Κλάματα σε ξένο σπίτι

[Vaspy]

Κορίτσια, ήθελα να σας πώ την "περιπέτεια" που ζήσαμε την περασμένη εβδομάδα.

Ξεκινήσαμε να πάμε σε μια γιορτή (Αντρέα). Στο αυτοκίνητο όλα καλά. Ένα βήμα πριν μπούμε στο διαμέρισμα του εορτάζοντα άρχισε να κλαίει η μπεμπούλα μου με σπαραχτικό κλάμα. Τόσο που τρομάξαμε όλοι.

Το σπίτι είχε λίγο κόσμο αλλά δεν νομίζω ότι ήταν απ' αυτό που έκλαιγε το μωρό γιατί είχαμε ξαναπάει και σε παιδικό πάρτυ με πολλή φασαρία.

Επί ένα τέταρτο έκλαιγε ασταμάτητα,είχε κοκκινήσει και ήταν συνέχεια τεντωμένη, δεν μπορούσα να την κάνω με τίποτα καλά. Απ' την άλλη φοβήθηκα μήπως πόναγε.

Αφού δεν μπορούσα να κάνω κάτι, στο τέταρτο πάνω φύγαμε και λίγο πριν μπούμε στο αμάξι σταμάτησε απότομα, σαν να έκλεισα τον διακόπτη.

Από 'κει και πέρα όλα ήταν εντάξει, γέλαγε και έπαιζε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.

Είναι κάτι που δεν το έχει ξανακάνει, να κλαίει δηλαδή τόσο πολύ και για τόση ώρα.

 

Έχετε μήπως κάποια ανάλογη εμπειρία;

[mel]

Vaspy, μήπως ήταν η ώρα της για ύπνο ή είχε κουραστεί;

Η δικιά μου παρουσιάζει έντονη νευρικότητα με κλάματα κ.τ.λ. όταν θέλει να κοιμηθεί. Βέβαια τα παιδιά σε αυτην την ηλικία μπορούν να φορτώσουν τις μπαταρίες τους πολύ εύκολα ακόμα και μέσα σε 3 λεπτά που μπορεί να καθήσουν ήρεμα μέσα στο αμάξι. Και μετά είναι πάλι έτοιμα να κάνουν τις ζουζουνιές τους και εμείς να αναρωτιόμαστε γιατί έκλαιγε πριν....

[annastasia]

Vaspy γεια σου

Τι ηλικία έχει η μπέμπα; Όταν ο δικός μας ήταν μικρούλης είχα ανάλογα περιστατικά και τότε αγχωμένη θυμάμαι ρωτούσα την παιδίατρο αν αυτό προδιαγράφει ότι το παιδάκι μου δε θα είναι κοινωνικό μεγαλώνοντας.... μετά απο την καθοδήγηση της παιδιάτρου και διάβασμα έμαθα ότι η κοινωνικότητα είναι κάτι που διαμορφώνεται πολύ αργότερα και πως πολύ απλά τη δεδομένη στιγμή ο μικρός δεν ήθελε να βρεθεί με κόσμο (Αν πάρουμε σαν δεδομένο ότι ήταν καλά στην υγεία του, φαγωμένος και έχοντας κοιμηθεί). Και εμείς οι μεγάλοι δεν το παθαίνουμε καμιά φορά; Είναι μέρες που δε θέλουμε να δούμε άνθρωπο! Μόνο που αυτά δε μπορούν να μας το πουν με λόγια!

[ΛΗΤΩ]

Μου χει τύχει κάτι ανάλογο αλλά στο δικό μου σπίτι.Η μπέμπα από πολύ μικρή είχε συνηθίσει με κόσμο και της άρεσε.Ήταν όμως ένα χρονικό διάστημα γύρω στους 3,5 μήνες που όταν έμπαινε ξένος άνθρωπος στο σπίτι έβαζε τις τσιρίδες Θυμάμαι ότι ένοιωθα πολύ άσχημα γιατί όλοι την πλησίαζαν για να της μιλήσουν και να την παίξουν κι αυτή έκανε λες κι έβλεπε το πιο τρομαχτικό θέαμα στον κόσμο.Μόνο στην αγκαλιά μου ηρεμούσε αλλά δεν ήθελε να την πλησιάζει κανεις..Κανα δυο βδομάδες κράτησε η "κρίση,περνάω κρίση"..μετά επανήλθαμε και κάνουμε γέλια και χαρούλες ξνά σε όλους..μην ανησυχείς Vaspy, θα επανέλθει στα φυσιολογικά της σύντομα

