Διαζυγιο μετα απο 13 χρονια και δυο παιδια...

[Αννα34]

Κοριτσακια μου γεια σας!

Ειμαι η Αννα και ειμαι 34 χρονων.

Εδω και 5 μηνες ειμαι σε διασταση με τον αντρα μου, αλλα για διαζυγιο ουτε λογος.

Οι λογοι πολλοι, με μια λεξη αδιαφορια...

Με περισσοτερες θα μπορουσα να γραψω βιβλιο ολοκληρο...

Αδιαφορια για τα παιδια, αδιαφορια για μενα, αδιαφορια για το σπιτι.για ολα..

Προσπαθησα πολυ να το διορθωσω, του μιλησα, του εξηγησα, τιποτα. Διορθωνοταν για λιγες μερες και μετα παλι τα ιδια.

Το προβλημα δεν ηταν μονο αυτο, ηταν και η συμπεριφορα του στα παιδια, η κορη μου 4 χρονων μου ειπε καποια πραγματα που δεν περιμενα να ακουσω.

 

Τωρα φυσικα δε μενουμε μαζι, αλλα ερχεται να δει τα μικρα, ο γιος μου ειναι μωρο ακομη, δεν καταλαβαινει τι γινεται, η κορη μου ομως δεν τον θελει καθολου, καθε φορα που ερχεται κρυβεται.

Και αυτος κανει σαν να μη συμβαινει τιποτα.

 

Το θεμα ειναι οτι θελω διαζυγιο, δεν θελω να συνεχιζεται αυτη η κατασταση ετσι.

Μενω μονη με δυο παιδια και αυτος εδω και πεντε μηνες δεν ενδιαφερθηκε να δωσει ουτε ενα ευρω για τα παιδια του, ενταξει δουλευω, καλα ειμαστε και με λιγη οργανωση τα καταφερνω, αλλα ρε κοριτσια πειτε μου!

Δεν θα επρεπε να ενδιαφερθει? Να ρωτησει τουλαχιστο..τι να πω?

 

Με το θεμα του διαζυγιου τι να κανω?

Καθε φορα που το αναφερω λεει θα το κανονισουμε και ποτε δεν γινεται τιποτα.

Ρωτησα σε δικηγορο και μου ειπε να τον παρω με το καλο και να μην μαλωσω για να μη χρειαστει να παμε σε αντιδικια..

Αλλα πραγματικα με εχει κουρασει ολο αυτο..

Και εχω και τη μανα του που ηρθαν με τον αδερφο του στο σπιτι μου και μου λεει "και τι το θες το διαζυγιο? Μηπως θα ξαναπαντρευτεις? Ποιος θα σε παρει με δυο παιδια?"

Ακουστε τι μου ειπε! Αν ειναι δυνατον!

 

Δεν ξερω πλεον πως να το χειριστω..εχω φτασει στα ορια μου..πειτε μου τη γνωμη σας!

[Niki81]

Αννα...σε εχουν βρει λιγο κοροιδο νομιζω.Εχεις αναλαβει τα παιδια...δουλευεις...ο κυριος ουτε διατροφή ,ουτε υποχρεώσεις ουτε τπτ.Μια χαρα κανει τη ζωουλα του.Γιατι να θελει διαζυγιο?Εισαι και μικρη.Ναι να παρεις διαζυγιο και να συνεχισεις τη ζωη σου.

 

Μηπως να μιλαγες και με καποιον άλλο δικηγορο?Θα τον παρακαλας και θα τον πηγαίνεις με το γαντι για να σου δωσει διαζυγιο?Ισως καποια κοπελα δικηγόρος από εδώ μεσα μπορεσει να σου δωσει μια συμβουλη.

 

Επισης το ότι η κορη σου κρυβεται όταν τον βλεπει...δεν ξερω...καπως ασχημα μου καθησε .Δεν ξερω τι είναι αυτά που σου ειπε η μικρη αλλα το νου σου στο παιδι σου.

[Αννα34]

Καλημερα!

Το διαζυγιο δε το θελω για να συνεχισω τη ζωη μου, δε σκεφτομαι να ξαναπαντρευτω, τουλαχιστο οχι προς το παρον.

Το θελω για να ξεκαθαρισει η κατασταση, αυτος δε λεει οχι, θα το κανονισουμε λεει αλλα δεν κανει τιποτα.

