Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Love Parents.org.gr? Tell a friend!

υπνος στον παιδικο σταθμο


Recommended Posts

Καλησπερα μανουλες!! Θα ηθελα την βοηθεια σας σε ενα θεμα που με αγχωνει πολυ.. ο μικρος μου ειναι 12 μηνων και σκεφτομαστε να ξεκινησει απο 18 η 24 μηνων παιδικο. Νομιζω οτι θα περναει καλα γιατι του αρεσουν πολυ τα παιδακια.. το προβλημα ειναι ο υπνος του. Δεν κοιμαται αν δεν ξαπλωσουμε μαζι στο κρεβατι κ να μου πειραζει τα μαλλια η να του κουναω λιγο το ποπουδακι του μεχρι να κοιμηθει. Η ολη διαδικασια αναλογα με την κουραση κ τον εκνευρισμο του μπορει να παρει απο 5 λεπτα μεχρι 30. Απο επιλογη δεν τον εχουμε αφησει ποτε στην κουνια να κλαιει μεχρι να κοιμηθει (ειμαστε κατα του κλαματος). Επισης ενω πριν τον κοιμιζε με τον ιδιο τροπο κ ο μπαμπας του τωρα θελει μονο εμενα αλλιως κλαιει. Πως τα κοιμιζουν τα μωρα στον παιδικο;; τα παρατανε στα κρεβατακια να κοιμηθουν μονα τους η ασχολουνται μαζι τους;;

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Καλησπερα μανουλες!! Θα ηθελα την βοηθεια σας σε ενα θεμα που με αγχωνει πολυ.. ο μικρος μου ειναι 12 μηνων και σκεφτομαστε να ξεκινησει απο 18 η 24 μηνων παιδικο. Νομιζω οτι θα περναει καλα γιατι του αρεσουν πολυ τα παιδακια.. το προβλημα ειναι ο υπνος του. Δεν κοιμαται αν δεν ξαπλωσουμε μαζι στο κρεβατι κ να μου πειραζει τα μαλλια η να του κουναω λιγο το ποπουδακι του μεχρι να κοιμηθει. Η ολη διαδικασια αναλογα με την κουραση κ τον εκνευρισμο του μπορει να παρει απο 5 λεπτα μεχρι 30. Απο επιλογη δεν τον εχουμε αφησει ποτε στην κουνια να κλαιει μεχρι να κοιμηθει (ειμαστε κατα του κλαματος). Επισης ενω πριν τον κοιμιζε με τον ιδιο τροπο κ ο μπαμπας του τωρα θελει μονο εμενα αλλιως κλαιει. Πως τα κοιμιζουν τα μωρα στον παιδικο;; τα παρατανε στα κρεβατακια να κοιμηθουν μονα τους η ασχολουνται μαζι τους;;

 

Νομίζω ότι βιάζεσαι λίγο. Το παιδάκι σου θα παει παιδικό σταθμό σε 6μήνες εώς ένα χρόνο όποτε ίσως και να έχετε και εσείς χρόνο να δουλέψετε το παιδάκι σας στο θέμα του ύπνου, αν θέλετε βέβαια.

Στο παιδικό σταθμό υπάρχουν 2 το πολύ 3 δασκάλες για 20-25 παιδιά. Αν το κάθε παιδί χρειαζόταν από 5 λεπτά εώς 30 λεπτά για να κοιμηθεί με μια δασκάλα να της πειράζει τα μαλλιά, να του τρήβει ποπουδάκο, να του τραγουδάει ή να του διαβάζει παραμύθι, καταλαβαίνεις ότι η διαδικασία του ύπνου θα ξεκίναγε από τις 9 το πρωί και θα τελείωνε στις 3 το μεσημέρι ή θα χρειαζόντουσαν 20 δασκάλες για 25 παιδιά. Οπότε, ναι, θα τον αφήνουν στην κούνια του θα του λένε καλόν ύπνο και θα φεύγουν.

 

Είναι σαν το φαγητό, κάποιο παιδί έχει συνηθίσει να τρώει δεκατιανό στις 12 και άλλο στις 8, αναγκαστικά θα προσαρμοστούν όλα τα παιδιά και θα τρώνε στις 9.30, καταλαβαίνεις τι εννοώ? Καλή σας προσαρμογή.:wink:

LAAFp2.png

 

JRM4p2.png

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ κι εγώ ότι σε 6 μήνες πολλά θα αλλάξουν. Να ξέρεις ότι αυτή η συνήθεια που έχει δημιουργηθεί είναι μεταξύ σας.

Δεν σημαίνει ότι θα την θέλει από αποιαδηποτε κυρία τα προσεχει.

Τα παιδιά λειτουργούν πολύ διαφορετικά στον παιδικό. Αλλάζουν συνήθειες και μιμούνται το ένα το άλλο. Άρα όταν τα βάζουν για ύπνο θα βλέπει ότι το κάθε παιδάκι κοιμάται μόνο του και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα γκρινιάζει.

Σίγουρα χρειάζεται μια περίοδος προσαρμογής ......;για εσένα γιατί το παιδι μια χαρά θα τα πάει! ;););)Στο λέω από προσωπική εμπειρία!

Όταν θα διαλέξεις παιδικό σταθμό γράψε όλες τις ερωτήσεις που έχεις και μην ντραπεις να ρωτήσεις κάτι. Βρες αυτό που ταιριάζει στο παιδί και σε εσάς.

Όλα θα πάνε καλά να είσαι σίγουρη!

Link to comment
Share on other sites

Σας ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας. Το καταλαβαινω οτι ειναι παραλογο να ασχολουνται οι δασκαλες τοση ωρα με μονο τον υπνο των παιδιων αλλα με ζοριζει η σκεψη οτι θα το αφηνουν το παιδακι μου να κλαιει 😕

Το οτι τα παιδια αντιδρουν διαφορετικα στο σπιτι τους και διαφορετικα στον παιδικο μου το εχει πει κι αλλη μανουλα. Τι να πω, ελπιζω να ισχυει...

