Θετικό ξεκίνημα σε παιδικό σταθμό

[ΣΟΦΙΑ]

Έτσι λοιπόν σήμερα την γράψαμε στον παιδικό και από Δευτέρα αρχίζει....

Γιά να δούμε.... Μάλλον πρέπει να προετοιμαστούμε ψυχολογικά για πολύ κλάμα....

 

Σοφάι

 

Συνονόματη μου,

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ!!!!!! περιμένουμε να μας πεις για τις πρώτες αντιδράσεις!!

[Sofia]

Σοφάκι,

 

ευχαριστώ πολύ, και ελπίζω όντως να είναι καλή αρχή.

Πάντως η μικρή ανυπομονεί να πάει στο "σχολείο" χωρίς βέβαια να ξέρει τί εστί σχολείο. Επίσης δεν νομίζω να έχει καταλάβει ότι δεν θα είναι η μαμά και ο μπαμπάς (ή έστω η γιαγιά) στο σχολείο, παρόλο που της το έχω εξηγήσει. Θα δούμε...

Πάντως μόνο και στην ιδέα του πως θα την αφήσω τη Δευτέρα (και ειδικά αν κλαίει) και θα φύγω, μπορώ να πω ότι αγχώνομαι.

 

Θα μάθετε νέα γι' αυτό το θέμα την Τρίτη, γιατί την Δευτέρα πήρα άδεια για να την πάω και να την πάρω εγώ η ίδια από τον παιδικό.

 

Σοφία

[hara]

Sofia,

 

Καλή αρχή σας εύχομαι!!!

Πήρες μόνο μία μέρα άδεια απο τη δουλειά;;

 

Είναι πολύ καλό που της έχετε μιλήσει και προετοιμάσει γι'αυτο!!

Μην εκπλαγείς άν δείς στην πράξη διαφορετική συμπεριφορά, θα είναι φυσιολογικό!!

 

Εσύ η ίδια προετοίμασες τον εαυτό σου;;

Πολλές φορές εμείς οι μαμάδες βιώνουμε περισσότερο άγχος...!!

[Sofia]

Κορίτσια σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές αλλά τελικά ΑΚΥΡΟΣ ο παιδικός από Δευτέρα.

Πήρα τον παιδίατρό μας χθες τηλέφωνο για να του ζητήσω το πιστοποιητικό υγείας που ζητάνε στον παιδικό και μου είπε να μην την πάω τώρα αλλά να περιμένω κανέναν μήνα γιατί αυτές τις μέρες έχουν έξαρση οι ιώσεις (λόγω του καιρού). Κι επειδή η μικρή ήδη έχει έναν επίμονο βήχα εδώ και σχεδόν ένα μήνα και δεν υποχωρεί με τίποτα (και τελικά χθες αρχίσαμε αντιβίωση) και επίσης επειδή κι εγώ είμαι έγκυος κι έτσι κι αρχίσει η μικρή τις ιώσεις θα είμαστε όλοι στο κρεβάτι, καλύτερα να περιμένουμε λίγο καιρό.

Πάντως αύριο θα την πάει η γιαγιά της μέχρι τον παιδικό για να εξεικοιωθεί σιγά σιγά με το περιβάλλον.

 

Οπότε περιμένουμε...

 

Σοφία

[Μαρια Στυλιανακη]

Θα ήθελα να σου πώ μόνο κάτι, ότι εάν αργήσεις πολύ να την πάς, δεν θα προλάβει να μπεί στη ρουτίνα του παιδικού, να προσαρμοστεί, και θα έρθει το καλοκαίρι και μετά το Σεπτέμβριο θα κάνετε πολύ πιό δύσκολη προσαρμογή μήν πώ άλλο τόσο προσαρμογή τότε...

ο παιδικός θα ταυτιστεί μόνο με τον αποχωρισμό δεν θα προλάβει να ταυτιστεί με ξεγνοιασιά...

