3χρονη ανιψιά με άσχημη συμπεριφορά...

[fairytale]

Καλησπέρα.

 

χρειάζομαι τις γνώμες και τη βοήθεια σας για ένα θέμα που έχει προκύψει τους τελευταίους μήνες και πραγματικά δεν ξέρω πως να το χειριστώ...

Η αδερφή του άντρα μου έχει μια κόρη 3 ετών. Το κοριτσάκι αυτό μου είχε πάντα τρελή αδυναμία κυρίως επειδή ασχολιόμουν μαζί της πάρα πολύ! απο νεογέννητη την είχα σαν παιδί μου.

Έφτασε η ώρα όμως που έκανα κι εγώ το δικό μου παιδάκι και προφανώς δεν ήταν δυνατό να της αφιερώνω το χρόνο που της αφιέρωνα παλιότερα.

(τα παραπάνω δεν ξέρω αν έχουν σχέση αλλά τα αναφέρω μήπως βοηθήσουν).

Τελοσπάντων, η ανιψιά φέρεται πολύ απότομα και επιθετικά στην κόρη μου...της παίρνει τα παιχνίδια, τη σπρώχνει, την τσιμπάει και της μιλάει άσχημα...πάει κοντά στο πρόσωπο της και της φωνάζει οτι είναι κακό παιδί και οτι πρέπει να τη μαλώνει εκείνη...

Εγώ όπως είναι φυσιολογικό δε δέχομαι τέτοια συμπεριφορά προς την κόρη μου...στην αρχή περίμενα τους γονείς της να τη μαζέψουν αλλά η δική τους αντίδραση πάντα είναι στιγμιαία και το μόνο που λένε είναι: "δεν πρόκειται να σου παρουμε δώρο γιατι είσαι κακό παιδί και δεν αγαπάς την ξαδερφούλα σου" και τέλος....δεν ξανασχολούνται...

Εγώ οκ καταλαβαίνω οτι το παιδάκι ζηλεύει...σε καμία περιπτωση δεν την κατηγορώ εννοείται!

Προσπαθώ με κουβέντα να της εξηγήσω οτι η μικρή μου την αγαπάει πολύ και οτι δεν πρέπει να την χτυπάει...της εχω πει επίσης οτι αν δε θέλει να παίξει με τη μικρή μου, έχει κάθε δικαίωμα αλλά απο εκεί και πέρα πρέπει να μη της φέρεται άσχημα.

Οι κουβέντες μου όμως συνήθως πάνε στο βρόντο...πράγμα το οποίο βρίσκω επίσης λογικό γιατί η μικρή δεν έχει μάθει να της κουβεντιάζουν...οτιδήποτε κι αν κάνει, η πρώτη κουβέντα των γονιών της θα είναι απειλή και η δεύτερη....δε θα υπάρχει....ακολουθεί ξύλο...

Εγώ τι να κάνω απο δω και πέρα???

Πως μπορώ να την κάνω να φέρεται λίγο καλύτερα στη μικρή μου?

έχω βρεθεί αρκετές φορές στα πρόθυρα να της βάλω καμιά φωνή αλλά δε θέλω...

(η μαμά της-κουνιάδα μου μου έχει δώσει την "άδεια" αν κάνει κάτι κακό να τη "μαυρίσω στο ξύλο"! έλεος....)

 

Συγνώμη για το τεράστιο ποστ! (και να φανταστείτε οτι υπάρχουν πολλά ακόμα που θα ήθελα να γράψω!)

[babystar]

Συγγνώμη, αλλά ο τίτλος του ποστ σου έπρεπε να είναι "γονείς με άσχημη συμπεριφορά"..Χτυπάνε το παιδί και δίνουν και σε σένα άδεια να κάνεις το ίδιο?Ήμαρτον!Τι είναι το παιδί?Κτήμα μας και σάκος του μποξ, περάστε κύριοι και χτυπήστε?

 

Δε σε βοηθώ, το ξέρω, αλλά έφριξα λίγο...

