Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Love Parents.org.gr? Tell a friend!

Πουθενά χωρίς την μαμά


amarylis

Recommended Posts

Έχει ξανασυζητηθεί το θέμα νομίζω αλλά δεν το βρίσκω, να πάρω γνώμες.

Ο μικρός μου 22 μηνών, έχει ένα θεματάκι με τον κόσμο.

Χτες πήγαμε στην αδερφή μου, είχε ο άντρας της γενέθλια, όπου και ήρθε πολύς κόσμος. Ο μικρός να κλαίει, να μην θέλει να κατέβει από την αγκαλιά μου, δεν ήξερε τί ήθελε.. Έβλεπα τα άλλα παιδάκια διαφόρων ηλικιών, από 8 μηνών έως και 5 χρονών να παίζουν ή να επεξεργάζονται τα πάντα σε απόσταση από τους γονείς τους και εμένα ο μικρός να είναι κολλημένος πάνω μου! και να έχω και τους άλλους με τίς γνωστές "χαριτωμένες" :mad: ατάκες, είναι κολλημένο στην μαμά, κλπ..που διόλου με νοιάζει αλλά να προσπαθείς να ηρεμήσεις οτν μικρό να έχειςκ ια τον κάθε ηδήμων πάνω από το κεφάλι σου..

μετά από λίγο φύγαμε και ειλικρινά πήγα να βάλω τα κλάματα..αναλογίστηκα πού έχω κάνει λάθος, τί δεν κάνω καλά, μήπως ευθύνομαι πού ακούω το ένστικτό μου και είμαι εκεί σε κάθε "μαμά, αγκαλίτσα" του μικρού μου. Βλέπω τις συμπεριφορές των άλλων μανάδων όπου δεν ταιριάζει με την δικιά μας, (και ο άντρας μου της ίδιας σχολής με εμένα είναι) δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με το να εξηγήσουν στο παιδί το όχι που θα τους πουν, απλώς τα αγνοούν και αυτά μετά από ώρα σταματούν να τις "ενοχλούν", αλλά από την άλλη δεν κρύβω ότι μου φαίνονται πιο αυτόνομα..δεν ξέρω από πού πηγάζει αυή τους η συμπεριφορά..ίσως έχουν βρει τη μαγική συνταγή. Εμένα ο μικρός είναι πολύ χαρούμενο παιδί, πολύ ομιλητικό και μαρέσει επειδή όταν του εξηγούμε κάτι το καταλαβαίνει, και βέβαια κάποιες φορές επαναστατεί σε μία μας άρνηση αλλά ηρεμεί έπειτα επειδή του έχουμε εξηγήσει και όχι επειδή του το έχουμε ξεκόψει. Αυτό ίσως τον κάνει πιο επίμονο σε κάποια πράγματα από το να του το είχαμε ξεκόψει αλλά από την άλλη του δίνουμε την ελευθερία έκφρασης και αυτό νομίζω ότι είναι καλό.Επίσης, παίζει και με τα ξαδερφάκια του ή θείους, θείες, αλλά όταν είμαστε σε μη οικείο μέρος θέλει πάρα πολύ τον χρόνο του. Όταν δει άλλα παιδάκια ενώ δείχνει να θέλει να τα προσεγγίσει είναι διστακτικός και θέλει να βρίσκεται στον ίδιο χώρο μαζί τους αλλά...με εμένα δίπλα και ίσως λιγότερο τον μπαμπά ή την γιαγιά..πχ. στον παιδότοπο με τραβάει μαζί του.

