Με δουλεύει ο κύριος????

[elenik]

Μου είπε ότι κατ' αρχήν δεν θα έκανε κάτι χωρίς συννενόηση με μένα και ευχαρίστως να συνεννοηθούμε για τα πάντα. Αλλά έτσι που νευρίασα δεν πρόλαβε να μου το πει.

 

Αχου το μωρε ....

 

Δεν ειναι αναγκη να φυγεις. Δεν μπορει να ερθει μια φιλη σου σπιτι να παρετε ενα dvd και να δειτε με απολαυση μια ρομαντικη κομεντι απο αυτες που ολες λατρευουμε και οι αντρες τις μετατρεπουν σε κωμωδια:lol:

[tzoutzouka]

Αχου το μωρε ....

 

Δεν ειναι αναγκη να φυγεις. Δεν μπορει να ερθει μια φιλη σου σπιτι να παρετε ενα dvd και να δειτε με απολαυση μια ρομαντικη κομεντι απο αυτες που ολες λατρευουμε και οι αντρες τις μετατρεπουν σε κωμωδια:lol:

 

Δυστυχώς όλες είναι σε περίεργη φάση, η μία δίνει εξετάσεις και διαβάζει πυρετωδώς και η άλλη είναι χωρισμένη με παιδί οπότε καθημερινές πολύ χλωμό το βλέπω να αφήνει το παιδί της και να έρχεται σπίτι μου. Θα δω τι θα κάνω, ίσως περάσω 3 βραδυές με προσευχή στον Βούδα

[elenik]

Δυστυχώς όλες είναι σε περίεργη φάση, η μία δίνει εξετάσεις και διαβάζει πυρετωδώς και η άλλη είναι χωρισμένη με παιδί οπότε καθημερινές πολύ χλωμό το βλέπω να αφήνει το παιδί της και να έρχεται σπίτι μου. Θα δω τι θα κάνω, ίσως περάσω 3 βραδυές με προσευχή στον Βούδα

ή σε ενα θεατρο με τα παιδια (αν το επιτρεπει η ηληκια τους ).

Τωρα ειναι και τελειος ο καιρος . Μια βολτα στην πλατεια της περιοχης σου με καφεδακι εσυ και εκεινα να παιζουν με παιδακια επισης θα ειναι πολυ ευχαριστη και θα την απολαυσετε ολοι.

Τι περιοχη μενεις? Οι εξορμησεις με τα παιδια ειναι οι ειδικοτης μου

[tzoutzouka]

ή σε ενα θεατρο με τα παιδια (αν το επιτρεπει η ηληκια τους ).

Τωρα ειναι και τελειος ο καιρος . Μια βολτα στην πλατεια της περιοχης σου με καφεδακι εσυ και εκεινα να παιζουν με παιδακια επισης θα ειναι πολυ ευχαριστη και θα την απολαυσετε ολοι.

Τι περιοχη μενεις? Οι εξορμησεις με τα παιδια ειναι οι ειδικοτης μου

 

Σου έστειλα pm.

[sunsun]

Να σου πώ το πρόγραμμά μας τις καθημερινές να γελάσεις;

 

Εγώ ξυπνάω 8-9, θηλάζω 45 λεπτά τη μπέμπα, αλλάζω, πλένω το ποπάκι, κάνω καφέ, πάω τουαλέτα, πάω "βόλτα" τη μικρή μες το σπίτι, "μιλάμε", δεν κάθεται άρα την ξαναπάω βόλτα μέχρι τις 10.30-11 που ξυπνάει ο άνδρας μου, του λέω κράτα την να πάω π.χ. τουαλέτα μου λέει "κάτσε σηκώνομαι να πλυθώ να ετοιμαστώ'. Πλένεται, ετοιμάζεται, φιλάει το μωρό κάνει τσιγάρο, κάνει καφέ, την κάνει μία βόλτα στο σπίτι και φεύγει.

Η μικρή φωνάζει "μπαμπά, μπαμπά" :D

 

Κάνω τις δουλειές μου μέσα στο σπίτι φτιάχνω φρουτόκρεμα και την ταϊζω, πηγαίνοντας πρίν και μετά πέρα δώθε τη μπέμπα, ή πάμε έξω για δουλειές, έχω μαγειρέψει φαγητό οπότε το μεσημέρι που γυρνάμε το αλέθω ή το έχω πάρει μαζί μου.

 

Κατά τις 6.30 έρχεται από τη δουλειά ο άνδρας μου. Πάει τουαλέτα for ever, βγαίνει για τσιγάρο, φιλάει τη μικρή η οποία φωνάζει χαρούμενη "μπαμπά μπαμπά", :D τρώει το φαγητό που έφτιαξα, ανοίγει λαπτοπ για να δει τί έγινε με τον Παναθηναϊκό, κάνει 1-2 βόλτες τη μικρή, με βοηθάει στο μπάνιο της, σπάνια θα την αλλάξει-ντύσει, με τη βοήθειά μου για το τί θα βάλει.

