Πρωϊνός αποχωρισμός...

[ΓΩΓΩ]

Αγαπητές μαμάδες, Αγαπητοί μπαμπάδες,

Είναι η πρώτη φορά που στέλνω κάποιο μήνυμα-άλλωστε είμαι νέο μέλος της παρέας.

Είμαι (χαζο)μαμά μίας υπερδραστήριας και πεισματάρας τρίχρονης κορούλας. Ανατρέχοντας στα ερωτήματα και τις απαντήσεις που έχουν δοθεί κατά καιρούς στο forum, αναγνώρισα πολλές από τις συμπεριφορές και της δικής μου κόρης και βρήκα χρήσιμες πληροφορίες και απαντήσεις (ευχαριστώ).

Αυτό που με προβληματίζει τις τελευταίες δύο εβδομάδες είναι το γεγονός ότι η Κλεοπάτρα μου ξεπνάει σταθερά κατά τις έξι το πρωί (ώρα που ετοιμάζομαι εγώ κι ο μπαμπάς της για την δουλειά) και αρχίζει να ρωτάει κάθε πέντε λεπτά : "Μαμά, θα φύγετε;" "Ήρθε η ώρα να φύγετε;". Όταν μας δει έτοιμους και έρθει στο σπίτι η γιαγιά της που την προσέχει, αρχίζει ένα απίστευτο κλάμα, κρεμιέται από το λαιμό μας, μας σφίγγει στην αγκαλιά της και φωνάζει "Δεν θέλω να φύγετεεεεε!!!!!", "Μην πάτε στην δουλειάαααα!!!!".

Προσπάθησα να της εξηγήσω ότι έίναι ανάγκη να δουλεύουμε και οι δύο γονείς ώστε να μπορεί να έχει φαγητό, ρούχα, βιβλία, παιχνίδια...αναφέρουμε όλους τους γονείς της γειτονιάς που κι εκείνοι εργάζονται...τονίζουμε ότι μόλις επιστρέψουμε θα παίξουμε-πάμε βόλτα-παιδότοπο, κλπ, αλλά τίποτα δεν έχει αποτέλεσμα... Καταλήγουμε να φεύγουμε ενώ σπαράζει στην αγκαλιά της γιαγιάς της, με τρομερές τύψεις... Διαπιστώσαμε, βέβαια, ότι μόλις κατέβουμε την σκάλα του σπιτιού, το κλάμα υποχωρεί...

Πώς με συμβουλεύετε να το αντιμετωπίσω;;;

[pantana]

γωγω,

γεια σου...

πιστευω οτι θα επρεπε ισως να ελεγξεις, για ποιο λογο το παιδι δεν θελει να σας αποχωρηστει....

αν περνουσε καλα, οσο λειπατε, δεν θα την ενοιαζε (φανταζομαι) που φευγετε....

αρα, κατι υπαρχει που την απασχολει... εσεις θα το βρειτε αυτο...

τωρα βεβαια θα μου πεις.. μα ειναι η γιαγια της και την αγαπαει... κλπ... ναι αλλα μπορει το παιδι σου να θελει πραγματα που η γιαγια της δεν ξερει να της τα δωσει η δεν εχει καταλαβει οτι τα θελει... η μπορει να ειναι πολυ ζωηρη και να την μαλωνει... ή ... ή... ή.....!!!! ή οταν την μαλωνει να το χειριζεται λαθος... μπορει το παιδι να θελει ειδικο χειρισμο... μπορει και απλα να βαριεταιι μαζι της ή να της αρεσουν περισσοτερο αυτα που κανετε εσεις μαζι της... θα πρεπει να της βρειτε τοτε μια δημουργικη απασχοληση ωστε να μην σας αναζηταει

