Τελικά κάνω καλά?

[toulala]

Αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι ότι δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Κάτι που θα δουλέψει σε μένα, δεν θα δουλέψει σε σένα! Δεν είναι όλες οι μανούλες ίδιες, όπως δεν είναι όλα τα παιδάκια ίδια. Και όλες μιλάμε τελικά με την πείρα μας, τις εμπειρίες μας και το ένστικτό μας. Γι' αυτό αλλωστε δεν υπάρχει και manual! (Δυστυχώς!!)

 

Η αδερφή μου κοίμιζε τη μικρή της στο καρότσι με κούνημα, ώσπου μια μέρα γύρω στους 16 μήνες κουράστηκε και είπε θα πάνε κατευθείαν στο κρεβάτι για ύπνο. Της είπε "τώρα παιδί μου θα κοιμηθούμε. Όνειρα γλυκά!". Αντέδρασε λίγο αλλά με μερικές προτροπές και μερικά χάδια κοιμήθηκε. Αυτή που την κουνούσαν με τις ώρες. Το λέω αυτό γιατί μπορεί να θέλει να ωριμάσει και λίγο το μωρό. Και αναφέρομαι σε λίγο πιο δύσκολα μωρά. Τώρα που είναι ξανά έγκυος και 21 μηνών η μικρή κοιμουνται και νωρίς γιατί το πρωί πηγαίνει και σχολείο.

 

Δεν πιστεύω επίσης ότι ένα μωρό 10 μηνών είναι κακομαθημένο και τσιρίζει χωρίς λόγο. Δεν ξέρει πώς να εκφραστεί και να επικοινωνήσει. Απλά πρέπει να της δείξεις ότι η τσιρίδα δεν είναι η σωστή αντίδραση. Ίσως πρέπει να αλλάξεις λίγο τη χροιά της φωνής σου και να της μιλήσεις κοφτά, για να καταλάβει ότι αυτό που κάνει είναι λάθος.

 

Με το γιο μου ούτε εμείς έχουμε πρόγραμμα. Νομίζω ότι είναι λίγο μικρός. Ακόμα πάμε στο γιατρό και αγχωνόμαστε για το βάρος. Οπότε κι εμένα αν νυστάξει λίγο πριν έρθει η ώρα για φαγητό, θα το κοιμήσω και μετά θα τον ταΐσω. Άλλωστε και για μας δεν είναι όλες οι μερες ίδιες. Μπορεί μια μέρα ο καιρός να μας φέρει υπνηλία και μπορεί μια άλλη μέρα το φαγητό να είναι ελαφρύ και να πεινάσουμε νωρίτερα.

 

Για τον υπνο το βραδυνό, ο μικρός μου κοιμάται στο κρεβατάκι του δίπλα στο δικό μας. Το παιδικό είναι πιο κρύο οπότε δεν το δοκίμασα να τον πάω εκεί ακόμα. Και δεν μπορώ να τον αφήσω με τίποτα να κλαίει στο κρεβάτι του. Αφού αντέχω ακόμα θα τον νανουρίζω και όταν θα ωριμάσει η κατάστασή μας, θα προσπαθήσω να τον μαθω να κοιμάται μόνος του. Και καθώς μεγαλώνει θα μπούμε ελπίζω και σε ένα πρόγραμμα.

 

Συγγνώμη για το ολίγον τι ασυνάρτητο μήνυμα..!

[dimmi]

Συμφωνώ με τη newbbieG σε όλα. Κι εμείς χρονίσαμε και όπως τα περιγράφει είναι. Καλή δύναμη!

Κοίτα... το ότι το μωρό είναι χαμογελαστό, έξυπνο και παρατηρητικό, μην το αποδίδεις απαραίτητα στο attachment parenting, γιατί εγώ δεν κοίμισα τον μικρό μου στο κρεβάτι μας πάνω από 3-4 μέρες που ήταν άρρωστος, δεν τον θήλασα αποκλειστικά, δεν τον είχα συνέχεια αγκαλιά κλπ, αλλά είναι επίσης πολύ παρατηρητικός, έξυπνος και θα έλεγα πως είναι και το πιο χαμογελαστό μωρό του κόσμου (το λένε κι άλλοι αυτό, όχι μόνον εγώ). Θεωρώ πως ένα μωρό 10 μηνών επιβάλεται να έχει κάποιου είδους πρόγραμμα, θα έπρεπε να το έχεις κάνει αυτό εδώ και μήνες.

