Μαμάδες και μέλλουσες μαμάδες ετών 35+ !!!

[rica]

Όσες βρισκόμαστε στα 35+ και προσπαθούμε για 1ο, 2ο, 3ο.... παιδάκι έχουμε αρκετά κοινά νομίζω. Άλλο τα 20+ άλλο τα 35+ ! Με καταλαβαίνετε! Έχουμε πολλά να μοιραστούμε. Προτείνω να τα λέμε κι από εδω! Αλήθεια, πόσες είμαστε;;;

[giamouaggs]

Όσες βρισκόμαστε στα 35+ και προσπαθούμε για 1ο, 2ο, 3ο.... παιδάκι έχουμε αρκετά κοινά νομίζω. Άλλο τα 20+ άλλο τα 35+ ! Με καταλαβαίνετε! Έχουμε πολλά να μοιραστούμε. Προτείνω να τα λέμε κι από εδω! Αλήθεια, πόσες είμαστε;;;

 

Σε ένα μήνα σχεδόν γίνομαι 36! Πρώτο παιδί πριν 8.5 χρόνια και τώρα αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε προσπάθειες για δεύτερο! Προς το παρόν από γιατρούς είμαστε οκ, ωστοσο επειδή είναι η πρώτη συστηματική προσπάθεια (το πρώτο πιάστηκε χωρίς καν να το καταλάβουμε) έχω άγχος μιας και τα περιθώρια "στενεύουν"! Εύχομαι φουσκωμένες κοιλίτσες (πόσο μου έλειψε αυτό...) και γρήγορα ευχάριστα νέα!!! Επόμενη περίοδος από εμένα 15/4!

[Mary1976]

Εγώ είμαι πλέον 40! Στα 36 έμεινα έγκυος στο πρώτο μου παιδάκι, χωρίς πολύ άγχος γιατί είχαμε πει αν είναι να έρθει ας έρθει αλλιώς δεν πειράζει. Δεν θέλαμε να το κυνηγήσουμε και να αγχωθούμε. Τώρα όμως θέλω σαν τρελή 2ο παιδί και τα περιθώρια έχουν στενέψει. Το αφήσαμε και εμείς και πέρασε ο καιρός, μία το ένα μία το άλλο. Κάνουμε προσπάθειες περίπου 6 μήνες με τεστ ωορρηξίας αλλά μάλλον με έχουν μπερδέψει και αγχώσει. Σήμερα μου ήρθε πάλι η περίοδος και έχω απογοητευτεί. Μετά το Πάσχα το πήρα απόφαση να πάω στο γιατρό να του ζητήσω να κάνουμε ένα φουλ τσεκ να δούμε πώς πάει η γονιμότητά μου (και του συζύγου). Πάντως αν δεν μείνω έγκυος μέσα στο 2017 θα το αφήσω το θέμα, θα σταματήσω να το σκέφτομαι. Είναι πολύ ψυχοφθόρο. Όλη μέρα αυτό σκέφτομαι, θα γίνω ψυχωτική στο τέλος!

[inakiagapi]

Καλησπέρα

Κ εγώ 40 πλέον. Έχω ένα κοριτσάκι 23 μηνών π ήρθε μετά από πέντε μήνες προσπάθειας. Όμως εγώ ήμουν Αθήνα κ ο μπαμπάς βόρεια Ελλάδα οπότε οι προσπάθειες δεν ήταν πάντα στις σωστές μέρες.

[rica]

Καλημέρα κορίτσια, καλωσήρθατε! Είναι καλό πιστεύω να συζητάμε κάτω από έναν ηλικιακό διαχωρισμό διότι σίγουρα έχουμε πολλά κοινά και αλλιώς καταλαβαινόμαστε!

 

Απ' ότι διάβασα, όλες έχουμε ένα παιδάκι και πάμε για το δεύτερο. Και οι περισσότερες νιώθουμε την πίεση του χρόνου...