 

Ξαναθηλάζω τη μπέμπα για 30' περίπου και τη βάζω για ύπνο στις 9 περίπου.

 

Κάθε Σάββατο ξυπνάει σχετικά αργά, παίζει μπάλα μακριά και λείπει 4 ώρες περίπου, μετά βλέπει ποδόσφαιρο ή/και μπάσκετ, ενδιάμεσα βοηθάει λίγο, και μιλάει ατελείωτα στο τηλέφωνο, ενώ πάει και στην τουαλέτα for ever με το λαπτοπ. Τις Κυριακές τις περνάμε όλοι μαζί πάντα εκτός απροόπτου.

 

Όπως βλέπεις δεν έχεις τίποτα να ζηλέψεις Δηλώνω ευτυχισμένη όμως... Ξέρω οτι ο άνθρωπος αυτός θα μου σταθεί στις δύσκολες και θα με κάνει να γελάσω, εκτός των άλλων!

 

Με φίλες μου δεν συναντιόμαστε πια σχεδόν ποτέ, αλλά και αν συναντηθούμε μιλάμε για τα παιδιά μας, τις πεθερές και τους άνδρες μας, (όπως εδώ δηλαδή) οπότε δεν ξεφεύγουμε και πολύ!

 

Σόρρυ για την πολυλογία!

[tzoutzouka]

Καλημέρα σε όλες σας!

 

ξαναφέρνω το θέμα στην επιφάνεια αφενός γιατί έχω νέα και αφετέρου για να μην εκμεταλλευτώ τον χώρο του φόρυμ και ανοίξω καινούριο θέμα.

 

Κι εκεί λοιπόν που είχα χαλαρώσει και το είχα δει αλλιώς το θέμα και ακολούθησα τις συμβουλές σας και πέρασα ένα σούπερ τριήμερο..................................

 

ΗΡΘΕ ΠΙΣΩ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ

 

ε ρε γλέντια

 

λοιπόν για να μην μακρυγορήσω και πείτε μου σας παρακαλώ αν έχω δίκιο ή άδικο γιατί πάω να σκάσω

 

την πρώτη μέρα που γύρισα σπίτι - είχα και ολοήμερο σεμινάριο - παρέλαβα την μικρή απο την πεθερά. Τηλεφωνιέμαι μετά με τη μάνα μου η οποία μου προτίνει να κρατήσει το παιδί το βράδυ για να ξεκουραστώ κι εγώ. Γιατί όχι? σκέφτομαι κουρασμένη όπως ήμουνα κι είχα και νεύρα, απο το να είναι μαζί μου το παιδί και να είμαι πτώμα, καλύτερα με τη γιαγιά και τον παππού, να πάρω κι εγώ δυνάμεις να συνεχίσω. Σκέφτηκα ότι αν το έλεγα στον άντρα μου θα γκρίνιαζε ότι λείπει και πάω το παιδί αλλού κλπ κλπ. Οπότε εκείνο το βράδυ δεν του το είπα. Αλλά επειδή η μάνα μου πρότινε να κρατήσει τη μικρή και το επόμενο βράδυ, δεν άντεξα και δεν θεώρησα και σωστό να του το κρύψω - και για ποιό λόγο άλλωστε - και του είπα ότι το παιδί έμεινε στη γιαγιά του για ένα βράδυ. Εκείνη τη στιγμή δεν είπε τίποτα οπότε θεώρησα και εγώ ότι δεν υπάρχει πρόβλημα.

 

Γύρισε λοιπόν με το καλό ο σύζυξ μέσα στη γλύκα και στα μέλια. Άρχισε να μου λέει πόσο του έλειψα. Εγώ τίποτα. Γιατί πραγματικά ήταν η πρώτη φορά που δεν μου είχε λέιψει. Έμεινα μόνη σπίτι, έκανα γιόγκα, έκανα διακόσμηση, έφαγα πατατάκια, χόρεψα στο σαλόνι. Εν ολίγοις, έκανα ότι μου είχε λείψει τόοοοοοοοοσα χρόνια, μια με τις αρρώστιες μια με την εγκυμοσύνη και το παιδί δεν μπόρεσα. Οπότε και δεν του έλεγα ότι μου έλειψε. Μετά κάναμε σεχ όπου και πάλι είχε ένα μικρό θεματάκι, ότι δεν του έλειψα και με ρώταγε συνέχεια. Μετά πέσαμε ξεροί για ύπνο.

