Βόλτες...."εφιάλτης"

[nasia79]

Καλημέρα σε όλες και όλους! Έχω μια μικρούλα 20 μηνών και είμαι λίγο προβληματισμένη με τη συμπεριφορά της οταν βγαίνουμε εκτός σπιτιού. Ενώ μέσα στο σπίτι ειναι υπάκουη, οταν πηγαίνουμε έξω για βόλτα θέλει να φεύγει μακριά μας μέχρι να χαθεί απο τα μάτια μας. Δεν γυρίζει πίσω να μας κοιτάξει κ οταν καταλάβει οταν την ακολουθούμε τρέχει περισσότερο να φύγει. Έχουμε πρόβλημα γιατί δεν μπορούμε να σταθούμε πουθενά. Ακόμη και οταν η πλατεία ειναι γεμάτη παιδάκια αυτή σχεδόν τα αγνοεί και αρχίζει να περπατάει ασταμάτητα και να μπαίνει σε κάθε είδους στενάκι ακόμη και οταν ειναι σκοτάδι. Ούτε φυσικά ακούει οταν την φωνάζουμε να γυρίσει πίσω. Θέλω λοιπόν να σας ρωτήσω αν έχετε παρόμοιες εμπειρίες γιατί έχουμε φρικάρει?

[Κάντι]

Αν κρυβόμασταν ενώ την παρακολουθητε για να αισθανθεί λίγο τον κίνδυνο? ή αν λέγατε σε κάποιο σας συνάδελφο πχ που δεν τον ξέρει να της πει θα σε πάρω σπίτι μου αφού δεν είσαι με την μαμά και τον μπαμπά σου, όχι να τρομοκρατηθεί αλλα να καταλάβει τι μπορει να της συμβεί?

[ψαράκι]

Κάντι ελπίζω να κάνεις πλάκα! Πως να καταλάβει τι μπορεί να της συμβεί, 20 μηνών παιδάκι? Το μόνο που μπορεί να συμβεί σε τέτοια περίπτωση είναι να αγχωθεί το παιδί χωρίς λόγο και να δημιουργηθεί μια τραυματική εμπειρία, μόνο και μόνο για να γίνει ένα ... πείραμα!

 

Υπάρχουν παιδιά (ο μικρος μας γιος είναι ένα απ' αυτά) που σ' αυτή την ηλικία δεν έχουν την αίσθηση του κινδύνου και την αναπτύσσουν αργότερα... Αυτά τα παιδιά είναι πιο ανεξάρτητα, πράγμα που μας δυσκολεύει εμάς τους γονείς σ' αυτές τις ηλικίες, αλλά για την μετέπειτα ζωή τους έχουν ένα καλό εφόδιο! Είναι κρίμα λοιπόν να το... καταστρέψουμε με τέτοιου είδους πρακτικές!!!!

 

Ίσως να πηγαίνατε σε κάποιο πάρκο ή παιδική χαρά που είναι περιφραγμένη και εκεί να μπορεί να κινείται πιο ελεύθερα το παιδί χωρίς εσείς να αγχώνεστε! Επίσης, ίσως να την ακολουθήσετε στη βόλτα σας, αντί να σας ακολουθεί εκείνη! Μην περιμένετε να "σταθεί" και να παίξει στην πλατεία με άγνωστα παιδιά, ούτε να "σταθεί" για να φάτε, πιειτε καφέ κλπ!

 

Το ίδιο βιώσαμε με τον 2ο γιο μας, ο οποίος μέχρι τα 4 απλά εξαφανίζονταν! Δεν τον ένοιαζε ούτε όταν έφευγα από την παιδική χαρά κι εκείνος έμενε μόνος του! Απλά συνέχιζε να παίζει... Σε αντίθεση με τον αδελφό του που όταν έλεγες "φεύγω" και απομακρυνόσουν έτρεχε... Υπομονή και... συνεχής επιτήρηση!

[miriki]

Φτιάξε όρια. Π.χ. στο πεζοδρόμιο τρέχει μέχρι να φτάσει ένα πλακάκι πριν το κράσπεδο που έχει την κωδική ονομασία.... "στοπ χεράκι". Αν το παραβει μένει στο χέρι σου μέχρι να την εμπιστευτείς (εχμ για τα επόμενα πέντε λεπτά και μετά συμφωνείτε να ξαναδοκιμάσετε και ξανά και ξανά και ξανά) και για παιχνίδι επιλέγεις περιφραγμένους χώρους σαν αυτούς που σου περιγράψανε. Επίσης αν ακούει το όνομά της και δεν ανταποκρίνεται πάλι μένει στο χέρι σου (αλλά την επιβραβεύεις με επεφημίες και ενθάρρυνση όταν ακούει). Να θυμάσαι ότι κάθε φορά που καταφέρνει κάτι από τα παραπάνω της λές πόσο χαίρεσαι που μπορεί να την εμπιστεύεσαι και πόσο μεγάλωσε και μπλα μπλα μπλα...

