Εργατική Πρωτομαγιά

[Λέγκω]

Για να μην ξεχνιόμαστε...

 

Πως γεννήθηκε η Εργατική Πρωτομαγιά http://www.sansimera.gr/archive/articles/show.php?id=256&feature=Labour_Day

 

Επίσης...

 

Η Πρωτομαγιά, ως διεθνής μέρα της εργατικής τάξης, αλληλεγγύης των εργατών όλου του κόσμου και «επιθεώρησης των δυνάμεων του προλεταριάτου», ουσιαστικά καθιερώθηκε στη χώρα μας πριν από 90 χρόνια. Η πρώτη οργανωμένη και μαζική εργατική Πρωτομαγιά γιορτάστηκε το 1919. Μάλιστα, όχι την 1η Μαϊου, αλλά στις 18 Απριλίου, σύμφωνα με το νέο ημερολόγιο κι όχι το παλιό, που ίσχυε ακόμη στη χώρα. Η καινοτομία προκάλεσε κακεντρεχή σχόλια...

 

Από τότε ακριβώς η «μέρα της εργατιάς» άρχισε να γιορτάζεται με γενική απεργία και μαχητικές διαδηλώσεις σε όλη τη Ελλάδα. Οι προηγούμενοι γιορτασμοί (1890-94) ήταν υπόθεση σχετικά λίγων σοσιαλιστών (Καλλέργης, Δρακούλης) στην Αθήνα, ενώ το επόμενο διάστημα ήταν περιορισμένοι, όταν γιορτάζονταν (Θεσσαλονίκη 1909-1912, Αθήνα 1912 και 1916).

Ο εορτασμός του 1919 οργανώθηκε από τη Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος και το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος, που είχαν ιδρυθεί τον προηγούμενο χρόνο (Οκτώβριος - Νοέμβριος 1918).

Γιορτή με απεργία

Η ΓΣΕΕ από το ιδρυτικό της ακόμη συνέδριο είχε θεσπίσει ότι θα γιορτάζεται η Πρωτομαγιά με απεργία, ακολουθώντας το νέο ημερολόγιο για λόγους διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Την περίοδο που ετοιμάζεται ο εορτασμός στην Ελλάδα ισχύει ακόμη ο στρατιωτικός νόμος, η κυβέρνηση Βενιζέλου συμμετέχει με στρατεύματα στη διεθνή επέμβαση για κατάπνιξη της σοσιαλιστικής επανάστασης στη Ρωσία, ενώ διεξάγονται συνομιλίες για τη συνθήκη τερματισμού του Α Παγκοσμίου Πολέμου στο Παρίσι. Η Ελλάδα ετοιμάζεται για τη μικρασιατική εκστρατεία και εκείνες τις μέρες παίρνει το «πράσινο φως» για την απόβαση στη Σμύρνη (Μάιος 1919).

Οι διαφορετικές απόψεις για τα μεγάλα θέματα της χώρας διαπερνούν και τη νεοσύστατη ΓΣΕΕ. Η διοίκηση, που αναδείχτηκε στο καταστατικό της συνέδριο (250 αντιπρόσωποι που εκπροσωπούσαν 65.000 εργάτες), ελέγχεται από τη βενιζελική παράταξη. Μειοψηφούν οι σοσιαλιστές, που ανήκουν στο ΣΕΚΕ.

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Ε. Μαχαίρας (φανατικός βενιζελικός) επιδιώκει να μην εορταστεί η Πρωτομαγιά «ένεκα των εξαιρετικών εθνικών περιστάσεων».

Αντίθετη γνώμη έχει η μειοψηφία (5 από τους 11 της διοίκησης), η οποία με βάση την απόφαση του Α Πανεργατικού Συνεδρίου προχωρά στην εξαγγελία και την προετοιμασία του εορτασμού.

Δεν έχει μόνο τη νομιμότητα με το μέρος της, αλλά και τον επαναστατικό άνεμο που φυσάει εκείνη την εποχή στην Ευρώπη. Επειτα από χρόνια κυριαρχίας του εθνικισμού και παύσης των διεκδικητικών και ταξικών αγώνων, λόγω του πολέμου, η 1η Μάη επιστρέφει στις ρίζες του 1889-1890, όταν ορίστηκε ως διεθνής μέρα της εργατιάς.

Θα εορταστεί αγωνιστικά, εκτός από την Αθήνα, σε Θεσσαλονίκη, Πειραιά, Βόλο, Λάρισα, Σύρο, Καρδίτσα, Λαμία, Λιβαδειά, Κατάκολο, Μυτιλήνη, Χίο, Αργοστόλι. Πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις θα γίνουν ακόμη σε Χαλκίδα, Καλαμάτα, Κέρκυρα, Καβάλα, Δράμα, Ιωάννινα, Αγρίνιο κ.α.

Η εκτίμηση των σοσιαλιστών ήταν πως η απεργία εκείνη την ιστορική Πρωτομαγιά αγκάλιασε 30.000 μόνο σε Αθήνα - Πειραιά.

Ο εορτασμός στη Θεσσαλονίκη και στον Βόλο

Απεργοί εργαζόμενοι της Θεσσαλονίκης σε πρωτομαγιάτικη φωτογραφία μετά την ίδρυση της ΓΣΕΕ και του ΣΕΚΕ. Η πολυεθνική πόλη είχε καθοριστική συμβολή στη γέννηση του οργανωμένου ελληνικού εργατικού και σοσιαλιστικού κινήματος.

Λαμπρότητα

Πολύ μεγάλη ήταν η συμμετοχή των εργατών της Θεσσαλονίκης στην πρωτομαγιάτικη απεργία της 18ης Απριλίου. Η βασική συγκέντρωση έγινε στο εξοχικό καφενείο «Πάνθεον» και ο εορτασμός συνεχίστηκε ως το βράδυ στο δάσος του Σέιχ Σου.

Ενθουσιασμός

Εντυπωσιακές ήταν οι πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις στον Βόλο. «Υπερτρισχίλιοι» συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία, όπου «αι ζητωκραυγαί ήσαν ατελεύτητοι υπέρ της εργατικής τάξεως και του σοσιαλισμού».

Ο εορτασμός συνεχίστηκε στην εξοχή Τσιμπούν «εν πλήρει τάξει και ενθουσιασμώ»...

Χωρίς συγκρούσεις

Ο σοσιαλιστικός Τύπος κάνοντας τον απολογισμό της Πρωτομαγιάς γράφει με δόση υπερβολής: «Κατά τας συγκεντρωθείσας πληροφορίας από τα διάφορα μέρη της Ελλάδος 100.000 περίπου εργάται εόρτασαν την Πρωτομαγιά. Χωρίς δυστυχήματα, χωρίς θύμα κανέν, καμίαν σύγκρουσιν, πράγμα πρωτοφανές για την παγκόσμιον Ιστορίαν.

ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ

Με σημαίες και λάβαρα της Διεθνούς...

Στην Αθήνα και στον Πειραιά ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς του 1919 συνάντησε πολλά εμπόδια. Αρχικώς προβλέπονταν προσυγκεντρώσεις των εργατών κάθε κλάδου στα γραφεία των σωματείων, πορείες προς την κεντρική συγκέντρωση στο Θησείο και μετάβαση στου Ρέντη, όπου θα συναντιόνταν οι απεργοί της Αθήνας και του Πειραιά. «Αι ώραι αι απογευματιναί θα διατεθούν διά γεύμα, διδασκαλίαν, διαλέξεις, ψηφίσματα...», αναφερόταν στο πρόγραμμα.

Ο εορτασμός θα ολοκληρωνόταν με συγκεντρώσεις στο ΕΚΑ και το συνδικάτο «Πρόοδο» του Πειραιά, ενώ επιτροπή θα επέδιδε το πρωτομαγιάτικό ψήφισμα στην κυβέρνηση.

Κάθε σωματείο όφειλε να ορίσει «επόπτες», με ειδικά σήματα αναγνώρισης, για να διασφαλιστεί η τάξη. «Πας εκτροχιασμός προς οινοποσίαν θα απαγορευθή αυστηρώς», υπογράμμιζαν οι διοργανωτές.

Η κυβέρνηση απαγόρευσε τις προσυγκεντρώσεις και τις απογευματινές συγκεντρώσεις, αλλά και την 24ωρη απεργία στον ηλεκτρισμό και τις συγκοινωνίες. Πήρε, μάλιστα, και στρατιωτικά μέτρα, ενώ προχώρησε σε συλλήψεις «πρωταιτίων» και «καταγραφή των απεργών».

