Εχω λιγο...τρακ

[citron]

Πλησιαζουν ( ή τουλαχιστον ετσι νιωθω ) οι μερες και αισθανομαι πολυ περιεργα. Εχει κρυωσει λιγο ο καιρος, εκλεισα τα παραθυρα και εχε μια τοσο ηρεμη ησυχια στο σπιτι. Ειμαι σπιτι μονη μου, κοιμαμαι, ξυπναω και τρώω οποτε θελω...

 

...και μετα μου ερχεται η εικονα :κλινικες, ενα μωρο να κλαιει, κουραση, να μην ξερω τι να κανω, πως θα βολεψω το σπιτι, καινουργια δεδομενα...Δε νιωθω ετοιμη.

 

Δεν θελω να ακουστω αχαρηστη γιατι ο μονο που με νοιαζει πια ειναι να ειναι καλα αυτο το ανθρωπακι που εχω μεσα μου. Αλλα δεν ειχα ποτε την παραμικρη επαφη με μωρα και ημουν παντα ενας ανεξαρτητος ανθρωπος. Ετσι, αναρωτιεμαι πως θα ανταπεξελθω σε μια τοσο διαφορετικη κατασταση.

 

Δεν τα εχω καλα με γιατρους και νοσοκομεια και οσο και να επιμενει ο αντρας μου οτι ΔΕΝ ειναι νοσοκομειο ειναι μαιευτηριο, εγω λεω οτι οτι εχει ανθρωπους ντυμενους με πρασινες ρομπες και μασκες ΕΙΝΑΙ νοσοκομειο και εχω κακα προιγουμενα.

 

Με τρομαζει ολη αυτη η αλλαγη μπροστα μου. Ειναι και αυτη η αλλαγη του καιρου που οσο και ομορφη να ειναι ( μ'αρεσει το κρυο και ο χειμωνας και πραγματικα υπεφερα αυτο το καλοκαιρι) εχεις την αισθηση οτι ειναι η ηρεμια πριν την καταιγιδα.

 

Ουφ, οριστε, τα ειπα. Ακουγοντα πολυ εγωιστικα και ανωριμα?

 

Υπαρχει κανενας αλλος που να νιωθει ετσι ?

[thessalonikia]

Νομιζω πως ειναι φυσιολογικο να νιωθεις ετσι και εγω εχω νιωσει παρεμφερη πριν γεννησω τον γιο μου ομως το αποτελεσμα θα ειναι τοσο μα τοσο ικανοποιητικο το μωρακι σου θα γεμισει τοσο μα τοσο την ζωη σου με ευτυχια που πιστεψε με τιποτα αλλο δεν θα σε νοιαζει και τιποτα αλλο δεν θα σε χαλαει απλα ειναι το αγχος της τελευταιων ημερων ολα καλα θα πανε και θα γελας σε λιγο καιρο με τις σκεψεις αυτες θα δεις

[yogini]

Αγαπημένη μου ντεκορατριζ (ολο το σκοτώνω)....νιώθω και εγω αυτή την χειμωνιάτικη ησυχία στην ατμόσφαιρα αλλα αντί για ανασφάλεια νιώθω μια απέραντη σιγουριά για αυτά που θα έρθουν.

Ο τοκετός και το νοσοκομείο πιστευω οτι θα γίνουν τοσο γρήγορα που δεν θα προλάβουμε να τα καταλάβουμε. Κι εγω δεν ήθελα νοσοκομείο αλλα επειδή ειναι πρώτη εγκυμοσύνη δεν κάνω πειράματα με κέντρο φυσικού τοκετου.

 

Για το μετά δεν ανησυχώ γιατι πολύ απλα αυτό ειμαστε φτιαγμένες να κάνουμε...αρα το μόνο που εχεις να κάνεις ειναι να αφήσεις το ένστικτό σου να σε οδηγήσει. Θα κάτσεις ήρεμα με το μωράκι σου και θα πάνε όλα καλά. Δεν θα εχεις να πας στο γραφείο το πρωι οπότε και άυπνη να εισαι δεν τρέχει κάτι....μην τα βλέπεις αβέβαια, να τα βλεπεις φυσιολογικά. Μην δεις το παιδι σαν τροχοπέδη στη ζωή σου αλλα σαν ενα καινούργιο μέλος στην παρέα σας που απλα θελει κι αυτό να προσαρμοστεί.

Πόσο θα είναι τα δύσκολα...1 βδομάδα...ούτε....θα δεις όλα θα πάνε καλα

[citron]

Λετε ε? Σας ευχαριστω για την υποστηριξη!