 

Έχετε σκεφτεί όμως ποτέ ότι αυτή η πίεση μπορεί να είναι ένα πράγμα απλώς "κατασκευασμένο" κοινωνικά που μας καπελώνει άπαξ και πατήσουμε τα 35 και δεν έχουμε φτάσει τα κοινωνικά "standards"; Θέλω να πω, κατά πόσο λαμβάνει ο κοινωνικός μας περίγυρος υπόψη του αφενός το προσωπικό βιολογικό ρολόι της κάθε γυναίκας και αφετέρου τους ίδιους τους εξωτερικούς παράγοντες που την αναγκάζουν να κάνει αργότερα το πρώτο ή το δεύτερο παιδί; Νομίζω ότι αν καταφέρναμε να κάνουμε μέσα μας έναν διαχωρισμό και να αποτινάξουμε από πάνω μας αυτήν την πιεστική -και ενίοτε ρατσιστική- ταμπέλα της "μεγάλης για μαμά" (πρώτου, δεύτερου... 15ου παιδιού), όλα θα γίνονταν πιο ήρεμα και λιγότερο αγχωτικά.

 

Στην πραγματικότητα, κανείς δεν μπορεί να σου απαγορεύσει να κάνεις παιδί μετά τα 40. Γιατί; Γιατί πολύ απλά η συντριπτική τους πλειοψηφία γεννιούνται υγιέστατα και γιατί υπάρχει και ο προγεννητικός έλεγχος. Στο θέμα της σύλληψης κολλάει το πράγμα αλλά κι εκεί λύσεις υπάρχουν. Ιδίως από τη στιγμή που πλέον τα δημόσια νοσοκομεία αναλαμβάνουν ivf και τα έξοδα καλύπτονται. Άρα αυτό που μένει βασικά είναι είναι η προκατάληψη που μας έχουν κολήσει στο μυαλό ότι είμαστε πια μεγάλες, και πόσο χρονών θα είσαι όταν εκείνο... κι όταν το άλλο... Το ξαναείπα και σε άλλο thread. Είδα ανθρώπους στα 30κάτι τους, 2 φίλους για την ακρίβεια, να αφήνουν ορφανά μικρά παιδάκια. Λοιπόν, ποιος θα μου πει τώρα εμένα για περιορισμούς της ηλικίας και κουραφέξαλα... Υγεία και μόνο αυτό να'χουμε.

 

Πρόσφατη έρευνα μάλιστα έλεγε ότι τα παιδιά μεγαλύτερων μαμάδων τείνουν να είναι υγιέστερα ψυχολογικά και εξυπνότερα διότι οι μεγαλύτερες μαμάδες πιθανόν να έχουν και μεγαλύτερη ωριμότητα ως προς την ανατροφή τους και επειδή πιθανόν να μεγαλώνουν σε σταθερότερα περιβάλλοντα.

 

Όπως και να'χει, αυτά τα λέω για να ακούω κι εγώ. Κι εμένα έχουν καταφέρει να με αγχώσουν μολονότι γνωρίζουν πολύ καλά τους λόγους που αργήσαμε να προχωρήσουμε στο δεύτερο.

 

Η δική σας γνώμη;

[rica]

Σε ένα μήνα σχεδόν γίνομαι 36! Πρώτο παιδί πριν 8.5 χρόνια και τώρα αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε προσπάθειες για δεύτερο! Προς το παρόν από γιατρούς είμαστε οκ, ωστοσο επειδή είναι η πρώτη συστηματική προσπάθεια (το πρώτο πιάστηκε χωρίς καν να το καταλάβουμε) έχω άγχος μιας και τα περιθώρια "στενεύουν"! Εύχομαι φουσκωμένες κοιλίτσες (πόσο μου έλειψε αυτό...) και γρήγορα ευχάριστα νέα!!! Επόμενη περίοδος από εμένα 15/4!

 

Εγώ 10/4 το πολύ 12/4. Από κει και πέρα θα αρχίσω να χαίρομαι! Ευχαριστώ για την ευχή. Ανταποδίδω!

[rica]

Εγώ είμαι πλέον 40! Στα 36 έμεινα έγκυος στο πρώτο μου παιδάκι, χωρίς πολύ άγχος γιατί είχαμε πει αν είναι να έρθει ας έρθει αλλιώς δεν πειράζει. Δεν θέλαμε να το κυνηγήσουμε και να αγχωθούμε. Τώρα όμως θέλω σαν τρελή 2ο παιδί και τα περιθώρια έχουν στενέψει. Το αφήσαμε και εμείς και πέρασε ο καιρός, μία το ένα μία το άλλο. Κάνουμε προσπάθειες περίπου 6 μήνες με τεστ ωορρηξίας αλλά μάλλον με έχουν μπερδέψει και αγχώσει. Σήμερα μου ήρθε πάλι η περίοδος και έχω απογοητευτεί. Μετά το Πάσχα το πήρα απόφαση να πάω στο γιατρό να του ζητήσω να κάνουμε ένα φουλ τσεκ να δούμε πώς πάει η γονιμότητά μου (και του συζύγου). Πάντως αν δεν μείνω έγκυος μέσα στο 2017 θα το αφήσω το θέμα, θα σταματήσω να το σκέφτομαι. Είναι πολύ ψυχοφθόρο. Όλη μέρα αυτό σκέφτομαι, θα γίνω ψυχωτική στο τέλος!