Link to comment
Share on other sites

Εχω κι εγω την ιδια ανησυχια με εσενα για το θεμα του υπνου. Εμενα ο μικροςπηγε 26 μηνων παιδικο. Δυσκολα προσαρμοστηκε, μονο λιγες ωρες τον αφηνα αλλα δεν τολμησα ποτε να τον αφησω για υπνο γιατι κ δεν ετρωγε κ θεωρω οτι θα ζοριζοταν πολυ γιατι εχει μαθει να κοιμαται αγκαλια. Αλλα κυριως επειδη ηταν νηστικος κ τον λυπομουν να τον παιρνω νηστικο στις4 π.χ. Οποτε του μαγειρευα καθημερινα. Οσο για τη δουλεια, ολο αδειες, ΑΝευ αποδοχων, πολλες δυσκολιες.

Απ οτι ειδα δεν προσπαθουν καθολου να τα κοιμησουν με τετοιους τροπους που λες. Τα πανε τρενακι για υπνο, τους βγαζουν τα παπουτσια, τα βαζουν στη κουνια κ αυτο ειναι. Αλλα κατα ενα περιεργο τροπο κοιμουνται. Ομως εχε υποψιν σου οτι δεν θελουν ολα να κοιμηθουν, στους δημοτικους δεν εχουν κ κρεβατια για ολα τα παιδια. Οποτε το παιρνεις 1, 1.30 ωρα η πληρωνεις ιδιωτικο που τα κρατανε κ χωρις να κοιμουνται μετα τις 1. Αυτη ειναι η εμπειρια μου

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Να σου ζησει το παιδακι σου!! Για ιδιωτικο σκεφτομαστε κ μαλλιστα μεχρι τις 4 γιατι αναγκαστικα θα πρεπει να παω για δουλεια κ ενω υπαρχει η δυνατοτητα να τον περνει η πεθερα μου πιο νωρις οπως λες κι εσυ, και θεωρω οτι ειναι το ιδανικο, δεν της εχουμε καμια μα καμια εμπιστοσυνη (ευτυχως συμφωνουμε με τον αντρα μου). Απο μικρος ηταν πολυ δυσκολος στον υπνο και σκεψου μονο τωρα κοιμαται σχεδον σερι το βραδυ και αυτο γιατι τον πηραμε παλι πισω στο δωματιο μας, βγαλαμε το καγκελο της κουνιας κ την κολλησαμε στο κρεβατι και πλεον νιωθει ασφαλεια. Το προβλημα ειναι το να τον παρει ο υπνος. Επισης στους ημερησιους υπνους ξυπναει αρκετες φορες οπου θελει να του δωσεις την πιπιλα του και να τον ξαναξαπλωσεις, να τον ηρεμησεις κ ξανακοιμαται. Κατα καιρους εχω δοκιμασει διαφορους τροπους ωστε να μαθει να κοιμαται αλλα απο τοτε που εμαθε να σηκωνεται ορθιος δεν υπαρχει περιπτωση να μεινει ξαπλωμενος μονος του. Μακαρι να ισχυει οτι τα παιδακια κοιμουνται στον παιδικο γιατι πραγματικα δεν ξερω τι να κανω...

Link to comment
Share on other sites

μην αγχωνεσαι! σε ενα εξαμηνο το λιγοτερο που αναφερεις οτι σκεφτεστε να ξεκινησει παιδικο, θα ειναι ενα αλλο παιδι...μπορει να εχει κοψει τον μεσημεριανο υπνο,μπορει στον παιδικο να μην θελει να κοιμαται...αλλα αν θελει να κοιμαται εκει,θα προσαρμοστει στις απαιτησεις του παιδικου οπως ολα τα παιδακια εκει...και αν δεν θελει να προσαρμοστει και κλαιει και χτυπιεται,απλα δεν θα το βαζουν για υπνο...

 

με ολο το θαρρος,πρεπει να δουλεψετε το θεμα του υπνου στο σπιτι...και εννοω,οτι το παιδι πρεπει να μαθει να κοιμαται στο δωματιο του και οχι στο δικο σας...φτιαξτε μαζι με το μικρο σας το παιδικο δωματιακι και σιγα σιγα μετακομιστε εκει το παιδακι σας...δεν θα ειναι ευκολη η αρχη,αλλα οσο του δινετε το μηνυμα οτι ασφαλες ειναι μονον στο δικο σας δωματιο-κρεβατι,τοσο πιο δυσκολο θα ειναι να παει στο δικο του δωματιακι στο μελλον...

εχω εναν μικρο πριγγηπα στην αγκαλια μου...

Link to comment
Share on other sites

magdoulini εχεις δικιο στο οτι πρεπει ο μικρος να κοιμαται στο κρεβατι του, στο δωματιο του. Μεχρι να μαθει να σηκωνεται ορθιος τα ειχαμε καταφερει. Κοιμοταν στο κρεβατι του, καθομουν στο πατωμα διπλα του και του κρατουσα το χερακι μεχρι που κοιμοτανε. Και ειχαμε φτασει σε σημειο αυτο βα γινετε πολυ γρηγορα. Αλλα απο οταν ξεκινησε να σηκωνεται ορθιος σηκωσα τα χερια ψηλα. Κουραστηκα τοσο πολυ καθε μερα και καθε νυχτα να σηκωνεται και να τον ξαπλωνω 1000 φορες και τελικα απο την κουραση να μπλανταζει στο κλαμα, που οπως ανεφερα παραπανω δεν τον αφηνουμε να κλαιει, αλλα απο το παραπονο του συνεχιζε να κλαιει και μεσα στον υπνο του.