 

δηλ εάν την πάς τέλος φεβρουαρίου, έχει 1 μήνα μέχρι το πάσχα - μετά στις 2 εβδομάδες που είναι λογικά κλειστός ο παιδικός θα τα έχει ξεχάσει όλα, μετά πάλι προσαρμογή, μετά 2 μήνες παιδικό και μετά καλοκαίρι 2 μήνες εκτός παιδικού... (δεν ξέρω βέβαια πόσο καιρό είναι κλειστός το καλοκαίρι)

είναι η καλύτερη συνταγή για να συνδέσει τον παιδικό και το σχολείο με ένα διαρκές αποχαιρετισμό απο σένα..!

 

Σοφία, μετά απο ένα μήνα πάλι ιώσεις θα έχει ΣΙΓΟΥΡΑ... στο υπογράφω καθώς είμαι 7 χρόνια σε παιδικό.

 

.. δες μετά το τέλος της αντιβίωσης αν είναι καλύτερα... πήγαινε στον παιδίατρο, .. αλλά προσπάθησε να μήν περιμένεις ένα ολόκληρο μήνα γιατί χάνεις πολύτιμο χρόνο....

 

Φροντισε η γιαγιά να μήν λέει συχνά στη μικρή τονίζοντας της το, ότι θα πάει εκεί μόνη της σε λίγο καιρό (για να μήν της δημιουργηθεί άγχος).

 

(..δεν θέλω να επέμβω στην κρίση του παιδίατρου, απλά παραθέτω τα της ειδικότητάς μου για να έχεις και τη γνώμη μου)

 

εκεί που εργάζομαι δεν δέχονται παιδιά μετά τον Φεβρουάριο για να καταλάβεις - για αυτό το λόγο..

[Sofia]

Μαρία σε ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές.

Απλά να διευκρινήσω ότι ο παιδικός στον οποίο την έγραψα δεν κλείνει καθόλου, ούτε τον Αύγουστο. Οπότε θα έχω την επιλογή, για το Πάσχα τουλάχιστον, να μην τη διακόψω 2 βδομάδες.

Τον Αύγουστο σίγουρα θα τη σταματήσω κάποιες μέρες, αν όχι όλο το μήνα, γιατί τότε περιμένουμε και το νέο μέλος της οικογένειας, τότε θα έχει και ο σύζυγος την άδειά του, οπότε δεν γίνεται να είμαστε όλοι στο σπίτι (για διακοπές ούτε λόγος) και η Μαρία στο σχολείο.

Επίσης η γιαγιά δεν της λέει ότι θα πάει μόνη της στον παιδικό. Εγώ προσπαθώ να της δώσω να καταλάβει ότι εκεί που θα πάει δεν θα είναι η μαμά μαζί (το οποίο ή δεν φαίνεται να το συνηδητοποιεί, ή το αποδέχεται).

Τέλος, για να πω την αλήθεια, και εγώ απογοητεύτηκα που δεν θα πάει την Δευτέρα, αλλά λόγω και της φασαρίας που γίνεται στις ειδήσεις αυτόν τον καιρό για τις ιώσεις και επίσης επειδή θεωρώ ότι ο παιδίατρος μας δεν είναι υποχόνδριος, πείσθηκα τελικά ότι μπορούμε να κάνουμε λίγη υπομονή ακόμη. Πάντως δεν το βλέπω να περιμένω 1 ολόκληρο μήνα. Μάλλον από 1 φεβρουαρίου θα την πάω.

 

Σοφία

[Μαρια Στυλιανακη]

α εντάξει, τότε είναι μιά χαρά τα πράγματα.. δεν θα έχει πρόβλημα εαν είναι τόσο καιρό ανοιχτός ο παιδικός. .. !!! δεν έχεις βιασύνη!

 

Εγώ προσπαθώ να της δώσω να καταλάβει ότι εκεί που θα πάει δεν θα είναι η μαμά μαζί (το οποίο ή δεν φαίνεται να το συνηδητοποιεί, ή το αποδέχεται).

 

σίγουρα δεν θα το αποδεχτεί.. μην το περιμένεις αυτό απο τώρα. δεν έχει και πολύ νόημα να της το ξαναπείς, γιατί δεν ξέρει πως θα είναι αυτό που της περιγράφεις.

Αρκεί που της το εξήγησες, απο κει και πέρα η βίωση αυτού είναι αυτό που θα την κάνει να το συνειδητοποιήσει.