Αυτο που μου ειπε η μικρη, ειναι οτι την χτυπησε και οχι μονο μια φορα, και φωναζε στο μωρο να "σκασει" οταν εκλεγε..αυτο μαλλον οταν ελειπα στη δουλεια και τα κρατουσε αυτος στο σπιτι.

Δε του ειπα οτι το ξερω.

Τον μισησα..κλαιω κρυφα γιατι η μικρουλα μου φοβοταν να μου το πει και το κρατουσε μεσα της τοσο καιρο..

 

Και ειναι και το αλλο, η μανα του ερχεται σπιτι μου και θελει να παρει τα παιδια στο σπιτι της, δε με ρωταει, ρωταει κατ ευθειαν τη μικρη αν θελει να παει, ερχεται με σοκολατες και γλυκα και προσπαθει να "εξαγορασει" τα παιδια.

Θα μου πειτε, μποτει να τα αγαπαει, ισως, αλλα σε μενα μονο κακιες με καθε ευκαιρια.

Δεν θελω να τα παιρνει σπιτι της.

Αν θελει να ερχεται να τα βλεπει στο δικο μου.

Ειμαι παραλογη?

Οσο αφορα την διατροφη, προς το παρον η αληθεια ειναι οτι τα καταφερνω, αλλα ακομη κι ετσι, δεν θα επρεπε να ενδιαφερθει?

Τα παιδια μεγαλωνουν, τα εξοδα θα αυξηθουν, δεν πρεπει να συμμετεχει σε αυτο?

Απλα αδιαφορει για ολα...

[livinath]

Η διατροφη, εφοσον δεν συμφωνηθει μεταξυ των πρωην συζυγων, παει δικαστικα και μαζι γινεται συνηθως και το δικαστηριο για την επιμελεια και την επικοινωνια. Ειναι απο τα λιγα δικαστηρια που γινονται γρηγορα, δεν παιρνουν αναβολη και οι αποφασεις ισχυουν αναδρομικα. Του τεστιν και να μην σου δινει διατροφη τωρα, εφοσον εχει δηλωθει οτι ειστε σε διασταση θα τα δωσει αναδρομικα οταν βγει η αποφαση. Μου κανει εντυπωση πολυ η σταση του δικηγορου σου. Δεν σε εχει ενημερωσει για τα της διατροφης? Καλη η εξωδικαστικη συνεννοηση αλλα εδω αυτος μπορει να κερδιζει χρονο για καποιο λογο και αυτο να γυρισει εις βαρος σου. Τον δικηγορο σου τον εμπιστευεσαι? Ο αντρας σου ξερει ποιος ειναι, εχει μιλησει μαζι του? Μην επαναπαυεσαι θα πω απλα και ρωτα κι αλλο δικηγορο. Σαφως δεν ειναι κανεις δικομανης αλλα οφειλεις να διασφαλισεις το συμφερον των παιδιων σου. Κατι ακομα. Η γιαγια μπορει, εφοσον συμφωνεις, να βλεπει τα παιδια στο σπιτι σου, παρουσια σου. Διαφορετικα δεν εχει κανενα δικαιωμα να τα παρει εκεινη. Οποτε μην αγχωνεσαι. Σαφως, ειδικα αν τα παιδια εχουν καλη σχεση μαζι της θα ηταν καλο να επιτρεπεις την επικοινωνια τους. Ειναι λιγο λεπτες οι ισορροπιες και θελει προσοχη αφενος για να προστατευσεις τα παιδια σου αφετερουν για να διατηρησεις μια οσο το δυνατον υγιη επικοινωνια. Την προσπαθεια εξαγορας με σοκολατες και διαφορα αλλα δεν την γλιτωνεις ευκολα, οποτε προσπαθησε να το διαχειριστεις ψυχραιμα.

 

Αυτο που αναφερεις για το οτι ο αντρας σου χτυπησε το παιδι σας και φωναζε στο μωρο θα πρεπει να το πεις στον δικηγορο σου ετσι ωστε να δειτε πως θα χειριστειτε το θεμα της επικοινωνιας.

 

Λυπαμαι πολυ για την τροπη που πηραν τα πραγματα με τον αντρα σου. Οπλισου με υπομονη γιατι πιθανον θα την χρειαστεις.