 

Εχω και φιλες μου που μου λενε "Καλα, πως θα τα βγαλεις περα, πρεπει να εχεις μονιμη βοηθεια στο σπιτι αλλιως θα τρελαθεις, θα γινει η ζωη σου κολαση, δεν θα κοιμασαι, θα εισαι ενα ζομπι...κλπ" Η αληθεια ειναι οτι δεν θελω μαμαδες πολυ μεσα στο σπιτι για να μην διαταραχουν οι ισοροπιες ακομα περισσοτερο...αλλα ειναι τοσο χαλια οσο τα παρουσιαζουνε?

 

Μα, αν τις ακουσει κανενας θα νομιζει οτι δεν γενναω ενα μωρακι, τον Godzilla τον ιδιο φερνω σπιτι

[dina]

μην ανησηχεις καλη μου ολες οι καινουργιες μανουλες εχουμε το αγχος αν θα ανταπεξελθουμε στα νεα δεδομενα και τις καινουργιες συνθηκες που θα φερουν τα μωρακια μας σπιτι.και η κουτση μαρια τα καταφερε εμεις δεν θα τα βγαλουμε περα!μην σε αγχωνουν οι φιλες και οι γνωστοι καθε παιδακι αντιδρα διαφορετικα και καθε μανα το ιδιο.μια πολυ αγχωδης γυναικα θα ειναι παντα στρεσαρισμενη ειτε μεγαλωνει μωρο ειτε ειναι στη δουλεια της.πιστευω οτι ειναι θεμα ανθρωπου.θα δεις οτι θα πανε ολα καλα και θα βρεις μαζι με τον αντρα σου την συνταγη να φροντιζεται το μωρακι σας.σκεψου θετικα τα μωρα κοιμουνται σχεδον ολη την μερα ποσο πια να μας ταλαιπωρησουν 4-5 ωρες συνολικα στο 24?ε δεν πειραζει χαλαλι τους!!

τωρα για τα νοσοκομεια τι να σου πω υπομονη 4-5 μερες ειναι θα περασουν!εγω αυτο που φοβαμαι και δεν μπορω ουτε να σκεφτομαι ειναι ο ορος που βαζουν και ο ουροκαθετηρας αλλα τι να κανω θα το υποστω.ολα για τα μωρακια μας!!

[Jean]

Θα σου πω μονο αυτο: Δεν ειχα ποτε καμια επαφη με μωρα εκτος απο 2-3 φορες που απλα κρατησα αγκαλια το γιο της αδελφης μου και μεχρι εκει. Δεν ειχα ξαναλλαξει πανα, ταισει, μπανιαρει, κοιμισει μωρο ΠΟΤΕ. Και βρεθηκα ξαφνικα με ενα προωρο μωρο στο σπιτι, ΕΝΤΕΛΩΣ ΜΟΝΗ ΜΟΥ (σογια μακρια, αντρας να γυρναει στις 10 το βραδυ) που ηθελε πληρως αποστειρωμενο περιβαλλον, ταισμα καθε 2 ωρες, σταγονες σιδηρου-βιταμινων, εκανε απνοιες, ταχυπνοιες και φυσικα ολα οσα ερχονται πακετακι με ενα νεογεννητο. Τα εβγαλα περα μια χαρα. Ξερω, εκανα λαθη (μαλιστα της ελεγα καμια φορα, συγνωμη αγαπη μου αν δεν το κανω σωστα αλλα η μαμα ειναι ασχετη, βοηθησε με λιγουλακι... ) αλλα κουτσα στραβα τα καταφερα. Το πρωτο μπανιο ηταν μοναδικη εμπειρια και για τις δυο μας... Απιστευτα τρυφερη στιγμη... Οπως και ολα τα αλλα...δεν ειχα βοηθεια μεν αλλα εχω να το λεω πως ολες οι πρωτες στιγμες ηταν δικιες μου... Να θυμασαι, εχε τα ματια σου ανοιχτα, τα χερια σου σταθερα, το χαμογελο σου μονιμο και πολυ πολυ τραγουδι...

 

ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ...Οσο για τα νοσοκομεια...ποιος τα μπορει;

[peony]

 

Εχω και φιλες μου που μου λενε "Καλα, πως θα τα βγαλεις περα, πρεπει να εχεις μονιμη βοηθεια στο σπιτι αλλιως θα τρελαθεις, θα γινει η ζωη σου κολαση, δεν θα κοιμασαι, θα εισαι ενα ζομπι...κλπ" Η αληθεια ειναι οτι δεν θελω μαμαδες πολυ μεσα στο σπιτι για να μην διαταραχουν οι ισοροπιες ακομα περισσοτερο...αλλα ειναι τοσο χαλια οσο τα παρουσιαζουνε?

