Συμπεριφορά στον παιδικό σταθμό

[mzoulia]

Γεια σας. Είχα ξαναγράψει και παλιότερα για την προσαρμογή του μικρού μου (3 χρονών και 9 μηνών) στο σταθμό που δεν ήταν και η καλύτερη. Από την τάξη του προσαρμόστηκε τελευταίος, λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Τώρα βέβαια έχει δημιουργηθεί νέο πρόβλημα από την δασκάλα του, γιατί ενώ ο μικρός δεν κλαίει πια, δεν συμμετέχει σε κάποιες δραστηριότητες μέσα στην τάξη, όπως χορό και να λέει την προσευχή με όλα τα παιδάκια, με αποτέλεσμα κάποια παιδάκια να τον ακολουθούν. Να σας τονίσω ότι ο γιός μου δεν έχει αποδεχτεί τον παιδικό, γιατί ενώ όταν πάμε παιδική χαρά ή παιδότοπο είναι μια χαρά παιδάκι που τρέχει και παίζει με τα άλλα παιδιά, στο σχολείο όταν γίνεται διάλειμμα θέλει να κάθεται στο παγκάκι και να μην κάνει τίποτα.

Από την μεριά μου αυτό που κάνω είναι να του μιλάω και να τον παροτρύνω να είναι πιο ενεργητικός και πιο ανοιχτός στο σχολείο του. Βέβαια απο εκεί μου πετάνε το μπαλάκι πως πρέπει να βοηθήσω έγώ το παιδί. Τι να σου κάνει κι αυτή η έρμη δασκάλα όταν πρέπει να προσέχει 22 παιδιά μόνη της!!!! Σκέφτομαι να τον σταματήσω γιατί νοιώθω πως το παιδί μου είναι δυστυχισμένο και σίγουρα κανένας γονιός δεν το θέλει αυτό. Θα ήθελα μια γνώμη από κάποια ή κάποιον που να έχει ανάλογη εμπειρία. Σας ευχαριστώ πολύ.

[elenaki_]

καλησπέρα,

εγώ καλή μου αν ήμουν στη θέση σου, θα προσπαθούσα να κάνω μια συζήτηση μαζί του μήπως και καταλάβω γιατί συμπεριφέρεται έτσι... μπορεί να έχει μαλώσει με κάποιο παιδάκι, να το έχει προσβάλει κάποιο άλλο, μήπως το απέιλησε κάποιο μεγαλύτερο και φοβάται, μήπως αντιπαθεί τη δασκάλα. Πρόσεχε μόνο μην πέσεις στην παγίδα να πιστέψεις όλα όσα λέει γιατί τα μικρούλια φαντάζονται πράγματα και λένε πολλά ψέματα... θέλει πολύ λεπτό χειρισμό.

 

Λογικό είναι να μην θέλει να πάει παιδικό. Και εγώ τη μεγάλη μου, αυτές τις μέρες που έχει πολύ κρύο δεν την στέλνω και είναι μες στην τρελή χαρά, παρόλο που προσαρμόστηκε από τη πρώτη μέρα στον παιδικό. Είναι πολύ κοινωνική και τα περνάει καλά στο σχολείο (την ρωτάω κάθε φορά που γυρνάει σπίτι και μου τα λέει όλα) αλλά αν την ρωτήσω το πρωί θέλεις να πας σχολείο μου απαντάει κάθε φορά, "οχι"!

 

Πάντως εγώ στη θέση σου αν έβλεπα ότι η κόρη μου είναι δυστυχισμένη και δεν περνάει καλά στον παιδικό, θα την σταματούσα...

[linav]

Μήπως είναι θέμα της δασκάλας? Μήπως δεν έχει τον τρόπο να πλησιάσει τα παιδιά, είναι απόμακρη και δεν ασχολείται ιδιαίτερα με τα παιδιά που έχουν δυσκολία στην προσαρμογή? Εγώ πάντως από κει θα ξεκινούσα να το ψάχνω. Και η δικιά μου όταν ξεκίνησε έκλαιγε για μια βδομάδα κάθε μέρα αλλά τώρα περιμένει πώς και πώς το πρωί να φύγουμε και μάλιστα όταν καμιά φορά κάνει κάτι και τη μαλώνω, μου λέει "θα φύγω και θα πάω στην Κατερίνα (τη δασκάλα δηλαδή, τόσο λατρεία της έχει)!