Δεν ξέρω αν είναι φυσιολογική αυτή του η αντιμετώπιση και τί μπορώ να κάνω να τον βοηθήσω να συνηθίσει λίγο και χωρίς την συμμετοχή μου σε κάποια δραστηριότητά του, έχοντας βέβαια οπτική επαφή μαζί μου. Πχ. στον παιδότοπο που προανέφερα ενώ του αρέσει πολύ, ακόμη και δίπλα στο τραπεζάκι απέξω από τον χώρο να με βλέπει, με θέλει μέσα μαζί του, όπου και όταν μπω μαζί του ξεθαρεύει τελείως. ή όταν θα παμε κάπου θα με τραβάει να πάει εκεί που θέλει, μόνος του δεν πάει..εκτός αν είμαστε πχ. στον θείο του όπου με ξεχνάει και παίζουν μπάλα. Και δεν μπορώ να πω ότι είναι ντροπαλός, δείχνει να μην συμβιβάζεται παντού και με όλους. Μην αναφέρω το γεγονός όπου είμαστε στον παιδότοπο και ενώ όλα τα παιδάκια διεκδικούσαν τον χώρο τους τα παιχνιδάκια εκείνος όταν τον πλησίαζε ένα παιδάκι ή του έπαιρνε κάτι μέσα από τα χέρια του δεν αντιδρούσε, το έδινε, ή πολλές φορές αν ήθελε κάτι έτρεχε σε εμένα να επέμβω. Ενώ σε οικεία του πρόσωπα τα διεκδηκεί και τα μοιράζεται..Δεν ξέρω, ανέφερα πολλά μαζί και σας μπέρδεψα, αλλά ήθελα να σας περάσω μία γενική εικόνα..και δεν ξέρω αν φταίει κάτι, ή αν είναι φυσιολογική αντίδραση..όπου για μενα ότι κάνει ο μικρός μου από την στιγμή που έτσι νιώθει είναι σωστό..

5qfMp3.pngM5Bvp3.png
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Ειναι πολυ μικρος και ειναι λογικο. Αν διαβασεις καπου εχω γραψει το ιδιο προβλημα μονο ο μικρος ήταν σε μεγαλυτερη ηληκια απο το δικο σου.

Ισως τα αλλα παιδια να γνωριζονταν μεταξυ τους ή να ειχαν εξικοιωθει με το σπιτι περισσοτερο. Εμεις επισης δεν ειχαμε πολλες συναναστροφες με παιδια γιατι δεν υπαρχουν πολλα στον κυκλο μας.

Ειναι φαση και θα περασει. Οσο για τα σχολια των αλλων .... μπενακης ... βγενακης πια. Ολοι ξερολες και με μια παρατηρηση στο στομα :evil:

Σιγουρα ο γυαλος ειναι στραβος.. δεν εξηγειτε αλλοιως!!

Link to comment
Share on other sites

εγώ θεωρώ ότι είναι μέσα στα φυσιολογικά πλαίσια της προσκόλλησης, που έχει ξανασυζητηθεί με πολύ ωραίο τρόπο από την Μαρία Στυλιανάκη.διάβασε το τόπικ, τρομάζει, φοβάται (1 έτους) το πρώτο πρώτο τόπικ.είναι πολύ κατατοπιστικό..και για περισσότερη βοήθεια θα σε παρέπεμπα στην γραμμή του Συνδέσμου, εγώ τους εμπιστεύομαι πολύ και με έχουν βοηθήσει πολύ..

Link to comment
Share on other sites

Ολα φυσιολογικα μου φαινονται. Καθε παιδι αντιδρα με τον τροπο του σε μη οικειο περιβαλλον. Ο τροπος που φερεστε στο παιδι ειναι και ο πιο σωστος παιδαγωγικα. Δεν βλεπω κανενα προβλημα.

Link to comment
Share on other sites

elenik και τώρα ο μικρός σου το πέρασε αυτό το στάδιο?και εμείς δεν έχουμε πολλά παιδάκια να συνηθίσει σιγά σιγά..2 ξαδερφές του μόνο αρκετά μεγαλύτερες όπο δεν έχουν χρόνο πια λόγω σχολείου..μία ξαδεφούλα είχαμε στην ίδια ηλικίαπ ου παίζανε πολύ καλά έφυγε, πήγε επαρχία :cry:

 

Μαράκι το έχω διαβάσει αυτό το στάδιο..και πάλι όμως δεν ξέρω, άλλα παιδιά γιατί δεν το περνάνε?