το λεω αυτο γιατι ειχα μια παρομοια εμπειρια με την κορη μου... την κρατουσε η πεθερα μου, και καθε φορα που ανεβαινα στο μαγαζι, γινοταν χαμος, μεχρι που εκανα 1-3 εφοδους για να δω τι κανουν.. και ειδα οτι την ειχε να καθεται στην καρεκλα της κουζινας (τοτε φοβοταν να κατεβει ακομη μονη της,) και εφτιαχνε πιτακια.... αλλοτε επλενε πιατα.... αλλοτε σφουγγαριζε... και της το εξηγησα με τροπο... της δωσαμε ενα παιχνιδακι να απσχολειται οσο κανει εκεινη δουλειες και το παιδι το ξεπερασε... αυτο το εφαρμοσαμε καισε αλλα πραγματα και η πεθερα μου καταλαβε οτι αν και πολυ εμπειρη δεν το χειριστηκε σωστα...τελικα το λυσαμε το προβλημα και τωρα ουτε που την νοιαζει που φευγω!!! με αναζηταει αλλα λιγο.... οχι ομως οπως πριν....

έπειτα, αν δεν ισχυει αυτο που σου λεω, τοτε προσπαθησε να της δειξεις πως θα ηταν η ζωη της αν δεν πηγαινατε στην δουλεια, να της στερησεις κανενα παιχνιδακι καιι να της πεις:ειδες? δεν πηγα στην δουλεια εχθες δεν εβγαλα λεφτα, δεν εχω τωρα να το παρω!!!

δειξε της καποια παιδακια που στερουνται πραγματα γιατι ομπαμπας τους και η μαμα τους δεν πανε στην δουλεια.....

 

ελπιζω να βοηθησα

[Μαρια Στυλιανακη]

Γειά σου Γωγώ...!

 

γιατί δεν την πηγαινεις στον παιδικό σταθμό?

είναι σε αυτή την ηλικία ΠΑΡΑ πολύ δύσκολο ένα άτομο το οποίο δεν έχει εμπειρία υλικά και ενέργεια να απασχολήσει ένα παιδί αυτής της ηλικίας με τρόπο που αυτό να είναι χαρούμενο που μένει με αυτό.

 

μάλλον είναι ένδειξη για το ότι η γιαγιά δεν καλύπτει κάποιες ανάγκες του παιδιού σου... κάτι που το θεωρώ απολύτως φυσιολογικό, γιατί χρειάζονται γνώσεις για να χειριστείς σωστά ένα παιδί σε αυτή την ηλικία.

 

είναι ένα σημαδιακό κομμάτι στην ζωή των παιδιών αυτό, γιατί

αρχίζουν και αποκτούν δυνάμεις, ξέρουν να μιλάνε, να αρνιούνται, και είναι απαραίτητο το άτομο που τα απασχολεί καθημερινά, να έχει κάποια ιδέα απο θέματα διαπαιδαγώγησης και να έχει ιδέες για το τί θα κάνει με το παιδί.

 

εγώ εάν δεν μπορείς να συνεννοηθέις με την γιαγιά και να την καθοδηγήσεις, θα συνιστούσα να την πάς στον παιδικό....

δεν έχετε αυτή την επιλογή?

πραγματικά, εγώ λέω ότι είναι η ΠΙΟ σημαντική ηλικία που περνάνε οι αξίες και οι αρχές διαπαιδαγώγησης, κοινωνικοποίησης.... Μην ρισκάρεις να περάσει αυτό το διάστημα έτσι ντούκου.

 

περιμένουμε πιό συγκεκριμένα στοιχεία απο εφόδους για να σε βοηθήσουμε περισσότερο.

 

απο την άλλη θέλω να σου πώ ότι όταν φεύγετε ότι δεν έχει νόημα να καθυστερείτε ΄πολύ όταν κλαίει..! (το έχω γράψει και αλλού) ούτε να της μιλάτε πολύ τάζοντας πολλά πράγματα, δεν την βοηθάτε.

"αγάπη μου πάω τώρα στην δουλειά φιλάκι αγκαλιά, να περάσετε καλά και να μου μαγειρέψετε ένα κέικ - ή κάτι άλλο! φιλάκια ματς μούτς!" με δυναμικότητα, και βγαίνεις έξω, αγνοώντας το κλάμα!

 

ίσως θα ήταν καλό να μην φεύγετε ακριβώς την ίδια ώρα, αλλά με λίγη διαφορά, για να μην έχει την αίσθηση ότι πάει όλοι φύγανε και με αφήσανε. Πρώτα εσύ και μετά ο μπαμπάς. (ο μπαμπάς πολλές φορές έχει ικανότητα να τα ηρεμεί ακόμα και αν δε κάνει τίποτε )

θα συμφωνήσετε να λέτε ΤΑ ΙΔΙΑ πράγματα. όχι παραπάνω πράγματα να τάζει ο μπαμπάς δηλαδή.

