Να το κρατήσω ή όχι?

[Polinaki1983]

Καλησπέρα σας...

 

Καταρχάς επιτρέψτε μου να συστηθώ. Με λένε Πωλίνα και είμαι από Κύπρο. Είμαι νέα στο φόρουμ, και εδώ και 2 μέρες προσπαθώ να βρω κάτι παρόμοιο με την δικιά μου περίπτωση στο φόρουμ, αλλά δεν βρήκα τίποτα. Ετσι αποφάσισα να εγγραφώ για να ακούσω και τις δικές σας απόψεις...

 

Λοιπόν, ο προβληματισμός μου έχει ως εξής:

 

Την Παρασκευή, και μετά από καθηστέριση μόνο 3 ημερών από την αναμενόμενη περίοδο, έκανα τεστ εγκυμοσύνης και βγήκε θετικό. Φυσικά εδώ και 15 μέρες μια φωνούλα μέσα μου μου έλεγε όσο και να περιμένεις δεν θα έρθει η περίοδος, αλλά προσπάθησα να μην την ακούω. (έχω πολύ έντονα προαισθήματα, και από ότι αποδίκτηκε έχει και ο γιος μου, γιατί πρωτού κάνω το τεστ, ήρθε και μου λέει "μαμά θα μας κάνεις και άλλο παιδάκι? είμαι πολύ χαρούμενος" κι ας μην ειχα πει τίποτα σε κανέναν για την καθυστέριση). Τώρα θα μου πείτε η εγκυμοσύνη είναι χαρμόσυνο γεγονός, εμένα γιατί με απασχολεί τόσο? Θα μπω αμέσως στο ψητό λοιπόν.

 

Εχω περάσει 2 εγκυμοσύνες, αυτή είναι η τρίτη μου. 2 εγκυμοσύνες όμως προβληματικές, ταλαίπορες, οι οποίες δεν έφταναν ποτέ μέχρι το τέλος.... Ο γιος μου γίνετε 5 ετών τον Δεκέμβριο, έχει γεννηθεί 12/12/ο8 στην 30η βδομάδα κύησης... Δεν πρόλαβα καν να κλείσω τον 7 μήνα.... οι πρώτοι 3 μήνες ήταν τέλιοι, χωρίς κανένα απολύτως σύμπτωμα. 15 εβδομάδων ακριβώς μπαίνω εσώκλειστη πια στο νοσοκομείο με 1)υψιλή πίεση και 2) κοντό τράχυλο. 29 βδομάδων έρχετε απρόσκλητη, και ενώ όλα φαίνονταν να είναι οκ, η προεκλαμψία. Βάζουμε ενέσεις κορτιζόνης οι οποίες όμως δεν βοήθησαν σε τίποτα, και 30 βδομάδων γεννάω τον γιο μου. Ξυμερώματα Αγίου Σπυρίδωνα, μεγάλη η χάρη του... Μπαίνουμε εντατική κτλ κτλ κτλ (θα σας τα πω σε άλλο τόπικ αυτά). Ολοι μου λένε να μην κάνω άλλο μωρό αφού η πρώτη μου εγκυμοσύνη ήταν δύσκολη. Η απάντησή μου πάντα η ίδια "Ας μου δώσει ο Θεός ακόμη ένα μωρό νοητικά εντάξη, και ας τα ξαναπεράσω όλα".

 

Δεκέμβριος 2011. Πρωτού καν να έχει έρθει η μέρα της περίδου μου εγώ πάω για τεστ εγκυμοσύνης στο χημείο όπου και βγαίνει θετικό (είπαμε, τα προαισθήματα). Αυτή την φορά αποφάσισα πως αν και θα γεννήσω στο δημόσιο, θα πηγαίνω και ιδιοτικά για παρακολούθηση. Βρίσκω λοιπόν τον γιατρό μου, του παραθέτω όλο το ιστορικό μου, χαρακτιρίζομαι σαν high risk εγκυμοσύνη και ξεκινάμε. Ολα πάνε τέλεια, ούτε εμετούς, ούτε αναγούλες ούτε τίποτα. 17 βδομάδων, και ενώ ήμουνα σπίτι μιας και ήμουνα άνεργη τότε, αιμορραγία. γίνομαι εισαγωγή για 3 μέρες, σταματάει η αιμορραγία, παίρνω τα απαραίτητα φάρμακα και φεύγω. 2 μέρες μετά την εξαγωγή μου ξανά αιμορραγία, δεν δέκτηκα να γίνω εισαγωγή γιατί είχα ένα άλλο μωρό που χρειαζόταν την φροντίδα μου πιο πολύ αυτό που είχα μέσα μου, έτσι έλεγα, και έτσι ήμουνα καθημερινά (ότι ώρα φανταστείτε) στο ιατρείο του ιδιώτη για εξέταση της κατάστασης της αιμορραγίας και έλενχο του μωρού. Το μωρό μεγάλωνε, ο πλακούντας πήγε προδρομικός και η αιμορραγία δεν σταματούσε. 25 βδομάδων αποφασίζω να γίνω εισαγωγή στο νοσοκομείο πια μιας και η αιμορραγία έγινε ακατάσχετη. έλενχος ανά 4ωρο της αιμορραγία και φτάνουμε στις 26,4 βδομάδες που ξαφνικά ένα απόγευμα νιώθω να "κατουράω" πάνω μου. Ρίξη αμνιακού σάκου, είχα μπει σε κατάσταση τοκετού!!!! μου βάζουν ορούς να σταματίσουν τον τοκετό και ξεκινάμε τις κορτιζόνες. μας είχαν πει πως με τους ορούς μπορούμε να φτάσουμε μέχρι και 29 βδομάδων. Αμ δε, μόνοι τους το πίστευαν αυτό. Εγώ από την πρώτη στιγμή τους είχα πει πως Δευτέρα (21 Μαίου 2012) εμένα θα με ξεγεννήσετε.. Δεν θα αντέξω παραπάνω. Και έτσι και έγινε, 21 Μαίου, δεν μπορούσαν άλλο πια να με κρατάν, οι παλμοί του μωρούν είχαν πέσει πολύ, εγώ είχα ταχυπαλμίες, μπήκαμε κεσσαρική και απέκτισα το κοριτσάκι μου στην 27 βδομάδα κύησης.... (άλλα πολλά προβλήματα στην εντατική και με αυτό το μωρό, αλλά και αυτά σε άλλο τόπικ θα τα πούμε).

