Επηρεαζουν το παιδι αρνητικα-γνωμες

[Χαρά-Μαρία]

Τα τελευταια η πιεση στην οικογενεια επηρεαζει το παιδι μου και τη σχεση μου μαζι του.

Εδω και ενα χρονο εχω μετακομισει σε περιοχη μακρια απο τη δουλεια, και ειμαι πραγματικα πολυ κουρασμενη. Ηταν απαραιτητο για το παιδι ομως, να ειμαι κοντα στους γονεις μου για το σχολειο που σχολαει 12 και γιατι υπαρχει θεμα υγειας του παιδιου και θελαμε βοηθεια.

Το θεμα ειναι οτι ενω εργαζομαι και μαλιστα μακρια, εχω διωξει και την κοπελα που βοηθουσε στις δουλειες για οικονομικους λογους, κι εχω επωμιστει παρα μα παρα πολλα. Τελικα φυσικα τιποτα δεν γινεται στην εντελεια.

Αντι ομως η οικογενεια μου, να δειξει καποια συμπαρασταση, η να βοηθησει περισσοτερο, βιωνω το εξης φαινομενο: ξαφνικα ολοι εχουν γινει κατι σαν «προισταμενοι» μου. Οι γονεις μου, ο αντρας μου και κατ επεκταση το παιδι το οποιο εχουν επηρεασει παρα πολυ. Για ολα οσα δεν ειναι στην εντέλεια, ακομα και ασημαντα πραγματα ή κατι που δεν θα ηταν δυνατον να σκεφτω-και σημαντικοτερο, δεν σκεφτηκαν ΟΥΤΕ εκεινοι, φταιω εγω. Μαλιστα, ολοι χρησιμοποιουν τον βʼ πληθυντικο, απηυθυνομενοι ομως φυσικα σε εμενα. «Μα, δεν σκεφτηκΑΤΕ να μαζεψετε τα ρουχα??», «μα, δεν βαλΑΤΕ καλτσες στο παιδι??» «Μα, σπιτι ειναι αυτο που βρηκΑΤΕ με μικρο μπαλκονι??» και αλλα πολλα. Οταν ειναι μπροστα το παιδι, επηρεαζεται παρα πολυ με συνεπεια να μου ειναι θυμωμενη, πιστευοντας οτι φταιω για πραγματα που δεν ειναι και τοσο σοβαρα και ισως να μην εχει καταλαβει κιολας γιατι μιλαμε, ομως ακουει τους αλλους και καταλαβαινει οτι κατι, η μαμα, δεν κανει καλα. Δεν με φροντιζει.

Σημερα εφτασα στα ορια μου, με πηρε η μητερα μου στο γραφειο και με διεκοψε απο τεχνικη συσκεψη με προισταμενους κλπ να μου πει το εξης τραγελαφικο: «Μα, αφου ηξερες οτι θα ερχομασταν εκτακτως στο δικο σου σπιτι, δεν μπορουσες να μου πεις οτι επειδη εχει κρυο, δεν θα ειχε ζεστο νερο ο ηλιακος σημερα??? Τωρα πρεπει να ανοιξω θερμοσιφωνα???» και φυσικα ακουγα απο μεσα τη μικρη «γιατι μαμααα???» «κρυωνω και θελω μπανιοοοο»! Ειχε προηγηθει το πρωι σκηνη οταν αφηνα τη μικρη στον παιδικο, να ερθει απ εξω η μητερα μου και να αρχισει να φωναζει οτι η φανελα, η μακρυμανικη μπλουζα και η ζακετα σημερα δεν ηταν αρκετα και επρεπε να βαλει η μικρη μπουφαν και θα κρυωσει το παιδι κλπ. Συνεπεια?? Η μικρη –η οποια σημειωτεον πριν λιγα λεπτα αρνιοταν κατηγορηματικα να βαλει τη ζακετα γιατι ελεγε οτι ζεσταινεται- αρχισε να μου φωναζει οτι θα κρυωσει εξ αιτιας μου, και δεν ηθελε να με φιλησει πριν φυγω.

Πραγματικα εχω φτασει στα ορια μου με το θεμα, κυριως λογω της προσωπικοτητας μου μια και παντα ως εργαζομενη ειχα τον ελεγχο, αλλα και γιατι φυσικα με νοιαζει τι πιστευει το παιδι, πανω απ ολα.