αλλά πραγματικά σε αυτή την ηλικία εάν πέρναγε καλά, δεν θα έκλαιγε που μένει μόνη της στο σπίτι της με την γιαγιά.. ,, χμ...

το βράδυ πως είναι το πρόγραμμά σας όταν γυρνάτε? τι λέει τότε? τι κάνετε? που κοιμάται κτλ κτλ?

[ΓΩΓΩ]

Καλημέρα!

Καταρχάς σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας...Με έβαλαν σε σκέψεις...

Κάνοντας,λοιπόν,"εφόδους" και αναλογιζόμενη το παρελθόν, κατέληξα στα ακόλουθα: η γιαγιά-δόξα τω θεώ-φέρετε υπέροχα στο παιδί (της μιλάει, την μαθαίνει πράγματα (τραγουδάκια, παραμύθια, "μαγειρεύουν" μαζί), την πάει βολτούλα, κλπ,κλπ. Η ίδια η μικρή άλλωστε δεν χάνει ευκαιρία να εκφράσει την αγάπη της για την γιαγιά.

Ωστόσο, το διάστημα των δύο εβδομάδων κατά το οποίο παρουσιάστηκε έντονο το φαινόμενο του αποχωρισμού, είχε γίνει μια μικρή (αλλαγή στην καθημερινότητα του παιδιού: μέχρι τότε, κάθε μέρα, πήγαινε στο σπίτι της γιαγιάς για να παίξει και ο μικρός μου ανηψιός (είναι 6 ετών). Αυτές τις δύο εβδομάδες για χ-ψ λόγους(παιχνίδι με τους φίλους του, μπάνιο στην θάλασσα) είτε δεν πήγαινε καθόλου είτε πήγαινε για πολύ λίγο...Εκτιμώ,λοιπόν, ότι αυτή η αλλαγή δεν άρεσε καθόλου στην Κλεοπάτρα μου...

Ήρθε,ωστόσο, η στιγμή να αναρωτηθώ και για τις κινήσεις τις δικές μου και του συζύγου μου: το παιδί το παίρνουμε από την γιαγιά κατά τις έξι το απόγευμα, όταν δηλ. ξυπνάει. Η υπόλοιπη μέρα περνάει με παιχνίδι (ρόλων κυρίως, π.χ. "μαμά γάτα-παιδί γατάκι", "κούκλες-φίλες") και επίσκεψη στην θάλασσα-παιδότοπο-παιδική χαρά-ψώνια. Σ'αυτό συμμετέχουμε και οι δύο γονείς, με λίγες εξαιρέσεις που τους ζητώ να πάνε βόλτα μόνοι τους ώστε να ασχοληθώ με τις δουλειές του σπιτιού (γενικο καθάρισμα).

Αυτά όταν είμαι στο σπίτι... Δυστυχώς, η φύση της δουλειάς μου είναι τέτοια που μου υπαγορεύει να ταξιδεύω συχνά (συμμετοχή σε σεμινάρια, ομιλίες-παρουσιάσεις, εκθέσεις,κλπ,κλπ). Κατά το διάστημα της απουσίας μου ο σύζυγός μου μου επισήμανε ότι το παιδί στον ύπνο της παραμιλούσε και έλεγε επαναλαμβανόμενα "μαμά...μαμά...".Αυτό συμβαίνει σχεδόν κάθε φορά που φεύγω, ενώ είχε και αρκετά "ξεσπάσματα" με δάκρυα, και στον σύζυγο και στην γιαγιά, λέγοντας ότι "δεν θέλω να φεύγει η μανούλα μου... δεν θέλω να πηγαίνει στην δουλειά... κοιτάξτε τα ματάκια μου που κλαίνε... πει΄τε της να γυρίσει...".