 

Μετά από την δεύτερη μου εγκυμοσύνη λοιπόν, μου ανακοίνωσαν κι όλας ότι δεν θα μπορέσω να κάνω άλλα μωράκια, τουλάχιστον μόνη μου. Οκ λέω εγώ, δεν πειράζει, έχω 2, και αν ο Θεός θέλει να μου στείλει 3, θα βρει τρόπο να το στείλει αλλά χωρίς κανένα πρόβλημα.

 

Μετά λοιπόν από μία κύηση 30/40, και μία 27/40 και την επιβεβαίωση από γιατρούς ότι δεν θα μπορέσεις να κάνεις άλλα παιδάκια, βρίσκεσε και πάλυ έγκυος τί κάνεις? Το κρατάς? Το ρίχνεις? Ρισκάρεις να το κρατίσεις και ότι συμβεί? Το ρίχνεις και μένεις μια ζωή με την απορία "αν δεν ...?"

[γιαννα!]

κοριτσι μου εχεις περασει παρα πολλα.καμια απο εδω δεν μπορει να σου πει τι θα κανεις..νομιζω πως καμια μανουλα δεν θα σου πει να το ριξεις...οπως φυσικα λεω και εγω..αφου τα καταφερες με τις αλλες δυο εγκυμοσυνες θα τα καταφερεις κ τωρα!το ξερω οτι ειναι πολυ δυσκολα αλλα εισαι δυνατος ανθρωπος απο οτι φαινεται και νομιζω θα τα καταφερεις! φυσικα η τελικη αποφαση ειναι ΔΙΚΗ ΣΟΥ! σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να παρεις την σωστη αποφαση και ολα να σου πανε καλα..φιλια κ καλη υπομονη..!!

[dimitra00]

Τα παιδακια σου ειναι μαχητες!

Κρατησε το ! Κ να ελπιζεις πως ολα θα πανε καλα! Αυτο ελπιζουν ολες οι μαμαδες του κοσμου, ανεξαρτητως ιστορικου!

περιμενουμε νεα σου!

[marouliw]

Αχ,κοριτσακι μου καταλαβαινω απολυτα τους προβληματισμους σου,και ειναι φυσιολογικο με αυτα που εχεις περασει.Δυστυχως ομως μονο εσυ μπορεις να παρεις την αποφαση και κανεις ή καμια δεν μπορει να σε βοηθησει σε αυτο,αν και μεσα απο το μηνυμα σου,νομιζω οτι σχεδον την εχεις παρει....Το θεμα ομως που πρεπει να σκεφτεις παρα πολυ καλα ειναι μηπως δεν εχεις βρει τον καταλληλο γιατρο για να σε βοηθησει,ωστε να καταφερεις να εχεις μια πιο ηπια εγκυμοσυνη;Υπαρχουν γιατροι που ειναι εξειδικευμενη σε εγκυμοσυνες υψηλου κινδυνου.Ψαξτο λιγο.

Σου ευχομαι πραγματικα να σε βοηθησει ο Θεος και η Παναγια να σε βοηθησει,οποια αποφαση κι αν παρεις!

[Polinaki1983]

Οι καλύτεροι γιατροί που έχουμε (και πιο έμπειροι) θεωρούνται αυτοί του κρατικού. Το θέμα είναι να καταφέρω να δω τον διευθυντή όταν πάω και να τον πίσω να με αναλάβει εξ ολοκλήρου ο ίδιος αν αποφασίσω να το κρατήσω.

 

Φοβάμαι πως αν το ρίξω θα ζω μία ζωή με τις τίψεις.... και νιώθω πως ο Θεός για να μου στείλει και τρίτο μωράκι, θα μου δώσει και πάλυ αυτό που ζήτησα... Μία καλή εγκυμοσύνη αυτή την φορά...

 

Πιστεύω πραγματικά στον Θεό, άλλωστε όταν διαβάσετε και τις ολοκληρωμένες ιστορίες μου θα καταλάβετε πως μόνο θαύματα ζω σε αυτή την ζωή, όσες δυσκολίες και να περνάω...

 

Ομως από την άλλη φοβάμαι... Φοβάμαι μήπως πάθω κάτι και μείνουν τα μωράκια μου μόνα τους....

 

Πραγματικά είμαι σε πολύ δύσκολη φάση....

[asana]

δε "βρισκεσαι εγκυος" οπως λες απλα δεν παιρνεις προφυλαξεις και μενεις εγκυος ! (ασχετα με τους γιατρους και τις διαβεβαιωσεις οτι δε θα κανεις αλλο παιδι-δεν ειναι Θεοι αλανθαστοι) Και απο τη στιγμη που εισαι εγκυος δεν εχεις δικαιωμα να διακοψεις τη ζωουλα που κουβαλας μεσα σου. Ο "Θεος" (για αυτους που πιστευουν, η φυση για τους αλλους) σου εδωσε αυτο το παιδι (γτ συμφωνα με την επιστημη, δε θα μπορουσες να κανεις αλλο παιδι) και αυτος θα σου το παρει...οταν αυτος θελει ! Τα παιδια μας δε μας ανηκουν, και ποιοι ειμαστε εμεις να αποφασιζουμε αν ενα παιδι θα γεννηθει η οχι ?

Αυτα με εκανε να τα σκεφτω φιλη που και στις 2 εγκυμοσυνες της κινδυνεψε να πεθανει (και τα παιδια της τα ιδια) ...ομως τελος καλο ,ολα καλα....και ναι ακομα και σημερα οιγιατροι απορουσαν με το αισιο τελος της ιστοριας της !!