Δεν ξερω πως να το διαχειριστω, μια και συνηθως καταληγουμε να τσακωνομαστε ολοι μαζι. Το παιδι μετα γινεται χειροτερα. Απο την πλευρα μου το ξερω οτι ειμαι πολυ συγκεντρωτικη και αυστηρη με τα θεματα του παιδιου αλλα πραγματικα σε καθημερινη βαση περιστατικα οπως το παραπανω ειναι αδικα πιστευω.

Πως θα το αντιμετωπιζατε?

[elenip]

Τα τελευταια η πιεση στην οικογενεια επηρεαζει το παιδι μου και τη σχεση μου μαζι του.

Εδω και ενα χρονο εχω μετακομισει σε περιοχη μακρια απο τη δουλεια, και ειμαι πραγματικα πολυ κουρασμενη. Ηταν απαραιτητο για το παιδι ομως, να ειμαι κοντα στους γονεις μου για το σχολειο που σχολαει 12 και γιατι υπαρχει θεμα υγειας του παιδιου και θελαμε βοηθεια.

Το θεμα ειναι οτι ενω εργαζομαι και μαλιστα μακρια, εχω διωξει και την κοπελα που βοηθουσε στις δουλειες για οικονομικους λογους, κι εχω επωμιστει παρα μα παρα πολλα. Τελικα φυσικα τιποτα δεν γινεται στην εντελεια.

Αντι ομως η οικογενεια μου, να δειξει καποια συμπαρασταση, η να βοηθησει περισσοτερο, βιωνω το εξης φαινομενο: ξαφνικα ολοι εχουν γινει κατι σαν «προισταμενοι» μου. Οι γονεις μου, ο αντρας μου και κατ επεκταση το παιδι το οποιο εχουν επηρεασει παρα πολυ. Για ολα οσα δεν ειναι στην εντέλεια, ακομα και ασημαντα πραγματα ή κατι που δεν θα ηταν δυνατον να σκεφτω-και σημαντικοτερο, δεν σκεφτηκαν ΟΥΤΕ εκεινοι, φταιω εγω. Μαλιστα, ολοι χρησιμοποιουν τον βʼ πληθυντικο, απηυθυνομενοι ομως φυσικα σε εμενα. «Μα, δεν σκεφτηκΑΤΕ να μαζεψετε τα ρουχα??», «μα, δεν βαλΑΤΕ καλτσες στο παιδι??» «Μα, σπιτι ειναι αυτο που βρηκΑΤΕ με μικρο μπαλκονι??» και αλλα πολλα. Οταν ειναι μπροστα το παιδι, επηρεαζεται παρα πολυ με συνεπεια να μου ειναι θυμωμενη, πιστευοντας οτι φταιω για πραγματα που δεν ειναι και τοσο σοβαρα και ισως να μην εχει καταλαβει κιολας γιατι μιλαμε, ομως ακουει τους αλλους και καταλαβαινει οτι κατι, η μαμα, δεν κανει καλα. Δεν με φροντιζει.

Σημερα εφτασα στα ορια μου, με πηρε η μητερα μου στο γραφειο και με διεκοψε απο τεχνικη συσκεψη με προισταμενους κλπ να μου πει το εξης τραγελαφικο: «Μα, αφου ηξερες οτι θα ερχομασταν εκτακτως στο δικο σου σπιτι, δεν μπορουσες να μου πεις οτι επειδη εχει κρυο, δεν θα ειχε ζεστο νερο ο ηλιακος σημερα??? Τωρα πρεπει να ανοιξω θερμοσιφωνα???» και φυσικα ακουγα απο μεσα τη μικρη «γιατι μαμααα???» «κρυωνω και θελω μπανιοοοο»! Ειχε προηγηθει το πρωι σκηνη οταν αφηνα τη μικρη στον παιδικο, να ερθει απ εξω η μητερα μου και να αρχισει να φωναζει οτι η φανελα, η μακρυμανικη μπλουζα και η ζακετα σημερα δεν ηταν αρκετα και επρεπε να βαλει η μικρη μπουφαν και θα κρυωσει το παιδι κλπ. Συνεπεια?? Η μικρη –η οποια σημειωτεον πριν λιγα λεπτα αρνιοταν κατηγορηματικα να βαλει τη ζακετα γιατι ελεγε οτι ζεσταινεται- αρχισε να μου φωναζει οτι θα κρυωσει εξ αιτιας μου, και δεν ηθελε να με φιλησει πριν φυγω.