[Αννα34]

Ο δικηγορος ειναι γνωστος μου, με χρονια εμπειριας, η αληθεια ειναι οτι τον εμπιστευομαι, με ενημερωσε για τη διατροφη, με ενημερωσε για την επικοινωνια, οπως επισης μου ειπε οτι καλο θα ειναι να μην παμε σε αντιδικια, ο πρωην αντρας μου δεν εχει επικοινωνισει μαζι του, οπως επισης δε νομιζω να εχει παει σε καποιον αλλο δικηγορο, δεν τον νοιαζει οπως φαινεται.

 

Θελω για τα παιδια να υπαρχει μια οσο γινεται πιο σωστη σχεση με τον μπαμπα τους, με τους παπουδες, γενικα, αλλα η κορη μου δεν τον θελει, απο τοτε που δεν μενουμε μαζι, εχω δει διαφορα στο παιδι, περισυ στον παιδικο δεν επαιζε με τα αλλα παιδακια, δε μιλουσε, καθοταν μονη της...φετος βλεπω οτι σιγα σιγα βελτιωνεται αυτο, οπως επισης αρχισε να μιλαει και σε μενα για οτι την απασχολει, μπορει να οφειλεται και στο οτι "μεγαλωσε" και μπορει να εκφραστει, μπορει και στο οτι δεν φοβαται επειδη λειπει λειπει ο μπαμπας της απο το σπιτι.

Εγω θελω το καλυτερο για τα παιδακια μου πρωτα απο ολα, ηταν δυσκολη αποφαση, γιατι στην ουσια δε μαλωναμε στο σπιτι, γιατι απλα δε μιλουσαμε, σχολουσαμε απογευμα απο τις δουλειες μας, και αντι να κανουμε σαν οικογενεια κατι ολοι μαζι, αυτος καθοταν στον υπολογιστη μεχρι αργα, δε μιλουσαμε ποτε και για τιποτα.

Αλλα οποτε ηθελε .... εγω επρεπε να ειμαι διαθεσιμη..

Οποτε ηθελα εγω, ηταν κουρασμενος, ειχε δουλεια στον υπολογιστη κτλ..

Αυτο συνεβαινε χρονια, καμια επικοινωνια, απλα συγκατοικουσαμε, δε συμμετειχε και δε βοηθουσε σε τιποτα, εγω εγκυος στον μικρο, και με τη μεγαλη αρρωστη ετρεχα μονη στον παιδιατρο ενω ηταν και αυτος στο σπιτι και μπορουσε να βοηθησει αν ηθελε, εγω να επρεπε να ξυπναω το βραδυ για να ταισω το μωρο, και ας επρεπε να ξυπναω καθε μερα απο τις 5 για να ειμαι στη δουλεια στις 7...

Αυτος επιανε δουλεια στις 9 που σημαινει οτι αν ηθελε μπορουσε να βοηθησει, δεν τον ενοιαζε ομως.

Κολλημενος στον υπολογιστη, δεν ελεγε οχι ποτε αλλα δεν εκανε τιποτα ποτε, ακομη και οταν χαλουσε κατι στο σπιτι, αδιαφορουσε, σαν να μην ειχε καμια υποχρεωση, σαν να ηταν ολα δικη μου ευθυνη..

Δυσκολη αποφαση το διαζυγιο, αλλα αυτη η κατασταση που επικρατουσε με ειχε εξαντλησει ψυχολογικα κυριως..

Απο τοτε που χωρισαμε νιωθω πολυ καλυτερα..

 

Οι δικοι μου δεν με υποστηριζουν σ αυτο, η μαμα μου εχει παλιες αντιληψεις, ειναι της αποψης οτι δεν επρεπε να χωρισω, δεν του δινει δικιο, αλλα σε μενα λεει οτι βιαστηκα και επρεπε να κανω υπομονη κτλ...

 

Εγω απο την αλλη εξαντλησα καθε περιθωριο πριν παρω την αποφαση, δυο χρονια προσπαθουσα μονη,

Δεν αλλαζε ομως τιποτα.

 

Τωρα γιατι τα λεω ολα αυτα? Γιατι εδω θα με καταλαβετε..οι γονεις μου δεν με καταλαβαινουν,

Και οι παρεες που εχω ηταν κοινες παρεες, δε μπορω να τα συζητησω μαζι τους, ισως του τα πουν.