Καλη συναμη και θετικη σκεψη

[1μανουλα]

Καλησπέρα σας...

 

Μετά από την δεύτερη μου εγκυμοσύνη λοιπόν, μου ανακοίνωσαν κι όλας ότι δεν θα μπορέσω να κάνω άλλα μωράκια, τουλάχιστον μόνη μου. Οκ λέω εγώ, δεν πειράζει, έχω 2, και αν ο Θεός θέλει να μου στείλει 3, θα βρει τρόπο να το στείλει αλλά χωρίς κανένα πρόβλημα.

 

Μετά λοιπόν από μία κύηση 30/40, και μία 27/40 και την επιβεβαίωση από γιατρούς ότι δεν θα μπορέσεις να κάνεις άλλα παιδάκια, βρίσκεσε και πάλυ έγκυος τί κάνεις? Το κρατάς? Το ρίχνεις? Ρισκάρεις να το κρατίσεις και ότι συμβεί? Το ρίχνεις και μένεις μια ζωή με την απορία "αν δεν ...?"

 

Την απαντηση την δεινεις μονη σου ,αν ο Θεος θέλει θα βρει τον τροπο .

Παλεψε το και αν δεν τα καταφερεις ,εσυ θα ξέρεις απο την μερια σου οτι εκανες τα παντα .Σε δυσκολες εγκυμοσυνες σπανια πεθαινουν μανουλες γιατι την δυσκολη στιγμη οι γιατροι δεν ρισκαρουν και αφαιρουν τη ζωη του παιδιου .Και σε εμενα ετσι εγινε .

 

Ειμαι σιγουρη οτι μεσα σου θελεις να το κρατησεις οσο τιποτα ,οποτε θα τα καταφερεις ,απλα πιστεψε το και αστο στον Θεο.Οπως ανεφερε παραπανω μια κοπελα μονο Αυτος δεινει και παιρνει μια ανθρωπινη ζωη.Καλη τυχη .

[Izaki]

Δύσκολη η κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι. Προσωπικά θεωρώ ότι πριν πάρεις την οποιαδήποτε απόφαση πρέπει να μιλήσεις με όσους (σίγουρα πάντως παραπάνω από έναν) γιατρούς που θεωρείς αξιόπιστους και να ζητήσεις να σου εξηγήσουν τί πιθανότητες έχεις να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί αυτή η εγκυμοσύνη χωρίς να διακινδυνέψεις ούτε τη δική σου υγεία ούτε του μωρού.

Σαφώς και έχεις ευθύνη απέναντι στο αγέννητο μωράκι αφού έμεινες έγκυος (σε αυτό το σημείο συμφωνώ με την asana ότι σε τόσο δύσκολες περιπτώσεις φροντίζουμε εκ των προτέρων) όμως έχεις και τεράστια ευθύνη απέναντι στα παιδάκια που ήδη έχεις.

Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει αφού σε εξετάσουν λεπτομερώς και σου πουν τις πιθανότητες να σκεφτείτε πολύ καλά με τον άντρα σου τί θα κάνετε. Αν πχ οι γιατροί σου πουν ότι θα πρέπει να περάσεις όλη την εγκυμοσύνη ξαπλωμένη θα μπορέσεις να το κάνεις; Έχεις ανθρώπους γύρω σου να σε υποστηρίξουν και να σε βοηθήσουν με τα παιδάκια σου που είναι και πολύ μικρά ακόμα;

Εγώ δεν θα σου πω αν θα πρέπει να κρατήσεις το μωρό ή όχι γιατί οι συνέπειες της απόφασης που θα πάρεις θα επηρεάσουν εσένα και την οικόγενεια σου, όμως ειλικρινά θεωρώ ότι πρέπει να ενημερωθείς πρώτα απο τους γιατρούς και μετά να αποφασίσεις. Σου εύχομαι ότι καλύτερο

[andromachi19]

Διαφωνώ απόλυτα σε αυτό που είπες ότι το πρώτο σου παιδί σε είχε περισσότερη ανάγκη από το εμβρυάκι στην κοιλίτσα σου, τα έμβρυα στην κοιλιά μας εξαρτώνται 100% από εμάς, πρέπει να τα προσέχουμε πάρα πολύ για να αναπτυχθούν σωστά, το παιδί σου το πρώτο μπορούσε να το προσέχει και ο πατέρας του δεν πιστεύω να πάθαινε τίποτα, δεν θα κινδύνευε η ζωή του όπως κινδυνεύει στα έμβρυα. Εγώ σαν μανούλα 2 παιδιών θα σε συμβούλευα να μην το ρίξεις το παιδάκι, όπως είπε και η κοπέλα παρακάτω, Ο Θεός στο Έδωσε, Ο Θεός άστο να στο Πάρει αν Θέλει, και επειδή και εγώ πιστεύω απόλυτα Στον Θεό να ξέρεις ότι ο πατέρας Παίσιος είχε πει ότι την αμαρτία όταν ρίξεις παιδί την πληρώνουν τα παιδιά σου που είναι στη ζωή. Εύχομαι όλα να πάνε καλά και να πάρεις την σωστή απόφαση.

[Polinaki1983]

Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια για τις απαντήσεις σας....

 

asana μου και λοιπές φίλες, ξέρω πως και να σας πω ότι πρόσεχαμε, μιας και ήμουνα στο χάππι το οποίο έπερνα σταθερά στην ίδια πάντα ώρα, αυτό δεν αλλάζει τίποτα ούτε στο ότι έμεινα έγκυος ούτε και στο τί πιστεύετε εσείς.

 

asana μου δεν ξέρω αν η φίλη που λες κόντεψε να χάσει την ζωή της την ώρα του τοκετού ή κατά της διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά πίστεψέ με, δεν είναι το ίδιο να κινδυνέψεις τελευταία στιγμή, με το να είσαι στο κρεβάτι σχεδόν όλη την εγκυμοσύνη (πόσο μάλλον στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου) και τελικά να μην φτάνεις καν σε μια επιθυμιτή ημερομηνία τοκετού....

