Ζητάω την βοήθεια σας!

[zoe.m.]

Δεν ξέρω από πού να αρχίσω και που να τελειώσω. Σας παρακαλώ μόνο μην με κρίνετε, γιατί αυτομαστιγώνομαι αρκετά κάθε μέρα. Ξεκινώντας, θέλω να αναφέρω ότι είμαι μοναχοπαίδι. Ένα μοναχοπαίδι, που ποτέ δεν έκοψε τον ομφάλιο λώρο με την μάνα του, γιατί η μάνα του πέταξε όλα τα ψαλίδια και αυτό βολεύτηκε.

Αρχικά να σας πω ότι έχασα δύο παιδιά. Το πρώτο 4 μηνών και το δεύτερο τριών. Λόγω πρωορότητας. Όμως δεν θέλω να επεκταθώ, γιατί οι σκέψεις αυτές, ακόμα με πονάνε. Μετά από πολύ προσπάθεια, κατάφερα πριν από εννέα χρόνια, να κάνω ένα αγοράκι. Παρέμεινε στην εντατική, για λίγο καιρό, λόγω μιας λοίμωξης στο αναπνευστικό και μετά το πήραμε στο σπίτι. Οι γονείς μου, δίπλα, κολλητα. Πολύ γρήγορα κατάλαβα, ότι είχα το δευτερεύοντα ρόλο, αναφορικά με το παιδί μου. Δεν θα το πλύνεις εσύ, θα σου πέσει! Δεν θα το κάνεις μπάνιο εσύ, θα το πνίξεις. Έκανα υπομονή, σιγά- σιγά κατάφερα να το κάνω μπάνιο χωρίς να το πνίξω, κατάφερα να το πλύνω χωρίς να μου πέσει, κατάφερα τα ακατόρθωτα. Και έρχεται ο καιρός, ο μικρός να πάει στο δικό του δωμάτιο. Άλλος ψυχολογικός πόλεμος! Δεν φοβάσαι; Πού το αφήνεις μόνο του; Κι αν πάθει τίποτα; Λοίμωξη αναπνευστικού είχε πάθει; Δύο παιδιά έχασες, δεν φοβάσαι; Ναι, με την εύθραστη ψυχολογία που είχα τότε, δεν ήθελα και πολύ να πάθω πανικό! ΕΠειδή όμως είχα και απίστευτη ανάγκη για ύπνο (φοβερή δικαιολογία), ο μικρός κατέληξε στο σημείο να κοιμάται αγκαλιά με τη γιαγιά του. Κατέληξε να τον ταϊζουμε, να τον πλύνουμε, να τον ντύνουμε. Κατέληξε να είναι ένα εντελώς ανώριμο παιδί. Τόσο ανώριμο, που στην πρώτη δημοτικού, η δασκάλα μου είπε ότι ενώ μαθησιακά είναι απίστευτα προχωρημένος, σε θέματα ωριμότητας είναι σαν τεσσάρων χρονών. Να μην πολυλογώ, αισίως φτάσαμε στα 9, η γιαγιά όταν δεν άντεξε πλέον το κακομαθημένο δημιούργημα της, την έκανε για το νησί, γιατί λέει θέλει να ζήσει και ο μικρός θα την πεθάνει πριν την ώρα της. Και ύστερα, μου το ανάθρεψε και είναι καιρός να αναλάβω τις ευθύνες μου. Ποτέ δεν κατηγόρησα κανένα, παρά μόνο τον εαυτό μου, που επέτρεψε να χειραγωγηθεί, για να αποφύγει τις συγκρούσεις.

Τώρα τι κάνω; Τώρα πως μαζεύω τα αμάζευτα; Ένα παιδί απίστευτα γλυκό αλλά τόσο κακομαθημένο, που δεν πάει άλλο. Που δεν με αφήνει μια στιγμή σε ηρεμία, που μου ρουφάει όλη μου την ενέργεια. Που δεν με αφήνει ούτε να δουλέψω. Που δεν με αφήνει ούτε να κοιμηθώ.

Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω. Φτύστε με, βρίστε με, κατηγορείστε με, μόνο μην με κρίνετε, σας παρακαλώ! Έχω πραγματικά ξεπεράσει την λεπτή κόκκινη γραμμή και είναι σαν να παρακολουθώ τον εαυτό μου πλέον από ψηλά!

[zoe.m.]

Και πραγματικά νιώθω πλέον ότι σαν μάνα είμαι ολοκληρωτικά άχρηστη. Πως μπορώ να ισχυριστώ ότι είμαι καλή μάνα, όταν εκνευρίζομαι συνέχεια; Όταν επέτρεψα να γίνουν όλα αυτά; Όταν κάνω αμάν να απομακρυνθώ από το παιδί για να νιώσω λίγη ησυχία; Όταν συνέχεια σκέφτομαι πως θα ήταν αν είχα το πρώτο μου παιδί; Αν δεν είχα αυτό; Όταν με το παραμικρό πλέον ξεσπάω και μιλάω άσχημα; Εδώ δεν με ανέχομαι εγώ πλέον, θα με ανεχτεί το παιδί μου;

[Anastasia.V]

Zoe.m οτι έγινε έγινε πάρε ενα διάλειμμα (μπορεί ο σύζυγος να κρατήσει το παιδί 1-2, 5 μέρες να πας κάπου να ηρεμήσεις να χαλαρώσεις) και να γυρίσεις πίσω με γεμάτες μπαταρίες για να το παλέψεις να ανατρέψεις την κατάσταση;

Μπραβο που βλέπεις τα λάθη αλλα τα γιατι και τα πως δεν βοηθούν εδω χρειάζεται να πάρεις τα πάνω σου και να πατήσεις πόδι!

[zoe.m.]

Δεν έχω καμία απολύτως βοήθεια, καμία κατανόηση. Επειδή δουλεύω στο σπίτι, είμαι συνέχεια μόνη μου με το παιδί. Αυτός μια χαρά είναι. Κάθε εβδομάδα βγαίνει, με τους φίλους του, διασκεδάζει. Εγώ κάθομαι με το παιδί. Όταν του το λέω, μου λέει πως δεν μου απαγόρευσε ποτέ να βγω. Δεν συμπληρώνει βέβαια ότι για να βγω κι εγώ, πρέπει κάποιος να κρατήσει το παιδί. Ειλικρινά έχω να βγω έξω, να πάω να κάτσω κάπου από τον Οκτώβριο. Δεν καταλαβαίνεις πως νιώθω. Εντελώς μόνη μου! Τόσο μόνη, που πλέον δεν την παλεύω!

[goody]

Ποτε δεν ειναι αργα για να αλλαξεις την συμπεριφορα του παιδιου σου. Μην τον βλεπεις σαν εχθρο ομως, δεν τα κανει επιτηδες, δεν τα κανει για να σε εκνευρισει. Πρεπει να βαλεις ορια, προφανως σε ολους γυρω σου, γονεις, συζυγο και γιο.

Ενας παιδοψυχολογος θα σε βοηθησει πολυ με πρακτικους τροπους αντιμετωπισεις καταστασεων που σε ζοριζουν με το παιδι.

[Anastasia.V]

Δεν έχω καμία απολύτως βοήθεια, καμία κατανόηση. Επειδή δουλεύω στο σπίτι, είμαι συνέχεια μόνη μου με το παιδί. Αυτός μια χαρά είναι. Κάθε εβδομάδα βγαίνει, με τους φίλους του, διασκεδάζει. Εγώ κάθομαι με το παιδί. Όταν του το λέω, μου λέει πως δεν μου απαγόρευσε ποτέ να βγω. Δεν συμπληρώνει βέβαια ότι για να βγω κι εγώ, πρέπει κάποιος να κρατήσει το παιδί. Ειλικρινά έχω να βγω έξω, να πάω να κάτσω κάπου από τον Οκτώβριο. Δεν καταλαβαίνεις πως νιώθω. Εντελώς μόνη μου! Τόσο μόνη, που πλέον δεν την παλεύω!

