ΠΟΤΕ ΘΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΩ?

[basic]

γεια σας! ανοιγω αυτο το θεμα ζητωντας μια γνωμη απο εμπειρες μαμαδες. ειμαι νεα μαμα, 3 μηνων το μωρο μου. το μεγαλωνω αποκλειστικα εγω δηλ σπανια ζητω βοηθεια απο πεθερα - μαμα. ο ανδρας μου δουλευει οποτε παιζει με τον μικρο λιγη ωρα την μερα. ειναι φορες που θελω να κλαιω απο την κουραση οπως τωρα που γραφω. κ αναρωτιεμαι.. ποτε θα καλυτερεψουν λιγο τα πραγματα δηλ να μην ειναι τοσο ζορικα... οταν θα κοιμαται σερι ολο το βραδυ? οταν μπουσουλησει? οταν περπατησει? ή οταν παει φανταρος? θελω απλα να ειναι λιιιγο πιο ευκολα τα πραγματα. τι να περιμενω πια?

κ να σημειωσω οτι ο μικρος ειναι γενικα ευκολο παιδι, καθεται μονος, δεν ειναι μαθημενος μονο αγκαλια, δεν πολυκλαιει. παρολα αυτα ερχεται το βραδυ κ νιωθω χαλια σωματικα κ ψυχολογικα. οι αντοχες μου τελειωνουν τι θα κανω?? βοηθεια!

[jelly]

βιταμινες

 

γιατι δε ζητας λιγο παραπανω βοηθεια? εστω 1 ωρα να ξεκουραζεσαι

δεν μπορω να καταλαβω που ειναι το κακο..

δεν εχουμε ολοι τις ιδιες αντοχες

[basic]

δεν γουσταρω να το κραταει η πεθερα μου για 1002 λογους. μια στιγμη το παιρνει αγκαλια κ μου ρχεται να της τραβηξω μπουνια. η μαμα μου δεν ειναι τοσο κοντα δυστυχως.. οποτε μπορω της το αφηνω αλλα δεν βολευει συχνα.

[Thaumataki]

Προκειμένου να χαλαρώσεις μια ωρίτσα άστο στη πεθερά σου.... Δεν υπάρχει κάτι άλλο από τη στιγμή που ο άντρας σου εργάζεται και η μητέρα σου είναι μακριά.

Κάνε επίσης κάτι για τον εαυτό σου κάτι που να σε ανανεώσει και να σε αναζωογονήσει!

[drmped-efi]

Λες ότι το παιδακι σου είναι ησυχο,δεν γκρινιάζει,δεν εμαθε σε αγκαλιές, μπορείς πλέον να προσπαθήσεις να στρώσεις και το νυχτερινό ύπνο του...Πάντως η γνώμη μου είναι να προσπαθείς να κοιμάσαι και να χαλαρώνεις και στη διάρκεια των ημερήσιων ύπνων του και να αφήσεις λίγο πίσω δουλειές,συμμάζεμα κλπ...Δεν γίνεται να είσαι τέλεια νοικοκοιρά και ευτυχισμένη μάνα ταυτόχρονα,άσε κάτι πιο χαλαρά και μην προσπαθείς να τα έχεις όλα αψογα στο σπίτι σου...Από τη στιγμή που δεν έχεις βοήθεια το δικαιούσαι πχ ένα μεσημέρι να κοιμηθείς με το παιδί και πχ να παραγγείλεις πίτσα το βράδυ,ή να σκουπίσεις μέρα παρα μέρα όχι κάθε μέρα κλπ...Η κούραση είναι θέμα ψυχολογίας, αυτοπεποίθησης και των απαιτήσεων που έχεις από τον εαυτό σου....Κάθε ηλικία στα παιδιά έχει τις δυσκολίες της,απόλαυσε αυτό που ζεις,να ξεκουράζεσαι και να χαίρεσαι το μωράκι σου,είναι ανεπανάληπτο να βιώνεις με χαρά αυτές τις στιγμές...Μην σκας με μικροπράγματα ανούσια συγκριτικά με το παιδάκι σου...Πίστεψε με,τώρα που εχω δευτερο παιδάκι ημερών και ένα κοριτσάκι 22 μηνών σκέφτομαι πως το ένα μωρό είναι η απόλυτη ξεκούραση σε σχέση με τα δύο ταυτόχρονα...

[mmdad]

Και εγω περασα μια τετοια φαση καποια στιγμη με το πρωτο παιδι.. Ολη μερα σπιτι με το παιδι... Στην αρχη σκεφτικα πως αν δεν βγαινουμε εξω θα εχω περισσοτερο χρονο, Ευτυχως στην βδομαδα αναθεωρησα... Οσο περναει ο καιρος ο υπνος του θα βελτιωνεται.. Κατα τα αλλα στο καροτσι και βολτα! Βολτα! Βολτα!

[elenik]

Εφαγες το γαιδαρο... μενει η ουρα. Κουραγιο

[mamamikaela]

