Μεγαλώνοντας υπερευαίσθητο παιδί...

[leni]

Σας χαιρετώ όλους και όλες και σας εύχομαι Χρόνια Πολλά μα πάνω απ'όλα καλά σε σας και τις οικογένειές σας.

Πήρα το θάρρος να ανοίξω αυτό το topic, με αφορμή το μικρό μου και με μια αντίδρασή του το Μ. Σάββατο. Αλλά ας τα πάρω τα πράγματα απο την αρχή..

Ο μικρός μου, απο μηνών που ήτανε, περίπου 6-7, όταν έβλεπε κάτι το χνουδωτό, με ωραίο ζεστό χρώμα, γλυκό και τρυφερό, ή όταν έβλεπε μωράκι και γενικώς οτιδήποτε μικρούλι, έπεφτε με λαχτάρα πάνω του, το αγκάλιαζε, άλλαζε τη φωνούλα του σε μωρουδίστική και έκανε: ιιι...Όλα αυτά, ακόμα και τώρα που είναι 4 χρονών! Βλέπει κάποιον να πονάει ή να κλαίει και τον διαπερνάει ηλεκτρικό ρεύμα!Άν τον μάλωνες και του έλεγες: μην είσαι κακό παιδί, ή δεν είμαστε φίλοι, το έπαιρνε κατάκαρδα και έκλαιγε απαρηγόρητο.Μπορούσες να του πείς το οτδήποτε, μόνο να μην τον έλεγες κακό παιδί..Επίσης, όταν ήταν 1 ημέρας και 28 ημερών, έκανε 2 εγχειρήσεις, και είχε ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ... Ρώτησα παιδοψυχολόγο, μην τυχόν και έχει μνήμες απο τις εγχειρήσεις και έχει γίνει τόσο πια ευαίσθητο, και μου είπε , ότι μνήμες δεν μπορεί να έχει αφού ήταν τόσο μικρούλι, αλλά σαν δυσάρεστα συναισθήματα, τα νοιώθει μέσα του. Και διηγώντας της όλα αυτά που κάνει και το πως αντιδράει, μου είπε ότι όλα τα πολύ ευαίσθητα παιδάκια, χρειάζονται μεγάαααααλη προσοχή καθώς μεγαλώνουν..Και έρχομαι στα του Μ. Σαββάτου: Έρχεται εκεί που βλέπαμε τηλ. με τον σύζυγο τα πάθη του Χριστού,και ενώ αυτό έπαιζε μέσα στην καλή χαρά, και πετυχαίνει την σκηνή που καρφώνανε τον Χριστούλη στο σταυρό..Δεν προλάβαμε γμτ να αλλάξουμε το κανάλι..Παρόλο που την ιστορία την ήξερε απο την αρχή μέχρι το τέλος, όταν το είδε, τον έπιασε τρέμουλο, βάζει το διακοσάρι στα πόδια και εξαφανίζεται απο το οπτικό μας πεδίο..Όταν βέβαια του είπα την ιστορία την 1η φορά, τον έπιασαν τα κλάμματα γιατί υπέφερε ο Χριστούλης και πόναγε και κυρίως επειδή η μαμά του η Παναγίτσα ήταν πολύ στεναχωρημένη..Αφού λοιπόν τον έβγαλε ο άντρας μου κάτω απο το κρεβάτι και αφού σπάραζε στο κλάμα, μας είπε ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να έρθει στην εκκλησία για την Ανάσταση, γιατί φοβότανε μήπως και δεί ότι είδε στην τηλεόραση. 1 1/2 ώρα μετρημένη, έκλαιγε..Βρέ απο δω, βρέ απο κει, αφού εν μέρει τον πείσαμε ότι όλα αυτά ΔΕΝ θα τα δει στην εκκλησία, πήγαμε και φύγαμε κακήν κακώς..και απο τότε δεν κλείνει μάτι..Μας λέει: αφού ο Χριστούλης είναι καλός και μας προσέχει, γιατί αυτοί οι άνθρωποι του κάνανε τέτοια πράγματα??Δεν μπορεί να το χωνέψει με τίποτα..

