πως θα πω στη μικρη μου οτι η προγιαγια θα φυγει?

[elena32]

η γιαγια μου[η μαμα της μαμας μου] αν κ μεγαλη σε ηλικια 96 ετων επαθε χτες βραδυ εγκεφαλικο κ βρισκεται στο νοσοκομειο σε κρισιμη κατασταση.το τελευταιο διμηνο την ειχα μαζι μου στο σπιτι ηταν πολυ καλα γενικα ουτε καν η ηλικια της δεν φαινοταν ουτε για 80 δεν την εκανε κανεις επαιζε ωρες ατελειωτες με τη μικρη μου η οποια ειναι 3 ετων .η αγαπημενη της γιαγια [προγιαγια] της τραγουδουσε κ η μικρη χορευε,χτες βραδυ η γιαγια ξαφνικα επαθε το επεισοδιο πηγαμε νοσοκομειο αλλα δυστυχως την περιμενουμε απο ωρα σε ωρα.η μικρη με το που ξυπνησε σημερα πηγε να παιξει με τη γιαγια κ δεν την βρηκε.της εξηγησα οτι αρρωστησε αλλα ολη μερα ειναι πολυ στεναχωρημενη.τι να κανω?τι να πω στο παιδι μου που δεν θα ξαναδει τη γιαγια?επειδη η μικρη περασε ενα σοκ πρι 3 μηνες με την αρρωστια του μπαμπα της δεν θελω να περασει αλλο.επειδη κι εγω ειμαι πολυ χαλια γιατι η γιαγια αυτη μου ειχε κ τις ειχα αδυναμια φροντιζω να μη δειχνω στο παιδι τη στεναχωρια μου.τι να κανω?τι να της πω αυριο που ξερω οτι θα την ψαχνει?

[elias-christina]

Ελενα μου λυπαμαι για την εξελιξη με την γιαγια σου.

Σου λεω αυτο που σκεφτομαι... Εγω θα ελεγα την αληθεια.

Με τον τροπο που εγω κ ο συζηγος μου θα κριναμε οτι πρεπει να μεταφερουμε αυτο το δυσαρεστο γεγονος κ να εξηγησουμε κ τι ειναι κλπ.

Δεν θα το εκρυβα. Αυτη ομως ειναι η δικη μου αποψη...

[dora]

Δυστυχως ο θανατος ειναι μια κατασταση που αργα η συντομα ολα τα παιδια ερχονται αντιμετωπα καποια στιγμη..

θα της πεις την αληθεια..

οτι η γιαγια πεθανε.. Τι σημαινει αυτο? οτι απλα δεν θα την ξαναδουμε, οτι απο δω και περα θα ζει στον ουρανο.. και εννοειτε οτι δεν θα παει το παιδακι στην κηδεια..

οταν ημουν 4 πεθανε ο παππους μου.. (πολυ μα πολυ αγαπημενος μου)

Μου το ειπαν στεναχωρηθηκα αλλα μαλλον δεν το πολυκαταλαβα..

Στην πρωτη δημοτικου μια μερα η δασκαλα ρωτησε τη μαμα μου ποτε πεθανε ο παππου μου.. Γιατι την ωρα του διαλλειματος την ωρα που παιζαμε με τις συμμαθητριες μου στον πινακα και προσπαθουσαμε να γραψουμε τα ονοματα των δικων μας, και προσπαθοντας να γραψω "Τουλα" (αλλα καμια μας δεν ηξερε ακομα το "ΟΥ" ειπαμε οτι δεν ξερουμε να γραψουμε ουτε "παππου" θυμηθηκα τον παππου μου και εβαλα τα κλαμματα και δεν μπορουσε να με συνεφερει η δασκαλα γιατι της ελεγα πως ο παππους μου πεθανε..

Τοτε το καταλαβα

[elias-christina]

Δυστυχως ο θανατος ειναι μια κατασταση που αργα η συντομα ολα τα παιδια ερχονται αντιμετωπα καποια στιγμη..

θα της πεις την αληθεια..

οτι η γιαγια πεθανε.. Τι σημαινει αυτο? οτι απλα δεν θα την ξαναδουμε, οτι απο δω και περα θα ζει στον ουρανο.. και εννοειτε οτι δεν θα παει το παιδακι στην κηδεια..