 

Άκου και τη δική μου εμπειρία που τα έχω φρέσκα:

Δυστυχώς, η μαμά μου απεβίωσε πριν από πολλά χρόνια κι η πεθερά μου εργάζεται. Κατ'αρχήν, λοιπόν, ήμαστε οι τρεις μας... Τα πήγαμε μια χαρά (αν εξαιρέσεις κάτι ψυχολογικά που είχα στην αρχή πιο έντονα, τώρα είμαι πολύ καλύτερα). Να'ναι καλά η πεθερά μου που μας μαγειρεύει, γιατί και μόνο αυτό σε απαλλάσσει από πολύ κόπο. Επίσης, ο σύζυγος, που έκανε τα πάντα εκτός από το τάισμα (...θηλάζω ). Ούτε έγινε η ζωή μας κόλαση, ούτε τρελαθήκαμε, ούτε ζόμπι γίναμε. Σαφώς και κουραστήκαμε, αλλά παιδί κάναμε, πώς θα γίνει; Ήμαστε και τυχεροί, βέβαια, που η μπέμπα δεν είχε κολικούς.

Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι όλα γίνονται. Κάθε βοήθεια εννοείται ότι είναι ευπρόσδεκτη, αλλά μην τρελαθούμε, τα βγάζεις πέρα και χωρίς αυτή.

Λόγω της έλλειψης βοήθειας μάλιστα, θα έλεγα ότι προσαρμοστήκαμε και πιο γρήγορα. Όπου πάμε παίρνουμε και το μωρό μαζί (ε, δεν πάμε στα μπουζούκια), εκτός από το Σάββατο που θα πάμε στη Madonna.

 

Αυτά σου τα λέω εγώ που ποτέ δεν ήθελα παιδιά, δούλευα δεκάωρα και βάλε κι ήμουν κάθε βράδυ έξω (λέμε τώρα), στο δε νοικοκυριό εντελώς ανεπρόκοπη, χε χε. Κι είμαι πολύ περήφανη που τα καταφέρνω!

 

Όσο για το μαιευτήριο, ε, εκεί κουράστηκα κάπως από τις επισκέψεις, αλλά ήταν τόση η αδρεναλίνη που με κατέκλυζε (καινούριο μωρό, τώρα τι κάνουμε που το ξεπέρασα

 

 

 

[yogini]

Λετε ε? Σας ευχαριστω για την υποστηριξη!

 

Εχω και φιλες μου που μου λενε "Καλα, πως θα τα βγαλεις περα, πρεπει να εχεις μονιμη βοηθεια στο σπιτι αλλιως θα τρελαθεις, θα γινει η ζωη σου κολαση, δεν θα κοιμασαι, θα εισαι ενα ζομπι...κλπ" Η αληθεια ειναι οτι δεν θελω μαμαδες πολυ μεσα στο σπιτι για να μην διαταραχουν οι ισοροπιες ακομα περισσοτερο...αλλα ειναι τοσο χαλια οσο τα παρουσιαζουνε?

 

Μα, αν τις ακουσει κανενας θα νομιζει οτι δεν γενναω ενα μωρακι, τον Godzilla τον ιδιο φερνω σπιτι

 

Ρε συ αυτά που σου λένε ειναι κακοπροαίρετα...μήπως οι φίλες σου ειναι singles?

Θα έχει τη φάση του να δεις....εγω το έχω δει οτι θα περάσω σούπερ και οτι και να μου λένε cool γουστάρω ξενύχτια και ετσι

Εδω έχουμε ξενυχτύσει για γκόμενους και γκομενους δεν θα ρίξουμε και κανένα ξενύχτι για το σπλάχνο μας;; Μπα οι άλλες τι ειναι καλύτερες απο μας; ΟΧΙ ΧΡΥΣΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ!

[voula2]

μην ανησυχείς citron. Πανω κάτω οι περισσότερες γυναίκες έτσι νιώθουν στο πρωτότοκο.

Μόλις γεννήσεις, θα μπεις στον χορό και θα χορεψεις αναγκαστικά.

Η θέα του μωρού σου θα απαλύνει τον φόβο σου και θα δεις ότι όλα αυτά που νιώθεις έιναι απλώς φοβίες για το άγνωστο, καθόλου αδόκιμες, και πάνω από όλα είναι πλασματικές, ψεύτικες , χωρίς υπόβαθρο πραγματικό.

 

ολα καλά θα πάνε μην ανησυχείς. Ισως η εποχιακή θλίψη σε επηρεάζει αυτόν τον καιρό περισσότερο.

 

Με το καλό εύχομαι

[Silmaril]

Βρε καλό μου είναι φυσικό να αγχώνεσαι!!!

Εδώ έχω αγχωθεί εγω που ο μεγάλος (πόσο παράξενο στ' αλήθεια μου ακούγεται αυτό!!! ) κοντεύει 11!!! Κι όταν τον γέννησα δεν είχα ιδέα ούτε για το πώς τα πιάνουν τα μωρά, ήταν και πρόωρος, κι όμως μια χαρά τα καταφέραμε και οι δυο!