Αυτο που θα προσπαθησω ειναι να μαθει να κοιμαται αγκαλια με καποιο κουκλακι ισως ωστε να μην εχει την αναγκη να χαιδευει εμενα αποκλειστικα, επειτα να προσθεσουμε το καγκελο στην κουνια και τελικα να παει στο δωματιο του. Πως ομως θα μενει ξαπλωμενος εφοσον λογω προβληματος στη μεση δεν μπορω να σκυβω συνεχεια πανω απο την κουνια για να τον κραταω ξαπλωμενο εως ωτου κοιμηθει;;

Link to comment
Share on other sites

Όταν πήγαινε και το δικό μου το παιδάκι 16 μηνών σε βρεφονηπιακό δημοτικό σταθμό, έτυχε να δω να κοιμίζουν κάποιο άλλο παιδάκι κουνώντας την κούνια (είχαν ροδάκια οι κούνιες), κάτι που δεν είχε περάσει από το μυαλό μου μέχρι τότε. Πάντως, γενικά τα έβαζαν για ύπνο όταν έβλεπαν ότι νυστάζουν (πχ τον δικό μου τον έβαζαν για ύπνο στις 11 - 11.30 το πρωί).

Link to comment
Share on other sites

Πως ομως θα μενει ξαπλωμενος εφοσον λογω προβληματος στη μεση δεν μπορω να σκυβω συνεχεια πανω απο την κουνια για να τον κραταω ξαπλωμενο εως ωτου κοιμηθει;;

 

Δεν θα τον κρατάς ξαπλωμένο. Θα τον βάζεις στην κούνια (με ανεβασμένο το κάγκελο) μετά την ρουτίνα σας, θα τον χαϊδεύεις λίγο και μετά θα ξαπλώνεις δίπλα του. Κάθε φορά που σηκώνεται, θα του λες ήρεμα "Ξάπλωσε κάτω, είναι ώρα για νάνι" ή κάτι σχετικό. Θα κλάψει. Αν το καθυστερήσεις κι άλλο, αργότερα θα φωνάξει και θα αρχίσει τα παρακάλια. Εκεί είναι το δύσκολο, να μην χάσεις την ψυχραιμία σου στο κλάμα. Θα συνεχίσεις να του μιλάς ήρεμα ή να του τραγουδάς ή να τον χαϊδέψεις λίγο ακόμα, μην καταλήξεις όμως σκυμμένη πάνω από μια κούνια για ώρες, η μέση θα σε εγκαταλείψει και η παράνοια θα σε καλωσορίσει (το έπαθα...η κατάληξή μου : δεν απέφυγα τελικά το κλάμα σε ηλικία 18 μηνών).

 

Θα σου έλεγα να βγαίνεις από το δωμάτιο και να μπαινοβγαίνεις να τον ηρεμείς, αλλά καταλαβαίνω ότι δεν είναι κάτι που μπορείς να αντέξεις και υποστηρίξεις.

 

Όσο για τον παιδικό, μην ανησυχείς...ίσα - ίσα θα είναι μια απόδειξη του πόσο εύκολα τελικά προσαρμόζονται τα παιδιά, αν τολμήσουμε και κάτι διαφορετικό. Ο γιος μου, όσο κοιμόταν μεσημέρι (μέχρι λίγο πριν τα 3), στο σπίτι κοιμόταν αποκλειστικά και μόνον με κούνημα στο ρηλάξ :oops::oops::oops: και μεταφορά στην κούνια, σε σκοτεινό δωμάτιο με white noise. Στον σταθμό κοιμήθηκε ήδη από την πρώτη εβδομάδα σε ένα δωμάτιο με 10 παιδιά περίπου, ούτε καν σε κούνιες, αλλά σε κρεβατάκια.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Ααχχχ Deena το προσπάθησα κι αυτό που λες κάποιες μέρες και το παιδάκι μου έκλαιγε τόσο που τελικά μετά από πολύ κόπο να σταματήσει να κλαίει με αναφυλητα τον κοιμιζα αγκαλια και ξυπνούσε με κλάματα ενώ τον έπαιρνε ο ύπνος. Μου φαινόταν σαν να μην καταλαβαίνει, τι είναι τώρα αυτό το καινούργιο παιχνίδι?? Δυστυχώς το κλάμα δεν το αντέχω. Πιο πολύ γιατί ξέρω ότι όσο και να του μιλήσω, όσο και να του εξηγήσω τι πρέπει να κάνουμε δεν με καταλαβαίνει απόλυτα. Και από την άλλη σκέφτομαι είναι σωστό να τον αφήνω να κλαιει;; μήπως μετά δεν θα νιώθει ασφαλεια; και όλα αυτά που έχω διαβάσει για τις ορμόνες του στρες και το ότι όταν τα μωρά πάψουν να κλαίνε δεν είναι επειδή έμαθαν να κοιμούνται αλλά γιατί ξέρουν ότι και να κλάψουν κάνεις δεν θα έρθει κοντά τους;;; Πρέπει δηλαδή να το δεχτώ ότι θα κλάψει οπωσδήποτε; ;δεν υπάρχει πιο ήρεμος τροπος; δεν υπάρχει κάποια ηλικία που τα παιδιά μαθαίνουν απλά να κοιμούνται μόνα τους;

Μακάρι να είναι όπως τα λέτε και να προσαρμοστεί στα δεδομένα του παιδικού. Ελπιζω και μεχρι τοτε να εχουμε κανει και καποια προοδο. Ειμαι σιγουρη οτι τελικα θα την βρει την ακρη του στον παιδικο απλα θα ηθελα αυτο να γινει χωρις κλαμα, η με οσο λιγοτερο γινετε.

Link to comment
Share on other sites

Όταν πήγαινε και το δικό μου το παιδάκι 16 μηνών σε βρεφονηπιακό δημοτικό σταθμό, έτυχε να δω να κοιμίζουν κάποιο άλλο παιδάκι κουνώντας την κούνια (είχαν ροδάκια οι κούνιες), κάτι που δεν είχε περάσει από το μυαλό μου μέχρι τότε. Πάντως, γενικά τα έβαζαν για ύπνο όταν έβλεπαν ότι νυστάζουν (πχ τον δικό μου τον έβαζαν για ύπνο στις 11 - 11.30 το πρωί).