 

Ωραία αφου δεν σου το απαγόρευσε ανακοίνωσε του οτι θα πας ενα διήμερο ΜΟΝΗ ΣΟΥ κάπου για να ηρεμήσεις και να σκεφτείς.

 

Αυτήν την κατάσταση καλώς η κακώς την δημιούργησες εσυ όπως γράφεις. Όποτε μάλλον απο εσένα πρέπει να ξεκινήσεις. Εσυ πρέπει να αλλάξεις για να καταφέρεις να αλλάξεις την κατάσταση και το πως συμπεριφέρονται οι γύρω σου.

Αν καταφέρεις να ανατρέψεις το σκεπτικό σου τότε θα βρεις και τις λύσεις. Και φυσικά η βοήθεια και κατευθυντήριες γραμμές, όταν θεωρούμε οτι είμαστε σε αδιέξοδο και δεν ξέρουμε πως να χειριστούμε μια κατάσταση, απο ειδικούς ειναι πάντα ευπρόσδεκτη/ες.

 

Ανασκουμπωσου φίλη και πάρε τα πάνω σου. Ούτε άχρηστη μάνα εισαι ούτε ολα αυτά που περιγράφεις, σε έχει πάρει απο κάτω και τα βλέπεις ολα κάπως.

[zoe.m.]

Επέτρεψα την παρεμβατικότητα της μάνας μου, στην αρχή. Όμως για τον άντρα μου, δεν φταίω εγώ! Δεν έδωσε ποτέ σημασία σε τίποτα. Δεν ενδιαφέρθηκε για τίποτα. Είναι ίσως ο πιο αδιάφορος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ! Γιατί μένω μαζί του; Ίσως να με δένει το παρελθόν! Ίσως να με τρομάζει η παραδοχή της αποτυχίας!

[zoe.m.]

Αν σου περιέγραφα, μία μόνο ημέρα, ειλικρινά θα τρόμαζες! Ναι άφησα τη μάνα μου να παρέμβει γιατί ποτέ δεν είχα καμία βοήθεια από αυτόν. Και ήταν μια πολύ άσχημη εποχή για μένα.

[BabyCute]

Οτι εγινε εγινε, ολοι κάνουμε λάθη, δεν εκανες και τιποτα τραγικό! Άφησες άλλους να σε χειριστούν και εκμεταλλευτουν ψυχολογικα, Και να θέσουν δικά τους όρια ως προς το παιδι σου.... Ε υπάρχουν και χειρότερα..... Ειναι μεν κακομαθημένο αλλα τουλαχιςτον ζει και χωρις προβλήματα υγείας

Δεν ειναι δύσκολο να ξανά παρεις τον έλεγχο.. Άλλες εδω θα σου πούνε μιλά του με το μαλακό, άλλες θα σου πούνε τιμώρησε το, κανε οτι σου ταιριάζει

Προσωπικά θα έλεγα αυτο που ειπώθηκε πριν "μην τον βλέπεις σαν εχθρό σου" δεν φταίει ο μικρος όπως και να το κάνουμε

Ξεκαθάρισε τι ειναι σωστό και λαθος μεσα σου και πέρασε του το μυνημα. Πες του το με μαλακό και εξήγησε του τις συνεπειες ειναι μεγάλο παιδι πια... Αν δεν καταλαβαίνει κατι αρχιςε να του στερείς οτι σημαίνει κατι για αυτόν ..... Πανω απο ολα εσυ βράχος χωρις φωνές κλπ

Μην κατηγορείς άλλους τωρα οτι εγινε εγινε μπορεις να παρεις τον έλεγχο παλι στα χέρια σου

[zoe.m.]