 

Το πρωί σηκώνεται να αναλάβει το παιδί. Και μες στον ύπνο μου ακούω μια φωνή. Οπου με φώναζε να πάω να δω το παιδί και τι σπυριά είναι αυτά που έχει βγάλει (δροτσίλες είχε απο τον ιδρώτα) και γιατί δεν το πλύναμε το παιδί με τη μάνα μου και ορίστε τώρα που πάω και αφήνω το παιδί αλλού όταν λείπει και 3 μέρες ήταν δεν μπορούσα να αναλάβω ένα παιδί????

 

Ε οκ τσακωθήκαμε για άααααλλη μια φορά. Εγώ το βρίσκω παράλογο που δεν ήθελε να αφήσω το παιδί στη μάνα μου, αυτός επιμένει ότι ήταν τόσα χιλιόμετρα μακρυά και τον έφερα προ τετελεσμένου και ότι όταν είναι μακρυά δεν θέλει το παιδί να λείπει απο το σπίτι και εμπιστοσύνη απόλυτη έχει μόνο σε μένα. Καλά, δεν σας λέω τι είπε μέσα στα νεύρα του, είναι σκέτοι παραλογισμοί.

 

Το θέμα είναι ότι εγώ νόμιζα ότι βρισκόμασταν σε καλό δρόμο και πάλι τσακωθήκαμε.

Επίσης δεν του συγχωρώ το ότι με έβγαλε απο την νιρβάνα και την ηρεμία που είχα πριν έρθει - τόσο πολύ που σχεδόν ευχόμουνα να κάτσει κι άλλες μέρες εκεί.

Μήπως τελικά δεν κάνουμε μαζί?

Είναι σωστό που νευρίασε γιατί πήγα το παιδί στη μάνα μου?

 

Συγνώμη που σας πρήζω πάαααααααααααααααααλι αλλά είσαστε οι μόνες που μπορώ να μιλήσω άνετα...

 

(η μάνα μου που της έλεγα ότι ο άντρας μου μπορεί να τσατιστεί που της πηγαίνω το παιδί χωρίς να τον ρωτήσω μου έλεγε "γιατί??? τον φοβάσαι???" - όχι ρε μάνα δεν είναι εκει το θέμα, τη γκρίνια του δεν έχω όρεξη)

[bp-IOLH]

Tzoutzouka, το έχω διαβάσει όλο το θέμα σου αλλά δεν έχω γράψει ποτέ, διότι με είχαν καλύψει οι προλαλήσασες.

Πιστεύω ότι αντιλήφθηκε το ότι δε σου έλειψε και ζήλεψε. Τα υπόλοιπα σχετικά με το ότι το παιδί έμεινε έξω από το σπίτι και το κράτησαν οι παππούδες του, για μένα είναι καθαρά προφάσεις.

Ζήλεψε ο άνθρωπος, περίμενε να γυρίσει και να σε βρει στα πατώματα. Επίσης, μπορεί ο ίδιος να ηρέμησε και να συνειδητοποίησε ότι του λείψατε κι εσύ και το παιδί, με αποτέλεσμα επιστρέψει με όλη την καλή διάθεση κι αντί γι' αυτό βλέπει εσένα μες στην καλή χαρά, το παιδί στους παππούδες κι εσένα "κάπως".

Άλλα περίμενε κι άλλα τον βρήκαν, με αποτέλεσμα να χάσει τη μπάλα και να τα βάλει μαζί σου.

Τα σπυράκια το παιδί θα μπορούσε να τα βγάλει και μαζί σου.

Ούτε θεωρώ κακό που έμεινε στους παππούδες του. Κι εγώ αν είχα παιδί στους γονείς μου θα το άφηνα.

Απλώς ζήλεψε.

Αλλά δεν έπρεπε να τον αφήσεις να σου χαλάσει τη νιρβάνα. Έπρεπε να δείξεις ψυχραιμία και διπλωματία.

Άστον, θα του περάσει.

[STAUROULA]

τωρα εγω θα γινω η κακια της υποθεσης, tzoutzouka μου γιατι δεν χωριζεις αν δεν παιρνας καλα, εσυ αληθεια ξερεις τι θελεις?

 

απλα δεν συμβαδιζουν αυτα που γραφεις, πριν ελεγες οτι δεν ηθελες να παει στο χωριο γιατι δεν ηθελες να μεινεις μονη σου κλπ κλπ και τωρα οτι μονοι σου περασες καλα και οτι δεν σου ελειψε, οκ λογικο το βρισκω ηθελες να ηρεμησεις και το κατεφερες αλλα δεν μπορεις να του χρεωσες οτι του ελειψες και περιμενε αλλα να βρει απο σενα και αλλα βρηκε (και δεν αναφερωμε στο παιδι για να μην παρεξηγηθω)

συμφωνω με την bp-IOLH και καμμια φορα πρεπει να βαζουμε τον εαυτο μας στην αλλη θεση για να καταλαβουμε, πως θα σου φαινοταν να γυρναγε απ οτο χωριο εσενα να σου ειχε λειψει τρελα και αυτος να ηταν αδιαφορος? ασχημα ε?