καλή ανάρρωση της εύχομαι!!

[Sofia]

Λοιπόν,

 

τελικά αποφάσισα να την πάω σήμερα στο παιδικό (κυρίως επειδή είδα ότι ήθελε να πάει).

Να πω καταρχάς ότι την περασμένη Πέμπτη, την πήγε μια βόλτα η γιαγιά της στον παιδικό, έτσι για να τον δούνε, και οι δασκάλες την κρατήσανε καμιά ώρα και είπανε στην μαμά μου να πάει μετά να την πάρει. Ανταποκρίθηκε πολύ θετικά και δεν έκλαψε ούτε παραπονέθηκε. Αντιθέτως της άρεσε πολύ.

Έτσι σήμερα το πρωί ξυπνήσαμε όλοι μαζί 7,30 η ώρα, ντυθήκαμε, ετοιμαστήκαμε, πήραμε την τσάντα μας και ξεκινήσαμε για το "σχολείο".

Παιδιά τί να πω ???? Δεν είπε τίποτα !!! Απλά την αφήσαμε και φύγαμε...

Στις 11 που πήγε η γιαγιά της να την πάρει, δεν ήθελε να φύγει... (ζωγράφιζε η κοπέλα). Έμαθε κιόλας ένα καινούριο ποιηματάκι....

Τώρα βέβαια ξέρω ότι είναι ακόμη νωρίς για χαίρομαι αλλά η αλήθεια είναι ότι περίμενα κλάματα και φασαρίες την πρώτη μέρα... κι αυτό επειδή εκτός από εμένα, τον μπαμπά της, την γιαγιά της και τον θείο της, δεν έχει μείνει ποτέ ξανά με κανέναν άλλον....

Θα δούμε στην πορεία...

 

Τέλος σχετικά με τον ύπνο, να πω ότι την τελευταία βδομάδα έχουμε ηρεμήσει (ζητάει μόνο καμιά φορά την πιπίλα της). Αυτό έγινε επέιδή ύστερα από αίτημά της, έχουμε βάλει φωτάκι στο δωμάτιό της και επίσης αφήνουμε την πόρτα της τελείως ανοιχτή.

Μάλλον φοβόταν...

 

Για νεότερα θα επανέλθω....

 

Σοφία

[ΣΟΦΙΑ]

Σοφάκι πολύ χαίρομαι!!

 

Μπράβο καλή αρχή!!

Δεν είμαι ειδική αλλά νομίζω ότι αφού οι πρώτες αντιδράσεις της ήταν τόσο θετικές, όλα θα πάνε πολύ καλά. Εδώ, αντέδρασε έτσι στο ξένο περιβάλλον φαντάσου μέρα με την μέρα που θα γνωρίζεται και θα εναρμονίζεται με τις συνθήκες του παιδικού. Τέλεια!!

[Μαρια Στυλιανακη]

Τέλεια!!!!

[hara]

Μπράβο, μπράβο!!!

[Sofia]

Λοιπόν,

τα νεότερα είναι τα εξής:

Σήμερα σηκώθηκε από τις 7,15 και μας ξύπνησε κι εμάς για να πάει στο σχολείο.

Πήγε τώρα κατά τις 11 η μαμά μου να την πάρει και δεν έφευγε με τίποτα. Και οι δασκάλες την κρατήσαν και θα πάει να την πάρει κατά τις 1.30 και από αύριο θα πηγαίνει κανονικά (μέχρι τις 2 το πολύ, δεν θέλουμε να την αφήνουμε παραπάνω).

Πρώτη φορά το βλέπω αυτό. Ενώ υποτίθεται ότι ήταν εβδομάδα προσαρμογής και έπρεπε να κάθεται κανα δυο ώρες κάθε μέρα, μόνο την πρώτη μέρα έφυγε νωρίς..!!!

Βέβαια ίσως αυτό το κάνει επειδή είναι η αρχή και όλα είναι καινούρια. Άμα βαρεθεί, δεν ξέρω τι θα κάνει ....

 

Σοφία

[Μαρια Στυλιανακη]

μπά δεν νομίζω να βαρεθεί! ..ήταν η ώρα της να πάει!

[Sofia]

Λοιπόν...

