ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ ....

[christin79gr]

Μόλις ακούσαμε την καρδούλα του πρώτη φορά κλάψαμε παρά πολύ από την τόση ευτυχία που νιώσαμε …

την δεύτερη φορά που ακούσαμε την καρδούλα του δεν ήταν καλά χτυπούσε πολύ αργά … το ίδιο βράδυ κοιμήθηκα με μια μικρή εικόνα της παναγίας στο χέρι μου …

το πρωί το ήξερα ότι είχε φύγει … το ένιωθα … ήταν ακριβώς μια εβδομάδα πριν μπω στον τρίτο μήνα. ..

δυο μέρες μετά Στον προθάλαμο για την επέμβαση της απόξεση ήταν μια κοπέλα που περιμέναμε μαζί για χειρουργείο , αυτή ήταν για έκτρωση …. Δεν την κρίνω , θα είχε τους λόγους τις … άλλα εκείνη την στιγμή την κοιτούσα και ήθελα να την ρωτήσω γιατί?

Έχει περάσει 1 μήνας από τότε , η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα πολύ να το ξεπεράσω ειδικά τις πρώτες μέρες … ώρες ώρες μου έρχεται στο μυαλό ο ήχος απ την καρδούλα του.

ο άντρας μου στέκετε δίπλα μου όσο δεν έχει σταθεί κανείς για μένα άλλωστε και γι αυτόν ήταν πολύ δύσκολο και κρατιόταν μόνο και μόνο για μένα …

είμαι αισιόδοξη θα κάνουμε άλλα παιδιά … και θέλω να πω σε όλους αυτούς , που μου λένε ότι δεν είχε δημιουργηθεί και δεν ήταν καν παιδί ακόμα και ότι καλύτερα τώρα παρά μετά … ότι για μένα και τον άντρα μου ήταν μια ψυχούλα που έζησε για λίγες μέρες και αυτό ήταν το παιδί μας.

[amarillo81]

Μόλις ακούσαμε την καρδούλα του πρώτη φορά κλάψαμε παρά πολύ από την τόση ευτυχία που νιώσαμε …

την δεύτερη φορά που ακούσαμε την καρδούλα του δεν ήταν καλά χτυπούσε πολύ αργά … το ίδιο βράδυ κοιμήθηκα με μια μικρή εικόνα της παναγίας στο χέρι μου …

το πρωί το ήξερα ότι είχε φύγει … το ένιωθα … ήταν ακριβώς μια εβδομάδα πριν μπω στον τρίτο μήνα. ..

δυο μέρες μετά Στον προθάλαμο για την επέμβαση της απόξεση ήταν μια κοπέλα που περιμέναμε μαζί για χειρουργείο , αυτή ήταν για έκτρωση …. Δεν την κρίνω , θα είχε τους λόγους τις … άλλα εκείνη την στιγμή την κοιτούσα και ήθελα να την ρωτήσω γιατί?

Έχει περάσει 1 μήνας από τότε , η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα πολύ να το ξεπεράσω ειδικά τις πρώτες μέρες … ώρες ώρες μου έρχεται στο μυαλό ο ήχος απ την καρδούλα του.

ο άντρας μου στέκετε δίπλα μου όσο δεν έχει σταθεί κανείς για μένα άλλωστε και γι αυτόν ήταν πολύ δύσκολο και κρατιόταν μόνο και μόνο για μένα …

είμαι αισιόδοξη θα κάνουμε άλλα παιδιά … και θέλω να πω σε όλους αυτούς , που μου λένε ότι δεν είχε δημιουργηθεί και δεν ήταν καν παιδί ακόμα και ότι καλύτερα τώρα παρά μετά … ότι για μένα και τον άντρα μου ήταν μια ψυχούλα που έζησε για λίγες μέρες και αυτό ήταν το παιδί μας.

σε καταλαβαινω κ συμφωνω απολυτα...δε μπρω να πω πολλα το χω περασει κ νιωθω απολυτα το τι νιωθεις

[gentriana]

Κουράγιο κι υπομονή κάνε, να περάσει ο καιρός και ν' απαλύνει ο πόνος της απώλειάς σου. Όσο για το "καλύτερα τώρα παρά μετά", οπωσδήποτε είναι πολύ πιο άγριο να χάνεις ένα σχηματισμένο παιδί ή ένα παιδί που έχεις κρατήσει στην αγκαλιά σου κι έχεις γνωρίσει κι έχεις αγαπήσει. Όμως αυτή τη στιγμή εσύ έχεις τα δικά σου συναισθήματα και αυτή η ψυχρή λογική δεν μπορεί να έχει θέση. Μερικές φορές, όσο λιγότερα λέμε, τόσο καλύτερα, γιατί απλώς τα λόγια είναι πολύ λίγα για να παρηγορήσουν...

[sofi@p]

κοπέλα μου, το έχω περάσει 2 φορές και σε καταλαβαίνω.... ποτέ δε θα ξεχάσω τα 2 αγγελούδια που έχασα

[Καλλιόπη Μ]

Κοριτσάκι μου κάνε κουράγιο. Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Σε 19 μέρες κλείνει ένας χρόνος που έχασα και εγώ τα αγγελουδάκια μου στον 5ο μήνα. Εύχομαι πολύ σύντομα να γεμίσει η αγκαλιά σας με ένα παιδάκι.

