ΠΟΤΕ ΙΣΟΡΡΟΠΕΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΙ;;;

[nala]

Μανούλες καλησπέρα!

Είμαι 36 χρονών και πριν απο 50 ημερες γέννησα ενα κοριτσάκι και εχουμε και ενα αγοράκι που είναι 33 μηνών.

Ο μεγάλος μου ήταν πάντα ένα πολύ συνεργάσιμο παιδάκι, καλοβολο, χωρις γκρινια, στο μονο θέμα που είχαμε προβλημα ηταν στο φαγητο αλλά σιγα-σιγα κι αυτό εστρωσε.

Η μπέμπα μας απο την αρχη πολύ ήσυχη η κακομοίρα... Και λεω κακοκμοιρα γιατι ο μεγαλος εχει βγαλει ολη του την αντιδραση σε εμενα και τον μπαμπα του.

Οταν γυρισα απο το μαιευτηριο και για καμιά 10αρια μέρες ο μεγάλος δεν εδειξε κάποια αντίδραση σοβαρή, ηταν πολύ γλυκός και τρυφερός μαζί της, και συνεχίζει. Αυτό που με ανησυχεί είναι οτι βγάζει σε εμενα και στον μπαμπα του τρομερη αμφισβήτηση για τα πάντα. Το κάθετι εχει γινει μια μαχη. Το να φάει, να κοιμηθεί, να αλλάξει... Μας χτυπάει, εμενα με δαγκωσε κιολάς, οτι κι αν του πουμε ειναι ενα οχι και ενα δεν θελω, ενω αντιθετα οταν ειναι με τις γιαγιαδες του ειναι το παιδακι που ηταν παντα, καλοβολο και συνεργασιμο.Προσπαθω να ειμαι οσο πιο πολυ μαζι του γινεται, να εχω οσο περισσοτερη υπομονη μπορω, μεχρι που εφτασα στο σημειο να δινω μητρικο γαλα αποκλειστικά στη μπεμπα απο το θηλαστρο για να μη με βλεπει ο μεγαλος να θηλαζω ολη την ωρα (και εννοειται οτι κοντευω να σαλταρω με το θηλαστρο-ταισμα-αποστειρωση).

Σας ρωταω αν καποτε στρωνει η κατασταση με τα μεγαλυτερα παιδακια για να παρω λιγο κουραγιο γιατι νιωθω χαλια... Λιγο η κουραση, λιγο οι ορμονες εχω γινει κουρελι. Μονιμως νιωθω τυψεις, τυψεις για τον μεγαλο που δεν μπορω να του δωσω αυτα που του εδινα πριν, τυψεις για τη μικρουλα που μονο να την ταισω, να την αλλαξω και να την κοιμισω προλαβαινω, τυψεις για τον αντρα μου που τον εχω κανει σακο του μποξ, αλλα και τυψεις για τον εαυτο μου που νιωθω καθε μερα και χειροτερα, καθε μερα και πιο ανικανη,καθε μερα και χειροτερη μαμα...Μια απεραντη μοναξια, με νευρα, κουραση και παντα τυψεις... Αυτο νιωθω οτι ειναι η ζωη μου και φοβαμαι οτι θα ειναι ετσι για παντα...

Να σημειωσω οτι εργαζομαι απο το σπιτι και ειναι λες και τα τελευταια 3,5 χρονια (απο τοτε που εμεινα εγκυος στο πρωτο μου δηλαδη) ειμαι κλεισμενη σε ενα σπιτι, στην αρχη εγκυος και με τη δουλεια, μετα με το πρωτο μου παιδακι και τη δουλεια, και μολις αρχισαν να στρωνουν καπως τα πραγματα και πηγε και ο μικρος παιδικο και αρχισα να βρισκω λιγο χρονο και για μενα, ηρθε και το δευτερο παιδακι...

Λενε οτι το δευτερο παιδακι φερνει την ισορροπία σε μια οικογένεια... Δυστυχως θα σας το ομολογησω, εχουν υπαρξει φορες που εχω πει απο μεσα μου οτι μια χαρα ημασταν οι τρεις μας! Ντροπη μου το ξερω αλλα αφου μπηκα εδω για να μοιραστω τις σκεψεις μου σας λεω ακομα και τις χειροτερες νιωθωντας ακομα πιο αχρηστη...

Εχετε νιωσει ποτε καπως ετσι; Αν ναι, πως το ξεπερασατε; Ποτε ξαναβρήκατε τον παλιο καλο σας εαυτο;

Οσες μανουλες με διαβασατε σας ευχαριστω για το χρονο σας...

[alexele]

Γνώριμα συναισθήματα! Η ισορροπία θα έρθει με το καιρό. Εμάς ας πούμε ήρθε μετά τους 6 μήνες της γέννησης του μικρού μας (έχει 2 χρόνια διαφορά με το μεγάλο μας). Στην αρχή κι' εγώ σκεφτόμουνα άντε πάλι ξενύχτια, κολικοί κλπ, τι ωραία που ήταν που τα είχα ξεχάσει! Τώρα βέβαια που είμαστε 4 και 2 χρονών είναι όλα καλά, όχι τόσο ήρεμα βέβαια, αλλά καλά να' μαστε!

