Επί ή διά ?

[nea mamaka]

Χθες βραδυ κοιμήθηκε στην αγκαλιά μου ....... γυμνούλα φορώντας μόνο την πάνα της!

 

Χαθηκα στην μορφή της!

Παρατηρούσα τις βλεφαρίδες της, την μυτούλα της, την γραμμη του λαιμού της .......

Ενιωθα την ανασα της στο πρόσωπό μου......

Επερνα την θερμοκρασια της απο το χερακι της που ειχε ακουμπησει τοσο τρυφερά στο στηθος μου....

Ακούμπησα το χερι μου στο στερνο της και αφουγκραζόμουνα την καρδούλα της ......

 

Αυτη την καρδούλα που άκουσα πρωτη φορα μεσα απο ενα μηχανημα ..... τωρα την ειχα στην αγκαλιά μου!

 

Αρχισα να φανταζομαι ...... την ημερα που θα παει σχολείο ..... θα πει το πρωτο της ποίημα ..... θα δωσει την πρωτη της παρασταση ..... θα δωσει εξετασεις ..... θα ορκιστεί .... θα ερωτευτεί ..... θα παντρευτεί ..... θα μου πει οτι ειναι έγκυος....θα την δω να κραταει την δικιά της "καρδιά" .... και εγω ευχομουνα μεσα στο όνειρό μου να προλάβω να τα ζήσω όλα αυτα .....

 

Ονειρα δικά μου ..... ΄΄οχι απαραίτητα και δικά της ........

 

Και όταν ερθει το άλλο παιδάκι ........ θα μείνει αυτη η αγάπη, λαχταρα, ερωτας;

 

Ηταν η πρωτη που με είπε μαμακα ...... η πρωτη που μου ειπε αποπω .... την ρωταω πόσα παιδάκια εχει η μαμά και μου λεει "ένα" ....... οταν γίνουν δύο ή τρία ..... τι θα γίνει; Θα εχω αγάπη να δωσω και σε αυτά;

[ELKARAK]

Πραγματικα...ειναι κατι που με απασχολει....παω στο γιατρο για υπερηχο βλεπω το δευτερο μωρακι μου...και νομιζω οτι απλα ξαναζω τη πρωτη μου εγκυμοσυνη...νομιζω οτι παλι θα γεννησω τον τσακπινη μου....!Μου φαινεται αδιανοητο οτι θα φερω αλλο παιδι στο κοσμο..εκτος απο αυτο το πρωτο μου το γλυκο μου αντρακι...Σκεφτομαι τη μερα που φευγαμε απο τη κλινικη..που ειχα τη καλαθουνα στην αγκαλια μου και τον χαζευα...και λεω τωρα θα ειναι αλλο μωρακι αυτο στη καλαθουνα και το αγορι μου θα ειναι διπλα μου να το χαζευει κι αυτο μαζι μου..Πωπω....μακαρι να δωσει ο θεος να πανε ολα καλα να ρθει και το δευτερο μωρακι μου και παρ΄ολες τις τωρινες σκεψεις μου πιστευω οτι η αγαπη μου θα πολλαπλασιαστει....και θα διαιρεθει στα δυο μου παιδακια....και μακαρι και σ΄ενα τριτο....

[Jean]

Εξ ιδιας πειρας δεν μπορω να απαντησω γιατι εχω μονο τη Μαρια μου και αλλο παιδι δυστυχως δεν...

 

Αλλα ειμαι το μεσαιο παιδι απο 3 και η μαμα μου μας αγαπαει το ιδιο. Δεν θυμαμαι ποτε να μας ξεχωρισε, ουτε και να δειξει περισσοτερη αγαπη σε καποιο παιδι και σε καποιο λιγοτερη. Αρα, εικαζω πως η αγαπη μαλλον πολλαπλασιαζεται...

[nea mamaka]

Και εγω ειμαι το 2ο παιδί .....εχω μια αδερφή μεγαλύτερη...

Ποτέ δεν ενιωσα οτι η μαμά μου αγαπάει περισσότερο την Αντζη ....... εγω όμως αγχώνομαι αν θα τα καταφερω .... και μπορεί και αυτό το άγχος να το είχε και η μαμά μου ......