 

Επίσης μου φαίνεται ότι κοιμάται πάρα πολύ λίγο αν πέφτει για ύπνο μαζί σας στις 12 πχ. Τι ώρα ξυπνάει το πρωί; Η πολλή αγκαλιά σ' αυτήν την ηλικία, δεν αφήνει λίγο πίσω το μωρό κινητικά; Δλδ δεν θα έπρεπε να έχει ήδη απεξαρτητοποιηθεί τόσο, ώστε να μην τσιρίζει να την σηκώσεις όταν είναι στο πάτωμα; Εμείς το στάδιο του μπουσουλήματος το περάσαμε όταν ο μικρός ήταν 6 μηνών και τώρα πλέον που είναι 11 περπατάει. Πιάνεται μόνος του από το τραπεζάκι ή τον καναπέ, σηκώνεται και κόβει βόλτες όπου μπορεί να πιαστεί από κάπου. Νομίζω πως αυτό δεν θα γινόταν αν τον είχα συνεχώς αγκαλιά. Τον άφηνα στο παρκοκρέβατο για να μπορέσω να κάνω καμιά δουλειά ή τον έβαζα στο καρεκλάκι φαγητού όσο ήμουν στην κουζίνα για να μπορώ να του μιλάω όσο μαγείρευα. Πολλές φορές τον άφηνα στο πάτωμα και καθομουν κι εγώ δίπλα και παίζαμε. Δεν του στέρησα ποτέ την αγκαλιά, αλλά φρόντιζα να μάθει να μένει και μόνος του και να απασχολείται παίζοντας με κάποιο τρόπο. Τώρα για την τσιρίδα, διαφωνώ ότι όλα τσιρίζουν. Μάλλον είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας.

 

Το θέμα του ύπνου το θεωρώ πολύ βασικό. Προσπάθησε να τη βάλεις σ ένα πρόγραμμα, αν και είναι δύσκολο τώρα που καλοκαιριάζει και βγαίνουμε έξω πιο συχνά. Από Σεπτέμβριο οπωσδήποτε, γιατί αν την αφήσεις κι άλλο, θα ξεσαλώσει. Στο φαγητό επίσης δεν έχω καταλάβει τι εννοείς ότι δεν έχει πρόγραμμα; Δλδ περιμένεις να σου δείξει ότι πεινάει για να την ταΐσεις; Δεν τρώει συγκεκριμένες ώρες; Πόσες ώρες μπορεί να μείνει νηστική;

 

ΥΓ1 εμάς ξυπνά κάθε βράδυ για γάλα ενώ δεν το έκανε μικρό (μέχρι 5 μηνών).

Ο,τι πρόγραμμα κι αν του βαλεις θα πρεπει να ειναι ευελικτο και να αφουγκραζεσαι τις αναγκες του παιδιου. Φιλιά καλή δύναμη!

 

ΥΓ2 Είναι δύσκολο να είσαι γονι'ος!

Αναζητούσα κάτι άλλο και σε πέτυχα! Στο ψάξιμο όλοι να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για τα παιδιά μας!

[Dolorita]

Όπως ειπώθηκε και παραπάνω, δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Αν όμως εσύ νιώθεις ότι η τωρινή κατάσταση, το πρόγραμμα που έχετε ή η έλλειψη του δεν ταιριάζει στο παιδί ή στην οικογένεια σας γενικότερα, είναι καλύτερα να το αλλάξεις, να το προσαρμόσεις. Αν και θεωρώ ότι τα κορίτσια με τις απαντήσεις τους σε κάλυψαν, θα πω κι εγώ την άποψη μου στα θέματα που θέτεις, μιας και κάνουμε τα ίδια πράγματα (κοινός ύπνος, θηλασμός, 24/7 με τα ζουζούνια μας).

Το πιο σημαντικό για μένα είναι ο ύπνος. Αν εκτιμάς ότι οι ώρες που κοιμάται το παιδί δεν είναι αρκετές και είναι κουρασμένο, εκνευρισμένο εξαιτίας αυτού, θα πρέπει να βρεις τρόπο να κοιμάται περισσότερο. Μην κάνεις όμως τόσο δραστικές αλλαγές. Πως περιμένεις να κοιμηθεί μόνη της στην κούνια το μεσημέρι, αν είναι κάτι που δεν το έχει ξανακάνει ποτέ; Λογικό δεν είναι να αντιδράσει; Αν ξεκινούσες με το να ξάπλωνες μαζί της αρχικά, κοιμίζοντας την με όποιον τρόπο το κάνεις συνήθως, έτσι ώστε να μπει ο μεσημεριανός ύπνος στη ρουτίνα της και μετά να αρχίσεις να την αφήνεις μόνη της και εν τέλει να δοκιμάσεις και την κούνια;

