Πως ειναι η ζωη με 2 παιδια?

[korinaki]

Εχουμε ενα μωρακι 3 μηνων περιπου,και σκεφτομαστε να κανουμε και δευτερο.Εκτος απο τους πρωτους 2 μηνες που ηταν δυσκολοι,δεν μπορω να πω οτι νιωθω κουρασμενη..Επισης δεν δουλευω(απο επιλογη).Εχω ακουσει διαφορες γνωμες για τα 2 παιδια..Βλεπω γυναικες με 2 παιδια που αγκομαχανε και λενε πως ειναι πολυ δυσκολα,κι αλλες που μπορει να εχουν και παραπανω και να ειναι μες την τρελη χαρα και ακουραστες!!Πως γινεται αυτο?Τελικα ειναι πολυ δυσκολα με τα δυο παιδια?Ποια η διαφορα με το ενα παιδι?

[Xixiko]

Αυτο σκεφτωμε κι εγω μια και η μικρη μου ειναι 8χρονων και τωρα περιμενω το δευτερο

[peony]

Κι εγώ ένα παιδί εχω με βλέψεις για δεύτερο, οπότε έχω και εγώ περιέργεια. Πάντως, όλες οι φίλες με 2 παιδιά (δεν ξέρω καμιά με τρίτο ακόμη ), όταν γκρινιάζω για την μπέμπα (που δεν τρώει, δεν κοιμάται, που τσιρίζει κτλ κτλ)μου λένε το ίδιο πράγμα - και το λένε από άποψη κούρασης κτλ "Μην παραπονιέσαι...Ένα ίσον κανένα"!!!

[rozanna]

αχχχ... εγώ έχω 2 και με περίπου 1 χρόνο διαφορά μεταξύ τους.. είναι φοβερο πόσο "γεμάτο" είναι το σπίτι με 2 ζουζούνια να παίζουν, να γελάνε, να τσακώνονται εαν κάποια στιγμή έχω το ένα σπίτι όπως πχ το Σάββατο που ο γιος μου έχει ταε κβο ντο και είμαι με τη μικρή μόνο, αισθάνομαι κάπως περίεργα...έχει πολύ ησυχία επίσης και στα παιδιά λείπει η συντροφιά του ενός με του άλλου και την ζητούν.

πιστεύω ότι εαν δεν δούλευα ή αν δούλευα μειωμένο θα έκανα και τρίτο.

επίσης το ότι έχουν πολύ μικρή διαφορά τα δικά μου, ΠΛΕΟΝ είναι πολύ θετικό και γιατί έχω "ξεμπερδέψει από μωρά" και γιατί παίζουν πολύ μεταξύ τους παρόλο που είναι διαφορετικό φύλο. πάντως τα παιδιά είναι ευτυχία όπως και να το κάνουμε, όση κούραση και αν έχω τραβήξει γιατί εμένα είναι και λίγο "δύσκολα" με τον ύπνο..

άντε βάλτε μπρος και μην το σκέφτεστε εξάλλου αν δεν το ζήσεις δεν μπορείς να έχεις και άποψη

[maria_23]

Κι εγώ ένα έχω κ μάλιστα είναι μικρή ακόμα, 7 μηνών περίπου, αλλά έχω ήδη αρχίσει να θέλω κ 2ο μωρό...τώρα θα με πείτε τρελλή, αλλά...εγώ δεν έιχα από την αρχή πολύ κούραση...μόνο πρώτες μέρες...κατά τα άλλα, η μπέμπα δεν κλαίει, δεν γκρινιάζει, την αφήνω στο κρεβάτι της κ κοιμάται μόνη της...η μόνη μου κούραση είναι που έφτασε 8 κιλά πλέον, ζωή να χει το παιδί, κ κουράζομαι στο να την πέρνω αγκαλιά κ να την κρατάω από τις μασχάλες για να χοροπηδάει ή να κάνει βηματάκια, μόνο αυτό με κουράζει...πολύ θα ήθελα όμως να ξαναμείνω έγκυος, ακόμα κ τώρα...

[mata]

Το μωράκι σου είναι μικρό ακόμα!!!Ζήσε και απόλαυσε τις όμορφες στιγμές και νομίζω ότι καλό είναι να προβληματιστείς λίγο αργότερα!