Τώρα σκέφτομαι αν ο μπέμπης θα είναι γκρινιάρης, διότι ο Ραφαήλ με κακόμαθε απο μωρό μέχρι σήμερα που είναι πολύ καλός και ήσυχος, αν θα μπορέσω να τα καταφέρω μιας και έχω περισσότερες υποχρεώσεις απ' οτι τότε, και άλλα κουφά!

Μέχρι δηλαδή απο τη μια να θέλω να γεννήσω μια ώρα αρχύτερα και απ' την άλλη να τρομάζω στην ιδέα!

Μάλλον παίζουν κι οι ορμόνες το ρόλο τους σ' όλα αυτά πάντως...

[evangelia]

όλα θα πάνε καλά!!!!

μέχρι την πεμπτη γεννάω,βοήθεια δεν έχω από κανέναν, δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με μωρά εκτός από 1 αγκαλιά και γενικά δεν είμαι άτομο που συμβιβάζεται παρόλα αυτά, είμαι τρισευτυχισμένη για το θείο δώρο και είμαι σίγουρη πως όταν με κοιτάξουν αυτά τα ματάκια θα ξεχνώ και την κούραση και τον φόβο μου

[senter for]

και εγω ετσι αισθανομαι και φαντασου οτι εχω μεγαλωσει την 1 μου ξαδερφη αλλα με το δικο σου παιδι νιωθεισ αλλιωσ

[nikol28]

κάπως έτσι νιώθω κι εγώ εν μέρη

εγώ σκεφτομαι πως θα κοιμάμαι 4 νύχτες στην κλινική μόνη μου χωρίς τον αντρούλη μου και με μια τομή στον κοιλιά!!!

ύστερα σκέφτομαι πως στο μυαλό μου θα έχω την μπουμπού μου και τότε δεν θα με νοιάζει γιατί θα είμαι κοντά της!!!

 

το άλλο που σκέφτομαι είναι οι πρώτες μέρες στο σπίτι μας, μετά απο 7,5 χρόνια θα γεμίσει επιτέλους απο το κλάμα ενός μωρού ,δικού μας μωρού, θα τα καταφέρω ως μανούλα ? μόνο μια νύχτα θα μείνει η μαμα μου στο σπίτι γιατί δουλεύει, εύχομαι να μην πανικοβληθώ κι ότι θα έιναι όλα εύκολα!!!!

[citron]

Σας ευχαριστω ολοψυχα για τα ενθαρυντικα σας λογια.

 

Ελπιζω μια μερα να γελαω με αυτες τις σκεψεις και να ερθουν τα πραγματα λιγο πιο απλα απο οτι τα σκεφτομαι. Οπως ειπε ηδη καποιος, τοοοσα ξενυχτια εχουμε κανει, εδω θα κολλησουμε

[prosperous]

κανεις και καμια δεν ειναι ποτε ετοιμος να γινει γονιος ποσο μαλλον να ειναι σιγουρος οτι ευκολα θα ανταπεξελθει στο θεμα τοκετου και λοχειας..το αγχος που περιγραφεις ειναι γνωριμο σε ολες τις τελειομηνες και μεχρι εγω που χω αλλους τρεις μηνες μπροστα αγχωνομαι και τα βαζω με το περιβαλλον μου που δεν πραττει τα αναλογα που θελω σε σχεση με εκεινη τη χρονικη περιοδο..

εγω πιστευω οτι ολα θα γινουν τοσο γρηγορα που ξαφνικα θα βρεθεις με ενα παιδι να πηγαινει σχολειο και να εχει ηδη μεγαλωσει και να μην εχεις καταλαβει ποτε εγιναν ολα αυτα...(σε πηγα ετη μπροστα μηπως και το δεις πιο ψυχραιμα..)

καλα γεννητουρια και ολα θα γινουν..

[xazomama]

Μετά από 2 γέννες και (δόξα το Θεό) με 2 παιδάκια αγγελούδια σε σχέση με άλλα που ακούω, μπορώ να σου πω ότι το πριν με το μετά έχουν ΜΕΓΑΛΗ διαφορά, ιδίως στο 1ο παιδί.

Κανείς δε μπορεί να σου πει ότι είναι παιχνιδάκι, αλλά ούτε και εφιάλτης. Το κάθε παιδάκι έχει τα δικά του χαρίσματα και τα δικά του "χούγια".

Αυτό που μπορώ να σου πω με σιγουριά είναι ότι εσύ είσαι η πιο κατάλληλη μαμά για το δικό σου παιδάκι.

Ο 1ος μήνας είναι σίγουρα δύσκολος μέχρι να μάθεις να "αποκωδικοποιείς" το κλάμα του. Η αϋπνία είναι ο χειρότερος εχθρός (τουλάχιστον για μένα) γιατί δεν μπορείς να λειτουργήσεις.

