Πείσματα από τωρα?

[dora]

Σημερα το πρωι ο Χαρουλης που ημασταν στη μαμα μου,ήθελε να παρει το τηλέφωνο . Τον απομακρυνα και όπως τον κρατουσα από τα μπρατσα (οπως τα κραταμε για να πεερπατησουν) προσπαθωντας να τον παω κοντα στα παιχνιδια του στηλωσε τα ποδια κατω και αρχισε να ...χοροπηδαει και να κλαιει..

Δεν το ειχε ξανακανει ποτε, μαλλον σημερα το ανακαλυψε και αυτος.. Το αγνοησα εντελως, τον οδηγησα στα παιχνιδια του και σταματησε..

[Lia]

Καλή αρχή!!! Και μένα τα κάνει αυτά αν δεν της κάνω το χατήρι.... Ευτυχώς βέβαια ξεχνιέται αμέσως άν της βρώ κάτι εξίσου ενδιαφέρον.

Εμένα τον τελευταίο καιρό έχει μια μανία με τη σκάλα. Θέλει να ανεβαίνει στον πάνω όροφο. Μέχρι μια δυο φορές αντέχω (είμαι από πίσω της άλλωστε για ασπίδα) μετά δεν την αφήνω... -άλλωστε φοβάμαι κιόλας. Αν της κλείσω όμως το δρόμο έχουμε δράματα.

[Μαρια Στυλιανακη]

μπράβο σου dora!!

τα κατάφερες!!! πρέπει να το γράψεις στην κατηγορία ευχαριστίες κτλ.

 

αλήθεια στο λέω.

 

δεν είναι τρελλό, που κάτι τόσο απλό, είναι τόσο δύσκολο να το κάνεις εάν δεν σου έχει ξανασυμβεί ?

 

αυτό είναι ΟΛΟ ΤΟ ΚΟΛΠΟ...

 

ήταν το πρώτο σας temper tantrum. (έχει και επιστημονική ορολογία! )

[Νίκη]

[ΡΟΥΛΑ]

Το ίδιο κάνει και η δικιά μου μόλις της πάρεις κάτι από τα χέρια αρχίζει και κλαίει και φωνάζει, τι ήρεμα παιδιά είναι αυτά!!!!!!

[dora]

Αληθεια Μαρια? Ευχαριστω πολυ... δεν ηξερα οτι ειχε και ειδικη ορολογια...

[Renia]

Αχαχουχα!!!!Αρχισαν τα οργανα!!!!Ολοι το περασαμε αυτο κοριτσια!Υπομονη και ψυχραιμια!!!

[mama]

και πού είσαι ακόμα!!! να δεις το τετράχρονο να τσατίζεται μόλις του φερεις αντιρρηση, να χτυπάει την καρεκλα κατω, να φωνάζει "α, μα πια, δε σ'αγαπάω για πάντα" , να ανοιγει τη μπαλκονόπορτα, να βγαινει στο μπαλκόνι, να την κλεινει με φορα (ακομα απορω που βρισκει τη δυναμη!!!!) και να καθεται με σταυρωμενα τα χερια περιμενοντας να υποχωρήσεις!!!!!

[Renia]

και πού είσαι ακόμα!!! να δεις το τετράχρονο να τσατίζεται μόλις του φερεις αντιρρηση, να χτυπάει την καρεκλα κατω, να φωνάζει "α, μα πια, δε σ'αγαπάω για πάντα" , να ανοιγει τη μπαλκονόπορτα, να βγαινει στο μπαλκόνι, να την κλεινει με φορα (ακομα απορω που βρισκει τη δυναμη!!!!) και να καθεται με σταυρωμενα τα χερια περιμενοντας να υποχωρήσεις!!!!!

Ετσι ετσι!!!απο την μια στιγμη στην αλλη να εξφενδονιζονται ολα αυτα που εχει μπροστα του και να παταει τετοια στιριδα που οι απ'εξω νομιζουν οτι το σκοτωνεις!!!Ασε!!!Δυσκολη εποχη για γονεις!!!