 

Παρόμοια περίπτωση με μια φίλη μου. Πρώτο στα 36, δεύτερο στα 40! Λες να είναι η τυχερή σου χρονιά;;;

[rica]

Καλησπέρα

Κ εγώ 40 πλέον. Έχω ένα κοριτσάκι 23 μηνών π ήρθε μετά από πέντε μήνες προσπάθειας. Όμως εγώ ήμουν Αθήνα κ ο μπαμπάς βόρεια Ελλάδα οπότε οι προσπάθειες δεν ήταν πάντα στις σωστές μέρες.

 

Να την χαίρεσαι τη μικρούλα σου! Και σύντομα εύχομαι και στο 2ο. Είσαστε κοντά τώρα με τον άντρα σου;

[inakiagapi]

Να την χαίρεσαι τη μικρούλα σου! Και σύντομα εύχομαι και στο 2ο. Είσαστε κοντά τώρα με τον άντρα σου;

 

Ευχαριστώ πολύ. Κ εσύ να χαίρεσαι το παιδάκι σ. Τώρα ναι είμαστε μαζί αλλά δεύτερο παιδάκι δε θα κάνουμε. Μας βγήκε πολύ ζωηρό το πρώτο ζουζουνι. Πολυυυυυ. Κ δεν έχουμε βοήθεια από πουθενά. Φέτος κουραστηκαμε πολύ καθώς πάει βρεφικο το πρωί π είμαστε στη δουλειά κ έχει κολλήσει όλες τις αρρώστιες. Κ έτσι η οριστική απόφαση πάρθηκε.

[rica]

Πολύ δύσκολο να μην έχεις βοήθεια. Κι εμείς ποτέ δεν είχαμε. Όλα μόνοι μας. Αλλά το θέλουμε το δεύτερο. Κι εμάς μας βγήκε πολύ ζωηρή. Πολύ κυνηγητό μιλάμε όταν ήταν μικρή. Στο καρότσι μόνο κοιμισμένη. Καφετέριες, ταβέρνες, παραλία μόνο με βάρδιες! Στο σπίτι τίποτα όρθιο. Ακόμη ζωηρή είναι αλλά και αρκετά ώριμη, ευτυχώς. Συνήθως γίνονται ώριμα παιδιά τα μοναχοπαίδια, κυρίως επειδή συναναστρέφονται ως επί το πλείστον ενήλικες.

 

Όσο για τον παιδικό... πονεμένη ιστορία. Πριν αναρρώσει από τη μία κολλούσε την άλλη. Πυρετοί, ιστορίες... Μέχρι που αλλάξαμε ήπειρο και ηρέμησε το παιδί!

[Mary1976]

Εμένα είναι ήσυχος και συνεργάσιμος σε γενικές γραμμές. Εντάξει και αυτός σαν παιδί κάνει τα τρελά του, πολλές φορές τον πιάνει ασταμάτητη γκρίνια χωρίς εμφανή λόγο και φυσικά δεν κουράζετε ποτέ, αλλά δεν με πειράζει αντιθέτως τον χαίρομαι ακόμα και όταν έχει τα νεύρα του. Νομίζω ότι είναι και αυτό ένα πλεονέκτημα της μεγαλύτερης ηλικίας. Έχω περισσότερη υπομονή και κατανόηση και δεν κολλάω πια σε ασήμαντα πράγματα.

Κατά τα άλλα περιμένω μήπως την περίοδο γύρω από το Πάσχα που καθόμαστε λίγες μέρες και θα είμαστε λίγο πιο ξεκούραστοι γίνει κανα θαύμα. Τυχαίνει να είναι και οι γόνιμές μου εκείνη την περίοδο! Μακάρι.

Πάντως έτσι και αλλιώς μετά το Πάσχα θα κλείσω ραντεβού σε γιατρό να μου κάνει ένα πλήρες τσεκ γονιμότητας.