Θέλει λίγη υπομονή αυτό το διάστημα. Αλλά περνάει γρήγορα, πίστεψέ με!Μόλις σαραντίσετε, θα δεις μεγάλη διαφορά και στο παιδάκι σου αλλά και σε σένα. Θα αρχίσει να μπαίνει σε ρυθμό το φαγητό και ο ύπνος και θα αρχίσει να επικοινωνεί με το περιβάλλον του και κυρίως με τη μανούλα του. Αυτές οι στιγμές είναι η επιβράβευση των κόπων σου.

Όσο κι αν έχεις ταλαιπορηθεί πριν, τα ξεχνάς ΟΛΑ!

Ένα χαμόγελο, ένα "αγκού", το πιάσιμο των δαχτύλων σου με τα μικροσκοπικά του χεράκια, τα σβήνουν όλα.

Τότε είναι που λες "είμαι γεννημένη για μαμά..."

 

Με το καλό κοπέλα μου!

[citron]

Πολυ ενθαρυντικα τα λογια ολων σας

 

Ποσο βοηθεια χρειαζεται κανεις τον πρωτο μηνα σπιτι ? Δεν θα εχω καποια μαμα να δινει ενα χερακι ( απο δικη μου επιλογη). Δηλαδη, ποσο πολυ αυξανονται οι δουλειες στο σπιτι και ποση δυναμη εχεις για να ανταπεξελθεις σε ολα αυτα, συν αυπνια, συν οτι χρειαζεται ο μικρουλης.

 

Ξερω οτι μου ειπατε οτι ολα αντιμετωπιζονται απλα προσπαθω να δω εαν θα πρεπει να βρω καποια αλλη βοηθεια εστ τον πρωτο καιρο.

[yogini]

Πολυ ενθαρυντικα τα λογια ολων σας

 

Ποσο βοηθεια χρειαζεται κανεις τον πρωτο μηνα σπιτι ? Δεν θα εχω καποια μαμα να δινει ενα χερακι ( απο δικη μου επιλογη). Δηλαδη, ποσο πολυ αυξανονται οι δουλειες στο σπιτι και ποση δυναμη εχεις για να ανταπεξελθεις σε ολα αυτα, συν αυπνια, συν οτι χρειαζεται ο μικρουλης.

 

Ξερω οτι μου ειπατε οτι ολα αντιμετωπιζονται απλα προσπαθω να δω εαν θα πρεπει να βρω καποια αλλη βοηθεια εστ τον πρωτο καιρο.

 

Εμένα θα πάρει άδεια ο άντρας μου οπότε αποφασίσαμε να κάτσουμε και να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας με αυτό που κάναμε

Εντάξει δεν θα κάνεις και γενική καθαριότητα...τα βασικά μωρέ και μαγείρεμα γιατι θα πρέπει να τρως καλά. Εγω εχω σηκώσει τη μύτη ψηλά και είπα δεν θέλω βοήθεια απο τις μαμάδες....μ'αρέσει όμως γενικά να κάνω πράγματα μόνη μου όσο μπορώ....άντε να ζητήσω κανένα δύσκολο φαγητό αν και ο μπαμπάς μας ειναι άριστος μάγειρας

[nikol28]

κι εγώ βρέθηκα αυτό το διάστημα που είμαι αναγκασμένη να δέχομαι την βοήθεια των μαμάδων επειδή δεν μπορώ αλλά τους λέω,

δεν θα γεννήσω ?

στα σπίτια σαςςςςςςςς

 

μόνη μου με τον αντρούλη μου και φυσικά τη μπέμπα μας

[Eliza]

Γεια σου κι από μένα!

Ο πρώτος μήνας στο σπίτι με το μωρό είναι....διαφορετικός.

Αν ο καλός έχει τη δυνατοτητα, το καλύτερο θα ήταν να πάρει καμιά 15αριά μέρες άδεια μόλις γυρίσετε από το μαιευτήριο. Νομίζω ότι αυτό θα είναι η καλύτερη βοηθεια που μπορεί να προσφέρει σε σένα, αλλά και για τον ίδιο θα είναι κάτι αξέχαστο. Οι πρώτες μέρες με το μωρό είναι μια καταπληκτική εμπειρία και οι μπαμπάδες είναι κρίμα να τις στερούνται.

Η βασικότερη συμβουλή είναι για το πρώτο διάστημα είναι να κοιμάσαι όποτε κοιμάται το μωρό (μέρα και νύχτα). Αλλιώς η κούραση από την αϋπνία, δεν υποφέρεται.

Να θυμάσαι πάντα ότι οι πρώτες 40 ημέρες είναι το διάστημα που χρειάζεται το σώμα σου για να συνέλθει από την εγκυμοσύνη και τον τοκετό, αλλά και το μωρό να προσαρμοστεί στον έξω κόσμο. Σ'αυτό το διάστημα να κάνεις ΜΟΝΟ ότι εσύ επιθυμείς. Αν θέλεις κόσμο στο σπίτι, να έχεις, αν όχι, να μην έχεις (η δικαιολογία του 40ίσματος σε καλύπτει). Αν θέλεις να βγεις, να βγεις, αν όχι να κάτσεις μέσα.