Όχι δλδ πως δεν είναι παιδί που κάνει τα δικά του, παίζει "πόλεμο", τσακώνεται με άλλα παιδιά, δέρνει που και πού , αρκετά ζωηρό και τα τοιαύτα, αλλά όταν έχει να κάνει με συναισθήματα κυρίως, τότε παιδιά, έχουμε μεγάλο πρόβλημα...

Sorry για το τεράστιο post, αλλά ειλικρινά είμαι πολύ στεναχωρημένη απο προχτές κυρίως με την όλη αντίδρασή του, που δεν ξέρω τι να κάνω..

[elenik]

Ειναι τοσο γλυκος και τρυφερος που θα βαλω τα κλαματα εγω τωρα.

Καποτε η δασκαλα του Βασιλη μου ειχε πει "Μεγαλωνεις ενα ευαισθητο παιδι σε μια σκληρη κοινωνια". Ο Βασιλης αν καποιος κλαιει ή ποναει γινεται χαλι. Στον παιδικο αν εκλαιγε καποιο παιδακι σταματουσε εκεινος να κλαιει και πηγαινε να παρηγορησει το αλλο.

Τοτε ειχα προβληματιστει να σου πω την αληθεια. Τωρα πια βλεποντας μερικα "σκληρά" παιδακια γυρω του που οταν χτυπαει ενα αλλο λενε¨"καλα να παθεις":shock: θαυμαζω τον γιο μου και νοιωθω πολυ περηφανη για τον χαρακτηρα του.

 

Μην αλλαξεις τιποτα σε αυτο το παιδι σε παρακαλω. Ειναι μια μοναδικη ψυχουλα και αξιζει επαινο και τιποτα αλλο.

 

http://www.noikokyra.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=671

[anemoni]

Ειναι τοσο γλυκος και τρυφερος που θα βαλω τα κλαματα εγω τωρα.

Καποτε η δασκαλα του Βασιλη μου ειχε πει "Μεγαλωνεις ενα ευαισθητο παιδι σε μια σκληρη κοινωνια". Ο Βασιλης αν καποιος κλαιει ή ποναει γινεται χαλι. Στον παιδικο αν εκλαιγε καποιο παιδακι σταματουσε εκεινος να κλαιει και πηγαινε να παρηγορησει το αλλο.

Τοτε ειχα προβληματιστει να σου πω την αληθεια. Τωρα πια βλεποντας μερικα "σκληρά" παιδακια γυρω του που οταν χτυπαει ενα αλλο λενε¨"καλα να παθεις":shock: θαυμαζω τον γιο μου και νοιωθω πολυ περηφανη για τον χαρακτηρα του.

 

Μην αλλαξεις τιποτα σε αυτο το παιδι σε παρακαλω. Ειναι μια μοναδικη ψυχουλα και αξιζει επαινο και τιποτα αλλο.

 

http://www.noikokyra.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=671

 

 

Θα συμφωνήσω κι εγώ. Όσο δύσκολο κι αν είναι για το ίδιο το παιδάκι σου να επιβιώνει μέσα σε μια σκληρή κοινωνία, νομίζω ότι δεν πρέπει να το σκέφτεσαι σαν κάτι αρνητικό και να προσπαθείς να το αλλάξεις. Μεγαλώνοντας και με την σωστή καθοδήγηση από εσάς τους γονείς του, θα μάθει να διαχειρίζεται την ευαισθησία του και να ζει μ' αυτήν, χωρίς να την καταπιέζει ή να την βλέπει σαν βάρος. Μακάρι να υπάρχουν περισσότερα τέτοια παιδιά που με την εικόνα του Εσταυρωμένου Χριστού πληγώνονται και κλαίνε απαρηγόρητα. Εγώ ανησυχώ περισσότερο για τα παιδάκια που κοιτάνε απαθή μια τέτοια εικόνα...

