Με αγνοεί...

[Polina]

Δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω τον γιόκα μου, που σε κάποιες περιπτώσεις με αγνοεί επιδεικτικά και κάνει το δικό του (οκ είναι φυσιολογικό, αλλά...).

Μιλάω για απλά πράγματα που μπορεί να συμβούν δηλ

θέλει να ζωγραφίσει, κρατάει το μαρκαδόρο ανοικτό και λερώνεται, όχι επειδή ζωγραφίζει αλλά επειδή πχ κάνει κάτι άλλο. Του λέω ήρεμα να βάλει το καπάκι στο μαρκαδόρο γιατι ακουμπά κατά λάθος στα ρούχα του, στο πάτωμα κλπ και λερώνει. Με αγνοεί επιδεικτικά και συνεχίζει να το κάνει, παρόλο που του λέω ότι δεν μου αρέσει αυτό και με ενοχλεί. Στο τέλος σπάνε τα νεύρα μου, του παίρνω το μαρκαδόρο (όταν απλά τον κρατάει) και καταλήγουμε σε κλάμματα...σε 1-2 λεπτά σταματά και κάνει κάτι άλλο...

Άλλο παράδειγμα: δεν μαζεύει ποτέ τα παιχνίδια του, τα αφήνει και αναγκάζομαι να τα μαζέψω εγώ ή να του πώ ότι θα τα κρύψω (δεν τον πολυνοιάζει όμως). Κάποιες φορές όταν του λέω να τα μαζέψουμε μαζί, το κάνει, αλλά γιατί πχ χρειαζόμαστε καθαρό χώρο για να παίξουμε μπάλα.. απο τις 100 φορές ζήτημα να τα μαζεύει 5...

Χρειάζομαι επειγόντως τις συμβουλές σας...αν και πολύ ήρεμος άνθρωπος, όταν πεισμώνει (όχι πολύ συχνά, συνήθως βρίσκω τρόπο και το ξεπερνάμε) μετά την 10η προσπάθεια με βγάζει απο τα ρούχα μου...του φωνάζω και δεν το θέλω...μετά απο κάποια ώρα του εξηγώ γιατί του φώναξα και του ζητάω συγνώμη, αλλά θα ήθελα να αποφύγω τα ξεσπάσματα αυτά....γίνετα;;;;;

[ΡΟΥΛΑ]

Polina είναι η εποχή που προσπαθεί να δει μέχρι που τον παίρνει, πόσο αντοχή έχουν τα νεύρα σου και πόσο εκείνος μπορεί να σε εκνευρίσει. Οταν του το λες πάνω από δυο φορές πιστεύω ότι χάνει το νόημα του και μάλλον θα πρέπει να κάνεις πράξεις τις απειλές σου... δηλ. όταν του λες ότι αν δεν μαζέψει τα παιχνίδια του θα του τα κρύψεις πρέπει να το κάνεις, πίστεψέ με όσο κι αν δεν τον νοιάζουν τα παιχνίδια του μέχρι εκείνη την ώρα από κει και μετά θα τα ζητάει. Και πάντα όσο το αντέχεις βέβαια πρέπει να είσαι ήρεμη, όχι φωνές σε δοκιμάζει.

[ΣΟΦΙΑ]

και εμενα παντως οταν του λεω οτι θα του τα μαζεψω δεν πολυιδρωνει το αυτι του μόλις ομως του λέω ότι σε λίγο θα σκουπίσω και οτι βρω κατι μπορεί να μπερδευτω και να το περασω για σκουπίδι ... οποτε θα βρεθει στον κάδο να δεις για ποτε τα μαζευει.. ή ενα αλλο επιχειρημα είναι αν δε τα μαζεψεις δυστυχως θα αναγκαστω να χασω χρονο με τις δουλειες αντι να παμε μια βολτα...

 

Βεβαια και εμενα δεν πιανουν παντα.. αλλα εχουν ενα ποσοστο επιτυχιας!!!