Οι εργάτες ηλεκτρισμού και συγκοινωνίας, τελικά, θ απεργήσουν μετά τις 12 μ.μ και τα σωματεία θα καλέσουν τους εργάτες να συγκεντρωθούν κατευθείαν στον Ρέντη.

Παρά τις απαγορεύσεις και την παρουσία στρατού έξω από το εργοστάσιο Ηλεκτρισμού, τα σωματεία και τα γραφεία του ΣΕΚΕ ο εορτασμός θα σημειώσει πρωτοφανή επιτυχία. Θα γίνει με υποδειγματική τάξη, χάρη στα μέτρα που πήραν τα σωματεία και η «εργατική αστυνομία».

Οι εργάτες μεταβαίνουν από το πρωί στον Ρέντη, με όλα τα μέσα, ενώ αργότερα καταφθάνουν οργανωμένα οι σιδηροδρομικοί, προκαλώντας ενθουσιασμό. Αυτοί «έκλεψαν την παράσταση», καθώς προσήλθαν στη συγκέντρωση έχοντας σχεδιασμένο στην πλάτη τους με κιμωλία τον αριθμό «8». Ετσι προβάλλανε το βασικό αίτημα για οκτάωρη δουλειά.

Η ψυχή της συγκέντρωσης, όπως γράφει ο σοσιαλιστικός Τύπος, ήταν η ένωση ηλεκτροτεχνιτών, σιδηροδρομικών και τροχιοδρομικών, που κατέβηκαν με λάβαρα και σημαίες και το συνδικάτο «Πρόοδος». Αλλά και η νεολαία του ΣΕΚΕ, με τα εργατικά τραγούδια της και τη Διεθνή.

Μετά το μεσημέρι, όταν γίνονται οι ομιλίες και εγκρίνεται το ψήφισμα, οι συγκεντρωμένοι υπολογίζονται από τους διοργανωτές γύρω στις 10.000. Ο κυβερνητικός Τύπος, σε μια ευρύτερη απόπειρα υποβάθμισης του εορτασμού και της συμμετοχής στην απεργία, γράφει για 1.500-4.000 εργάτες.

Ομιλητές ήταν ο Αχ. Χατζημιχάλης και ο Γ. Παπανικολάου εκ μέρους της ΓΣΣΕ, ο Στ. Κόκκινος από το ΣΕΚΕ. Στιγμάτισαν «την αθλιότητα των συνθηκών υπό τας οποίας ζουν οι εργάται, υφαίνοντες τα μεταξωτά των πλουσίων για να γυρίζουν αυτοί γυμνοί, κτίζοντες τα μέγαρα εκείνων για να κατοικούν αυτοί στας τρώγλας». Εκείνος, όμως, που θα ξεσηκώσει τους συγκεντρωμένους, με την ομιλία του, είναι ο Α. Μπεναρόγια. Ο Θεσσαλονικιός εργατικός ηγέτης ήταν από τους ιδρυτές του οργανωμένου σοσιαλιστικού κινήματος και πολύ γνωστός για τους αγώνες του. Σε φίλους και ταξικούς εχθρούς...

«Είμεθα άπειροι, αλλά...»

«Αι πιέσεις, τα εμπόδια δεν μας απελπίζουν. Είμεθα ακόμη άπειροι, είμεθα αρχάριοι. Η Πρωτομαγιά όλων των εργατών του κόσμου είναι αρχή της αναγεννήσεως. Αναγεννόμεθα, οργανούμεθα. Μια νέα ζωή ήδη αρχίζει για μας, μια νέα ελπίδα μας ενθαρρύνει... Στην τιμία Ελλάδα απομένει να βάλη και εδώ τα θεμέλια του νέου κόσμου, που οικοδομείται (εννοεί τη Σοβιετική Ενωση)...» (Από την ομιλία του Μπεναρόγια στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση)

Ωριμότητα και ρεαλισμός

Το πρωτομαγιάτικο ψήφισμα της συγκέντρωσης στου Ρέντη ήταν προσαρμοσμένο «στας συνθήκας του τόπου». Πέραν των εργατικών ζητημάτων (ωράριο, μέτρα κατά της ανεργίας, συνδικαλιστικές ελευθερίες). Η μετριοπάθεια προκάλεσε κάποια σχόλια, τα οποία διασκεδάστηκαν και «καλύφτηκαν» από δήλωση στελεχών του ΣΕΚΕ. Σύμφωνα μ αυτή σεβόμενο την οργανωτική επιτροπή των σωματείων που είχε την ευθύνη συγκέντρωσης «επιφυλάσσεται να κάμει λόγον περί των απαιτήσεων του κόμματος εις άλλην ευκαιρίαν».

Ουδείς ανώτερος του λαού

«Σήμερον εις όλας τας χώρας του κόσμου η εορτή της Πρωτομαγιάς θα είναι μια λαϊκή διαμαρτυρία εναντίον των κακώς εχόντων κοινωνικών πραγμάτων. Ούτω και η εργατική τάξις της Ελλάδος έχει και αυτή τα αιτήματά της. Εάν ο ελληνικός λαός δεν είχε αιτήματα, εάν δεν εζήτη την βελτίωσιν της τύχης του και της ζωής του δεν θα ήτο λαός ζωντανός, βιώσιμος...Τα αιτήματά μας... είναι αιτήματα του λαού και ουδείς δύναται να υπάρχη ανώτερος από την θέλησιν του λαού» (από το πρωμαγιάτικο ψήφισμα)

Ο ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Ημέρα «θριάμβου της εργατικής ιδέας...»

«Θρίαμβο της εργατικής ιδέας» χαρακτήρισε ο σοσιαλιστικός Τύπος τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς του 1919. Εντύπωση σε όλους προκάλεσε η ωριμότητα με την οποία τιμήθηκε η διεθνής μέρα των εργατών, παρά τις προβλέψεις των κυβερνητικών συνδικαλιστών περί του αντιθέτου.

Ακόμη και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ε. Ρέπουλης, στον οποίο επιδόθηκε το πρωτομαγιάτικο ψήφισμα, έδωσε συγχαρητήρια στους διοργανωτές.

Αντιθέτως ο αντισοσιαλιστικός Τύπος διακήρυσσε το περιθωριακό της κινητοποίησης. «Τίποτε δεν άλλαξε» στην καθημερινή ζωή έγραφε. Μόνο λίγη ταλαιπωρία από τη διακοπή των συγκοινωνιών διαπίστωνε...

Το εχθρικό πνεύμα συμπυκνώνει η εφημερίδα «Εστία», που γράφει για τη συγκέντρωση:

«Χίλιοι πεντακόσιοι κατόρθωσαν με τόσας από μηνών προπαρασκευάς και τυμπανοκρουσίας και τόσας ελκυστικάς επαγγελίας να συγκεντρωθούν εις τον Ρέντην και μεταξύ αυτών πλείστοι όσοι οι από άκακον εργατικήν ιδέαν παρασυρθέντες εις την παγίδα που εστήνετο. Αλλά και αν ήσαν «δέκα χιλιάδες», ως ηθέλησαν να τους παραστήσουν, μένουν πενήντα ακόμα και πλέον χιλιάδες εργατών αληθινών...».

Τις προηγούμενες μέρες κι ενώ είχε αρχίσει η προετοιμασία του εορτασμού η ίδια ρωτούσε: «Διά ποίον Σοσιαλισμόν της Ελλάδος γίνεται λόγος; Πού είνε τα γραφεία του; Ποίος ή ποίοι είνε οι αρχηγοί του; Ποία τα όργανά του; Το πρόγραμμά του, οι σκοποί του, οι οπαδοί του, ποία;».

Μετά τη συγκέντρωση οι σοσιαλιστές βρήκαν την ευκαιρία να δώσουν την απάντηση. Εγραφε ο «Ριζοσπάστης» σε άρθρο του: «Είμεθα αι 30 χιλιάδες τίμιοι εργάται που δεν ειργάσθησαν χθες, είμεθα αι δέκα χιλιάδες που συνεκεντρώθησαν εις τον Ρέντη. Τα γραφεία μας είνε εκείνα προ των οποίων εστήσατε τα πολυβόλα σας και αι εφημερίδες μας εκείναι που έχουν την μεγαλυτέραν κυκλοφορίαν. Είμεθα οι τίμιοι και οι θαρραλέοι αγωνιστές, τους οποίους δεν επτόησαν τα μέτρα σας, αλλ ούτε και παρέσυρεν ο θρίαμβος. Διότι αποβλέπομεν εις σκοπούς ευγενείς και ηθικούς. Ολος ο κόσμος εις την Ελλάδα μας εγνώρισε πλέον. Σεις μας εγνωρίσατε;».