 

1μανουλα, πράγματι εγώ θέλω να το κρατήσω, όμως με απασχολεί το αν γίνει κάτι τί θα γίνουν τα 2 μωράκια μου... Με φοβίζει πολύ αυτό το θέμα.

 

Izaki μου εγώ θα μιλήσω με γιατρούς, το θέμα είναι ότι δεν μπορούν να προβλέψουν το μέλλον.... Το να μου πουν να μείνω στο κρεβάτι (στο σπίτι) δεν με απασχολεί, μπορώ να το κάνω, φτάνει να με βλέπουν τα μωρά μου σπίτι. Ομως το να μου πουν θα μείνω στο νοσοκομείο δεν θα το μπορέσω...

 

andromachi19 μου ίσως διαφωνείς τώρα, αλλά αν ήσουνα εσύ στην θέση μου, και ήσουνα άνεργη, δεν είχες κανέναν δίπλα σου γιατί η μάνα σου δεν σου μιλούσε που πήγες και έμεινες πάλυ έγκυος χωρίς να δουλεύεις, και ο άντρας σου δούλευε από τισ 6μιση το πρωί μέχρι τα μεσάνυκτα για να μπορεί να βγάλει τα έξοδα του σπιτιού (γιατρούς, φάρμακα δικά σου και του μωρού, τρόφιμα, τρεχούμενα έξοδα) θα έμπενες νοσοκομείο και να άφηνες ένα μωρό μόνο του σπίτι? Το μόνο που μπορούσα να κάνω για το έμβρυο εκείνη την εποχή ήταν να είμαι από το κρεβάτι στον καναπέ και πάλυ πίσω. Και αυτό έκανα.

 

Τώρα το θέμα δεν είναι τί έκανα στις προηγούμενες εγκυμοσύνες, αλλά το τί θα γίνει τώρα.... Η αλήθια είναι ότι όσο περνάει η σκέψη και το σκέφτομαι τόσο πιο πολύ θέλω να το κρατήσω... Και ξέρω πως όταν το ανακοινώσω και πάλι θα έχω σχόλια, βρισιές κτλ κτλ από τους άλλους, όμως και πάλι αυτό είναι το τελευταίο που με απασχολεί, θα βρω την λύση....

 

 

Αυριο θα πάρω τηλέφωνα να κλείσω ραντεβού και θα δούμε τί θα πουν οι γιατροί...

[andromachi19]

Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια για τις απαντήσεις σας....

 

asana μου και λοιπές φίλες, ξέρω πως και να σας πω ότι πρόσεχαμε, μιας και ήμουνα στο χάππι το οποίο έπερνα σταθερά στην ίδια πάντα ώρα, αυτό δεν αλλάζει τίποτα ούτε στο ότι έμεινα έγκυος ούτε και στο τί πιστεύετε εσείς.

 

asana μου δεν ξέρω αν η φίλη που λες κόντεψε να χάσει την ζωή της την ώρα του τοκετού ή κατά της διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά πίστεψέ με, δεν είναι το ίδιο να κινδυνέψεις τελευταία στιγμή, με το να είσαι στο κρεβάτι σχεδόν όλη την εγκυμοσύνη (πόσο μάλλον στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου) και τελικά να μην φτάνεις καν σε μια επιθυμιτή ημερομηνία τοκετού....

 

1μανουλα, πράγματι εγώ θέλω να το κρατήσω, όμως με απασχολεί το αν γίνει κάτι τί θα γίνουν τα 2 μωράκια μου... Με φοβίζει πολύ αυτό το θέμα.

 

Izaki μου εγώ θα μιλήσω με γιατρούς, το θέμα είναι ότι δεν μπορούν να προβλέψουν το μέλλον.... Το να μου πουν να μείνω στο κρεβάτι (στο σπίτι) δεν με απασχολεί, μπορώ να το κάνω, φτάνει να με βλέπουν τα μωρά μου σπίτι. Ομως το να μου πουν θα μείνω στο νοσοκομείο δεν θα το μπορέσω...

 

andromachi19 μου ίσως διαφωνείς τώρα, αλλά αν ήσουνα εσύ στην θέση μου, και ήσουνα άνεργη, δεν είχες κανέναν δίπλα σου γιατί η μάνα σου δεν σου μιλούσε που πήγες και έμεινες πάλυ έγκυος χωρίς να δουλεύεις, και ο άντρας σου δούλευε από τισ 6μιση το πρωί μέχρι τα μεσάνυκτα για να μπορεί να βγάλει τα έξοδα του σπιτιού (γιατρούς, φάρμακα δικά σου και του μωρού, τρόφιμα, τρεχούμενα έξοδα) θα έμπενες νοσοκομείο και να άφηνες ένα μωρό μόνο του σπίτι? Το μόνο που μπορούσα να κάνω για το έμβρυο εκείνη την εποχή ήταν να είμαι από το κρεβάτι στον καναπέ και πάλυ πίσω. Και αυτό έκανα.

 

Τώρα το θέμα δεν είναι τί έκανα στις προηγούμενες εγκυμοσύνες, αλλά το τί θα γίνει τώρα.... Η αλήθια είναι ότι όσο περνάει η σκέψη και το σκέφτομαι τόσο πιο πολύ θέλω να το κρατήσω... Και ξέρω πως όταν το ανακοινώσω και πάλι θα έχω σχόλια, βρισιές κτλ κτλ από τους άλλους, όμως και πάλι αυτό είναι το τελευταίο που με απασχολεί, θα βρω την λύση....

 

 

Αυριο θα πάρω τηλέφωνα να κλείσω ραντεβού και θα δούμε τί θα πουν οι γιατροί...