[Αννα34]

Ο δικηγορος ειναι γνωστος μου, με χρονια εμπειριας, η αληθεια ειναι οτι τον εμπιστευομαι, με ενημερωσε για τη διατροφη, με ενημερωσε για την επικοινωνια, οπως επισης μου ειπε οτι καλο θα ειναι να μην παμε σε αντιδικια, ο πρωην αντρας μου δεν εχει επικοινωνισει μαζι του, οπως επισης δε νομιζω να εχει παει σε καποιον αλλο δικηγορο, δεν τον νοιαζει οπως φαινεται.

 

Θελω για τα παιδια να υπαρχει μια οσο γινεται πιο σωστη σχεση με τον μπαμπα τους, με τους παπουδες, γενικα, αλλα η κορη μου δεν τον θελει, απο τοτε που δεν μενουμε μαζι, εχω δει διαφορα στο παιδι, περισυ στον παιδικο δεν επαιζε με τα αλλα παιδακια, δε μιλουσε, καθοταν μονη της...φετος βλεπω οτι σιγα σιγα βελτιωνεται αυτο, οπως επισης αρχισε να μιλαει και σε μενα για οτι την απασχολει, μπορει να οφειλεται και στο οτι "μεγαλωσε" και μπορει να εκφραστει, μπορει και στο οτι δεν φοβαται επειδη λειπει λειπει ο μπαμπας της απο το σπιτι.

Εγω θελω το καλυτερο για τα παιδακια μου πρωτα απο ολα, ηταν δυσκολη αποφαση, γιατι στην ουσια δε μαλωναμε στο σπιτι, γιατι απλα δε μιλουσαμε, σχολουσαμε απογευμα απο τις δουλειες μας, και αντι να κανουμε σαν οικογενεια κατι ολοι μαζι, αυτος καθοταν στον υπολογιστη μεχρι αργα, δε μιλουσαμε ποτε και για τιποτα.

Αλλα οποτε ηθελε .... εγω επρεπε να ειμαι διαθεσιμη..

Οποτε ηθελα εγω, ηταν κουρασμενος, ειχε δουλεια στον υπολογιστη κτλ..

Αυτο συνεβαινε χρονια, καμια επικοινωνια, απλα συγκατοικουσαμε, δε συμμετειχε και δε βοηθουσε σε τιποτα, εγω εγκυος στον μικρο, και με τη μεγαλη αρρωστη ετρεχα μονη στον παιδιατρο ενω ηταν και αυτος στο σπιτι και μπορουσε να βοηθησει αν ηθελε, εγω να επρεπε να ξυπναω το βραδυ για να ταισω το μωρο, και ας επρεπε να ξυπναω καθε μερα απο τις 5 για να ειμαι στη δουλεια στις 7...

Αυτος επιανε δουλεια στις 9 που σημαινει οτι αν ηθελε μπορουσε να βοηθησει, δεν τον ενοιαζε ομως.

Κολλημενος στον υπολογιστη, δεν ελεγε οχι ποτε αλλα δεν εκανε τιποτα ποτε, ακομη και οταν χαλουσε κατι στο σπιτι, αδιαφορουσε, σαν να μην ειχε καμια υποχρεωση, σαν να ηταν ολα δικη μου ευθυνη..

Δυσκολη αποφαση το διαζυγιο, αλλα αυτη η κατασταση που επικρατουσε με ειχε εξαντλησει ψυχολογικα κυριως..

Απο τοτε που χωρισαμε νιωθω πολυ καλυτερα..

 

Οι δικοι μου δεν με υποστηριζουν σ αυτο, η μαμα μου εχει παλιες αντιληψεις, ειναι της αποψης οτι δεν επρεπε να χωρισω, δεν του δινει δικιο, αλλα σε μενα λεει οτι βιαστηκα και επρεπε να κανω υπομονη κτλ...

 

Εγω απο την αλλη εξαντλησα καθε περιθωριο πριν παρω την αποφαση, δυο χρονια προσπαθουσα μονη,

Δεν αλλαζε ομως τιποτα.

 

Τωρα γιατι τα λεω ολα αυτα? Γιατι εδω θα με καταλαβετε..οι γονεις μου δεν με καταλαβαινουν,

Και οι παρεες που εχω ηταν κοινες παρεες, δε μπορω να τα συζητησω μαζι τους, ισως του τα πουν.