 

Γενικά προσπάθησε να βάζεις μικρούς στόχους και να έχει πολλές ευκαιρίες για κίνηση χωρίς περιορισμούς γιατί πόσο να περιοριστεί το καημένο. Θυμίσου όταν επιστρέφετε από τη βόλτα να λες πόσο ωραία πέρασες και πόσο πολύ σου άρεσε που εκείνη τη μία φορά φώναξες το όνομά της και σταματησε ή.... (άσχετο αν τριακόσιες φορές δεν το έκανε εσύ θα ενισχύσεις τη μία και θα αποσιωπήσεις στον απολογισμό τις υπόλοιπες).

 

Καλού κακου φόρα αθλητικά παπούτσια γιατί αυτή η ηλικία έχει κυνήγι.

[Κάντι]

Κάντι ελπίζω να κάνεις πλάκα! Πως να καταλάβει τι μπορεί να της συμβεί, 20 μηνών παιδάκι? Το μόνο που μπορεί να συμβεί σε τέτοια περίπτωση είναι να αγχωθεί το παιδί χωρίς λόγο και να δημιουργηθεί μια τραυματική εμπειρία, μόνο και μόνο για να γίνει ένα ... πείραμα!

 

Υπάρχουν παιδιά (ο μικρος μας γιος είναι ένα απ' αυτά) που σ' αυτή την ηλικία δεν έχουν την αίσθηση του κινδύνου και την αναπτύσσουν αργότερα... Αυτά τα παιδιά είναι πιο ανεξάρτητα, πράγμα που μας δυσκολεύει εμάς τους γονείς σ' αυτές τις ηλικίες, αλλά για την μετέπειτα ζωή τους έχουν ένα καλό εφόδιο! Είναι κρίμα λοιπόν να το... καταστρέψουμε με τέτοιου είδους πρακτικές!!!!

 

Ίσως να πηγαίνατε σε κάποιο πάρκο ή παιδική χαρά που είναι περιφραγμένη και εκεί να μπορεί να κινείται πιο ελεύθερα το παιδί χωρίς εσείς να αγχώνεστε! Επίσης, ίσως να την ακολουθήσετε στη βόλτα σας, αντί να σας ακολουθεί εκείνη! Μην περιμένετε να "σταθεί" και να παίξει στην πλατεία με άγνωστα παιδιά, ούτε να "σταθεί" για να φάτε, πιειτε καφέ κλπ!

 

Το ίδιο βιώσαμε με τον 2ο γιο μας, ο οποίος μέχρι τα 4 απλά εξαφανίζονταν! Δεν τον ένοιαζε ούτε όταν έφευγα από την παιδική χαρά κι εκείνος έμενε μόνος του! Απλά συνέχιζε να παίζει... Σε αντίθεση με τον αδελφό του που όταν έλεγες "φεύγω" και απομακρυνόσουν έτρεχε... Υπομονή και... συνεχής επιτήρηση!

 

 

Μια τέτοιου είδους δραστική λύση εννοούσα.

[ψαράκι]

Yπήρχαν όμως φίλοι του εκεί και βρισκόμουν στο οπτικό πεδίο του, απλά είχα απομακρυνθεί! Αλλά κι όταν είχα κρυφτεί μια φορά για λίγο, πάλι δεν κατάλαβε τίποτα! Η ένσταση μου αφορούσε στο να πάει κάποιος άγνωστος να προσεγγίσει το παιδί...

[sofakiii]

Nai vre Kanti...tha to tromokratisoume to paidaki kat auto ton tropo!! Mou thymizei to "tha se klepsoun oi gyftoi" sorry kiolas pou elegan kati giagiades.....

Kai meta poios eggyatai oti to paidi de tha tromaksei toso pou se 2 xronakia pou tha tou les pigaine vre me tous filous sou pio kei stin ammo na paiksete me ta kouvadakia den tha se thelei ki ekei mazi tou?!

Einai leptes oi issoropies...

Tropo thelei oxi ekfovismo, einainkai mikrouli poli, sxedon oute 2 etwn..fadazomai se toso mikro paidaki den paizei antistoixa to na tin parei i mama kai na epistrepsoun spiti se periptwsi pou apomakrynetai epikindyna? Se fasi synepeias... na exeis to nou sou na min feugeis toso poli makria mas alliws tha prepei na gyrisoume sto spiti mas kai de tha boreseis na euxaristitheis perissotero ti volta sou?