[eft]

Δεν ξέρω εάν κάνω λάθος όμως από τη λίγη εμπειρία μου και όντας μαμά διδύμων με τελείως διαφορετικούς χαρακτήρες θα έλεγα ότι τα παιδιά έχουν το καθένα τον δικό του ρυθμό αλλαγών, προσαρμογής, ανάπτυξης συναισθημάτων λ.π. Επίσης περνάνε πάρα πολλές φάσεις σε όλα τα πράγματα, σχέσεις με γονείς, με αδέρφια, με σχολείο, με φίλους κ.λ.π. ¨οποτε κάνω υπομονή και λέω φάση είναι θα περάσει γρήγορα ή αργά βγαίνω αληθινή. Λοιπόν θα σου έλεγα να κάνεις το ίδιο πάντα όμως να είσαι κοντά του και να παρακολουθείς. ¨αλλωστε δεν νομίζω ότι ένα παιδί 3,5 χρονών είναι τόσο μικρό για να το σταματήσεις. Είναι μία όμως δύσκολη ηλικία για προσαρμογή .Θα πρέπει να του δώσεις το χρόνο να μεγαλώσει μέσα από την διαδικασία

[sofi@p]

κι εγώ νομίζω πως δεν πρέπει να τον σταματήσεις. ο δικός μου είναι στην ίδια ηλικία. ξεκίνησε πέρυσι στα 2 και για κάνα μήνα είχαμε κλάμματα ως κι εμετούς κάθε πρωί. αφού είδε ότι με το κλάμμα δεν γινόταν τίποτα άρχισε να λέει ότι τον χτυπάνε στο σχολείο (ο συμμαθητής του, η δασκάλα του, ο οδηγός του σχολικού, ακόμη κι ο αρακάς!!). Μετά από άπειρες συζητήσεις προσαρμόστηκε, αλλά κάθε μέρα με ρωτούσε αν έχει σχολείο. φέτος είναι απείρως καλύτερα τα πράγματα, πάλι ρωτάει αν έχει σχολείο και μετράει τις μέρες για το Σ/Κ αλλά δεν αντιδρά όπως πέρυσι. από την αρχή βέβαια, ενώ αντιδρούσε στο σπίτι, στο σχολείο ήταν καλός και συμμετείχε σε όλα. ελπίζω να στρώσει όσο μεγαλώνει και να μην αποκτήσει απέχθεια για το σχολείο και το διάβασμα... κάνε υπομονή, νομίζω ότι απλά αντιδρά το κάθε παιδί με τον τρόπο του για να επιτύχει αυτό που θέλει.

[ANDREOULIS]

Κοριτσι δεν υπαρχει λογος να σταματησεις το παιδι σου απο το

νηπιαγωγειο γιατι σε οποια ηληκια και αν το κανεις το ιδιο αποτελεσμα θα εχεις και οπως αναφερε και μια κοπελα εχει να κανει με τον χαραχτηρα του καθε παιδιου.

Ο γιος μου για να καταλαβες απο τεσσαρων μηνων τον εστελλα σε γυναικα και απο 20 μηνων σε σταθμο . Καθε φορα αντιμετωπιζα και αντιμετωπιζω καποιες φορες ακομα δυσκολια στην προσαρμογη του. Φετος για να καταλαβεις επι 2 μηνες εκλαιγε απο την νυχτα και ρωτουσε αν θα παει νηπιαγωγειο και το πρωι οταν φευγαμε απο το σπιτι αστα ......

Τωρα ειναι καλα αλλα καθε φορα που θα εθρθει νεο παιδι στο νηπιαγωγειο η γινει καποια αλλαγη γενικα τα ξαναξεκιναει και το εκδηλωνει καθε φορα με διαφορετικο τροπο.

Κανε υπομονη και θα στρωσει η αν οχι θα το συνεθισεις οπως και εγω

[mzoulia]

Κι εγώ αυτό πιστεύω για δύο λόγους: 1) πολλές φορές όταν πάω να πάρω τον μικρό την έχω πετύχει να μαλώνει παιδάκι με απίστευτες φωνές και 2) ο μικρός μου έχει πει πως η δασκάλα του δεν είναι η μαμά του για να μαλώνει και να βάζει τιμωρίες.

Ένα παιδάκι 3,5 ετών που μόλις έχει φύγει από το περιβάλλον του σπιτιού του αν μη τι άλλο δεν χρειάζεται έναν "ηλεκτρισμένο χώρο" για να περάσει καλά. Ίσως γι' αυτό δεν έχει προσαρμοστεί ακόμη και το δείχνει με το να αρνείται να παίξει στο διάλειμμα ενώ στην τάξη είναι πολύ συνεργάσιμος.