[tzoutzouka]

αχ....πολλαπλασιάζεται καρδιά μου...και γίνεται μεγάλη, τεράστια...και χωράει όλο το σύμπαν μέσα της...

[liana03]

Εγώ πάντως σκέφτομαι ....αν κάνω άλλο παιδί θα γίνει τόσο έξυπνο, τόσο γλυκό και τόσο αγαπησιάρικο ΄όπως ο γιόκας μου; ........μπα αποκλείετε λέω.

Τέτοιο παίδι μια φορά στα χίλια χρόνια βγαίνει .....αχ και το άλλο το καημένουλη που δεν θα είναι τόσο έξυπνο και τόσο γλυκό θα το αγαπάω το ίδιο; Τέτοια κουκουβαγιομαμά δεν υπάρχει λέμε........

 

Αλλά τελικά όσα παιδάκια και να κάνουμε το ίδιο θα τα αγαπάμε δεν νομίζω ότι αυτή η αγάπη μοιράζεται ........εντάξει ο χρόνος σου, οι έγνοια σου θα μοιραστεί ........και αυτό είναι καλό......αλλά η αγάπη σου όχι.

[DALIA]

τελικά όλες εμείς που έχουμε προς το παρόν ένα παιδάκι τις ίδιες σκέψεις/απορίες/προβληματισμούς έχουμε...

[ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13]

Aυτό ακριβώς σκεφτόμουν κι εγώ πριν γεννήσω το δευτερο παιδάκι μου.

Μα είναι δυνατόν να αγαπάω και το άλλο παιδί όσο το αγοράκι μου; Δεν είναι δυνατόν! Ο γιός μου με έκανε μανούλα, μου πρόσφερε απλόχερα όλα αυτά τα πρωτόγνωρα συναισθήματα της μητρότητας, έχω ζήσει τόσα με το γιό μου που δε νομίζω να αγαπήσω άλλο παιδάκι τόσο μα τόσο πολύ! Νόμιζα ότι το άλλο παιδάκι θα είναι μια βαρετή επανάληψη εμπειριών.

 

Και όταν ήρθε η μπουμπού σαν θαυμα έκλεψε την καρδιά μου από την πρώτη στιγμή, και τη δευτερη και τη τρίτη!

Και τώρα αν με ρωτήσετε δε μπορώ να ξεχωρίσω τα παιδάκια μου, τα λατρευω το ίδιο, μου λείπουν το ίδιο! Είναι τρομερό πως πολλαπλασιάζεται η αγάπη της μάνας!

 

(Καλά όλες τις ίδιες σκέψεις έχουμε; Εγώ νόμιζα ότι ήταν παραλογα αυτά που σκεφτόμουν)

[alvadi]

τα έχουμε ξαναπεί σε άλλο ποστ Βάσια μου...η αγάπη δεν μοιράζεται πολλαπλασιάζεται ..και σου εύχομαι να το κάνεις πράξη πολυ σύντομα για να το καταλάβεις..

 

Ρε Βάσια είσαι πολύ τρυφερός άνθρωπος!!!!

και γω που νόμιζα ότι οι ψηλές είστε κρύες........(σημείωση εγώ είμαι κοντή)

[mitaki]

(Καλά όλες τις ίδιες σκέψεις έχουμε; Εγώ νόμιζα ότι ήταν παραλογα αυτά που σκεφτόμουν)

 

Μάλλον γιατί και εγώ κοιτάω την κορούλα μου και λέω ότι όταν και εάν κάνω δεύτερο παιδάκι δεν ξέρω αν θα νιώσω αυτή τη... λατρεία που νιώθω για την μικρούλα μου. Αυτό το θαυμασμό για κάθε τι που κάνει ακόμη και για το πιο ασήμαντο που αν το πω πουθενά θα με κοροϊδεύουν. Αλλά ελπίζω ότι τα κορίτσια έχουν δικίο και ότι πολλαπλασιάζεται γιατί αλλιώς είναι... αδικία .

[nea mamaka]

τα έχουμε ξαναπεί σε άλλο ποστ Βάσια μου...η αγάπη δεν μοιράζεται πολλαπλασιάζεται ..και σου εύχομαι να το κάνεις πράξη πολυ σύντομα για να το καταλάβεις..