[giamouaggs]

Καλημέρα κορίτσια!! Οι μέρες περνούν και εύχομαι όσες κοντεύουν στην "κρίσιμη" ημέρα, να έχουν τα καλύτερα αποτελέσματα! Νιώθω ένα άγχος κι εγώ από τη πλευρά μου, αλλά δε πιστεύω πως θα είναι ο τυχερός μας μήνας μιας και οι προσπάθειες περιορίστηκαν σε ελάχιστες (αν και σε γόνιμες μέρες) λόγω ανωτέρας βίας... Βέβαια θα μου πείτε δε χρειάζονται πολλές αλλά έστω μία και τυχερή! Εχει ο Θεός!

Προσωπικά και σε ότι αφορά την ηλικία και τον ερχομό ενός παιδιού, εγώ προβληματίζομαι περισσότερο με τη σχέση που (δεν ) θα υπάρχει μεταξύ του παιδιού μου με το αδερφάκι του (και μόνο που το λέω ανατριχιάζω... )... Θα είναι μεγαλη η διαφορά αλλά τουλάχιστον θα υπάρχουν δύο όταν εγώ και ο μπαμπάς δε θα είμαστε κοντά τους... Το δεύτερο παιδί το θέλαμε λόγω της δικής μας ανάγκης, αλλά μιλώντας προσωπικά και για τον πρωτότοκο γιο...Εχοντας αδέρφια και ξέροντας πόσο μεγάλη ευλογία είναι να υπάρχει στήριγμα, θα ήθελα να το έχει και το παιδί μου αυτό...Νιώθει μοναξιά από πολύ μικρός, ζητούσε και ζητάει τη συντροφιά ενός άλλου παιδιού και υπήρξε για πολλά χρόνια έντονη αυτή η ανάγκη του την οποία εξέφραζε καθημερινά και με ποικίλους τρόπους και σε οποιδήποτε μέρος (πχ ακόμα και σε σουπερ μάρκετ :shock: )!

Και για να αλλάξω το ύφος του ποστ... Για πείτε κορίτσια, πώς αντιληφθήκατε τη πρώτη σας εγκυμοσύνη; Νιώσατε πρώιμα συμπτώματα; Είχατε τη διαίσθηση ότι κάτι συμβαίνει διαφορετικό; Κάνατε τεστ κατευθείαν;

[Mary1976]

Όντως, μπορεί να μην παίξουν ποτέ μαζί αλλά μεγαλώνοντας θα έχουν το ένα το άλλο να στηριχθούν. Είναι ανεκτίμητο αυτό.

Εγώ την πρώτη εγκυμοσύνη την υποψιάσθηκα αρχικά με αίμα στην εμφύτευση. Μία εβδομάδα πριν την αναμενόμενη περίοδο είχα έντονο πόνο περιόδου και κανονικό αίμα. Νόμιζα ότι μου ήρθε νωρίτερα και έβριζα. Δανείστηκα μια σερβιέτα, πήρα ένα ντεπόν και το πήρα απόφαση ότι αδιαθέτησα. Την άλλη μέρα δεν είχα καθόλου αίμα πια. Το έψαξα στο internet και είδα ότι θα μπορούσε να είναι αίμα εμφύτευσης. Δεν είχα κανένα άλλο σύμπτωμα εκτός από το στήθος μου που πόναγε λίγο, ενώ εγώ στην περίοδο έχω διάφορα, πόνους φουσκώματα, σπυράκια κτλ. Την ημέρα που υποτίθεται θα είχα περίοδο κανονικά έκανα τεστ και βγήκε θετικό!!!

Το κακό είναι ότι πριν 2-3 κύκλους έπαθα το ίδιο και χάρηκα γιατί νόμιζα ότι και αυτή τη φορά είναι αίμα εμφύτευσης (κόλλαγε και με την ωορρηξία που μου είχε δείξει το τεστ περίπου 7-8 μέρες πριν) αλλά τελικά ήταν περίοδος που όντως ήρθε πολύ νωρίτερα. Οπότε ήταν προφανώς μια ορμονική ανωμαλία.

[b.hope]

Γεια σας κι απο εμενα.

Εχω ενα γιο 5+ κα τωρα ειμαστε στην "προσπαθεια" για το δευτερο. Ελπιζουμε για το καλυτερο αν και δεν ξερω αν εχω ακομα πολλες αντοχες για απογοητευσεις.

[rica]

Γεια σας κι απο εμενα.