 

Επειδή αναφέρεσαι και σε εμένα,να σου πω ότι έμεινα έγκυος 17 χρονών και η μαμά μου με παρακάλαγε να το ρίξω αλλά δεν το έκανα, ξαναέμεινα έγκυος 19 χρονών, είμαι άνεργη διότι δεν πρόλαβα να τελειώσω το λύκειο, όλοι μας οι συγγενείς είναι το λιγότερο 4 ώρες με το καράβι μακριά από εμάς και δεν έχω καμία απολύτως βοήθεια, ο άντρας μου είναι στρατιωτικός και ξυπνάει 4 η ώρα τα ξημερώματα για να φύγει 5 η ώρα και να επιστρέψει 4 το απόγευμα διότι είναι οδηγός οχημάτων. Γέννησα πρόωρα τον γιο μου και 2 μισή η ώρα τα μεσάνυχτα τρέχαμε με την κόρη μου να μισοκοιμάται και εγώ με σπασμένα τα νερά για να γεννήσω, ο άντρας μου ζήτησε και πήρε άδεια για να κρατάει την κόρη μας και του την έδωσαν, σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να υπάρχει και ανθρωπιά από τα μεγάλα αφεντικά, τώρα ο καθένας τραβάει τα δικά του ζόρια, εσένα ο άντρας σου μπορούσε να μην γινόταν να πάρει άδεια.. είναι περίεργες καταστάσεις αυτές. Τώρα είμαι 20 χρονών και έχω καθυστέρηση 16 μέρες και ο μισθός δεν φτάνει για τα απαραίτητα. Έκτρωση δεν κάνω για κανέναν λόγο γιατί είναι ότι χειρότερο για μένα και ξέρω ότι θα το μετανιώσω πολύ πικρά, ούτε χάπια της επόμενης μέρας έχω πάρει ποτέ μου διότι το ίδιο πράγμα είναι με την έκτρωση.

[Polinaki1983]

andromachi19 μου ο καθένας τραβάει τον δικό του σταυρό. Οχι τότε ο άντρας μου δεν μπορούσε να πάρει άδια, και τώρα μην νομίζεις πως που δουλεύω μας φτάνουν τα λεφτά. Απλά τουλάχιστον τώρα μπορεί αυτός να δουλεύει ένα "πιο φυσιολογικό" ωράριο για να μπορεί να βλέπει και τα μωρά. Εσένα σου έλεγε να το ρίξεις, εμένα μου έλεγε να το ρίξω και που πήγα και έμπλεξα με τον μουσουλμάνο (σημείωσε ότι ο άντρας μου βαφτίστηκε και βαφτίσαμε και τα 2 μας μωρά, αλλά γιαυτήν είναι ακόμα μουσουλμάνος), στο δεύτερο έλεγε α σουκανε και δεύτερο για να δέσει ακόμα πιο πολύ πάνω του κτλ και τώρα να δούμε τί θα πει... Τώρα πια ούτε με απασχολεί το τί λέει.... Η πεθερά μου δεν του μιλάει καν γιατί έγινε χριστιανός, επομένως είμαστε μόνοι...

 

Τώρα που το συζήτησα ξανά μαζί του θέλει και ο ίδιος να το κρατήσουμε και θέλει να πάμε σε γιατρούς αλλά και στον πνευματικό μας να μας συμβουλέψει...

 

Γιατί έκανες το δεύτερο σου μωράκι πρόωρα? Πόσο πρόωρο ήταν? Ελπίζω τώρα να σου παν όλα καλά

[karita]

Συμφωνώ με τις άλλες κοπέλες και να μην το ρίξεις...

Δεν ξέρω αν είναι το σωστό για εσένα αλλά έχω περάσει μια παλλίνδρομη κύηση και έχασα ένα μωράκι στο οποίο δεν έφταιγα καν εγώ και πάλι κλαίω συνέχεια όσο σκέφτομαι ότι έχασα το μωράκι μου, ότι είναι παρατημένο κάπου στην τουαλέτα (απέβαλα) και σε σκουπίδια νοσοκομείου (χρειάστηκε να κάνω και απόξεση).

έχουν περάσει 2 χρόνια απο τότε, έχω κάνει άλλο ένα μωράκι το οποίο δεν θα είχα αν είχε ολοκληρωθεί η προηγούμενη εγκυμοσύνη (το έπιασα 3 μήνες μετά την αποβολή), αλλά ακόμα όποτε το σκέφτομαι κλαίω...

Απο την άλλη καταλαβαίνω ότι εδώ τίθεται θέμα και της δικής σου υγείας και κατά συνέπεια της ψυχικής υγείας των 2 παιδιών σου (αν σου συμβεί τίποτα). Για αυτό το λόγο πρέπει να μιλήσεις με πολλούς γιατρούς ώστε να πάρεις διαβεβαιώσεις ότι εσύ προσωπικά δεν θα κινδυνέψεις.

Άσχετο, κοίτα κάτι συμπτώσεις που μόλις διάβαζα τα όσα έγραφες είχα ανατριχιάσει ολόκληρη: εγώ την κόρη μου τη γέννησα τον Νοέμβριο του 2008 (ένα μήνα πριν τον γιό σου) και το γίο μου τον Ιούνιο του 2012 (ένα μήνα μετά την κόρη σου). Επίσης τον γιό σου τον γέννησες στη γιορτή του άντρα μου και την κόρη σου στην δική μου...