με χαρά μου σας πληροφορώ ότι μετά τις περιπέτειες υγείας (πνευμονίες - νοσοκομεία) που τραβήξαμε, ξαναρχίσαμε τον παιδικό από την Παρασκευή...

Και πάλι η μικρή το πήρε πολύ θετικά, της άρεσε, δεν είχαμε ούτε κλάματα ούτε υστερίες...

Η δασκάλα της μου λέει ότι συμμετέχει σε όλα, ότι είναι πολύ καλό παιδί κ.τ.λ.

Εγώ πάλι επειδή την πηγαίνω το πρωί η ίδια (αλλά το μεσημέρι την παίρνει η μαμά μου) παρατηρώ ότι είναι πολλύ μαζεμένη, ντροπαλή, δεν μιλάει...

Αυτό το κάνει βέβαια γενικά σε άγνωστο περιβάλλον... Και μάλιστα ενώ στην ομιλία είναι πολύ προχωρημένη (και μάλιστα όταν λέμε μια λέξη που δεν την ξέρει ρωτάει "τί σημαίνει το τάδε;;") μου φαίνεται πολύ περίεργο που δεν πολυμιλάει έξω, ενώ στο σπίτι δεν σταματάει καθόλου... Φαντάζομαι ότι συμβαίνει στα περισσότερα παιδάκια;;; Μαρία Σ. ;;;;

Επίσης, γενικά παρατηρώ ότι συμπεριφέρεται πολύ πιο ώριμα από την ηλικία της (σε σχέση πάντα με άλλα παιδάκια που παρατηρώ)... Σ' αυτό μάλλον παίζει ρόλο ότι κι εμείς την αντιμετωπιζούμε ανάλογα;;;;

Φαντάζομαι ότι με τον καιρό θα εγκληματιστεί και θα εκδηλώνεται περισσότερο στον παιδικό;;;

Πάντως η δασκάλα της μου λέει να μην ανησυχώ...

 

Έχω κι άλλα καλά νέα αλλά θα τα γράψω στο κατάλληλο topic....

 

Σοφία

[Sofia]

Μάλλον πρέπει να αλλάξω το θέμα και να το κάνω "αρνητικό ξανα-ξεκίνημα στον παιδικό".....

Τις τελευταίες μέρες ξαναξεκινήσαμε το σχολείο (μετά πάλι από ίωση) και αυτή τη φορά η μικρή δεν θέλει να πάει... κλαίει το πρωί όταν την αφήνω εκεί, κλαίει όταν την παίρνω, κλαίει και ενδιάμεσα... Χθές έκλαιγε και το βράδυ... και έλεγε "δεν θέλω να πάω στο σχολείο".

Το θέμα είναι ότι όταν τη ρωτάω δεν μου λέει γιατί δεν θέλει να πάει...

Το ξέρω ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι... απλά λέω τον πόνο μου... που θα πάει ;;; θα συνηθίσει....

[Νίκη]

Κρίμα Και έκανε τόσο καλή αρχή... Μήπως συνέβη κάτι εκεί που τη στεναχώρεσε?

[Sofia]

Βασικά είναι η τρίτη φορά που ξεκινάμε από την αρχή...

Τις προηγούμενες 2 φορές, πήγε μερικές μέρες και μετά αρρώστησε (κλασσικά όπως όλα τα παιδάκια που πάνε για πρώτη φορά σχολείο)...

την τελευταία φορά όμως έτυχε και την χτύπησε και ένα παιδάκι και φταίμε μάλλον εμείς που το κάναμε θέμα και όλο την ρωτούσαμε τί έγινε... και την συμβουλεύαμε τί να κάνει άλλη φορά κτλ.

Το θέμα είναι επίσης, ότι η δικιά μου είναι πάρα πολύ ήσυχη... δεν φωνάζει, δεν χοροπηδάει... γενικά το έχω ξαναπεί, είναι ένα πολύ ώριμο παιδί (ίσως πιο ανεπτυγμένο για την ηλικία του) και απ' ότι μου λένε και οι δασκάλες, δεν της πολυαρέσει που είναι με άλλα παιδάκια που φωνάζουν, τρέχουν κτλ. Η δικιά μου είναι για πιο ήρεμες δραστηριότητες (ζωγραφική, πλαστελίνες, παζλ) και φυσικά για συζήτηση....