ε ετσι του φανηκες εσυ...

 

απλα αυτο που λεω ειναι δεν χρειαζεται παντα να ριχνουμε το φταιξιμο στους αντρες καποιες φορες φταιμε και εμεις και ασ μην μας αφηνη ο εγωισμος να το δουμε...

 

απλα σκεψου τον αγαπας? θες να εισαι μαζι του? οχι να εισαι παντα σε θεση πολεμου απεναντι του γιατι τοτε δεν παρναει κανενας καλα και προπαντον το παιδι...

 

τα λεω με την καρδια μου μην παρεξηγηθω απλα πολλες φορες εχω χρεωσει και εγω πραγματα στον συζηγο μου που δεν εστεκαν απλα ειχα τα νευρα μου , δεν σου λεω οτι ειναι αγιος απλα καποιες φορες φταιμε και εμεις οι γυναικες.

[νεφελη]

Κοιτα να δεις τζουτζουκα μου με τους αντρες πιστευω δεν βγαζεις ποτε ακρη... Αν ζηλευες και σου ελειπε αφανταστα και τον επαιρνες τηλεφωνο συνεχεια κ συνεχιζες τη φασαρια που εφυγε θα σου ελεγε οτι τον πνιγεις και οτι δεν μπορει αλλο την πιεση και τα γνωστα. Τωρα αδιαφορησες και περασες καλα κ μακρυα του κ δεν το περιμενε και επρεπε κατι να βρει να φωναξει.. Και μετα λενε εμας ανισορροπες...

Εγω στη θεση σου θα του ελεγα οτι το ξανασκεφτηκα και εχει απολυτο δικιο και την επομενη φορα που καποιος απο τους δυο θα θελησει να φυγει για κανα δυο μερες το παιδι θα το εχει ο αλλος μονος του. Κ μετα βεβαια θα του ελεγα οτι κανονισα το επομενο ΣΚ να φυγω με μια φιλη να παω στο χωριο της...

[tzoutzouka]

Ε μα του δείχνω ότι μου λείπει τον πιέζω. Του δείχνω ότι πέρασα καλά πάλι δεν του αρέσει. Τι στο καλό θέλει??? Ανισόρροπος, έχεις δίκιο νεφέλη! Αααααααααα μα πια!

 

και για να απαντήσω και στη σταυρούλα..

όχι δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι τον αγαπάω πια. Δεν αντέχω τους ανθρώπους που λένε ότι τους κατέβει όποια στιγμή θέλουν και με μπερδεύουν και με κάνουν κομμάτια επειδή έτσι τους τη βάρεσε. Αυτό δεν είναι αληθινή αγάπη, είναι ανωριμότητα. Και ειλικρινά είμαι σε πολύ δύσκολη θέση γιατί απο τη μία σκέφτομαι ότι αν δεν ήταν το παιδί στη μέση θα είχα χωρίσει κι απο την άλλη, αυτός δεν είναι λόγος για να στερήσω τον πατέρα απο ένα παιδί που, ήδη, του έχει απίστευτη αδυναμία.

[νεφελη]

Κατρχας με το διαζυγιο δεν του στερεις τον πατερα. Γιατι ολες το βλεπετε ετσι?? Δηλαδη πιστευετε οτι ειναι καλυτερα να ζει σε ενα περιβαλλον οπου καθημερινα θα βιωνει φασαριες και συγκρουσεις και θα υπαρχει μονιμα τεταμενη ατμοσφαιρα? Τα παιδια διαισθανονται κ σαφως κ καταλαβαινουν οτι υπαρχει προβλημα. Κ με ενα διαζυγιο και οι γονεις θα ηρεμησουν κ τα παιδια μπορουν να συνεχισουν να εχουν και τους δυο γονεις τους και να τους βλεπουν ηρεμους και καλα.

Για σκεφτειτε λιγο, αν στη σημερινη σας θεση ερθει αυριο μεθαυριο η κορη σας τι θα της λεγατε? Κανε τουμπεκι και ανεξου τα παντα για να μη διαλυσεις την οικογενεια σου? Γιατι με το να ανεχομαστε συμπεριφορες και να διατηρουμε νεκρες σχεσεις εισβαρος της ευτυχιας μας αυτα τα μηνυματα παιρναμε και στα παιδια μας...

Δεν μιλαω προσωπικα για καμια, μην παρεξηγηθω, απλα λεω καποιες σκεψεις μου...