[andromachi19]

Με αυτά που σου λέω θέλω να σου πω ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα, λυπάμαι αφάνταστα την μαμά σου που σου θύμωσε γι αυτόν τον λόγο, αγαπάω τόσο μα τόσο πολύ τα παιδιά μου που δεν θα τα άφηνα αβοήθητα ποτέ, ειδικά σε τέτοια κατάσταση που ήσουν εσύ, και εγώ φοβάμαι μην ξανα γεννήσω πρόωρα και δεν έχω κανέναν, μην παίρνεις άσχημα αυτά που σου λέω, και εγώ δεν εμπιστεύομαι σε κανέναν τα παιδιά μου, προσπάθησε το και με την βοήθεια Του Θεού όλα θα πάνε καλά! Μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω, να βάζαμε όλα τα παιδάκια μας μαζί και να τα προσέχαμε όλοι μαζί!! Ένα τεράστιο μπράβο στον άντρα σου που έγινε Χριστιανός!! Γέννησα πρόωρα μάλλον γιατί κουραζόμουν πολύ, καθάριζα πατζούρια, ντουλάπια κ.λπ. τρελή!! Όχι πολύ πρόωρα, στης 36 εβδομάδες αλλά βγήκε λίγο μικρό το παιδί και είχαμε και κάτι μικροπροβληματάκια και μου τον έβαλαν στην θερμοκτδα. Θα τραβήξεις πολλά σε αυτήν σου την εγκυμοσύνη, αλλά πρέπει να έχεις κουράγιο, τον μπέμπη τον γέννησα φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο και ένιωθα ότι θα πεθάνω από τους πόνους, έχω και ένα πρόβλημα με την καρδιά μου και φρίκαρα τελείως, τώρα φοβάμαι πάρα πολύ να ξαναγεννήσω έτσι, αλλά δεν υπάρχουν λεφτά για Ιασώ, το πρώτο μας παιδί πήραμε δάνειο και το γέννησα στο Ιασω. Τελικά όντως είσαι σε χειρότερη θέση από εμένα, αν δεν έχεις καμία από τις μαμάδες για βοήθεια είναι τραγικά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[may23]

Πωλινάκι μου, αυτή η εγκυμοσύνη που τόσο απρόσμενα σου ήρθε (δεδομένου οτι έπαιρνες το χάπι), τόσο απρόσμενα καλά μπορεί να εξελιχθεί στη συνέχεια! Ναι όταν έχεις ενα ιστορικό στην πλάτη σου, δεν το ξεφορτώνεσαι εύκολα, ο Θεός όμως είναι μεγάλος, και για να σου εστειλε αυτό το μωράκι, κάτι είχε στο νού του!

Σου μιλάω αυτή τη στιγμή ως μανούλα μιας τελειόμηνης κόρης που γεννήθηκε με πρόκληση στις 40+2 βδομάδες και μιας νεογέννητης κόρης που γεννήθηκε στις 30 βδομάδες, λόγω πρόωρης ρηξης σάκου και αυτήν την ώρα είναι ακόμα στη ΜΕΝΝ.

Φιλάκια πολλά και όλα θα παρουν το δρόμο τους.

[Polinaki1983]

karita την κόρη μου την βάφτισα Κωνσταντίνα-Αμαλία. Κωνσταντίνα λόγω της μέρας των γενεθλίων της και που άντεξε και φάνηκε δυνατή και επιβίωσε παρότι μπήκε χειρουργείο μόλις 2 ημερών, και το Αμαλία γιατί εκτός από το ότι είναι υπέροχο όνομα, στα αραβικά, που είναι η μητρική γλώσσα του άντρα μου, το όνομα Αμαλ είναι γυναικείο και συμαίνει Ελπίδα!!!!

 

Ανδρομάχη μου μακάρι να είσαι καλά και εσύ και τα μωράκια σου! Ούτε εγώ μπορώ να φανταστώ να άφηνα τα μωρά μου έτσι απλά, για οποιονδήποτε λόγω, αλλά ούτε και θα τα κατηγορούσα για τις επιλογές τους. Κάθε άνθρωπος όμως είναι διαφορετικός...

[Polinaki1983]

may23 εύχομαι να πάνε όλα καλά με το μικρό και να σου ζήσουν και τα 2. Η ΜΕΝΝ το μόνο που θέλει, εκείνη την 1 ώρα που δικαιούσε να είσαι εκεί είναι χαμόγελο. Ότι και να γίνετε, ότι και να ακούς, ότι και να βλέπεις, ότι και να σου λεν οι γιατροί, το μόνο που θέλει είναι χαμόγελο και θετική σκέψη. τουλάχιστον εκείνη την 1 ώρα. έχεις άλλες 23 ώρες της μέρας να ξεσπάσεις, να κλάψεις, να βρίσεις κτλ... Εμένα η κορούλλα μου γεννήθηκε Δευτέρα βράδυ, και Πέμπτη πρωί πρωί στις 7 πήρανε τον άντρα μου τηλέφωνο να πάει να υπογράψει για χειρουργείο. Μόλις μου το είπε, σηκώθηκα από το κρεβάτι χωρίς να λαμβάνω υπόψιν μου τους πόνους από την κεσσαρική και πήγα πάνω στην μονάδα. Εκεί μία γιατρός μου λέει "Το κοριτσάκι σας πάσχει απο ΝΕΚ" Τί είναι αυτό λέω? "Εχει τρύπα στο έντερο και έχει νεκρώσει τουλάχιστον σε 2 σημεία. συνήθως αυτό είναι χειρουργήσιμο όμως σε εσάς, μιας και το μωρό σήμερα ήταν μόλις 900 γρ, αν θέλετε μπορούμε να την αφίσουμε και να δούμε τί θα γίνει με τα φάρμακα. Δεν νομίζω να επιβιώσει το χειρουργείο". Τώτε γυρνάω και της λέω το μωρό θα μπει χειρουργείο και θα βγει και εσεις εδώ θα συνεχίσετε να το κουράρετε κανονικά, τίποτα δεν θα πάθει, και της χαμογέλασα. Εχω δει πολλά στην μονάδα και τισ 2 φορές που ήμουνα εκεί, και πραγματικά μόνο το χαμόγελο και η πίστη μπορεί να δώσει δύναμη στο μωρό. Και να το αγγιζεις αν στο επιτρέπουν και να του τραγουδάς... Τα δικά μου μωρά ακόμα μέχρι τώρα αναγνωρίζουν τα τραγουδάκια που τους έλεγα τότε

[andromachi19]

karita την κόρη μου την βάφτισα Κωνσταντίνα-Αμαλία. Κωνσταντίνα λόγω της μέρας των γενεθλίων της και που άντεξε και φάνηκε δυνατή και επιβίωσε παρότι μπήκε χειρουργείο μόλις 2 ημερών, και το Αμαλία γιατί εκτός από το ότι είναι υπέροχο όνομα, στα αραβικά, που είναι η μητρική γλώσσα του άντρα μου, το όνομα Αμαλ είναι γυναικείο και συμαίνει Ελπίδα!!!!