Εφόσον δεν έχεις βοήθεια από γιαγιάδες (αν οι λόγοι σου δεν είναι πολύ σοβαροί, μπορείς ακόμα να αναθεωρήσεις για το πρώτο διάστημα-κανένα μαγειρεμένο φαγητό πχ), εγώ θα πρότεινα να βρεις κάποια κοπέλα για καθάρισμα και σίδερο, πχ μια φορά την εβδομάδα. Έτσι το σπίτι σου θα διατηρηθεί σε αξιοπρεπές επίπεδο, χωρίς να χρειάζεται να πολυασχοληθείς.

Αν ο καλός μαγειρεύει, του το αναθέτεις εξ ολοκλήρου. Αν όχι, τον βάζεις να ξεκινήσει προπόνηση από τώρα

Επίσης, η δικαιολογία ότι ο καλός μας δουλεύει κι εμείς καθόμαστε στο σπίτι, άρα πρέπει να τα κάνουμε όλα, είναι εντελώς λανθασμένη. Ο πρώτος καιρός με το μωρό (και όχι μόνο ο πρώτος) είναι ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!! Άρα χρειαζόμαστε όλη τη βοήθεια που μπορούμε να αντλήσουμε από γύρω μας.

Ελπίζω να μην σε τρόμαξα με όλα αυτά

Η χαρά είναι πάντα ΠΟΛΥ πολυ πολυ πολύ μεγαλύτερη από την κούραση

[Eliza]

yogini και nicol28, το μυστικό με τις γιαγιάδες είναι να πέρνουμε τη βοήθεια που εμείς θέλουμε και όχι αυτήν που εκείνες θέλουν να δόσουν. Ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχετε αυτό είναι να τους ζητάτε συγκεκριμένα πράγματα. Έτσι και αισθάνονται χρήσιμες -άρα είναι ευχαριστημένες- και εσείς δεν αγανακτείτε έχοντάς τις συνέχεια μέσα στα πόδια σας.

[citron]

Γεια σου κι από μένα!

Ο πρώτος μήνας στο σπίτι με το μωρό είναι....διαφορετικός.

Αν ο καλός έχει τη δυνατοτητα, το καλύτερο θα ήταν να πάρει καμιά 15αριά μέρες άδεια μόλις γυρίσετε από το μαιευτήριο. Νομίζω ότι αυτό θα είναι η καλύτερη βοηθεια που μπορεί να προσφέρει σε σένα, αλλά και για τον ίδιο θα είναι κάτι αξέχαστο. Οι πρώτες μέρες με το μωρό είναι μια καταπληκτική εμπειρία και οι μπαμπάδες είναι κρίμα να τις στερούνται.

Η βασικότερη συμβουλή είναι για το πρώτο διάστημα είναι να κοιμάσαι όποτε κοιμάται το μωρό (μέρα και νύχτα). Αλλιώς η κούραση από την αϋπνία, δεν υποφέρεται.

Να θυμάσαι πάντα ότι οι πρώτες 40 ημέρες είναι το διάστημα που χρειάζεται το σώμα σου για να συνέλθει από την εγκυμοσύνη και τον τοκετό, αλλά και το μωρό να προσαρμοστεί στον έξω κόσμο. Σ'αυτό το διάστημα να κάνεις ΜΟΝΟ ότι εσύ επιθυμείς. Αν θέλεις κόσμο στο σπίτι, να έχεις, αν όχι, να μην έχεις (η δικαιολογία του 40ίσματος σε καλύπτει). Αν θέλεις να βγεις, να βγεις, αν όχι να κάτσεις μέσα.

Εφόσον δεν έχεις βοήθεια από γιαγιάδες (αν οι λόγοι σου δεν είναι πολύ σοβαροί, μπορείς ακόμα να αναθεωρήσεις για το πρώτο διάστημα-κανένα μαγειρεμένο φαγητό πχ), εγώ θα πρότεινα να βρεις κάποια κοπέλα για καθάρισμα και σίδερο, πχ μια φορά την εβδομάδα. Έτσι το σπίτι σου θα διατηρηθεί σε αξιοπρεπές επίπεδο, χωρίς να χρειάζεται να πολυασχοληθείς.

Αν ο καλός μαγειρεύει, του το αναθέτεις εξ ολοκλήρου. Αν όχι, τον βάζεις να ξεκινήσει προπόνηση από τώρα

Επίσης, η δικαιολογία ότι ο καλός μας δουλεύει κι εμείς καθόμαστε στο σπίτι, άρα πρέπει να τα κάνουμε όλα, είναι εντελώς λανθασμένη. Ο πρώτος καιρός με το μωρό (και όχι μόνο ο πρώτος) είναι ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!! Άρα χρειαζόμαστε όλη τη βοήθεια που μπορούμε να αντλήσουμε από γύρω μας.