Ματώνει η καρδιά μου αλλά είναι υποχρεώσεις που δεν μπορώ να αποφύγω...Από την άλλη σκέφτομαι ότι η πολλή αγάπη που της δίνω την κάνει να υποφέρει όταν με αποχωρίζεται...Αλλά υπάρχει μέτρο στην αγάπη για το παιδί σου;;; Ο παιδίατρός της, όταν του ανέφερα στο παρελθόν ότι ξυπνάει συχνά κατά την διάρκεια της νύχτας χωρίς να πεινάει-διψάει, αλλά απλά θέλει να ξαπλώνω δίπλα της, μου τόνισε ότι της λείπω... Πάντα επιστρέφω με κάποιο παιχνίδι/ρούχο, τονίζοντας ότι δούλεψα πολύ και έτσι μπόρεσα και της αγόρασα κάτι καινούριο. Κάθε μέρα, ανά ώρα σχεδόν, της τηλεφωνώ και της λέω ότι την σκέφτομαι κάθε λεπτό, ότι μου λείπει και ανυπομονώ να γυρίσω κοντά της.

Όσο για τον παιδικό: φεύγουμε με τον σύζυγο πολύ πρωί, πριν ανοίξει ο παιδικός σταθμός, οπότε δεν μπορούμε να την πάμε εμείς. Από την άλλη, η γιαγιά δεν οδηγεί, οπότε αναγκάζεται να πάρει ταχί για να πάει και να γυρίσει την μικρή (συχνά δεν βρίσκει την ώρα που θέλει, αναγκάζεται να περιμένει πολλή ώρα...). Αυτά τα αναφέρω γιατί δοκιμάσαμε μία περίοδο δύο μηνών στον βρεφικό. Η Κλεοπάτρα "άντεχε" το πολύ δύο ώρες...Στην συνέχεια έβαζε γοερά κλάματα και ζητούσε την γιαγιά της...Το περιβάλλον ήταν πολύ καλό (καθαρό, οι κοπέλες ευγενικές), αλλά μου δήλωσε ότι βαριόταν... Άλλωστε συστεγαζόταν με παιδικό σταθμό, όπου τα παιδιά ήταν εξαιρετικά ζωηρά(φωνές, σπρωξίματα και, το κυριότερο, ανεβοκατέβαιναν ελεύθερα την σκάλα και συχνά έπεφταν από τα σκαλιά). Τώρα, κάθε φορά που αναφέρω την λέξη "σχολείο" διακρίνω μία μικρή άρνηση, που ελπίζω ότι θα κάμψω με υπομονή...

Δεν ξέρω ποια και πόσα λάθη έχω κάνει στην πορεία...Συχνά αναρωτιέμαι αν είμαι καλή μητέρα (είναι ο μεγαλύτερος φόβος μου!)...Εύχομαι να'ναι το παιδάκι μου γερό και να με φωτίζει ο Θεός να το βοηθάω με την σωστή συμβουλή και ενίσχυση κάθε φορά που με χρειάζεται...

Χαιρετισμούς σε όλους τους γονείς,

Γωγώ

[ΣΟΦΙΑ]

μου τόνισε ότι της λείπω... Πάντα επιστρέφω με κάποιο παιχνίδι/ρούχο, τονίζοντας ότι δούλεψα πολύ και έτσι μπόρεσα και της αγόρασα κάτι καινούριο.

 

Δεν ξέρω εμένα με έχει προβληματίσει αυτό το θέμα και έχω επιλέξει να μην το κανω φοβούμενη ότι με αυτόν τον τρόπο υποβαθμίζω έμμεσα τα συναισθήματα του και θα μάθει να βάζει τα υλικά αγαθά πάνω απο τις ψυχικές του ανάγκες.... Θα μας βοηθούσε πολύ η γνώμη της Μαρίας Σ....

[roz]

Να πω τη δική μου σκέψη σε αυτό αν και δεν έχω τόσο μεγάλο παιδί.

 

Δεν δουλεύουμε οι γονείς για να πάρουμε κάτι επιπλέον στο παιδί μας. Γιατί μπορεί πολύ απλά να μας πει ότι δεν θέλει αυτό το επιπλέον αλλά θέλει μόνο εμάς.

 

Δουλεύουμε για να καλύπτουμε τις βασικές μας ανάγκες. Πως περνάς αυτό το μύνημα σε τόσο μικρά παιδιά δεν ξέρω.