[tzoutzouka]

Γιατί βρε νεφέλη μου όπως και να το κάνεις, θα είναι μπαμπάς του σαββατοκύριακου, το έχω δει σε πολλά ζευγάρια γύρω μου που έχουνε χωρίσει κι οι καταστάσεις που περνάνε είναι πολύ επώδυνες. Αφετέρου προσπαθώ να καταλάβω - και γιαυτό μιλάω σε σας - αν τα πράγματα είναι τόσο σοβαρά ή εγώ με την απειρία μου δεν τα βλέπω καθαρά ή τα βλέπω πιο σοβαρά απ' ότι είναι. Μήπως όλα τα ζευγάρια έχουν αυτά τα προβλήματα κι εμένα μου φαίνονται βουνό? Μήπως όποιον άντρα και να διάλεγα θα είχε τις ανισορροπίες του και τις παραξενιές του? Μήπως είναι απλά ο πρώτος καιρός του γάμου και θέλουμε χρόνο να μάθουμε ο ένας τον άλλον και πως να λειτουργούμε?

 

Όπως και νά' χει δεν τό' χω εύκολο να πάρω διαζύγιο, δεν μου είναι εύκολη απόφαση, όσο και να το λέω μέσα στα νεύρα μου. Αν δεν εξαντλήσω τελείως τα περιθώρια, διαζύγιο δεν παίρνω. Ναι όταν νευριάζει είναι νευράκιας, αυταρχικός, λέει τεράστιες βλ@κείες που δεν πιστεύει πάνω στα νεύρα του και είναι και ανώριμος. Αξίζει γιαυτό να διαλύσω μια οικογένεια? Δεν ξέρω...

[STAUROULA]

να σου πω κατι οχι δεν χωριζει κανεις ετσι ευκολα και ειδικα οταν υπαρχει ενα παιδι στην μεση, πρωσοπικα αυτα που περνας τα θεωρω πταισματα μπροστα σε αλλα που εχω ακουσει και παρολα αυτα δεν χωριζαν.

 

ολα στην ζωη ειναι φασεις που τις αντεχεις η οχι

 

και το λεω αυτο γιατι εγω ειμαι 13 χρονια με τον αντρα μου τα 3 σαν παντρεμενοι και εχουμε περασει απο ολες τις φασεις: του τρελου ερωτα τις ξενερας απο μερια μου η απο μερια του απο την φαση δεν θελω να μ ακουμπας να μου μιλας, το να βριζομαστε σαν νταλικιεριδες πανω στα νευρα μας απο ολες σου λεω και τωρα ειμαστε μια χαρα εχουμε βρει τις ισσοροπιες μας ναι εχουμε ξεσπασματα αλλα ειναι μηδαμινα και για χαζους λογους.

γενικα ειμαι τις αποψεις οτι πρεπει να το φιλοσοφισεις το θεμα τα νευρα και τα ζορια ειδικα οταν ερχονται σε λαθος στιγμες τα κανουν χειροτερα εισαι κουρασμενη και εκεινος το ιδιο αντι να το διαλισετε ηρεμηστε ακομα και αν ζειτε μασα στο σπιτι σαν ξενοι για καποιο διαστημα, ενα παιδι μεσα σε ενα ζευγαρι καποιες φορες δυσκολευει τα πραγματα και θελει χρονο για να προσαρμοστει

 

κανε υπομονη ολα θα αλλαξουν αρκει και επιμενω σε αυτο να μην ειστε παντα ετοιμοπολεμοι

 

φιλια

[tstella]

Καλησπέρα και από εμένα.

tzoutzouka όλοι έχουμε περάσει άσχημες καταστάσεις είτε έχουμε μια απλή σχέση είτε γάμο.Το ότι διάλεξες να κάνεις οικογένεια με τον συγκεκριμένο άνθρωπο σημαίνει ότι τον αγάπησες γι'αυτό που είναι.

Ο χαρακτήρας του ήταν πάντα έτσι ή τώρα άλλαξε?Μήπως συμβαίνουν διάφορα άλλα πράγματα που σας επηρεάζουν και όλο αυτό σας βγαίνει σε γκρίνια και καυγάδες?Και σε σένα όχι μόνο στον άντρα σου.

Αυτό που πρέπει να σκεφτείς είναι αν είσαι ευτυχισμένη μαζί του και αν σου προσφέρει όλα αυτά που ήθελες.

Βάλτε τα πράγματα κάτω και δείτε τί είναι αυτό που σας έφερε σε αυτή τη κατάσταση,αν αυτό μπορεί να διορθωθεί και με ποιο τρόπο.Όταν θα το κάνετε αυτό όμως να είσαστε ήρεμοι.

Το διαζύγιο σίγουρα δεν είναι εύκολη υπόθεση.Και πάνω απ'όλα για το παιδί.Απ'την άλλη όμως δεν είναι ωραίο για το ίδιο το παιδί να μεγαλώνει με ένταση και καυγάδες.