Δεν υπάρχει δυνατότητα να ξεδίνεις κάπου κάπου? ένα καφέ με κάποια φίλη, ένα σινεμά κάτι?

Όσο για το μεγάλο σας να του αφιερώνετε κάποια ώρα την ημέρα χωρίς παρουσία του μωρού, μόνη μαζί του ή με το μπαμπά του, να νοιώθει ότι έστω για μία ώρα έχει την αποκλειστικότητά σας.

 

Αυτά και υπομονή!

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]

Κοριτσια μην ξεχνατε οτι περα απ τον ερχομο του μωρου τα μεγαλα σας παιδακια μεγαλωνουν και διεκδικουν ... και αυτο ειναι φυσιολογικο (δεν ειναι δλδ θεμα μονο το μωρο... αλλα και η ηλικια τους ετσι κι αλλιως ..θα δειτε αναφορες απο κοπελες που δεν εχουν δευτερο να σας λενε οτι ξαφνικα το παιδακι τους αλλαξε και συμπεριφεροταν διαφορετικα )

[sogni d'oro]

Σε νοώθω... είμαστε συνομίληκες με ένα κοριτσάκι 25 ημερών και ενα αγοράκι 29 μηνών.

Μια απεραντη μοναξια, νευρα, κουραση και ναι εχουν υπαρξει φορες που εχω πει απο μεσα μου οτι μια χαρα ημασταν οι τρεις μας! Κάνω υπομονή να μεγαλώσει, να ξαναβρω τον εαυτό μου.

[νελλίτσα]

εμένα ο 2ος δεν έχει έρθει ακόμα αλλά νομίζω πως κάπως έτσι θα είμαστε και εμείς. τα παιδιά μας έχουν σχεδόν την ίδια διαφορά ηλικίας. νομίζω πως η συμπεριφορά του μεγάλου σου είναι ο τρόπος του να επιβεβαιώσει πως τον αγαπάτε ακόμα (και μετά τον ερχομό της μπέμπας) γι αυτό το βγάζει σε εσένα και τον μπαμπά του και όχι στους παππούδες. αν θέλεις τη γνώμη μου ξαναβάλε τη μικρή στο στήθος σου. καταρχήν βλέπεις πως έτσι και αλλιώς δεν νοιώθεις καλά με αυτή την επιλογή, δεν βοήθησε στη συμπεριφορά του μεγάλου σου, νοιώθεις τύψεις για τη μικρή και κουράζεσαι περισσότερο με την όλη διαδικασία. αν δεις ότι ο μεγάλος σου ζηλεύει δοκίμασε εκείνη την ώρα να του διαβάζεις κάποιο παραμύθι ή να λέτε μαζί κάποιο τραγούδι ή κάτι τελος πάντων που να μπορείς να κάνεις ταυτόχρονα. αν μπορούσες να βρεις χέρια για βοήθεια ώστε να αφιερώσεις λίγο χρόνο μ,όνο στο μεγάλο σου ή και μόνο στον εαυτό σου θα ήταν ιδανικό.... καλό κοθράγιο και να σου ζήσει η μπουμπού σου και να χαίρεσαι τον μεγάλο σου!!!

[Βερενίκη]

Την ισορροπία την βρίσκει η οικογένεια, όταν ισορροπήσουν τα παιδιά μεταξύ τους, κατά τη γνώμη μου. Όταν μπορέσαμε να κάνουμε κάτι όλοι μαζί (κοινό φαγητό πχ.), όταν άρχισαν να παίζουν μαζί μόνα στο δωμάτιό τους, όταν άρχισαν να πηγαίνουν και τα δύο σχολείο (παιδικό), όταν οι φίλοι του πρώτου άρχισαν να παίζουν και με τον δεύτερο, τότε κατάλαβα ότι ισορροπήσαμε. Σου φαίνεται μακριά? Δεν είναι και τόσο.

[3girls]

Εγώ να συμπληρώσω και τυχόν ανισορροπίες μεταξύ του ζευγαριού από τις περισσότερες ευθύνες - δουλειές που πρέπει να γίνουν εξαιτίας της έλευσης του δεύτερου παιδιού.

[nala]

Κοριτσια σας ευχαριστω ολες!Και μονο το οτι καταλαβαινω οτι πανω- κατω κι αλλες μανουλες που βρισκονται η βρεθηκαν στην ιδια φαση νιωθουν οπως εγω ηρεμησα καπως...

Ελπιζω τωρα που φτιαχνει κ ο καιρος και θα μπορουμε να βγαινουμε να φτιαξει λιγο η κατασταση.Ολες ομως οι συμβουλες σας πολυ σωστες θα προσπαθησω να τις εφαοσω οσο μπορω

Να χαιρεστε ολες τα παιδακια σας!