Επεσε στην πισινα..

[boulou]

Κοιταξτε να δειτε τι παθαμε χτες...

Ειχε λιγο αερακι κ αντι για θαλασσα ειπαμε να παμε σε μια πισινα που εχει κ παιδοτοπο να παιξει λιγο η μικρη...(ειναι 27 μηνων)..καναμε μπανιο παιζαμε..ολα καλα..κ οταν ηταν να φυγουμε,ενω την ειχα ντυσει κ στεγνωσει,της ειχα βαλει κ τα παπουτσια της,μαζευα της πετσετες κ τα κουβαδακια κ μιλουσα με το μπαμπα της..

Η μικρη πλησιαζει την πισινα ,κ συνεχιζει ευθεια μπροστα..κ πεφτει μεσα!

Ευτυχως επεσε κ ο μπαμπας σχεδον αμεσως κ την εβγαλε...εγω δεν ξερω ποσο νομιζω οτι κρατησε ολο αυτο..την κρατουσα αγκαλια κ εκλαιγε κ μετα..ηρθαν κατι αλλα παιδακια κ ηθελε να ξαναμπει μαζι τους..την αφησα για λιγο,κ μετα φυγαμε.Ηταν μεσα στην καλη χαρα σαν να μην συνεβει τιποτε.

Το βραδυ λιγο πριν κοιμηθει,αρχισε να κλαιει κ να φωναζει..στη πισινα επεσα στη πισινα επεσα..κ μετα μου ελεγε κακη η πισινα..κ γενικα εδειχνε αγχωμενη..μετα το ξεχνουσε παλι..μετα το ξαναελεγε..

πως πρεπει να αντιδρασω τωρα εγω;θελω να της εξηγησω οτι δεν πλησιαζουμε μονοι μας το νερο κ δεν περπαταμε πανω του κτλ..

αλλα δεν θελω να την τρομοκρατησω κιολας να μην θελει το νερο κ τη θαλασσα..

χτες της εξηγησα οτι δεν ειναι κακη η πισινα..οτι αυτη πηγε να περπατησει μεσα...κ οτι ηταν ο μπαμπας εκει κ δεν επαθε τιποτα..αλλα μου ελεγε..δεν μπηκα εγω..σαν να εριχνε την ευθυνη αλλου..ειναι κ διχρονο θα μου πειτε,ολο ''οχι κ οχι'' αλλα..τι να κανω;

βοηθηστε με κ προσεχετε τα μωρα σας..δεν θελει πολυ ωρα η αταξια να γινει ατυχημα..

[alepapa]

Είναι λογικό να νιώθει γιατί τρόμαξε και η ίδια..Το είχαμε πάθει και εμείς στη θάλασσα όμως , και έκτοτε η ματιά μου είναι στο παιδί και πουθενά αλλού!!! Ότι και να πω ότι και να κάνω την έχω στο νού μου ανά πάσα στιγμή...Θα το ξεπεράσει τα παιδάκια αγαπούν το νερό και σύντομα θα επανέλθει δριμύτερη!!!:p Απλά όπως λές και εσύ πρέπει να προσέχουμε τα παιδιά μας....

[Eve]

κι εμενα ειχε πεσει ο γιος προπερισυ 1,5 ετους στην πισινα καποιου ξενοδοχειου. τον ειδα και πηδηξα πισω του με τα ρουχα και εγκυος τοτε.. ειχα παθει σοκ μεχρι να τον βγαλω και να δω οτι ειναι καλα.

για 1-2 μερες εμπαινε αγκαλια μετα (ειχε φοβηθει) και μετα το ξεχασε.

[nikolas2009]

μην αγχώνεσαι και πολύ, θα της περάσει, εξάλου είναι σύνηθες τα παιδιά μας (ο δικός μου είνια 2,5) το βράδυ να ανασκοπούν όσα έγιναν στην ημέρα - άρα το θυμήθηκε, θυμήθηκε τις αντιδράσεις όλων σας και το χαρακτήρισε ως κακό, φοβιστικό κτλ.... Απλά θέλει λίγο προσοχή όταν ξαναπάτε στην πισίνα, να της περάσετε λίγο στην πλάκα το όλο θέμα... αλλά να υπάρχει και η μάθηση, οτι δεν περπατάμε μέσα στην πισίνα αν δεν είνια κάποιος μεγάλος μαζί μας

 

Γενικά σε μικροσυμβάντα πρέπει να είμαστε πιό ψύχραιμοι (δεν είναι εύκολο και ούτε και εμείς το καταφέρνουμε) και πιστέυω πραγματικά οτι περνάνε πιό έυκολα έτσι οι φάσεις αυτές...

[emmaki]

Βασικά το "κακό" ξεκίνησε από τη δική σου αντίδραση που έκλαιγες.

Καταλαβαίνω ότι φοβήθηκες για το παιδί, αλλά του πέρασες την εντύπωση ότι αυτό που έγινε ήταν τρομερό και γι' αυτό η μαμά έκλαιγε. Καλό είναι σε τέτοιες περιπτώσεις να αντιμετωπίζονται τα θέματα με όσο το δυνατόν περισσότερη ηρεμία και ψυχραιμία (απίστευτα δύσκολο, το αναγνωρίζω).

Αυτό, όμως έγινε και το αφήνουμε πίσω. Από εκέι και πέρα, θα ξαναπάτε στην πισίνα και θα μπεις εσύ και ο μπαμπάς μέσα (αν δεν θέλει να μπει) και θα αρχίσετε να "παίζετε" και να περνάτε ωραία (πάντα έχοντας τα μάτια σας στο παιδί, για να μην απομακρυνθεί). Σιγά σιγά, θα θελήσει να παίξει και αυτή μαζί σας, οπότε θα την πάρετε μέσα.

Είναι φυσιολογικό στην αρχή να μην θ'ελει να μπει, γιατί θα νομίζει ότι θα ξανασυμβεί αυτό το κακό που συνέβη την προηγούμενη φορά. σταδιακά, όμως, θα θελήσει να είναι μαζί σας, θα "ζηλέψει" που εσείς θα περνάτε καλά και θα μπει.

 

Τώρα, πρέπει να της περάσεις το μήνυμα ότι στην πισίνα, στη θάλασσα, στο ποτάμι (δεν ξέρω πού αλλού) δεν μπαίνουμε ποτ'έ αν δεν είναι μέσα η μαμά ή ο μπαμπάς. Πάντα μαζί του/της και πάντα φοράμε μπρατσάκια/σωσίβιο. Υπάρχει και μια ώρα που δεν μπαίνει κανείς μας μέσα. Αυτή είναι μετά το φαγητό.