5qfMp3.pngM5Bvp3.png
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Jean μου τωρα σε είδα :)

παιδαγωγικά ναι, και εμείς έτσι νομίζουμε, αλλά πώς γίνεται?κανένας άλλος γονιός δεν έχει ενδιαφερθεί παιδαγωγικά?γιατί οι συμπεριφορές των παιδιών τους δεν είναι ίδιες με του δικού μου, ούτε ο τρόπος αντιμετώπισής τους στα παιδιά τους και αυτό με παραξενεύει.. :roll: και βλέπεις παιδιά χαρούμενα και ανεξάρτητα σε αυτές τις περιπτώσεις..εκτός αν υποβόσκει άλλη συμπεριφορά

πού είναι η χρυσή τομή? :roll:

5qfMp3.pngM5Bvp3.png
Link to comment
Share on other sites

Γλυκια μου εμεις στον κυκλο μας δεν εχουμε παιδακια. Ετσι κι η δικια μου μικρουλα οποτε παμε σε παιδικη χαρα ή σε παιδοτοπο θελει ενα σπρωξιματακι απο εμενα για να παρει μπρος να παιξει με τα αλλα. Οπως και του δικου σου, της παιρνουν παιχνιδια μεσα απο τα χερια και δεν διαμαρτυρεται ή μπορει να της χωσουν και καμια και τοτε γυρναει αμεσως να δει που ειμαι. Επισης την παρακολουθω οτι ,ενω παιζει, παντα το ματι της ειναι σε μενα, να βεβαιωθει οτι ειμαι οντως εκει. Βλεπω τα αλλα παιδακια να ειναι πιο ανεξαρτητα πιο διεκδικητικα οσον αφορα στα παιχνιδια αλλα αυτο δεν με ενοχλει. Ξερω οτι φερομαι στο παιδακι μου μεσα στα πλαισια του ορθου παιδαγωγικα τροπου. Το κανω να αισθανεται ασφαλεια (γιατι η ηλικια του το απαιτει), το μαθαινω να ειναι ευγενικο, να μην κλαιει και να χτυπιεται για ενα παιχνιδι, να μοιραζεται και να μην γκρινιαζει για να γινει το δικο της. βεβαια οταν θα ειναι σε θεση να καταλαβαινει με τον τροπο μου θα της μαθω να διεκδικει (με το σωστο τροπο) και σιγα σιγα θα μαθει να ειναι και ανεξαρτητη. Ηδη σιγα σιγα την αφηνω να τα βγαλει περα μονη της. Σε καποια παιχνιδια που μεχρι τωρα φοβοταν να ανεβει την ανεβαζω εγω και με ενθαρρυνση και υποστηριξη την αφηνω να τα βγαλει περα μονη της. Την αφηνω να σκαρφαλωσει στη σκαλα της τσουληθρας φωναζοντας της ειναι ΕΔΩ η μαμα, την βλεπω να με κοιταει και μια δυο τα καταφερνει στο τελος μονη της. Την βαζω κατω απο τα δεντρακια να παιξει με τα αλλα παιδια και καθομαι στο παγκακι πια και την παρακολουθω απο μακρια φροντιζοντας να με βλεπει. Πλεον την αφηνω να παιξει και μονη της ενω μπαινοβγαινω συχνα στο δωματιο για να με βλεπει (παλια ουτε σκεψη για κατι τετοιο, ηταν γαντζωμενη πανω μου). Θελω το παιδι μου να ειναι ανεξαρτητο αλλα οχι ρεμαλι. Θελω να ξερει πως να φερθει σε ενα εστιατοριο, σε εναν δημοσιο χωρο, να μιλαει με ευγενεια, να λεει ευχαριστω και παρακαλω, να απευθυνεται με το κυρια και το κυριε στους μεγαλυτερους και να παιζει με ευγενεια και σεβασμο προς τα αλλα παιδια. Νομιζω οτι το καταφερνω. Καλη η ανεξαρτησια αλλα ολα εχουν την ωρα τους και κακα τα ψεμματα αν ενα παιδι θελει να νιωθει ασφαλεια νομιζω οτι σ' αυτην την ηλικια το δικαιουται. Οσο για τα σχολια των αλλων....ο καθενας να κοιταει το παιδι του και τις αναγκες του και να μην ξεχναμε οτι τα παιδια δεν ειναι στρατιωτακια με τις ιδιες αναγκες και δεξιοτητες. Το καθε παιδι αντιδρα διαφορετικα και δουλεια των γονεων ειναι να εφαρμοζουν τις ορθες παιδαγωγικες μεθοδους προσαρμοζοντας τες στις αναγκες του παιδιου τους.