Κι εμένα ο γιος μου ο μεγάλος ήταν πολύ ευαίσθητος, μεγαλώνοντας (τώρα είναι 12 χρονών) έμαθε να το τοποθετεί σωστά μέσα του. Πάντα παραμένει ευαίσθητος και ψυχοπονιάρης, κι εμένα μου αρέσει που βλέπει μια άλλη πλευρά των πραγμάτων...

[leni]

Ευχαριστώ κορίτσια για τα καλά σας λόγια!Δεν προσπαθώ (προς Θεού!), να τον κάνω χοντρόπετσο, αλλά πολλές φορές αναρωτιέμαι πως θα τα καταφέρει στη ζωή του..Ότι είναι γλυκός, είναι, και με το παραπάνω, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει όπως λές και συ anemoni, να τα τοποθετήσει σωστά μέσα του.Αλλά μάλλον πως είναι ακόμα πολύ μικρούλης, ε?

[anemoni]

Ευχαριστώ κορίτσια για τα καλά σας λόγια!Δεν προσπαθώ (προς Θεού!), να τον κάνω χοντρόπετσο, αλλά πολλές φορές αναρωτιέμαι πως θα τα καταφέρει στη ζωή του..Ότι είναι γλυκός, είναι, και με το παραπάνω, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει όπως λές και συ anemoni, να τα τοποθετήσει σωστά μέσα του.Αλλά μάλλον πως είναι ακόμα πολύ μικρούλης, ε?

 

Ναι, είναι πολύ μικρούλης ακόμη, για να μπει σε τέτοια διαδικασία. Όμως μαθαίνει. Μαθαίνει από αυτά που νιώθει, από αυτά που συζητάτε μαζί, από αυτά που βλέπει μέσα στο σπίτι... Μαθαίνει τα συναισθήματα και τις καταστάσεις. Και κάποια στιγμή θα τα βάλει στη σειρά και θα είναι ένας υπέροχος άντρας με σπάνιο συναισθηματικό πλούτο.

[elenik]

. Και κάποια στιγμή θα τα βάλει στη σειρά και θα είναι ένας υπέροχος άντρας με σπάνιο συναισθηματικό πλούτο.

Αυτο ακριβως

 

Σημάδι του άρχοντα δεν είναι η δύναμη, αλλά το ήθος (Σωκράτης)

[DALIA]

Τωρα πια βλεποντας μερικα "σκληρά" παιδακια γυρω του που οταν χτυπαει ενα αλλο λενε¨"καλα να παθεις":shock:

 

αυτό είναι άκρο για'μενα, που δυστυχώς ο δικός μου όταν ήταν περίπου 2,5 το έλεγε πολύ συχνά ευτυχώς εξηγόντας του, το τι σημαίνει ακριβώς η φράση το ξεπεράσαμε και εκ τότε δεν το ξαναχρησιμοποίησε...αλλά και το υπερευαίσθητο παιδί στην σημερινή κοινωνία είναι δύσκολο να " πορευτεί " ..καλή μου φίλη που έχει ένα τοσο γλυκό πλασματάκι αλλά λόγω κεκεδισμού που παρουσιάσε χρειαστηκε να δει με το λογοθεραπευτή και παιδοψυχολόγο αυτό που της είπε είναι ότι δυστυχώς αν κάποια πράγματα δεν αλλάξουν το παιδί θα αντιπετωπίσει πρόβλημα στην εφηβεία...

το θέμα είναι πως αλλάζεις ένα υπερ ευαίσθητο παιδί ? δεν ξέρω...αυτό που θα έκανα εγώ στη θέση σου αν προβληματιζόμουν θα ήταν σίγουρα να συμβουλευτώ παιδοψυχολόγο...