οταν ημουν 4 πεθανε ο παππους μου.. (πολυ μα πολυ αγαπημενος μου)

Μου το ειπαν στεναχωρηθηκα αλλα μαλλον δεν το πολυκαταλαβα..

Στην πρωτη δημοτικου μια μερα η δασκαλα ρωτησε τη μαμα μου ποτε πεθανε ο παππου μου.. Γιατι την ωρα του διαλλειματος την ωρα που παιζαμε με τις συμμαθητριες μου στον πινακα και προσπαθουσαμε να γραψουμε τα ονοματα των δικων μας, και προσπαθοντας να γραψω "Τουλα" (αλλα καμια μας δεν ηξερε ακομα το "ΟΥ" ειπαμε οτι δεν ξερουμε να γραψουμε ουτε "παππου" θυμηθηκα τον παππου μου και εβαλα τα κλαμματα και δεν μπορουσε να με συνεφερει η δασκαλα γιατι της ελεγα πως ο παππους μου πεθανε..

Τοτε το καταλαβα

 

 

χαχαχα! Τι ωραιο παιδακι...

 

Συγνωμη για το σχολιο Ελενα μου.

[Silmaril]

Έλενα χθές είχαμε τα σαράντα του παππού μου. Αρρώστησε με εγκεφαλικό όταν ήμουν 5 χρονών και έζησε μ' αυτήν την ασθένεια 25 χρόνια...Τα τελευταία δέκα ζούσαμε μαζί κι ο γιος μου μεγάλωσε στα χέρια του. Όπως ξέρεις είναι εκφυλιστική ασθένεια, κι αυτό σημαίνει οτι προοδευτικά κάνει τόση ζημιά στον άρρωστο που τον κάνει αγνώριστο σε όλα...δυστυχώς! Παρόλα αυτά ο παππούς μου, που σιγά σιγά δεν αναγνώριζε κανέναν μας, είχε τον γιο μου σε πολύ ξεχωριστή θέση και ήταν ο μόνος που αναγνώριζε μέχρι το τέλος!

Επειδή τα τελευταία χρόνια η κατάστασή του επιδεινωνόταν δραματικά γρήγορα, φοβόμουν τη στιγμή που θα έφευγε και το παιδί έπρεπε να το βιώσει αυτό όντας στο ίδιο σπίτι. Μετακομίσαμε πριν έναν σχεδόν χρόνο και πριν 4 μήνες ο παππούς μου μπήκε στο νοσοκομείο σε πολύ βαριά κατάσταση. Ο μικρός λοιπόν ήξερε (βέβαια είναι και μεγαλύτερος απο την κόρη σου) οτι τον περιμέναμε μέρα με τη μέρα...Ίσως αυτό να τον βοήθησε να το δεχτεί και πιο εύκολα όταν κάποια στιγμή η ώρα αυτή ήρθε...Μάλιστα, επειδή κράτησε πάρα πολύ αυτή η αναμονή του μοιραίου, το παιδί αισθανόταν οτι ο παππούς υποφέρει πολύ με την αναβολή της αναχώρησης, κι ένοιωσε κάποια ανακούφιση που επιτέλους ξεκουράστηκε...

Όσο και να είναι η ασθένεια μας προετοιμάζει για τον θάνατο...Στη δική σας περίπτωση ήταν οπωσδήποτε πιο ξαφνικό...Σε σένα θα ήθελα να πω οτι πραγματικά είσαι τυχερή που θα θυμάσαι τη γιαγιά σου μέχρι την τελευταία στιγμή της δυνατή παρά τα χρόνια της και με ενεργή συμμετοχή στη ζωή σας...Αν ζήσει τώρα, τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο...θα τη βλέπεις και θα παρακαλάς να φύγει, όπως συνέβη και σε εμάς πολλές φορές...Οπότε Έλενα, θα είναι καλό για εκείνη να φύγει αξιοπρεπώς όπως έζησε...να μη λυπάσαι παρά μόνο για τον προσωρινό αποχωρισμό, αλλά να θυμάσαι πάντα οτι η γιαγιά σου έζησε μια γεμάτη και μακροχρόνια ζωή...οτι είχε την ευλογία να χαρεί και να παίξει με το δισέγγονό της χωρίς να την εμποδίζει οτιδήποτε πέρα απο τα χρόνια της, που κι αυτά όμως τα εκμηδένιζε η λαχτάρα της για ζωή! Έζησε ευλογημένα η γιαγιά σου, κι εξίσου ευλογημένα φεύγει! Είναι σημαντικό να νοιώσεις εσύ αυτήν την ευλογία για να δεχτείς το γεγονός και μετά να το μεταδώσεις έτσι και στην κόρη σου! Ο θάνατος καμιά φορά είναι ευλογία, είναι ξεκούραση κι ανάπαυση...και σε περιπτώσεις όπως του παππού μου λύτρωση...