[alexele]

Από τη στιγμή που ακούσατε καρδούλα, είτε είχε σχηματιστεί είτε όχι μιλάμε για ένα ζωντανό πλασματάκι, που όμως το ίδιο επέλεξε τη "γειτονιά των αγγέλων" να ζήσει.

Είναι πολύ νωπό ακόμα για να σου πω..... "θα το ξεχάσεις", "θα κάνεις άλλα παιδάκια" κλπ. Μόνη σου θα βρεις το τρόπο να το ξεπεράσεις.

Αλλά από ιδία πείρα και έχοντας περάσει πολλές άσχημες στιγμές για να αποκτήσω τα παιδάκια μου, θα σου πω ότι όντως καλύτερα τώρα που ήταν νωρίς! Πίστεψέμε!

[μαρια_23]

κοριτσαρα μου σε νοιοθω απολυτα πριν 11 μερες εχασα κι εγω το μωρακι μου εμενα ειναι λιγο ποιο δυσκολο γιατι των εζησα 59 μερες! ο πονος της μανας ειναι ιδιος σε οποια ηλικια κι αν χασει το παιδι της ειτε αγεννητο ειτε μωρο ειτε μεγαλο ολες ποναμαι το ιδιο! γιατι απο την πρωτη ωρα ζουμε μαζι του, του δινουμε ζωη απ τη ζωη μας!!! δεν θα σου πω να μην στεναχωριεσαι γιατι δεν γινετε! δεν θα σου πω αυτο που λενε ολοι "καλητερα τωρα" γιατι ξερω τι πονο πρωκαλει αυτη η κουβεντα γιατι αυτο λενε ολοι και σ εμενα, αλλα εγω μεχρι το τελος ετρεφα μεσα μου την ελπιδα ενος θαυματος αλλα δυστιχως δεν συναιβει!!! ξερω πολυ καλα τα γιατι? που τρωνε τη καρδια σου! οπως κι εγω ροταω αφου ηθελε να μου το παρει γιατι μου το δωσε? δυστιχως ομως απαντησεις δεν υπαρχουν, οπως και δεν μπωρει κανεις να τα βαλει με το θεο!!! ενα θα σου πω μονο... βρες τη δυναμη να σταθεις στα ποδια σου να κοιταξεις τη ζωη καταματα να πιασεις των αντρα σου απ το χερι να μαζεψετε τα κομματια σας και να προχωρισετε μπροστα μαζι δεμενη σαν μια γροθια!!! και τα μωρα μας θα ζουν για παντα μεσα στη καρδια μας και στα ονειρα μας!!!

[Elisa Twins]

Δεν υπάρχουν λόγια να απαλύνουν τον πόνο της μάνας ή ενός πατέρα μια τέτοια στιγμή.

Όσοι δεν το έχουν βιώσει, δεν μπορούν να καταλάβουν, ούτε καν να φανταστούν. Νομίζουν πως είναι εύκολο.....ώσπου έρχονται και εκείνοι σε αυτή τη θέση και αναθεωρούν....σας μιλάω εκ πείρας.

Χριστίνα, Μαρία, Καλλιόπη.... σε όλες εσάς που έχετε ζήσει τον πόνο αυτό... εύχομαι σύντομα να γίνετε μανούλες (ή ξανά μανούλες).

[γκρετελ]

κοριτσαρα μου σε νοιοθω απολυτα πριν 11 μερες εχασα κι εγω το μωρακι μου εμενα ειναι λιγο ποιο δυσκολο γιατι των εζησα 59 μερες! ο πονος της μανας ειναι ιδιος σε οποια ηλικια κι αν χασει το παιδι της ειτε αγεννητο ειτε μωρο ειτε μεγαλο ολες ποναμαι το ιδιο! γιατι απο την πρωτη ωρα ζουμε μαζι του, του δινουμε ζωη απ τη ζωη μας!!! δεν θα σου πω να μην στεναχωριεσαι γιατι δεν γινετε! δεν θα σου πω αυτο που λενε ολοι "καλητερα τωρα" γιατι ξερω τι πονο πρωκαλει αυτη η κουβεντα γιατι αυτο λενε ολοι και σ εμενα, αλλα εγω μεχρι το τελος ετρεφα μεσα μου την ελπιδα ενος θαυματος αλλα δυστιχως δεν συναιβει!!! ξερω πολυ καλα τα γιατι? που τρωνε τη καρδια σου! οπως κι εγω ροταω αφου ηθελε να μου το παρει γιατι μου το δωσε? δυστιχως ομως απαντησεις δεν υπαρχουν, οπως και δεν μπωρει κανεις να τα βαλει με το θεο!!! ενα θα σου πω μονο... βρες τη δυναμη να σταθεις στα ποδια σου να κοιταξεις τη ζωη καταματα να πιασεις των αντρα σου απ το χερι να μαζεψετε τα κομματια σας και να προχωρισετε μπροστα μαζι δεμενη σαν μια γροθια!!! και τα μωρα μας θα ζουν για παντα μεσα στη καρδια μας και στα ονειρα μας!!!

αχ ρε κοριτσια..και με τη δικη σου ιστορια μαρια εκλαψα και με τησ christin και με καθε μανα που χανει ενα παιδι....δυσκολευτηκα δεκα χρονια για ν αποκτησω ενα γιο τωρα στα 39 μου κοντα και μετα απο πολλα βασανα.......δεν υπαρχουν λογια παρηγοριασ..ευχομαι να γινετε γρηγορα μανουλεσ ξανα .....η