[dora]

Οταν ηταν μικρος ο γιος της κουμπαρας μου καθε φορα που τσαντιζοτανε την απειλουσε πως θα παει να μεινει στη γιαγια του.. (στον κατω οροφο). Μια μερα λοιπον τα πηρε και αυτη στο κρανιο και του λεει "περιμενε λιγο" μπαινει στο δωματιο και μετα από 2 λεπτα βγαινει κρατωντας μια βαλιτσα..."Οριστε του λεει.. μπορεις να πας να μεινεις στη γιαγια.." Τους ανοιγεικαι την πορτα... Κοκκαλο ο μικρος.. ουτε που το ξαναανεφερε ποτε..

[ssidi]

Ααχχχ τι μας περιμένει! Τουλάχιστον δεν μιλάει ακόμη για να μου πει και δεν με αγαπάει κιόλας!! Προς το παρόν όταν τσατίζεται μουγκρίζει!

[ΣΟΦΙΑ]

Εμένα οταν ανοιγει σπάνια την πορτα να βγει μονος του απο το σπιτι στον κοινοχρηστο στην πολυκατοικια... συνήθως να παει στη γιαγια του δίπλα ή ακομα και αν παει να απομακρυνθει επικυνδινα του λεω το εξής απλο...

 

ΩΡΑΙΑ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΤΩΡΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ...

 

και τσουπ το ξανασκεφτεται και μπαινει σφαιρα....

[Μαρια Στυλιανακη]

αυτό είναι κάπως λιγουλάκι (λιγουλάκι) εκφοβιστικό, δηλαδή το κίνητρο να μη βγεί, είναι ο φόβος του να είναι μόνος του και ότι είναι μόνος του μπορεί να έχει πολύ άσχημο αποτέλεσμα, κάτι που δεν είναι τόσο επιθυμητό.

 

είναι καλύτερο να μάθει ότι απλώς αν θέλει να βγεί, να περιμένει να πας μαζί του, ή να μάθει να ρωτάει αν μπορεί να βγεί, και να δέχεται την δήλωση, "τα παιδιά δεν κάνει να βγαίνουν μόνα τους το μπαλκόνι"

 

μπορείς και μιά χαρά να πείς ότι εάν τον αφήσεις μόνο του έξω στο μπαλκόνι, θα φωνάξει κανείς την αστυνομία να σε μαλώσει εσένα - μιάς και αυτό είναι αλήθεια! δεν είναι φοβέρισμα.

συμπληρώνοντας δηλαδή "αν θέλεις να βγείς περίμενε να βγώ μαζί σου γιατί αν σε αφήσω μόνο σου να βγείς θα πάρει τηλέφωνο ο αστυνόμος και θα με μαλώσει!!"

 

εάν ένα παιδί στον παιδικό θέλει να κάνει κάτι τέτοιο, το επιχείρημα που πάντα πιάνει είναι το ότι

"τι ? θελεις να βγείς έξω? αν σε αφήσω να πας έξω η μαμά σου θα έρθει να με μαλώσει! (έντονα) θα μου πεί ΜΑΡΙΑ! ΑΦΗΣΕΣ ΤΟΝ ... ΝΑ ΒΓΕΙ ΕΞΩ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ!!???"

και τότε το ξανασκέφτονται!

δεν φοβούνται δηλαδή κάτι για τον εαυτό τους, αλλά καταλαβαίνουν τους κανόνες που έρχονται απο έξω - εκείνη τη στιγμή η μαμά είναι ο απαράβατος κανόνας που έρχεται έξω απο αυτή την κατάσταση.

και ειδικά όταν τους λείπει η μαμά τους, ακολουθούν ΚΑΤΑ ΓΡΑΜΜΑ αυτά που τους έχει πεί/ η που φαντάζονται ότι θα έλεγε.

η μαμά είναι πάντα ο υπέρτατος κανόνας - αλλά βλέπεις που ακόμα και απο τον υπέρτατο κανόνα, υπάρχει και η αστυνομία. καλό είναι και αυτό να το ξέρουν έτσι δεν συνδέεται και συνέχεια η μαμά με κανόνες και υποχρεώσεις συνεχείς.

μπορείτε αυτό να το χρησιμοποιείτε, γιατί έτσι δεν θα θυμώνουν τα παιδιά μαζί σας για τους κανόνες που ορίζετε.

αλλά να μην λέτε κανόνες που δεν ισχύουν στην πραγματικότητα... δηλαδή

όχι ότι θα έρθει ο αστυνόμος σπίτι επειδή δεν μάζεψε τα παιχνίδια...

