έχω χάσει τον έλεγχο....

[Gatoni]

Καλησπέρα είμαι μέλος αρκετό καιρό αλλά δεν έβρισκα τον χρόνο να μοιραστώ τις ανησυχίες μου μαζί σας...

Καταρχάς να πώ ότι έχω δύο κοριτσάκια 2,5 χρονών και 11 μηνών, με το πρώτο μου παιδάκι (που δεν ξέρω αν παίζει ρόλο στο θέμα μου ήταν προωράκι) λοιπόν είναι αρκετά ζωηρό δεν με ακούει ιδιαίτερα πολύ αν και είμαστε όλη την ημέρα μαζί και είμαι εγώ που την μαλώνω περισσότερο, πετάει τα παιχνίδια της όταν τα βλέπει συμμαζεμένα, ή όταν έχει υπερβολική χαρά για άγνωστους λόγους, όταν είμαστε έξω σχεδόν θέλει να φεύγει από κοντά μας για να κάνει τα δικά της και όταν την μαλώνουμε τραβάει πεισματικά στο να φύγει, μιλάει αρκετά δυνατά και για να μην σας κουράζω περισσότερο όσο μεγαλώνει η διαπαιδαγώγηση της γίνεται ακόμη πιο δύσκολή και δεν μπορώ να την κουμαντάρω πολύ εύκολα και πέρα από αυτό είναι και ένα αδυνατούτσικο παιδάκι. Αφού όταν πλέον πάνε για ύπνο εγώ είμαι αγχωμένη για το αύριο πως θα τα καταφέρω.. Πως μπορώ να την ηρεμήσω?

Συγγνώμη άν σας κούρασα αλλά αυτές τις ημέρες έχω πάθει μια κρίση άγχους όσον αφορα την φροντίδα τους...

[Alice6]

Πρώτα πρώτα μην απελπίζεσαι. Σίγουρα το κάθε παιδάκι έχει τον χαρακτήρα του και άλλα είναι πιο ζωηρά, άλλα πιο υπάκουα και συγκροτημένα. Όμως σίγουρα μπορείς να ασκήσεις κι εσύ κάποιον έλεγχο. Έχεις σκεφτεί να πάρεις κάποιο σχετικό βιβλίο? Η αδερφή μου-που έχει επίσης ένα κοριτσάκι λίγο ατίθασο- πρόσφατα πήρε ένα βιβλίο που λέγεται "δαμάζοντας τα νήπια". Από ό,τι μου είπε είναι πολύ ενδιαφέρον, μπορεί να σε βοηθήσει καταρχήν να κατανοήσεις τι από όλα όσα κάνει το κοριτσάκι σου είναι φυσιολογικό (μάλλον θα εκπλαγείς συνειδητοποιώντας ότι άπειρα παιδάκια σε αυτή την ηλικία έχουν τέτοιου είδους αντιδράσεις). Και μετά βήμα -βήμα θα εφαρμόσεις διάφορες μεθόδους. Θέλει υπομονή, αλλά προσωπικά νομίζω ότι μπορούμε να τισασεύσουμε τα παιδιά μας, τουλάχιστον ως ένα σημείο.

[Aeriko]

Υπάρχει λόγος που τα λένε "terrible two" την ηλικία των δύο χρόνων! Μεταλλάσσονται, καταλαβαίνουν ότι μπορούν να ασκήσουν εξουσία και ψάχνουν να βρουν ποια είναι τα όρια τους δοκιμάζοντας τα δικά σου... διάβασμα και ψάξιμο για το τι θα πιάσει στην δική σου περίπτωση... φαντάζομαι ότι στη δική σας περίπτωση παίζει και λίγη κόντρα για το έτερο μέλο οπότε θέλει λεπτούς χειρισμούς.

[sternchen]

Εγώ έχοντας ένα πολύ ζωηρό παιδάκι, το οποίο μοιάζει πολύ με το δικό σου, κάνω το εξής, τον βάζω σε ένα σημείο, συγκεκριμένα στον καναπέ και του λέω να κάτσει εκεί για 2 λεπτά.

Πριν τον βάλω τον προειδοποιώ, πως εαν δεν συμμορφωθεί θα πάει στο σήμειο για τα ανυπάκουα παιδάκια.

Στην αρχή τον πήγαινα και δεν καθόταν με τίποτα, αλλά τον πήγαινα μέχρι να καθήσει και να καταλάβει πως το επάνω χερι το έχω εγώ και όχι αυτός.

Με λίγα λόγια ήθελα να του πάρω τον "αέρα" και να του κόψω τον "τσαμπουκά", γιατί έχει μια τάση να κάνει ό,τι θέλει.