[Μαρια Στυλιανακη]

χμ....... απο ηλικίες τα άλλα παιδιά πως είναι χωρισμένα?

μήπως είναι εκείνη η πιο μεγάλη? για ρώτα μήνα που έχουν γενέθλια?

 

όπως και στο σχολείο αργότερα τα παιδιά μπορεί να είναι σε μία τάξη και να έχουν ένα χρόνο διαφορά...

 

είναι πρόβλημα γιατί δεν μπορείς τώρα να βάλεις ένα παιδί με μια τάξη μεγαλύτερα παιδιά και μετά να τα αποχωριστεί όταν αυτά πάνε σχολείο, και εκείνο μένει ακόμα στο νήπιο.

 

δώσε της χρόνο, καθησύχαζέ την όσο μπορείς, επιβράβευσέ την τρομερά για κάθε τι που κάνει στον παιδικό κτλ.

αλλά μην το κάνετε και όπως λες θέμα, δηλαδή, οι συζητήσεις να μην επαναλαμβάνονται μέσα στην ημέρα πολλές φορές κτλ.

γιατί έτσι το βαθμολογεί και το παιδί περισσότερο απο ότι χρειάζεται....

 

πάντως είναι φυσιολογικό μετά απο αυτά τα ξεκινήματα αυτό που νιώθει..!

άς ελπίσουμε ότι αυτό το στάδιο θα διαρκέσε περισσότερο απο τα άλλα

(δηλαδή να μην σταματήσει πάλι) έτσι ώστε να προλάβει να συνηθίσει.

 

Ξέρεις τι ?

Οπωσδήποτε, πάρε τηλ. μαμάδες παιδιών που έχει στην τάξη της και κανόνισε να συναντηθούν εκτός σχολείου πχ στο σπίτι της...!!

για να βαθμολογήσει δηλαδή πιό θετικά το όλο πράγμα! .

(πάλι, μην το κάνεις μεγάλο θέμα γιατί μπορεί να σου πεί όχι)

ρώτα την "ποιό παιδάκι θα ήθελες να πούμε να έρθει να παίξετε μαζί?"

ή σε ποιό παιδάκι θα ήθελες να πάς να σου δείξει τα παιχνίδια του?

εάν δεν έχει κάποιο, ετοίμασε μια λίστα με ονόματα, ρώτα απο πρίν και τις μητέρες και

πες της ο τάδε μας κάλεσε να πάμε μεθαύριο σπίτι του! θα περάσουμε πολύ ωραία, σαν ανακοίνωση!!!

θα της κάνει πολύ καλό!! αυτό να το επαναλάβετε μετα, πχ μία φορά την εβδομάδα. έτσι ώστε να δεθεί με κάποια παιδιά...

[Sofia]

Μαρία,

είναι στο τμήμα με τα μεγάλα παιδιά (και υπάρχουν και λίγο μικρότερα και λίγο μεγαλύτερα από εκείνην).

Προσπαθώ να μην το κάνω θέμα και να της περάσω την αντίληψη ότι είναι κάτι που δεν αλλάζει... δηλαδή τα παιδάκια σαν κι εκείνη πρέπει να πηγαίνουν στο σχολείο... Ίσως βέβαια τα πράγματα να ήταν διαφορετικά αν την πέρναμε εμείς από το σχολείο... τότε θα ήξερε ότι η μαμά κι ο μπαμπάς είναι στην δουλειά και μόλις γυρίσουν την παίρνουν. Τώρα επειδή δεν θέλω να την αφήνω πολλές ώρες την παίρνει η γιαγιά της κατά τις 1.30. Η μικρή ξέρει όμως ότι η γιαγιά της είναι στο σπίτι μέχρι εκείνη την ώρα... και χθες την ρωτούσε: "Γιατί δεν με πήρες εσύ και με στείλατε σχολείο", "Εσύ πού ήσουνα;" και τέτοια παρόμοια....