[mzoulia]

Σ΄ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου. Ο μικρός μου έχει πολύ καλή σχέση με όλους τους συμμαθητές του γιατί έχω γνωριστεί με μερικούς γονείς και κανονίζω να βρίσκεται και εκτός παιδικού με κάποιους από αυτούς, αλλά τον βλέπω και σε πάρτυ που γίνονται πως συμπεριφέρεται. Το θέμα είναι πως κάτι τον ενοχλεί στο σχολείο, τον έχω ρωτήσει πολλές φορές, δεν μου απαντάει αλλά αυτό που με στενοχωρεί είναι ότι η δασκάλα του δεν προσπαθεί να τον προσεγγίσει και το παιδί μου δεν περνάει καλά. Αυτό με στενοχωρεί.

[ΕΛΙΝΑ ΤΣΙΟΥΛΗ]

Το περιβάλλον του παιδικού σταθμού είναι για το παιδί η 1η εμπειρία παρατεταμένης απομάκρυνσης απ'το σπίτι. Το παιδί αδυνατεί να προσφύγει στη μητρική προστασία. Οι δεξιότητες που πρέπει να διαθέτει ένα παιδί για να προσαρμοστεί ικανοποιητικά είναι η ευελιξία, ο αυτοέλεγχος, η συγκέντρωση προσοχής, η ικανότητα να κάθεται ήσυχο μέχρι την ολοκλήρωση του έργου, η συναναστροφή με παιδιά με αντίθετες απόψεις κλπ. Παράγοντες που υπονομεύουν την ομαλή προσαρμογή είναι η ψυχολογική ανωριμότητα του παιδιού, η απουσία ψυχολογικής προετοιμασίας για την καινούρια φάση της ζωής του, υπερπροστατευτικοί γονείς που υπονομεύουν την ανεξαρτητοποίηση του παιδιού, το παραχαϊδεύουν, το αποθαρρύνουν να παίρνει πρωτοβουλίες, το εμποδίζουν να ενεργεί αυτόνομα, με ανεξάρτητο τρόπο, παραπαίουν ανάμεσα στην κυριαρχική διάθεση και την υποτακτικότητα. Πολλές φορές η αγάπη που "πνίγει", δημιουργεί ψυχολογικά προβλήματα όπως υπερβολική προσκόλληση, αδεξιότητα, φόβους, δειλία. Σκεφτείτε ότι στην παιδική χαρά ή τον παιδότοπο, όπου δεν επιδεικνύει την ανεπιθύμητη συμπεριφορά, ο διαφοροποιητικός παράγοντας είναι ότι βρίσκεστε κι εσείς μαζί του. Οι γονείς δεν πρέπει να αδιαφορούν, να εφησυχάζουν ούτε όμως να ανησυχούν. Πολλές τέτοιες κρίσεις είναι αναμενόμενες κρίσεις στην πορεία προς την ωριμότητα. Η ενέργεια να σταματήσετε τον μικρό σας από τον παιδικό σταθμό θα αποτελέσει μια συμπεριφορά αποφυγής των προκλήσεων της ζωής με τις οποίες πρέπει να εξοικειωθεί και να αντιμετωπίσει. Με μια τέτοια στάση θα υπονομευθεί η πορεία του προς την ανεξαρτητοποίηση ενώ θα ενισχύσετε άθελά σας τη συμπεριφορά προσκόλλησης. Πολύ συχνά οι γονείς περιμένουν από τα παιδιά τους να συμπεριφερθούν με λογικοφανή τρόπο. Η ψυχολογική και γνωστική ανάπτυξη αυτής της ηλικίας διαφέρει από αυτήν των ενηλίκων και ως εκ τούτου διαφέρει και η συμπεριφορά αντίδρασης στις καταστάσεις. Βοηθήστε στο σπίτι το παιδί σας να εκφραστεί συναισθηματικά, ακόμα και μέσα από το παιχνίδι, και ενθαρρύνετέ το να σας μιλήσει για τα συναισθήματα που νιώθει στον παιδικό σταθμό, κάτω από ποιες καταστάσεις, κατά τη συναλλαγή με ποια πρόσωπα. Καθησυχάστε το, δείξτε του ότι το καταλαβαίνετε, μοιραστείτε τα συναισθήματά του, μιλήστε και για δικές σας δυσκολίες που είχατε σε αντίστοιχη ηλικία και εξηγείστε του με ποιο τρόπο τις ξεπεράσατε. Δείξτε του ότι το εμπιστεύεστε και διαβεβαιώστε το ότι πιστεύετε ότι τα καταφέρνει καλά και χωρίς εσάς. Ενισχύστε το για τα επιτεύγματά του στο σπίτι, δώστε του να αναλάβει ευθύνες και επιβραβεύστε την επιτυχία του. Αν η μη επιθυμητή συμπεριφορά εμμένει, ή διαπιστώσετε ότι έχει εκδηλωμένο άγχος αποχωρισμού, επισκεφτείτε ειδικό για συμβουλευτική.