[EvaBar]

Θα συμφωνισω πως αν οι γονεις δεν πάνε σε καμια σχολή γονέων να μάθουν να συμπεριφέρονται στο παιδί τους, το παιδί ότι και να κάνεις εσυ, οχι αλά δεν θα βελτιωσει τη συμπεριφορά του, αλλά θα χειροτερέψει κιόλας. Θα έλεγα να μιλήσεις στους γονείς έξω απο τα δόντια μπας και συνελθουν.

[Palladin]

Νομίζω ότι η συμπεριφορά της ανηψιάς σου είναι απολύτως αναμενόμενη δεδομένων των συνθηκών που μεγαλώνει

 

Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι να κάνεις δώρο στους γονείς ένα βιβλίο με σύγχρονες παιδαγωγικές μεθόδους, μήπως προβληματιστούν λίγο. Φυσικά έτσι υπάρχει ο κίνδυνος παρεξήγησης. Ακόμα και το βιβλίο της "Νταντάς" (της οποίας δεν είμαι φαν) θα έκανε καλή δουλειά στην συγκεκριμένη περίπτωση

[fairytale]

Αν είχα έστω και μια ελπίδα οτι υπάρχει περίπτωση να αλλάξουν οι γονείς, δε θα το έβαζα το θεματάκι!

οπότε προσπαθω να βγάλω άκρη απευθείας με τη μικρή...

 

είπα του άντρα μου να τους κάνει μια κουβέντα και στην ανάγκη να τους φοβίσει μήπως και γλιτώσει το παιδάκι το τόσο ξύλο...

Με το παραμικρό που θα κάνει, πριν της πουν οτιδήποτε, ο μπαμπάς της της δείχνει την παλάμη του και τη ρωτάει:

"τι γράφει εδώ???"

[babystar]

Νομίζω ότι η συμπεριφορά της ανηψιάς σου είναι απολύτως αναμενόμενη δεδομένων των συνθηκών που μεγαλώνει

 

Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι να κάνεις δώρο στους γονείς ένα βιβλίο με σύγχρονες παιδαγωγικές μεθόδους, μήπως προβληματιστούν λίγο. Φυσικά έτσι υπάρχει ο κίνδυνος παρεξήγησης. Ακόμα και το βιβλίο της "Νταντάς" (της οποίας δεν είμαι φαν) θα έκανε καλή δουλειά στην συγκεκριμένη περίπτωση

 

Έκανες γραπτό λόγο τις σκέψεις μου...και η πρόταση σου, πολύ καλή.

[fairytale]

και προς το παρόν επιμένω να τη στείλουν παιδικό....όχι τίποτα άλλο αλλά λιγότερες ώρες στο σπίτι=λιγότερο ξύλο...

[fairytale]

να διαβάσουν βιβλίο δεν παίζει....άσε και που ακόμα και αν το προτείνω απλά θα πάνε να με βγάλουν τρελή οτι μια χαρά φέρονται,κλπ....

[Maggie]

Την επόμενη φορά που θα φερθεί άσχημα, δοκίμασε να την αγκαλιάσεις, να της πεις ότι την αγαπάς πολύ, ότι είναι η αγαπημένη σου ανιψιά και ότι είναι πολύ καλό παιδί. Μετά εξήγησέ της ότι στεναχωριέσαι όταν κλαίει το μωρό σου. Προσπάθησε να της κάνεις ερωτήσεις που για να απαντήσει θα πρέπει να περιγράψει τα συναισθήματά της, ή να της εξηγήσεις ότι καταλαβαίνεις πώς νιώθεις. Πχ, μην την ρωτήσεις γιατί χτυπάει το μωρό, αλλά αν στεναχωριέται επειδή δεν μένει χρόνος να παίξετε μαζί. Ή να της πεις ότι εσύ στεναχωριέσαι που δεν παίζετε μαζί.

Δεν ξέρω και εγώ, αλλά νομίζω ότι πρέπει να δουλέψετε σε συναισθηματικο επίπεδο, να νιώσει ότι καταλαβαίνεις τα συναισθήματά της

[Palladin]

Maggie οι ιδέες σου μου αρέσουν πολύ!

