Χωρισμός λόγω γονιών-πεθερικών;

Καλά είναι το ζευγάρι να βάλει ο καθένας τους δικούς του γονείς και συγγενείς στη θέση τους, δλδ: να τους πει ίσα και κοφτά ότι δεν τους ενδιαφέρει η άποψη οποιουδήποτε τρίτου για τον/την σύντροφό τους και δεν θέλουν να ξανακούσουν κουβέντα επί του θέματος. Ιδίως οι άνδρες που είναι τελείως μαμάκηδες κι αφήνουν τις μητέρες τους να ανακατεύονται εκεί που δεν έχουν καμία δουλειά.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση σίγουρα υπάρχει κι η άλλη πλευρά, αλλά άποψή μου είναι ότι από τη στιγμή που ο άνδρας μένει στο σπίτι της γυναίκας του και δέχεται τη βοήθειά των πεθερικών του όπως π.χ. με τα παιδιά, καλά θα κάνει να δείξει και λίγο σεβασμό κι ευγνωμοσύνη, όχι να το παίζει τζάμπα μάγκας. Αν δεν του αρέσει η κατάσταση κι έχει @@ παίρνει την οικογένειά του και μετακομίζει.

Πολύ αέρα νομίζω του έχεις δώσει του άντρα σου. Δηλαδή αν λές ότι οι γονείς σου σας βοηθάνε τόσο πολύ και αυτός όταν τους βλέπει τους κρατάει μούτρα, τι είναι αυτό; Μεγάλη ασέβεια. Ακόμη και αν δεν γουστάρει ας κρατάει τους τύπους τουλάχιστον. Αν εσύ κράταγες μούτρα στην αγαπημένη του την μανούλα πως θα αντιδρούσε λες;

ξεκίνησα να γράψω την ιστορία σου από την πλευρά που μπορεί να το βλέπει ο άντρας σου αλλά βαρέθηκα τελικά

όπως το καταλαβαίνω εγώ, οι οπτικές σας δεν είναι διαφορετικές τελικά, και οι δύο έχετε πάνω από όλα τους γονείς σας και απαιτείτε και από τον άλλο το ίδιο - ο ένας επειδή τους βλέπει σπάνια, ο άλλος επειδή νιώθει ευγνωμοσύνη.

οι γονείς μας κάνουν πολλές φορές να νιώθουμε ενοχικά και "εκμεταλλεύονται" την αγάπη μας

- άλλες φορές και εμείς δεν θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας το ρόλο του παιδιού

- και ακόμη, οι γονείς του συζύγου δεν γίνονται ποτέ γονείς και του άλλου και πρέπει εμείς να προστατέψουμε τον/την σύζυγο από αυτή την καταπίεση

στην υπόθεση σας, οι γονείς που έχουν σημασία είστε εσείς οι δύο και παιδιά είναι τα παιδιά σας

συμπασχω...

Ακόμη και αν δεν γουστάρει ας κρατάει τους τύπους τουλάχιστον. Αν εσύ κράταγες μούτρα στην αγαπημένη του την μανούλα πως θα αντιδρούσε λες;

Επειδή έχω ζήσει και πάνω από τη μαμά μου και πάνω από την πεθερά μου και μόνοι μας έχω να πω ότι η βοήθειά τους είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ, ακόμη κι αν δεν το βλέπουν οι νιόπαντρες που σχολίασαν παραπάνω , και πρέπει να κρατάμε τουλάχιστον τους τύπους. Νομίζω ότι ο άντρας της κοπέλας δεν το εκτιμάει αρκετά. Και εγώ πάντα νομίζω ότι η ζωή των παιδιών μας είναι πιο πλούσια σε μια εκτεταμένη οικογένεια. Ίσως μία δοκιμή να επωμιστεί ο σύζυγος πιο πολλές ευθύνες να τον κάνει να δει πιο ξεκάθαρα τα πράγματα και να εκτιμήσει τη συνεισφορά τους.

ξεκίνησα να γράψω την ιστορία σου από την πλευρά που μπορεί να το βλέπει ο άντρας σου αλλά βαρέθηκα τελικά

 

όπως το καταλαβαίνω εγώ, οι οπτικές σας δεν είναι διαφορετικές τελικά, και οι δύο έχετε πάνω από όλα τους γονείς σας και απαιτείτε και από τον άλλο το ίδιο - ο ένας επειδή τους βλέπει σπάνια, ο άλλος επειδή νιώθει ευγνωμοσύνη.