ΤΑΚΗΣ ΚΑΤΣΙΜΑΡΔΟΣ

[Λέγκω]

Εδώ υπάρχουν διάφορα κείμενα σχετικά με την Πρωτομαγιά http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1022679

[Μίκα]

Ευτυχώς που υπήρξαν και αυτοί...

 

Ουπς! ξέχασα δεν είναι απεργία, είναι αργία

 

Λοιπόν, που θα πάμε αύριο να...ψήσουμε κανένα σουβλάκι;;;

[Λέγκω]

http://www.youtube.com/watch?v=eQ63fRHdJN4&feature=related

 

(γμτ δεν βρήκα το "Απεργία" )

[Μίκα]

Ευχαριστούμε Λέγκω!

[vouraikos]

εεετσι μπραβο ........γιατι αυριο θα μας πριξουνε με τα λουλουδακια που ανθιζουν και τις μελισουλες που κανου μπιζζζζζ!!!!

 

Αυτο ειναι η 1 Μαη! και φυσικα μεγαλη επιτυχια της "αλλης μεριας" , εγω το λεω κεφαλαιο, καπιταλισμο .....ειναι να το καταγραψουμε υποσυνηδιτα ως.....αργια.....ενω ειναι ΑΓΡΙΑ ΑΠΕΡΓΕΙΑ....!!!

 

αλλα στην κατασταση που ειναι η αριστερα, τι περιμενεις!!!!?????

[Λέγκω]

Πώς αμείβεται η Πρωτομαγιά

Η 1η Μαΐου ανήκει στις προαιρετικές αργίες, με απόφαση όμως του εκάστοτε Υπουργού Απασχόλησης χαρακτηρίζεται κάθε χρόνο σαν ημέρα υποχρεωτικής αργίας, βάσει του άρθρου 1 του Α.Ν. 380/68. Για φέτος η 1η Μαΐου που συμπίπτει με εργάσιμη ημέρα (Παρασκευή), καθορίστηκε ως ημέρα υποχρεωτικής αργίας με Υπουργική Απόφαση (αρ.πρωτ.13764/444/08-04-09).

 

Συγκεκριμένα, απαγορεύεται η απασχόληση των μισθωτών και η λειτουργία των επιχειρήσεων, εκτός από αυτές που λειτουργούν νόμιμα κατά τις Κυριακές και τις ημέρες αργίας όπως π.χ. επιχειρήσεις στον τομέα υγείας, τουρισμού, συγκοινωνίας, εργοστάσια συνεχούς λειτουργίας κλπ.

 

 

Ειδικότερα:

Α) Για τους εργαζόμενους που αμείβονται με ημερομίσθιο και δεν θα απασχοληθούν κατά την 1η Μαΐου δικαιούνται να λάβουν το καταβαλλόμενο ημερομίσθιό τους χωρίς καμία προσαύξηση.

Για τους εργαζόμενους που αμείβονται με ημερομίσθιο και θα απασχοληθούν κατά την 1η Μαΐου θα λάβουν το συνήθως καταβαλλόμενο ημερομίσθιο και προσαύξηση 75% που θα υπολογιστεί στο νόμιμο ωρομίσθιό τους για όσες ώρες απασχοληθούν. Β) Σε περίπτωση που αμείβονται με μηνιαίο μισθό, εάν η επιχείρηση λειτουργεί κατά τις Κυριακές και αργίες θα λάβουν μόνο προσαύξηση 75% που υπολογίζεται στο νόμιμο ωρομίσθιό τους για όσες ώρες απασχοληθούν, ενώ αν πρόκειται για επιχείρηση που αργεί και εκτάκτως λειτουργήσει την 1η Μαΐου θα λάβουν επιπλέον της προσαύξησης 75% (επί του νομίμου ωρομισθίου τους) και τόσα ωρομίσθια του καταβαλλόμενου μισθού για όσες ώρες απασχολήθηκαν.

Για το ΚΕ.Π.Ε.Α./ΓΣΕΕ

 

ΑΓΓΕΛΟΣ ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ

Μέλος του Δ.Σ. της Γ.Σ.Ε.Ε.

[Afroditi D]

Δεν είναι αργία είναι απεργία!

 

 

Πολλοί θα είναι οι νέοι άνθρωποι, και όχι μόνο, που ξέρουν ελάχιστα έως τίποτε για την Πρωτομαγιά. Αλλωστε, σε ποιο σχολείο να διδαχτούν για την ιστορία του Εργατικού Κινήματος, την πορεία των ταξικών αγώνων και συγκρούσεων της Εργατικής Τάξης με το κεφάλαιο; Για τους εργάτες και τις εργάτριες, τους ανθρώπους του μόχθου έχει σημασία να γνωρίζουν πότε και γιατί καθιερώθηκε η Πρωτομαγιά, ως μέρα γιορτασμού της Παγκόσμιας Εργατικής Τάξης. Αλλά και για το περιεχόμενο αυτού του γιορτασμού, με τον απολογισμό και το σχεδιασμό δράσης του εργατικού και λαϊκού κινήματος κάθε χώρας.

 

Κάνοντας μια πολύ σύντομη αναδρομή, πάμε πίσω, εκεί που τελείωνε ο εμφύλιος πόλεμος (1861 - '65) στην Αμερική, ανάμεσα στους Βόρειους και τους Νότιους, με νίκη των Βορείων. Αυτός ο πόλεμος στην πραγματικότητα ήταν μια σύγκρουση ανάμεσα στην αστική τάξη (Βόρειοι) και τους γαιοκτήμονες (Νότιοι). Με τη νίκη της αστικής τάξης, ο καπιταλισμός αρχίζει να αναπτύσσεται. Βοηθάει σ' αυτό η εξάλειψη της δουλείας, το μοίρασμα των κλήρων της κρατικής γης, ο αποικισμός δυτικών περιοχών, η κατασκευή σιδηροδρόμων και η μαζική εισροή μεταναστών που αποτελούσαν το φτηνό εργατικό δυναμικό.

Ο καπιταλισμός όμως, παρά την ανάπτυξή του, περνάει τις νομοτελειακές του κρίσεις. Συνέπειες των κρίσεων είναι η ανεργία, η εξαθλίωση και οι διωγμοί των μαύρων και των μεταναστών. Μέσα σε τέτοιες συνθήκες γεννιέται το εργατικό κίνημα, που είναι γεγονός ότι δυσκολεύεται στην ανάπτυξη και στον προσανατολισμό του. Η πολυεθνική σύνθεση της εργατικής τάξης μπαίνει εμπόδιο στη δημιουργία ενιαίου εργατικού κινήματος, γιατί η αστική τάξη στρέφει τη μια εθνότητα ενάντια στην άλλη. Η δημιουργία εργατικής αριστοκρατίας και ο καλλιεργούμενος φόβος για τους μετανάστες γίνονται τροχοπέδη για την οργάνωση του εργατικού κινήματος.

Το κυριότερο, όμως, είναι η απουσία του κόμματος της Εργατικής Τάξης, που θα οργάνωνε και θα καθοδηγούσε πολιτικά τις διεκδικήσεις των εργατών. Μέσα σ' ένα τέτοιο κλίμα, οι αναρχικές ιδέες βρίσκουν πρόσφορο έδαφος. Οι αναρχικοί Γερμανοί μετανάστες οργανώνονται και από τις εφημερίδες προπαγανδίζουν την ένοπλη εξέγερση. Ξεσπούν οι πρώτες απεργίες το 1877 (σιδηροδρομικοί - ανθρακωρύχοι). Αλλά στη δεκαετία του 1880, οι εργαζόμενοι πιο συνειδητοποιημένοι παλεύουν για το 8ωρο.

Η 1n Μάη του 1886

Την 1η Μάη του 1886 κηρύσσεται γενική απεργία μ' αυτό το αίτημα. Στις 3 Μάη στο Σικάγο απεργοί διαδηλώνουν ενάντια στους απεργοσπάστες ενός εργοστασίου, επεμβαίνει η αστυνομία, δολοφονούνται 6 εργάτες και γίνονται μαζικές συλλήψεις. Οι ηγέτες συλλαμβάνονται και 8 παραπέμπονται σε δίκη. Ενας βρέθηκε κρεμασμένος στο κελί του και 5 απαγχονίζονται. Ο αγώνας τους δεν πήγε χαμένος. Σε πολλές πολιτείες κατοχυρώνεται και νομοθετικά το 8ωρο.