 

Ρε Βάσια είσαι πολύ τρυφερός άνθρωπος!!!!

και γω που νόμιζα ότι οι ψηλές είστε κρύες........(σημείωση εγώ είμαι κοντή)

 

 

Εχουμε ψυχή βρε Μαρία μου και εμείς οι ψηλές μαμάδες!

Και άγχοι και αγωνίες ........

Εγω παντως είμαι φουλ ..... ίσως πρεπει να αδειάσω λιγάκι το κουτί με τα άγχη ...... δεν χωραει πολλά ακόμα!

[yiannaf]

Κοριτσάκι μου έχουμε ακριβώς τις ίδιες ανησυχίες... όλα αυτά που έχω νιώσει με τον Θάνο είναι τόσο δυνατά που πολλές φορές νομίζω πως δεν θα είναι το ίδιο με τον δεύτερο.... όχι οτι δεν θα το αγαπώ... απλά φοβάμαι μήπως κατά βάθος τα ξεχωρίζω... το έχω ζήσει στην οικογένεια μου και δεν είναι καθόλου ωραίο....

[alexia_02]

ΒΑΣΙΑ κι εγώ τα ίδια σκέφτομαι και μάλιστα έχω πιάσει τον εαυτό μου να νιώθει ενοχές απέναντι στον γιό μου όποτε σκέφτομαι για 2ο παιδί. Κι εγώ μια από τα ίδια σκέφτομαι θα μπορώ να το αγαπήσω το δεύτερο όσο τον γιό μου? Μήπως στερήσω αγάπη από τον γιό μου προκειμένου να δώσω και στο 2ο? και πάει λέγοντας..Κι εγώ θεωρούσα πώς είμαι παράλογη με αυτά που σκέφτομαι αλλά παρηγοριέμαι που βλέπω οτι κι άλλες μανούλες σκέφτονται ακριβώς τα ίδια!

[fysalida]

λοιπον φιλεναδα που μας συγκινεις παντα με τα γραπτα σου ειχα αυτη τη συζητηση χθες με την μαμα μου...

μου λεει οταν με το καλο κανεις αλλο παιδακι θα μοιρασεις την αγαπη σου μεταξυ της μικρης φυσαλιδουλας και του αλλου μωρου...

και λεω εγω....βρε μαμα το φυσαλιδακι μου με εκανε μανα πρωτη φορα...με κοιταει στα ματια και λιωνω μου λεει οτι με αγαπαει και σηκωνει τα χερακια της για να μου δειξει ποσο πολυ...ειμαι σιγουρη οτι την αγαπαω με ολη μου την ψυχη και την αγαπη και την καρδια...εχω λες και αλλο αποθεμα αγαπης;

ναι μου λεει η μαμα μου εχεις και παραεχεις και οταν θα κανεις το 2 και το 3 και το 4..(αισιοδοξη η μαμα μου, με εχει για κουνελα χιχιχι) θα δεις πως η αγαπη πολλαπλασιαζεται και μοιραζεται...

σαν να εχει δικιο....ειναι δυνατον να γεννησω ενα ακομα παιδακι σαν το φυσαλιδακι μου και να μην το αγαπαω το ιδιο;;θα τρελλαινομαι....

[micnat]

Το επόμενο σου παιδάκι θα είναι το δεύτερο που θα σου πει μαμάκα, αποπώ, θα σταθεί στον πωπό του και εσύ θα κατουρηθείς, θα το κυνηγήσεις στα πρώτα του βηματάκια και θα σταματήσει η καρδιά σου όταν φάει την πρώτη του τούμπα, θα αγχωθείς στις ιωσούλες του και αν τρώει και κοιμάται καλά, και το ίδιο θα γίνει και στο 3ο και στο 4ο ... Και θα δεις πως θα λιώνεις από λατρεία όταν τα βλέπεις να παίζουν και να γελάνε και να τρέχουν μαζί τα παιδάκια σου, τα αδερφάκια.

 

Σίγουρα η αγάπη πολλαπλασιάζεται.

Ο χρόνος σου μόνο διαιρείται ανάμεσα στα 2 3 κλπ παιδιά...