 

υ.γ: και ο δικός μου ξέρει την ιστορία για την σταύρωση...την έβλεπε μια μέρα τη Μ.Βδομάδα ο σύζηγος και στην "επίμαχη" σκηνή άλλαξε το κανάλι..φωνές κακό ο μικρός, του εξηγώ ότι κάποια πράγματα δεν είναι για παιδάκια και γυρνάει και μου λέει " τι λες τώλα μαμούλα, πειρατές είναι γιατί δεν αφήνεις να δω ":shock:

[elenik]

Βρηκα και αυτο. Δεν ξερω αν θα σε βοηθησει

μετά απο άδεια του μέλους για να δημοσιεύσω το κείμενο που έγραψα, παραθέτω την απάντησή που της έδωσα την προηγούμενη εβδομάδα, σε ερώτημα που μου έστειλε με πμ.

 

καταλαβαίνει καποιος ποιά ειναι τα ερωτήματα, διαβάζοντας την απάντηση, δεν χρειάζεται να παρατεθεί δηλαδή το αρχικό ερώτημα νομίζω.

ήθελα να δημοσιεύσω το κείμενο και για τους γονείς αλλά και για παιδαγωγούς που πιθανώς βρίσκονται σε τέτοια θέση.

 

Παράθεση:

κοίτα, απο όσα μου γράφεις,

 

Αυτό που βλέπω είναι ότι είναι ένα παιδί με πολύ μεγάλη δυνατότητα ενσυναίσθησης, δηλαδή να νιώθει τα συναισθήματα των΄αλλων και ότι επηρεάζεται πολύ απο αυτά, δηλαδη δεν του αρέσουν οι εντάσεις και ίσως τις αποφεύγει επειδή τον κάνουν να νιώθει άσχημα.

 

Αν είναι κάτι που είναι αρνητικό είναι ότι εξαιτίας των παραπάνω αποφεύγει να βρεθεί σε καταστάσεις όπου παίρνει καποιο ρίσκο όπως είπες να ζητήσει κατι απο ένα άλλο παιδί κτλ. και έτσι δεν βρισκει και εύκολα ευκαιρείες να γνωρίσει τα άλλα παιδιά.

 

εγώ στην θέση σου, θα φρόντιζα να βρώ ποιά ειναι τα παιδιά με τα οποία του αρέσει να παίζει, και με αυτά να έχει συχνά playdates δηλαδή να παίζει στο σπίτι σας ή στο σπίτι τους,

και εκτός σχολείου, είτε είναι κορίτσια είτε είναι αγόρια.

 

αυτά τα χρόνια έχω δεί παιδιά που είναι χαμηλών τόνων, αλλά εφ όσον μια παιδοψυχολόγος/ειδικός στον παιδικό, μπορεί να κρίνει ότι δεν υπάρχει κατι άλλο,

αυτό μπορεί να είναι απλώς χαρακτηριστικό,

της ιδιοσυγκρασίας του γιού σου,

που εμένα δεν θα με ανησυχούσε, απλώς θα φρόντιζα να τον στηρίξω στις ευκαιρίες τις εξωσχολικές για παιχνίδι με παιδιά με τα οποία απολαμβάνει να παίζει.

 

δεν είναι απαραίτητο ότι όλα τα παιδιά τους αρέσει να κάνουν φασαρία και να συμετέχουν σε "βαβούρες" και εγώ θα έλεγα να μην προσπαθείς να τον κάνεις εσύ να αλλάξει σε αυτό το πράγμα, αλλά να αποδεχτείς αυτό σαν προτίμησή του.