μπορείτε να πείτε ότι η καθαρίστρια που θα έρθει εάν δεί κάτι πεταμένο μπορεί πχ να πιστέψει ότι μάλλον είναι για πέταμα.. για αυτό καλύτερα να τα βάζουμε στη θέση τους τα πράγματα. πχ.

μην φτιάχνετε δηλ μύθους και ψέμματα, αλλά πράγματα πάντα που κάπως ισχύουν.

 

θυμάμαι που οι γονείς μου μου είχαν πεί κάποτε που κάτι τους είχα ζητήσει, και πραγματικα΄δεν καταλάβαινα γιατί δεν δεχόντουσαν, ότι εάν πάθω κάτι και γίνει κάτι, εκείνοι θα πάνε στην φυλακή. Ήταν η πραγματικότητα, και το δέχτηκα μιάς και ήξερα ότι είναι πραγματικότητα.

 

μην πείς δηλαδή ότι εαν πάει στο μπαλκόνι μπορεί να έρθει εκείνη τη στιγμή ο αστυνομικός...

[jodido]

Το πείσμα το αντιμετωπίσουμε και εμείς που είμαστε μόλις 7 μηνών. Σίγουρα δεν συμβαίνει μονο σε εμάς αλλα κατα κάποιο περίεργο τρόπο ο μικρός αφήνει τα παιχνίδια του για να παίξει με ότι "απαγορεύτεται". Με το τηλεχειριστήριο της τηλεόρασης... με τα γυαλιά μου και γενικά με ότι βρει γύρω του. Μόλις το πάρω απο τα χέρια του, η πρώτη του αντίδραση είναι να τσιρίξει και να φωνάξει, να τεντωθεί τσατισμένος και όλες αυτές οι εκδηλώσεις πείσματος.... Το καλό της υπόθεσης είναι ότι μόλις του δώσω κάτι άλλο στο χέρι αμέσως ξεχνιέται... και έτσι η εκδήλωση πείσματος λήγει αισίως.... χωρίς πολλά παρατράγουδα.

[rena]

Το πείσμα το αντιμετωπίσουμε και εμείς που είμαστε μόλις 7 μηνών. Σίγουρα δεν συμβαίνει μονο σε εμάς αλλα κατα κάποιο περίεργο τρόπο ο μικρός αφήνει τα παιχνίδια του για να παίξει με ότι "απαγορεύτεται". Με το τηλεχειριστήριο της τηλεόρασης... με τα γυαλιά μου και γενικά με ότι βρει γύρω του. Μόλις το πάρω απο τα χέρια του, η πρώτη του αντίδραση είναι να τσιρίξει και να φωνάξει, να τεντωθεί τσατισμένος και όλες αυτές οι εκδηλώσεις πείσματος.... Το καλό της υπόθεσης είναι ότι μόλις του δώσω κάτι άλλο στο χέρι αμέσως ξεχνιέται... και έτσι η εκδήλωση πείσματος λήγει αισίως.... χωρίς πολλά παρατράγουδα.

 

Σαν να περιγραφω τον δικο μου!!!!

 

Εκεινο εμενα που του εχει γινει εμμονη ιδεα ειναι η κρεμα συγκαματος.Εχω την πενατεν σε βαζακι και μολις βρει ευκαιρια την αρπαζει!Ειναι το μονο που δεν τον αφηνω καθολου να παιρνει γιατι συνηθως ειναι λιγο πασαλειμμενη με κρεμα και εχει τρελαθει!!! Τα υπολοιπα λιγο τον αφηνω για να του φευγει η ιδεα!

[ΡΟΥΛΑ]

Σήμερα η δικιά μου έφαγε ένα κόλημα με τα κλειδιά του αυτοκινήτου, δεν τ΄αφηνε από το χέρι της με τίποτα ήταν σαν τους κατάδικους που σέρνουν την μπάλα δεμένη στο πόδι μόλις έκανα το λάθος να της τα πάρω από το χέρι γινοταν ο κακός χαμός, μόλις της τα έδινα ηρεμούσε αυτό γινόταν μέχρι που πήγε για ύπνο.