 

Καλησπέρα Nike. Εσένα οταν πηγε παιδικο το μωρακι σου ειχε μαθει να κοιμαται μονο του; Εμενα προσωπικα μου αρεσει αυτο που λες οτι ειδες, μια δασκαλα να βοηθαει ενα μωρο που την εχει αναγκη για να κοιμηθει, αλλα οπως αναφερουν μαμαδες σε προηγουμενο μηνυμα οταν μια δασκαλα εχει τοσα παιδια υπ ευθυνη της πως να αφιερωσει τοσο χρονο σε ενα μονο;

Link to comment
Share on other sites

Ααχχχ Deena το προσπάθησα κι αυτό που λες κάποιες μέρες και το παιδάκι μου έκλαιγε τόσο που τελικά μετά από πολύ κόπο να σταματήσει να κλαίει με αναφυλητα τον κοιμιζα αγκαλια και ξυπνούσε με κλάματα ενώ τον έπαιρνε ο ύπνος. Μου φαινόταν σαν να μην καταλαβαίνει, τι είναι τώρα αυτό το καινούργιο παιχνίδι?? Δυστυχώς το κλάμα δεν το αντέχω. Πιο πολύ γιατί ξέρω ότι όσο και να του μιλήσω, όσο και να του εξηγήσω τι πρέπει να κάνουμε δεν με καταλαβαίνει απόλυτα. Και από την άλλη σκέφτομαι είναι σωστό να τον αφήνω να κλαιει;; μήπως μετά δεν θα νιώθει ασφαλεια; και όλα αυτά που έχω διαβάσει για τις ορμόνες του στρες και το ότι όταν τα μωρά πάψουν να κλαίνε δεν είναι επειδή έμαθαν να κοιμούνται αλλά γιατί ξέρουν ότι και να κλάψουν κάνεις δεν θα έρθει κοντά τους;;; Πρέπει δηλαδή να το δεχτώ ότι θα κλάψει οπωσδήποτε; ;δεν υπάρχει πιο ήρεμος τροπος; δεν υπάρχει κάποια ηλικία που τα παιδιά μαθαίνουν απλά να κοιμούνται μόνα τους;

Μακάρι να είναι όπως τα λέτε και να προσαρμοστεί στα δεδομένα του παιδικού. Ελπιζω και μεχρι τοτε να εχουμε κανει και καποια προοδο. Ειμαι σιγουρη οτι τελικα θα την βρει την ακρη του στον παιδικο απλα θα ηθελα αυτο να γινει χωρις κλαμα, η με οσο λιγοτερο γινετε.

 

Σημασία δεν έχει τί θα του λές, όσο να αποπνέεις ηρεμία. Αν η ίδια είσαι στρεσαρισμένη και στην τσίτα, μονίμως έτοιμη να τον πάρεις αγκαλιά για να τον κοιμίσεις, αυτή η ένταση και η αβεβαιότητά σου μεταδίδεται στο παιδί.

 

Για την έρευνα σχετικά με τις ορμόνες του στρες προσωπικά έχω κάποιες επιφυλάξεις, αλλά δεν είναι της παρούσης....εξάλλου ποιος είπε ότι θα τον παρατήσεις μόνο του μέσα σε μια κούνια και θα εξαφανιστείς? Υπάρχουν πολλά ενδιάμεσα πράγματα που μπορείς να κάνεις.

 

Θα σου πω την δική μου εμπειρία από 2 παιδιά :

 

Ο γιος μου μέχρι ενός έτους κοιμόταν με κούνημα, είτε σε αγκαλιά είτε σε ρηλάξ. Μετά αρχίσαμε να ξαπλώνουμε μαζί του σε κρεβάτι και να τον κοιμίζουμε εκεί με χάδια και νανουρίσματα και να τον μεταφέρουμε μετά στην κούνια. Κάποια στιγμή η διαδικασία άρχισε να κρατάει πάρα πολύ και πήρα την απόφαση να τον κοιμίζω απευθείας στην κούνια. Κατά κύριο λόγο ήμουν ξαπλωμένη δίπλα του και έκανα αυτό που σου είπα, του μιλούσα, τον χάιδευα λίγο κ.λπ. Εννοείται ότι σηκωνόταν και διαμαρτυρόταν, αλλά παρέμενα πολύ ήρεμη, τον ξάπλωνα κάτω όσες φορές χρειαζόταν, αλλά δεν τον κοίμισα έκτοτε ποτέ εκτός κούνιας. Λειτούργησε για κάποιο διάστημα, μπορεί δηλαδή να διαμαρτυρόταν για 10'-15' και μετά κοιμόταν. Δυστυχώς δεν κράτησε...στους 18 μήνες παλλινδρόμησε έντονα, φτάσαμε να περνάμε πάνω από 1 ώρα σκυμμένοι πάνω από την κούνια χαϊδεύοντάς τον. Κάπου εκεί ήταν που τελικά τον αφήσαμε τελικά για πρώτη φορά μόνο του στο δωμάτιο να αποκοιμηθεί, έκλαψε πολύ για 1-2 μέρες και μετά όλα καλά (μέχρι που πήγε σε κανονικό κρεβάτι, εκεί άρχισε άλλα!). Πλέον (4 ετών) κοιμάται μόνος του σε μονό κρεβάτι, μετά από παραμύθι χωρίς παρουσία γονέα στο δωμάτιο, το κατάφερε όμως αρκετά μετά τα 3, με πολλές ενδιάμεσες προσπάθειες από την μεριά μας και πολλά πισωγυρίσματα. Αν είχε αφεθεί να "αποφασίσει" μόνος του, νομίζω ότι ακόμα θα τον κοιμίζαμε ξαπλωμένοι δίπλα του (φίλη του 4χρονη έτσι κοιμάται ακόμα), για εμάς κάτι τέτοιο δεν είναι ανεκτό, άλλοι γονείς το κάνουν για χρόνια, εξαρτάται από τις αντοχές και τη νοοτροπία του καθενός, από το πόσο είναι διατεθειμένος να περιμένει.