[Anthony2010]

Εγω δεν καταλαβαινω γιατι χωρισες

ΟΚ η σχεση σας ειχε πεσει σε τελμα,τι πιο ευκολο μεσα απο τοσα χρονια μαζι και 2 παιδια στο σπιτι και δουλεια,κανεις δεν εχει ενα γαμο οπου ολα πανε τελεια απο μονα τους συνεχως

Αφου η ατμοσφαιρα δεν ηταν με φωνες και κραυγες,επρεπε να δουλεψετε μαζι να βρειτε εναν τροπο επικοινωνιας να αρχισετε παλι απο την αρχη,και ας αποτυχετε ρε παιδι μου.

[ΑΡΓΚ]

Θα σου έλεγα να ξεκινήσεις από ένα ψυχολόγο και έναν άλλο δικηγόρο, και ας είναι φίλος αυτός που έχεις. Εδώ μιλάς για κακοποίηση και για ένα παιδάκι που τρέμει τον παερα του. Το πρόβλημά σου δεν είναι αν ο μπαμπάς θα ασχοληθεί αρκετά με τα παιδιά, είναι το πώς τα παιδιά θα προστατευτούν. Και όμως εστιάζεις στο ότι βαρεθήκατε ο ένας τον άλλον και αναφέρεις πιθανή κακοποίηση σαν μικρότερης σημασίας λεπτομέρεια.

[Αννα34]

Εγω δεν καταλαβαινω γιατι χωρισες

ΟΚ η σχεση σας ειχε πεσει σε τελμα,τι πιο ευκολο μεσα απο τοσα χρονια μαζι και 2 παιδια στο σπιτι και δουλεια,κανεις δεν εχει ενα γαμο οπου ολα πανε τελεια απο μονα τους συνεχως

Αφου η ατμοσφαιρα δεν ηταν με φωνες και κραυγες,επρεπε να δουλεψετε μαζι να βρειτε εναν τροπο επικοινωνιας να αρχισετε παλι απο την αρχη,και ας αποτυχετε ρε παιδι μου.

 

Δεν ειναι ετσι, η αδιαφορια απο την πλευρα του υπηρχε σε ολα τα επιπεδα και σε οτι αφορουσε τα παιδια και σε οτι αφορουσε εμενα και το σπιτι γενικα, προσπαθησα πολυ, του μιλησα, του εξηγησα πολλες φορες, αλλα αλλαζε μονο για λιγο και μετα παλι τα ιδια.

 

Για ολα ετρεχα εγω και παντα το θεωρουσε δεδομενο αυτο.

Προσπαθησα, εκανα υπομονη, αλλα οχι, δεν ειναι ετσι οι

σχεσεις, ουτε ενα περιβαλλον αδιαφοριας απο την πλευρα του ειναι ιδανικο για τα παιδια.

 

Ειμαι πολυ καλυτερα τωρα και εγω και τα μικρα, και αν η αδιαφορια και η ελλειψη επικοινωνιας δεν ειναι λογοι..τι να πω..την απιστια προσωπικα θα τη συγχωρουσα πιο ευκολα αν το μετανιωνε..

Την συνεχομενη αδιαφορια οχι, με εφθειρε ψυχολογικα η κατασταση αυτη χρονια..

Δεν πηρα την αποφαση ξαφνικα..

[Αννα34]

Θα σου έλεγα να ξεκινήσεις από ένα ψυχολόγο και έναν άλλο δικηγόρο, και ας είναι φίλος αυτός που έχεις. Εδώ μιλάς για κακοποίηση και για ένα παιδάκι που τρέμει τον παερα του. Το πρόβλημά σου δεν είναι αν ο μπαμπάς θα ασχοληθεί αρκετά με τα παιδιά, είναι το πώς τα παιδιά θα προστατευτούν. Και όμως εστιάζεις στο ότι βαρεθήκατε ο ένας τον άλλον και αναφέρεις πιθανή κακοποίηση σαν μικρότερης σημασίας λεπτομέρεια.

 

Το οτι χτυπησε την μικρη, το εμαθα αργοτερα, αφου χωρισαμε και εφυγε απο το σπιτι.

Ο λογος που χωρισαμε ηταν η ελλειψη επικοινωνιας και η αδιαφορια απο την πλευρα του για ολα.

Αν το ηξερα πιο μπροστα αυτο, αν μου το ειχε πει η μικρη νωριτερα, η αν το ειχα δει/καταλαβει θα χωριζα πολυ πιο μπροστα και θα ηταν αυτος ο λογος.

Απλα την αποφαση την ειχα παρει πριν το μαθω.