[ΓΩΓΩ]

Το σκεπτικό μου για την "επιβράβευση" του νέου παιχνιδιού/ρούχου έχει ως εξής: ήδη μου έχει ζητήσει κάτι, το οποίο δεν της αγόρασα με την δικαιολογία ότι "τα χρήματα δεν αρκούν για αυτό", γιατί πρέπει να πληρώσουμε για το νεράκι που πίνουμε, το φαγητο μας, το φως, το τηλέφωνο, κλπ.

Έτσι, όταν ξέρει ότι έλειπα -άρα "δούλεψα πολύ"- μπορώ να της πω ότι με τα επιπλέον χρήματα που κέρδια κατά την απουσία μου μπόρεσα να ικανοποιήσω την επιθυμία της. 1-2 φορές (τόσες "άντεξα") δεν της έφερα κάτι, λέγοντάς της ότι της έφερα μια μεγάαααλη αγκαλιά. Δεν θύμωσε, απλά έπεσε στην αγκαλιά μου ευτυχισμένη...

[Μαρια Στυλιανακη]

εννοείται ότι τα δώρα σε αυτές τις περιπτώσεις δεν κάνουν καλό.

μην συσχετίζετε τα χρήματα της δουλειάς με τα δώρα που παίρνει.

 

άλλο το ένα άλλο το άλλο.

τα χρήματα μπορείς να πείς ότι θα τα φυλάξεις για μια μέρα αργότερα που θα χρειαστούν για να κάνει ωραία πράγματα (πες έτσι κάνουν οι μαμάδες για τα παιδάκια τους)..

 

εγώ είμαι κάθετη να μην της φέρνεις δωράκια τότε,.. μόνο αγκαλιά, την μεγαλύτερη αγκαλιά.

 

δωράκια θα της δίνεις σε άσχετες στιγμές όχι όταν γυρνάς επειδή δούλεψες παραπάνω.

μην σηκώνεις συζητήσεις σε αυτό.

Αύριο μεθαύριο θα σου ζητάει πολύ πιό μεγάλα πράγματα σαν αντιστάθμισμα ότι όταν ήταν μικρή εσύ δούλευες πολύ... τα παιδιά είναι έξυπνα, μην πέφτουμε στις παγιδούλες αυτές. δεν βοηθάνε ή λύνουν τίποτε.

 

για τον παιδικό - φυσικό είναι να βαριέται όταν όλα τα παιδιά τρέχουν όλη μέρα πέρα δώθε χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη απασχόληση. (ειδικά τα κορίτσια)... τα αγόρια μπορούν να τρέχουν όλη μέρα, και να είναι οκ (όχι ότι αυτό είναι ιδανικό για την διαπαιδαγώγησή τους)

ψάξε ίσως και για άλλο παιδικό,.. υπάρχει?..

γιατί σταματήσατε όμως μετά απο δύο μήνες? ίσως δεν είχε προλάβει ακόμα να προσαμοστεί. τι σας είπαν απο τον παιδικό - εσείς πήρατε την απόφαση? κάποιες φορές η ανησυχία των γονιών για το αν περνάει καλά το παιδί τους ή είναι έτοιμο, περνάει στο παιδί και έτσι αυτό δεν χαλαρώνει για να περάσει καλά.

 

για την κατάσταση στο σπίτι, φυσικά και θα την έχει στεναχωρήσει που δεν έχει πιά σταθερή παρέα το αγοράκι αυτό.

 

εγώ πιστέυω ότι απο τη στιγμή που δεν περνάτε αρκετές ώρες μαζί, να την πέρνατε πού και πού στο κρεβάτι σας, για να σας νιώθει κοντά έστω το βράδυ.

Είναι σημαντικό να πάρει αυτό που χρειάζεται,.. εάν δεν το έχει την ημέρα, δώστε της το το βράδυ...

απο την περιγραφή σου φαίνεται σαν να έχει αρκετό άγχος αποχωρισμού...