δεν χρειάζεται να τον κάνεις δηλαδή να είναι σαν άλλα παιδιά, το κάθε παιδί έχει τον τρόπο του,

απλώς το θέμα είναι και πως θα τύχει σε μια τάξη, υπάρχει περίπτωση να τύχει να είναι περισσότερα παιδιά έτσι και περισσότερα παιδιά αλλιώς,

 

εγώ θα έλεγα για την επόμενη χρονιά να συζητήσεις κατα πόσο μπορεί να μπεί σε μια τάξη που έχει παιδιά που του ταιριάζουν,

 

ξέρεις μερικές φορές οι παιδαγωγοί φροντίζουν να ανακατεύουν τα παιδιά έτσι ώστε, όλα να μπορούν να επωφεληθούν απο το να βλέπουν διαφορετικές συμπεριφορές, δεν τα χωρίζουν δηλαδή σε άτακτα και ήρεμα ή κάτι τέτοιο, επίτηδες έτσι ώστε και τα δύο να πάρουν διάφορα στοιχεία απο την μια ιδιοσυγκρασία η την άλλη.

στην δική σου περίπτωση όμως, εάν δεν οφείλεται σε ντροπαλότητα λόγω εξωγενών παραγόντων, (δηλαδή ότι δεν είχε ενθάρρυνση κτλ κτλ να είναι πιο τολμηρός) αλλά αν οφείλεται στην προσωπική του ιδιοσυγκρασία, θα ήταν καλό να υπάρξει η προσπάθεια να υπάρχουν και άλλα παιδιά έστω και άλλο ένα δύο, που να του ταιριάζουν στην τάξη.

 

πάντως μην προσπαθείς εσύ με λόγια να τον πείσεις για κάτι απο τη στιγμή που όπως καταλαβαίνω, όλα αυτά προκύπτουν απο συνειδητή του προσωπική του επιλογή.

 

Τώρα αν απογοητευεται αν το ένα κορίτσι δεν έπαιζε μαζί του στην συγκεκριμένη περίπτωση,

και η αντίδρασή του αυτή, πάλι τα θεωρώ πολύ φυσιολογικά και υγιή.

Δείχνουν ένα ευαίσθητο παιδί με συναισθηματικό πλούτο, και δε βλέπω λόγο του να προσπαθήσει πχ καποιος να το αλλάξει αυτό το γεγονός.

 

Υπάρχει περίπτωση να ανησυχείς για το ότι δεν θα είναι δυναμικός αργότερα στην ζωή του?

 

Η προσωπική μου άποψη, είναι ότι όταν ο γονέας δείχνει σιγουριά και αυτοπεποίθηση ΄για το ότι όπως και να είναι το παιδί του, θα τα καταφέρει, το παιδί αυτό δεν θα έχει κανένα πρόβλημα όσο συναισθηματικό και να είναι, ή οποιοδήποτε άλλη δυσκολία να έχει.

το θέμα είναι να του δωθούν τα εργαλεία το τι να κάνει με αυτά του τα συναισθήματα και όχι πχ να μην τα έχει ή να προσπαθήσει να τα αλλάξει.

Δηλαδή,

είναι στεναχωρημένος? μπορεί να κάνει μια ζωγραφιά στο κορίτσι αυτό,

και αν αυτό το κοριτσι δείχνει αδιαφορία εκ νέου, τότε θα μπορεί να στεναχωρηθεί εκείνος και να κλάψει ή να κάνει για τον εαυτό του μια θυμωμένη ζωγραφιά.

Δεν θα ήταν πχ λύση καλή το να του πεί καποιος, άσε την τάδε, δεν την ενδιαφέρεις και δεν σου φέρεται καλά, μιας και δεν δίνει ένα τρόπο στο παιδί να μεταχειριστεί καπως τα ίδια του τα συναισθήματα, αλλά είναι και μια προτροπή στο να αγνοήσει τα συναισθήματά του. Τα συναισθήματα αυτά τα έχει, και τα συναισθήματα δεν φεύγουν απλώς με το να πουμε κατι τέτοιο. Πρέπει να εκφραστούν και να είναι αποδεκτή η έκφρασή τους με οποιοδήποτε τρόπο (εφ όσον φυσικά δέν βλάπτεται καποιος).