[ANNA27!]

σαφώς και όλα τα ζευγάρια έχουν προβλήματα, τίποτα δεν είναι απόλυτα τέλειο και δε κρατάει για πάντα.

το διαζύγιο είναι πολύ δύσκολη υπόθεση και δεν είμαι καθόλου υπέρ.

κι όχι μόνο για τα παιδιά, για κανέναν.

αν όμως υπάρχουν αξεπέραστα προβλήματα που κρατάνε πολύ καιρό δεν είναι προτιμότερο να τα περνάνε και τα παιδιά.

ούτε στο κάνε υπομονή συμφωνώ, αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο.

ψυχραιμία και σωστή σκέψη κι απ τις δύο πλευρές, πολλή κουβέντα...

τα προβλήματα πρέπει να λύνονται εν τη γεννέση τους.

αν δε λύνονται ναι τότε το ζευγάρι πρέπει να απομακρύνεται.

κανενός δε του αξίζει να μαυρίζει τη ζωή του και τη ζωή των παιδιών του

είναι μικρή η ζωή, η ψυχική και η σωματική μας ακεραιότητα έχουν πρώτη θέση.

[melina_m]

η δική μου συμβουλή είναι να αρχίσεις να επαινής τον άντρα σου.

να αρχίσεις να του λες ποσο υπέροχος αντρας είναι που δεν σου φωνάζει και ποσο πολύ σου αρέσει που σου έχει εμπιστοσύνη στο μεγάλωμα του παιδιού σας.

ειναι σημαντικό να του λες συγκεκριμένα πράγματα που σου αρέσουν στην σχέση σας.

ο άλλος κολακεύεται όταν ακουει να τον παινεύουν και ασυνείδητα συνεχίζει κάνει με περισσότερη προσπάθεια τα πράγματα για τα οποία τον επαινεις.

είναι εθιστικό και συνάμα ωραίο καθώς όλοι μας αναζητούμε την αποδοχή και την αναγνώριση του συντρόφου μας.

[elenik]

tzoutzouka εχω την αισθηση οτι... ζηλευει!

Σου λεει νυχτα χωρις την μικρη , γυρισα και ειναι ανανεωμενη και δεν της ελειψα.:lol:

νομιζω οτι θα κανει πολυυυυ καιρο να ξαναφυγει και με εψαχνε αφορμη να τσιριξει χωρις να φανει οτι ζηλευει και πεσει ο εγωισμος του στο πατωμα (καθοτιν ματσο αντρας).

Γνωμη μου βεβαια μπορει να πεφτω και εξω αλλα... αυτο μου κατσε και διαβαζοντας την αρχη ελεγα το μπαμ ποτε το εκανε?

[ngeo23]

ζηλευει ή οχι, του λειπεις ή όχι εεεεε, αμαν πια! δηλαδη αν το παιδι εμενε με τη μανα του θα ελεγε τιποτα;;;;

απλα πιστευω οτι κατι εψαχνε να βρει και βρηκε αυτο για να σου την πει. Αυτο που μου τι σπαει περισσοτερο (ξερεις και απο τα δικα μου) ειναι οτι και δεν κανουν τιποτα και δινουν και συμβουλες η καλυτερα διαταγες για το τι θα κανεις, πως και ποτε και ξαφνικα, κατι να παει στραβα εισαι και κακη μανα!

αν ηθελε να ειναι ενταξει (οπως φανταζεται αυτος ) το παιδι του να καθοταν να το κανει μπανιο ο ιδιος!

δεν δινω καμια συμβουλη γιατι ειμαι σε "βρασμο" να το πω καλυτερα και δεν ξερω τι θα ειναι σωστο.

Αγνοησε τον αλλα αν εμενα θελει καυγα, δεν μπορω δυστυχως να του τον στερησω και γινομαστε μπιλιες!

[mor@ki_K]

Αυτο που μου τι σπαει περισσοτερο (ξερεις και απο τα δικα μου) ειναι οτι και δεν κανουν τιποτα και δινουν και συμβουλες η καλυτερα διαταγες για το τι θα κανεις, πως και ποτε και ξαφνικα, κατι να παει στραβα εισαι και κακη μανα!

αν ηθελε να ειναι ενταξει (οπως φανταζεται αυτος ) το παιδι του να καθοταν να το κανει μπανιο ο ιδιος!

 

 

Μπράβο κούκλα μου πές τα!!!!!!!!!

Βαρέθηκα να ακούω πια για ξερόλες συζύγους που τα ξέρουν όλα και μόνο λόγια είναι και διαταγές. Χειρότεροι και από τις μάνες τους έχουν καταντήσει!