Εχω ενα γιο 5+ κα τωρα ειμαστε στην "προσπαθεια" για το δευτερο. Ελπιζουμε για το καλυτερο αν και δεν ξερω αν εχω ακομα πολλες αντοχες για απογοητευσεις.

 

Καλωσόρισες στα πιο... "ώριμα" κορίτσια του forum! Να χαίρεσαι τον γιόκα σου και με το καλό το δεύτερο. Πού θα πάει... Θα μας κάτσει! Όπως έγραψα και πιο πάνω, όταν καταφέρουμε να βγάλουμε από πάνω μας το άγχος της ηλικίας, όλα θα γίνουν πιο εύκολα. Ας το θέσουμε σαν στόχο της ομάδας!

[rica]

Εμένα είναι ήσυχος και συνεργάσιμος σε γενικές γραμμές. Εντάξει και αυτός σαν παιδί κάνει τα τρελά του, πολλές φορές τον πιάνει ασταμάτητη γκρίνια χωρίς εμφανή λόγο και φυσικά δεν κουράζετε ποτέ, αλλά δεν με πειράζει αντιθέτως τον χαίρομαι ακόμα και όταν έχει τα νεύρα του. Νομίζω ότι είναι και αυτό ένα πλεονέκτημα της μεγαλύτερης ηλικίας. Έχω περισσότερη υπομονή και κατανόηση και δεν κολλάω πια σε ασήμαντα πράγματα.

Κατά τα άλλα περιμένω μήπως την περίοδο γύρω από το Πάσχα που καθόμαστε λίγες μέρες και θα είμαστε λίγο πιο ξεκούραστοι γίνει κανα θαύμα. Τυχαίνει να είναι και οι γόνιμές μου εκείνη την περίοδο! Μακάρι.

Πάντως έτσι και αλλιώς μετά το Πάσχα θα κλείσω ραντεβού σε γιατρό να μου κάνει ένα πλήρες τσεκ γονιμότητας.

 

Θυμάμαι αυτή τη φίλη για την οποία σου έγραφα πιο πάνω και διαπιστώνω αυτό ακριβώς που λες: ποοολύυυ πιο χαλαρή από εμάς τις υπόλοιπες, ελάχιστα ήταν τα πράγματα που θα την θύμωναν ή θα την άγχωναν όσον αφορά τα παιδιά της, φυσικά πολύ καλή μαμά και, προπάντων, με πολλές αντοχές για παιχνίδι με το μικρό. Εμείς δεν μπορούσαμε να σύρουμε τα πόδια μας κι αυτή power!

 

Είσαι πολύ κοντά στην πρώτη σου σύλληψη, πιστεύω είναι καλό στοιχείο αυτό. Πόσο δηλαδή θα μπορούσε να έχει πέσει η γονιμότητα μέσα σε 4 χρόνια (36-40); Πιο πολύ αμφιβάλλω για μένα που έχω να κάνω με το χάσμα 28-36...

[less_serious]

Καλησπέρα και από εμένα!

Το πρώτο μου παιδί το έκανα στα 34 και τώρα στα 36 μου είμαι στην αρχή της δεύτερης εγκυμοσύνης, η οποία ήρθε μάλλον εύκολα.

 

Μεγάλη δεν νιώθω σε καμία περίπτωση... Αντίθετα στα 20+ ένιωθα σίγουρα πολύ μικρή για να κάνω παιδί (μιλάω για εμένα προσωπικά).

 

Βέβαια στον κύκλο μου οι περισσότερες γνωστές και φίλες είναι στην ίδια φάση (παιδιά από τα 32 οι μικρότερες ως τα 40).

 

Βοήθεια ούτε εμείς έχουμε, εκτός από την κυρία που προσέχει τον μικρό τα πρωϊνά - που φυσικά πληρώνεται.

 

Όμως στην ηλικία που είμαστε, και επειδή τα καταφέρναμε μόνοι μας πολύ πριν κάνουμε παιδιά, μας φαίνεται μάλλον κανονικό να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις.

[rica]

Προσωπικά και σε ότι αφορά την ηλικία και τον ερχομό ενός παιδιού, εγώ προβληματίζομαι περισσότερο με τη σχέση που (δεν ) θα υπάρχει μεταξύ του παιδιού μου με το αδερφάκι του (και μόνο που το λέω ανατριχιάζω... )... Θα είναι μεγαλη η διαφορά αλλά τουλάχιστον θα υπάρχουν δύο όταν εγώ και ο μπαμπάς δε θα είμαστε κοντά τους...