 

Έχω και μια κόρη 20 μηνών, την οποία από 2 μηνών έπαψα να την κοιμίζω με οποιονδήποτε τρόπο (δεν λειτουργούσε τίποτα έτσι κι αλλιώς!) και άρχισα να την βάζω στην κούνια να αποκοιμιέται μόνη της. Ξαφνιάστηκα με το πόσο λίγο έκλαψε και στην αρχή και στις επόμενες φορές, όποτε περνούσε κάποια φάση. Η εμπειρία μου από την μικρή με κάνει να λέω ότι μακάρι να ήξερα και να είχα κάνει το ίδιο και στον μεγάλο, αλλά φυσικά στο πρώτο παιδί δύσκολα κάνεις κάτι τέτοιο.

 

Σημαντική σημείωση : Εξίσου κρίσιμο με τον τρόπο κοιμίσματος, είναι και το γενικότερο πρόγραμμα ύπνων του παιδιού μέσα στην ημέρα. Στην ηλικία του μικρού σου, χρειάζεται 2 ύπνους μέσα στην ημέρα και φυσικά να μην περνάει πολλές ώρες ξύπνιος μεταξύ των ύπνων. Ένα υπερκουρασμένο (overtired) παιδί τη νύχτα αποκοιμιέται πολύ δύσκολα!

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ με Deena. Το να γίνει συνήθεια να κοιμάται το μωρό μας στο κρεβάτι μας, κατά την δική μου άποψη, μόνο "κακό" (με πολλά εισαγωγικά) μπορεί να κάνει όχι μόνο στο παιδί άλλα και στο ζεύγος. Είναι μια συνήθεια όπως η πιπίλα ή το μπιμπερό αναγκαστικά πρέπει να μπούμε όλοι σ' αυτήν την ψυχοφθόρα διαδικασία. Καλή σου επιτυχία.

Για τον παιδικό, αλήθεια μην σε ανησυχεί, μπορεί εμμέσος να σας βοηθήσει κιόλας:P

LAAFp2.png

 

JRM4p2.png

Link to comment
Share on other sites

Να ξέρεις ότι το παιδί θα αποκτήσει άλλες συνήθειες ύπνου στον παιδικό. Είναι διαφορετικό περιβάλλον, θα έχουν άλλη ρουτίνα, κτλ.

Από όσο ξέρω, την ώρα του ύπνου τα βάζουν στην κούνια, δημιουργούν ανάλογες συνθήκες και κατά κάποιον μαγικό τρόπο, κοιμούνται... Ή αν δεν κοιμηθούν απλώς παραμένουν-γλαρώνουν στην κούνια. Μην φανταστείς όμως ότι κλαίνε με τις ώρες...

Φρόντισε μόνο όταν ξεκινήσει τον παιδικό σταθμό να χειριστείς το θέμα σωστά. Δηλαδή να είσαι ψύχραιμη (θα υπάρξει περίοδος προσαρμογής), να μην μεταδίδεις εκνευρισμό κτλ.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Εμένα ούτε πιπίλα δεν ήθελε στον παιδικό για να κοιμηθεί!! πραγματικά γίνονται άλλα παιδιά!

Σε εμάς απ' ότι μου λέει τώρα που θυμάται - γιατί τότε δεν μπορούσε να μου τα μεταφέρει, τουλάχιστον όχι σωστά, τα βάζαν στην κούνια, τους έλεγαν να κάνουν ησυχία, τους χαμήλωναν φωτισμό (εκλειναν κουρτίνες) και τους διάβαζαν ένα μεγάλο παραμύθι.

Πάντα κοιμόταν! ε, κουράζονται εξάλλου..

Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα Nike. Εσένα οταν πηγε παιδικο το μωρακι σου ειχε μαθει να κοιμαται μονο του; Εμενα προσωπικα μου αρεσει αυτο που λες οτι ειδες, μια δασκαλα να βοηθαει ενα μωρο που την εχει αναγκη για να κοιμηθει, αλλα οπως αναφερουν μαμαδες σε προηγουμενο μηνυμα οταν μια δασκαλα εχει τοσα παιδια υπ ευθυνη της πως να αφιερωσει τοσο χρονο σε ενα μονο;

 

Οχι, δεν κοιμοταν μόνος του, τον κούναγα στην αγκαλιά μου για να κοιμηθεί. Μόνο όταν πήγε 20 μηνών περίπου και τον έβαλα σε μονό κρεβάτι κοιμήθηκε μόνος του, γιατί ξάπλωνα δίπλα του και ησύχαζε.

Πάντως, επειδή ρώτησα την βρεφονηπιοκόμο τότε, μου είπε ότι κάποια παιδάκια που κλαίνε τα βοηθάνε με αυτόν τον τρόπο...

Link to comment
Share on other sites

Σας ευχαριστω ολες για τα μηνυματα σας και το κουραγιο που μου δινετε γιατι οντως ειχα στο μυαλο μου οτι το παιδακι μου στον παιδικο θα εκλαιγε με τις ωρες. Μακαρι να ειναι ετσι ευκολα τα πραγματα και να κοιμουνται εστω και λογω κουρασης γιατι φανταζομαι οτι θα κουραζονται πολυ περισσοτερο σε σχεση με τωρα που ειναι στο σπιτι.