[ssidi]

Το πείσμα το αντιμετωπίσουμε και εμείς που είμαστε μόλις 7 μηνών. Σίγουρα δεν συμβαίνει μονο σε εμάς αλλα κατα κάποιο περίεργο τρόπο ο μικρός αφήνει τα παιχνίδια του για να παίξει με ότι "απαγορεύτεται". Με το τηλεχειριστήριο της τηλεόρασης... με τα γυαλιά μου και γενικά με ότι βρει γύρω του. Μόλις το πάρω απο τα χέρια του, η πρώτη του αντίδραση είναι να τσιρίξει και να φωνάξει, να τεντωθεί τσατισμένος και όλες αυτές οι εκδηλώσεις πείσματος.... Το καλό της υπόθεσης είναι ότι μόλις του δώσω κάτι άλλο στο χέρι αμέσως ξεχνιέται... και έτσι η εκδήλωση πείσματος λήγει αισίως.... χωρίς πολλά παρατράγουδα.

Κι ο δικός μου μια από τα ίδια! Τηλέφωνα, τηλεκοντρόλ κλπ κλπ κλπ Αφού πήγα και του πήρα τηλεφωνο παιδικό γιατί λέω κουμπάκια έχει, μουσικούλα παίζει μια χαρά...αυτός εκεί! Τα κανονικά...

Και οτιδήποτε άλλο δεν πρέπει να πιάσει βέβαια, όχι τίποτα άλλο αλλά τα βάζει κατευθείαν στο στόμα! Από την μια σκέφτομαι ότι εξερευνά τον κόσμο αλλά από την άλλη δεν μπορεί να βάζει τα πάντα στο στόμα του!!!

Και από πείσματα καλά πάμε! Νεύρα!!!! Τεντώνεται, σφίγγει τις γροθιές και γκρρρρρρ

[mamavasia]

Εμένα η δικιά μου πλέον έχει περάσει στην φάση του δαγκώματος....όταν νευριάζει σε υπερβολικό σημείο επειδή δεν την αφήνω π.χ. να ανέβει όρθια στην καρέκλα της βεράντας... αρχίζει να ουρλιάζει υπερβολικά χοροπηδάει και ψάχνει να δαγκώσει...αν δεν βρεί δαγκώνει τα δάχτυλα της και πνίγει τον θυμό της

[alvadi]

Eμένα ο δικός μου όταν ήταν περίπου 16-18 μηνών όταν τσαντιζόταν χτύπαγε το κεφάλι του σε τοίχους ή πατώματα και πολλές φορές σε πλακάκι. Η παιδιάτρος μου είχε πει ότι όταν το κάνει να γυρνάω επειδικτικά την πλάτη μου, να τον αγνοώ και να φεύγω από το δωμάτιο. Στην αρχή ήταν πολύ σκληρό και δεν μπορούσα να το κάνω, τελικά όμως τα κατάφερα και αδιαφορούσα. Το σταμάτησε....

 

Τώρα έχει αρχίσει να δαγκώνει τα παιδάκια στον παιδικό. Εγώ του εξηγώ ότι τα σκυλάκια δαγκώνουν και όχι τα παιδάκια. Σε συνεννόηση με την δασκάλα του τον βάζει τιμωρία όταν το κάνει στο παιδικό. Η τιμωρία είναι να μη βγει στον κήπο να παίξει και να κάτσει με τα μωρά ή να κάτσει στο τραπεζάκι χωρίς παιχνίδια για λίγη ώρα. Αρχίζει και το κόβει, όχι τίποτα άλλο αλλά αισθάνομαι και άσχημα απέναντι στους γονείς των παιδιών.

[jodido]

Μερικές φορές, βλέποντας αυτές τις αντιδράσεις πείσματος του μικρού, περνάει απο το μυαλό μου ότι πρόκειται για ένα νευρικό παιδάκι, υπερκινητικό κτλ. Είναι αυτές οι αντιδράσεις ένα προμήνυμα ότι πρέπει ίσως να συμπεριφέρομαι στο παιδί έτσι ώστε να μη του περνάω ένταση;... ποια είναι η κατάλληλη αντιμετώπιση σ΄ αυτές τις εκδηλώσεις συμπεριφοράς του παιδιού; και γενικότερα πως πρέπει να συμπεριφέρομαι στο παιδί ωστε αν πρόκειται για ένα νευρικό παιδί να μην οξύνω την κατάσταση...