δεν είναι κακό να κλάψει,πάντως... το θέμα είναι όχι μόνο όταν κλαίει αλλά πως αισθάνεται όλη την ημέρα σαν δηλ. αυτά που λές ότι αναφέρει στον μπαμπά της. ...εάν δοκιμάσετε το παραπάνω, ίσως χαλαρώσει λίγο?

[ΓΩΓΩ]

Αγαπητή Μαρία ευχαριστώ για την απάντηση.

Μάλλον έπεσα μόνη μου στην παγίδα (εννοώ τα δώρα κατά την επιστροφή μου). Θα φροντίσω να αλλάξει αυτό.

Αναφορικά στον παιδικό: δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος.Είναι μόνο αυτός και είναι δημοτικός παιδικός σταθμός. Σταματήσαμε στους δύο μήνες γιατί το παιδί αρνιόταν πια επίμονα να πάει το πρωί. "Αν είναι μόνο για να δω τις δασκάλες μου λίγο και να φύγουμε, εντάξει.¨Όμως, δεν θέλω να μείνω εκεί". Από τον παιδικό έπαιρναν τηλέφωνο την γιαγιά να πάει να την πάρει, γιατί το παιδί έκλαιγε γοερά και "δεν μπορούσαν να την ηρεμήσουν". Πήρα άδεια και την πήγα κι εγώ αρκετές φορές (όπως και τις πρώτες μέρες), αλλά και πάλι το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Του χρόνου θα μπορέσουμε να την πάμε Προνήπιο, που είναι και πολύ κοντά στο σπίτι μας και λέει ότι της αρέσει περισσότερο (πηγαίνει με την γιαγιά και βλέπουν το ξαδερφάκι της). Άλλωστε από τώρα της λέμε πόσο όμορφα θα περνάει με τις νέες της δασκάλες που είναι πολύ καλές και αγαπούν πολύ τα παιδάκια, πόσα καινούρια παιχνίδια-τραγουδάκια-γνώσεις θα μάθει, πόσους νέους φίλους και φίλες θα κάνει και πόσο περήφανοι θα είναι η μαμά και ο μπαμπάς που θα την καμαρώνουν στις εκδηλώσεις του σχολείου (πήγαμε και είδαμε το ξαδερφάκι της), τι όμορφη τσαντούλα και παγουρίνο θα έχει, κλπ,κλπ,κλπ

Το βράδυ πάντα της λέμε παραμύθια και ο μπαμπάς της και εγώ. Συχνά μου ζητάει να ξαπλώσω δίπλα της για να κοιμηθεί και πάντα το κάνω. Της κάνουμε και μασάζ στα ποδαράκια και στην πλατούλα για να χαλαρώνει...Μήπως αν την πάρουμε στο κρεβάτι μαζί μας γίνει δυσκολότερος ο πρωινός αποχωρισμός; Ευτυχώς εδώ και δύο μέρες τα πράγματα έχουν καλυτερέψει. Δεν παρουσιάζει τόσο έντονα ξεσπάσματα όταν φεύγουμε. Έχω, ωστόσο, παρατηρήσει ότι στρέφεται περισσότερο στον μπαμπά της, που είναι πιο διαλλακτικός μαζί της (την έχει αγκαλιά, προσπαθεί να της εξηγήσει τα ίδια και τα ίδια..). Εγώ προσπαθώ να είμαι η αποφασιστική: πάμε τώρα. "Είναι ώρα να φύγουμε, γιατί θα χάσουμε την δουλειά μας. Σ'αγαπάμε πολύ Θησαυρένια μου, θα τα πούμε το απόγευμα και θα παίξουμε! (αγκαλιά, φιλί, κλείσιμο πόρτας)".

[Μαρια Στυλιανακη]

να ξέρεις ότι γενικά αυτά με τους αποχωρισμούς είναι και θέματα φιλοσοφίας του κάθε γονιού, δηλ.

πόσο αυστηρός είναι ,... είναι και κάτι που εμεις δεν μπορούμε να σου πούμε πολλά, γιατί έτσι και αλλιώς θα πράξεις όπως αισθάνεσαι.

 

εννοείς ότι σου κάνει λιγότερα ξεσπάσματα τώρα που είσαι λίγο πιό λιτή όταν είναι να φύγεις?