 

 

 

Γεια σας. Είχα ξαναγράψει και παλιότερα για την προσαρμογή του μικρού μου (3 χρονών και 9 μηνών) στο σταθμό που δεν ήταν και η καλύτερη. Από την τάξη του προσαρμόστηκε τελευταίος, λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Τώρα βέβαια έχει δημιουργηθεί νέο πρόβλημα από την δασκάλα του, γιατί ενώ ο μικρός δεν κλαίει πια, δεν συμμετέχει σε κάποιες δραστηριότητες μέσα στην τάξη, όπως χορό και να λέει την προσευχή με όλα τα παιδάκια, με αποτέλεσμα κάποια παιδάκια να τον ακολουθούν. Να σας τονίσω ότι ο γιός μου δεν έχει αποδεχτεί τον παιδικό, γιατί ενώ όταν πάμε παιδική χαρά ή παιδότοπο είναι μια χαρά παιδάκι που τρέχει και παίζει με τα άλλα παιδιά, στο σχολείο όταν γίνεται διάλειμμα θέλει να κάθεται στο παγκάκι και να μην κάνει τίποτα.

Από την μεριά μου αυτό που κάνω είναι να του μιλάω και να τον παροτρύνω να είναι πιο ενεργητικός και πιο ανοιχτός στο σχολείο του. Βέβαια απο εκεί μου πετάνε το μπαλάκι πως πρέπει να βοηθήσω έγώ το παιδί. Τι να σου κάνει κι αυτή η έρμη δασκάλα όταν πρέπει να προσέχει 22 παιδιά μόνη της!!!! Σκέφτομαι να τον σταματήσω γιατί νοιώθω πως το παιδί μου είναι δυστυχισμένο και σίγουρα κανένας γονιός δεν το θέλει αυτό. Θα ήθελα μια γνώμη από κάποια ή κάποιον που να έχει ανάλογη εμπειρία. Σας ευχαριστώ πολύ.

[eft]

Το περιβάλλον του παιδικού σταθμού είναι για το παιδί η 1η εμπειρία παρατεταμένης απομάκρυνσης απ'το σπίτι. Το παιδί αδυνατεί να προσφύγει στη μητρική προστασία. Οι δεξιότητες που πρέπει να διαθέτει ένα παιδί για να προσαρμοστεί ικανοποιητικά είναι η ευελιξία, ο αυτοέλεγχος, η συγκέντρωση προσοχής, η ικανότητα να κάθεται ήσυχο μέχρι την ολοκλήρωση του έργου, η συναναστροφή με παιδιά με αντίθετες απόψεις κλπ. Παράγοντες που υπονομεύουν την ομαλή προσαρμογή είναι η ψυχολογική ανωριμότητα του παιδιού, η απουσία ψυχολογικής προετοιμασίας για την καινούρια φάση της ζωής του, υπερπροστατευτικοί γονείς που υπονομεύουν την ανεξαρτητοποίηση του παιδιού, το παραχαϊδεύουν, το αποθαρρύνουν να παίρνει πρωτοβουλίες, το εμποδίζουν να ενεργεί αυτόνομα, με ανεξάρτητο τρόπο, παραπαίουν ανάμεσα στην κυριαρχική διάθεση και την υποτακτικότητα. Πολλές φορές η αγάπη που "πνίγει", δημιουργεί ψυχολογικά προβλήματα όπως υπερβολική προσκόλληση, αδεξιότητα, φόβους, δειλία. Σκεφτείτε ότι στην παιδική χαρά ή τον παιδότοπο, όπου δεν επιδεικνύει την ανεπιθύμητη συμπεριφορά, ο διαφοροποιητικός παράγοντας είναι ότι βρίσκεστε κι εσείς μαζί του. Οι γονείς δεν πρέπει να αδιαφορούν, να εφησυχάζουν ούτε όμως να ανησυχούν. Πολλές τέτοιες κρίσεις είναι αναμενόμενες κρίσεις στην πορεία προς την ωριμότητα. Η ενέργεια να σταματήσετε τον μικρό σας από τον παιδικό σταθμό θα αποτελέσει μια συμπεριφορά αποφυγής των προκλήσεων της ζωής με τις οποίες πρέπει να εξοικειωθεί και να αντιμετωπίσει. Με μια τέτοια στάση θα υπονομευθεί η πορεία του προς την ανεξαρτητοποίηση ενώ θα ενισχύσετε άθελά σας τη συμπεριφορά προσκόλλησης. Πολύ συχνά οι γονείς περιμένουν από τα παιδιά τους να συμπεριφερθούν με λογικοφανή τρόπο. Η ψυχολογική και γνωστική ανάπτυξη αυτής της ηλικίας διαφέρει από αυτήν των ενηλίκων και ως εκ τούτου διαφέρει και η συμπεριφορά αντίδρασης στις καταστάσεις. Βοηθήστε στο σπίτι το παιδί σας να εκφραστεί συναισθηματικά, ακόμα και μέσα από το παιχνίδι, και ενθαρρύνετέ το να σας μιλήσει για τα συναισθήματα που νιώθει στον παιδικό σταθμό, κάτω από ποιες καταστάσεις, κατά τη συναλλαγή με ποια πρόσωπα. Καθησυχάστε το, δείξτε του ότι το καταλαβαίνετε, μοιραστείτε τα συναισθήματά του, μιλήστε και για δικές σας δυσκολίες που είχατε σε αντίστοιχη ηλικία και εξηγείστε του με ποιο τρόπο τις ξεπεράσατε. Δείξτε του ότι το εμπιστεύεστε και διαβεβαιώστε το ότι πιστεύετε ότι τα καταφέρνει καλά και χωρίς εσάς. Ενισχύστε το για τα επιτεύγματά του στο σπίτι, δώστε του να αναλάβει ευθύνες και επιβραβεύστε την επιτυχία του. Αν η μη επιθυμητή συμπεριφορά εμμένει, ή διαπιστώσετε ότι έχει εκδηλωμένο άγχος αποχωρισμού, επισκεφτείτε ειδικό για συμβουλευτική.

