Μετακομίζουμε στα πεθερικά...

[elpida85]

Κλείνω 2 χρόνια άνεργη πριν δούλευα στο δήμο πεντάμηνο.Θέλω να προσφέρω να δουλέψω αλλά δεν υπάρχει τίποτα. Ίσως επειδή βρισκόμαστε κ σε μια ακριτική περιοχή είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα. Μπλέξαμε κ με δάνειο που τ ξεχρεώνουμε σε 6 χρόνια για σπίτι το οποίο δν έχει φτιαχτεί ακόμα. Θέλει άλλα 80000!. Οπότε ξενοικιάζουμε για να πάμε στα πεθερικά που όσο καλοί κ να ναι είναι δύσκολο να μένεις μαζί τους... Μου ρχεται τρέλα να βγω έξω να ουρλιάξω... Πραγματικά έχω απελπιστεί

[lovely people]

Δυστυχώς είναι μια θυσία που πρέπει να κάνεις. Σκέψου όμως, αν σε βοηθάει, οτι είναι κάτι προσωρινό μέχρι να μπορέσεις να σταθείς στα πόδια σου..Πολλοί αναγκάζονται να κάνουν αυτό που κάνετε και εσείς. Σκέψου όλα τα θετικά που θα κερδίσεις όμως...Βοήθεια με τα παιδιά, ελευθερία να δουλευεις μιας που θα υπάρχει γιαγιά να τα κρατάει, οικονομία σε φαι, θέρμανση, χρόνος για κανένα καφέ με το άντρα σου (αυτό πρέπει οπωσδήποτε να το καλλιεργήσεις εσύ). Απλά πρέπει να κάνεις τα στραβά μάτια σε πράγματα που σίγουρα θα βρεθούν να σε ενοχλούν, όπως άλλωστε και στα πεθερικά σου για τους οποιούς είναι εξίσου δύσκολο μην το ξεχνάς..

[lelaki1980]

δυσκολη φαση αλλα απ'τι καταλαβα ειναι αναγκαια...εχω φιλικο ζευγαρι που μενει με την πεθερα της!πολυ καλη γυναικα εξισου!αλλα οταν ερχονται σπιτι μου λεει ολα καλα αλλα αλλο πραμα να εισαι μονη σου...της λεω εννοειτε αλλα και τι να κανεις?και να ενημερωσω οτι δουλευουνε και οι δυο αλλα δανεια κτλ που πρεπει να ξεχρεωθουν δεν τους επιτρεπει να νοικιαζουν αλλο σπιτια για να μενουν μονοι τους!ουτε και εγω ουτε και κανενας δεν θελει να μενει ουτε καν ακομα και με τους ιδιους τους γονεις του!πρεπει να ηρεμησεις και να ελπιζεις τατοχρονα να πανε καλα τα πραγματα μηπως καποια στιγμη μπορεσετε να βγειτε απο την οικονομικη δυσχερια...αν ηρεμησεις και το δεις θετικα εξ αρχης τοτε ολα θα πανε καλα.φανταζεσε να ειχες και καμια παραξενη πεθερα???οριστε ενα ατουβ λοιπον συν οτι θα αλληλοβοηθιεστε με πολλα!αν ηταν παραξενη πεθερα θα σου εγραφα αλλες συμβουλες οποτε μαλλον δεν χρειαζετε!ευχομαι να πανε ολα καλα και γρηγορα να βρεις δουλιτσα και να φτιαχτει και το σπιτι

[arcobaleno]

Φίλη μου, οπλίσου με υπομονή και θετική σκέψη. Πραγματικά δόξα τω Θεώ που υπάρχει κι αυτή η επιλογή όσο δύσκολη κι αν είναι. Να μείνετε ενωμένοι και όλα θα πάνε καλά, αυτό να έχεις στο νου σου.

[xena]

Συμφωνώ με τις κοπέλες, δες το θετικά! Εφόσον είναι αναγκαίο και για λίγο διάστημα.. τι να κάνεις;;; Δεν λές πάλι καλά που έχεις και αυτή τη λύση; Ξέρω ζευγάρι που δεν τα βγάζει πέρα και δεν έχει πουθενά να στραφεί. Το ποτήρι μισογεμάτο λοιπόν! Εύχομαι να ανακάμψετε γρήγορα!

[ioanna81]

Δυσκολο θα ειναι και γι αυτους και για σας ομως στις μερες μας οπου υπαρχει βοηθεια ειναι μεγαλο ατου. Σκεψου οτι ειναι κατι προσωρινο μεχρι να βρεις κι εσυ μια δουλιτσα να μπορεσετε να ορθοποδησετε. Ουτε η πρωτη εισαι ουτε η τελευταια, δες το θετικα και ολα θα πανε καλα!