 

Και για να αλλάξω το ύφος του ποστ... Για πείτε κορίτσια, πώς αντιληφθήκατε τη πρώτη σας εγκυμοσύνη; Νιώσατε πρώιμα συμπτώματα; Είχατε τη διαίσθηση ότι κάτι συμβαίνει διαφορετικό; Κάνατε τεστ κατευθείαν;

 

Αυτό το άγχος της μεταξύ τους διαφοράς ηλικίας το είχα στην αρχή, στα πρώτα χρόνια αφού γέννησα κι έβλεπα να μην μπορούμε, λόγω εξωτερικών παραγόντων, να βάλουμε μπρος για το δεύτερο. Εγώ, ιδανικά, στα 3 της χρόνια ήθελα να ξαναμείνω έγκυος αλλά τότε μας έβρισκε το ένα κακό μετά το άλλο... Θυμάμαι να κάθομαι και να διαβάζω άρθρα για ιδανικές διαφορές ηλικίας και να λέω πάει κι αυτή, πάμε για την επόμενη, πάει και η μεγαλύτερη, πάμε για την πιο μεγάλη... μέχρι που φτάσαμε στο σημείο να ευχόμαστε πια να καταφέρω να ξαναμείνω έγκυος κι ας είναι όση θέλει η διαφορά πια... Δεν θα παίξουν μαζί, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Δεν πειράζει, όμως. Θα βρουν άλλα που θα τα ενώσουν. Η φροντίδα και η στοργή του ενός προς το άλλο, η σιγουριά και ασφάλεια που θα νιώθει το μικρό έχοντας κοντά του το μεγάλο, η ενίσχυση της αυτοπεποίθησης του μεγάλου που θα νιώθει χρήσιμο που βοηθάει στο μεγάλωμα του μικρού... Προπάντων, αυτό που λέμε όλες: θα έχουν το ένα το άλλο αργότερα στη ζωή. Εγώ πάνω απ' αυτό δεν βάζω τίποτα. Ας γίνει, λοιπόν, και 10 χρόνια η διαφορά. Ειλικρινά δεν με νοιάζει πια.

 

Όσον αφορά τα πρώιμα συμπτώματα... Προσωπικά δεν ένιωσα απολύτως τίποτα, εκτός από κάτι πολύ περίεργο: κάποιες μέρες πριν την αναμενόμενη περίοδο ένιωσα για κάποια δευτερόλεπτα μια αναγούλα με τάση για εμετό μέσα στον ύπνο μου. Δεν σηκώθηκα κι αυτό ήταν όλο. Μπορεί να ήταν και τυχαίο, δεν ξέρω... Μάλιστα είχα κάνει κι αυτά τα σούπερ ντούπερ "πρώιμα" τεστ και είχε βγει αρνητικό. Την ημέρα που αναμενόταν η περ. ξανακάνω το ίδιο τεστ και ήταν θετικό.

 

Προχτές το βράδυ που λέτε, τρώω μακαρονοσαλάτα. Τίποτα το ιδιαίτερο. Μακαρόνι με λίγο τόνο και λίγα λαχανικά. Είχα φάει το ίδιο και την προηγούμενη και δεν είχα πάθει τίποτα. Μιας μέρας σαλάτα ήταν που την φύλαγα στο ψυγείο. Με παίρνει ο ύπνος στον καναπέ και όταν με ξύπνησε ο άντρας μου να πάω στο κρεβάτι ξυπνάω με μια απίστευτη τάση για εμετό. Θα μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν σημάδι εγκυμοσύνης αν δεν ήταν παράλληλα και το στομάχι μου τούμπανο! Δεν είχα φάει πολύ αλλά πιθανολογώ να συνέβη αυτό επειδή με είχαν πιάσει κάτι τρελά γέλια την ώρα που έτρωγα και μάλλον σφίχτηκε πολύ το στομάχι μου και γι' αυτό το έπαθα. Έκτοτε τίποτε άλλο. Στην αναμονή κι εγώ...

[b.hope]

Εγω θυμαμαι ειχα συμπτωματα ιδια με της περιοδου, πονακια και τετοια.

Μαλιστα ημουν τοσο σιγουρη οτι δεν ημουν εγκυος που εφτασα να κανω τεστ με 5 μερες καθυστερηση κι αυτο με παροτρυνση του αντρα μου.