Δεν εστιαζω αλλου.

 

Οσο για τον δικηγορο μου βαλατε ιδεες τωρα...

Θα ρωτησω και αλλου, να παρω γνωμες και αποφασιζω..

[Salomia]

Εγω δεν καταλαβαινω γιατι χωρισες

ΟΚ η σχεση σας ειχε πεσει σε τελμα,τι πιο ευκολο μεσα απο τοσα χρονια μαζι και 2 παιδια στο σπιτι και δουλεια,κανεις δεν εχει ενα γαμο οπου ολα πανε τελεια απο μονα τους συνεχως

Αφου η ατμοσφαιρα δεν ηταν με φωνες και κραυγες,επρεπε να δουλεψετε μαζι να βρειτε εναν τροπο επικοινωνιας να αρχισετε παλι απο την αρχη,και ας αποτυχετε ρε παιδι μου.

 

πρέπει να υπάρχουν φωνές και κραυγές μες στο σπίτι για να χωρίσει κάποιος;

[ΑΡΓΚ]

Το οτι χτυπησε την μικρη, το εμαθα αργοτερα, αφου χωρισαμε και εφυγε απο το σπιτι.

Ο λογος που χωρισαμε ηταν η ελλειψη επικοινωνιας και η αδιαφορια απο την πλευρα του για ολα.

Αν το ηξερα πιο μπροστα αυτο, αν μου το ειχε πει η μικρη νωριτερα, η αν το ειχα δει/καταλαβει θα χωριζα πολυ πιο μπροστα και θα ηταν αυτος ο λογος.

Απλα την αποφαση την ειχα παρει πριν το μαθω.

Δεν εστιαζω αλλου.

 

Οσο για τον δικηγορο μου βαλατε ιδεες τωρα...

Θα ρωτησω και αλλου, να παρω γνωμες και αποφασιζω..

 

Το θέμα είναι ότι τα παιδιά θα μπορεί να τα βλέπει, και πολύ περισσότερο αν πάτε φιλικά. Και εσύ λες ότι τον τρέμει η μικρή. Μπορεί να είναι από τους μπαμπάδες που δε θα ενδιαφερθούν για επισκέψεις και θα χαθεί. Αλλά δεν το ξέρεις. Αν υπάρχει υποψία κακοποίησης και το παιδί είναι τρομοκρατημένο, πρέπει να δεις με δικηγόρο και ψυχολόγο πώς αυτό θα καταγραφεί, και πώς θα προστατευθεί η ψυχική υγεία του παιδιού.

[Salomia]

Όταν λες ότι είστε σε διάσταση , εννοείς με δικαστική απόφαση ή απλά έχει φύγει από το σπίτι; Με τον πρώην σύζυγό μου ήμασταν 3 χρόνια σε διάσταση με δικαστική απόφαση που όριζε μέρες και ώρες επικοινωνίας καθώς και το ποσό της διατροφής για τα δυο παιδιά. Φυσικά δεν τηρήθηκε τίποτε από αυτά και δεν έχει δώσει ούτε ένα ευρώ. Το διαζύγιο το απέφευγε γιατί δεν τον ένοιαζε να ξανα παντρευτεί (!) και τελικά κίνησα μόνη μου διαδικασίες με όλα τα έξοδα δικά μου... Επειδή κόβω και τον δικό σου να είναι σαν τον δικό μου , ρώτα το δικηγόρο σου , πώς μπορείς να ξεκινήσεις διαδικασίες ακόμα και αν δε θέλει ο σύζυγος. Όσον αφορά στο ότι σε συμβούλεψε να είσαι ήρεμη , σωστά στο συμβούλεψε γιατί δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την αντιδικία...

[Αννα34]

Το θέμα είναι ότι τα παιδιά θα μπορεί να τα βλέπει, και πολύ περισσότερο αν πάτε φιλικά. Και εσύ λες ότι τον τρέμει η μικρή. Μπορεί να είναι από τους μπαμπάδες που δε θα ενδιαφερθούν για επισκέψεις και θα χαθεί. Αλλά δεν το ξέρεις. Αν υπάρχει υποψία κακοποίησης και το παιδί είναι τρομοκρατημένο, πρέπει να δεις με δικηγόρο και ψυχολόγο πώς αυτό θα καταγραφεί, και πώς θα προστατευθεί η ψυχική υγεία του παιδιού.