Πραγματικα εχω φτασει στα ορια μου με το θεμα, κυριως λογω της προσωπικοτητας μου μια και παντα ως εργαζομενη ειχα τον ελεγχο, αλλα και γιατι φυσικα με νοιαζει τι πιστευει το παιδι, πανω απ ολα.

Δεν ξερω πως να το διαχειριστω, μια και συνηθως καταληγουμε να τσακωνομαστε ολοι μαζι. Το παιδι μετα γινεται χειροτερα. Απο την πλευρα μου το ξερω οτι ειμαι πολυ συγκεντρωτικη και αυστηρη με τα θεματα του παιδιου αλλα πραγματικα σε καθημερινη βαση περιστατικα οπως το παραπανω ειναι αδικα πιστευω.

Πως θα το αντιμετωπιζατε?

 

Συνεργάτης μου είναι μία κοπέλα η οποία έχει διευθυντική θέση σε μεγάλη εταιρεία .. είναι ο φόβος και ο τρόμος των υπαλλήλων της... μία ημέρα πηγαίνω στο γραφείο της γιατί είχαμε συνάντηση οι δυο μας.. την βρήκα να μιλάει στο κινητό με την κοπέλα που κάνει τις δουλειές στο σπίτι της (σημειωτέον έχουμε την ίδια κοπέλα η οποία είναι εξαιρετική στις δουλειές) και της έλεγε να το κάνει αυτή τη φορα ΛΑΜΠΙΚΟ!!! την ρωτάω τι έπαθε και μου απαντά πως σε λίγες ημέρες έρχονται οι γονείς της από την επαρχία και το σπίτι θα πρέπει να είναι άψογο για να μην βρουν να πουν κάτι!! τι θέλω να σου πω??? ότι στο ερώτημά σου πως αντιμετωπίζουμε την Ελληνίδα μάνα η απάντησή μου είναι πως ότι και να κάνεις ΔΕΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ!!!! το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να την πιάσεις και να της πεις πως ότι στραβό θέλεις να μου σούρεις μην τα λες μπροστά στο παιδί... το να σταματήσει να σου σούρει το αποκλείω.. τουλάχιστον να κρατά τα προσχήματα και να μην τα λέει μπροστά στο παιδί .... κουράγιο

[goody]

Αν μιλησεις στην μητερα σου ηρεμα θα καταλαβει?

Αν ειναι απο τις μαμαδες που δεν καταλαβαινουν τοτε πες της να μην σου κανει καμια παρατηρηση μπροστα στο παιδι.

Την αφηνεις να παιρνει πρωτοβουλιες? Μηπως φοβαται οτι θα την κατηγορησεις και αμυνεται με τις παρατηρησεις? (πχ. Γιατι αναψατε θερμοσιφωνο ή γιατι εκανες μπανιο το παιδι).

Προσπαθησε να μοιρασεις αρμοδιοτητες και να μην παραφορτωνεις τον εαυτο σου, για δυο λογους. Πρωτον για να μην τα παιξεις και δευτερον για να εχουν και οι αλλοι καποιες ευθυνες και να μην ρωτανε ή κατηγορουν εσενα για τα παντα. Μπορει να μην γινονται ολα τελεια αλλα νομιζω ισως βοηθησει.

[Χαρά-Μαρία]

Αν μιλησεις στην μητερα σου ηρεμα θα καταλαβει?

Αν ειναι απο τις μαμαδες που δεν καταλαβαινουν τοτε πες της να μην σου κανει καμια παρατηρηση μπροστα στο παιδι.

Την αφηνεις να παιρνει πρωτοβουλιες? Μηπως φοβαται οτι θα την κατηγορησεις και αμυνεται με τις παρατηρησεις? (πχ. Γιατι αναψατε θερμοσιφωνο ή γιατι εκανες μπανιο το παιδι).

Προσπαθησε να μοιρασεις αρμοδιοτητες και να μην παραφορτωνεις τον εαυτο σου, για δυο λογους. Πρωτον για να μην τα παιξεις και δευτερον για να εχουν και οι αλλοι καποιες ευθυνες και να μην ρωτανε ή κατηγορουν εσενα για τα παντα. Μπορει να μην γινονται ολα τελεια αλλα νομιζω ισως βοηθησει.

