Δεν έχω φίλους... Έφηβη 16 ετών χωρίς φίλους

[Σταματία 06]

Γειά σας! Είμαι 16 ετών και  δεν εχω φίλους. Θα πάω Β λυκειου και σε όλη την Α  μιλούσα μόνο με την διπλανή μου απ την τάξη. Έκανα παρέα με 3 κοριτσια από άλλο τμήμα. Πηγαίνω φροντιστήριο σχεδόν κάθε μέρα και βολει. Στο φροντιστήριο όλη την χρονιά καθόμουν και άκουγα. Στα διαλειμματα ήμουν στο κινητό και οι άλλοι μιλούσαν. Ίσως φταιει που ήταν μόνο αγόρια, αλλά ακόμα και έτσι θα ήθελα να μιλάω μαζί τους. Αγόρι δεν είχα ποτέ στην ζωή μου. Πιστεύω πως έχω μια καλή  εμφανίση χωρίς να λέω πως καθορίζει την ζωή μου. Αλλά ότι και να λέμε θεωρώ πως σχεδόν πάντα παίζει ρόλο. Ακόμα και στο βόλεϊ (μόνο κορίτσια) δεν κάνω παρέα με καμία. Νιώθω πως δεν θα ξεφυγω πότε από αυτή την κατάσταση. Εχω συνεχώς μια μελαγχολία βλέποντας τους συνομιλικους μου να απολαμβάνουν με τις παρέες τους το καλοκαίρι. Είμαι γενικά εσωστρεφής αλλά κάνω προσπαθειες. Δεν είναι πως δεν μιλάω καθόλου 

Προσπαθώ τουλάχιστον να χαιρετώ όποιον γνωρίζω. Δεν ξέρω γιατί οι άλλοι δεν με πλησιάζουν. 

[irin]

17 ώρες πρίν, Σταματία 06 είπε:

Γειά σας! Είμαι 16 ετών και  δεν εχω φίλους. Θα πάω Β λυκειου και σε όλη την Α  μιλούσα μόνο με την διπλανή μου απ την τάξη. Έκανα παρέα με 3 κοριτσια από άλλο τμήμα. Πηγαίνω φροντιστήριο σχεδόν κάθε μέρα και βολει. Στο φροντιστήριο όλη την χρονιά καθόμουν και άκουγα. Στα διαλειμματα ήμουν στο κινητό και οι άλλοι μιλούσαν. Ίσως φταιει που ήταν μόνο αγόρια, αλλά ακόμα και έτσι θα ήθελα να μιλάω μαζί τους. Αγόρι δεν είχα ποτέ στην ζωή μου. Πιστεύω πως έχω μια καλή  εμφανίση χωρίς να λέω πως καθορίζει την ζωή μου. Αλλά ότι και να λέμε θεωρώ πως σχεδόν πάντα παίζει ρόλο. Ακόμα και στο βόλεϊ (μόνο κορίτσια) δεν κάνω παρέα με καμία. Νιώθω πως δεν θα ξεφυγω πότε από αυτή την κατάσταση. Εχω συνεχώς μια μελαγχολία βλέποντας τους συνομιλικους μου να απολαμβάνουν με τις παρέες τους το καλοκαίρι. Είμαι γενικά εσωστρεφής αλλά κάνω προσπαθειες. Δεν είναι πως δεν μιλάω καθόλου 

Προσπαθώ τουλάχιστον να χαιρετώ όποιον γνωρίζω. Δεν ξέρω γιατί οι άλλοι δεν με πλησιάζουν. 

Kαλησπέρα! 

Πού πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό; Εσύ δεν τολμάς να κάνεις το 1ο βήμα; 

Με τη διπλανή σου κρατάτε επαφές εκτός σχολείου; Με τα 3 κορίτσια από το άλλο τμήμα;

Σκέφτομαι...στην εποχή μου δεν είχαμε καν κινητό στο σχολείο. Δε συζητάω για social media...δεν υπήρχαν! Επομένως, για να κρατήσεις επαφή με κάποιον συμμαθητή έπρεπε να πάρεις τηλ στο σταθερό του στο σπίτι... τώρα είναι απλά τα πράγματα, ένα μήνυμα, messenger, viber...κάνεις μια πρώτη κίνηση και ανάλογα συνεχίζεις...

πρότεινε σε κάποια μετά από την προπόνηση βολευ να πάτε για καφέ!