Η Β' Διεθνής στο Παρίσι το 1889 καθιέρωσε την 1η Μάη ως Παγκόσμια Μέρα των αγώνων της Εργατικής Τάξης. Στη χώρα μας γίνονται προσπάθειες να εφαρμοστεί αυτή η απόφαση από τους ανοργάνωτους ακόμη εργάτες, με προτροπή του σοσιαλιστή Σταύρου Καλλέργη το 1890 με μια συγκέντρωση συμβολικού γιορτασμού στους στύλους του Ολυμπίου Διός. Τον επόμενο χρόνο, η προσπάθεια επαναλαμβάνεται.

Η πρώτη όμως οργανωμένη Εργατική Πρωτομαγιά γιορτάστηκε μαζικά (2.000 άτομα) στις 2 Μάη 1893 στο Καλλιμάρμαρο με αιτήματα για Κοινωνική Ασφάλιση, δώρο και Κυριακή αργία. Αιτήματα τόσο επίκαιρα και σήμερα. Οι ανάγκες του καπιταλισμού, βλέπετε, καταργούν μια σειρά δικαιώματα της εργατικής τάξης που ξαναγίνονται ζητούμενα.

Οι απεργίες για το χρόνο εργασίας είχαν ξεκινήσει λίγα χρόνια πριν με τους εργάτες των ναυπηγείων της Σύρου. Απαιτούσαν κατάργηση του 12ωρου και της 2ωρης δουλιάς της Κυριακής, που την έλεγαν «αγγαρεία», γιατί δεν την πληρώνονταν. Το 1882 απεργούν οι τυπογράφοι της Αθήνας, μετά οι μεταλλεργάτες του Λαυρίου, οι τυπογράφοι του Βόλου κ.λπ.

Οι αγώνες της Εργατικής Τάξης οργανώνονται πιο συστηματικά μετά την «έφοδο στον ουρανό» το 1917, την πρώτη απόπειρα για την οικοδόμηση της λαϊκής εξουσίας στη Ρωσία και την ίδρυση τον επόμενο χρόνο (1918 ) της ΓΣΕΕ και του ΣΕΚΕ, το οποίο στο 3ο Συνέδριό του (1924) μετονομάστηκε σε ΚΚΕ.

Αυξημένα καθήκοντα

Πολλές Πρωτομαγιές μπορούμε να θυμηθούμε, ηρωικές και ματωμένες, σταθμούς για το εργατικό και λαϊκό κίνημα της χώρας μας. Απ' αυτές παίρνουμε δύναμη και προχωράμε. Κοιτάμε μπροστά και οργανώνουμε την πάλη μας.

Στη φετινή Πρωτομαγιά είναι ανάγκη, όσο ποτέ, να εκφραστεί η αποφασιστικότητα και η δύναμη του εργατικού κινήματος, ώστε να παρεμποδίσει νέα αντιλαϊκά μέτρα, να διεκδικήσει λύση σε οξυμένα προβλήματα, να δημιουργήσει εξελίξεις τέτοιες, για να αποκτήσει ο λαός αυτοπεποίθηση, δύναμη και ικανότητα να συγκρουστεί με τα συμφέροντα των δυνάμεων του κεφαλαίου. Είναι ανάγκη να δυναμώσουμε το ΠΑΜΕ σε κάθε κλάδο και χώρο δουλιάς. Να απομονώσουμε κάθε φωνή συμβιβασμού και ηττοπάθειας, να στείλουμε μήνυμα ενότητας, αγώνα, διεκδίκησης.

Να ξεπερνάμε αδυναμίες και καθυστερήσεις στη δουλιά μας στα πρωτοβάθμια σωματεία για την εγγραφή και δραστηριοποίηση σ' αυτά νέων εργαζομένων. Να συμβάλλουμε στον προσανατολισμό του εργατικού ταξικού κινήματος στα σύνθετα προβλήματα που έχουν σήμερα οι νέοι εργαζόμενοι, οι γυναίκες και οι μετανάστες. Να αποκαλύπτουμε τις συνθήκες δουλιάς, αμοιβών, ασφάλισης και σπουδών της νεολαίας. Να συνεχίσουμε την ενημέρωση για τα προβλήματα της Παιδείας.

Η εξειδίκευση της πολιτικής μας στις εργαζόμενες γυναίκες δε χωρά άλλη καθυστέρηση. Από τη γυναικεία υποβαθμισμένη εργατική δύναμη το κεφάλαιο κερδίζει διπλά και τριπλά. Η νεολαία και οι γυναίκες πρέπει να νιώσουν στην πράξη ότι ο πιο μεγάλος και δυναμικός σύμμαχός τους είναι το κίνημα της Εργατικής Τάξης. Ο φετινός ταξικός γιορτασμός της Πρωτομαγιάς στο Σύνταγμα ας γίνει νέα αφετηρία αγώνων για όλους εκείνους που έχουν αντικειμενικά συμφέρον και θέλουν να αντιπαλέψουν την εξουσία των μονοπωλίων και τις επιλογές τους στην οικονομία, στις εργασιακές σχέσεις, στην κοινωνική ασφάλιση και στα κοινωνικά - δημοκρατικά δικαιώματα.

Ετσι θ' ανοίξει ο δρόμος γι' αυτό που βάζει η ίδια η ζωή, την αναγκαιότητα της εργατικής λαϊκής εξουσίας, του σοσιαλισμού. Ο αιώνας μας είναι ο αιώνας της νίκης του σοσιαλισμού, χωρίς πισωγύρισμα. Η υποχώρηση του λαϊκού κινήματος είναι προσωρινή, γιατί αν πιστέψουμε το αντίθετο είναι σαν να πιστεύουμε ότι σταμάτησε η ιστορία της ανθρωπότητας.

 

Της Αιμιλίας ΑΓΚΑΒΑΝΑΚΗ

 

 

 

Η πρώτη Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα.

Εκεί όπου βρίσκεται σήμερα το Καλλιμάρμαρο Στάδιο γιορτάστηκε η πρώτη στην Ελλάδα Εργατική Πρωτομαγιά, στις 2 Μάη του 1893, με οργανωτή τον Σταύρο Καλλέργη και τον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογό του.Λίγα χρόνια πριν το 1890 ο Στ. Καλλέργης - εφαρμόζοντας την απόφαση της Β΄ Διεθνούς, που όριζε την 1η Μάη ως ημέρα αγώνων της εργατικής τάξης και τιμής προς τους Αμερικανούς εργάτες που δολοφονήθηκαν στο Σικάγο την 1η Μάη 1886 - οργάνωσε μια συγκέντρωση συμβολικού γιορτασμού της Πρωτομαγιάς στις στήλες του Ολυμπίου Διός, μεταξύ φίλων και συντρόφων, όπου και ανήγγειλε την ίδρυση του Σοσιαλιστικού Συλλόγου και την έκδοση της εφημερίδας «ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ». Την Πρωτομαγιά του 1891 ο Στ. Καλλέργης μαζί με 12 ακόμα Σοσιαλιστές πήγαν ομαδικά στο φωτογραφείο Σούτσου και φωτογραφήθηκαν, σε ένδειξη συμβολικής συμμετοχής στην παγκόσμια διαμαρτυρία των εργαζομένων. Τον επόμενο χρόνο, την Πρωτομαγιά του 1892, 30 σοσιαλιστές με επικεφαλής τον Στ. Καλλέργη συγκεντρώθηκαν μπροστά στο Στάδιο, διαμαρτυρόμενοι κατά του «πλουτοκρατικού αθλίου συστήματος».Το 1893 η Εργατική Πρωτομαγιά αποκτά για πρώτη φορά μαζικό χαρακτήρα. Στην εφημερίδα «ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ» (αριθμός φύλλου 23, πρώτο 15ήμερο του Μάη 1893) αναγγέλλεται η πρωτομαγιάτικη εκδήλωση: «Στας δύο Μαΐου, ημέρα Κυριακήν, 5μ.μ. εις το Αρχαίον Στάδιον όπισθεν του Ζαππείου, εις την γέφυραν όπου είναι τα Αγγλικά μνημεία με κυπαρίσσια: Ολοι οι Σοσιαλισταί και οι υπό μισθόν πάσχοντες θα συναθροισθώσι διά να υπογράψωσι Ψήφισμα προς την Βουλήν των Ελλήνων...».Οι συγκεντρωμένοι φθάνουν περίπου τους 2.000. Ενας μεγάλος αριθμός για την εποχή εκείνη, δεδομένων των πολιτικών συνθηκών, αλλά και του συνολικού πληθυσμού Αθήνας και Πειραιά που δεν ξεπερνούσε τις 150.000. Τη μαζική αυτή συγκέντρωση αποτελούσαν μέλη του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου, αλλά και «μέγα πλήθος εκ των πασχουσών εργατικών τάξεων των ευρισκομένων υπό τον ζυγόν του μισθού...» όπως γράφει η εφημερίδα «ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ» στο επόμενο φύλλο της.Ο Στ. Καλλέργης, μιλώντας στους συγκεντρωμένους, ανέπτυξε τη δράση και τους στόχους των σοσιαλιστών και διάβασε ψήφισμα, το οποίο κάλεσε να υπογράψουν για να κατατεθεί στη Βουλή.