 

για τα άλλα παιδιά

ίσως θα μπορούσε η παιδαγωγός να πάει μαζί του σε καποιο άλλο παιδί, και να το ρωτήσουν μαζί, και να εκφράσει έτσι το τι αισθάνεται -

είναι απογοήτευση?

είναι κουραση ( απο την φασαρία?)

είναι σημαντικό η δασκάλα να λαμβάνει και υπόψη τις προτιμήσεις όλων και όχι απαραίτητα επειδή οι άλλοι είναι η πλειοψηφία,

να γίνεται χαμός και φασαρία, να επιβάλλεται αυτό στον γιό σου που δείχνει λίγο να υποφέρει απο αυτό το πράγμα.

 

δεν είναι κακό το να αισθάνεται έτσι,

εγώ πχ αν είχα ένα τέτοιο θέμα στην τάξη μου

θα μιλούσα σε όλα τα παιδιά, και θα κανόνιζα ήσυχες ώρες όπου όλοι να κάνουν ησυχία, ΓΙΑ ΝΑ ΛΑΒΟΥΝ ΥΠΟΨΗ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΣΥΜΜΑΘΗΤΗ ΤΟΥΣ.

αλλά και τις υπόλοιπες ώρες, αν έβλεπα ότι ξέφευγε η κατάσταση, πάλι θα οριοθετούσα την τάξη έτσι ώστε να κάνει ησυχία.

 

δεν σημαίνει ότι επειδή ένα παιδί είναι διαφορετικό, οτι πρέπει επειδή είναι μειοψηφία να αλλάξει,..

πρέπει να υπάρχει κατανόηση και για αυτό το ένα παιδί ακόμα και αν οι άλλοι πρέπει να αλλάξουν την συμπεριφορά τους λίγο.

 

με το ίδιο σκεπτικό αν πήγαινα σε καποιο πάρτυ, που γινόταν χαμός θα πήγαινα σε μερος όπου να μην εχει τόση φασαρία απο την στιγμή που δεν αρέσει στο παιδί μου - δεν χρειάζεται να το πιέσω για κάτι απο τη στιγμή που αυτό δεν είναι απο ντροπαλότητα όπως έγραψα πιο πάνω. Μπορώ να ενθαρρύνω αλλα μεχρι ενός σημείου.

 

με λίγα λόγια, αυτό που είναι επιτακτικό είναι αποδοχή του πως αισθάνεται και απο σένα και απο τη δασκάλα, αλλά και ρυθμιση διάφορων θεμάτων έτσι ώστε η αποδοχή αυτή, να μην είναι μόνο στα λόγια αλλά και στην πράξη, να την βιώνει δηλαδή.

 

"ναι έτσι είμαι μηπως θα μπορούσατε να κανετε λιγη ησυχία?"

 

ο παιδικός πιστεύω έιναι ένα κλειδί σε αυτό, το πως θα χειριστεί δηλαδη η παιδαγωγός στην καθημερινότητα, το να αισθανθεί ο γιός σου, ότι είναι αποδεκτή αλλά και σεβαστή αυτή του η ανάγκη!

νομίζω ότι τότε θα αισθανθεί με μεγαλύτερη ελευθερία να εκφραστεί και να βγεί και προς τα έξω.

 

Είναι πολύ σημαντικό να πάρει ο γιός σου το μύνημα ότι είναι οκ που είναι έτσι...

 

Δεν είναι υστέρημα, αλλά προτέρημα και χάρισμα...... η ενσυναίσθηση, είναι απο τα πιο βασικά στοιχεία της συναισθηματικής νοημοσύνης, η οποία είναι κατα κόρον υπεύθυνη για την ευτυχία και την επιτυχία των ανθρώπων στην μετέπειτα ζωή τους! (θα έχεις ακούσει για το βιβλίο που ονομάζεται έτσι!? )

 

αυτά. ..

Μαρία!

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?p=265277#post265277