 

οι γονείς μας κάνουν πολλές φορές να νιώθουμε ενοχικά και "εκμεταλλεύονται" την αγάπη μας

- άλλες φορές και εμείς δεν θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας το ρόλο του παιδιού

- και ακόμη, οι γονείς του συζύγου δεν γίνονται ποτέ γονείς και του άλλου και πρέπει εμείς να προστατέψουμε τον/την σύζυγο από αυτή την καταπίεση

 

στην υπόθεση σας, οι γονείς που έχουν σημασία είστε εσείς οι δύο και παιδιά είναι τα παιδιά σας

ποσο δικιο εχεις...

Εγω θα σου μιλησω οντας λιγο στη μερια του αντρα σου.Ζω διπλα στην πεθερα μου....και απλα ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΛΕΥΩ ΑΛΛΟ.Σε 2-3 μηνες τελειωνει το σπιτακι μας να μετακομισουμε να ηρεμησω.

Συγγνωμη αλλα προσωπικα ουτε τη μανα μου δε θα αντεχα να βλεπω ολη την ωρα...ποσο μαλλον την πεθερ μου.Πνιγομαι....θελω να εχω το σπιτι μου με τον αντρα μου και το παιδι μου και παππουδογιαγιαδες μακρυα κι αγαπημενοι.

οι δικοι μου μενουν 200 χλμ μακρυα ερχονται 1-2 φορες το μηνα βλεπουν το μωρο για λιγες ωρες και μετα ξαναταξιδευουν πισω.Φυσικα και θα ηθελαν να καθονται 1-2 μερες να μας δουν αλλα δεν το κανουν γιατι δε θελουν να νιωσει ο αντρας μου αβολα.Ο αντρας μου εχει αψογη συμπεριφορα απεναντι τους.Εγω απο την αλλη εχω φτασει αρκετες φορες να μη μιλιεμαι με την πεθερα μου.ΠΝΙΓΟΜΑΙ...δεν την παλευω...φυσικα ο αντρας μου της εχει τρελλη αδυναμια...και τ στραβα της δεν τα βλεπει.Το τελευταιο?Εδω και 1 μηνα δεν παταγε το ποδι της να δει το μωρο...δε μου μιλαγε και ολο αυτο το κανει απο τον εγωισμο της...το παιζει θυμα να τη βλεπει ο αντρας μου ταχαμου στεναχωρημενη να φιτιλιαζεται να τσακωνομαστε.Ε αυτον τον εγψισμο ο αντρας μου τον λεει διακριτικοτητα...δε βλεπει την τυφλα του οταν προκειται για τη μανα του.Αλλα να σου πω και κατι?Και ο πιο τελειος ανθρωπος να ηταν η πεθερα μου και παλι δε θα ηθελα να μενει τοσο κονταμου...ουτε αυτη ουτε οι δικοι μου.

6 μηνες ειμαστε παντρεμενοι και εχω σκφτει το διαζυγιο εκατο φορες.Ας οψεται που τον λατρευω.Και μαλιστα ο αντρας μου ηθελε να παρουμε τη μαμα του και στο κσινουριο σπιτι να ζει μαζι μας...μη μεινει μονη της...και φυσικα ειπα οχι...μπορει να ακουγομαι σκληρη αλλα αν ερχοταν μαζι μας δε το γλυτωναμε το διαζυγιο...ουτε το νοσοκομειο μη σου πω γιατι δε θα αντεξω...θα αρρωστησω.

Εσενα αληθεια θα σου αρεσε να μενεις διπλα στην πεθερα σου??Παρε τοναντρα σου και μετακομιστε επειγοντως.Και δε νομιζω οτι ειναι αναγκαιο να εχουν τοσο μεγαλη ενασχοληση οι δικοι σου με τα παιδα...δικα σας ειναι...βρειτε εναν τροπο να ρυθμισετε τη ζωη σας διαφορετικα αν γινεται.Εμενα η πεθερα μου δεν κανει τπτ παρα μονο σιδερωνει τα ρουχα του μωρου και φτιαχνει ενα φαγητο για τον αντρα μου το απογευμα απο οταν γεννησα.Κι αυτα τα εχω αφησει να τα κανει μονο και μονο για να μη λεει οτι την εχω αποκοψει τελειως...αν την ειχα να μου κανει ολες τις δουλειες να μου κραταει το παιδι και να νιωθω και υποχρεωμενη ...ε εκει σιγουρα θα ειχα σαλταρει.