Ελπίζω να μην σε τρόμαξα με όλα αυτά

Η χαρά είναι πάντα ΠΟΛΥ πολυ πολυ πολύ μεγαλύτερη από την κούραση

 

Ετσι καπως τα περιμενω Θα ηθελα πολυ να παρει 2 εβδομαδες αδεια ο καλος μου και ελπιζω να μπορεσει. Θα βρω και μια κοπελα για τα πολυ βαρια.

 

Η πεθερα μου προθυμοποιήθηκε ( ή μαλλον το θεωρησε αυτονοητο ) οτι θα μεινει 1 εβδομαδα ( ειανι απο Θεσσαλονικη) για να βοηθησει. Απο καλοσυνη το προτεινε αλλα μαλλον θα με αποσυντονισει παρα θα βοηθησει. Δεν θελω πολυ κοσμο στα ποδια μου και δεν θελω να μου λενε τι να κανω οσο καλη προθεση και να υπαρχει.

Η δικια μου μητερα ειναι αρκετα αποχολημενη για να βασιστω, αφηστε που επειδη της ειπα οχι πολλα-πολλα μου λεει οτι θα πεθααααανω απο την κουραση εαν δεν εχω καποιον καθε μερα σπιτι, ακομα κα αν ειναι γυναικα να βοηθανε στο σπιτι Ειναι απο τους πρωτους που φερνει την καταστροφη και λεει οτι δεν θα τα βγαλω περα

 

Μεχρι να προσλαβω μονιμη βοηθεια θελει γιατι λεει θα ειμαι ρακος! Μα και τα λεφτα να ειχα, τι θα την κανω την κοπελα στο σπιτι το ενα επι ενα οοολη μερα, να την κοιταω. Ποοοσες δουλειες να χρειαζονται πια ? Μα δεν ειναι τρελες υπερβολες ολα αυτα???

[Eliza]

Ετσι καπως τα περιμενω Θα ηθελα πολυ να παρει 2 εβδομαδες αδεια ο καλος μου και ελπιζω να μπορεσει. Θα βρω και μια κοπελα για τα πολυ βαρια.

ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ!!!

Η πεθερα μου προθυμοποιήθηκε ( ή μαλλον το θεωρησε αυτονοητο ) οτι θα μεινει 1 εβδομαδα ( ειανι απο Θεσσαλονικη) για να βοηθησει. Απο καλοσυνη το προτεινε αλλα μαλλον θα με αποσυντονισει παρα θα βοηθησει. Δεν θελω πολυ κοσμο στα ποδια μου και δεν θελω να μου λενε τι να κανω οσο καλη προθεση και να υπαρχει.

Φροντίστε μόνο να μην είναι τις ίδιες μέρες που θα έχει άδεια και ο καλός σου. Τις μέρες αυτές δεν χρειάζεστε άλλους στα πόδια σας.

Η δικια μου μητερα ειναι αρκετα αποχολημενη για να βασιστω, αφηστε που επειδη της ειπα οχι πολλα-πολλα μου λεει οτι θα πεθααααανω απο την κουραση εαν δεν εχω καποιον καθε μερα σπιτι, ακομα κα αν ειναι γυναικα να βοηθανε στο σπιτι Ειναι απο τους πρωτους που φερνει την καταστροφη και λεει οτι δεν θα τα βγαλω περα

 

Μεχρι να προσλαβω μονιμη βοηθεια θελει γιατι λεει θα ειμαι ρακος! Μα και τα λεφτα να ειχα, τι θα την κανω την κοπελα στο σπιτι το ενα επι ενα οοολη μερα, να την κοιταω. Ποοοσες δουλειες να χρειαζονται πια ? Μα δεν ειναι τρελες υπερβολες ολα αυτα???

 

Φυσικά και είναι υπερβολές αυτά

Όσο για την πολυάσχολη μητέρα σου....μόλις εμφανιστεί το εγγόνι θα δεις που μια χαρά θα τον βρίσκει το χρόνο να σε επισκεπτεται.

Οπότε σκέψου από τώρα τι βοήθεια μπορείς να της αναθέσεις. Αλλιώς κινδυνεύεις να την έχεις για επισκέπτρια που όχι μόνο δεν βοηθαει, αλλά σου φορτώνεται κιόλας.

Μην της το ανακοινώσεις βέβαια, αλλά όταν θα έρχεται (αυτό δεν το γλιτώνεις, πίστεψέ με) της λες :

-Πεθύμησα εκείνο το πολύ ωραίο φαγητό που φτιάχνεις βρε μαμά...

-Όσο θηλάζω και τα λέμε μπορείς να μου σιδερώσεις αυτά τα ρουχαλάκια του μωρού (προσοχή ΜΟΝΟ του μωρού )

Γενικά διαλέγεις δουλειές που είναι αποσπασματικές και όχι οι απολύτως βασικές του σπιτιού.