Λοιπον Deena ακολουθησα εν μερει αυτα που μου εγραψες για να κοιμηθει τωρα. Δηλαδη ξαπλωσα στο κρεβατι και εκεινος στην κουνια του, χωρις ομως να βαλω το καγκελο γιατι ηξερα τι με περιμενε. Λοιπον το πρωτο τεταρτο σηκωθηκε τουλαχιστον 50 φορες, εχασα το μετρημα, και γελουσε που τον ξαναξαπλωνα λεγοντας του οτι τωρα θα κανουμε νανα. Οποτε τελικα εβαλα το χερι μου αναμεσα στα ποδαρακια του ωστε να τον εμποδιζω να γυριζει μπρουμυτα για να σηκωθει. Εκλαψε ελαχιστα, καποιες φορες μου κλωτσουσε το χερι, καποιες καταφερνε να μου ξεφυγει και να σηκωθει, τελικα κοιμηθηκε στη 1 ωρα αφου ειχε γλαρωσει πολυ με το αρκουδακι του που παιζει μουσικη. Σκεφτομαι να το συνεχισω ετσι να δω μηπως με τον καιρο σταματησει να σηκωνεται συνεχεια;; Δεν νομιζω οτι υπαρχει το ενδεχομενο να ειναι overtired. Το πρωι ξυπναει κατα τις 8-9 , ξανακοιμαται στις 11-11μιση για 1 ωρα και μετα κατα τις 2μιση για 1μιση-2ωρες ωρες. Το βραδυ κοιμαται κατα τις 10 αλλα αν δω οτι ειναι κουρασμενος, αν δεν εχει κοιμηθει καλα καποιο μεσημερι, κοιμαται και κανενα μισαωρο κατα τις 7. Σιγουρα στο 2ο παιδι πολλα πραγματα θα γινουν διαφορετικα...

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ με Deena. Το να γίνει συνήθεια να κοιμάται το μωρό μας στο κρεβάτι μας, κατά την δική μου άποψη, μόνο "κακό" (με πολλά εισαγωγικά) μπορεί να κάνει όχι μόνο στο παιδί άλλα και στο ζεύγος. Είναι μια συνήθεια όπως η πιπίλα ή το μπιμπερό αναγκαστικά πρέπει να μπούμε όλοι σ' αυτήν την ψυχοφθόρα διαδικασία. Καλή σου επιτυχία.

Για τον παιδικό, αλήθεια μην σε ανησυχεί, μπορεί εμμέσος να σας βοηθήσει κιόλας:P

 

Σ' ευχαριστω πολυ για τα λογια σου. Τελικα απ' οτι μου λετε πολυ πιθανο να μαθει να κοιμαται εκει αν δεν τα εχουμε καταφερει σπιτι μεχρι τοτε...Απλα ωλεπω το παιδακι μου σε σχεση με αλλα μωρα της ηλικιας του και εχω διαπιστωσει οτι τα μωρα που κοιμουνται με τους γονεις τους, ειναι συνηθες μην σας φαινεται παραξενο, συμπεριλαμβανομενου και του δικου μου, ειναι πιο χαρουμενα και κοινωνικα. Ενω τα μωρα που τα εχουν αφησει να κλαψουν και αλλα εμαθαν να κοιμουνται κονα τους, ενω αλλα ειναι 2 χρονων και ακομα κλαινε, ειναι πιο γκρινιαρικα και απομακρα. Να ειναι τυχαιο??

Link to comment
Share on other sites

Φρόντισε μόνο όταν ξεκινήσει τον παιδικό σταθμό να χειριστείς το θέμα σωστά. Δηλαδή να είσαι ψύχραιμη (θα υπάρξει περίοδος προσαρμογής), να μην μεταδίδεις εκνευρισμό κτλ.

Οντως πρεπει να δουλεψω πολυ με τον εαυτο μου πρωτα απ ολα μεχρι τοτε για να μπορεσω να του μεταδωσω την σιγουρια που θα χρειαζεται...

Link to comment
Share on other sites

Εμένα ούτε πιπίλα δεν ήθελε στον παιδικό για να κοιμηθεί!! πραγματικά γίνονται άλλα παιδιά!.

!!!! Λες να γλιτωσουμε και απο αυτο το "κακο"??? Τοσο καλο τους κανει ο παιδικος ρε κοριτσια ή ωραιοποιουμε λιγο την κατασταση μιας και δεν μπορει να γινει αλλιως?? Φανταζομαι βεβαια οτι εξαρταται και απο το παιδι. Αλλα προσαρμοζονται πιο ευκολα, αλλα οιο δυσκολα,...

Link to comment
Share on other sites

Σ' ευχαριστω πολυ για τα λογια σου. Τελικα απ' οτι μου λετε πολυ πιθανο να μαθει να κοιμαται εκει αν δεν τα εχουμε καταφερει σπιτι μεχρι τοτε...Απλα ωλεπω το παιδακι μου σε σχεση με αλλα μωρα της ηλικιας του και εχω διαπιστωσει οτι τα μωρα που κοιμουνται με τους γονεις τους, ειναι συνηθες μην σας φαινεται παραξενο, συμπεριλαμβανομενου και του δικου μου, ειναι πιο χαρουμενα και κοινωνικα. Ενω τα μωρα που τα εχουν αφησει να κλαψουν και αλλα εμαθαν να κοιμουνται κονα τους, ενω αλλα ειναι 2 χρονων και ακομα κλαινε, ειναι πιο γκρινιαρικα και απομακρα. Να ειναι τυχαιο??

 

Ναι, είναι τυχαίο και στο λεω απο προσωπική εμπειρία:lol: Κοίτα η αλήθεια είναι ότι τα δικά μου τα παιδιά είναι εύκολα ή καλύτερα προσαρμόζονται πολύ εύκολα, οπότε εμείς κλάμματα με τις ώρες και ληγμούς δεν είχαμε (αν είχαμε έντονες καταστάσεις δεν ξέρω πως θα το χειριζόμουνα). Ξεκινήσαμε να "ξε"μαθαίνουμε την αγκαλιά και πέρα δώθε, από πολύ νωρίς, βασικά από την μετάβαση από το λίκνο του δωματίου μας στην κούνια του δωματίου τους, αν θυμάμαι καλά 6 με 7 μηνών ακριβώς με τον τρόπο που λεει η Deena όταν μετά από 5-6 μέρες τα πηγαίναμε καλά, μάθαμε να πηγαίνουμε στην κούνια μας, φιλάκι και αγκαλίτσα και η μαμά και ο μπαμπάς απομακρύνονται από το δωμάτιο. Η προσάρμογή επίσης πολύ εύκολη, δεν είναι ούτε γκρινιάρικα ούτε απόμακρα, κάθε άλλο.