 

 

 

Συμφωνώ απόλυτα αν και δεν είμαι ειδικός

[Ράνια Κωστελέτου]

Φίλη μου, για πολλά παιδάκια η πρώτη χρονιά στο σχολικό περιβάλλον βρίσκεται σε φάση προσαρμογής και εξαρτάται άμεσα από το επίπεδο ετοιμότητας και ωριμότητας του κάθε παιδιού να αντιμετωπίσει την καινούρια αυτή πραγματικότητα.Σε καμία περίπτωση μην κάνετε διακοπή της φοίτησης, απλά δώστε στον μικρό το χρόνο που χρειάζεται για μια ομαλή προσαρμογή. Σε συνεργασία με την παιδαγωγό και χωρίς πίεση , δεχτείτε τις αναστολές του, ανακαλείψτε τα ταλέντα του , ενθαρρύνετέ τον και επιβραβεύσε τον για τη θετική του συμπεριφορά. Σύντομα θα διαπιστώσετε βελτίωση.

Καλή συνέχεια!

[angela.f.v.]

ειναι πολυ δυσκολη η προσαρμογη στον παιδικο σταθμο και αρκει να βαλουμε τον εαυτο μας σε ενα και νουργιο περιβαλλον μακρια απο την ζεστασια του σπιτιου! ομως χρειαζεται σωστος χειρισμος και υπομονη!

edit admin blog

[mzoulia]

Σ΄ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου. Τώρα ο μικρούλης μου έχει αρχίσει να συνηδειτοποιεί τα ωφέλη του σταθμού, δηλ. έχει φίλους (είναι μοναχοπαίδι0, παίζει, μαθαίνει καινούρια πράγματα, κ.α. Να φανταστείς ξυπνάει μόνος του κάθε πρωί για να μην χάσουμε το σχολικό. Βέβαια σημαντικό παράγοντα έπαιξε ότι πήγα στο σχολείο και μίλησα με την διεύθύντρια και της τόνισα πως το παιδί μου δεν είναι ευτυχισμένο εκεί και δεν έχουν δώσει την πρέπουσα βαρύτητα για την ομαλή προσαρμογή του. Μετά από μία βδομάδα αφού έγινε αυτή η συνάντηση είδα βελτίωση στον μικρό μου. Κακά τα ψέματα. Τα παιδιά μας τα ξέρουμε καλύτερα από όλους. Ήμουνα σίγουρη πως ο γιός μου για να αποδεκτεί το σχολείο έπρεπε πρώτα να είναι σίγουρος πως εκεί τον αγαπούν. Αυτό ήθελε μόνο το παιδί.