[ΓΩΓΩ]

Μαρία μου από την αρχή είχα αυτή την στάση. Ωστόσο φαίνεται ότι έχει συμβιβαστεί με την ιδέα και το δέχεται πιο ήρεμα τώρα. Σήμερα πρωί λ.χ. ξύπνησε και ήρθε στην αγακαλιά μου, την έντυσα ("πω πω τι ωραία ρούχα! Πάμε να σε δει και να σε καμαρώσει και η γιαγιά;") και ήταν χαρούμενη όταν την πήγα στο σπίτι της γιαγιάς. Φεύγοντας με χαιρετούσε από το μπαλκόνι γελώντας και μου έστελνε φιλιά. Ίσως να ήταν μια φάση που πέρασε και ελπίζω να μην επαναληφθεί.

[Μαρια Στυλιανακη]

χαίρομαι πολύ! σίγουρα οφείλεται και στην δική σου αλλαγή (εάν δηλαδή άλλαξες κάτι) στάσης εκείνη τη στιγμή που είναι να φύγεις!

[hara]

Ίσως της περάσατε το δικό σας άγχος και τύψεις γι'αυτό και αντιδρούσε έντονα στον παιδικό.

Και η δική μου είχε έντονη αντίδραση στην αρχή αλλά μόλις έφευγα όλα μέλι γάλα!!

 

Στην πορεία..και την επιμονή μας να την στέλνουμε καθημερινά και να μην μεγαλοποιούμε την αντίδρασή της...όλα έφτιαξαν!

 

Η ίδια χαλάρωσε και πλέον απολάμβανε τον παιδικό, έκανε φίλες όπου το αποκορύφωμα ήταν η καλοκαιρινή γιορτή όπου είχε και δύο γραμμούλες ποίημα!!

Αισθάνθηκε τόσο περήφανη και ήταν τόσο χαρούμενη μετά!!!

 

Απλά χρειάζεται να χαλαρώσετε και εσείς με την ιδέα, να επιμείνετε και να μην μεγαλοποιείτε την αντίδρασή της.....λίγη αδιαφορία...!

 

Η μεγάλη μου συνέχισε για πολύ καιρό την πρωίνή γκρίνια και άρνηση...αλλά της έλεγα π.χ "γιατί καλέ δεν θέλεις να πάς...σήμερα που θα φτιάξετε κέηκ δεν θα πάς;;"...και αμέσως άνοιγε διάπλατα τα ματάκια της και έφευγε σφαίρα!!

 

ή "σήμερα έχει τα γενέθλιά του ο Κωνσταντίνος και θα έχετε πάρτυ"...βέβαια φρόντιζα να ενημερώνομαι καθημερινά απο τη δασκάλα για το πρόγραμμα ώστε να έχω καλό πρωϊνό αντίλογο...!!

[ΓΩΓΩ]

Χαρά μου εμείς ξεκινήσαμε με τον βρεφικό. Εκεί δεν έκαναν δραστηριότητες-τα άφηναν να παίζουν μόνα τους (τα μόνα παιχνίδια ήταν ένα σπιτάκι, μία μπάλα και 1-2 λούτρινα. Η μόνη "ποικιλία" ΄΄ηταν να τους διαβάζουν παραμύθι την ώρα του φαγητού. Άλλωστε οι κοπέλες από τον παιδικό τηλεφωνούσαν λέγοντας "ελάτε να την πάρετε γιατί κλαίει γοερά και δεν μπορούμε να την ηρεμήσουμε". Δεν ξέρω...

[ΓΩΓΩ]

Καλημέρα και καλό μήνα!

Με χαρά σας γράφω ότι ο "Πρωϊνός Αποχωρισμός" με την κορούλα μου δεν είναι πια οδυνηρός για καμία από τις δυο μας! Συνεχίζει, βέβαια, να με ρωτάει μισοκοιμισμένη : "Μαμά θα φύγετε;", αλλά στην συνέχεια την ετοιμάζω και την πηγαίνω στη γιαγιά της χωρίς διαμαρτυρίες.

Σας εύχομαι ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ, να περάσετε αξέχαστες στιγμές με τα πιτσιρίκια σας και καλή επάνοδο!!! Ραντεβού τέλη Αυγούστου!!!