Όσον αφορά τον κοινό ύπνο, ένα γενικά αμφιλεγόμενο θέμα, είναι καθαρά τι σας ταιριάζει και τι σας βολεύει. Εγώ έτσι είμαι ξεκούραστη, το παιδί κοιμάται 12 ώρες, με ενδιάμεσους θηλασμούς, αλλά επειδή είναι σύντομοι σχεδόν δεν έχω ανάμνηση και ο σύζυγος δεν έχει κανένα πρόβλημα. Μάλιστα όταν του είπα αν θέλει όταν αρχίσουν οι ζέστες να δοκιμάσουμε να μεταφερθεί η μικρή στην κούνια στο δωμάτιο της, μου είπε άστο ακόμα, να μεγαλώσει λίγο, είναι μικρή! Αν όμως για εσάς αρχίζει να μην είναι πλέον τόσο βολικό, δοκιμάστε να το αλλάξετε, αλλά και πάλι νομίζω ότι δεν πρέπει να γίνουν δραστικές αλλαγές γρήγορα. Αν το αποφασίσετε, φαντάζομαι θα υπάρχουν κοπέλες εδώ μέσα που το έχουν κάνει και με τις εμπειρίες τους θα βοηθήσουν.

Όσον αφορά στο πρόγραμμα, είναι κάτι που η δικιά μου άρχισε να φτιάχνει κάπου 8 μηνών ( με 2 ημερήσιους ύπνους, από 3-4 μισάωρα μέσα στη μέρα που έκανε μέχρι τότε) και κατέληξε στην ηλικία σας να ταιριάζει στους ρυθμούς του σπιτιού. Δηλαδή το βράδυ κοιμάται στις 10, όταν και οι ρυθμοί στο σπίτι πέφτουν, αν και δε κοιμόμαστε εμείς, ξυπνάει στις 10 και κοιμάται (συνήθως και ο μπαμπάς μαζί) μετά το μεσημεριανό για κανά δίωρο, ίσως λίγο λιγότερο, λίγο περισσότερο. Δεν ξέρω αν είμαι τυχερή, αλλά αυτό έγινε αβίαστα, χωρίς να καταβάλω προσπάθεια. Το μόνο που έκανα είναι να ξαπλώνω μαζί με το παιδί, μιας και ήθελε να θηλάσει για να κοιμηθεί και έφευγα αφού είχε αποκοιμηθεί. Σιγά, σιγά κοιμόταν όλο και περισσότερο μόνη της. Και τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο εύκολα όταν έμαθε να κοιμάται χωρίς να θηλάζει/πιπιλίζει. Δηλαδή τώρα το βράδυ παίζουμε λίγο στο κρεβάτι, κάποια στιγμή θηλάζει και μου γυρνάει την πλάτη και κοιμάται, άντε να της κάνω και λίγα χαδάκια, να της πω και κανένα νανούρισμα. Και το μεσημέρι μπορεί να ξαπλώσει απλά με τον πατέρα της, να τη χαϊδεύει και να κοιμηθεί, χωρίς καν να τη θηλάσω εγώ. Αυτό που πιστεύω ότι έγινε σε μας είναι ότι βοηθώντας αρχικά το παιδί να κοιμάται όταν αυτό θέλει, μπόρεσε τελικά να βρει τους ρυθμούς του και να κοιμάται και καλύτερα και περισσότερο.

Σχετικά με την απασχόληση της μικρής, συμφωνώ με τα κορίτσια. Είσαι στην κουζίνα; Άστην στο πάτωμα με παιχνίδια, με κουτάλες, με κατσαρόλες. Άνοιξε ένα ντουλάπι με τάπερ, να το κάνει άνω κάτω. Βάλτην στο καρεκλάκι να δει τι κάνεις. Σιδερώνεις; Βάλτην στην κούνια δίπλα να σε βλέπει και να της μιλάς, να της τραγουδάς. Ξεσκονίζεις; Και αυτήν από κοντά. Εγώ της δίνω και ένα πανάκι και ξεσκονίζει κι αυτή! Γενικά δες τι σε βολεύει, έτσι ώστε το παιδί να γίνει μέρος της δικής σου καθημερινότητας, να 'συμμετέχει' στις δουλειές σου, να παρατηρεί αυτά που κάνεις και μην προσπαθείς να το αφήσεις μόνο του στο σαλόνι ή στο πάρκο και εσύ να κάνεις τα δικά σου αφού αντιδρά.

Και τέλος, αν και νομίζω ότι στο είπα και σε πμ, νομίζω ότι 4 ώρες για μωρό που δεν έχει συνηθίσει στην απουσία της μαμάς, πχ λόγω δουλειάς, είναι πολλές. Είναι σίγουρο ότι θα σε αναζητήσει. Ίσως ο θηλασμός το κάνει λίγο πιο έντονο αυτό, αν και δεν είμαι και απόλυτα σίγουρη γι'αυτό.

Αυτά! Μην αγχώνεσαι! Δεν έχω πολύ μεγαλύτερη εμπειρία από σένα, αλλά πίστεψε με, ξέρεις πόσα πράγματα αλλάζουν σε 2-3 μήνες;;;