Δεν κατηγόρησα κανένα, παρά μόνο τον εαυτό μου! Απλά πλέον αισθάνομαι ότι δεν ζω! Ότι δεν είναι ζωή αυτό που βιώνω κάθε μέρα! Μόνη μου! Χωρίς καμια βοήθεια! Να φθείρομαι και σωματικά και ψυχικά! Να μην ζω! Απλά να περιφέρομαι!

[skountoufla]

Θα πρέπει να αναζητησεις αμεσα επαγγελματικη βοηθεια, πρωτα για σενα και μετα για το παιδί ή και παράλληλα, δηλαδή ψυχολόγος ή και ψυχίατρος για σενα και παιδοψυχολόγο για το παιδί (τον τελευταιο αρχικά θα τον συμβουλευθείς εσυ μονη σου ως γονέας και κατόπιν θα κρινει εκεινος αν θα χρειαστεί να δει το παιδί σε καποιες συνεδρίες). Αυτα θα σε βοηθήσουν και για τον γάμο σου, που ειναι πολύ πιθανόν να (πρέπει να) λήξει.

Αναζήτησε ομως αυτη τη βοηθεια α μ ε σ α γιατι ηδη τα δικά σου θεματα, που σε βασανιζουν από παιδί, εχουν γιγαντωθεί και ειναι επικίνδυνα και για σενα και για την οικογενεια σου.

Καλή δύναμη και καλή επιτυχία

[BabyCute]

Δεν κατηγόρησα κανένα, παρά μόνο τον εαυτό μου! Απλά πλέον αισθάνομαι ότι δεν ζω! Ότι δεν είναι ζωή αυτό που βιώνω κάθε μέρα! Μόνη μου! Χωρίς καμια βοήθεια! Να φθείρομαι και σωματικά και ψυχικά! Να μην ζω! Απλά να περιφέρομαι!

 

Ναι σε καταλαβαινω, αλλα το να βάλεις τα παντα πιςω σου και να προχωρήσεις με το να βρεις λύσεις θα σε βοηθηςει ....

[zoe.m.]

Όχι! Δεν με βασανίζουν από παιδί! Είχα υπέροχα παιδικά χρόνια. Η ζωή μου πήρε τον κατήφορο, μετά την απώλεια του πρώτου μου παιδιού και αν δεν είχα την στήριξη των γονιών μου, δεν ξέρω που θα βρισκόμουν τώρα. Όμως η αλήθεια είναι ότι τώρα πλέον νιώθω εγκλωβισμένη!

[my_Kelly]

Τι θα πει ότι χρειάζεσαι κάποιον για να κρατήσει το παιδί? 9 χρονών παιδί δεν θέλει "κράτημα" αν θες την γνώμη μου. Αρκεί να υπάρχει κάποιος ενήλικας στο σπίτι αν φοβάσαι για κάποιο ατύχημα. Δεν μπορεί να μείνει ο πατέρας του για 2 ώρες στον ίδιο χώρο με τον γιο του έτσι ώστε να πας κομμωτήριο ή να κάνεις κάτι άλλο? Δεν μπορώ να καταλάβω πώς εξαρτάται και είναι κολλημένο πάνω σου ένα 9χρονο παιδί, αγόρι μάλιστα που όσο να πούμε είναι συνήθως πιο ζωηρά από τα κορίτσια. Μάλλον πρέπει να δείτε κάποιον παιδοψυχίατρο, δεν είναι φυσιολογική η κατάσταση που περιγράφεις. Αν μπορείς, κάνε μια περιγραφή μιας συνηθισμένης μέρας σας μήπως καταλάβουμε κάτι παραπάνω..

[zoe.m.]