[tzoutzouka]

καλημέρα

 

είναι η τρίτη μέρα που δεν του μιλάω, είμαστε στο ίδο σπίτι σαν ξένοι, εγώ κλεισμένη στον κόσμο μου κι αυτός μουτρωμένος, προσπαθεί να μου πιάσει κουβέντα αλλά εγώ τίποτα. Δεν έχω κουράγιο να τα ξαναβρούμε και όποτε του ανεβεί η πίεση να με ξανακάνει κομμάτια. Κάτι έχει σβήσει μέσα μου και δεν θέλω να προσπαθήσω για τίποτα. Μέσα μου στενοχωριέμαι και θυμάμαι τις καλές μας στιγμές. Αλλά εγώ θέλω τον άνθρωπο που είχα παλιά όχι αυτόν τον ξένο που βλέπω τώρα. Δεν θέλω να πιστέψω ότι τόσα χρόνια με κορόιδευε κι έδειχνε άλλον εαυτό. Θεωρώ όμως ότι δεν έχει την παιδεία ή απλά δεν με αγάπησε ποτέ τόσο πολύ όπως εγώ για να μου φερθεί τρυφερά και με αληθινή αγάπη. Δεν θέλω πια να τον έχω δίπλα μου γιατί ξέρω ότι δεν θα αλλάξει, έτσι θα είναι για μια ζωή και το λάθος είναι δικό μου που δεν το παραδεχόμουνα νωρίτερα επειδή τον αγαπούσα κι επειδή μου είχε δείξει την τρυφερή πλευρά του κάποτε. Δεν ξέρω τι θα κάνω, είμαι γεμάτη σκέψεις ή μάλλον προσπαθώ να μην τον σκέφτομαι. Τον αγαπάω ακόμα αλλά δεν θα του επιτρέψω να με ξαναπληγώσει με την άγαρμπη συμπεριφορά του, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα χωρίσουμε. Ίσως όλα αυτά να σημαίνουν ότι τελικά, δεν ταιριάζουμε κι ότι είμασταν πολύ ανώριμοι για να το δούμε πιο πριν. Ισως λέω και βλακείες και θα πρέπει απλά να δεχτώ ότι είναι ένας άνθρωπος που αντιδράει υπερβολικά. Δεν ξέρω ακόμα..

 

Κορίτσια...σας ευχαριστώ πολύ όλες σας που ασχολείστε με το θέμα μου, ακόμα κι αν πιστεύετε ότι τα παραλέω...(εμότικον που ντρέπεται φριχτά)

[xara4]

Κοριτσαρα ξεκαθαρισαι την κατασταση μεσα σου .......Η ζωη ειναι πολυ ωραια για να χαλαμε τα καλυτερα μας χρονια με τετοιες καταστασεις.........Για μενα καλυτερα μακρια και αγαπημενοι τροπος του λεγειν δηλ............

[mitaki]

Κοπέλα μου νομίζω ότι απλά ζήλεψε και φοβήθηκε ότι δεν τον έχεις πια ανάγκη. Προσπάθησε να ηρεμήσεις και να δεις και την καλή πλευρά του πράγματος!!!! Ναι υπάρχει!!!! Σε αγαπάει!!!!! και ζηλεύει και υποφέρει μέσα του. Η μάνα σου ήταν μόνο αφορμή για να ξεσπάσει τη ζήλεια του χωρίς να το παραδεχτεί. Όσο για τη δική σου ψυχολογία είναι λογικό να αισθάνεσαι κουρασμένη και απογοητευμένη. Αν ηρεμήσεις λίγο θα δεις ότι σίγα σιγά και με το μαλακό θα μπορέσετε να βρείτε μια άκρη μια ακρούλα να πιάσετε τη σχέση σας από την αρχή. Έτσι πιστεύω, εγώ αυτό τουλάχιστον έζησα μετά από πολλούς καυγάδες πολλές καλυμένες ζήλειες, πολλές αντιπαραθέσεις για πεθερές, και αδερφό, για δουλειές στο σπίτι, για συμπεριφορά ανάρμοστη κλπ κλπ. Ήθελαν όλα το χρόνο τους και ηρεμία και ψυχραιμία. Τώρα πια 2 χρόνια μετά, όλα είναι καλύτερα. Όχι τέλεια, αλλά καλά. Φυσικά και μαλλώνουμε αλλά... εντάξει όλοι μαλλώνουν, πως να το κάνουμε τα τέλεια ζευγάρια είναι για τα παραμύθια, ζούμε όμως καλά με αγάπη, σεβασμό και φροντίδα. Και στις άσχημες στιγμές... ε ένας χαμός γίνεται αλλά επανερχόμαστε. Προσπάθησε να πάρεις απόσταση από τα πράγματα που περνάς και να δεις πιο ψύχραιμα και αντικειμενικά την όλη κατάσταση. Έτσι σιγά σιγά θα βρεις και την λύση τη δική σου.