Όσο για τα παιδάκια, ήδη στον παιδικό υπάρχει ένα κοριτσάκι που κάνανε κι από πριν παρέα (και εξακολουθούμε να κάνουμε οικογενειακως) και ένα αγοράκι το οποίο μένει ακριβώς από κάτω μας (το οποίο βεβαια αν και έχει την ίδια ηλικία με την Μαρία, είναι στο μικρότερο τμήμα). Και μάλιστα χθες την είχα κατεβάσει στην γειτόνισα και έπαιζε με αυτό το αγοράκι...

 

Θα δείξει... υπομονή χρειάζεται και γερά νεύρα... (η μαμά μου λέει ότι όταν πήγε εμένα στον παιδικό -2 χρονών- έκλαιγα για 1 μήνα!!!!!)

[Μαρια Στυλιανακη]

να πείς στην γιαγιά της να λέει ότι

"έπρεπε να πάω στο σούπερμάρκετ για να μαγειρέψω" "να πάω στον γιατρό"

έτσι ώστε να ξέρει ότι λείπει η γιαγιά για να κάνει κάτι πραγματικά αναγκαίο,

- μην της λέτε δηλαδη είσαι μεγάλο παιδάκι τώρα και τα παιδάκια αυτά πάνε στον παιδικό, γιατί αυτό δεν το καταλαβαίνει και ψάχνει άλλη αιτία. (μήπως δεν με αγαπάει πια, με παράτησε κτλ.)

 

(όπως λέτε και ότι η μαμα πηγαίνει στην δουλειά για να .... . . . )

[Sofia]

Και επανέρχομαι στο γνωστό θέμα...

Αφού λείψαμε πάλι για μερικές μέρες λόγω πυρετού, ξαναγυρίσαμε στο σχολείο.

Αυτή τη φορά είναι ακόμη χειρότερα... Έτυχε να γυρίσουμε και σε περίοδο που έλειπε η διευθύντρια του σταθμού (και αγαπημένη δασκάλα όλων μα όλων των παιδιών) λόγω προβλήματος υγείας, και στράβωσε ακόμη περισσότερο η μικρή. Τώρα πήγαμε την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή, που ήταν η δασκάλα μας εκεί, και παρατήρησα ότι πήγε πιο ευχάριστα (πάλι έκλαιγε, αλλά μόλις την πήρε η δασκάλα της, με φίλησε και πήγε).

 

Όμως κάθε βράδυ με ρωτάει: "πού θα πάμε αύριο;" Την Παρασκευή και το Σάββατο το βράδυ, όλα καλά... χθες το βράδυ, με το που της είπα ότι θα πάω εγώ στη δουλειά κι εκείνη στο σχολείο... στράβωσε, άρχισε να κλαίει... και έκλαιγε τελικά μέχρι τις 04.00 τα ξημερώματα (οπότε και εξαντλήθηκε). Τί με το καλό την πήρα, τί φώναξα, τί μάλωσα... Το θέμα είναι ότι κλαίει αλλά δεν λέει γιατί....

Σήμερα με το που την ξύπνησα άρχισε να κλαίει και συνέχισε μέχρι που φτάσαμε στο σχολείο. Αλλά αυτή τη φορά δεν με αποχωρίστηκε τόσο ανώδυνα όσο την περασμένη βδομάδα (παρόλο που πάλι την πήρε η αγαπημένη της δασκάλα...)

 

Ξέρω ότι γίνομαι κουραστική... αλλά άλλη μια φορά θα ζητήσω τα φώτα σας...

Εσάς τις μαμάδες για το αν έχετε δει τόσο ακραία συμπεριφορά... (να ξυπνάει το βράδυ και να κλαίει λόγω παιδικού)

Και εσένα Μαρία Στυλιανάκη, για την γνώμη σου ως περισσότερο ειδική...

 

Με την δασκάλα της που μίλησα μετά (μια καταπληκτική κοπέλα, με πολύ μεράκι και αγάπη για τα παιδιά) μου λέει ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή (αν αντέχω λέει λογω της εγκυμοσύνης μου) και σιγά σιγά θα συνηθίσει... Φταίει λέει και η εποχή τώρα, άνοιξη-καλοκαίρι, τα παιδάκια (ακόμη κι αυτά που είναι 2 χρόνια στο σχολείο) ξεσηκώνονται...