[souzy]

Διακρίνω πολλή-πολλή-πολλήηηηηηηηη αγάπη στην καρδούλα της μαμάς, έτοιμη να μοιραστεί εξίσου σε όλα της τα παιδάκια!

 

Άντε, με το καλό το δεύτερο!

[alexia_02]

Ναι βρε κορίτσια έτσι πρέπει να γίνεται και πιστεύω οτι τελικά η ανησυχίες μας είναι πολύ φυσιολογικές γιατί είναι η πρώτη φορά που γίναμε μανούλες. Κι εμείς 4 αδέρφια είμαστε κ ποτέ δεν μας ξεχώρισαν οι γονείς μας. Τον καθέναν απο εμάς τον αγαπούν για την δική του ξεχωριστή προσωπικότητα.

[fistikaki]

εγω ειμαι μοναχοπαιδι... η μανα μου ηθελε κι αλλο, αλλα δεν ετυχε, δε μπορεσε..

 

καποια στιγμη, την ειχα ρωτησει, 'μαμα αμα ειχες κι αλλο παιδακι ποιο θα αγαπουσες ποιο πολυ, εμενα ή αυτο?'

 

δε μου απαντησε, κοιταζε τα χερια της... νομιζα οτι δεν ακουσε,ή δε μου εδωσε σημασια.. ξαναρωτησα...

 

'εεεεεεεεεεε... εεεεεεεεεεεεε... μαμα, ποιο παιδι θα αγαπουσες ποιο πολυ? γιατι δε μου απαντας? γιατι κοιτας τα χερια σου?'

 

 

'σκεφτομαι.... ποιο χερι μου αγαπαω ποιο πολυ... ποιο θα με πονεσει ποιο πολυ αν χασω'

[ELKARAK]

Ετσι ακριβως.............

[MARGIO]

Σου λεω με σιγουρια οτι ειναι επι.Απλα τα συναισθηματα δεν ειναι πρωτογνωρα τα εχεις ξαναζησει αλλα ειναι το ιδιο δυνατα.Επισης ειναι απιστευτα δυνατη η αδερφικη αγαπη που οταν ακουω τη μικρη να λεει με γλυκα "μαμα η Τοτα μας"τρελλαινομαι και αισθανομαι τοσο ασχημα για τις σκεψεις που εκανα οταν εμαθα οτι ειμαι εγκυος στον δευτερο.

[nea mamaka]

εγω ειμαι μοναχοπαιδι... η μανα μου ηθελε κι αλλο, αλλα δεν ετυχε, δε μπορεσε..

 

καποια στιγμη, την ειχα ρωτησει, 'μαμα αμα ειχες κι αλλο παιδακι ποιο θα αγαπουσες ποιο πολυ, εμενα ή αυτο?'

 

δε μου απαντησε, κοιταζε τα χερια της... νομιζα οτι δεν ακουσε,ή δε μου εδωσε σημασια.. ξαναρωτησα...

 

'εεεεεεεεεεε... εεεεεεεεεεεεε... μαμα, ποιο παιδι θα αγαπουσες ποιο πολυ? γιατι δε μου απαντας? γιατι κοιτας τα χερια σου?'

 

 

'σκεφτομαι.... ποιο χερι μου αγαπαω ποιο πολυ... ποιο θα με πονεσει ποιο πολυ αν χασω'

 

 

Τι όμορφο..........

[ΝΙΚ-16]

Σίγουρα η αγάπη πολλαπλασιάζεται.

Ο χρόνος σου μόνο διαιρείται ανάμεσα στα 2 3 κλπ παιδιά...

 

 

Συμφωνώ απόλυτα!!!!!!!!!!!!!