 

Το γνωρίζω ότι εγώ το ξεκίνησα πολύ νωρίς, ακριβώς για το λόγο ότι δεν άντεχα ψυχικά το κλάμα:wink:

LAAFp2.png

 

JRM4p2.png

Link to comment
Share on other sites

!!!! Λες να γλιτωσουμε και απο αυτο το "κακο"??? Τοσο καλο τους κανει ο παιδικος ρε κοριτσια ή ωραιοποιουμε λιγο την κατασταση μιας και δεν μπορει να γινει αλλιως?? Φανταζομαι βεβαια οτι εξαρταται και απο το παιδι. Αλλα προσαρμοζονται πιο ευκολα, αλλα οιο δυσκολα,...

 

Σε πολλά βοηθάει ο παιδικός, όσο εντύπωση και αν σου κάνει. Κατ' αρχάς μην ξεχνάς ότι το ένα κοιτάει το άλλο, έτσι μαθαίνουνε την όχι χρήση πιπίλας, να κοιμούνται μόνα τους, να κάνουν την ανάγκη τους στο γιογιο, να τρώνε... Θυμάμαι συναντήσεις που κάναμε στον παιδικό σταθμό με γονείς και παιδαγωγούς που το 40% των γονιών ζήταγε από την μαγείρισα τη συνταγή του αρακά επειδή τα παιδιά τους για πρώτη φορά φάγανε ένα ολόκληρο πιάτο. Καταλαβαίνεις ότι δεν είναι πιο νόστιμος ο αρακάς τους απλώς κοιτάνε το ένα το άλλο.

Μην αγχώνεσαι και μην φοβάσαι:D

LAAFp2.png

 

JRM4p2.png

Link to comment
Share on other sites

!!!! Λες να γλιτωσουμε και απο αυτο το "κακο"??? Τοσο καλο τους κανει ο παιδικος ρε κοριτσια ή ωραιοποιουμε λιγο την κατασταση μιας και δεν μπορει να γινει αλλιως?? Φανταζομαι βεβαια οτι εξαρταται και απο το παιδι. Αλλα προσαρμοζονται πιο ευκολα, αλλα οιο δυσκολα,...

 

:lol: Οχι ακριβώς!! ΕΚΕΙ καλέ δεν την χρειαζόταν!!! στο σπίτι την είχε συνέχεια στο στόμα!! :lol: Απλά εκεί μπαίνουν σε μία ρουτίνα και είναι και πολλά μαζί, κυρίως μετά τα 2,5 και τα παιδιά αγαπούν την ρουτίνα και το πρόγραμμα, νιώθουν ασφάλεια, επίσης το ένα βλέπει το άλλο και ακολουθεί, γιαυτό και αλλάζουν συμπεριφορά.

Εννοείται τρώνε τα πάντα! τα πάντα!!!

Σπίτι θα είναι το παιδί που ξέρεις πάνω-κάτω, θα περιμένει να κοιμηθεί όπως το κοιμίζεις!!! σιγά μην υποχωρήσει καλέ! :D:D:D

 

Δεν είναι κακό κι αυτό θα μου πεις, μεγαλώνουν τόσο γρήγορα... ας ζήσουμε τις στιγμές αυτές και τις ανάγκες τους όσο πιο πολύ μπορούμε!

Link to comment
Share on other sites

Λοιπον Deena ακολουθησα εν μερει αυτα που μου εγραψες για να κοιμηθει τωρα. Δηλαδη ξαπλωσα στο κρεβατι και εκεινος στην κουνια του, χωρις ομως να βαλω το καγκελο γιατι ηξερα τι με περιμενε. Λοιπον το πρωτο τεταρτο σηκωθηκε τουλαχιστον 50 φορες, εχασα το μετρημα, και γελουσε που τον ξαναξαπλωνα λεγοντας του οτι τωρα θα κανουμε νανα. Οποτε τελικα εβαλα το χερι μου αναμεσα στα ποδαρακια του ωστε να τον εμποδιζω να γυριζει μπρουμυτα για να σηκωθει. Εκλαψε ελαχιστα, καποιες φορες μου κλωτσουσε το χερι, καποιες καταφερνε να μου ξεφυγει και να σηκωθει, τελικα κοιμηθηκε στη 1 ωρα αφου ειχε γλαρωσει πολυ με το αρκουδακι του που παιζει μουσικη. Σκεφτομαι να το συνεχισω ετσι να δω μηπως με τον καιρο σταματησει να σηκωνεται συνεχεια;; Δεν νομιζω οτι υπαρχει το ενδεχομενο να ειναι overtired. Το πρωι ξυπναει κατα τις 8-9 , ξανακοιμαται στις 11-11μιση για 1 ωρα και μετα κατα τις 2μιση για 1μιση-2ωρες ωρες. Το βραδυ κοιμαται κατα τις 10 αλλα αν δω οτι ειναι κουρασμενος, αν δεν εχει κοιμηθει καλα καποιο μεσημερι, κοιμαται και κανενα μισαωρο κατα τις 7. Σιγουρα στο 2ο παιδι πολλα πραγματα θα γινουν διαφορετικα...