Φυσικά του εξηγούσα πολύ ήρεμα και με απλά λόγια, οι φωνές απαγορεύονται, είναι το νέο είδος βίας και θέλει μεγάλη προσοχή.

Θα πρέπει η φωνή σου να είναι σταθερή και αυστηρή, για να καταλαβαίνει την διαφορά, σε σχέση με τις άλλες περιπτώσεις.

Υπομονή και όλα καλά θα πάνε, να μην ξεχνάς ποιος είναι ο "καπετάνιος"!

[PASOUMI]

Εγώ έχοντας ένα πολύ ζωηρό παιδάκι, το οποίο μοιάζει πολύ με το δικό σου, κάνω το εξής, τον βάζω σε ένα σημείο συγκεκριμένα στον καναπέ και του λέω να κάτσει εκεί για 2 λεπτά.

Πριν τον βάλω τον προειδοποιώ, πως εαν δεν συμμορφωθεί θα πάει στο σήμειο για τα ανυπάκουα παιδάκια.

Στην αρχή τον πήγαινα και δεν καθόταν με τίποτα, αλλά τον πήγαινα μέχρι να καθήσει και να καταλάβει πως το επάνω χερι το έχω εγώ και όχι αυτός.

Με λίγα λόγια ήθελα να του πάρω τον "αέρα" και να του κόψω τον "τσαμπουκά", γιατί έχει μια τάση να κάνει ό,τι θέλει.

Φυσικά του εξηγούσα πολύ ήρεμα και με απλά λόγια, οι φωνές απαγορεύονται, είναι το νέο είδος βίας και θέλει μεγάλη προσοχή.

Θα πρέπει η φωνή σου να είναι σταθερή και αυστηρή, για να καταλαβαίνει την διαφορά, σε σχέση με τις άλλες περιπτώσεις.

Υπομονή και όλα καλά θα πάνε, να μην ξεχνάς ποιος είναι ο "καπετάνιος"!

 

Σ αυτο συμφωνω και γω απολυτα. Και μενα τωρα που εγινε 3 κ εχει αρχισει τις "επαναστασεις" του σκεφτομαι οτι πρεπει να του κοψω τον τσαμπουκα απο τωρα γιατι αμα μας παρει η κατω βολτα, καηκαμε κ δεν το σωζεις ευκολα μετα.Αυτο που εχω δει σε μας οτι αποδιδει ειναι οτι αν του πω οτι θα μπει τιμωρια κ θα παει στο δωματιο του για λιγο κ θα βγει μονο αν του το πω εγω ή που θα συνετιστει κ θα ηρεμησει ή που θα μπει τελικα τιμωρια κ κατσει για καποια ωρα στο δωματιο, μετα θα βγει πολυ ησυχος κ πολυ χαλαρος...εχουμε βεβαια κ τα μυξοκλαματα κ τις φωνες αλλα σκεφτομαι οτι τα κανουν πιο πολυ για να μας τουμπαρουν κ να μας "μετρησουν" παρα γιατι πραγματικα στενοχωριουνται. Και αφου ηρεμησει, μετα πανω στο παιχνιδι κ στις αγκαλιες του το συζηταω λιγο το θεμα οτι δεν ηταν σωστο αυτο που εκανας, κ μας στεναχωρησες εμας στεναχωρηθηκες κ συ κλπ κλπ. Ε λεγε λεγε φανταζομαι οτι κατι του μενει. Και γενικα κοιταω να μην ειμαι αυστηρη κ οχι μη κ μη. Δηλ τον αφηνω να κανει καποιες τρελες για να ξεδινει κ να μην νιωθει κ στρατιωτακι αλλα αμα πω οχι σε κατι, θα κοιταξω να περασει αυτο, ο κοσμος να χαλασει!

[Gatoni]

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας με βοηθήσατε αρκετά και μάλιστα έχω σκοπό να πάρω το βιβλίο για τα νήπια... Δυστυχώς δεν ξέρω άν τα παιδιά σας βρίσκονται κόντα σε πεθερικά η γονείς αλλά πραγματικά όταν τα παιδιά για κάποιο λόγο βρικσονται κοντά τους, χάνουν τον έλεγχο και μετά εμείς οι γονείς τρέχουμε και δεν φτάνουμε και νιώθω ότι στην δικιά μου περίπτωση παίξαν μέγαλο ρόλο ειδικά στο μεγάλωμα της πρώτης μου κόρης και τώρα αν μιλησω τα ακούω και από πάνω...αλλά φυσικά επειδή είμαι εγώ από πανω τους κάνω και εγώ σοβαρά λάθη ειδικά όταν νευριάζω και προσπαθώ να το διώξω, βλέποντας εμένα κάνει και αυτή τα ίδια (μέγα λάθος) .... Κάθε μέρα πρέπει να γινόμαστε καλύτεροι γονείς.