ΜΑΡΙΑΛ 2

πάντως τα παιδιά δεν έχουν μέσα τους ίχνος ρατσισμού ενοείται. στις κούνιες που πάω τα παιδιά μου μια φορά ήρθε μια ινδή με τα παιδιά της το ένα στην ηλικία του γιου μου... ε λοιπόν ο γιος μου συζητούσε μισή ώρα μαζί του... μέχρι να καταλάβει ότι το παιδί δεν μιλούσε καν ελληνικά....

πως τεκμηριώνεις ότι είναι αδύνατο να μην έχει καμιά παρενέργεια;

συχνά καταπατώντας τα δικαιώματα του ίδιου του του παιδιου για: "την καλύτερη δυνατή φροντίδα για την υγεία του" δικαιώματα των παιδιών άρθρο 24 http://www.unicef.gr/news/2009/crc20.php

ενώ το ομοιοπαθητικό σάιτ είναι έγκυρη πηγή; για κοίταν που οδηγούν οι "έγκυρες" πηγές που οθούν το κόσμο στο μη εμβολιασμό http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231134644

ωραίο άρθρο αερικό και σίγουρα θα υπάξουν κάποιοι που θα που... τρόμαξαν οι φαρμακοβιομηχανίες που εμείς οι "ψαγμένοι" δεν εμβολιάζουμε τα παιδιά μας και άρχισαν να μας τρομάζουν με θανάτους και επιδημίες... αχ.... τα συμφέροντα

για παράδειγμα;;;;

η ομοιοπαθητική δεν κάνει τίποτα γιατί πολύ απλά σε κάθε χαπάκι δεν περιέχεται ούτε ένα μριο δραστικής ουσίας... όλα τα σκευάσματα τύπου φενιστιλ, αεριους κτλ κάνουν δουλειά μόνο αν ο βήχας είναι αλεργικός αν το παιδί είναι άρρωστο και έχει μύξες (οι οποίες όταν το παιδί ξαπλώνει πεύτουν πίσω μέσα στο λαιμό και προκαλούν το βήχα ) βοηθά πολύ ο φυσιολογικός ορός πως; όταν αρχίσει το μωρό να βήχει (τη νύχτα), το ξυπνάμε και αρχίζουμε παίρνουμε ένα μεγάλο φυσιολογικό ορό (όχι αμπουλίτσες) και ρίχνουμε με πίεση, αλύπητα από δεκάρες σύριγγες ... δηλαδή γεμίζουμε την δεκάρα και την αδιάζουμε όλη, με τη μία, μέσα στη μύτη του μωρού αυτό μπορεί να γίνει 2 - 3 φορές (ή και περισσότερς) σε κάθε ρουθούνι (σε μωρά μικρότερα του 1,5 χρόνου κάνουμε το ίδιο με πεντάρες, και σε κάτω των 6 μηνών με δυομισάρες) επείσης φροντίζουμε τα παιδιά να πίνουν αρκετά υγρά για να ρευστοποιούνται οι βλέννες και να "ξεκολάνε" ευκολότερα μερικές φορές το ανοσοποιητικό των παιδιών είναι επιβαρυμένο και κολλά απανοτές ιώσεις και για αυτό βήχουν συνέχεια, αν δείτε ότι βήχει έντονα και τη μέρα (εκτός από τη νυχτερινή κατάκλιση) πηγαίνετέ το στο γιατρό επείσης ο κοφτός ξερόβηχας είναι ποιο ύποπτος από τον παραγωγικό τα αντιβηχηκά δεν συστήνονται ούτε τα αποχρεμτικά στα μικρά παιδιά

α και μην είσαι τόσο ευαίσθητη το παιδί το καταλαβαίνει και αντιδρα χειρότερα...

και μεις κεφαλοκλείδωμα... απλά αυτό που προσέχω είναι να είμαι πάντα ειλικρινής μαζί του, και ας κλαίει δηλαδή: θα πάμε για εμβόλιο ο μικρός γρινιάζει σε όλο το δρόμο και στο γιατρό φυσικά τσιρίζει, αλλά δεν νιώθει προδωμένος δεν του λέω δηλαδή θα πάμε για βόλτα και τελικά πάμε γιατρό.... και για το φάμακο μην τον αρπάζεις ξαφνικά πες του τώρα θα φάμε φάρμακο.... και ας τσιρίζει, κλοτσάει, βαράει και άλλες τέοιες ομορφιές....