...αν την ειχα να μου κανει ολες τις δουλειες να μου κραταει το παιδι και να νιωθω και υποχρεωμενη ...ε εκει σιγουρα θα ειχα σαλταρει.

Νίκη εμένα η πεθερά μου μας βοήθαγε μόνο με το παιδί, 2-3 μέρες την εβδομάδα τις ώρες εργασίας μας για έξι μήνες περίπου μετά την έβαλα παιδικό και φυσικά σχεδόν όλα τα απογεύματα που η μικρή όντας 2.5 χρονών, άνοιγε την πόρτα και πήγαινε να δει τη γιαγιά της. Είχε κάθε πρόθεση να μαγειρεύει γιατί της αρέσει πολύ η μαγειρική αλλά της το ξεκόψαμε και φυσικά καμία άλλη δουλειά. Η συνεισφορά τους όμως ήταν πολύ μεγάλη και μας έκανε τη ζωή μας πάρα πολύ εύκολη.

Η σχέση νύφης-πεθεράς είναι πολύ πιο δύσκολη από τη σχέση γαμπρού-πεθεράς γιατί οι γυναίκες τα βλέπουμε όλα. Οι άντρες συνήθως δεν κάθονται να τα πολυψειρίζουν και να απασχολούν τα κιλομπάιτς τους με λεπτομέρειες. Είναι διαφορετικός εγκέφαλος.

Η σχέση νύφης-πεθεράς είναι πολύ πιο δύσκολη από τη σχέση γαμπρού-πεθεράς γιατί οι γυναίκες τα βλέπουμε όλα. Οι άντρες συνήθως δεν κάθονται να τα πολυψειρίζουν και να απασχολούν τα κιλομπάιτς τους με λεπτομέρειες. Είναι διαφορετικός εγκέφαλος.

Τι να σου πω...ισως να ειναι και στον ανθρωπο.Σε εμας ξερω πολυ καλα οτι ουτε και του αντρα μου θα του αρεσε να μεναμε διπλα στους γονεις μου...θα ενιωθε πολυ αβολα.Το βλεπω και οταν παμε εμεις να τους δουμε και μενουμε για κανενα βραδυ σπιτι τους(πραγμα που εχει γινει πολυ λιγες φορες)...πως δε νιωθει ανετα.Θα προτιμουσε χιλιες φορες οταν πηγαινουμε να μενουμε σε ξενδοχειο...εμενα ομως με ειχε ενα χρονο να μενω στο ιδιο σπιτι με την πεθερα μου...και οταν ζητησα να αλλαξουμε διαμερισμα να παμε εστω να μενουμε διπλα της αλλα οχι μαζι της εγινε ο τρελλος χαμος.

Η σχέση νύφης-πεθεράς είναι πολύ πιο δύσκολη από τη σχέση γαμπρού-πεθεράς γιατί οι γυναίκες τα βλέπουμε όλα. Οι άντρες συνήθως δεν κάθονται να τα πολυψειρίζουν και να απασχολούν τα κιλομπάιτς τους με λεπτομέρειες. Είναι διαφορετικός εγκέφαλος.

ετσι ειναι ακριβως...!!

Τι να σου πω...ισως να ειναι και στον ανθρωπο.Σε εμας ξερω πολυ καλα οτι ουτε και του αντρα μου θα του αρεσε να μεναμε διπλα στους γονεις μου...θα ενιωθε πολυ αβολα.Το βλεπω και οταν παμε εμεις να τους δουμε και μενουμε για κανενα βραδυ σπιτι τους(πραγμα που εχει γινει πολυ λιγες φορες)...πως δε νιωθει ανετα.Θα προτιμουσε χιλιες φορες οταν πηγαινουμε να μενουμε σε ξενδοχειο...εμενα ομως με ειχε ενα χρονο να μενω στο ιδιο σπιτι με την πεθερα μου...και οταν ζητησα να αλλαξουμε διαμερισμα να παμε εστω να μενουμε διπλα της αλλα οχι μαζι της εγινε ο τρελλος χαμος.