Να είσαι ειλικρινής με την κορούλα σου, να της μιλήσεις για όλα αυτά που έζησε η γιαγιά και να της παρουσιάσεις την αναχώρησή της έτσι όπως ακριβώς είναι: απο το ένα επίπεδο ύπαρξης περνάμε σε κάποιο άλλο...Και να της πεις οτι σ' αυτό το άλλο επίπεδο δεν υπάρχουν εμπόδια πλέον όπως η ηλικία και η ασθένεια, ο χρόνος και η απόσταση...Πιστεύω οτι όσο καλύτερα το βιώσεις εσύ τόσο καλύτερα θα το βιώσει και η κόρη σου. Αργότερα να την πας στο μνήμα της γιαγιάς, να την αφήσεις να της προσφέρει ενα λουλουδάκι, θα την κάνει να αιστανθεί οτι ακόμα κι όταν κάποιος παύει να είναι κοντά μας σωματικά, δεν σταματάμε να έχουμε επικοινωνία και επαφή μαζί του κι οτι ακόμα αγαπιόμαστε και προσφέρουμε ο ένας στον άλλο, ο καθένας με τον τρόπο του.

Καλό κουράγιο!

[Μαρια Στυλιανακη]

γειά σου Ελενα.

 

εκτος απο αυτά που θα σου γραψω,

πρεπει να πάρεις και οπωσδηποτε τηλέφωνο στην γραμμή 801 801 1177

μιας και αυτο ειναι κατι πολυ συγκεκριμένο εξαιτιας της προσφατης σας εμπειρίας.

 

γραφω πρώτα καποια αποσπασματα, και πιο μετά για σενα συγκεκριμένα.

 

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=3273

απο παλαιότερο τόπικ γύρω απο το θέμα απώλεια..

 

όλες οι αλλαγές (μετακόμιση ή καποια άλλη αλλαγή στην καθημερινή ζωή ) δυσκολεύουν στο να εκφραστεί το πένθος. Αυτό το άρθρο άν και γραμμένο για πιό μικρές ηλικίες, μιλάει για αυτό το θέμα και ίσως σε βοηθήσει στο θέμα των αλλαγών. http://parents.org.gr/psych/?sid=21

 

Προσπαθήστε να φτιάξετε μία γωνιά στο σπίτι η οποία να είναι αφιερωμένη στο άτομο που αποχωριστήκατε - να έχει φωτογραφίες και αγαπημένα αντικείμενα.. στην οποία μπορείτε να πηγαίνετε, και να γράψετε ένα γράμμα ή να το κοιτάξετε για να νιώσετε πιό κοντά σε αυτόν / αυτή που έφυγε...

 

Κατά τις έρευνες, το πένθος διαρκεί γύρω στον ένα χρόνο... εάν τότε δεν εκφραστούν και βγούν στην επιφάνεια αυτά τα συναισθήματα , μπορεί να βγούν αργότερα και να δυσκολεψουν περισσότερο τα επόμενα χρόνια..

οπότε είναι το καλύτερο σε αυτό το διάστημα, να υπάρχει καλή επικοινωνία στην υπόλοιπη οικογένεια και ας είναι αυτό κλάμα στην αγκαλιά του ενός γονιού μετά απο μια συγκινητική συζήτηση, ή και έντονος θυμός και τσακωμοί.. ( είναι και αυτοί μία ανταλλαγή συναισθημάτων σίγουρα πιό υγιείς από ότι η σιωπή σε αυτή την περίπτωση)

 

επίσης, τα παιδιά αντιγράφουν τους γονείς τους όσον αφορά την αντίδραση σε περίπτωση ενός θανάτου.