Είναι κι ένα παιδάκι που κλαίει συνέχεια και δυνατά και μάλλον επηρεάζεται κι από κείνο...

 

Να σημειώσω ότι η μικρή μου, πολλές φορές χρησιμοποιεί το κλάμα για να περάσει το δικό της, παρόλο που φροντίζουμε να μην περνάει έτσι. Επίσης έχει πολύ γινάτι και φοβερή υπομονή... Αυτοί είναι οι λόγοι που δεν θα υποχωρήσω, γιατί τότε θεωρώ ότι δεν πρόκειται να καταφέρει να ξαναρχίσει το σχολείο... Αν καταφέρει μια φορά να την σταματήσουμε λόγω κλάματος, τότε θα το κάνει κάθε φορά.... Χθες ας πούμε έλεγε ότι είναι άρρωστη επειδή ξέρει ότι όταν είμαστε άρρωστοι δεν πάμε σχολείο....

 

Ευχαριστώ όλους σας ....

[IRINI]

SOFIA

ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Και μενα ο μικρος το Σεπτεμβριο που πηγε στον παιδικο παρα το γεγονος οτι τον παω απο 18 μηνων (στον ιδιο) εκλαιγε μια εβδομαδα καθε πρωι και παρα το γεγονος οτι στην ταξη ηταν και τα ιδια παιδακια απο την προηγουμενη χρονια.

Ωστοσο κατεληξα στα εξης συμπερασματα.Πρωτον ειχαν τελειωσει οι διακοπες και μπηκε παλι σε προγραμμα κατι που δεν αρεσει σε κανεναν.

Δευτερον ειχε αλλαξει αιθουσα και δασκαλα και η προσαρμογη ηταν λιγο δυσκολη και τριτον και θεωρω σημαντικοτερο ηταν η ελευση της ανηψια μου (μενουμε πανω κατω υπενθυμιζω) και καναμε τις ζηλειες μας επειδη η μικρη εμενε στο σπιτι και εκεινος εφευγε.Του ειχαν ερθει ολα μαζεμενα.

Ακομη και τωρα καθε βραδυ μου λεει αυριο δεν εχουμε σχολειο ετσι???

Του λεω οτι και βεβαια εχουμε για να παιξουμε με τους φιλους μας και το μεσημερι θα παιξεις με την Αριαδνη κτλ.και το Σαββατο και την Κυριακη θα παιζουμε συνεχως γιατι το σχολειο ειναι κλειστο.Δεν μπορω να σου πω οτι τρελαινεται αλλα παω αλλου την κουβεντα και ψιλοξεχνιεται.Οταν βεβαια ερχεται το σχολικο τρεχει με χαρα.(βεβαια ειχαμε διαφορα σκαμπανεβασματα και τεχνασματα θεωρω για καποιες περιοδους για να μου δειξει τη δυσφορια του)

Επισης πρεπει να σου πω οτι δεν μπαινουμε στο σχολικο εαν δεν περασουμε απο την ανηψια μου.Μαλιστα την περασμενη Πεμπτη χαζολογουσε στο σπιτι και οταν κατεβηκαμε το σχολικο μας περιμενε και δεν προλαβαινε να δει την Αριαδνη.Μουλαρωσε εκλαιγε δεν ηθελε να παει γιατι δεν εκανε την καθημερινη του συνηθεια,ειδε και τη μανα μου να κραταει τη μικρη.Αναγκαστηκα να διωξω το σχολικο και αφου τον αφησα με τη μικρη λιγο τον πηγα εγω στο σχολειο και ετσι ηρεμησε.

Στα λεω αυτα μηπως εχουν πιασει το παιδι τιποτα ζηλειες για τον ερχομο του δευτερου και ξεσπαει με αυτο τον τροπο ζητωντας την προσοχη σας.

[Sofia]

IRINI, σε ευχαριστώ για τα φώτα σου...

ίσως κι εμάς είναι επηρεασμένη από διάφορες καταστάσεις...