Λίγο καιρό αν αφήσεις να περάσει, θα σου είναι ευκολότερο να αποφάσισεις από ότι τώρα!

[Xixiko]

Αντε καντο εγω το εκανα μετα απο 8χρονια

[NickyL]

Εμείς με τα δίδυμα πάντως καμιά φορά σκεφτόμαστε πόσο τυχερές είναι. Ήδη παίζουν μαζί, έχουν παρέα η μια την άλλη. Μεγαλώνοντας θα είναι ακόμα καλύτερα και ελπίζω να είναι πολύ δεμένες!

Όσο για τις δυσκολίες της καθημερινότητας, εντάξει υπάρχουν πρακτικά προβλήματα, αλλά κουτσά στραβά λύνονται όλα.

Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να το προσπαθήσεις για δεύτερο μωράκι.

[daffy]

Η ζωή με δύο παιδιά είναι υπέροχη!! Έχω 2 με διαφορά 19 μηνών.

Είναι υπέροχο συναίσθημα να τα βλέπεις να παίζουν μαζί, να ζητάει το ένα το άλλο. Δεν λέω είναι δύσκολα ειδικά τους πρώτους μήνες αλλά σε αποζημιώνει καθημερινά.

[MARGIO]

οι αποψεις διιστανται γιατι παιζουν ρολο πολλοι διαφορετικοι παραγοντες,αν η μαμα δουλευει,ποσο ησυχα ειναι τα παιδια κλπ.Θα σου πω λοιπον την αποψη μου συμφωνα με τη δικη μου εμπειρια.Εμενα η μεγαλη μου κορη ηταν και ειναι ενα δυσκολο παιδι,υπερβολικα ζωηρη και δυσκολη στον υπνο,ουτε περνουσε απ'το μυαλο μου να κανω δευτερο παιδι συντομα ομως μου ετυχε η δευτερη εγκυμοσυνη και ομολογω οτι ο πρωτος χρονος ηταν παρα πολυ δυσκολος.Ομως εγω δουλευω,η μεγαλη μολις γεννηθηκε η μικρη ξεκινησε παιδικο και οπως ισως ξερετε οτι ιωση κυκλοφορουσε την περασαμε εις διπλουν,σχεδον καθε 15 μερες αρρωσταιναν και τα δυο εκτος αυτου ειχα βαρεθει να αλλαζω πανες,συνεχεια.Ειναι πολλες οι διαφορες του να εχεις δυο παιδια αντι για ενα αλλα μονο αν το ζησεις το καταλαβαινεις γιατι και μενα μου'το λεγε η αδερφη μου αλλα δεν καταλαβαινα της ελεγα η Γιωτα μου κανει για δεκα Τελος παντων για να μην μακρυγορω να σου πω οτι τωρα που διανυουμε τον δευτερο χρονο τα πραγματα ειναι πολυ καλυτερα και ευχαριστω τον Θεο που μου εκανε αυτο το δωρο γιατι σιγουρα μονη μου δεν θα το αποφασιζα.Ειναι πολυ δεμενες και αν δεν ειναι η μια στο σπιτι η αλλη την ψαχνει παιζουν μαζι γελανε και εγω χαιρομαι διπλα,ενταξει δεν λειπουν βεβαια και οι γκρινιες και οι καυγαδες αλλα ολα μεσα στο προγραμμα ειναι.

[elias-christina]

K εγω αρχισα να θελω πολυ το 2ο!

Κορινακι αν κρινω απο τα 2 τελευταια θεματα που ανοιξες νομιζω το σκεφτεσαι εντονα ε?!

Το μονο προβλημα που εχω αυτη την στιγμη ειναι χωρου...

Αν περναμε ενα μεγαλυτερο σπιτι θα το εκανα χωρις 2η σκεψη.

Νομιζω πως θα μεγαλωσουν πιο ομορφα μαζι απο το να εχουν μεγαλη διαφορα.

Ο αντρας μου προσπαθει να χωνεψει την προθεση μου!

[ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13]

Καλημέρα korinaki. Όταν ακούω μαμά με ένα παιδάκι να λέει ότι κουράζεται μου φαίνεται αστείο (χωρίς να θέλω να υποτιμήσω την κουρασή τους). Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι ένα παιδί = κανένα από θέμα κούρασης. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει ασύγκριτα μεγαλυτερη κούραση με τα δυο παιδάκια αλλά και ασύγκριτα μεγαλυτερη χαρά. Θα συμφωνήσω με τη σκέψη σου για δευτερο παιδάκι και όσο πιο νωρίς τόσο πιο καλά για να κάνουν και παρεούλα. Εκτός από αυτό θα τα ξεπετάξεις μαζί και μετά θα μπορείτε να κάνετε άνετα τις εκδρομούλες σας, αφού κλεινεσαι με το ένα γιατί να μη κλειστεις ταυτόχρονα και με τα δύο;

- Επίσης το πρώτο παιδί το κάνεις για τους γονείς, το δευτερο για το πρώτο.

- Το παιδάκι σου είναι σίγουρο ότι αργότερα θα σου ζητήσει αδελφάκι.

- Δε θα σου γίνει κακομαθημένο το πρώτο (αυτό εγώ το φοβόμουν πολύ).

Γενικά, παρόλη την κούραση, είναι υπέροχο να έχεις δύο παιδάκια

 

(συγνώμη αν γράφω ανακατωμένες τις σκέψεις μου αλλά είναι επειδη δουλευω και απαντώ ταυτόχρονα )

[Xixiko]

Κι εμενα η μικρη το ζηταγε σαν τρελη το 2 παιδακι.Να δουμε οταν το δει τι θα κανει

[Agapi6]

Νομίζω ότι είναι θέμα χαρακτήρα , "τεμπελιάς" και κατα πόσον θέλεις τα παιδιά για σένα ή γιατί πρέπει. Θα πω δυο παραδείγματα.

1 Η μία κοπέλα έχει τέσσερα παιδάκια και σχεδόν καμία βοήθεια (μόνο τον άντρα της) (γειά σου κουμπάρα αν διαβάζεις)

2.Η δεύτερη κοπέλα έχει ένα παιδάκι και τους γονείς της, πεθερά και γιαγιά να τη βοηθάνε και πάλι δυσκολεύεται. Δε μαγειρεύει, δε πλένει και είναι όλο στο σπίτι των γονιών της.

Βέβαια υπάρχει και η μέση λύση, εγώ έδωσα δυο ακραία παραδειγματα. Εξαρτάται από τις αντοχές του καθένα. Εγώ με τα δυο μικρά μου, αν και έχω βοήθεια αν θέλω, προσπαθώ να τα μεγαλώσω εγώ. Βέβαια το πρώτο τρίμηνο ήταν εξαντλητικό αλλά όπως όλα, όταν περάσουν τα ξεχνάς!

[Eleftheria]

Είναι πολύ όμορφη, αλλά και πολύ κουραστική!

Σε μία συζήτηση που είχα με τον παιδίατρο μου είπε ότι τα δεύτερα παιδιά μεγαλώνουν πιο εύκολα γιατί έχουν άλλα παιδιά μέσα στο σπίτι και όχι γιατί οι γονείς έχουν την εμπειρία του πρώτου. Τα παιδιά θέλουν παιδιά. Και τα 'μεγαλύτερα παιδιά' θέλουν αδέλφια.

[GEOELI]

Θα συμφωνήσω κι εγώ με την Ελευθερία. Η ζωή με τα δύο παιδιά είναι πολύ κουραστική (φαντάζομαι πως είναι με 3 ή 4 ...) αλλά είναι συναρπαστική. Ιδιαίτερα εάν είναι και διαφορετικού φύλου. Αν και δεν ήμουν πολύ θετική στο να κάνω δεύτερο παιδί, παρόλο που ο γιος μου με ταλαιπώρησε ελάχιστα, απ'όταν γεννήθηκε η κόρη μου - έχουν 3 χρόνια διαφορά - θεωρώ ότι είμαστε πραγματικά μία οικογένεια και οι εμπειρίες που αποκομίζω καθημερινά από τα παιδιά μου είναι υπέροχες. Θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά να έχουν αδέλφια, όχι μόνο για να παίζουν και να έχουν παρέα, αλλά για να μαθαίνουν να συμβιώνουν, να μοιράζονται ακόμα και για να τσακώνονται ...