Τωρα που παρατηρω καλυτερα τα συμπτωματα ξερω σχεδον μια βδομαδα πριν οτι θα μου ερθεο περιοδος.

Rica λες βρε; Ποτε (δεν) περιμενεις ειπαμε;

[rica]

Εγω θυμαμαι ειχα συμπτωματα ιδια με της περιοδου, πονακια και τετοια.

Μαλιστα ημουν τοσο σιγουρη οτι δεν ημουν εγκυος που εφτασα να κανω τεστ με 5 μερες καθυστερηση κι αυτο με παροτρυνση του αντρα μου.

Τωρα που παρατηρω καλυτερα τα συμπτωματα ξερω σχεδον μια βδομαδα πριν οτι θα μου ερθεο περιοδος.

Rica λες βρε; Ποτε (δεν) περιμενεις ειπαμε;

 

Tέτοια πονάκια που λες έχω και τώρα αλλά δυστυχώς τα έχω κάθε φορά που προσπαθούμε και τελικά μου έρχεται περίοδος. Οπότε ποιος ο λόγος να πιστέψω κάτι άλλο;

 

Δεν νομίζω b.hope... Είναι ότι είχε πρηστεί και το στομάχι μου, οπότε κάτι άλλο έφταιγε. Περιμένω (δεν), μετρώντας 14 μέρες από την ωορρηξία, μεθαύριο 8 του μηνός. Δίνω ένα περιθώριο το πολύ μέχρι 10-12/4, μετά θα πρέπει να χαίρομαι. Αλλά το θέμα είναι πόσο θα κρατηθώ να μην κάνω τεστ!

[rica]

Καλησπέρα και από εμένα!

Το πρώτο μου παιδί το έκανα στα 34 και τώρα στα 36 μου είμαι στην αρχή της δεύτερης εγκυμοσύνης, η οποία ήρθε μάλλον εύκολα.

 

Μεγάλη δεν νιώθω σε καμία περίπτωση... Αντίθετα στα 20+ ένιωθα σίγουρα πολύ μικρή για να κάνω παιδί (μιλάω για εμένα προσωπικά).

 

Βέβαια στον κύκλο μου οι περισσότερες γνωστές και φίλες είναι στην ίδια φάση (παιδιά από τα 32 οι μικρότερες ως τα 40).

 

Βοήθεια ούτε εμείς έχουμε, εκτός από την κυρία που προσέχει τον μικρό τα πρωϊνά - που φυσικά πληρώνεται.

 

Όμως στην ηλικία που είμαστε, και επειδή τα καταφέρναμε μόνοι μας πολύ πριν κάνουμε παιδιά, μας φαίνεται μάλλον κανονικό να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις.

 

Καλωσήρθες, να χαίρεσαι το πρώτο σου παιδάκι και με το καλό το δεύτερο!

 

Συμφωνώ μαζί σου. Πριν τα 27-28 μου, ούτε που μου πέρναγε από το μυαλό η ιδέα εγκυμοσύνης, γάμου, παιδιού, κλπ... Σπουδές, ταξίδια, διασκέδαση... Άρχισα να το θέλω μόνο όταν γνωρισα τον άντρα μου και είπα "εδώ είμαστε"!

 

Εγώ πάλι τις ζήλεψα όσες είχαν βοήθεια. Και πριν φύγουμε από την Ελλάδα λόγω συνθηκών, απόστασης, κλπ. και πολύ περισσότερο τώρα, δεν έχουμε καθόλου βοήθεια. Παντού οι τρεις μας. Έχει χρειαστεί να την πάρω ακόμη και στη δουλειά μου ή στη σχολή μου γιατί δεν έχω απολύτως πουθενά να την αφήσω. Μας λείπει να βγούμε έξω μόνοι μας. Αλλά, όπως λες, συνηθίσαμε.