Στο ψήφισμα σημειώνεται «...διαμαρτυρόμεθα κατά του σημερινού πλουτοκρατικού αθλίου συστήματος και ζητούμεν την επί του παρόντος βελτίωσιν της θέσεως των εργατών και μισθωτών και την διάδοσιν των σοσιαλιστικών αρχών, με σκοπόν την κατάργησιν του κληρονομικού δικαιώματος και της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής διά νομίμων και ειρηνικών μέσων, εάν δε ταύτα αποδειχθώσιν ανεπαρκή τότε διά παντός μέσου να διαδώσωμεν, να επιβάλλωμεν και να εφαρμόσωμεν τας ιδέας μας». Στη συνέχεια αναφέρεται το πλαίσιο αιτημάτων, αποκαλυπτικό για την κατάσταση της εργατικής τάξης την εποχή εκείνη:

«α) Την Κυριακή να κλείωσι τα καταστήματα και τα εργοστάσια καθ' όλην την ημέραν και οι πολίται να αναπαύονται.

β) Οι εργάται και οι μισθωτοί να εργάζονται 8 ώρες την ημέραν.

γ) Να απονέμεται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανικάνους, προς συντήρησιν εαυτών και της οικογενείας των.

δ) Να καταργηθώσιν αι θανατικαί εκτελέσεις.

ε) Να καταργηθεί η διά χρέη προσωπική κράτησις και

στ) Το Διοικητικό Συμβούλιον του Κεντρικού Συλλόγου να επιδώσει το Ψήφισμα τούτο εις την Βουλήν».

 

Το Ψήφισμα υπέγραψαν 500 άτομα. Ομως καθώς η επίδοσή του στη Βουλή καθυστέρησε περίπου επτά μήνες, τα μέλη του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου συνέχισαν να μαζεύουν υπογραφές. Στις 2 Δεκεμβρίου 1893 όταν τα μέλη του ΔΣ του Συλλόγου με επικεφαλής τον Στ. Καλλέργη πήγαν στην Παλαιά Βουλή να επιδώσουν το Ψήφισμα, είχαν μαζευτεί 2.000 υπογραφές.

Ο πρόεδρος της Βουλής παραλαμβάνει το Ψήφισμα. Ο Καλλέργης ανέβηκε στο θεωρείο των δημοσιογράφων, περιμένοντας να ακούσει τον πρόεδρο να το διαβάζει, κάτι που δεν έγινε. Το γεγονός αυτό προκάλεσε την αντίδραση του Καλλέργη, που από τα δημοσιογραφικά θεωρεία άρχισε δυνατά να αναφέρει το περιεχόμενο του Ψηφίσματος. Μια ομάδα αστυνομικών τον συλλαμβάνουν και τον τραβούν έξω από την αίθουσα της Βουλής, ενώ αυτός φωνάζει «Ζήτω ο Σοσιαλισμός». Ο Καλλέργης ξυλοκοπήθηκε από τα όργανα της τάξεως και δικάστηκε σε 12 ημέρες φυλάκιση. Ετσι, έληξε η πρώτη στην Ελλάδα Εργατική Πρωτομαγιά και τα γεγονότα που συνδέθηκαν με αυτή.

Τον επόμενο χρόνο, το 1894, Καλλεργικοί, Δρακουλικοί και Αναρχικοί παίρνουν την απόφαση να γιορτάσουν όλοι μαζί την Πρωτομαγιά. Η εκδήλωση σημείωσε τεράστια επιτυχία με τη συμμετοχή πάνω από 6.000 ατόμων.

 

 

Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ

[Λέγκω]

β) Οι εργάται και οι μισθωτοί να εργάζονται 8 ώρες την ημέραν.

 

γ) Να απονέμεται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανικάνους, προς συντήρησιν εαυτών και της οικογενείας των.

Είπατε τίποτα;;;; Κάτι μου θυμίζουν αλλά και πάλι δεν είμαι σιγουρη... Οχτάωρο... οχτάωρο... σύνταξη... Να ψάξω μήπως τον Μπαμπινιώτη;

[Μίκα]

«α) Την Κυριακή να κλείωσι τα καταστήματα και τα εργοστάσια καθ' όλην την ημέραν και οι πολίται να αναπαύονται.

 

Αυτό σου θυμίζει τίποτα;

[Λέγκω]

«α) Την Κυριακή να κλείωσι τα καταστήματα και τα εργοστάσια καθ' όλην την ημέραν και οι πολίται να αναπαύονται.

 

Αυτό σου θυμίζει τίποτα;

Μπααα όχι αυτό δεν μου θυμίζει απολύτως τίποτα

[Λέγκω]

Να ένα λινγκ που μου έστειλα ενα αστεράκι και έχει όντως πολύ ενδιαφέρον http://erimitis.blogspot.com/2008/04/blog-post_28.html

[Λέγκω]

... το χέρι βοηθείας συνεχίζει να μου στέλνει...

 

Γιάννης Ρίτσος - Ἐπιτάφιος (ἀποσπάσματα)

 

(Θεσσαλονίκη. Μάης τοῦ 1936. Μιὰ μάνα, καταμεσὶς τοῦ δρόμου,

μοιρολογάει τὸ σκοτωμένο παιδί της. Γύρω της καὶ πάνω της,

βουΐζουν καὶ σπάζουν τὰ κύματα τῶν διαδηλωτῶν - τῶν ἀπερ-

γῶν καπνεργατῶν. Ἐκείνη συνεχίζει τὸ θρῆνο της):

I

Γιέ μου, σπλάχνο τῶν σπλάχνων μου, καρδούλα τῆς καρδιᾶς μου,

πουλάκι τῆς φτωχιᾶς αὐλῆς, ἀνθὲ τῆς ἐρημιᾶς μου,

πῶς κλείσαν τὰ ματάκια σου καὶ δὲ θωρεῖς ποὺ κλαίω

καὶ δὲ σαλεύεις, δὲ γρικᾷς τὰ ποὺ πικρὰ σοῦ λέω;

Γιόκα μου, ἐσὺ ποὺ γιάτρευες κάθε παράπονό μου,

Ποὺ μάντευες τί πέρναγα κάτου ἀπ᾿ τὸ τσίνορό μου,

τώρα δὲ μὲ παρηγορᾶς καὶ δὲ μοῦ βγάζεις ἄχνα

καὶ δὲ μαντεύεις τὶς πληγὲς ποὺ τρῶνε μου τὰ σπλάχνα;

Πουλί μου, ἐσὺ ποὺ μοῦ ῾φερνες νεράκι στὴν παλάμη

πῶς δὲ θωρεῖς ποὺ δέρνουμαι καὶ τρέμω σὰν καλάμι;

Στὴ στράτα ἐδῶ καταμεσὶς τ᾿ ἄσπρα μαλλιά μου λύνω

καὶ σοῦ σκεπάζω τῆς μορφῆς τὸ μαραμένο κρίνο.

Φιλῶ τὸ παγωμένο σου χειλάκι ποὺ σωπαίνει

κι εἶναι σὰ νὰ μοῦ θύμωσε καὶ σφαλιγμένο μένει.

Δὲ μοῦ μιλεῖς κι ἡ δόλια ἐγὼ τὸν κόρφο δές, ἀνοίγω

καὶ στὰ βυζιὰ ποὺ βύζαξες τὰ νύχια, γιέ μου μπήγω.