μιας και αυτό το θρεντ αφορά μια "άλλη άποψη της ομοιοπαθητικής" αναφέρω τις διάφορες "τρύπες" της ομοιοπαθητικής (τα έχω ξαναδημοσιεύσει)... 1) δυναμοποίηση η ομοιοπαθητική υποστηρίζει ότι όσο περισσότερο αραιώνεις και κουνάς μια ουσία, τόσο περισσότερο της ουσίας η δραση ενεργοποιηται, πολλαπλασιάζεται... ο χάνεμαν (ιδρυτής της ομοιοπαθητικής) σύστηνε τους υποστηριχτές του να μην κουβαλούν τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα στις τσέπες του με το φόβο ότι πιθανόν να δυναμοποιηθούν παραπάνω από όσο χρειάζεται (από τις κινήσεις του σώματος)... 2) το ομοιοπαθητικό ιστορικό δεν περιλαμβάνει μόνο υγειονομικά στοιχεία αλλά και άλλα "ιδιοσυγγραστικά χαραχτηριστικα" όπως αν κοιμάσαι δεξιά ή αριστερά αν είσαι νευρικός αν σου αρέσουν τα ξινά ή τα γλυκά αν χειροτερεύει τους πόνους το κρεμμύδι (; ) και άλλα που μοιάζουν με ιστορικό που παίρνουν μικρά παιδιά όταν υποδίονται το γιατρό... 3) ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο τη φορά... σωστό ομοιοπαθητικό φάρμακο.... αυτό είναι ένα έξυπνο κολπάκι που δείνει τη δυνατότητα στον ομοιοπαθητικό να.... κάνει λάθος.... αν το φάρμακο (το ένα) που σου έδωσε ο ομοιοπαθητικός δεν σε θεραπεύσει, σου το αλλάζει γιατί δεν ήταν το "σωστό" έτσι δίνεται χρόνο στον οργανισμό να αναρώσει 4) μνήμη νερού.... τα ακούτε πρώτη φορά; πολύ φυσικό, είναι ο τρόπος μέσω του οποίου λειτουργεί η πρώτη αρχή (δυναμοποίηση) ενοείται πως αυτές οι δυο ένοιες δεν απαντώνται πουθενά στην φυσική, και περισσότερο με επιστημονική φαντασία μοιάζουν 5) απαγορευμένες τροφές το τσάι, ο καφές, μέντα, ναυθαλίνη, φάρμακα όπως αντιβιωτικά και κορτιζόνη (και άλλα ο κάθε γιατρός λεέι τα δικά του) φαίνεται πως "ενοχλούν" την ομοιοπαθητική θεραπεία με άγνωστους φυσικά μηχανισμούς 6) δραστικές ουσίες μια ουσία που στον υγειή προκαλεί κάποιο σύμπτωμα μπορεί αν δοθεί σε πολύ μικρές ποσότητες, και όταν δοθεί σε ασθενή να θεραπεύσει το σύμπτωμα που προκαλεί (;;;;; ) πχ: θεραπεύουμε το βήχα με υλικό που παίρνουμε από φυματικούς (που είναι μια αρρώστεια με έντονο βήχα), αφού το δυναμοποιήσουμε (αραιώσουμε) φυσικά

και εγώ έτσι σκευτόμουν κάποτε ότι το 2 μηνών είναι νωρίς... μέχρι που έγειναν τρία περιστατικά: μια φίλη μου έχασε το μωράκι της 2 μηνων από μινιγγίτιδα μια άλλη νοσηλεύτηκε με το 18 ημερών μωράκι της για ενάμιση μήνα με κοκκύτη και το μωρό μελάνιαζε από το βήχα και δεν είχε δύναμη να κλάψει, να φάει, ούτε καν κουνιόταν το παιδάκι της κουμπάρας μου νοσηλεύτικε με πολύ σοβαρή πνευμονία από πνευμονιόκοκκο για ένα μήνα και δύο εβδομάδες ήτνα στην εντατική και τους είχαν πει ότι ίσως δεν τα κατάφερνε.... για όλες τις προαναφερόμενες αρρωστειες υπάρχουν εμβόλια... τα πολυδύναμα τα φοβάμαι και εγώ το κάνουν γιατί δυστυχώς η ευτυχώς αρκετοί γονείς είναι αμελής και με λιγότερα τσιμπίματα και επισκέψεις καλύπτεται το παιδί και σε αυτό συμφωνώ τα 12 χρόνια λίγο πριν τη εφηβεία μου φαίνονται καλή ιδέα

thanks rosie

ο άνδρας μου είναι από τους πλέον φοβιτσιάριδες (2 μέτρα άντρας και έχει λιποθυμήσει σε αιμοληψία), παρ όλα αυτά στον τοκετό το θεωρούσαμε δεδομένο ότι θα είναι μέσα... στον πρώτο τοκετό δεν ήξερε και με στεναχώρησε καθώς μου έλεγε να μη φωνάζω, δεν ήθελε να κάνω επισκληρίδιο κ.α.... παρ όλα αυτά δεν θα άλαζα με τίποτα την παρουσία του καθώς με γέμιζε ασφάλεια ο δεύτερος τοκετός ήταν καισαρική.... δεν ήταν μέσα, ο χειρότερος τοκετός μου, τον φώναζα από το χειρουργείο όταν έπαθα κρίση πανικού.... στον τρίτο τοκετό αν και έριξα τεράστειο ουρλιαχτό, και είχαν μαζευτεί διάφοροι και με κοιτάγανε δεν με έπέκρινε ούτε λεπτό... αντίθετα μάλωσε κάποιον που ρώταγε ειρωνικά αν πονάω, μου έκανε μασζ και γενικά με ανακούφησε πολύ... η εμπειρία βλέπετε μετά από τρείς τοκετούς πιστεύω ότι ο άνδρας πρέπει να είναι μέσα στον τοκετό, καθώς και αυτός γίνεται πατέρας και δικαιούτε να ναι εκεί, και δεν υπάρχει "δεν αντέχω" ούτε η γυναίκα αντέχει (αν και την τρίτη γέννα μου την απόλαυσα), το λιγότερο που μπορεί να κάνει ο άνδρας είναι να της συμπαρασταθεί... με μια προυπόθεση όμως: να είναι ψυχολογικά προετοιμαστένος ότι θα σε δεί σε περίεργη κατάσταση, αλλιώς άθελά του θα σε επικρίνει (κοινώς πετάει ο γάιδαρος θα λες εσύ, πετάει θα λέει αυτός )

τίποτα δεν είναι απόλυτο και ένας γενικό μπόσουλας είναι λίγα είναι ον οφ (πχ μόλυνση στη καισαρική, ή πολλές καισαρικές κ.α.) και σίγουρα αν έχεις αρκετα από αυτά είσαι κακη υποψήφια...

το καπρίτσιο το βαριέσαι έυκολα, την αλήθεια όχι...