 

Ανδρομάχη μου μακάρι να είσαι καλά και εσύ και τα μωράκια σου! Ούτε εγώ μπορώ να φανταστώ να άφηνα τα μωρά μου έτσι απλά, για οποιονδήποτε λόγω, αλλά ούτε και θα τα κατηγορούσα για τις επιλογές τους. Κάθε άνθρωπος όμως είναι διαφορετικός...

 

Δεν είναι όμως φοβερό που ενώ παίρνεις τέτοιο χάπι πιάνεις παιδί?? Τελικά όλα είναι Στο Χέρι Του Θεού, ότι και να κάνουμε τελικά το πληρώνουμε!! Στεναχωριέμαι πάρα πολύ με όλα αυτά που τραβάς, μακάρι να πάνε όλα καλά!!!!!! Είσαι ήρωας και εσύ και τα μωρά σου!!

[may23]

may23 εύχομαι να πάνε όλα καλά με το μικρό και να σου ζήσουν και τα 2. Η ΜΕΝΝ το μόνο που θέλει, εκείνη την 1 ώρα που δικαιούσε να είσαι εκεί είναι χαμόγελο. Ότι και να γίνετε, ότι και να ακούς, ότι και να βλέπεις, ότι και να σου λεν οι γιατροί, το μόνο που θέλει είναι χαμόγελο και θετική σκέψη. τουλάχιστον εκείνη την 1 ώρα. έχεις άλλες 23 ώρες της μέρας να ξεσπάσεις, να κλάψεις, να βρίσεις κτλ... Εμένα η κορούλλα μου γεννήθηκε Δευτέρα βράδυ, και Πέμπτη πρωί πρωί στις 7 πήρανε τον άντρα μου τηλέφωνο να πάει να υπογράψει για χειρουργείο. Μόλις μου το είπε, σηκώθηκα από το κρεβάτι χωρίς να λαμβάνω υπόψιν μου τους πόνους από την κεσσαρική και πήγα πάνω στην μονάδα. Εκεί μία γιατρός μου λέει "Το κοριτσάκι σας πάσχει απο ΝΕΚ" Τί είναι αυτό λέω? "Εχει τρύπα στο έντερο και έχει νεκρώσει τουλάχιστον σε 2 σημεία. συνήθως αυτό είναι χειρουργήσιμο όμως σε εσάς, μιας και το μωρό σήμερα ήταν μόλις 900 γρ, αν θέλετε μπορούμε να την αφίσουμε και να δούμε τί θα γίνει με τα φάρμακα. Δεν νομίζω να επιβιώσει το χειρουργείο". Τώτε γυρνάω και της λέω το μωρό θα μπει χειρουργείο και θα βγει και εσεις εδώ θα συνεχίσετε να το κουράρετε κανονικά, τίποτα δεν θα πάθει, και της χαμογέλασα. Εχω δει πολλά στην μονάδα και τισ 2 φορές που ήμουνα εκεί, και πραγματικά μόνο το χαμόγελο και η πίστη μπορεί να δώσει δύναμη στο μωρό. Και να το αγγιζεις αν στο επιτρέπουν και να του τραγουδάς... Τα δικά μου μωρά ακόμα μέχρι τώρα αναγνωρίζουν τα τραγουδάκια που τους έλεγα τότε

Ευχαριστώ Πωλινάκι για τις συμβουλές και για τη θετική ενέργεια! Πιο πολύ ήθελα να σου πω οτι οι εγκυμοσύνες μεταξύ τους μπορεί να είναι τελείως διαφορετικές για αυτό να μή θεωρείς τίποτα δεδομένο! Όλα γίνονται για κάποιο λόγο, αυτό ειναι αρχή για μένα, και πρεπει απλά να το αντιμετωπίζουμε..

Το μωράκι σου αυτό το τρίτο, ήρθε για να μείνει!

[andromachi19]

Πωλινάκι να σε ρωτήσω κάτι άσχετο?? Επειδή βλέπω έχεις πολύ καλή διαίσθηση, τι πιστεύεις για μένα? Μπορεί να είμαι πάλι έγκυος?? 'Εχω κάνει 2 τεστ και τα 2 αρνητικά!

[sofoula27]

Πωλινα μου ο Θεος ειναι μεγαλος...Οι δοκιμασιες που μας βαζει ειναι για να γινομαστε πιο δυνατοι και μπορουμε να ανταπεξελθουμε σε αυτες τις δυσκολιες.

Σου εδωσε δυο παιδακια...δεν σε αφησε...δεν θα σε αφησει ουτε τωρα.

Αν θες τη γνωμη μου προχωρα οσο και αν νομιζεις οτι μπορει να ειναι δυσκολα τα πραγματα.

Σου ευχομαι να σου πανε ολα καλα,να χαιρεσαι τα παιδακια σου και να τα καμαρωσεις οπως τα επιθυμεις!

[Λαΐδα]

Φιλη....μιλα με γιατρους. πρωτευει η δικη σου η ζωη οσο και αν φαινεται κυνικο! Πρωτα η ζωη σου και των δυο παιδιων σου και μετα το εμβρυακι....αν οι γιατροι σου δωσουν το ΟΚ, προχωρα!

Ευχομαι να πανε ολα καλα και να το κρατησεις και αυτο στην αγκαλια σου!!!! και τοτε, θα πρωτευουν μονο τα παιδια σου!!