Είμαι βλέπετε ανήσυχη ως προς αυτό γιατί και εγώ ήμουν ένα ιδιαίτερα νευρικό παιδί...

[Μαρια Στυλιανακη]

ότι λες θα λες με πάρα πολύ ήρεμη ζεστή φωνή, ψιθυρίζοντας απαλά στο αυτί του, αγκαλιάζοντάς το.

ακόμα και αν του λες,

"την πόρτα αυτή ΜΟΝΟ η μαμά ο μπαμπάς η θεία η Γεωργία (μπειμπισιττερ πχ) την κλείνει"

"αν θέλεις πες μου να την κλείσουμε μαζί"

η απλώς απαλά να πιάσεις το χεράκι του και να το εμποδίσεις.

ακόμα και εάν δεν μιλάει, είναι μικρό, θα πιάσει το μύνημα.

 

όλα χωρίς ένταση. (αφού ήδη το μωρό είναι σε ένταση)

[jodido]

Προσπαθώ να του μιλάω όσο το δυνατόν πιο σιγά και πιο ήρεμα.... μερικές φορές μάλιστα αισθάνομαι ότι μιλάω μετά απο εγκεφαλικό και όσο του μιλάω έτσι, είναι κόκκαλο... με κοιτάει μέσα στα μάτια ήσυχος, ήρεμος και ακίνητος....μόλις σταματώ να μιλώ αρχίζει να κλωτσάει, να γριλιζει ακόμη και να νευριάζει (ένταση όχι αστεία) ... Αλλα κάνω και λάθη (τί να κάνω δεν είμαι τέλεια)... Μέσα στην μεγάλη μου αγάπη πολλές φορές τον ζουλάω... τον φιλάω δυνατά... και είμαι σίγουρη ότι αυτές οι κινήσεις μου του περνούν ένταση γιατί ακριβώς μετά απο την κίνηση μου αυτή, αυτός τρελαίνεται... Το μετανιώνω αλλα είναι αργά.... Καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια να το περιορίσω και να συμπεριφέρομαι διαφορετικά απο ότι αισθάνομαι...

[Μαρια Στυλιανακη]

ε σιγά σιγά θα μάθεις και εσύ τα χούγια του και τις ορέξεις του και δεν θα του πηγαίνεις κόντρα σε αυτά

[irene77]

Το πείσμα το αντιμετωπίσουμε και εμείς που είμαστε μόλις 7 μηνών. Σίγουρα δεν συμβαίνει μονο σε εμάς αλλα κατα κάποιο περίεργο τρόπο ο μικρός αφήνει τα παιχνίδια του για να παίξει με ότι "απαγορεύτεται". Με το τηλεχειριστήριο της τηλεόρασης... με τα γυαλιά μου και γενικά με ότι βρει γύρω του. Μόλις το πάρω απο τα χέρια του, η πρώτη του αντίδραση είναι να τσιρίξει και να φωνάξει, να τεντωθεί τσατισμένος και όλες αυτές οι εκδηλώσεις πείσματος.... Το καλό της υπόθεσης είναι ότι μόλις του δώσω κάτι άλλο στο χέρι αμέσως ξεχνιέται... και έτσι η εκδήλωση πείσματος λήγει αισίως.... χωρίς πολλά παρατράγουδα.

 

Σαν να περιγραφω τον δικο μου!!!!

 

Εκεινο εμενα που του εχει γινει εμμονη ιδεα ειναι η κρεμα συγκαματος.Εχω την πενατεν σε βαζακι και μολις βρει ευκαιρια την αρπαζει!Ειναι το μονο που δεν τον αφηνω καθολου να παιρνει γιατι συνηθως ειναι λιγο πασαλειμμενη με κρεμα και εχει τρελαθει!!! Τα υπολοιπα λιγο τον αφηνω για να του φευγει η ιδεα!

 

 

και οι δυο σας περιγραψατε τον κωνσταντινο μου με μονη διαφορα την μαρκα της κρεμας!!!!1χαχα

[Kelly25]

Νομίζω πως στην ηλικία του ενός και κάτι ξεκινάνε τα δύσκολα...