[elpida85]

Δεν θα το έλεγα ότι θα ζοριστούνε οι ίδιο γιατί κ πριν που ο άνδρας μου έβγαζε τα διπλά κ δούλευα κ γω δν τν άφηναν να φύγει από το σπίτι γιατί τον έχουν αδυναμία ή καλύτερα ανάγκη γιατί πλήρωνε κ ο ίδιος θέμανση λογαριασμούς s/m αλλά κ γιατί τους έκανε τα θελήματα. Με τα χίλια ζόρια έφυγε! Συν του ότι 40000 δάνειο τα 20 τα πήραν εκείνοι για να διευθυτήσουν δικές τους ανάγκες που στν πραγματικότητα δν είχαν ανάγκη κοτέτσι για τις κότες έφτιαξε ο πεθερός κ τα υπόλοιπα δεν ξέρω που πήγαν κ τα άλλα 20 μας έβαλαν να πάρουμε μισό στρέμμα χωράφι ακριβώς δίπλα τους για να φτιάξουμε σπίτι που δεν άξιζε σε καμία περίπτωση τόσα λεφτά που τότε εγώ έλεγα μν το πάρουμε κ κανένας δεν μου έδωσε σημασία. Πήραν αποφάσεις για τη δική μου ζωή μας φέσωσαν που είναι λοιπόν η βοήθεια που μας προσφέρουν που θα έπρεπε εκείνοι να πληρώνουν το δάνειο?

[xena]

Ακουσε.. καταλαβαίνω τι λες και πως νιώθεις, πριν κακιώσεις μαζί τους θα πρέπει μαλλον να κουβεντιάσεις μερικά πράγματα με τον άντρα σου, έτσι; Σε μία οικογένεια συνηθίζεται να παίρνει το ζευγάρι μαζί αποφάσεις για τις μεγάλες αγορές, τα δάνεια και γενικά οτιδήποτε επηρεάζει το βιοτικό του επίπεδο.

Ελπιδάκι, κάθε οικογένεια έχει προβλήματα - το θέμα είναι όμως να λύνονται ή να γίνεται τουλάχιστον προσπάθεια για αυτό.

Και εκ πείρας θα σου πω πως αν πολεμήσεις πεθερικά για την συμπεριφορά τους προς τον άντρα σου - θα τον στρέψεις να προσκοληθεί χειρότερα επάνω τους. Το καλύτερο είναι να μιλάς μαζί του ειλικρινά και ό,τι σε ενοχλεί σε πεθερικά το αγνοείς και μένεις στα βασικά (καλημέρα σας/τι θα μαγειρέψετε/καληνύχτα σας κλπ) με ευγένεια.

Νομίζω πως εσύ θα είσαι στο τέλος κερδισμένη.

Ελα, ξεκόλα - άλλοι δεν έχουν να φάνε... την υγειά σας, κουβεντα, και όλα θα πάνε καλά..

[little]

Δεν θα σε βοηθήσει το σχόλιο μου αλλά θα το πώ.... Περαστικά να είναι... Το έκανα για 1,5 χρόνο και ήταν χάλια!!!!!

[Niki81]

Περαστικα κι απο μενα κοριτσι μου....το εζησα...κι αφου καταφερα να γλιτωσω το ζουρλομανδυα...το διαζυγιο και τη φυλακη...γιατι λιγο ακομα και θα την εσφαζα την πεθερουλα μου...πλεον εχω δηλωσει στον αντρουλη μου...ουτε νεκρη δεν παω να ξαναζησω μαζι της.Συμβουλη μονο μια...βαζε ορια και μιλα απο την αρχη.

[Adios amigos]

Γειά σου ελπίδα. τη συγκατοίκηση με τη μητέρα μου τη ζήσαμε κι εμείς για 1 χρόνο και μάλιστα ως νιόπαντροι.

Η καημένη η μάνα μου προσπαθούσε να λείπει από το σπίτι όσο πιο πολύ μπορούσε αλλά δεν ήταν το ίδιο πώς να το κάνουμε.

 

Αρνητικά.

1ον έκανε όλες τις δουλειές αυτή, ήθελε να διαχειρίζεται τα πάντα. αν έκανα κάτι ερχόταν και μου έκανε παρατηρήσεις. το ίδιο και στον άντρα μου. Το αποτέλεσμα ήταν να μην παίρνουμε πρωτοβουλίες και να μας τα έχει όλα στο πιάτο (μα τι ωραία 30 χρονών μαντράχαλοι....)

2ον. όταν θέλαμε να κάνουμε σεξ πάντα υπήρχε η αίσθηση ότι κάποιος άλλος είναι στο σπίτι (ακόμη κι αν δεν ήταν, ή μήπως έρθει τώρα κτλ) πολύ σεξυ ατμόσφαιρα σου λεω!!!!!

3ον. Όταν τύχαινε να είμαστε στον ίδιο χώρο και συζητούσα κάτι με τον άντρα μου, έλεγε όπωσδήποτε τη γνώμη της. Και επενέβαινε στη συζήτηση.......

 

Θετικά:

1ον κάναμε απίστευτη οικονομία.