[Xixiko]

Κι εγω ειμαι πολυ χαρουμενη με 2εγκυμοσυνη το προβλημα μου ειναι η διαφορα ηλικιας που θα εχουν.............

[Γιωτούλα]

για πείτε για πείτε..πολύ ενδιαφέρον θέμα...

κι εγώ έχω αναρωτηθεί..μιας και όλοι στο κοντινό περιβάλλον δεν

έχουν ακόμη ούτε πρώτο...πως θα μάθω τι γίνεται με δύο;;;

[korinaki]

Θελω πολυ να κανω και δευτερο αλλα υπαρχουν και 2 λογοι που δεν μπορω να το κανω πολυ συντομα..Ο ενας ειναι η ελλειψη χωρου στο σπιτι(αν και θα μετακομισουμε σε κανενα 1 1/2 χρονο),κι αλλος ειναι οτι σκεφτομαι πως θελω να χαρω λιγο τον μικρο που μεγαλωνει..Αν ερθει καπακι και το δευτερο,δεν θα μπορεσω να παρακολουθω ουτε καν την αναπτυξη του γιατι λογικο ειναι το μωρακι να μου τρωει πολυ χρονο..Τι λετε κοριτσια?Ειναι καπως ετσι η' σκεφτομαι λαθος?Λατρευω τα παιδια και αν μπορεσω θελω να εχω τρια(για το τριτο,δεν το εχω πει ομως ακομα στον αντρα μου )!Στα συν ειναι οτι δεν δουλευω κι οτι εχω βοηθεια οταν χρειαζομαι(την μητερα μου και την πεθερα μου).

[MARGIO]

Δεν σκεφτεσαι λαθος κατ'εμε γιατι ειναι λογικο να σου τρωει χρονο το μωρο και να μην μπορεις να ευχαριστηθεις τοσο πολυ το μεγαλο εγω για παραδειγμα το καλοκαιρι που η κορη μου θα γινοταν 2 ηθελα τοσο πολυ να παω στη θαλασσα και να παιξω μαζι της αλλα ημουν με την κοιλια στο στομα και περιμενα να γεννησω,απ'την αλλη ειναι πολυ θετικο οτι δεν δουλευεις και εχεις και βοηθεια απο γιαγιαδες.Δεν ξερω νομιζω οτι τωρα ειναι πολυ νωρις για σενα,εσυ σιγουρα ξερεις καλυτερα

[korinaki]

K εγω αρχισα να θελω πολυ το 2ο!

Κορινακι αν κρινω απο τα 2 τελευταια θεματα που ανοιξες νομιζω το σκεφτεσαι εντονα ε?!

Το μονο προβλημα που εχω αυτη την στιγμη ειναι χωρου...

Αν περναμε ενα μεγαλυτερο σπιτι θα το εκανα χωρις 2η σκεψη.

Νομιζω πως θα μεγαλωσουν πιο ομορφα μαζι απο το να εχουν μεγαλη διαφορα.

Ο αντρας μου προσπαθει να χωνεψει την προθεση μου!

Κι εμενα ο δικος μου ναι μεν το σκεφτεται αλλα για μετα απο 3 χρονια!!Καλα,δεν το συζηταγε καν αν του το λεγανε πριν κανα μηνα γιατι ειχε φρικαρει με την αυπνια(εδω που τα λεμε κι εγω καποιες στιγμες ετσι ενιωθα)αλλα οι δυσκολες στιγμες του μωρου ειναι οπως οι πονοι της γεννας.Περνας δυσκολα εκεινη την στιγμη αλλα μολις περασουν τους ξεχνας !Παντως οντως το σκεφτομαι εντονα αλλα οπως ειπα και πριν μαλλον για λιγακι αργοτερα μας βλεπω,εκτος κι αν....ερθει χωρις να το προγραμματισουμε..Εδω που τα λεμε εχω μια βδομαδα που πειναω συνεχεια,και τρωω ο'τι βρω μπροστα μου..ΛΕΤΕ?

[elias-christina]

Δεν αποκλειεται τιποτα!!!

[ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13]

korinaki εγώ θα σου λεγα (γνώμη μου μόνο, η απόφαση εννοείται πως είναι δική σου) όταν χρονίσει το παιδάκι σου να ξεκινήσεις σιγά -σιγα και χωρίς άγχος για το δευτερο. Θα παρατηρήσεις και εσύ τότε ότι θα είσαι έτοιμη και ψυχολογικά και σωματικά. Μείνε εσύ έγκυος και θα δεις ότι και το άλλο παιδάκι θα προλαβαίνεις να παρακολουθείς και τη μετακόμιση θα γλιτώσεις. Μαθηματικά αποδεδειγμένο επίσης, ότι αν το αναβάλλεις για το χ, ψ, λόγο κάθε φορά ή δε θα το πάρεις ποτέ απόφαση ή θα το πάρεις πολύ αργά (γιατί ο χρόνος περνά χωρίς να το καταλάβεις) με αποτέλεσμα τα παιδάκια σου να μην έχουν κανένα κοινό στοιχείο (εκτός από εσάς) έτσι ώστε να τα ενώσει από μικρά. Φαντάσου το ένα στην εφηβία και το άλλο στο νήπειο. π.χ. εγώ έχω 2 αδελφούς, με τον ένα έχω 2 χρ. διαφορά με τον άλλο 7. Μπορώ να σου πω ότι είναι σαν να μην τον έζησα καθόλου τον μικρό μου αδελφό, σαν να μην υπήρχε. Με τον άλλο όμως αν και διαφορετικό φύλλο υπήρχαν πολλά κοινά ενδιαφέροντα και ήταν ωραία που μεγαλώσαμε μαζί!

[zouzoula]

γεια! θα σου πω κι εγω την εμπειρια μου μια και εθεσες το θεμα. ο γιος μου με την κορη μου εχουν 3,5 χρονια διαφορα. το εκανα συνειδητα πρωτα γιατι διαβασα σε αρκετα βιβλια ψυχολογιας οτι στα τρια το παιδι εχει εδραιωσει τη σχεση του με τους γονεις και δεχεται καλυτερα το αδερφακι και δευτερον γιατι σκεφτομουνα την εγκυμοσυνη. τελικα ηταν σωστη για -μενα-η αποφαση γιατι η εγκυμοσυνη ηταν τοσο δυσκολη που θα ειχα τρελαθει αν το παιδι ηταν μικροτερο.επειτα θεωρω οτι ειναι πολυ ψυχοφθορο να εχεις ενα μωρο και ταυτοχρονα ενα μικρο παι που θελει επιτηρηση για να μη χτυπησει κυριως.επειτα οντως κατι σου ξεφευγει οταν εχεις δυο να ασχοληθεις.εγω που εχω συνηθισει τον γιο μου να ασχολουμαι πολυ μαζι του με παιχνιδι κλτ τωρα το βρισκω δυσκολο να ισορροπησω και των δυο τις αναγκες.παντως να κανεις κι αλλο.ερχεται μια περιεργη ισορροπια στην οικογενεια

[Κοριτσομανα]

Να θεσω το ζητημα απο δικη μου οπτικη γωνια; Νομιζω βεβαια οτι εξαρταται απο τα παιδια, αν στο μελλον θα ειναι ησυχα ή ατακτα, αλλα...οταν εχεις μονο 1παιδι, λες:ωχ, δυσκολα ειναι.

Με το δευτερο παιδι, λες: καλα ηταν τελικα και δεν το ηξερα με το 1παιδι, τωρα πια ειναι που δεν εχω ελευθερο χρονο- τα πρωτα 2 χρονια μονο βεβαια.

 

Και υστερα οταν αποκτας τριτο παιδι ή διδυμα κατευθειαν οπως εγω, οταν μενεις καποιες σπανιες φορες, μονο με τα 2 παιδια, ειτε τα μεγαλα ειτε τα διδυμα, σου φαινεται παραδεισος και ολα παιχνιδακι. Ξεκουραζομαι με τα δυο, χαλαρα...

 

Μην το μελετας, οταν νιωσεις ετοιμη και ιατρικα μπορεις, προχωρα και, θα καμαρωνεις τα παιδακια σου και θα νιωσεις τον δικο σου παραδεισο. Και με τον ανδρα σου δενεσαι παρισσοτερο και το παιδι παρεα θα εχει και ολα θα κυλησουν ρολοι αν ασχολεισαι με τα μωρα σου... και τον ανδρα σου φυσικα. Με το καλο το δευτερο παιδακι.