εμενα παλι δεν με πειραζει καθολου να μενω διπλα στα πεθερικα (θα προτειμουσα βεβαια να εμενα διπλα στους γονεις,αφου εγω ειμαι περισσοτερες ωρες στο σπιτι) αρκει βεβαια να εχει ο καθενας τη θεση του και εμμεσα και αμμεσα!

εμενα παλι δεν με πειραζει καθολου να μενω διπλα στα πεθερικα (θα προτειμουσα βεβαια να εμενα διπλα στους γονεις,αφου εγω ειμαι περισσοτερες ωρες στο σπιτι) αρκει βεβαια να εχει ο καθενας τη θεση του και εμμεσα και αμμεσα!

Πολυ σωστο αυτο αλλα και πολυ δυσκολο να το πετυχεις...αφου τα καταφερατε μπραβο σας παντως.

Καλημερα 12 χρονια μεναμε πανω κατω με τα πεθερικα,τα προβληματα πολλα τι ωρα μπαιναμε και βγαιναμε απο το σπιτι,ποιος ηρθε γιατι αρρωστησαν τα παιδια γιατι ψωνισαμε και τι ψωνισαμε,γιατι θα βγαλουμε τις αμυγδαλες στο ιδιωτικο και οχι στο δημοσιο και αλλα πολλα.Εγω τα εβλεπα απο την αρχη ο αντρας μου οχι.Ποτε δεν ηρθα σε καυγα μαζι της και ουτε μιλαγα και στον αντρα μου.Με το περασμα των χρονων ο αντρα μου αρχισε να καταλαβαινει να βλεπει συμπεριφορες και να νευριαζει μαζι τους,ωσπου το πουλησαμε φυγαμε και αγορασαμε αλλο αρκετα μακρια και εδω και 10 χρονια εχουμε βρει την υγεια μας νιωθουμε σπιτι μας και μεγαλωσαμε τα παιδια μας οπως εμεις θελαμε. Η συμβουλη μου μακρια και αγαπημενοι και απο τις δυο μεριες.

Θα σου πω τη γνωμη μου τι εκανα εγω στην δική μου περίπτωση.............

Ο αντρας μου κολλημα με την μανα του ...ενα θα σου πω αν δεν με ηθελε η μανα του δεν θα με παντρευοταν ......αυτο τα λεει ολα νομίζω......

10 χρονια μεναμε δίπλα πικρα απο αποψης οτι ποτε δεν εβρισκα το δικιο μου σε διαφορες παρεξηγησεις .... η απαντηση ηταν θα ρωτησω την μανα μου να πει αν εγιναν τα πραγματα οπως του τα λεω εγω νευρα τσανταλια .....τσακωμοι ομηρικοι....

Στις γιοτρες χριστουγενα στον ενα , πρωτοχρονια στον αλλον ....μια κυριακη μεσιμερη στο ενα μια στον αλλον ....

Αυτο βεβαια με τα χρονια ειχε κανταντιση κουραστικο ....ηρθαν τα παιδια στην πορεια .....υπηρχαν αρκετες διαφωνιες με τα ονοματα και ετσι χαλασαν οι σχεσεις μεταξυ των συμπεθεριων...

με τα χρονια βεβαια επαψα να ασχολουμε και επαψα να επιδιωκω για να βρω το δικιο μου ......ελεγα αυτο που πιστευα κια αν του αρεσε....και πριν προλαβει να μου απαντηση του ελεγα πηγαινε και ρωτα την μανα σου βεβαια να δεις αν λεω αληθεια και μετα ελα να με βαλεις τιμωρια ............οταν λοιπ[ον ακουγε να του λεω ΡΩΤΑ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΑΝ ΕΓΚΡΙΝΕΙ .....δεν του αρεσε διοτι φανοταν μαμακιας.....στους γονεις μου αρκετες φορες ειχε μουτρα..... στην αρχη τον δικαιολογουσα στους δικους μου ΟΧΙ ΠΙΑ ΟΜΩς ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΑ ....

Ηταν φορες που ειχα με τσακωθει για κατι ...και εκεινη τη κυριακη ηταν να φαμε στους δικους μου ...Μου ελεγε λοιπον οτι δεν θα ερθει ετσι για να μου σπασει τα νευρα ...και εγω σα χαζη στεννοχωριομουν ...μηπως και καταλαβουν οι δικοι μου οτι ειχαμε τσακωθει .......ΒΛΑΚΕΙΕΣ ....Οταν λοιπον αλαξα συμπεριφορα και αδιαφορουσα και δηλαδη του ελεγα αν θες ,αν δεν θες σκασιλα μου ......και οταν δικοι μου με βλεπανε μονη στην αρχη αρχιζανε ...αλλα στην πορεια τους εκοψα και αυτων την φορα ....και βεβαια και ο καλος μου τον εκοψε αυτον το εκβιασμοεν απαραδειγμα θα σου πω ..Οταν οι πεθερα μου κρατουσε τα παιδια καποια φορα οταν πηγαινα να τα παρω μουρμουρε και εκανε παραπονα οτι κουραστικε οτι μαλωνανε και διαφορα τετοια .....τα πρωτα χρονια εκαν το λαθος και του ελεγα οτι η μανα σου μουρμουραει και να μην τις τα αφηνουμε τα παιδια συνεχεια και εκει απαντουσε θα ρωτησω να μαθω αν λεω αληθεια

Βεβαια η πεθερα μου ελεγε αλλα .....εννοητε ...ΕΤΣΙ ΚΑ ΕΓΩ ΞΥΠΝΗΣΑ .....

και οταν πηγαινα να τα παρω πριν προλαβει να μιλησει ελεγα ....ειμαι σιγουρι οτι δεν σε κουρασανε καθολου και περασατε παρα πολυ καλα ε ...μπραβο χαιρομε και την αλλαη φορα εσενα θα τα αφησω αφου δεν σε κουραζουν

μια φορα ,δυο φορες ,τη τριτη ειπε του αντρα μου να τα αφηνουμε και στους δικους μου διοτι δεν μπορει κουραζεται........χιχι......

διοτι να σας πω δεν ηθελε ο αντρας μου να τα κρατανε οι δικοι μου χωρις καποιο λογο ετσι απλα.....και ετσι αυτο εκλεισε σαν θεμα ....

Ελπιζω να μην σας κουρασα απλα καλη μου θελει δηπλωματια το θεμα και καταληλο χειρισμο και δεν χρειαζεται να χωρισεις αφου ειναι καλος συζυγο ςκαι πατερας ..........ολα τα αλλα φτιαχνουν ........απλα προσπαθησε το

Καλημερα 12 χρονια μεναμε πανω κατω με τα πεθερικα,τα προβληματα πολλα τι ωρα μπαιναμε και βγαιναμε απο το σπιτι,ποιος ηρθε γιατι αρρωστησαν τα παιδια γιατι ψωνισαμε και τι ψωνισαμε,γιατι θα βγαλουμε τις αμυγδαλες στο ιδιωτικο και οχι στο δημοσιο και αλλα πολλα.Εγω τα εβλεπα απο την αρχη ο αντρας μου οχι.Ποτε δεν ηρθα σε καυγα μαζι της και ουτε μιλαγα και στον αντρα μου.Με το περασμα των χρονων ο αντρα μου αρχισε να καταλαβαινει να βλεπει συμπεριφορες και να νευριαζει μαζι τους,ωσπου το πουλησαμε φυγαμε και αγορασαμε αλλο αρκετα μακρια και εδω και 10 χρονια εχουμε βρει την υγεια μας νιωθουμε σπιτι μας και μεγαλωσαμε τα παιδια μας οπως εμεις θελαμε. Η συμβουλη μου μακρια και αγαπημενοι και απο τις δυο μεριες.

τα ιδια και εμεις 10 χρονια διπλα μετα χτισαμε αλλου μακρια διοτι δεν χωραγαμε πλεον με 3 παιδια και τωρα 3 χρονια εχουμε την ησυχια μας

Μαμα και γιος δυσκολευτικαν τον πρωτο χρονο εγω παλι καθολου αλλα μετα μια χαρα

Εγώ θα σου έλεγα να ξεκολλήσετε λίγο και οι δύο από τους γονείς σας και να ενηλικιωθείτε επιτέλους, γιατί τώρα είσαστε εσείς γονείς και έχετε δική σας οικογένεια! Και οι δύο φέρεστε σαν κακομαθημένα παιδιά! Ωριμάστε και καταλάβετε ότι δεν είσαστε πια μπέμπηδες να κρέμεστε από τον μπαμπά και τη μαμά, αλλά δύο ενήλικες με παιδιά και η υποχρέωσή σας είναι πρώτιστα προς αυτά! Δε μου φαίνεστε καθόλου ώριμοι...

Μαμα και γιος δυσκολευτικαν τον πρωτο χρονο εγω παλι καθολου αλλα μετα μια χαρα

Eίναι πολύ ζόρι όμως βρε κορίτσια να μεγαλώνεις χωρίς βοήθεια μικρά παιδιά. Εγώ γιαυτό γύρισα Ελλάδα και στο πρώτο παιδί είχαμε βοήθεια μια χαρά, στο δεύτερο φάγαμε το ζόρι μόνοι μας και πήξαμε.

Γιαυτό όταν γίνει το κοριτσάκι μου μανούλα που θα πάω; Κοντά στο παιδί μου. Που θα το αφήσω να παιδεύεται μόνο του. Γαμπρέ σου 'ρχομαι. Καλά στη νύφη δεν πάω, θα τα κοιτάξω μεν αλλά μόνο να μου τα φέρνουνε σπίτι. Δεν σώζεται με τίποτα αυτή η σχέση και ούτε οιδιπόδεια βλέπω ούτε τίποτα απλά ως γυναίκες αν δεν μιλήσουμε θα σκάσουμε.

Κι εγώ θα υπενθυμίσω σε όλες σας ότι για τον σύζυγο της φίλης μας νο1 προτεραιότητα στη ζωή του είναι η μαμά του (όπως φέρεται να έχει πει). Για όνομα...

Εγώ θα έλεγα να αλλάξεις τον τίτλο του thread και να τον κάνεις "χωρισμός λόγω κάλου στον εγκέφαλο του συζύγου".

Κατά τα άλλα εύχομαι να βρεις μια άκρη στο όλο ζήτημα. Καλή δύναμη.

Εγω εχω να πω τα εξης:

1.Ειμαστε σοβαροι;;;;;;;;;;διαζυγιο ετσι απλα;:shock:τι ειναι αυτα βρε παιδια;αρα δεν υπαρχουν βασεις σε μια σχεση για να συζητας για διαζυγιο με μια τετοια αφορμη....συζητησε με τον αντρα σου και σκεφτειτε οτι πλεον εχετε τη δικη σας οικογενεια.

2.Ειναι πολυ ωραιο να εχεις βοηθεια με τα παιδια ειτε απο γονεις ειτε απο πεθερικα αλλα ειναι εξαιρετικα δυσκολο να πετυχεις γονεις / πεθερικα που να ειναι ατσιδες και να προσφερουν πραγματικη βοηθεια χωρις να δημιουργουν επιπλεον προβληματα και ταυτοχρονα να υπαρχει ισορροπια στην δικη σου οικογενεια...εξαιρετικα σπανιο και μακαριοι οι τυχεροι...

3.Οταν λοιπον το παραπανω δεν ειναι εφικτο τοτε συνειδητοποιεις οτι εχεις τη δικη σου οικογενεια και αφιερωνεσαι σ αυτην.Δεν υπαρχει ουτε μαμα ουτε πεθερα...αλλα φυσικα δεν εχουμε και καμια υποχρεωση και επιπλεον τα μεγαλωνουμε οπως θελουμε...μας βγαινει βεβαια λιγο η ψυχη αλλα το αποτελεσμα μετραει

4.κακα τα ψεματα...τους γονεις μας παντα τους βλεπουμε με αλλο ματι και συχνα τους δικαιολογουμε.οποτε ας προσεχουμε και τη δικη μας σταση.

Εγώ νομίζω ότι ο άντρας σου είναι αχάριστος, ας τρέξει και εκείνος λίγο για τα παιδιά του να δεί τη γλύκα. Απλά νομίζω ότι το κάνει επίτηδες επειδή είσαι έτσι με τη μητέρα του. Και εγώ είχα το ίδιο θέμα με τον άντρα μου ο οποίος μου είπε ότι από τη στιγμή που δε θέλω τη μάνα του δε θα έρχονται και οι δικοί μου αλλά του είπα ότι προτιμώ να φύγει αυτός παρά να στερηθώ τους γονείς μου. Κακώς του το είπα αυτό γιατί πληγώθηκε αλλά μπήκε στη θέση του γιατί τελεσίγραφα δε μπορεί να σου βάλει κανείς.