[vicks]

Δεν έχω καμία συμβουλή απολ'υτως να δώσω.Απλώς νιώθω μια φοβερή συγκ'ινηση όταν διαβάζω αληθινές ιστορίες όπως οι δικές σας.Έχω δύο κοριτσάκια και όταν τις βλέπω βουρκώνω και χαζογελάω.Αν στο μέλλον σχεδιάσουμε για το τρίτο παιδάκι θα είμαι εξίσου χαζοχαρούμενη και περήφανη.Ποτέ στην ζωή μου δεν φανταζόμουν οτι υπάρχουν τέτοια συναισθήματα διαρκείας!!Σκέψου πως τώρα είσαι προβληματισμένη για το αν πρέπει να το κρατήσεις (που σίγουρα θα το κάνεις) αλλά όταν θα φέρεις εις πέρας και αυτή την εκγυμοσύνη θα έχεις το πιο μεγάλο χαμόγελο του κόσμου γιατί θα δώσεις πνοή σε ένα τόσο δα μικρό ανθρωπάκι που θα σε κοιτάει όταν θα έχεις τα απόλυτα χάλια σου και θα σου λέει ¨μανούλα μου είσαι όμορφη!¨.

[Polinaki1983]

Πωλινάκι να σε ρωτήσω κάτι άσχετο?? Επειδή βλέπω έχεις πολύ καλή διαίσθηση, τι πιστεύεις για μένα? Μπορεί να είμαι πάλι έγκυος?? 'Εχω κάνει 2 τεστ και τα 2 αρνητικά!

 

Καλημερα κουκλίτσα μου. Δυστυχώς πρέπει να δω τον άλλο έστω και μία φορά για να μπορέσω να αισθανθώ κάτι για εκείνον..... Οσο για τα τεστ, εγώ στον γιο μου είχα κάνει 6 καί ήταν και τα 6 αρνητικά και έλεγα πως αποκλείετε, αφού ξέρω πως είμαι έγκυος!

[viki35]

Πολινακι μου σιγουρα δεν μπορω εγω να σου πω αμα θα κανεις εκτρωση ή οχι, αυτο θα το αποφασησεις εσυ μαζι με τον αντρα σου . Προσωπικα πιστευω οτι η εκτρωση ειναι απο τα ασχημα πραγματα που μπορει να υποστει μια γυναικα , ομως καποιες φορες ειναι δυστηχως απαραιτητη . Το τι ειναι εκτρωση το 3ερουμε ολοι πολυ καλα . Οσο για βοηθειες κτλ που σε ανυσηχει ,να σου πω οτι και εγω 3 παιδια εχω και τα μεγαλωνουνε μονοι με τον αντρα μου , δεν εχουμε εξτρα βοηθεια απο κανενα , βεβαια εγω δεν εργαζομαι αλλα και παλι δεν παυει να ειναι απαιτητικη η μερα με 3 παιδια . Ιατρικα θα πρεπει να δεις αμα "σε περνει" επετρεψε μου να το πω λαικα , το να κανεις 3ο παιδακι μετα απο οτι περασες στις αλλες εγκυμοσυνες .

Θα με συγχωρεσετε λιγο απλα εχω και εγω καποιες απορειες , επειδη η καλυτερη μεθοδος του να μην βρισκεσαι μπροστα σε τετοια διλληματα ειναι η αντισυληψη , τοτε να ρωτησω γιατι εφοσον ουτε η Πολινακι , ουτε η αλλη κοπελα θελανε 3ο παιδι επουδενι και ηταν και κατα των εκτρωσεων δεν φροντισανε μαζι με τους αντρες τους να περνουνε μετρα αντισυληψης , να σημειωσω οτι 3ερω απο προσωπικη πειρα οτι δεν επαρκουνε καποιες φορες και παιζεις παλι με ποσοστα , ομως αμα σε καμια περιπτωση δεν θελει καποιος αλλο παιδακι προσεχει εντελως μα εντελως . Για να πω και τι μου συνεβει εμενα , στο 3ο μου παιδι το οποιο γεννηθηκε με καισαρικη , τα αλλα 2 φυσιολογικα , εκανα απολινωση σαλπιγγων ,δηλαδη στειρωση με λιγα λογια , δεν θελαμε 4ο παιδι σε καμια περιπτωση , χαπια δεν υπηρχε περιπτωση να παρω και γενικως δεν ηθελα να με τρωει η αγωνια καθε μηνα , παρολο που ποτε στη ζωη μου δεν ειχα μεινει εγκυος καταλαθος .Παντα προσεχα και ιδιαιτερα και με τον αντρα μου οταν δεν θελαμε να κανουμε παιδι . 9 μηνες μετα την καισαρικη λοιπον και η πρωτη φορα που καναμε σεξ ελευθερα χωρις να επιδιωκουμε εγκυμοσυνη , παω και μενω εγκυος , ψευδη συληψη ομως , ναι μεν σακος αλλα αδειος και οχι ολοκληρωμενος , δυστηχως δεν αποβαλοτανε μονο του και ο γιατρος φοβοτανε για μεγαλη αιμοραγια , οποτε και προχωρησαμε σε απο3εση . ΠΟλυ ασχημη εμπειρια , αν και ειχα αλλες 2 απο3εσεις πριν γεννησω το 3ο απο παλλινδρομες κυησεις . Και εκει ,αν και ο γιατρος μου ενοιωσε καπως υπευθυνος χωρις να ειναι ομως , εμαθα οτι αυτη η μεθοδος αντισυληψης εχει μια περιπτωση για εγκυμοσυνη 1 στις 25.000 βεβαια οχι κανονικης συληψης . Τι θα εκανα αμα ηταν κανονικη η συληψη ??? δεν 3ερω , το μονο σιγουρο ειναι οτι μου ειναι αδυνατον σαν γυναικα και σαν μητερα να προχωρουσα σε 4η εγκυμοσυνη , οποτε εγω τι συνιστω πλεον ???? πολυ πολυ πολυ μεγαλη προσοχη .