[Αντιγόνη]

Polina συμφωνώ απόλυτα με τη Ρούλα. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με μας. Αν το κάνει 2η-3η φορά πραγματοποιώ την απειλή μου (συνήθως της παίρνω τα μολύβια γιατί γράφει στους τοίχους, αλλά πάντα με ήρεμη φωνή, και της τα ξαναδίνω αργότερα όταν βλέπω και είναι καλό παιδάκι. Της λέω π.χ. πάρε πίσω τα μολύβια σου γιατί βλέπω πως παίζεις ωραία τώρα. Την πιάνω και στο φιλότιμο δηλαδή). Έχει βελτιωθεί η κατάσταση.

Σε αυτήν την ενότητα είχα ανοίξει θέμα "Ανυπακοή" ρίξε και κει μια ματιά.

[Νίκη]

Τι με περιμένει σκέφτομαι!!!!!!!

[Polina]

Κορίτσια ευχαριστώ...θα κοιτάξω και το πόστ για την ανυπακοή...

αυτό που σκέφτηκα είναι να του μιλήσω σοβαρά όταν ήμαστε σε ηρεμία και οι δύο...θα του πώ ότι έχει δικαίωμα να παίζει με τα παιχνίδια του, είναι δικά του και μπορεί να τα κάνει ότι θέλει, όμως έχει υποχρέωση να τα μαζεύει γιατί μπορεί να χτυπήσω αν σκοντάψω πάνω. Επειδή δεν θέλω να χτυπήσω, αν τα βρίσκω σκορπισμένα θα τα μαζεύω και θα τα πετάω στα σκουπίδια. Θα του το πώ μόνο μια φορά και θα αρχίσω να το εφαρμόζω, μήπως και δώ φως!

[Lia]

Επειδή δεν θέλω να χτυπήσω, αν τα βρίσκω σκορπισμένα θα τα μαζεύω και θα τα πετάω στα σκουπίδια. Θα του το πώ μόνο μια φορά και θα αρχίσω να το εφαρμόζω, μήπως και δώ φως!

Αυτό νομίζω το έκανε και η αδερφή μου όταν ο μικρός της έκανε το ίδιο πράγμα. Δεν τα πετούσε βέβαια αλλά τα πήγαινε στην αποθήκη. (Η αποθήκη είχε γίνει αποθήκη παιχνιδιών.)

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να άρχίσει να τα μαζεύει κάποια στιγμή ο μικρός τα πράγ΄ματά του (όχι πάντα βέβαια, μην είμαστε και πλεονέκτες!!!) και ένα ακόμα πλεονέκτημα.... Τα ίδια παιχνίδια του τα εμφάνιζε μετά από πολύ καιρό ως καινούρια!!! Και ο μικρός τα δέχονταν, με μεγάλη χαρά.

[Μαρια Στυλιανακη]

του λέω ότι δεν μου αρέσει αυτό και με ενοχλεί.

 

αυτό δεν μπορούν να το καταλάβουν απόλυτα (το γιατί) και τελικά γίνεται αρνητική προσοχή. (ενίσχυση της μη επιθυμητής συμπεριφοράς)

 

οι συμβουλές της Σοφίας και της Αντιγόνης είναι πολύ καλές -

 

το να φεύγουν τα παιχνίδια πιάνει σε κάποια παιδιά αλλά όχι σε όλα.

εξαρτάται δηλαδή.- και εξαρτάται και πως και πόσο το κάνεις, δηλ. μπορεί εύκολα να παρασυρθεί κάποιος και να γίνει τιμωρία αντί για απώλεια προνομίων.

 

ενώ η παρουσίαση το ότι εάν μαζέψουν προσέξουν κτλ, θα κερδίσουν κάτι (περισσότερη ώρα στο πάρκο, να μην πεταχτεί κάτι καταλάθος και το χάσουν) την δέχονται πιο καλά.

 

έχεις διαβάσει τα άρθρα περι προσοχής και επιβράβευσης ε?