Συνδεσμος Κοινωνικής ευθύνης για Παιδια και Νέους (ΣΚΕΠ)

[mamyb]

Ο συνδεσμος κοινωνικης ευθυνης για παιδια και νεους ειναι ενας νεοσυστατος συλλογος με προεδρο την Αθηνά Κρητικού Γεννηματά ..ο συνδεσμος αυτος ιδρύθηκε για να δωσει φωνή και βημα στις ευαισθητες και μη ομαδες νεων και να φερει τους πολιτες αυτης της χωρας πιο κοντα στις αναγκες και τις προσδοκίες τους....

εχει εκδοσει ενα βιβλιο πολιτελης εκδοσης που λεγετε ακουσε με το οποιο μεχρι τωρα διανυμετε δωρεαν με μαρτυριες- γραμμενο απο παιδια που εχουν αντιμετωπησει το σκλυρο προσωπο της ζωης....

εγω πειρα στο τηλ του συνδεσμου και μου το εστειλα ΔΩΡΕΑΝ !!! (210-6232161)

ο συλογος μεχρι τωρα καλυπτει τις αναγκες κυριως με δωρεες και θελει να μεινει (οσο μπορει ) μακρια απο πολιτικες- κυβερνητικες να το πω .... προσφορες...(απο οτι καταλαβα ....μπορει και να κανω λαθος) αλλα κυριως στηρίζετε σε δωρεες και χωρηγιες....( ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΗΓΙΑ )

 

ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΓΚΛΟΝΗΣΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ που σε κανει να δακριζεις με τα ποσα λιγα ξερεις .... για αυτα τα παιδια....για ΌΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

μεταξυ αλλων θα σας γραψω ενα μικρο αποσπασμα απο το βιβλιο αυτο ...:

Δεν κατηγορώ κανεναν για την κατασταση μου.

ηταν δικο μου λαθος , δικη μου αποφαση να φερθω απανθρωπα και μου αξίζει να βρίσκομαι εδω

αλλα αυτο που δνε καταλαβαινω , ειναι γιατι αυτοι οι ανθρωποι που μου φερθηκαν τοσο σκληρα, με εγκατελειψαν στους δρόμους οταν ημουν εφτα χρονων , δεν τιμωρήθηκαν ποτε?

ειναι και θα παραμεινουν απανθρωποι , μονο που εχουν παντα την ελευθερια τους.Ενω εγω, μια φορα φερθηκα ετσι και βρεθηκα στην φυλακη για πολλα χρονια. Δεν θα μπορεσω ποτε να καταλαβω αυτον τον κόσμο.

Θα σας ενημερωνω εδω για τις δραστηριοτητες του συνδεσμου αυτου ...που σαν καλλιτεχνικη φυση με βρησκει μεγαλο φαν ...!!!

 

ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΘΑ ΠΡΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ και ειδηκα τα σχολεια μας......!!!!

[gavrias]

Αποσπάσματα

 

'Έχω διαβάσει πολλά παραμύθια. Σε κανένα όμως από αυτά δεν συνάντησα μία βασιλοπούλα που να κάθεται σε αναπηρικό καροτσάκι.'

 

'Υπάρχουν κάποιοι οδηγοί λεωφορείων που βαριούνται να βγάλουν τη ράμπα για τους ανάπηρους ή που δεν ξέρουν πως λειτουργεί και όταν με βλέπουν στη στάση κάνουν ότι δεν με είδαν και σφυρίζουν αδιάφορα. Θέλω να τους πω πως με αυτή τη στάση τους, λιώνουν κάτω από τις ρόδες τους τις δικές μου απλές επιθυμίες και τα δικαιώματά μου.'

 

'Η μαμά γεννήθηκε παιδί μωρό έκλαιγε πολύ κωφών. Εγώ χρονών τέσσερα. Τα παιδιά αρέσουμε στο σχολείο. Πολλή επικοινωνία. Πολλά φίλοι. Όλοι αγαπούν κωφός καλός. Τέλος. Εγώ στενοχωρημένος, δύσκολο ακούω. Με βρίζουν λόγω κωφός. Δάσκαλος δεν βοήθησε εμένα τίποτα. Εγώ είχα νεύρα πολλά. Τώρα αισθάνομαι ότι τα πάω καλά με τους φίλους/φίλες και μιλάμε με νοηματική γλώσσα.'

