Κάτι δεν πάει καλά...

[dora1982]

Καλημέρα μαμάδες!

Μετά από πολύ καιρό σας ξαναγράφω κ ζητώ την βοήθεια σας γιατί νομίζω πως έχω λαλήσει!

Σε δύο εβδομάδες θα κλείσει ένας χρόνος από την ημέρα που έφερα στον κόσμο το πρώτο μου παιδί, τον γιο μου. Είναι ένα παιδάκι πανέμορφο το οποίο υπεραγαπώ! Με τον άνδρα μου είμαστε μαζί σχεδόν 8 χρόνια, εκ των οποίων τα τελευταία 2 παντρεμένοι. Το παιδί ήρθε αμέσως, αβίαστα κ υπέροχα. Είχα μια υπέροχη εγκυμοσύνη και έναν πανέμορφο τοκετό. Όλα υπέροχα. Γίναμε 3 στην οικογένεια. 
Τον τελευταίο καιρό όμως δεν ξέρω πως να το εξηγήσω αλλά νιώθω κάπως περίεργα. Το παιδί μεγαλώνει και οι ανάγκες του αυξάνονται, δεν έχει μπει σε πρόγραμμα ακόμη ύπνου με αποτέλεσμα να μην κοιμόμαστε αρκετά. Η δουλειά μου είναι ελεύθερη επαγγελματίας και πρέπει να είμαι συγκεντρωμένη , κάτι που τον τελευταίο καιρό δεν μπορώ να πετύχω. Θυμάμαι πως 4 ημερών λεχώνα δούλευα από το σπίτι καθώς οι προθεσμίες έτρεχαν και έπρεπε να προλάβω, το μωρό ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμάς κ οι ώρες λίγης χαλάρωσης έμοιαζαν μακρυνό όνειρο.

Έχω βοήθεια από τη μαμά μου η οποία το κρατάει τα πρωινά και το απόγευμα επέλεξα για την ώρα να μην πηγαίνω στη δουλειά μου κ να κρατάω εγώ τον μικρό. Αυτό έχει σαν συνέπεια να μένω πολύ πίσω και τα παράπονα των πελατών μου να είναι αρκετά. Μέσα σε όλα τα άλλα έχω μια ιδιαίτερη εμμονή με την καθαριότητα κ την τακτοποίηση του σπιτιού που ακόμη κ τις ώρες που μπορώ να χαλαρώσω κ να κάνω κάτι για τον εαυτό μου επιλέγω να ασχολούμαι μόνο με τις δουλειές.

Και εκεί που λέω πως το 24ωρο δεν φτάνει, ακούω ένα περιστατικό που έγινε προχθές στον Βύρωνα με μια μαμά και αρχίζω να φοβάμαι. Με έπιασαν φοβίες που δεν μπορώ να εξηγήσω. Έτσι ξαφνικά. Φόβος για την υγεία των δικών μου, του παιδιού μου, της ζωής μου. Φοβάμαι πως θα λαλήσω. Νιώθω τόσο εγωίστρια. Τα θέλω όλα δικά μου κ επειδή δεν μπορώ να έχω κ οικογένεια κ παιδί και δουλειά κ σπίτι καθαρό νομίζω πως δεν κάνω κάτι καλά με αποτέλεσμα να μου δημιουργούνται φοβίες πως δεν μπορώ να τα καταφέρω. 

Διβάζοντας ααναρτήσεις σας από το 2007 μιλόύσατε για επιλόχειο κατάθλιψη. Κάθε φορά που ακούω για μια ασθένεια τρέχω στο ινερνετ να κάνω διάφορα τεστ για να δω αν πάσχω κ εγώ από αυτό. Έτσι κ με την επιλόχειο. Όταν άκουσα το περιστατικό στον Βύρωνα συγκλονίστηκα τόσο πολύ που νόμιζα πως κ εγώ πάσχω από αυτό. Μπήκα ίνετρνετ έκανα τεστ χωρίς κάποιο αποτέλεσμα αλλά επειδή παραμένω συγκλονισμένη δεν μπορώ να βγάλω συμπέρασμα. Νομίζω πως είμαι ή αρκετά κουρασμένη από την δουλειά κ την φροντίδα του παιδιού ή απλά με έχει πιάσει μια απίστευτη βαρεμάρα κ νιώθω πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα.

Διαβάζοντας αυτά που γράφω δεν ξέρω αν καταλάβατε τις σκέψεις μου. Δεν ξέρω ποιο είναι το πρόβλημα μου. Έχω όλους δίπλά μου. Λατρεύω το παιδάκι μου. Τον άνδρα μου. Μήπως όμως παραλατρεύω τον εαυτό μου κ δεν μπορώ να βάλω τίποτα άλλο πανω απο αυτόν; Κι αν ισχύει αυτό, για ποιό λόγο δεν μπορώ να ανταπεξέλθω στη δουλειά μου όπως έκανα πριν το παιδί; 

 

Αν κάποια κατάλαβε κάτι από τις ασυναρτησίες που γραφω, παρακαλώ θερμά ας μου απαντήσει!

 

Σας ευχαριστώ.