2ον ευτυχώς η συγκατοίκηση άρχισε γιατί μετακόμισα στην πατρική μου πόλη με σκοπό να μείνουμε μόνιμα. Κοιτούσαμε για σπίτι όσο μέναμε με τη μητέρα μου, και ξαφνικά ο άντρας μου έχασε τη δουλειά του (επειδή τόλμησε να μπει για εγχείρηση....) Αν εν τω μεταξύ είχαμε νοικιάσει, θα τρώγαμε μεγάλη ήττα... εγώ δούλευα μόλις 6 ώρες την εβδομάδα.

3ον ξέραμε ότι είχαμε εναν δικό μας άνθρωπο αν χτύπα ξύλο συνέβαινε κάτι και επειδή η μανούλα μου είναι μόνη της, δεν είχα κι εγώ την έγνοια της, και είχε κι αυτή μια παρέα μέσα στο σπίτι...

 

Στη σχέση μας με τον άντρα μου , ναι υπήρχε φθορά, γιατί ο ίδιος ούτε έχει μεγαλώσει έτσι, και επίσης ζούσε τελειως ανεξάρτητος τα τελευταία χρόνια, και η μανούλα μου είναι πολύ μανούλα (αν μπορούσε θα μας ταίζε με το κουταλάκι ακόμη, είμαι σίγουρη) . Οπότε έφαγε σοβαρές φρίκες............και νευρακια αρκετά, που τα δεχόμουν εγώ ως ο πιο κοντινός του άνθρωπος.......

 

Τώρα ετοιμαζόμαστε για δεύτερο γυρο συγκατοίκησης από το Μαίο.....

[ΝΙΚΟΣΧΡΙΣΤΙΝΑ]

Τι μου θυμίζεις τώρα......τι....

Εμείς όταν ξεκινήσαμε είμασταν φοιτητες. Γεννησαμε τον μικρό μας και πήγαμε στους γονείς της. Δεν με ήθελαν. Αρρωσταίναν που ήμουν εκει...Ειρωνίες καθε μέρα, άσχημες κουβέντες, επιθετικότητα,με μειώναν που ήμουν άνεργος και φοιτητής ακόμα σε ΚΑΘΕ ευκαιρία. Πιάνονταν με το παραμικρό. Η γύναικα μου νόμιζε ότι τους κατηγορούσα άδικα. Μια μέρα την έβαλα καπου να μην φαινεται...είδε...άκουσε...κατάλαβε και έγινε χαμός. Μας έδιωξαν.

Πήγαμε στους δικούς μου. Εκεί μας υποδέχτηκαν με χαρά. Οι γονείς μου είχαν μια αδυναμία στα μεγάλα εγγόνια (λογικο τα δικά μου πολύ μωρα τότε)...αρρώσταιναν τα παιδιά...και τους ζητούσαμε ευγενικά να μην τα φέρνουν σπίτι λίγες μέρες γιατί είχαμε και νεογέννητο...μας εγραφαν.. "σιγα μας έλεγαν πως κανετε ετσι"...αποτέλεσμα; Η νεογέννητη κορη μου ανεβασε 40 πυρετό έβηχε σαν τρελή...μαρτυριο...κυκλοφορούσαμε με μάσκες στο σπίτι για να την προσέχουμε και να μην ξανακυλήσει...μας κοροιδευαν οικογενειακώς...έλειπα πολλά χρόνια από το σπιτι μου και ποτέ δεν ένιωθα κοντα μου τους δικούς μου αλλά ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΗΤΑΝ Β Α Σ Α Ν Ι Σ Τ Η Ρ Ι Ο. Συν φυσικα το γεγονός ότι όταν κάποιος σηκονώταν με νευρα...αποφάσιζε οτι θα μιλουσε μάζι μου για το τι θα κάνω στην ζωη μου για το που οδεύω (που παντα ατελληγε σε καυγα) μέχρι να εκτονωθει και μετα όλα καλα. Μέσα στα άλλα τα σπασμένα παιχνίδια των παιδιών απο τα άλλα παιδακια (πήγαιναμε σε δουλειά κλειδωνα το δωματιο και το βρισκα ανοιχτο με τα παιχνιδια σπασμενα...)

Δεν λέω ότι δεν βοηθηκαμε δεν θέλω να ειμαι αχαριστος, αν δεν ησαν ολοι τους θα μασταν στο δρομο αλλα...

αλλά τελικά βρήκα τι να κάνω με την ζωη μου...και ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΜΕ απ εκει...

[marw st.]

Δυσκολη η συμβιωση και ειδικα οταν ειναι πολλα ατομα..εδω με μια φιλη συγκατοικεις και υπαρχουν θεματακια..ολα καλα θα πανε κουκλα μου υπομονη εσυ και δυναμη..!!!καθε εμποδιο και για καλο...!!!!!!!!!!!!!!!!!!ολα τα ασχημα γινονται για να ερθει το καλο....πιστεψε το σε παρακαλω θα το ξεπερασετε..!!προσπαθησε να μην εισαι απαισιοδοξη βλεπε τα καλα , για λιγο θα ναι