αν κλάψει θα αισθανθούν ελεύθερα να κλάψουν. αν κλειστεί στον εαυτό του, θα το κάνουν και αυτά. Οπότε είναι πολύ σημαντικό να μην προσπαθεί καθόλου ένας γονέας να κρύψει τα συναισθήματά του, γιατί κρύβοντάς τα εμποδίζει το παιδί του να εκφράσει το πένθος.

 

Φυσικά όμως εάν ένας γονέας αισθάνεται ανήμπορος, ή βρίσκεται ο ίδιος σε κατάθλιψη, υπάρχει ανάγκη να βοηθηθεί και αυτός πρώτα απο κάποιον ειδικό έτσι ώστε να μπορέσει στη συνέχεια να δώσει ένα καλό μύνημα στα παιδιά. Οτι είναι φρικτό να χάνεις κάποιον που αγαπάς και να μην γυρνάει πίσω, και μπορεί αυτό να σου γυρίσει τη ζωή ανάποδα.... αλλά αυτό το άτομο, δεν σταματάει να μας αγαπάει, να μας σκέφτεται απο εκεί που είναι. Οτι μπορούμε να το σκεφτόμαστε, και να το τιμούμε - με αυτόν τον τρόπο να το αγαπάμε και να είναι πάντα κοντά μας.

 

απάντηση γονέα:

Ερμηνεύοντας την απάντηση σου τα σημαντικά είναι

• Να διατηρηθεί κλήμα ασφάλειας και όχι αλλαγών στη ζωή τους

• Να βοηθήσω τα δυο παιδία μου να εκφράσουν το πόνο τους,

• Βοηθάει τα παιδία να βλέπουν τις δικές μας ʽσυνήθειςʼ εκφράσεις πένθους

• Να δημιουργήσουμε η να διατηρήσουμε στο σπίτι κάποιες ΄γωνίεςʼ της μητέρας και να έχουν μια γραμμή ʽεπαφής΄ μαζί της.

 

 

Οργανισμοί:

"Μέριμνα" Εταιρία για την φροντίδα του παιδιού και της οικογένειας στην αρρώστεια και τον θάνατο.

210 6452013

210 6452027

210 6463622

Τιμ.Βάσσου 16, Αμπελόκηποι

 

Τηλεφωνική Επικοινωνία: Γραμμή σύνδεσμος (ΕΨΥΠΕ) 801 801 1177

 

Βιβλία:

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?p=87016#87016

 

 

θα ξεκινήσεις πάντα τονίζοντας το πολλά! πολλές φορές.

 

Τα ζώα, τα φυτά , τα λουλούδια, και οι άνθρωποι, όλα πεθαίνουν, μετά απο πολλά πολλά πολλά πολλά πολλά χρόνια, όταν γίνουν πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ μεγάλα...

Δείξε εκεί φωτογραφία του προπάππου αν έχει πεθάνει - και πείτε του να αυτός είναι ο μπαμπάς του παππού. Όταν μεγάλωσε πάρα πάρα πάρα πάρα πολύ τοτε πέθανε...

 

η γιαγιά και αυτή έχει ζήσει ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ πολλά χρονια,.. έκανε παιδάκια μωράκια, όπως έκανα εγώ εσένα,

 

το παιδάκι της προγιαγιάς, είναι η γιαγιά.

 

η γιαγιά έκανε και αυτή μωράκι - το μωράκι της γιαγιάς, είμαι εγώ.

 

και εγώ έκανα ένα μωράκι - εσύ είσαι το μωράκι μου!

 

η προγιαγιά έχει ζήσει τόσα πολλά πολλά πολλά πολλά χρόνια, ...

κτλ. και έπαιξε με την γιαγιά, έπαιξε με μένα και έπαιξε και με σένα!

είναι πολύ ευτυχισμένη που έζησε όλα αυτά κ τώρα είναι η ώρα που θα το σώμα της θα πάει εκεί που είναι το σώμα του παπποού. Δεν μπορεί να είναι άλλο μαζί μας γιατι το σώμα της είναι μεγάλο και γέρικο, δεν μπορεί πια να τρέξει, και να παίξει μαζί μας όπως παίζουμε εμείς..