 

Θελει να βλεπει τα μικρα και ερχεται καθε σαββατο στο σπιτι, καθεται για λιγο, δε μιλαμε μεταξυ μας, μονο τυπικα, παιρνει λιγο αγκαλια το μωρο, η μικρη φευγει στο δωματιο, της μιλαει αλλα αυτη δεν θελει να καθισει μαζι του.

Εγω προσπαθω να περναω οσο το δυνατον περισδοτερο χρονο με την κορη μου οταν ερχεται, για να μη νιωθει ασχημα με ολο αυτο.

Και εννοειται παντα οτι θα βλεπει τα παιδια οταν ειμαι και γω εκει.του το ειπα και συμφωνησε σ αυτο.

 

Σε ψυχολογο να παω, φυσικα!

Αλλα δεν θελω να μπλεξω τη μικρη με αυτο, να παω μονη να μιλησω να συζητησω, ναι..

Αλλα τη μικρη δε θελω να την παρω μαζι μου.

Δεν ξερω αν εννουσες να παω μονη η με το παιδι, αλλα αυτο με προβληματιζει..

[Αννα34]

Όταν λες ότι είστε σε διάσταση , εννοείς με δικαστική απόφαση ή απλά έχει φύγει από το σπίτι; Με τον πρώην σύζυγό μου ήμασταν 3 χρόνια σε διάσταση με δικαστική απόφαση που όριζε μέρες και ώρες επικοινωνίας καθώς και το ποσό της διατροφής για τα δυο παιδιά. Φυσικά δεν τηρήθηκε τίποτε από αυτά και δεν έχει δώσει ούτε ένα ευρώ. Το διαζύγιο το απέφευγε γιατί δεν τον ένοιαζε να ξανα παντρευτεί (!) και τελικά κίνησα μόνη μου διαδικασίες με όλα τα έξοδα δικά μου... Επειδή κόβω και τον δικό σου να είναι σαν τον δικό μου , ρώτα το δικηγόρο σου , πώς μπορείς να ξεκινήσεις διαδικασίες ακόμα και αν δε θέλει ο σύζυγος. Όσον αφορά στο ότι σε συμβούλεψε να είσαι ήρεμη , σωστά στο συμβούλεψε γιατί δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την αντιδικία...

 

Οχι δεν ειμαστε με δικαστικη αποφαση, εδω και πεντε μηνες δε μενουμε μαζι.

Ο δικηηορος αυτο ακριβως μου ειπε, οσο γινεται ηρεμα και φιλικα, και αν δεν τηριθει κατι απο αυτα που θα συμφωνησουμε, τοτε υπαρχει η λυση του δικαστηριου σαν τελευταια λυση..ετσι μου το εθεσε..

 

Τωρα οσο αφορα τον πρωην, δεν λεει οχι για το διαζυγιο, αλλα δεν κανει και τιποτα.

Του ειπα πολλες φορες να παμε και λεει ναι, χωρις να πει κατι συγκεκριμενο ομως.

Συμφωνει με τους ορους μου, αλλα μονο στα λογια..

Πρακτικα η ιδια κατασταση επικρατει εδω και μηνες..

[Salomia]

Οχι δεν ειμαστε με δικαστικη αποφαση, εδω και πεντε μηνες δε μενουμε μαζι.

Ο δικηηορος αυτο ακριβως μου ειπε, οσο γινεται ηρεμα και φιλικα, και αν δεν τηριθει κατι απο αυτα που θα συμφωνησουμε, τοτε υπαρχει η λυση του δικαστηριου σαν τελευταια λυση..ετσι μου το εθεσε..

 

Τωρα οσο αφορα τον πρωην, δεν λεει οχι για το διαζυγιο, αλλα δεν κανει και τιποτα.

Του ειπα πολλες φορες να παμε και λεει ναι, χωρις να πει κατι συγκεκριμενο ομως.

Συμφωνει με τους ορους μου, αλλα μονο στα λογια..

Πρακτικα η ιδια κατασταση επικρατει εδω και μηνες..

 

Κατάλαβα...οπότε έρχεσαι στα λόγια μου...πάρε την κατάσταση στα χέρια σου γιατί η αναβλητικότητα δεν παλεύεται!

[ΑΡΓΚ]

Θελει να βλεπει τα μικρα και ερχεται καθε σαββατο στο σπιτι, καθεται για λιγο, δε μιλαμε μεταξυ μας, μονο τυπικα, παιρνει λιγο αγκαλια το μωρο, η μικρη φευγει στο δωματιο, της μιλαει αλλα αυτη δεν θελει να καθισει μαζι του.