II

Κορώνα μου, ἀντιστύλι μου, χαρὰ τῶν γερατειῶ μου,

ἥλιε τῆς βαρυχειμωνιᾶς, λιγνοκυπάρισσό μου,

Πῶς μ᾿ ἄφησες νὰ σέρνουμαι καὶ νὰ πονῶ μονάχη

χωρὶς γουλιά, σταλιὰ νερὸ καὶ φῶς κι ἄνθο κι ἀστάχυ ;

Μὲ τὰ ματάκια σου ἔβλεπα τῆς ζωῆς κάθε λουλούδι,

μὲ τὰ χειλάκια σου ἔλεγα τ᾿ αὐγερινὸ τραγούδι.

Μὲ τὰ χεράκια σου τὰ δυό, τὰ χιλιοχαϊδεμένα,

ὅλη τη γῆς ἀγκάλιαζα κι ὅλ᾿ εἴτανε γιὰ μένα.

Νιότη ἀπ᾿ τὴ νιότη σου ἔπαιρνα κι ἀκόμη ἀχνογελοῦσα,

τὰ γερατειὰ δὲν τρόμαζα, τὸ θάνατο ἀψηφοῦσα.

Καὶ τώρα ποὺ θὰ κρατηθῶ, ποὺ θὰ σταθῶ, ποὺ θἄμπω,

ποὺ ἀπόμεινα ξερὸ δεντρὶ σὲ χιονισμένο κάμπο;

Γιέ μου, ἂν δὲ σοὖναι βολετὸ νἀρθεῖς ξανὰ σιμά μου,

πᾶρε μαζί σου ἐμένανε, γλυκειά μου συντροφιά μου.

Κι ἂν εἶν᾿ τὰ πόδια μου λιγνά, μπορῶ νὰ πορπατήσω

κι ἂν κουραστεῖς, στὸν κόρφο μου, γλυκὰ θὰ σὲ κρατήσω.

III

Μαλλιὰ σγουρὰ ποὺ πάνω τους τὰ δάχτυλα περνοῦσα

τὶς νύχτες ποὺ κοιμόσουνα καὶ πλάϊ σου ξαγρυπνοῦσα,

Φρύδι μου, γαϊτανόφρυδο καὶ κοντυλογραμμένο,

καμάρα ποὺ τὸ βλέμμα μου κούρνιαζε ἀναπαμένο,

Μάτια γλαρὰ ποὺ μέσα τους ἀντίφεγγαν τὰ μάκρη

πρωινοῦ οὐρανοῦ, καὶ πάσκιζα μὴν τὰ θαμπώσει δάκρυ,

Χείλι μου μοσκομύριστο ποὺ ὡς λάλαγες ἀνθίζαν

λιθάρια καὶ ξερόδεντρα κι ἀηδόνια φτερουγίζαν,

Στήθεια πλατιὰ σὰν τὰ στρωτὰ φτερούγια τῆς τρυγόνας

ποὺ πάνωθέ τους κόπαζε κ᾿ ἡ πίκρα μου κι ὁ ἀγώνας,

Μπούτια γερὰ σὰν πέρδικες κλειστὲς στὰ παντελόνια

ποὺ οἱ κόρες τὰ καμάρωναν τὸ δείλι ἀπ᾿ τὰ μπαλκόνια,

Καὶ γώ, μὴ μοῦ βασκάνουνε, λεβέντη μου, τέτοιο ἄντρα,

σοῦ κρέμαγα τὸ φυλαχτὸ μὲ τὴ γαλάζια χάντρα,

Μυριόρριζο, μυριόφυλλο κ᾿ εὐωδιαστό μου δάσο,

πῶς νὰ πιστέψω ἡ ἄμοιρη πῶς μπόραε νὰ σὲ χάσω;

ΙV

Γιέ μου, ποιὰ Μοῖρα στὄγραφε καὶ ποιὰ μοῦ τὄχε γράψει

τέτοιον καημό, τέτοια φωτιὰ στὰ στήθεια μου ν᾿ ἀνάψει;

Πουρνὸ - πουρνὸ μοῦ ξύπνησες, μοῦ πλύθηκες, μοῦ ἐλούστης

πριχοῦ σημάνει τὴν αὐγὴ μακριὰ ὁ καμπανοκρούστης.

Κοίταες μὴν ἔφεξε συχνὰ - πυκνὰ ἀπ᾿ τὸ παραθύρι

καὶ βιαζόσουν σὰ νἄτανε νὰ πᾶς σὲ πανηγύρι.

Εἶχες τὰ μάτια σκοτεινά, σφιγμένο τὸ σαγόνι

κι εἴσουν στὴν τόλμη σου γλυκός, ταῦρος μαζὶ κι ἀηδόνι.

Καὶ γὼ ἡ φτωχειὰ κ᾿ ἡ ἀνέμελη καὶ γὼ ἡ τρελλὴ κ᾿ ἡ σκύλα,

σοὔψηνα τὸ φασκόμηλο κι ἀχνὴ ἡ ματιά μου ἐφίλα

Μιὰ - μιὰ τὶς χάρες σου, καλέ, καὶ τὸ λαμπρό σου θωρὶ

κι ἀγαλλόμουν καὶ γέλαγα σὰν τρυφερούλα κόρη.

Κι οὐδὲ κακόβαλα στιγμὴ κι οὐδ᾿ ἔτρεξα ξοπίσω

τὰ στήθεια μου νὰ βάλω μπρὸς τὰ βόλια νὰ κρατήσω.

Κι ἔφτασ᾿ ἀργὰ κι, ὤ, ποὺ ποτὲς μὴν ἔφτανε τέτοια ὥρα

κι, ὦ, κάλλιο νὰ γκρεμίζονταν στὸ καύκαλό μου ἡ χώρα.

V

Σήκω, γλυκέ μου, ἀργήσαμε· ψηλώνει ὁ ἥλιος· ἔλα,

καὶ τὸ φαγάκι σου ἔρημο θὰ κρύωσε στὴν πιατέλα.

Ἡ μπλέ σου ἡ μπλοῦζα τῆς δουλειᾶς στὴν πόρτα κρεμασμένη

θὰ καρτεράει τὴ σάρκα σου τὴ μαρμαρογλυμμένη.

Θὰ καρτεράει τὸ κρύο νερὸ τὸ δροσερό σου στόμα,

θὰ καρτεράει τὰ χνῶτα σου τ᾿ ἀσβεστωμένο δῶμα.

Θὰ καρτεράει κ᾿ ἡ γάτα μας στὰ πόδια σου νὰ παίξει

κι ὁ ἥλιος ἀργὸς θὰ καρτερᾷ στὰ μάτια σου νὰ φέξει.

Θὰ καρτεράει κ᾿ ἡ ρούγα μας τ᾿ ἁδρὸ περπάτημά σου

κ᾿ οἱ γρίλιες οἱ μισάνοιχτες τ᾿ ἀηδονολάλημά σου.

Καὶ τὰ συντρόφια σου, καλέ, ποὺ τὶς βραδιὲς ἐρχόνταν

καὶ λέαν καὶ λέαν κι ἀπ᾿ τὰ ἴδια τοὺς τὰ λόγια ἐφλογιζόνταν

Καὶ μπάζανε στὸ σπίτι μας τὸ φῶς, τὴν πλάση ἀκέρια,

παιδί μου, θὰ σὲ καρτερᾶν νὰ κάνετε νυχτέρια.

Καὶ γὼ θὰ καρτεράω σκυφτὴ βραδὶ καὶ μεσημέρι

νἀρθεῖ ὁ καλός μου, ὁ θάνατος, κοντά σου νὰ μὲ φέρει.

...

ΙΧ

Ὦ Παναγιά μου, ἂν εἴσουνα, καθὼς ἐγώ, μητέρα,

βοήθεια στὸ γιό μου θἄστελνες τὸν Ἄγγελο ἀπὸ πέρα.

Κι, ἄχ, Θέ μου, Θέ μου, ἂν εἴσουν Θεὸς κι ἂν εἴμασταν παιδιά σου

θὰ πόναγες καθὼς ἐγώ, τὰ δόλια πλάσματά σου.

Κι ἂν εἴσουν δίκειος, δίκαια θὰ μοίραζες τὴν πλάση,

κάθε πουλί, κάθε παιδὶ νὰ φάει καὶ νὰ χορτάσει.