Εγώ δεν είπα ότι το παιδί είναι προσκολλημένο πάνω μου! Επίσης ανέφερα ότι είναι τόσο ζωηρό που δεν παλεύεται! Οπότε για ποιο λόγο να πάω στον παιδοψυχίατρο;

Επίσης ένα παιδί που μπαίνει στην εντατική και διασωληνώνεται, το παρακολουθεί παιδονευρολόγος και παιδοψυχίατρος, περίπου μέχρι τα 7. Δεν αναφέρθηκα σε θέμα διαταραχής ή δυσκολίας, του παιδιού! Σε ανωριμότητα αναφέρθηκα. Και συγνώμη αλλά μετά την απώλεια δύο παιδιών, δεν αφήνω το παιδί μου, μόνο του στο σπίτι, ειδικά στην εποχή που ζούμε.

[skountoufla]

Όχι! Δεν με βασανίζουν από παιδί! Είχα υπέροχα παιδικά χρόνια. Η ζωή μου πήρε τον κατήφορο, μετά την απώλεια του πρώτου μου παιδιού και αν δεν είχα την στήριξη των γονιών μου, δεν ξέρω που θα βρισκόμουν τώρα. Όμως η αλήθεια είναι ότι τώρα πλέον νιώθω εγκλωβισμένη!

 

Ένα μοναχοπαίδι, που ποτέ δεν έκοψε τον ομφάλιο λώρο με την μάνα του, γιατί η μάνα του πέταξε όλα τα ψαλίδια και αυτό βολεύτηκε.

 

Συ είπας, οπότε...ξανασκέψου το.

Εισαι μια ζωη σε αρνηση, το πρωτο βημα ειναι να αποδεχτεις οτι υπαρχει το προβλημα

[skountoufla]

Σε ανωριμότητα αναφέρθηκα.

 

Αν η ανωριμοτητα ειναι η φυσιολογικη ανωριμοτητα ενος 9χρονου, τοτε γιατι να την πεις "ανωριμοτητα"?

Ειναι σαν να λεω κι εγω το 3χρονο ανωριμο.

Αν ειναι ανωριμοτητα πέραν του φυσιολογικού, λόγω της υπερπροστατευτικότητας, ανεκτικότητας κλπ με την οποία εχει μεγαλωσει, τότε υπάρχει θεμα.

[Anastasia.V]

Επέτρεψα την παρεμβατικότητα της μάνας μου, στην αρχή. Όμως για τον άντρα μου, δεν φταίω εγώ! Δεν έδωσε ποτέ σημασία σε τίποτα. Δεν ενδιαφέρθηκε για τίποτα. Είναι ίσως ο πιο αδιάφορος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ! Γιατί μένω μαζί του; Ίσως να με δένει το παρελθόν! Ίσως να με τρομάζει η παραδοχή της αποτυχίας!

 

Με την καλη μου την καρδιά θα στο πω αλλα φταις!

Τι πάει να πει δεν έδωσε ποτέ σημασία; Δλδ μόνη σου το έκανες το παιδί; Μόνη σου το μεγαλωνεις; Κ αν είναι ο πιο αδιάφορος όπως λες εχεις κάνει τις προσπάθειες σου κτλ και συνεχιζει με την αδιαφορία του;

Δλδ επειδή σε δένει το παρελθόν και σε τρομάζει η αποτυχία έφτασες εδω που έφτασες. (Και είμαι γενικά κατα των διαζυγίων και γενικά πιστεύω οτι πρέπει να εξαντλούμε τα περιθώρια και να κάνουμε πολλές προσπάθειες παραχωρήσεις και υπομονή αλλα όταν ολα αυτά δεν φτάνουν τότε τι; Θα κάνει δλδ ο ένας την ζωάρα του και θα τρώει το λούκι ο άλλος μόνος του

 

Το ξαναλέω ομως οτι έγινε έγινε η κατάσταση τώρα ειναι αυτή.