Kata t alla epikrotw tin epivraveusi pou proteinei i fili pio katw.. mia dyo treis ekato, pou tha paei, ypomoni! Na doume ki emas otan erthei i seira mas!

[miriki]

Η επιστροφή στο σπίτι νομίζω ότι δε βοηθάει γιατί χάνει και η μαμά τη βόλτα κι είναι κρίμα. Ασε που κρατάει πολλή ώρα και ενδιάμεσα θα βρει πάλι ευκαιρία να χαζέψει, να παίξει και φυσικά να ξεχάσει τι έχει γίνει.

 

Το να κρατάει τη μικρή από το χέρι και να μη μπορεί να φύγει και να χάνει το παιχνίδι "πονάει"περισσότερο...

 

Μια στο καρφί και μια στο πέταλο λοιπόν.

[Niki81]

Εγω θα σου πω απλα να κανεις υπομονη...σε αυτη την ηλικια μην εχεις πολλες απαιτησεις.Να κατσεις εσυ να πιεις καφε και το 20 μηνων να κατσει φρονιμο...σπανιο πραγμα.Το να αρχισεις τις 'τιμωριες' προκειμενου να μαθει...ειναι δικη σου αποφαση.Εγω σε αυτη την ηλικια απλα κυνηγαγα η δελεαζα πχπαμε μια βολτα μεχρι εκει να δουμε τι εχει και μετα θα γυρισουμε στην καφετερια να φαμε κατι που θα μας φερουν.

 

Γενικα πατε εξω συχνα...πατε κουνιες, θαλασσα και γενικα σε μερη που το παιδι να μπορει να τρεξει, παιξει, ξεδωσει ελευθερα? Για μενα παντα ηταν και ειναι σημαντικο ενα παιδι να μαθαινει απο μικρο πως δεν ειναι ολοι οι χωροι ιδιοι.Αλλιως φερομαστε στις κουνιες, αλλιως στην καφετερια, αλλιως στην τραπεζα, αλλιως σε μια εκκλησια.Ο τροπος να το κανεις αυτο ειναι πολυ απλα να φροντιζεις το παιδι να πηγαινει σε διαφορους χωρους απο μικρο ωστε να καταλαβει ποια πρεπει να ειναι η επιτρεπτη συμπεριφορα καθε φορα.

Δοκιμασε να οριοθετεις το χωρο που κινειται πχ τρεξε μια μεχρι εκεινο το δεντρο και μετα ελα να σε παρω γρηγορη αγκαλιτσα...αν και ειναι ακομα μικρο το παιδι και δε νομιζωνα πιασει.Αλλα πες πες θα τ εμπεδωσει.Εγω στα δικ μου απο μικρα τους ελεγα συνεχως για το δρομο, τα αυτοκινητα, πως περπαταμε στο δρομο, πως κοιταμε μην ερχεται αυτοκινητο...αλλακαι παλι μετα τα 2,5 βλεπεις να τα ακολουθουν.

[nasia79]

Καλημέρα! Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις και τις συμβουλές. Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να τη φόβιςω γιατί δεν ξέρω τα αποτελέσματα. Ελπίζω μόνο να ειναι μια φάση που σε λίγους μήνες θα περάσει. Κατα τα αλλά ειναι πολύ συνεργάσιμο παιδάκι μέσα στο σπίτι και μερικές φορές σκέφτομαι μήπως αυτός ειναι ένας τρόπος αντίστασης και εκτόνωσης εκτός σπιτιού.

[miriki]

Είναι εντελώς φυσιολογικό γιατί πραγματικά έχει άγνοια κινδύνου και έχει την ανάγκη αφενός μεν να εξερευνήσει το περιβάλλον αφετέρου να κινηθεί.

 

Το τι θα κάνεις εξαρτάται από τις δυνατότητές σου και τις αντοχές σου. Αν ας πούμε πρέπει καθημερινά να βγαίνει έξω για δουλειές με το παιδί, το να τρέχει στο πεζοδρόμιο και να κυνηγάς ασταμάτητα και να μην ακούει το όνομά της δεν είναι εφικτή λύση. Για την έξοδο σε εστιατόριο ή καφέ, εκεί δεν το συζητώ. Εμείς τρώγαμε εναλλάξ με το σύζυγο...

 

Άρα λοιπόν σταθμίζεις τα πράγματα και κάνεις αυτό που ταιριάζει καλύτερα σε εσένα, το παιδί και τις συνθήκες... Απλά καλό θα ήταν να έχετε τον ίδιο κανόνα όλοι όσοι βρίσκεστε έξω με το παιδί.