Link to comment
Share on other sites

Jean εμένα δεν προλαβαίνει να με κοιτάξει για να βεβαιωθεί ότι είμαι εκεί, με έχει γατζώσει ήδη και με έχει τραβήξει να παίξω μαζί του ή να τον πάρω αγκαλιά. Και εγώ στον παιδότοπο όταν του μιλάω αποφασιστικά με ήρεμο τρόπο να νιώσει και εκείνος σίγουρος και του λέω η μαμά είναι εδω, κάνε τραμπολίνο να σε δω!και τον παινεύω κάτι γίνεται αλλά και πάλι κρατάει λίγο. Όσον αφορά αυτό που λες περί ευγένειας και εγ΄με τον άντρα μου που με είχε προβληματίσει το θέμα αυτό συζητύσαμε και λέγαμε ότι προτιμώ να είναι ευγενικό και να μοιράζεται παρά να φέρεται εγωιστικά.

Εγώ πχ. δεν επεφημώ παιδιά που δεν ακούν καθόλου τους γονείς τους και τραβούν τα παιχνίδια από άλλα παιδάκια και τα κάνουν να κλαίνε και αυτό δεν τα εντυπωσιάζει καθόλου, και οι γονείς γελάνε με αυτό επειδή έοχυν αντράκια!

5qfMp3.pngM5Bvp3.png
Link to comment
Share on other sites

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το θεωρείς πρόβλημα την συμπεριφορά του παιδιού. Ο δικός μας είναι πολύ μικρός και έτσι δεν μπορώ να πω ότι έχω εμπειρία στα παιδιά. Θα σου πω όμως για τον εαυτό μου. Ήμουν ακριβώς όπως ο μικρός σου. Με τη διαφορά ότι είχα κόλλημα με τον μπαμπά μου. Όπου και να πηγαίναμε δεν έφευγα από το γόνατο του μπαμπά μου. Τα άλλα παιδάκια παίζαν , εγώ εκεί κολλημένη. Να πάω να παίξω μόνη μου χωρίς τον μπαμπά μου με τίποτα. Δεν συνέβαινε όμως τίποτα το ανησυχητικό παρά μόνο ότι ήμουν ένα....ντροπαλό παιδί....με αδυναμία στον μπαμπά μου....!Γιατί δηλαδή να μην είναι ο μικρός σου ένα ντροπαλό παιδάκι....με αδυναμία στη μαμά του.... :P ?Δεν ξέρω αν χρειάζεται να ανησυχείς. Με τον καιρό θα μεγαλώνει και θα γίνει ανεξάρτητο!Αλλα μην ξεχνάς ότι κάθε παιδάκι έχει τον χαρακτήρα του. Ο αδελφός μου, μεγαλωμένοι και οι δυο με τον ίδιο τρόπο είναι πολύ διαφορετικός και ανεξάρτητος σε σχέση με εμένα ακόμη και τώρα!Και να σκεφτείς ότι τον περνάω 5 χρόνια!

Έτσι και ο μικρός σου!Γιατί να έχει την ίδια συμπεριφορά με τα άλλα παιδιά?Άλλα είναι πιο ανοιχτά άλλα όχι, άλλα πιο ανεξάρτητα άλλα όχι....κλτ!!! :P:P

 

Link to comment
Share on other sites

  • 6 months later...

Η κόρη μου ντρέπεται πολύ δεν αφήνει το χέρι μου καθόλου, τι να κάνω να την ενθαρρύνω? Μήπως έχω κάνει κάτι λάθος και δεν έχει αυτοπεποίθηση? Που μπορώ να απευθυνθώ για να πάρω συμβουλές? Δεν με ενοχλεί που συμπεριφέρεται έτσι, είναι παιδάκι χαρούμενο, δεν μου δημιουργεί προβλήματα τώρα που καταλαβαίνει συνενοούμαστε άψογα, αλλά σκέφτομαι τι μπορεί να φταίει?

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Create New...