Για το καινούριο μωρό, δεν συζητάμε καθόλου εμείς, αλλά τις τελευταίες μέρες έχω την πεθερά μου σπίτι και την είχε πρήξει την μικρή, με το τί θα κάνουμε στο νινάκι, ότι θα κατουριέται και ότι δεν θα το αγαπάμε τόσο πολύ γιατί θα είναι μικρό... Άκουσον Άκουσον... βέβαια τα έκοψα αυτά... αλλά μέχρι να προλάβω, η ζημιά όσο ναναι έγινε...

Ίσως πάλι η μικρή βλέπει εμένα που έχω γίνει πολύ δυσκίνητη και δεν μπορώ να κάνω διάφορα πράγματα που κάναμε πριν μαζί και "κλωτσάει"... Και πάλι, ενώ μου έχει πει ο γιατρός να ξαπλώνω όποτε μπορώ, δεν το κάνω μπροστά στην Μαρία για να μην κατηγορεί υποσυνείδητα το "νινάκι" γι' αυτό...

Πάντως τώρα πήγε και την πήρε η μαμά μου, και όλα μια χαρά... Πήγε λίγο να κλάψει μόλις την είδε αλλά συγκρατήθηκε...

Αποφασίσαμε να μην αναφέρουμε καθόλου το σχολείο γενικά. Ούτε θα την ρωτάω πως πέρασε και τί κάνανε, όπως έκανα μέχρι τώρα. Θα την αφήσω να μου πει μόνη της άμα θέλει. Και το βράδυ όταν θα με ρωτήσει αν θα πάει αύριο στο σχολείο θα προσπαθήσω να τραβήξω αλλού την κουβέντα για να μην έχουμε τουλάχιστον δράματα βραδιάτικα... γιατί πως να το κάνουμε;;; τα πράγματα φαίνονται διαφορετικά τη νύχτα!!!

[hara]

Sofia όταν ξεκίνησε και η μεγάλη μου παιδικό είχε να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι η αγαπημένη της γιαγιά κάθεται σπίτι με τη μικρή της αδερφούλα!!

Οπότε μπορείς να φανταστείς πόσο δύσκολο της ήταν!!

 

Της έλεγα πόσο ωραίο είναι το σχολείο, ότι θα έχει φίλες, ότι μαθαίνουμε καινούργια πράγματα, ότι όλοι έχουμε πάει σχολείο...και άλλα τέτοια!!

 

Με τον καιρό και όταν άρχισε να κάνει φιλίες όλα ξεπεράστηκαν και τώρα πλέον όταν επιστρέφει μετά απο αρρώστιες και αντιδρά της θυμίζω τί ωραία τα περνάει και τις φίλες της!!

 

Εμένα δελεάζεται με το μάθημα μαγειρικής και τις γιορτούλες γενεθλίων...οπότε της λέω...πώ...λές να χάσαμε καμμιά γιορτούλα;;..ή λές να έχουνε σήμερα που πάμε μάθημα μαγειρικής;;;

ή όταν έχει καινούργια μπλούζα...."να φορέσουμε και την καινούργια μας μπλούζα;;"..."να κάνουμε κοτσιδάκια;;"...και τρέχει σαν τρελλή να ετοιμαστεί...!

 

Δεν ξέρω...ίσως είναι αντιπαιδαγωγικά αυτά που εφαρμόζω αλλά σε εμάς πιάνουν..!

[Sofia]

Σε μένα, δεν πιάνει τίποτα από αυτά... προς το παρόν τουλάχιστον...

Φταίει μάλλον και το γεγονός ότι δύσκολα κάνει παρέες... Εκεί στο σχολείο, απ' ότι μαθαίνω περισσότερο μόνη της παίζει παρά με άλλα παιδάκια... το ίδιο κάνει και όταν βρισκόμαστε με φιλικά ζευγάρια που έχουν παιδιά... προτιμάει μόνη της....

Πάντως θα εφαρμόσω τώρα την τακτική της αδιαφορίας... για να μην νομίζει ότι έτσι τραβάει την προσοχή μας και για να καταλάβει ότι το σχολείο είναι κάτι δεδομένο και ότι δεν θα γίνεται μεγάλο θέμα από δω και πέρα...

Κάνω την καρδιά μου πέτρα και ξεκινάω από σήμερα...

 

Πάντως θα ήθελα και την γνώμη της Μαρίας Σ.