Γιέ μου, καλὰ μοῦ τἄλεγε τὸ γνωστικό σου ἀχεῖλι

κάθε φορὰ ποὺ ὁρμήνευε, κάθε φορὰ ποὺ ἐμίλει:

Ἐμεῖς ταγίζουμε ζωὴ στὸ χέρι: περιστέρι,

κ᾿ ἐμεῖς οὔτ᾿ ἕνα ψίχουλο δὲν ἔχουμε στὸ χέρι.

Ἐμεῖς κρατᾶμε ὅλη τὴ γῆς μὲς στ᾿ ἀργασμένα μπράτσα

καὶ σκιάχτρα στέκουνται οἱ Θεοὶ κι ἀφέντη ἔχουνε φάτσα.

Ἄχ, γιέ μου, πιὰ δὲ μοὔμεινε καμιὰ χαρὰ καὶ πίστη,

καὶ τὸ χλωμὸ καὶ τὸ στερνὸ καντήλι μας ἐσβήστη.

Καί, τώρα, ἐπὰ σὲ ποιὰ φωτιὰ τὰ χέρια μου θ᾿ ἀνοίγω,

τὰ παγωμένα χέρια μου νὰν τὰ ζεστάνω λίγο;

[ΜΠΟΥΚΙΤΣΑ]

Η Πρωτομαγιά στον κόσμο

 

1 Μαΐου 2009, 15:57

 

Από τη Γαλλία και τη Μ. Βρετανία μέχρι το μακρινό Νεπάλ, οι διαδηλώσεις για την εργατική Πρωτομαγιά χαρακτηρίζονται από δυναμισμό και μαζική συμμετοχή, ενώ δεν έλειψαν σε αρκετές περιπτώσεις οι συγκρούσεις των διαδηλωτών με αστυνομικές δυνάμεις σε διάφορα μέρη του κόσμου.

Στο Βερολίνο, οι συμπλοκές μεταξύ αστυνομικών και διαδηλωτών, οι οποίοι πέταξαν πέτρες και μπουκάλια, οδήγησαν στον τραυματισμό 30 οργάνων της τάξης και στη σύλληψη περίπου 49 ανθρώπων που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις.Εκτεταμένα επεισόδια έγιναν στην Κωνσταντινούπολη, όπου εκατοντάδες διαδηλωτές συγκρούστηκαν με τις ειδικές δυνάμεις της Τουρκικής Αστυνομίας κατά τη διάρκεια διαδήλωσης στο πλαίσιο του εορτασμού της Πρωτομαγιάς.Οι αστυνομικοί χρησιμοποίησαν "κανόνια νερού" υψηλής πίεσης και δακρυγόνα εναντίον των διαδηλωτών που πετούσαν πέτρες στη συνοικία Σισλί, ενώ προέβησαν και σε αρκετές συλλήψεις.

Αξίζει να σημειωθεί πως το τουρκικό Κοινοβούλιο ψήφισε την Τετάρτη νόμο με τον οποίο καθιερώνεται και πάλι ύστερα από 30 χρόνια η ημέρα της Πρωτομαγιάς ως αργία.

Επίσης σε μια ιστορική στιγμή για την Τουρκία, επετράπη σήμερα για πρώτη φορά η παρουσία κόσμου στην πλατεία Ταξίμ, ύστερα από την τραγική ημέρα της Πρωτομαγιάς του 1977, όταν σκοτώθηκαν 34 άνθρωποι στα βίαια επεισόδια που σημάδεψαν για πάντα τον τόπο.

Ορμώμενοι από αυτήν την ιστορική στιγμή, χιλιάδες κόσμου συνέρρευσαν ενθουσιασμένοι για να επισκεφτούν ανήμερα της Πρωτομαγιάς την συμβολική πλατεία Ταξίμ. Οι Αρχές ωστόσο, επέτρεψαν σε πολύ λίγους να εισέλθουν στον χώρο της πλατείας και απέκλεισαν την είσοδο στο ευρύ κοινό από τους δρόμους περιμετρικά της πλατείας, οι οποίοι μετατράπηκαν σε πεδίο μάχης.

Περισσότεροι από 4.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στους δρόμους γύρω από την πλατεία Ταξίμ και συγκρούστηκαν με τους συνολικά 24.000 αστυνομικούς που επιστρατεύτηκαν για τις σημερινές εκδηλώσεις.

Στη Γαλλία διοργανώνονται περίπου 300 διαδηλώσεις σε διάφορα μέρη της χώρας, στις οποίες συμμετέχουν από ακαδημαϊκοί και νοσηλευτές, μέχρι ψαράδες και πυροσβέστες.

Οι Γάλλοι διαδηλωτές παρουσιάζονται ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι, καθώς πολλοί πιστεύουν πως όσο μαζικότερες γίνουν οι διαδηλώσεις για την εργατική Πρωτομαγιά, τόσο πιο ισχυρό θα είναι το μήνυμα διαμαρτυρίας προς την κυβέρνηση για την ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς και το κύμα απολύσεων που πλήττει τους εργαζόμενους.Οι κινητοποιήσεις είναι μαζικές σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Στις Φιλιππίνες, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν σε διαδηλώσεις εν μέσω των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η οικονομία της χώρας. Η πλειοψηφία του κόσμου προτάσσει την «αποτυχία της προέδρου Γκλόρια Ρενάτο Μακαπαγκάλ Αρόγιο να προστατεύσει τα δικαιώματα των εργατών και να εμποδίσει τη σήψη της κυβέρνησης», όπως είπε χαρακτηριστικά ένας εκ των ηγετών των διαδηλώσεων, ο Ρενάτο Μαγκτούμπο.

Περισσότεροι από 7.000 αστυνομικοί επέβλεπαν τις διαδηλώσεις στην πρωτεύουσα Μανίλα, όπου σε γενικές γραμμές δεν παρατηρήθηκαν βίαια επεισόδια, σύμφωνα με δηλώσεις αξιωματούχων της Αστυνομίας.Στην Αυστρία περίπου 100.000 άνθρωποι διαδήλωσαν μπροστά από το δημαρχείο της Βιέννης, με τους ομιλητές να διεκδικούν περισσότερη «φορολογική ισότητα», όπως ανακοίνωσαν οι διοργανωτές.

[Λέγκω]

Αυτή τη στιγμή μας παίρνουν τα πάντα από δικαιώματα και κεκτημένα... κι αν όχι από μας απ'τα παιδιά μας σίγουρα! Δεν είναι αργία, ειναι απεργία... [YOU TUBE]Jmk0hrxzKMM[/YOU TUBE]

[alexele]

"Αυτή τη στιγμή μας παίρνουν τα πάντα από δικαιώματα και κεκτημένα... κι αν όχι από μας απ'τα παιδιά μας σίγουρα! Δεν είναι αργία, ειναι απεργία... " γι' αυτό κι' εμείς ας γιορτάσουμε τη Πρωτομαγιά-Απεργία αύριο όπως επιβάλεται αρχικώς, και μετά πάμε στην εξοχή να μαζέψουμε το Μάη.

[maestria]

Κι εγώ αυτές τις μέρες αυτό σκέφτομαι!

Θα λέω, μετά από κάποια χρόνια, στον μικρό "Παίρναμε και 13 και 14ο μισθό, δεν μπορούσαν να μας διώξουν από τη δουλειά τόσο εύκολα, μας έδιναν αποζημίωση ανάλογη με τα χρόνια απασχόλησης, υπήρχαν συλλογικές συμβάσεις εργασίας και κατώτατος μισθός" κι όλα αυτά θα του φαίνονται τόσο απόκοσμα και ξένα.

 

Και μου 'ρχεται να βάλω τα κλάματα .

[Λέγκω]

Κι εγώ αυτές τις μέρες αυτό σκέφτομαι!

Θα λέω, μετά από κάποια χρόνια, στον μικρό "Παίρναμε και 13 και 14ο μισθό, δεν μπορούσαν να μας διώξουν από τη δουλειά τόσο εύκολα, μας έδιναν αποζημίωση ανάλογη με τα χρόνια απασχόλησης, υπήρχαν συλλογικές συμβάσεις εργασίας και κατώτατος μισθός" κι όλα αυτά θα του φαίνονται τόσο απόκοσμα και ξένα.

 

Και μου 'ρχεται να βάλω τα κλάματα .