[νεφελη]

Ξεκαθαρισε τι θες εσυ, τι εισαι διατεθειμενη να δεχτεις και τι οχι προκειμενου να σωσετε το γαμο σας και δες και τι εναλλακτικες εχεις. Ηρεμα και με ψυχραιμια, αφου ηρεμησεις ομως. Μετα πες του να σκεφτει εκεινος τι θελει και τι ειναι διατεθειμενος να κανει και την επομενη μερα καθιστε οσο ηρεμα γινεται και βαλτε τα κατω. Εξηγησε του ακριβως τι νιωθεις και τι θελεις (πες του να μη σε διακοψει καθολου μεχρι να τελειωσεις) μετα αστον να μιλησει κ εκεινος (αστον να πει οτι θελει μεχρι να τελειωσει χωρις να τον διακοψεις καθολου οτι κ να πει). Κ μετα αφου ακουσετε ο ενας τον αλλο συζητηστε, μαλωστε κ αποφασιστε τι θα κανετε. Απλα μην τον αφησεις να σε τουμπαρει με διαφορα, να εισαι συγκεκριμενη σε αυτα που θες κ απολυτη. Κ δειξε αποφασισμενη για ολα. Συνηθως εκμεταλευονται το γεγονος οτι οι γυναικες σκεφτονται το παιδι κ δε θελουν να διαλυσουν το γαμο ετσι. Ομως σκεψου πανω απο ολα και τον εαυτο σου. Αν εισαι εσυ καλα θα εισαι κ καλυτερη μαμα για τα παιδια σου..

[Lena + Sourloulou]

Κοριτσάρα μου, τον θέλεις και τρελαίνεσαι κι αυτός σε θέλει και ζβουρλίζεται. Οσο πιο γρήγορα το καταλάβεται κι οι δύο τόσο το καλύτερο. Κι όλα τα άλλα είναι απλά παιχνίδια για να γίνει η σχέση πιο...πικάντικη!

 

Δε χωρίζεις από μια σχέση όταν το θες τον άλλον, χωρίζεις όταν εχεις ξενερώσει τόσο πολύ που βαριέσαι ακόμα και μούτρα να του κρατήσεις!

 

Δεν κανονίζεις καμία πονηρη κατάσταση για το βράδυ, να τον αποπροσανατολίσεις εντελώς;

[bousbouko]

Ξεκαθαρισε τι θες εσυ, τι εισαι διατεθειμενη να δεχτεις και τι οχι προκειμενου να σωσετε το γαμο σας και δες και τι εναλλακτικες εχεις. Ηρεμα και με ψυχραιμια, αφου ηρεμησεις ομως. Μετα πες του να σκεφτει εκεινος τι θελει και τι ειναι διατεθειμενος να κανει και την επομενη μερα καθιστε οσο ηρεμα γινεται και βαλτε τα κατω. Εξηγησε του ακριβως τι νιωθεις και τι θελεις (πες του να μη σε διακοψει καθολου μεχρι να τελειωσεις) μετα αστον να μιλησει κ εκεινος (αστον να πει οτι θελει μεχρι να τελειωσει χωρις να τον διακοψεις καθολου οτι κ να πει). Κ μετα αφου ακουσετε ο ενας τον αλλο συζητηστε, μαλωστε κ αποφασιστε τι θα κανετε. Απλα μην τον αφησεις να σε τουμπαρει με διαφορα, να εισαι συγκεκριμενη σε αυτα που θες κ απολυτη. Κ δειξε αποφασισμενη για ολα. Συνηθως εκμεταλευονται το γεγονος οτι οι γυναικες σκεφτονται το παιδι κ δε θελουν να διαλυσουν το γαμο ετσι. Ομως σκεψου πανω απο ολα και τον εαυτο σου. Αν εισαι εσυ καλα θα εισαι κ καλυτερη μαμα για τα παιδια σου..

 

το νεφελακι με καλυψε απολυτα. επισης τzoutzouka μου οπως ηδη ξερεις και εγω ειμαι σε διαδικασια διαζυγιου, αλλα η μικρη βλεπει τον πατερα της μερα παρα μερα, διοτι δεν εχω κανενα δικαιωμα να της τον στερησω.βεβαιω δεν συγκρινεται με το να ειναι στο σπιτι και οι δυο γονεις αλλα αν δεν γινεται αλλιως υπαρχουν τροποι για οσο το δυνατο καλυτερες συνθηκες. εχω κανει μοτο μου το εξης : καλυτερα μια χωρισμενη αλλα ηρεμη μανα παρα μια παντρεμενη νευροψυχωτικη μαμα

ευχομαι να βρεις τις ισορροπιες σου , φιλια