[Vaspy]

Vaspy γεια σου

Τι ηλικία έχει η μπέμπα; Όταν ο δικός μας ήταν μικρούλης είχα ανάλογα περιστατικά και τότε αγχωμένη θυμάμαι ρωτούσα την παιδίατρο αν αυτό προδιαγράφει ότι το παιδάκι μου δε θα είναι κοινωνικό μεγαλώνοντας.... μετά απο την καθοδήγηση της παιδιάτρου και διάβασμα έμαθα ότι η κοινωνικότητα είναι κάτι που διαμορφώνεται πολύ αργότερα και πως πολύ απλά τη δεδομένη στιγμή ο μικρός δεν ήθελε να βρεθεί με κόσμο (Αν πάρουμε σαν δεδομένο ότι ήταν καλά στην υγεία του, φαγωμένος και έχοντας κοιμηθεί). Και εμείς οι μεγάλοι δεν το παθαίνουμε καμιά φορά; Είναι μέρες που δε θέλουμε να δούμε άνθρωπο! Μόνο που αυτά δε μπορούν να μας το πουν με λόγια!

 

 

Αναστασία, η μπέμπα μου είναι 4 μηνών.

Στη διαδρομή με τ' αυτοκίνητο (1/2 ώρα περίπου) κοιμήθηκε και όταν την ξυπνήσαμε δε δυσανασχέτησε. Όλα έδειχναν μια χαρά. Εν τω μεταξύ όταν έκλαιγε (στη συγκεκριμένη περίπτωση) την είχα όλη την ώρα αγκαλιά, με την πιπίλα της, να κοιτάζει μόνο εμένα. Παρόλα αυτά, το κλάμα ήταν σπαραχτικό.

Και στο σπίτι έχω συχνά κόσμο και κάνει χαρούλες, δεν πιστεύω ότι είναι επειδή είδε άγνωστα πρόσωπα.

[Lia]

Εμείς το είχαμε πάθει αυτό το Πάσχα, όταν ήταν 5,5 μηνών περίπου. Είχαμε πάει στο χωριό που ήταν και όλη η οικογένειά μου και ψήνανε. Όλα καλά μέχρι κάποια στιγμή, μετά από 2-3 ώρες, έβαλε τα κλάματα. Δεν ησύχαζε με τίποτα. Ούτε με γάλα, ούτε με αγκαλιά.... τίποτα.... Φύγαμε άρον άρον. Με το που μπήκαμε στο αυτοκίνητο σταμάτησε αμέσως να κλαίει....

Τώρα, τι την ενόχλησε, δεν μπόρεσα να καταλάβω με ακρίβεια.... Ή το ότι όλοι ασχολούνταν με αυτή (η ανηψούλα μου μάλιστα ήταν κρεμασμένη πάνω μας), ή την είχα ντύσει ζεστά ενώ εκείνη την ημερα είχε ζέστη.... τι να πω.... Τι ακριβώς είχε στο μυαλουδάκι της μακάρι να ήξερα.....

Δυστυχώς όταν είναι τόσο μικρά δεν μπορούμε με σιγουριά να πούμε τί είναι αυτό που τα κανει να δυσανασχετούν. Και όσο αγχωνόμαστε να βρούμε τι φταίει τόσο αυτά κλαίνε περισσότερο.

[erica]

Τα μωρά έχουν πολύ ανεπτυγμένη όσφρηση!

 

Μήπως δεν της άρεσε η μυρωδιά του σπιτιού ή της πολύκατοικίας? Δεν χρειάζεται να είναι απαραίτητα άσχημη μυρωδιά, μπορεί μία μυρωδιά που εμεις ελάχιστα καταλαβαίνουμε ή δεν παίρνουμε χαμπάρι, αυτά να την μυρίζουν έντονα και να τα εκνευρίζει!!! Μπορεί αυτό να έγινε και με την κόρη της Λίας (μπορεί να την πείραξε η τσίκνα του Πάσχα )

 

Πάντως έγω το έχω παρατηρήσει ότι συμβαίνει!