Εγω προσπαθω να περναω οσο το δυνατον περισδοτερο χρονο με την κορη μου οταν ερχεται, για να μη νιωθει ασχημα με ολο αυτο.

Και εννοειται παντα οτι θα βλεπει τα παιδια οταν ειμαι και γω εκει.του το ειπα και συμφωνησε σ αυτο.

 

Σε ψυχολογο να παω, φυσικα!

Αλλα δεν θελω να μπλεξω τη μικρη με αυτο, να παω μονη να μιλησω να συζητησω, ναι..

Αλλα τη μικρη δε θελω να την παρω μαζι μου.

Δεν ξερω αν εννουσες να παω μονη η με το παιδι, αλλα αυτο με προβληματιζει..

 

Οπως εχει η κατάσταση, μία μέρα μπορεί να πάρει τα παιδιά και να φύγει. Μπορεί να πει ότι τα παιδιά τα έχεις πάρει χωρίς λόγο από το σπίτι τους ή δεν ξέρω τι άλλο. Αφού για το νόμο μένετε μαζί, και το σπίτι των παιδιών τυπικά είναι εκεί που μένει ο σύζυγος. Οπως αυτός δε θα μπορούσε με το έτσι θέλω να τα πάρει να πάει σε νέο σπίτι και να σε αφήνει μόνο να τα επισκέπτεσαι με το έτσι θέλω, και εσύ αυτό που συμβαίνει τώρα το κάνεις παράτυπα.

Αλλά και όταν βγει διαζυγιο, φυσικά και δεν έχεις δικαίωμα να είσαι παρουσα, τα παιδιά θα είναι κάποιες μέρες με το μπαμπά, στο σπίτι του, χωρίς εσένα. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να στερηθεί τις διανυκτερεύσεις, ή τις διακοπές το καλοκαίρι, προφανώς στο σπίτι του, χωρίς εσένα. Εκτός αν υπάρχει κίνδυνος, και σε αυτό, ο λόγος σου μόνο, δε μετρά.

Πρέπει να οργανωθείς.

[Αννα34]

Οπως εχει η κατάσταση, μία μέρα μπορεί να πάρει τα παιδιά και να φύγει. Μπορεί να πει ότι τα παιδιά τα έχεις πάρει χωρίς λόγο από το σπίτι τους ή δεν ξέρω τι άλλο. Αφού για το νόμο μένετε μαζί, και το σπίτι των παιδιών τυπικά είναι εκεί που μένει ο σύζυγος. Οπως αυτός δε θα μπορούσε με το έτσι θέλω να τα πάρει να πάει σε νέο σπίτι και να σε αφήνει μόνο να τα επισκέπτεσαι με το έτσι θέλω, και εσύ αυτό που συμβαίνει τώρα το κάνεις παράτυπα.

Αλλά και όταν βγει διαζυγιο, φυσικά και δεν έχεις δικαίωμα να είσαι παρουσα, τα παιδιά θα είναι κάποιες μέρες με το μπαμπά, στο σπίτι του, χωρίς εσένα. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να στερηθεί τις διανυκτερεύσεις, ή τις διακοπές το καλοκαίρι, προφανώς στο σπίτι του, χωρίς εσένα. Εκτός αν υπάρχει κίνδυνος, και σε αυτό, ο λόγος σου μόνο, δε μετρά.

Πρέπει να οργανωθείς.

 

Δεν εφυγα εγω απο το σπιτι, το σπιτι που μεναμε ειναι στο ονομα μου, και αυτος τωρα μενει στο σπιτι της μαμας του, σε αλλο οροφο, αλλα δεν ειναι στο ονομα του το σπιτι, οποτε πως μπορει να ισχυει αυτο σ αυτη την περιπτωση?

 

Και πως μπορω να αποδειξω οτι χτυπησε την μικρη χωρις να χρειαστει να την μπλεξω σε αυτο και χωρις να χρειαστει να της κανουν ερωτησεις αγνωστοι ανθρωποι?

 

Δε ξερω τι ισχυει ακριβως σ αυτο το θεμα, το εμαθα προσφατα και δεν το εχω συζητησει με τον δικηγορο, ουτε ο μπαμπας της ξερει οτι το ξερω..