 

'Πέρασαν φίλε χρόνια, δεν είδα καμιά συμπόνια, μου μοιάζει με αιώνας και έτσι είναι ο αγώνας. Η αγάπη μου στην άλλη άκρη ποιος έχει το κουράγιο να την ψάξει. Το μάτι δεν σταματάει το δάκρυ και για το δάκρυ έχω φτιάξει φράχτη. Η ψυχή μου έγινε μωρό μου στάχτη γι’ αυτό λυπήθηκα εμένα όταν κατάλαβα εσένα κατάλαβα πως με είχες στα χαμένα. Πατέρα σ’ αγαπώ, πατέρα σ’ αγαπώ, πατέρα μου λείπεις.

 

'Είδα ένα ωραίο όνειρο. Είδα ότι είχα σηκωθεί από το καρότσι μου και περπατούσα. Και μετά λέει, είδα ότι χόρευα. Φορούσα ένα ζευγάρι ροζ μεταξωτά παπούτσια, σαν αυτά που φορούν οι χορεύτριες και χόρευα, χόρευα ασταμάτητα. Ήμουν ανάλαφρη και σηκωνόμουν στις μύτες των ποδιών μου και στριφογύριζα τρελά. Και ήμουν ευτυχισμένη. Θεέ μου σε παρακαλώ, αφού δεν θέλεις να με κάνεις να περπατήσω, κάνε με τουλάχιστον να βλέπω συχνά αυτό το όνειρο.'

 

'Η χειρότερη μέρα της ζωής μου ήταν η μέρα που με έπιασαν και με βάλανε φυλακή. Με τρόμαξε αυτό. Με πείραξε πολύ ψυχολογικά και είπα πως τελείωσαν όλα αλλά μετά ήταν και το δικαστήριο που με τρόμαξε πάρα πολύ και μου μπαίνανε κακές σκέψεις. Ήταν πρώτη φορά που δικάστηκα και φοβόμουν πάρα πολύ πως θα περνούσα πολλά χρόνια φυλακή άδικα για ένα μικρό λάθος, που άκουσα την κακή παρέα και το πλήρωσα. Εγώ τώρα προσπαθώ να βρω τον εαυτό μου.'

 

http://www.iatronet.gr/newsarticle.asp?art_id=6845

[mamyb]

με εβαλες τωρα στην πριζα να γραψω κι αλλο αποσπασμα:

Γεννηθηκα το 1993 σε ενα χωριο.

Σε ηλικια εξι ετων μετακομοισα στην προτευουσα λογο οικονομικων δυσκολιων.

ο πατερας μου παροτι βρηκε δουλεια, δεν κερδιζε αρκετα χρηματα. ετσι εφυγε στο εξωτερικο. εγω, πηγαινω σχολειο και ταυτοχορνα εργαζομαι στους δρόμους για να συντηρησω την μητερα μου και τα δυο μου αδερφια.Πουλαω κουλουρια και σοκολατες. και παροτι ειναι πολυ δυσκολο για ενα παιδι , δεν ειχα αλλη επιλογη. ευτυχως ασχολουμε εδω και εξι χρονια με το judo και κανω με επιτυχια πρωταθλητισμο..θελω να τελειωσω τις σπουδες μου και να δειδαξω στα παιδια γυμναστικη.

ονειρευμαι να γινω πολυ πλουσια και να βοηθαω τους φτωχους, διοτι δεν ξερετε τι ειναι να ξυπνας το πρωι και να μην εχεις ουτε ενα κομματι ξερο ψωμι να φας...

δεν θα επρεπε εγω σε αυτην την ηλικια να εργαζομαι , ομως δεν μπορω να κανω διαφορετικα....

επιθυμω να βρω μια καλη δουλεια και να γυρίσει πισω ο πατερας μου....

[gavrias]

με εβαλες τωρα στην πριζα να γραψω κι αλλο αποσπασμα:

 

Aυτό ήθελα