Απ'την άλλη όμως μπορει σε μερικά χρόνια να λέμε ότι είχαμε δικαιώματα, πήγαν να μας τα πάρουν αλλά παλέψαμε και τα κρατήσαμε... Τι θέλω να πω... το οχτάωρο, οι συλλογικές συμβάσεις κλπ κλπ είναι κεχτημένα που κανείς δεν μας τα χάρησε... καποιοι αγωνίστηκαν και κάποιοι έχυσαν αίμα για να τα έχουμε εμείς σήμερα και να τα χάνουμε... άρα μόνο αν παλέψουμε θα τα κρατήσουμε. Ακούγεται ουτοπικό; Κι όμως είναι το μόνο πραγματικό και αυτό φαίνεται αν σκεφτούμε πως αποκτήθηκαν όλες οι ελευθερίες και όλα τα κεκτημένα που έχουμε

Άρα δεν πρέπει να βάλουμε τα κλάματα αλλά να αντιδράσουμε, γιατί αν δεν αντιδράσουμε τώρα θα αναγκαστούμε να αντιδράσουμε όταν τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα και οι περισσότεροι από μας δεν θα μπορούμε να προσφέρουμε στα πιτσιρίκια μας τα βασικά! Είναι τυχαίο που λένε ότι η νέα γενια θα είναι η πρώτη που θα ζήσει χειρότερα απ'την προηγούμενη;

[maestria]

Εγώ κατεβαίνω σε απεργίες, γράφω, μιλάω, προσπαθώ Λέγκω μου!

Αλλά, γενικώς και τους περισσότερους, μας έχει φάει το life style! Είναι πολύ μπανάλ να κατεβαίνεις σε πορεία .

[Nikolekaki]

Αλλά, γενικώς και τους περισσότερους, μας έχει φάει το life style! Είναι πολύ μπανάλ να κατεβαίνεις σε πορεία .

 

Πόσο δίκιο έχεις δυστυχώς maestria μου...

Αυτή η κλισέ φράση "ναι, κι αν παω εγώ στην πορεία θ' αλλάξει τίποτα?" με θυμώνει τόσο πολύ...

[DaF]

[...]

 

Και στ' ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια

θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή

πώς έγινε με τούτο τον αιώνα

και γύρισε καπάκι η ζωή

πώς το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια

να μην ακούσεις έναν ποιητή

 

Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι

ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά

ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη

και στις μυρτιές του ʼδη σεργιανά

μαλαματένια λόγια στο χορτάρι

ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά

 

Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες

και ξημερώνοντας μέρα κακή[Παρασκευή]

τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες

με πήραν και με βάλαν σε κλουβί

και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες

παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί

 

Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια

κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής

περνούσα τα δικά σου δικαστήρια

αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις

να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια

και σαν κακούργο να με τιμωρείς

 

[YOU TUBE]-s9dofQwRvM[/YOU TUBE]

[DaF]

οι οχτροι........μπηκαν στην πολη........και την αλωσαν ......

 

[YOU TUBE]mrA6Lka2NUk&feature=related[/YOU TUBE]

[DaF]

το φετινο συνθημα που διαβασα καπου εκει κοντα στα παρακατω........:"Δεν ειναι αργια, ειναι ανεργια"

 

και αξιζει να διαβασετε κ αυτο:

ΑΡΙΣ ΚΑΖΑΚΟΣ

«Χρειάζονται κι άλλες Πρωτομαγιές»

Ο Αρις Καζάκος, καθηγητής Εργατικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, πιστεύει πως «θα χρειαστούν κι άλλες Πρωτομαγιές» και παραπέμπει στην ιστορία του Σισύφου και του Προμηθέα».

«Οσοι αρκέστηκαν στο ρόλο του κομπάρσου στο ιστορικό γίγνεσθαι αλλά και όσοι το πάλεψαν, το έχουν ήδη καταλάβει: θα χρειαστούν κι άλλες Πρωτομαγιές.

Οταν αντί για εργασία προσφέρεται ανεργία ή "τοξικές" εργασιακές σχέσεις (με το "μπλοκάκι", εκ περιτροπής, μερική απασχόληση, δανεισμένη εργασία), όταν καταστρέφεται ο πρωτογενής μηχανισμός κατανομής του παραγόμενου πλούτου, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας με τη διαιτησία του Ο.ΜΕ.Δ. και αποθεώνεται η ατομική σύμβαση εργασίας και το διευθυντικό δικαίωμα, όταν απαλλοτριώνεται η δημόσια περιουσία με "κατοχικού" τύπου αγοραπωλησίες ("για ένα κομμάτι ψωμί"), όταν οι δημόσιες επιχειρήσεις ζωτικής και στρατηγικής σημασίας, όπως ΟΤΕ, ΔΕΗ, Υδρευση, χάρη στις οποίες το κράτος μπορεί ακόμη να είναι υπολογίσιμος παράγοντας στην πολιτική αγορά και να έχει έσοδα, πωλούνται με τίμημα που οι αγοραστές θα αποσβέσουν με τα κέρδη τριών έως πέντε ετών, όταν συμβαίνουν όλα αυτά, δεν χρειάζεται παρά μόνον κοινή λογική για να καταλάβει κανείς τη βιβλική καταστροφή στην οποία οδηγούνται οι κοινωνίες.

Δεν χρειάζεται παρά μόνο γνώση απλής αριθμητικής για να κατανοήσει ο μη ειδικός, κάθε πολίτης, ότι αυτό που φέρνουν οι πολιτικές του μνημονίου είναι ανεργία, φτώχεια, δυστυχία και ακόμη μεγαλύτερο δημόσιο χρέος, σε απόλυτους αριθμούς και ως ποσοστό του ΑΕΠ. Πλέον, το παραδέχονται, με καθυστέρηση ενός και πλέον έτους, και οι ίδιοι οι "ειδικοί", που φοβούνται αυτό ακριβώς που θα έπρεπε να είναι το όπλο μας: Τις καταστροφικές επιπτώσεις μιας αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους μας στο ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.

Μην αφήνετε, λοιπόν, να σας εξαπατήσουν άλλο με τερατώδη ψέματα που αναπαράγουν πρόθυμοι κομισάριοι, βαστάζοι ή απλοί τελάληδες. Προπαντός μην αφήνετε να σας εξαπατήσουν με αλήθειες. Η κριτική σε συνδικαλιστικές πρακτικές και συμπεριφορές, ακόμη και όταν είναι βάσιμη, μην αφήσετε να σβήσει από τις συνειδήσεις σας την ανάγκη του μαζί, των συλλογικοτήτων, του συνδικαλισμού. Μην αφήνετε να σας τρομάζουν με εργαλείο το φόβο και τη (συν-)ενοχή. Μην επιτρέπετε να σας εξαπατούν με την αποσιώπηση των πραγματικών, των γενετικών ελαττωμάτων του παγκοσμιοποιημένου καπιταλιστικού τρόπου. Αυτού που ανάγει σε σιδερόφρακτο καθεστώς μια "ελευθερία" εμπορίου και κεφαλαίων, την οποία η ανισότητα μετατρέπει σε εργαλείο υποδούλωσης των αδυνάτων. Μη πιστεύετε πια ότι είναι δυνατή η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών, των πορτογαλικών, των ιρλανδικών, των ισπανικών, των γαλλικών, των ιταλικών, των βρετανικών επιχειρήσεων με τον εξευτελισμό των ανθρώπων, με τη μείωση του μισθολογικού κόστους και τη γενικότερη εσωτερική υποτίμηση. Ανταγωνιστές σ' αυτό το σαθρό παγκοσμιοποιημένο καθεστώς που γεννά τα τέρατα της ανισότητας και της φτώχειας είναι "λύκοι", που όπως η Κίνα αποκτούν όλα τα πλεονεκτήματα κάνοντας "βρόμικο" ανταγωνισμό με την κτηνώδη εκμετάλλευση των εργαζομένων, με κοινωνικό και περιβαλλοντικό ντάμπινγκ, βιομηχανική κατασκοπία και διεθνή πειρατεία».

Και ο Α. Καζάκος καταλήγει: «Ναι, θα χρειαστούν κι άλλες Πρωτομαγιές. Θυμόμαστε καλά την παράλογη μοίρα του Σισύφου, όμοια με αυτή των κοινωνιών στις μέρες μας. Θυμόμαστε όμως την ίδια στιγμή και τον υψηλό συμβολισμό του Προμηθέα, που έφερε την εξέγερση και την αλληλεγγύη στο ανθρώπινο γένος»

 

συνεχεια στο:http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=271407