Πάμε σήμερα να την αποχαιρετήσουμε γιατι τις επόμενες μέρες θα πάει σε ένα άλλο μέρος, που πάνε όσοι πεθαίνουν.

 

ΠΡΟΣΟΧΗ.

ΕΑΝ έχει δεί τον άντρα σου στο νοσοκομείο στο κρεβάτι,

καλύτερα να μην πατε στο νοσοκομείο να δείτε την γιαγιά,

γιατι το πιο πιθανό θα είναι να συνδυάσει τα δύο.

οτι όποιος πάει στο νοσοκομείο πεθαίνει.. κ οτι ο μπαμπας ηταν στο νοσοκομείο οτι σημαινε αυτο - και αρα την επομενη φορά που θα πατε με τον μπαμπα στο νοσοκομείο μπορεί ...!....(....)

 

 

σίγουρα είναι σημαντικό να την αποχαιρετήσει, ... αλλά ειναι μικρή η ηλικία της γενικά για να μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία. Απο ότι ξέρω νόημα θα είχε ο αποχαιρετισμός, αν ήταν πιο μεγάλη δηλαδή 4 ετών για παράδειγμα ?

κ απο την στιγμή που είχατε αυτή την εμπειρία, το συναίσθημά μου μου λέει,

οτι στην ηλικία που είναι η μικρή σου θα τα μπερδέψει,και θα είναι πολύ άσχημο αυτό.

οταν χρειαστεί θα μπορείτε να την αποχαιρετήσετε στο μνημείο μετά την κηδεία,..

 

Οπότε καλύτερα να μην πεις οτι η γιαγιά αρρώστησε, κ για αυτό πεθαίνει,

αλλα οτι ειναι κατι το φυσικο σε αυτή την ηλικία.

 

δηλαδή πες, τελικά δεν ήταν άρρωστη η γιαγιά, αλλά οι γιατροί είπαν ότι έχει ζήσει πάρα πάρα πάρα πάρα πολλά χρονια, και το σώμα της πια δεν λειτουργεί όπως λειτουργεί το δικό μας. ΄΄οταν γινεται αυτο, οι άνθρωποι και τα ζώα και τα φυτά, οταν περνάνε πολλά πολλά πολλά χρονια, πεθαίνουν.

 

Εχουμε ημερομηνία λήξης, και επικέντρωσε σε αυτό

 

παρά στο οτι επαθε κατι και για αυτο μαλλον θα πεθανει. μην πεις τι επαθε, και γιατι , εγκεφραλικα και τετοια, απλώς συνδυασε το με την μεγάλη της ηλικία.

και πες πόσο ευτυχισμένη ζωή πρέπει να εζησε (βλέπε αυτα που έγραψα πιο πάνω)

 

αυτο που θέλεις είναι να μην συνδυαστεί στα μάτια της το ένα και το άλλο.

 

αυτά απο εδώ...

 

καλύτερες οδηγίες θα σου δώσουν και στην γραμμή, ειναι ειδικοί σε αυτά, για να σε βοηθήσουν μεσα απο συνομιλία, θα είναι και πιο άμεσο απο ότι εδώ... κανε και εκεί ένα τηλέφωνο για να επιβεβαιώσεις όλα αυτα που γράφω και να σου πουν κ αλλα πραγματα.

[elias-christina]

Aχ βρε Μαρια μου με συγκινησες.

Μακαρι να ειχα καποιον κ εγω τοτε που περασα την απωλεια μου να μου πει εναν τροπο να ποναω λιγοτερο.

Σε συγχαιρω για τον τροπο σου κ τις αμεσες απαντησεις οπου τυγχανει αναγκη.

[manina]

ελενα τί να πώ,μια αγκαλιά μόνο...

[elena32]

κοριτσια τα λογια σας μεγαλη ανακουφιση για μενα...

μαρια σευχαριστω θαπαρω τηλ αυριο κι ολας στη γραμμη κ θα εφαρμοσω τα λογια σου γιατι η μικρη μου εψαχνε παλι σημερα τη γιαγια.