[fraoulopoulitsa]

Όταν έμεινα έγκυος για δεύτερη φορά σκεφτόμουν ακριβώς τα ίδια πράγματα , και μάλιστα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό- ο πρωτότοκός μου ήταν το ιδανικό παιδάκι -ήσυχος , υπάκουος,κοινωνικός, απροβλημάτιστος σε όλα το τέλειο παιδάκι. Σκεφτόμουν λοιπόν ότι πως θα γίνει να αγαπήσω και να ταιριάξω με ένα νέο παιδάκι τόσο πολύ όσο με αυτόν. Μέχρι την στιγμή που γεννήθηκε ο μικρούλης μου... στραβός από την γέννα , τύρρανος , ανυπάκουος , ζαβολιάρης, γκρινιάρης και πειραχτήρι. Σήμερα λοιπόν που μιλάμε ο συγκεκριμένος κύριος ύστερα από δύο χρόνια ζωής μας έχει κάνει άλογα και τρέχουμε και παρακαλάμε για ένα του χαμόγελο:lol:

[babystar]

Αρχισα να φανταζομαι ...... την ημερα που θα παει σχολείο ..... θα πει το πρωτο της ποίημα ..... θα δωσει την πρωτη της παρασταση ..... θα δωσει εξετασεις ..... θα ορκιστεί .... θα ερωτευτεί ..... θα παντρευτεί ..... θα μου πει οτι ειναι έγκυος....θα την δω να κραταει την δικιά της "καρδιά" .... και εγω ευχομουνα μεσα στο όνειρό μου να προλάβω να τα ζήσω όλα αυτα .....

 

Ονειρα δικά μου ..... ΄΄οχι απαραίτητα και δικά της ........

Και εγώ εύχομαι να προλάβω να τα ζήσω όλα αυτά και άλλα πολλά...

 

Ηταν η πρωτη που με είπε μαμακα ...... η πρωτη που μου ειπε αποπω .... την ρωταω πόσα παιδάκια εχει η μαμά και μου λεει "ένα" ....... οταν γίνουν δύο ή τρία ..... τι θα γίνει; Θα εχω αγάπη να δωσω και σε αυτά;

Εμένα δεν με έχει πει ακόμα μαμάκα, νομίζω όταν με πει θα κατουρηθώ..

Αλλά ακόμα είναι μικρούλα, 7,5 μηνών, και ενώ πριν κανένα μήνα έλεγα δεν πρόκειται να αγαπήσω άλλο παιδάκι σαν την τοσοδούλα μου, τώρα πια σκέφτομαι ότι θέλω και αλλο παιδάκι, ότι έχω απέραντη, αστείρευτη, ατελείωτη αγάπη να δώσω και θέλω να της χαρίσω και αδερφάκια...

 

Είναι σίγουρα επί η αγάπη, για να μην πω ότι αυξάνεται με γεωμετρική και όχι με αριθμητική πρόοδο!

[agentP]

Όταν έμεινα έγκυος στον δεύτερο, ένιωθα πολλές τύψεις απέναντι στον πρώτο, "τι πάω να κάνω στο παιδάκι μου...." κι αναρρωτιόμουν κι εγώ αν είναι δυνατόν ν' αγαπήσω το καινούριο μωρό, όσο το πρώτο...

Όταν γεννήθηκε ο δεύτερος, ήταν ένα κιλό λιγότερο απ΄τον πρώτο, είχε πάρα πολύ ίκτερο και κοιμόταν συνέχεια κι ήταν κόκκινος και ζαρωμένος, ενώ ο πρώτος είχε βγει σαν μωρό διαφήμισης, καλοσχηματισμένος και ροδαλός... Έβλεπα λοιπόν το μωρό και σκεφτόμουν σχεδόν με πραγματική απελπισία, θα είναι άσχημο αυτό το καϋμένο, ενώ ο άλλος θα είναι όμορφος, δεν πειράζει κι αυτό θα το αγαπάμε... και με φανταζόμουν να τον κυνηγάω στους δρόμους για να φάει να δυναμώσει... Με το που συνήλθε από τον ίκτερο, άρχισα να τον φωνάζω "γόη", γιατί έριχνε πλάγιες έξυπνες ματιές κι έβγαζε τη γλωσσίτσα του έξω. Τώρα είναι ένας κούκλος.

Στον τρίτο ήμουν πιο ψύχραιμη, αλλά φοβόμουν πώς θα τα καταφέρω στα πρακτικά ζητήματα.

Τώρα πιστεύω ότι το καλύτερο δώρο που έχω κάνει στα παιδιά μου είναι το ότι έχουν αδέρφια. Αγαπάω το καθένα για τις χάρες του και χαίρεται η καρδιά μου όταν τα βλέπω αγαπημένα...