 

Δυστυχως, δεν θα καταλαβει. Το να μοιρασω αλλες αρμοδιοτητες επισης δεν παιζει, μια και ηδη εχουν επωμιστει αρκετα οι γονεις μου να παιρνουν τη μικρη απο το σταθμο, να την ταιζουν και να την κρατανε μεχρι το βραδυ που ερχομαστε. Ο συζυγος οσες φορες εχει προσπαθησει να βοηθησει σε δουλειες του σπιτιου, δεν εχει καταφερει τιποτα. Αυτη τη στιγμη εχει αναλαβει μονο το σιδερο κ τα ρουχα ειναι σε στιβες να περιμενουν.

Το βασικο ομως, ειναι, οτι πιστευω οτι οσο καλα και να γινονται οι δουλειες, παλι κατι θα βρισκουν.

Το προβλημα δεν ειναι το αν γινονται οι εργασιες σωστα, αλλα το οτι επηρεαζουν το παιδι.

[vivien9]

Να μιλήσεις στην μητέρα σου αυστηρά και να της απαγορέψεις να σου κάνει οποιαδήποτε παρατήρηση μπροστά στο παιδί! Είναι πολύ άσχημο αυτό που περνάει στο παιδί, ότι δηλαδή δεν το φροντίζεις σωστά. Αν αρνηθεί να υπακούσει σε αυτή την απλή οδηγία ή δεχτεί στα λόγια αλλά δεν το εφαρμόζει, να την απειλήσεις ότι δεν θα προσέχει το παιδί εκείνη αλλά θα το πας ολοήμερο ή θα πάρεις γυναίκα (έστω κι αν δεν έχεις την οικονομική δυνατότητα να δείξεις ότι το εννοείς). Εγώ έτσι έκανα όταν κάνανε ό,τι τους κατέβαινε (σε άλλα θέματα, διατροφής κτλ) και συμμορφώθηκαν.

 

Όσο για τον άντρα σου, δεν ξέρω κατά πόσο σε κατηγορεί γιατί βλέπω ότι το κυρίως πρόβλημα είναι μάλλον η μητέρα σου. Εμένα όταν μου ζήταγε ευθύνες για το παραμικρό, του ανέθετα την αντίστοιχη δουλεια, αφου πρώτα κάτσαμε και του εξήγησα ότι δεν προλαβαίνω πλέον να κάνω τα πάντα. Πχ γκρίνιαζε όποτε δεν είχαμε ψωμί, ε του ανέθεσα να παίρνει αυτός ψωμί και από τότε και πάλι ψωμί δεν έχουμε πάντα φυσικά , αλλά δεν μπορεί να με κατηγορήσει 'Η αν δεν καθάριζαν τα ρούχα του μικρού τέλεια ( ειδικά η φρουτόκρεμα δεν καθαρίζει και πολύ εύκολα) με έλεγε ακαμάτρα, μου ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι και γινότανε χάμος. Ε, του ανέθεσα το πλυντήριο, τα ρούχα και πάλι δεν καθαρίζουν τέλεια αλλα τσιμουδιά! Το σίδερο είναι αρκετά βαρβάτη δουλειά, έτσι μου φαίνεται τουλάχτιστον. Ανέθεσε του πιο απλές δουλειές και μίλησε του και εκείνου να μην σε κατηγορει μπροστά στο παιδί (αλλα και γενικά).

[mmdad]

Νομιζω οτι ειναι στην φυση των ελληνων γονιων να ανακατευονται (και εμεις ετσι θα γινουμε σε χρονια οταν θα γραφουμε στο grandparents). Χαρα-Μαρια εισαι τυχερη γιατι οι γονεις σου σε βοηθανε κιολας και γιατι ειναι γονεις σου οποτε μπορεις να πεις μια κουβεντα παραπανω (ενω αν ηταν τα πεθερικα?)

Εφοσον το παιδι περναει ωρες μαζι τους λογικο ειναι να επιρεαζεται. Πατα και καμια φωνη,,, Αλλα μην ξεχνας οτι δυσκολα δεχονται οι γονεις μας οτι ξερουμε εμεις καλυτερα (ξερουμε?)

Εμας η μαμα μου ζει μαζι μας. Κατα διαστηματα της θυμιζω οτι κουμαντο μπορει να κανει στο παιδι της και οχι στα παιδια μου. Η αν επιμενει πολυ την αφηνω να τα βγαλει περα μονη της με τα θηρια (πολυ σκληρο - το ξερω)