Η δική μου γνώμη είναι να μην τον πιέσεις άστον και θα του περάσει, θα το ξεχάσει γιατί οι άντρες ξεχνάνε πιο εύκολα από εμάς.

κ μενα ο αντρας μου μου εχει πει οτι πανω απ ολους κ ολα ειναι η πατρικη του οικογενεια,η μαμα του κ ετσι κ δεν ειμαι κολλητη μαζι της να σηκαωθω να φυγω!!κ συγκεκριμενα μου εχει πει νο1 η μαμα του,νο2 ο μπαμπας μετα τα αδελφια μετα εγω κ μετα ο θανος!!αστο!!!μη το ψαχνεις κοπελα μου,κατσε μιλα μαζι του αλλα χλωμο το κοβω.αν ο αντρας ειναι μαμουχαλο καταστρεφεται η ζωη σου

λιγο αργά να απαντήσω κι εγώ, καλημέρα να σου πω και ότι πέρασα ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια, μόνο που αυτά τα προβλήματα περι γονέων-πεθερικών κατά συνέπεια φέρναν και προβλήματα μεταξύ μας πια. Αποτέλεσμα, ετοιμάζεται να φύγει από το σπίτι εντός ημερών. Μετά από 10 χρόνια γάμου και με ένα γιο 2 ετών....

Το "χωρισμός λόγω γονιών - πεθερικών" είναι παραπλανητικός. ΔΕΝ υπάρχει τέτοιος λόγος.

Nimele το πρόβλημα δεν είναι τα πεθερικά σου αλλά ο σύζυγός σου. Και εσύ η ίδια το έχεις γράψει ότι η μαμά του είναι η Νο 1 προτεραιότητά του. Καλά αυτό τώρα το είδες; Οταν τον παντρεύτηκες δεν κατάλαβες ότι παντρεύεσαι και την οικογένεια; Ο μαμάκιας είναι πάντα μαμάκιας. ΠΟΤΕ μην περιμένεις από την πεθερά να κάνει πέρα τον γιό μετά τον γάμο. Το αντίθετο πρέπει να γίνει. Αν δεν γίνεται, απλά δεν παντρεύεσαι τον μαμάκια γιατί είναι παντρεμένος με την μαμά του.

Η το αποδέχεσαι (έστω και μετά από 12 χρόνια), ή κάνεις υπομονή να μεγαλώσουν τα παιδιά ή χωρίζεις.

Δεν υπάρχουν άλλες λύσεις.

Οι τρίτοι ΔΕΝ δημιουργούν προβλήματα σε κανένα γάμο. Μπορούν απλά να γίνουν αφορμή για να αποκαλυφθούν προβλήματα στη σχέση του ζευγαριού τα οποία απλά το ζευγάρι ήθελε να τα θάβει.

Όμως στο σημείο που έχει δίκιο ο κατά τα άλλα μ@λ...ας άντρας είναι στις ίσες αποστάσεις. Είναι παράλογο να μένετε πάνω από τους δικούς σου και να δυσανασχετείς όταν πάτε να δείτε τους δικούς του. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι στους δικούς του θα πάτε Χριστούγεννα - Πάσχα. Δηλαδή δεν το καταλαβαίνω, οι γονείς της γυναίκας είναι περισσότερο παππούς και γιαγιά από τους γονείς του άντρα;

Τέτοια κάνετε και εσείς οι γυναίκες και μερικές φορές ξεκινάτε προβλήματα από το τίποτα.

Συγγνώμη αλλά όταν ένας άνθρωπος δεν σέβεται τις ανάγκες σου και δείχνει να θέλει να καλύψει μόνο τις δικές του, από που προκύπτει ότι είναι καλός σύζυγος; Ένας καλός σύζυγος θέλει η γυναίκα του να είναι ευτυχισμένη χωρίς ψέμματα, δικαιολογίες και περίπλοκες διαδικασίες. Εσύ δηλαδή γιατί κάνεις πίσω και παίζεις το παιχνίδι του κι εκείνος δυσκολεύεται να φάει δύο ώρες με τα πεθερικά του λες και του είπαν να σπάσει πέτρες; Συγνώμη δεν θέλω να σε φουντώσω όμως πάντα κατά τη γνώμη μου ένας τέτοιος σύζυγος δεν είναι καλός αλλά κάλος!Τα ενδότερα τα ξέρεις εσύ φυσικά.