Το θέμα ομως ειναι τι γινεται απο δω και πέρα...;

Τι εισαι πρόθυμη να κανεις; Να ανατρέψεις την κατάσταση η απλά να συνεχίσεις και οςο πάει με αρνητικό αντίκτυπο πάνω απο ολα στο παιδί και κατα συνέπεια και σε όλους και ολα τα υπόλοιπα;

[Anastasia.V]

Ένα μοναχοπαίδι, που ποτέ δεν έκοψε τον ομφάλιο λώρο με την μάνα του, γιατί η μάνα του πέταξε όλα τα ψαλίδια και αυτό βολεύτηκε.

 

Συ είπας, οπότε...ξανασκέψου το.

Εισαι μια ζωη σε αρνηση, το πρωτο βημα ειναι να αποδεχτεις οτι υπαρχει το προβλημα

 

Μηπως τελικά το οτι η μαμά σου έφυγε σου κόστισε; Μηπως σας είχε καλομάθει να φροντίζει το παιδί και τώρα που έφυγε δυσκολεύεστε να βρείτε τις ισορροπίες;

[diminna]

Αυτό που όλοι γίνεστε ειδικοί και βγάζετε διαγνώσεις, ποτέ δεν το κατάλαβα!!!! Η κοπέλα σας λέει ότι λόγω εντατικής το παιδί το παρακολουθούσε και παιδοψυχίατρος και παιδονευρολόγος! Και λέει αλήθεια, γιατί είχα την ίδια εμπειρία με το γιο μου. Και όσο για την ανωριμότητα, τι σας κάνει εντύπωση; Ελάτε μια μέρα από Σεπτέμβρη στην τάξη μου, να δείτε τι σημαίνει ανωριμότητα. Επίσης επειδή κι εγώ είμαι μοναχοπαίδι, δεν έκοψα ποτέ τον ωμφάλιο λώρο. Και αυτό πέρα από την υπερπροστατευτικότητα, σημαίνει απεριόριστη αγάπη, ασφάλεια και πράγματι υπέροχα παιδικά χρόνια!

Έτσι για να το ξεκαθαρίζουμε, που αρχίσατε τα φυσιολογικά και τα μη φυσιολογικά.

Η κοπέλα δυσανασχετεί στο γάμο της. Τόσο δύσκολο είναι να το καταλάβετε; Σας λέει ότι είναι κλεισμένη μέσα και της λείπει το οξυγόνο! Ήδη είναι σε οριακή κατάσταση και δύο από εσάς, τις λέτε άρες-μάρες-κουκουνάρες! Έλεος!

[diminna]

Αnastasia v, συμφωνώ μαζί σου!

[mmdad]

ενταξει το παιδι ειναι 9 χρονων.. και εμενα κακομαθημενα ειναι αλλα σε αυτη την ηλικια πανε σχολειο, ξενη γλωσσα δραστηριοτητες. ναι καποιος πρεπει να τα συνοδευει αλλα οπως και να εχει ο χρονος που ειναι στο σχολειο ή στην δραστηριοτητα ειναι αξιοποιησιμος (εγω οσες φορες προσπαθησα να δουλεψω απο το σπτι ακομη και οταν τα παιδια ηταν σχολειο δεν τα καταφερα αλλα μην το πειτε στο αφεντικο)

[diminna]

Εγώ επειδή το έχω δει το εργάκι, θα έλεγα να μην βγάζουμε συμπεράσματα. Ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε κατάθλιψη, τον λίγο αξιοποιήσιμο χρόνο που έχει, τον χρησιμοποιεί για να προσπαθήσει να σταθεί στα πόδια του και όχι να πάει βόλτα ή στο κομμωτήριο. Και μην συγκρίνετε παιδιά! Επίσης μην κρίνετε παιδιά! Η κοπέλα είπε ότι είναι κακομαθημένο. ΟΚ! Για σκεφτείτε! Δύο παιδιά, έχασε! Δεν είναι λοιπόν φυσιολογικό, να είναι κακομαθημένο! Πριν κρίνετε λοιπόν σκεφτείτε, τι θα κάνατε στη θέση της;