[Μαρια Στυλιανακη]

ρώτα τι θα σου πουνε για το αν θα ειναι καλο να αποχαιρετισει την γιαγιά ή όχι. εξαρτάται σιγουρα και απο την κατάσταση της γιαγιας φυσικά - αλλά περισσότερο σε σχέση με τον πατέρα της λεω κ το νοσοκομείο.

 

α κατι άλλο οταν της πεις που παει το σώμα της γιαγιάς,

δεν χρειάζεται να πεις μια λέξη.

πχ παράδεισος μιας και αυτο δεν λέει κατι για ένα παιδί. (ίσα ίσα τους αφήνει απορίες )

αλλα περιέγραψέ την.

είναι ενα μέρος που πανε όσοι πεθαίνουν, είναι ένα ωραίο και ήσυχο μέρος όπου μπορουν και μας βλέπουν. κάποιοι λένε ότι είναι ψηλά πέρα απο τα αστέρια, αλλά και κάποιοι λένε ότι ζούνε πάλι εδώ κοντά μας απλώς εμείς δεν τους βλέπουμε πιά. Τους νιώθουμε όμως στην καρδιά μας και τους σκεφτόμαστε.

 

υπάρχει ένα καλό βιβλίο,

το αντίο ποντικούλι μου αυτό θα το βρείς λογικά παντού.

και σε αυτό το λίνκ που ήταν και πιο πάνω εχει και αλλα βιβλία.

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?p=87016#87016

[elena32]

δεν γινετε να την παω στο νοσοκομειο να δει τη γιαγια γιατι σιγουρα θα το συνδυασει με τον μπαμπα της.λεει η γιαγια θα κανει 2 εμβολια και μετα θα γελαει.κι ο μπαμπας εκανε 2 εμβολια κ στα 2 χερακια κι ειναι καλα.εννοει ταυς ορους που τον ειχε δει.παντως οσο μεγαλος κι αν ειναι ο καθ ενας μας οταν βλεπεις το τελος της ζωης να ειναι αναποφευκτο υποφερεις.η γιαγια μου ηταν ενας πολυ δυναμικος ανθρωπος.εμεινε ορφανη 7 χρονων μετα χηρα στα 35 μεγαλωσε μονη 3 παιδια κατοχη ανταρτικα ..μετα εζησε κ αντεξε κ το χαμο της μιας της κορης κ τοσα αλλα γεγονοτα της ζωης.φοβοταν ομως τοσο πολυ το θανατο κι αυτο με στεναχωρει πιο πολυ.μεχρι προχτες μου λεγε να χει τιποτα η μεση μου κανα κακο κ ποναει?δεν μπορουσε ν αποδεχτει τα χρονια που ειχε......τωρα ψελλιζοντας στο νοσοκομειο χτες που πηγα μου ειπε.δεν θα σε ξαναδω ουτε εσενα ουτε τη μελινα.την ευχη μου να εχετε.οι γιατροι που βλεπουν οτι παρ ολο τη βαρυτητα του εγκεφαλικου οτι η μονη επικοινωνια που εχει ειναι μαζι μου κ με τη μαμα μου εχουν χαζεψει

[elena32]

τελικα η γιαγια μας εφυγε χτες........

[gerakina]

Έλενά μου...λυπάμαι!

Οι οδηγίες της Μαρίας θα βοηθήσουν να πάνε όλα καλά με τη μικρή.

[elias-christina]

Ελενα τα θερμα μου συλλυπητηρια κ απο μενα.

[Μαρια Στυλιανακη]

συλληπητήρια....... .. . .

[Μαμά του Ωρίων]

συλλυπητήρια

μακάρι πάντως να ζήσεις κι εσύ τόσο όσο η γιαγιά σου και να είσαι τόσο καλά ώστε να τραγουδάς και να χορεύει το δισέγγονο σου...

[manina]

τα συλληπητηριά μου Ελενα....

[thessalonikia]

συλληπητηρια να ειστε γεροι να την θυμοσαστε

[TZOYTZA]

τα συλληπητηριά μου ελενα

[pegi]

elena,συλληπητηρια κοπελα μου,ο Θεος να αναπαυσει την ψυχουλα της.

[elena32]

eyxaristw koritsia

[ALEXIS K STELLA]

Τα συλληπητήριά μου, elena.

Να είστε όλοι καλά και να την θυμάστε με αγάπη...