα αναρωτιέσαι που θα βρίσκεται ο γιος σου και θα λες...ας ήταν εδώ να είμαι σίγουρη για το που βρίσκεται και ότι είναι καλά και ας τον είχα αγκαλιά όλο το βράδυ...." και φυσικά το βούλωσα και δεν ξαναείπα τίποτα, γιατί ήρθαν ένα σωρό σκέψεις και αγωνίες στο μυαλό μου .... οπότε, χαλάλι.....πόσα χρόνια δηλαδή θα μας έχουν "ανάγκη";

[ANNA27!]

ChrisaT εγώ έχω να κοιμηθώ 3 χρόνια και 3 μήνες ακριβώς. πλέον το πρωί δε θυμάμαι πόσες φορές σηκώθηκα και για ποιο παιδί! για τέτοια αυπνία μιλάμε! κάτι ζήλιες τις έχουμε αλλά σε μικρό βαθμό. το δυσκολότερο είναι οι αρρώστιες!!! γεννάς σε πολύ καλή εποχή όμως! όλα καλά θα ναι θα δεις! με το καλό!

 

Παυλινάκι το παίρνω το μικρουλάκι σου άνετα! εσύ δε ξέρω αν το δίνεις!

 

κουράγιο παιδιά! μεγαλώνουν γρήγορα κα μετά όντως δε θα μας αρέσει....

[κλάρα]

Κορίτσια καλησπέρα.... κι εγώ μόλις μπήκα στο μήνα μου και το πολύ σε 30 μέρες, πρώτα ο θεός, θα κρατάω το δεύτερο παιδάκι μου στην αγκαλιά μου. Τα παιδιά μου θα έχουν ακριβώς 2 χρόνια διαφορά. Δε σας κρίβω ότι προβληματίστηκα πολύ, και ακόμα δηλαδή αγχώνομαι, πως θα τα βγάλω πέρα, πως να μη ζηλεύει ο "μεγάλος" τη "μικρή", πόσο θα αντέξω να ξενυχτάω ακόμα (γιατί ακόμα έχουμε ένα μικρό θεματάκι με τον ύπνο μας και έχω 2 χρόνια να κοιμηθώ σαν άνθρωπος η δόλια η μάνα;)), και άλλα πολλά... Σε κρίσεις πανικού πάντως, ένα πράγμα προσπαθώ να σκέφτομαι.... ότι τα χρόνια της "ταλαιπωρίας" μου θα είναι πολύ λίγα, γιατί σύντομα θα ρθει μια μέρα που θα ανεξαρτητοποιηθούν και θα ανοίξουν τα φτερά τους και θα φύγουν, και τότε είμαι σίγουρη ότι θα αναζητάω σαν τρελή να μπορώ να τα αγκαλιάζω τη νύχτα, να τα φιλάω όταν φοβούνται και να τα παρηγορώ όταν τρομάζουν....

Τη σκέψη αυτή μου την έβαλε ο άντρας μου μια νύχτα που ο μικρός ξυπνούσε κάθε μια ώρα, ήταν μόλις λίγων μηνών, εγώ είχα εξαντληθεί από την κούραση και το ξενύχτι και είχα αγανακτίσει τόσο πολύ ..... και μου λέει ο άντρας μου:"σκέψου ότι το πολύ σε 17-18 χρόνια, τέτοια ώρα (κατά τις 4 το πρωί), θα αναρωτιέσαι που θα βρίσκεται ο γιος σου και θα λες...ας ήταν εδώ να είμαι σίγουρη για το που βρίσκεται και ότι είναι καλά και ας τον είχα αγκαλιά όλο το βράδυ...." και φυσικά το βούλωσα και δεν ξαναείπα τίποτα, γιατί ήρθαν ένα σωρό σκέψεις και αγωνίες στο μυαλό μου .... οπότε, χαλάλι.....πόσα χρόνια δηλαδή θα μας έχουν "ανάγκη";

με το καλό το δευτερο μωράκι σου.......για να σε παρηγορίσω λίγο και να νιωσεις λίγο καλύτερα έχω περάσει ακριβώς την ίδια κατάσταση...με την μικρή διαφορά ότι είχα δίδυμα και στα δυο χρόνια ακριβώς γέννησα το 3ο μου παιδάκι.....περιτό να σου πω πως και εγώ είχα να κοιμηθώ κανονικά 2 ολόκληρα χρόνια και ήμουν σε πολύ άσχημη κατάσταση........αλλά ο Θεός να είσαι σίγουρη πως θα σε βοηθήσει και έσενα.....Το 3ο μου παιδάκι από 10 ήμερων κοιμόταν συνεχόμενα όλη την νύχτα....και σε όλη την διάρκεια της ημέρας την είχα σε μία καλαθούνα πάνω στο τραπέζι του σαλονιού και την έπερνα μόνο για να την ταίσω και για να την άλλαξω...και έτσι όλη την ημέρα ασχολιόμουνα μα τα διδυμάκια μου......Οσο για το θεμα της ζήλιας δεν αντιμετώπησα κανένα πρόβλημα ίσως επιδή ήταν 2 και τους φαινόταν λογικό να υπάρχουν και άλλα μωρά στο σπίτι.......μάλιστα μπορώ να πω πως άργότερα η μικρή ζήλευε τα διδυμα και όχι τα δίδυμα την μικρή......

[ChrisaT]

ChrisaT εγώ έχω να κοιμηθώ 3 χρόνια και 3 μήνες ακριβώς. πλέον το πρωί δε θυμάμαι πόσες φορές σηκώθηκα και για ποιο παιδί! για τέτοια αυπνία μιλάμε! κάτι ζήλιες τις έχουμε αλλά σε μικρό βαθμό. το δυσκολότερο είναι οι αρρώστιες!!! γεννάς σε πολύ καλή εποχή όμως! όλα καλά θα ναι θα δεις! με το καλό!

 

Σε ευχαριστώ πολύ ΑΝΝΑ27....βασικά, καλό κουράγιο σε όλες μας.....