[kriaraki84]

Όχι! Δεν με βασανίζουν από παιδί! Είχα υπέροχα παιδικά χρόνια. Η ζωή μου πήρε τον κατήφορο, μετά την απώλεια του πρώτου μου παιδιού και αν δεν είχα την στήριξη των γονιών μου, δεν ξέρω που θα βρισκόμουν τώρα. Όμως η αλήθεια είναι ότι τώρα πλέον νιώθω εγκλωβισμένη!

 

Καλησπέρα διάβασα την ιστορία σου με πολύ προσοχή και ένιωσα την ανάγκη να σου απαντήσω. Αν διαβάσεις και εσύ την δική μου θα δεις ότι όσο δύσκολα και να είναι τα πράγματα για όλα υπάρχει λύση αν το θέλουμε πραγματικά και στο λέω εγώ που δεν είχα ούτε έχω βοήθεια από γονείς αδέρφια και τα σχετικά. Η συμβουλή μου είναι μια αυτό που έκανα και εγώ με 2 παιδιά και όχι 1 και πολύ μικρότερα από τον δικό σου. Καταρχήν πρέπει να αφήσεις πίσω το παρελθόν με τα άλλα 2 αγγελούδια σου ξέρω ότι δεν γίνετε (εγώ είχα αποβολή το 2010 στο πρώτο μου παιδάκι που δεν ξέχασα ποτέ) αλλά ο θεός μου χάρισε πόνο με αυτό αλλά και 2 υπέροχα κορίτσια μετά. Λοιπόν αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να πάρεις το παιδάκι σου και να πάτε κάπου μαζί οι 2 σας σε κούνιες σε καφέ κάπου να τον κεράσεις κάτι και να μιλήσετε. Ρώτησε τον τι κάνει? Πως πέρασε στο σχολείο όλο αυτόν τον χρόνο αν βαριέται τώρα που σταμάτησαν αν θέλει κάτι να κάνει πχ κάποιο άθλημα μια ασχολία για το καλοκαίρι. Τώρα θα σκέφτεσαι τι λέει αυτή η χαζή. Πηγαίνετε μαζί σε 1 λούνα παρκ στις κούνιες κάντε πράγματα μαζί. Αλλά πάνω από όλα μίλα με το παιδί σου. Μην σκας για τον άντρα σου αυτοί δεν αλλάζουν ποτέ είναι πιο παιδιά και από τα μωρά. Έχουν σπάσει τα νεύρα σου και το καταλαβαίνω και εγώ το έχω πάθει και έβρισα και χτυπήθηκα και έκλαψα και ούρλιαξα και τελικά κατάλαβα ότι μόνο κακό σε μένα και τα παιδιά μου έκανα. Ο άντρας μου "ναι ναι ναι" και μην σου πω που με έγραφε..... Ξέρεις πιο είναι το λάθος μας σε εμάς τις γυναίκες? Ότι σκεφτόμαστε πολύ και στεναχωριόμαστε. Εμένα τα κορίτσια εδώ ειλικρινά με έσωσαν. Τους μιλούσα κάθε φορά που ήθελα να τα σπάσω όλα και εκείνα με πολύ υπομονή με άκουγαν πάντα και με συμβούλεψαν και από τότε "την έχω δει αλλιώς" Για μένα κορίτσι μου άσε πίσω το παρελθόν δεν αλλάζει. Τα πάντα διορθώνονται άμα το θέλουμε και το πιστέψουμε και το πάρουμε απόφαση μέσα μας.

[Αγγελίνα_2]

Καλησπέρα κι από εμένα. Ο παιδοψυχίατρος που παρακολουθεί το παιδί, έχει πει κάτι σχετικά με την ανωριμότητα που ανάφερε η δασκάλα;