 

Το αστείο είναι ότι αυτές τις συμβουλές μου τις έχει δόσει η μάνα μου

 

[yogini]

Ετσι καπως τα περιμενω Θα ηθελα πολυ να παρει 2 εβδομαδες αδεια ο καλος μου και ελπιζω να μπορεσει. Θα βρω και μια κοπελα για τα πολυ βαρια.

 

Η πεθερα μου προθυμοποιήθηκε ( ή μαλλον το θεωρησε αυτονοητο ) οτι θα μεινει 1 εβδομαδα ( ειανι απο Θεσσαλονικη) για να βοηθησει. Απο καλοσυνη το προτεινε αλλα μαλλον θα με αποσυντονισει παρα θα βοηθησει. Δεν θελω πολυ κοσμο στα ποδια μου και δεν θελω να μου λενε τι να κανω οσο καλη προθεση και να υπαρχει.

Η δικια μου μητερα ειναι αρκετα αποχολημενη για να βασιστω, αφηστε που επειδη της ειπα οχι πολλα-πολλα μου λεει οτι θα πεθααααανω απο την κουραση εαν δεν εχω καποιον καθε μερα σπιτι, ακομα κα αν ειναι γυναικα να βοηθανε στο σπιτι Ειναι απο τους πρωτους που φερνει την καταστροφη και λεει οτι δεν θα τα βγαλω περα

 

Μεχρι να προσλαβω μονιμη βοηθεια θελει γιατι λεει θα ειμαι ρακος! Μα και τα λεφτα να ειχα, τι θα την κανω την κοπελα στο σπιτι το ενα επι ενα οοολη μερα, να την κοιταω. Ποοοσες δουλειες να χρειαζονται πια ? Μα δεν ειναι τρελες υπερβολες ολα αυτα???

 

Εμένα αν ερχόταν η πεθερά μου πολύ απλά θα έφευγα εγω!

 

Να πεις στην μανούλα σου οτι εισαι ικανότατη να τα βγάλεις πέρα με ενα μωρό όπως όλες οι γυναίκες του κόσμου...και αν εκεινη δεν τα κατάφερε και χρειάστηκε βοήθεια δεν σημαίνει το ίδιο για όλους

 

Το'χω πάρει στο χαλαρό όπως βλέπεις!.....οσο χαλαρό ειναι για σενα να βάψεις μια ντουλάπα απο μαύρη σε κίτρινη!

 

Καλά αυτό με τις συμβουλές εμένα με τρελαίνει δε! Οτι μου πουν το αντίθετο θέλω να κάνω.....μα δεν καταλαβαίνουν οτι εχω μάθει τα πάντα απο το parents!!!!

[peny]

Πολυ ενθαρυντικα τα λογια ολων σας

 

Ποσο βοηθεια χρειαζεται κανεις τον πρωτο μηνα σπιτι ? Δεν θα εχω καποια μαμα να δινει ενα χερακι ( απο δικη μου επιλογη). Δηλαδη, ποσο πολυ αυξανονται οι δουλειες στο σπιτι και ποση δυναμη εχεις για να ανταπεξελθεις σε ολα αυτα, συν αυπνια, συν οτι χρειαζεται ο μικρουλης.

 

Ξερω οτι μου ειπατε οτι ολα αντιμετωπιζονται απλα προσπαθω να δω εαν θα πρεπει να βρω καποια αλλη βοηθεια εστ τον πρωτο καιρο.

ΓΕΙΑ ΣΟΥ CITRON!ΠΡΙΝ ΑΠΟ 7,5 ΜΗΝΕΣ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑΝΤΗ!ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΕΛΕΓΑ ΠΡΙΝ ΓΕΝΝΗΣΩ!ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΠΑΚΕΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΠΑΙΔΙΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ!ΑΠ ΤΗΝ ΑΛΛΗ Η ΑΥΠΝΙΑ ΣΕ ΕΞΑΝΤΛΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ! ΕΓΩ ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΤΕΠΕΣΑ ΠΟΛΥ ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΩ, ΝΑ ΖΑΛΙΖΟΜΑΙ, ΠΟΝΑΓΑ.ΤΟ ΚΑΛΟ (ΚΑΙ ΚΑΚΟ) ΗΤΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΗΛΑΣΑ ΚΑΙ ΞΥΠΝΑΓΑΜΕ ΜΕ ΒΑΡΔΙΕΣ ΜΕ ΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑΙΖΑΜΕ ΤΟΝ ΜΠΕΜΠΗ. ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΠΟΛΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΠΙΑΣΩ ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΝΑ ΤΟΥ ΚΑΝΩ ΜΠΑΝΙΟ!ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΟΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΘΑ "ΣΠΑΣΕΙ"!