 

Σίγουρα θα καταλαβαίνεις κι εσύ ότι το να κρατάς το παιδί από τα πόδια για να μην σηκωθεί δεν είναι λύση, σύντομα δεν θα μπορείς άλλωστε, άσε που το παιδί μπορεί να θέλει και να γυρίσει μπρούμυτα για να βολευτεί καλύτερα ή να θέλει να στριφογυρίσει για να το πάρει ο ύπνος. Στην θέση σου, θα ανέβαζα το κάγκελο, δεν θα τον ακινητοποιούσα και κατά τα άλλα θα έκανα αυτά που έκανες...σίγουρα τις πρώτες μέρες θα πάρει πολλή ώρα, μπορεί ακόμα και 2 ώρες, το ζητούμενο είναι να μην κάνεις πίσω τις επόμενες μέρες, αλλά να είσαι σταθερή.

 

Να πω και κάτι άλλο : Και να μην τον ξαπλώσεις έσύ κάτω, κάποια στιγμή θα ξαπλώσει από μόνος του, θέλω να πω δεν είναι απαραίτητο να είσαι συνεχώς από πάνω του για να μην σηκωθεί ή για να τον ξαπλώσεις. Όλα τα παιδιά σηκώνονται και ξαναξαπλώνουν στην προσπάθειά τους να κοιμηθούν. Εμένα η κόρη μου από τότε που μπόρεσε να σταθεί όρθια, κάθε μα κάθε βράδυ, με το που φεύγω από το δωμάτιο, σηκώνεται όρθια και περνάει 1-2 λεπτά φωνάζοντας εμένα, τον μπαμπά της ή τον αδερφό της και μετά ξαπλώνει και κοιμάται. Σε μέρες που είναι πολύ κουρασμένη και έχει περισσότερο εκνευρισμό, θα σηκωθεί παραπάνω από μία φορές, πάντα όμως θα ξαναξαπλώσει και θα κοιμηθεί. Το θέμα είναι να είσαι προετοιμασμένη για την εικόνα του παιδιού όρθιου να σε φωνάζει και να μην το δεις ως κάτι τραγικό, σπεύδοντας να το ξαπλώσεις κάτω.

 

Παρεπιμπτόντως, ακριβώς λόγω του θέματος με το σήκω-κάτσε, η ιδανική ηλικία για να "μάθεις" το παιδί να κοιμάται μόνο του είναι μεταξύ 4-8 μηνών, όπως έκανε η demi1981.

 

Επίσης, νομίζω ότι η ώρα 10.00 είναι αργά, μεσολαβούν αρκετές ώρες από τον μεσημεριανό ύπνο για τόσο μικρή ηλικία. Κάνε μια απόπειρα να τον βάζεις αρκετά νωρίτερα, το πιθανότερο είναι ότι θα σε εκπλήξει και θα κοιμηθεί ευκολότερα. Τις μέρες που δεν κοιμάται καλά το μεσημέρι, αντί να τον κοιμίζεις αυτό το μισάωρο στις 7.00 (το οποίο είναι καταστροφικό για τον βραδυνό ύπνο), χίλιες φορές να τον βάζεις κατευθείαν για ύπνο κατά τις 8.00. Γενικώς, όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα!

 

Απλα ωλεπω το παιδακι μου σε σχεση με αλλα μωρα της ηλικιας του και εχω διαπιστωσει οτι τα μωρα που κοιμουνται με τους γονεις τους, ειναι συνηθες μην σας φαινεται παραξενο, συμπεριλαμβανομενου και του δικου μου, ειναι πιο χαρουμενα και κοινωνικα. Ενω τα μωρα που τα εχουν αφησει να κλαψουν και αλλα εμαθαν να κοιμουνται κονα τους, ενω αλλα ειναι 2 χρονων και ακομα κλαινε, ειναι πιο γκρινιαρικα και απομακρα. Να ειναι τυχαιο??

 

Προσωπικά δεν θεωρώ την συγκοίμηση βλαπτική για το παιδί, δεν πιστεύω δηλαδή ότι τα παιδιά που κοιμούνται με τους γονείς τους θα μείνουν πίσω σε ο,τιδήποτε (ανεξαρτητοποίηση κ.λπ.), από την άλλη βέβαια ούτε πιστεύω ότι θα υπερτερούν σε τίποτα έναντι παιδιών που κοιμούνται μόνα τους. ΑΛΛΑ πρέπει η συγκοίμηση να λειτουργεί και για τους γονείς. Αν οι γονείς είναι ΟΚ στο να κοιμούνται με το παιδί τους, αν πιστεύουν στην συγκοίμηση, αν δεν επηρεάζεται η σχέση τους, αν δεν πιέζονται ψυχολογικά, τότε όλα ΟΚ.

 

Ωστόσο, τις περισσότερες φορές, οι γονείς "καταλήγουν" στην συγκοίμηση λόγω ανάγκης ή κούρασης, επειδή ο ύπνος κάπου στράβωσε και δεν παρενέβησαν εγκαίρως και μετά διστάζουν να προσπαθήσουν γιατί το παιδί έχει μεγαλώσει και φοβούνται την αντίδρασή του κ.λπ.

 

Σεβαστά όλα αυτά και κατανοητά, αρκεί να μην βαφτίζεται αυτή η ανάγκη σε άποψη, όπως γίνεται συχνότατα (δεν το λέω για την θεματοθέτρια, γενική παρατήρηση είναι αυτή). Έχω "φίλη" στο facebook που της "ξέμεινε" ο δίχρονος γιος της στο κρεβάτι (δικά της λόγια πριν λίγους μήνες) και είδα χτες να ποστάρει άρθρα υπέρ του co - sleeping και ότι δήθεν τα παιδιά που κοιμούνται με τους γονείς θα υπερτερούν σε αυτοπεποίθηση έναντι των υπόλοιπων!!!!

 

Επομένως, dimvas, αν εσείς ως γονείς πιστεύετε στην συγκοίμηση για τον όποιον λόγο, καλά κάνετε και την ακολουθείτε. Αν νιώθετε ότι θα προτιμούσατε το παιδί να κοιμάται μόνο του στο δωμάτιό του, υπάρχουν πράγματα που μπορείτε να κάνετε από το να περιμένετε απλά να φύγει μόνο του.

 

Καλή επιτυχία!:D:D:D

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Create New...