[Annitamik]

On 20/6/2022 at 10:13 ΜΜ, Σταματία 06 είπε:

Γειά σας! Είμαι 16 ετών και  δεν εχω φίλους. Θα πάω Β λυκειου και σε όλη την Α  μιλούσα μόνο με την διπλανή μου απ την τάξη. Έκανα παρέα με 3 κοριτσια από άλλο τμήμα. Πηγαίνω φροντιστήριο σχεδόν κάθε μέρα και βολει. Στο φροντιστήριο όλη την χρονιά καθόμουν και άκουγα. Στα διαλειμματα ήμουν στο κινητό και οι άλλοι μιλούσαν. Ίσως φταιει που ήταν μόνο αγόρια, αλλά ακόμα και έτσι θα ήθελα να μιλάω μαζί τους. Αγόρι δεν είχα ποτέ στην ζωή μου. Πιστεύω πως έχω μια καλή  εμφανίση χωρίς να λέω πως καθορίζει την ζωή μου. Αλλά ότι και να λέμε θεωρώ πως σχεδόν πάντα παίζει ρόλο. Ακόμα και στο βόλεϊ (μόνο κορίτσια) δεν κάνω παρέα με καμία. Νιώθω πως δεν θα ξεφυγω πότε από αυτή την κατάσταση. Εχω συνεχώς μια μελαγχολία βλέποντας τους συνομιλικους μου να απολαμβάνουν με τις παρέες τους το καλοκαίρι. Είμαι γενικά εσωστρεφής αλλά κάνω προσπαθειες. Δεν είναι πως δεν μιλάω καθόλου 

Προσπαθώ τουλάχιστον να χαιρετώ όποιον γνωρίζω. Δεν ξέρω γιατί οι άλλοι δεν με πλησιάζουν. 

Ο κάθε άνθρωπος με τον χαρακτήρα του. Ούτε εγώ ήμουν η ψυχή της παρέας στο Λύκειο, ήμουν και εγώ εσωστρεφής. Δεν πρέπει να είμαστε όλοι ενός συγκεκριμένου τύπου χαρακτήρα, εξωστρεφείς και κοινωνικοί με τα ίδια ενδιαφέροντα. Θα ήταν πολύ βαρετό. Αρχικά να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Επίσης, δεν μπορείς να ελέγξεις τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα , μόνο ότι σκέφτεσαι εσύ μπορείς να ελέγξεις. Πρότεινε εσύ στους άλλους να βγείτε, σε κάποια άτομα που συμπαθείς. Ας αρνηθούν στην τελική. Μισή ντροπή δική τους. Δε θα το ξέρεις αν δεν το τολμήσεις.

Λες ότι δε θα ξεφύγεις ποτέ από αυτή την κατάσταση, οι άνθρωποι όμως συνέχεια αλλάζουμε, γνωρίζουμε νέους ανθρώπους σε νέα περιβάλλοντα και ίσως βρεις άτομα με τα οποία ταιριάζετε πιο πολύ απ' αυτά που γνωρίζεις από το σχολείο. Τα πάντα αλλάζουν. Ακόμα και εσύ η ίδια θα αλλάξεις εκατό φορές . Να θυμάσαι ότι όσο αγαπάμε τον εαυτό μας, τόσο πιο σίγουροι και ελκυστικοί δείχνουμε στους έξω 

[adamantia_Pan_]

Προσπάθησε να βρεις συμμαθήτριές σου με κοινά ενδιαφέροντα. Πιστεύω αυτή η λεπτομέρεια θα σας φέρει πιο κοντά, καθώς έχετε ήδη ένα κοινό στοιχείο. 

 

Ούτε εγώ είχα φίλους στο γυμνάσιο και το λύκειο, κυρίως γιατί φοβόμουν την συναισθηματική σύνδεση. Αν έχεις δεθεί με κάποιον κι ύστερα φεύγει απ'την ζωή σου ο πόνος είναι αβάσταχτος. Κι ύστερα δεν υπήρχαν παιδιά με κοινά ενδιαφέροντα γιατί σε όλους άρεσε το ίδιο, κάτι που σε μένα δεν άρεσε.

 

Ελπίζω να βοήθησε η συμβουλή μου 

[AvocadoMama]

Αγαπητη φίλη,

 

Ίσως οι συμμαθητές σου πιστεύουν ότι δεν είσαι διαθέσιμη για παρέα ή αντίστοιχα δεν έχουν βρει κι εκείνοι τρόπο να σε πλησιάσουν.

Μερικές φορές απλά δεν έχουμε νιώσει ότι ταιριάζουμε αρκετά με τους ανθρώπους που έχουμε στην καθημερινότητά μας ή δεν έχουμε δώσει μια ευκαιρία στη γνωριμία μας. Θα σου πρότεινα να κάνεις εσύ το πρώτο βήμα (όσο "βουνό" κι αν σου ακούγεται) και να πλησιάσεις τις συμμαθήτριές σου στο σχολείο. Δοκίμασε να ανοίξεις κουβέντα για ένα κοινό θέμα πχ μια επικείμενη εκδρομή, κάποιο μάθημα, ένα σχολικό συμβάν. Έχε εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Σίγουρα θα δεις σιγά σιγά ότι υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να σε γνωρίσουν καλύτερα