Οπου να ναι θα στρωσει ο υπνος του μωρου και θα μπεις σε ενα προγραμμα.Και γω θυμαμαι οταν η μπεμπα μου ηταν στην ηλικια της δικιας σου ειχα φρικαρει.Νομιζα οτι μια ζωη ετσι θα ναι τα πραγματα,συνεχεια κουρασμενη και ταλεπωρημενη θα ειμαι,οσο και να μου ελεγαν οι φιλες μου οτι θα αλλαξουν τα πραγματα δεν τις πιστευα.Εμενα γυρω στους 4 μηνες εστρωσε το προγραμμα.Αυτο που μπορεις να κανεις ειναι να παρατηρησεις τα χουγια της.Δηλαδη τι ωρες περιπου κοιμαται τρωει και τετοια,πανω κατω βεβαια.Αυτες τις ωρες λοιπον θα κανεις πραγματα για τον εαυτο σου,ειτε αυτο ειναι ενας υπνος,ειτε ενα μπανακι,ειτε να αραξεις στο μπαλκονι να χαζεψεις κανα περιοδικο.Οσο για το οτι εισαι συνεχεια με το μωρο τουλαχιστον τωρα για μενα δεν ειναι και το καλυτερο.Και εγω ετσι ημουνα δεν το αφηνα σε κανεναν,ουτε στο μπαμπα του για να κανω τιποτα.Τωρα αναθεωρησα.Οποτε βρω ευκαιρια την αφηνω η στη μαμα μου η στον μπαμπα της η με την αδερφη μου,οπου εμπιστευομαι τελος παντων και παω την βολτα μου.Ακομα και τις μερες που δεν εχω καμια δουλεια.προφασιζομαι μια για να την "κανω"για καμια ωριτσα να ξεσκασω.Παντως θυμαμαι και εγω τοτε ημουνα μονιμως κουρασμενη κατι το οποιο εφυγε σιγα σιγα με τον καιρο.Εισαι και απο γεννα ακομα μη το ξεχνας.Καλο κουραγιο σου ευχομαι και τα καλυτερα πιστεψε με δεν αργουν καθολου αρκει να σπρωξεις και εσυ λιγακι.Οσο για τον μπαμπα,το οτι δουλευει δεν συμαινει οτι δεν μπορει να το κρατησει για κανα δυο ωρες να βγεις και εσυ λιγακι.Φιλικα παντα.

[mamamikaela]

Αχ συγγνωμη κοριτσι μου,τωρα ειδα οτι ειναι αγοραρος το μωρο σου.

[dimitrak]

drmped-efi από ότι βλέπω τα ζουζούνια μας έχουν σχεδόν τις ίδιες ηλικίες, οπότε καταλαβαίνω ακριβώς τι περνάς! Η αλήθεια είναι οτι ανήκω και εγώ στην κατηγορία των μαμάδων που δεν μπορέι να αποχωριστέι τα μικρά της, όσο και αν της λείπει λίγος προσωπικός χρόνος και ξεκούραση! Τα λατρεύω τα μωρά μου αλλά η αλήθεια είναι οτι στα δύσκολα φαντάζομαι πώς θα είναι η ζωή μου όταν οι κόρες μου θα είναι αρκετά μεγάλες ωστε να μην θέλουν την παρέα των γονιών τους!!!!Υπομονή, θέλω να ελπίζω οτι θα έρθουν ευκολότερες μέρες...

[basic]

ευχαριστω για τις απαντησεις σας! τελικα ειναι πολυ δυσκολο να εισαι καλη μαμα με ανεξαντλητη ορεξη για παιχνιδι κ φροντιδα, καλη νοικοκυρα με φαγητο στην ωρα του κ καθαρο σπιτι, καλη συζυγος περιποιημενη, ορεξατη, τρυφερη χωρις νευρα κ πεσμενη ψυχολογια...

καλο κουραγιο σε ολες κ μπραβο μας...

[momitsi]

αχ γλυκειααα μου ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑΑΑΑΑΑ.....οσο μεγαλωνει θα καλυτερευουν τα πραγματα.παρε καμια βιταμινουλα και εκμεταλευσου τον αντρα σου οταν ερχετε απο την δουλεια.....

[PEPI1979]

Ολες τα ίδια περνάμε, εγω μόνο με τσμπέρι δεν τριγυρνώ στο σπίτι . Με το να τα έχω όλα έτοιμα και εννοώ ΜΟΝΟ για το μωρό γιατί τις υπόλοιπες δουλειές τις κάνω από λίγο , πολλές φορες δεν προλαβαίνω ούτε μπάνιο να κάνω. Στις αρχές κοιμόμουν όταν κοιμόταν . Τωρα πλέον δεν μπορώ γιατί ξυπναει και εγω δεν μπορώ να συνέλθω . Η μονη διέξοδος είναι να μπω εδω και τωραπου ανοίγει ο καιρός να βγαίνω βόλτες στο κοντινό πάρκο . Κανει καλό και στις δυο μας !Δοκίμασέ το .

[kounelitsa]

Αχ κοπέλα μου σε καταλαβαίνω..αλλά τελικά έχουμε πολλες αντοχές, περισσότερες απο όσες περιμέναμε..

Μέχρι 5 μηνών απλά δεν κοιμόμουν...εγώ η υπναρου...νόμιζα ότι απλά μια μέρα θα πεσω κάτω και δεν θα ξανασηκωθω...και όχι τελικά δεν έπεσα..πέρναγαν και 3-4 μέρες χωρίς υπνο..το μωρό να κλαιει όλη μερα (αν δεν το έχετε περάσει φαίνεται υπερβολικό αλλά είναι αλήθεια). Και όλη αυτή η ιστορία τους 5 πρώτους μήνες. Πλήρης αυπνία. Από τον 6ο μέχρι τον 9ο κοιμόμουν και 4 ώρες την ημέρα (άθλος) και τώρα πλεον επανήλθαμε σε φυσιολογικούς ρυθμους (ανθρώπινους θα έλεγα).

Εκείνο που με κράταγε ήταν το ότι σκεφτόμουν ότι το παιδάκι μου είναι καλά και οι κολικοί δεν είναι κάτι παθολογικο και θα περάσουν. Δεν κλαίει για να με νευριάσει αλλά γιατί πονάει, και εγώ πρέπει να είμαι εκέι για να το ηρεμώ (όχι ότι ηρεμούσε αλλά λέμε..).

Υπομονή και να είναι καλά τα παιδάκια μας, όλα τα άλλα γίνονται!!