[giamouaggs]

Η αληθεια είναι ότι όταν έμεινα έγκυος επειδή δε προσπαθούσαμε καν για μωρό τα συμπτώματα δε τα πολύ θυμάμαι και εκνευριζομαι με τον εαυτό μου! Θυμάμαι μόνο χαρακτηριστικά οτι πονουσα όπως όταν αναμενω περίοδο, μέση κοιλιά και στήθος. Όμως το φούσκωμα του στήθους ήταν τοσο μεγάλο όπως και ο πόνος που σε συνδυασμό με τη καθυστέρηση (ούτε θυμάμαι πόσες μέρες) έβαλαν σε σκέψη όχι εμένα, αλλά τις φίλες μου και περισσότερο τον άντρα μου ο οποίος πήγε πήρε τα τεστ που επιβεβαίωσαν την κύηση... Τώρα που ψάχνω το παραμικρό σημάδι πριν απι κάθε περίοδο και αναλογιζομενη το πώς ήμουν τότε ειλικρινά θέλω να με μουτζωσω! Χαχα! Υπήρξαν φορές πάντως τώρα που ξεκινησαμε τις προσπάθειες που προσπαθώντας να ερμηνεύσω σημάδια ήμουν κατά φαντασίαν έγκυος! Ωστοσο τεστ δεν έχω κάνει ακόμα και με 3 μέρες καθυστέρηση...αντεχω σε αυτά Να σημείωσω ότι αίμα δεν είδα ποτέ στην εγκυμοσύνη μου και το μωρό το πιασαμε στην 8η μέρα του κύκλου Τις δύο τελευταίες ημέρες έχω κάψιμο στο στομάχι μόλις πάω να φάω και ξινιλες...αυτά από εμένα! Ρικα αναμενω ευχάριστα νέα από σενα!!!!!!!!!!!

[rica]

Τις δύο τελευταίες ημέρες έχω κάψιμο στο στομάχι μόλις πάω να φάω και ξινιλες...αυτά από εμένα! Ρικα αναμενω ευχάριστα νέα από σενα!!!!!!!!!!!

 

Να τα μαααας... Λοιπόν, ή που κυκλοφορεί καμιά παγκόσμια ίωση και μας έχει πιάσει στις δυο άκρες του κόσμου ή... τι να πω... lol

 

Σ'ευχαριστώ πολύ και ανταποδίδω! Αλλά, τουλάχιστον όσον αφορά το προαίσθημά μου, δεν...

[Salomia]

Γεια σας και από μένα! Ίσως κάποιες από εσάς να τη γνωρίζετε την ιστορία μου , για όσες δεν, ας την πω περιληπτικά:

Είμαι 40 χρονών , τον Αύγουστο θα γίνω 41 (!!!!!!) και έχω δυο παιδάκια από τον πρώτο μου γάμο. Με τον τωρινό μου σύντροφο είμαστε αρκετά χρόνια μαζί και έχει και αυτός ένα κοριτσάκι το οποίο δυστυχώς δεν το πολυβλέπει για λόγους που δεν είναι της παρούσης. Πέρσι τον Αύγουστο λοιπόν έμαθα ότι είμαι έγκυος!!!! Δυστυχώς στον έκτο μήνα της κύησης (Χριστούγεννα 2016) διαγνώστηκε το έμβρυο με το πανσπάνιο σύνδρομο της αμνιακής ταιρνίας που μας οδήγησε στο να διακόψουμε την κύηση και να γεννήσω το κοριτσάκι μου νεκρό... Πέρασα δύσκολα αλλά δεν το έβαλα κάτω. Τώρα είμαι πάλι έγκυος 7 εβδομάδων και ευελπιστώ να πάνε όλα καλά!!!!! Ο φόβος και η αγωνία υπάρχει πάντα στο μυαλό μου συν το γεγονός ότι τώρα θα γένναγα το κοριτσάκι μου...

Η ιστορία μου θα ήθελα να δώσει κουράγιο σε όλες εσάς που προσπαθείτε. Το παν κορίτσια είναι να μην το βάζουμε ποτέ κάτω και στόχος μας να είναι μια τελειόμηνη εγκυμοσύνη με υγιή και γερά μωράκια! Τα φιλιά μου σε όλες!

[rica]

Καλωσήρθες Salomia! Πολύ χαίρομαι που είσαι πάλι έγκυος! Μπράβο, μπράβο και χίλια μπράβο για τη δύναμή σου και το κουράγιο σου. Τι να λέμε...

 

Αν μου έδωσες κουράγιο λέει... Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο αυτή τη φορά. Όλα θα πάνε καλά. Είναι νόμος της φύσης: δεν γίνεται να πηγαίνουν μόνο ανάποδα!

 

Θα τα λέμε συχνά από δω. Να μας λες τα νέα σου!

 

Κορίτσια για μένα αύριο είναι μεγάλη μέρα. Κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα!