Ο Βιολιστής...

[underage]

Ουάσιγκτον. Σταθμός του μετρό. Ενα κρύο πρωϊνό τον Γενάρη του 2007. Επαιξε έξι κομμάτια του Μπαχ για περίπου 45 λεπτά. Στο διάστημα αυτό, περίπου 2 χιλιάδες άτομα πέρασαν από το σταθμό, οι περισσότεροι καθ'οδόν για τη δουλειά τους.

 

 

 

Μετά από 3 λεπτά ένας μεσήλικας πρόσεξε οτι κάποιος έπαιζε μουσική. Βράδυνε το βήμα του, σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά προχώρησε βιαστικός για τον προορισμό του.

 

4 λεπτά αργότερα ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολλάριο: μια γυναίκα έριξε τα χρήματα στο κουτί του και χωρίς να σταματήσει συνέχισε το δρόμο της.

 

6 λεπτά, ένας νεαρός έγειρε στον τοίχο για να τον ακούσει, μετά κοίταξε το ρολόι του και συνέχισε να περπατά.

 

10 λεπτά, ένα αγοράκι 3 ετών σταμάτησε, αλλά η μητέρα του το έσυρε βιαστικά να συνεχίσει, καθώς το παιδί σταμάτησε για να δει τον βιολιστή. Τελικά η μητέρα έσπρωξε δυνατά το παιδί και το παιδί ξανάρχισε να περπατά γυρνώντας ολοένα το κεφάλι προς τα πίσω. Την ίδια αντίδραση είχαν και πολλά άλλα παιδιά. Όλοι, χωρίς εξαίρεση, οι γονείς τα πίεζαν να προχωρήσουν.

 

45 λεπτά: ο μουσικός συνέχισε να παίζει. Μόνον 6 άνθρωποι είχαν για λίγο σταματήσει. Περίπου 20 άτομα του άφησαν χρήματα χωρίς να διακόψουν το ρυθμό τους. Συγκέντρωσε συνολικά 32 δολλάρια.

 

1 ώρα: τελείωσε το παίξιμο και μια σιγή απλώθηκε παντού. Κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε ούτε υπήρξε έστω κάποιο ίχνος αναγνώρισης.

 

Κανείς δεν το 'ξερε, αλλά ο βιολιστής ήταν ο Τζόσουα Μπελλ, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου. Επαιξε ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια που έχουν ποτέ γραφτεί, με ένα βιολί αξίας 3.5 εκατομμυρίων δολλαρίων. Δύο μερες νωρίτερα, ο Τζόσουα Μπελλ γέμισε ασφυκτικά ένα θέατρο στη Βοστώνη, σε συναυλία που η μέση τιμή του εισιτηρίου άγγιξε τα 100 δολλάρια.

 

Πρόκειται για πραγματικό γεγονός. Ο Τζόσουα Μπελλ έπαιξε ινκόγκνιτο στο σταθμό του μετρό στα πλαίσια ενός κοινωνιολογικού πειράματος που οργάνωσε η Ουάσιγκτον Ποστ για την αντίληψη, το γούστο και τις προτεραιότητες των ανθρώπων. Το ερώτημα που προέκυψε: σε ένα ουδέτερο περιβάλλον και σε ακατάλληλη ώρα, μπορούμε να αντιληφθούμε την ομορφιά; Σταματούμε για να την απολαύσουμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο όταν εκδηλώνεται σε ασυνήθιστα χωροχρονικά πλαίσια;

 

 

Ενα συμπέρασμα που πιθανώς μπορεί να εξαχθεί από το συγκεκριμένο πείραμα είναι:

 

Αν δεν έχουμε ένα λεπτό για να σταματήσουμε και ν'ακούσουμε έναν από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου να παίζει ένα από τα ωραιότερα κομμάτια που γράφτηκαν ποτέ, με ένα από τα ομορφότερα μουσικά όργανα .... πόσα άλλα πράγματα χάνουμε άραγε;

[angel25]

χανουμε τις καλυτερες στιγμες γιατι παντα βιαζομαστε.

ημαστε εγγυες λεμε αντε πια ποτε θα γεννησουμε

γενναμε ,,, ολοι μας ευχονται "με το καλο και το 2ο, ακομα δεν νοιωσαμε οτι πηραμε στα χερια μας το 1ο "

εχουμε το νεογεννητο , αντε ποτε θα μεγαλωσει για να φαει πρωτη φορα την κρεμα του .....

παει 5 μηνων το ταιζουμε την πρωτη κρεμα,, ποτε θα βγαλει δοντια να τρωει κανονικα??

βγαζει κ δοντια,,, περπατησε ομως??? ακομα????

κ περνανε τα χρονια σαν δευτερολεπτα γιατι περιμενουμε αυτο που θα συμβει κ δεν ζουμε αυτο που συμβενει ΤΩΡΑ

 

ξυπναμε κ βλεπουμε στο διπλανο δωματιο εναν εφηβο που καποτε ηταν το μωρακι μας κ τοτε αναπολουμε τις στιγμες που ετρεχε στην αγγαλια μας τα βραδυα να κοιμηθει μαζι μας κ τωρα..... δεν θελει αγγαλιες ειναι μεγαλο πια,,, δεν κανει να κοιματε μαζι μας στο κρεβατι μας ελεγαν οταν ηταν μονο μιας εβδομαδας,, θα κακομαθει κ δεν θα ξεκολαει απο διπλα σας....

αχ να γυρνουσε ο χρονος πισω να μην ακουγα κανεναν κ να σε ειχα ακομη στην αγκαλια μου....

 

(οι ορμονες με κανουν συγγραφεα! ειμαι η μονη που νοιωθω οτι χανω τα καλυτερα?? ελπιζω να μην βγηκα απο το θεμα )

[fysalida]

Τι ωραίο ποστ και πόσο αληθινό!!!!

μου εφτιαξε τη μέρα!

[Ursa Major]

Για σκέψου, δεν στάθηκαν παρά ελάχιστοι για ν'ακούσουν...

 

Οι υπόλοιποι τρέχανε για να βγάλουν λεφτά και ωρισμένοι απ'αυτούς αυτά τα χρήματα θα τα διαθέσουν για να βγάλουν ακριβά εισιτήρια, για ακριβές συναυλίες, με ακριβούς εκλεκτούς μουσικούς, όπως ο συγκεκριμένος.

 

Είναι η εμπορευματοποίηση που κάνει το φτηνό κακό και το ακριβό καλό.

[Μαμά Ελένης και Χριστίνας]

Το ειχα διαβασει αυτο παλιοτερα.

Μου ειχε κανει φοβερη εντυπωση !!!!!

 

Αληθεια ποσα χανουμε με το καθημερινο

τρεξιμο . Κοιτουσα τη μεγαλη μου κορη χθες

που εχει κλεισει τα 9 και κοντευει να με φτασει

στο υψος , αλειφε μια φετα ψωμι με μελι , μου

ειχε γυρισει την πλατη και εβλεπα την κορμοστασια της

και σκεφτομουν , οτι σαν χθες ηταν που τις εδινα

τα χερια να κρατηθει και να περπατησει .

[angi]

χανουμε τις καλυτερες στιγμες γιατι παντα βιαζομαστε.

ημαστε εγγυες λεμε αντε πια ποτε θα γεννησουμε

γενναμε ,,, ολοι μας ευχονται "με το καλο και το 2ο, ακομα δεν νοιωσαμε οτι πηραμε στα χερια μας το 1ο "

εχουμε το νεογεννητο , αντε ποτε θα μεγαλωσει για να φαει πρωτη φορα την κρεμα του .....

παει 5 μηνων το ταιζουμε την πρωτη κρεμα,, ποτε θα βγαλει δοντια να τρωει κανονικα??

βγαζει κ δοντια,,, περπατησε ομως??? ακομα????

κ περνανε τα χρονια σαν δευτερολεπτα γιατι περιμενουμε αυτο που θα συμβει κ δεν ζουμε αυτο που συμβενει ΤΩΡΑ

 

ξυπναμε κ βλεπουμε στο διπλανο δωματιο εναν εφηβο που καποτε ηταν το μωρακι μας κ τοτε αναπολουμε τις στιγμες που ετρεχε στην αγγαλια μας τα βραδυα να κοιμηθει μαζι μας κ τωρα..... δεν θελει αγγαλιες ειναι μεγαλο πια,,, δεν κανει να κοιματε μαζι μας στο κρεβατι μας ελεγαν οταν ηταν μονο μιας εβδομαδας,, θα κακομαθει κ δεν θα ξεκολαει απο διπλα σας....

αχ να γυρνουσε ο χρονος πισω να μην ακουγα κανεναν κ να σε ειχα ακομη στην αγκαλια μου....

 

(οι ορμονες με κανουν συγγραφεα! ειμαι η μονη που νοιωθω οτι χανω τα καλυτερα?? ελπιζω να μην βγηκα απο το θεμα )

 

 

Με συγκινησες πρωινιατικα..

[ssttaa]

Eπίσης στην τέχνη συμβαίνει και το αντίθετο. Κάτι κοινότυπο και χλιαρό στήνεται σε ένα βάθρο, αποθεώνεται απο τους κριτικούς και στο τέλος χαρίζει ρίγη συγκίνησης στο κοινό!

[TARA]

Σου δημιουργεί πολλές σκέψεις...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα

[underage]

Τελικά έχουμε καταφέρει να κάνουμε την ζωή μας μια ανούσια ρουτίνα, δεν προσπαθούμε να ζούμε την κάθε στιγμή της, ούτε είμαστε διατεθιμένοι να σπάσουμε το καθεστημένο...

Δυστυχώς

[DALIA]

Ουάσιγκτον. Σταθμός του μετρό. Ένα κρύο πρωϊνό τον Γενάρη του 2007. Επαιξε έξι κομμάτια του Μπαχ για περίπου 45 λεπτά. Στο διάστημα αυτό, περίπου 2 χιλιάδες άτομα πέρασαν από το σταθμό, οι περισσότεροι καθ'οδόν για τη δουλειά τους. Μετά από 3 λεπτά ένας μεσήλικας πρόσεξε οτι κάποιος έπαιζε μουσική. Βράδυνε το βήμα του, σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά προχώρησε βιαστικός για τον προορισμό του.

4 λεπτά αργότερα ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολλάριο: μια γυναίκα έριξε τα χρήματα στο κουτί του και χωρίς να σταματήσει συνέχισε το δρόμο της.

 

6 λεπτά, ένας νεαρός έγειρε στον τοίχο για να τον ακούσει, μετά κοίταξε το ρολόι του και συνέχισε να περπατά.

 

10 λεπτά, ένα αγοράκι 3 ετών σταμάτησε, αλλά η μητέρα του το έσυρε βιαστικά να συνεχίσει, καθώς το παιδί σταμάτησε για να δει τον βιολιστή. Τελικά η μητέρα έσπρωξε δυνατά το παιδί και το παιδί ξανάρχισε να περπατά γυρνώντας ολοένα το κεφάλι προς τα πίσω. Την ίδια αντίδραση είχαν και πολλά άλλα παιδιά. Όλοι, χωρίς εξαίρεση, οι γονείς τα πίεζαν να προχωρήσουν.

 

45 λεπτά: ο μουσικός συνέχισε να παίζει. Μόνον 6 άνθρωποι είχαν για λίγο σταματήσει. Περίπου 20 άτομα του άφησαν χρήματα χωρίς να διακόψουν το ρυθμό τους. Συγκέντρωσε συνολικά 32 δολλάρια.

 

1 ώρα: τελείωσε το παίξιμο και μια σιγή απλώθηκε παντού. Κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε ούτε υπήρξε έστω κάποιο ίχνος αναγνώρισης.

 

Κανείς δεν το 'ξερε, αλλά ο βιολιστής ήταν ο Τζόσουα Μπελλ, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου. Επαιξε ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια που έχουν ποτέ γραφτεί, με ένα βιολί αξίας 3.5 εκατομμυρίων δολλαρίων. Δύο μερες νωρίτερα, ο Τζόσουα Μπελλ γέμισε ασφυκτικά ένα θέατρο στη Βοστώνη, σε συναυλία που η μέση τιμή του εισιτηρίου άγγιξε τα 100 δολλάρια.

 

Πρόκειται για πραγματικό γεγονός. Ο Τζόσουα Μπελλ έπαιξε ινκόγκνιτο στο σταθμό του μετρό στα πλαίσια ενός κοινωνιολογικού πειράματος που οργάνωσε η Ουάσιγκτον Ποστ για την αντίληψη, το γούστο και τις προτεραιότητες των ανθρώπων. Το ερώτημα που προέκυψε: σε ένα ουδέτερο περιβάλλον και σε ακατάλληλη ώρα, μπορούμε να αντιληφθούμε την ομορφιά; Σταματούμε για να την απολαύσουμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο όταν εκδηλώνεται σε ασυνήθιστα χωροχρονικά πλαίσια;

 

Ενα συμπέρασμα που πιθανώς μπορεί να εξαχθεί από το συγκεκριμένο πείραμα είναι:

 

Αν δεν έχουμε ένα λεπτό για να σταματήσουμε και ν'ακούσουμε έναν από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου να παίζει ένα από τα ωραιότερα κομμάτια που γράφτηκαν ποτέ, με ένα από τα ομορφότερα μουσικά όργανα .... πόσα άλλα πράγματα χάνουμε άραγε;

 

 

Εξαιρετικά αφιερωμένο σε όσους κοιτάζουν, αλλά δε βλέπουν,

σε όσους ακούν, αλλά δεν αφουγράζονται

σε όσους καταλαβαίνουν, αλλά δεν εννοούν.

 

Σε όλους τους βιαστικούς της εποχής μας,

σε όλους τους εργασιακά πολυάσχολους,

σε όλους τους κουρασμένους,

σε όλους τους αδιάφορους.

 

Σε όλους εμάς που οι αισθήσεις μας δεν "πιάνουν" την ομορφιά γύρω μας,

που δε βλέπουμε το πρόσωπο του άλλου,

που γίναμε χλιαροί στην αγάπη!

 

επίσης μπορείτε να δείτε εδώ πιο αναλυτικά

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artid=191366&dt=28/09/2008

[DaF]

πολυ εντυπωσιακο το πειραμα αλλα αφου διαβασα το αρθρο που παρεθεσες διαφωνω σε αυτο που λεει:

 

Σήμερα η κλασική μουσική είναι παντού ως υπόκρουση: στο εστιατόριο, στο ασανσέρ, στα καταστήματα... Ε, λοιπόν, από αυτή τη μουσική προτιμώ σαφώς τη σιωπή...».

 

...και γιατι δλδ να μην ειναι υποκρουση;;να σου δινει μια πινελια ομορφιας στην καθημερινοτητα σου;γιατι να πρεπει να 'σκας' 100 ευρω για να ευχαριστηθεις αυτη την ομορφια και να επιβεβαιωνεται ετσι οτι αυτη ανηκει σε περιορισμενο κοινο, περιορισμενο χωρο και χρονο; δεν μου αρεσει αυτο....

 

επισης, μαλλον δεν εχει ακουσει τα λαικοσουξε του οδηγου σε ταξιδι με υπεραστικο λεωφορειο επι 8 ωρεςθα αλλαζε γνωμη για την υποκρουση!

[koufetaki]

εμενα παλι απλα μου επεσε το σαγονι............και καλο ειναι να ακουμε τα παιδια μας περισσοτερο αυτα εχουν αυτια και ''ακουν''περισσοτερο τον κοσμο!!!