[konka]

To ίδιο πρόβλημα είχα κ εγώ με την ανηψιά του άντρα μου! όταν έκανα κ εγώ παιδί του συμπεριφερόταν πολύ άσχημα! Το κακό στην όλη υπόθεση ΄είναι ότι ήταν κ το πρώτο εγγόνι κ την είχαν κακομάθει!!! Όταν έκανα εγώ λοιπόν το γιό, έχασε την αποκλειστικότητα κ είχε αυτή την απαράδεκτη συμπεριφορά!! Πολλές φορές τσακώθηκα με την πεθερά μου γιατί έπαιρνε τα παιχνίδια απο τα χέρια του γιού μου κ της τα έδινε για να μην κλαίει!!!

Εβαλα μια μέρα τις φωνές στην πεθερά μου κ της είπα να μην το ξανακάνει!! Ο δικός μου τότε ήταν 1 έτους κ καταλάβαινε, έβαζε κ αυτό τα κλάματα κ γινόταν χαμός!

Τους είπα ότι "εμείς" την έχουμε κακομάθει κάνοντας της όλα τα χατίρια αλλά αυτο δε μπορεί να συνεχιστεί άλλο!!!

Την επόμενη χρονιά απέκτησε αδερφάκι κ ΄τυ έκανε τα ίδια! Την έστειλαν παιδικό κ βελτιώθηκε πολύ ΄λίγο η κατάσταση!! Όταν βρίσκονται όλα τα παιδάκια μαζί πρέπει κάποιος μεγάλος να κάνει το διαιτητή!! Αυτή αντιδράει άσχημα, πέφτει κάτω, χτυπιέται κ κλαίει...κάθε φορά που έρχεται σπίτι μας πρέπει να πάρει κ το λάφυρο της φεύγοντας(ένα απο τα παιχνίδια του γιού μου), ο οποίος γιός μου δε θέλει να του τα πάρουν κ κλαίει γιατί τα θελει! Εννοείται δανεικά...κ αγύριστα!!

Α΄πλά πιστευω ότι φταίνε οι γονείς!!!! Δεν ξέρω αν θα αλλάξει στο μέλλον...

[ioanna21]

Εγώ στεναχωριεμαι πάρα πολύ για το παιδί.......

Ότι βλέπει κάνει... αναμενόμενο.....

Με την μικρή πάντως δυσκολα να καταφερεις κάτι... είναι μικρή και δεν υπάρχει βοηθεια απο τους γονείς... πολύ δυσκολα!!!!!

Ηθελα να ξερα δεν νιώθουν ασχημα με την συμπεριφορά του παιδιού τους....... δεν ερχονται σε δυσκολη θέση... τόσο αναισθησια!!

Εμενα ο μικρός μου είναι 2 χρονων και ο αδερφός μου έχει ένα κοριτσάκι 8 μηνών, δεν μπορεις να φανταστείς πόσο πολύ την προσεχει, την φιλάει και γενικά οι κινησεις του είναι τόσο γλυκές.. που θέλω να καταλήξω οτι εμεις του περναμε τα μυνηματα για το πως πρέπει να συμπεριφέρεται...

Κρίμα πολύ κρίμα για το κοριτσάκι!!

[goody]

Τους εχετε εκφρασει (εσυ και ο αντρας σου) την δυσαρεσκεια σας για το ξυλο προς τη μικρη?

Δεν ξερω ποσο θαρρος εχεις με την κουνιαδα σου αλλα ειναι απαραδεκτο ολο αυτο, μιλαμε για ενα κοριτσακι 3 χρονων!! Πες της οτι περαν του οτι ειναι λαθος να χτυπαει ενα ανυπερασπιστο παιδακι (ας ειναι και ''δικο'' της) της μαθαινει να εκφραζεται με τη βια και τωρα θα τις τρωει και το δικο σου μωρο! Πρεπει να μιλησεις οπωσδηποτε ευθεως στους γονεις της για το καλο της μικρης και ζητα και απο τον αντρα σου να μιλησει κι αυτος στην αδελφη του.

Οσο για τη μικρη συμφωνω με την προταση της Maggie.

[fairytale]

Την επόμενη φορά που θα φερθεί άσχημα, δοκίμασε να την αγκαλιάσεις, να της πεις ότι την αγαπάς πολύ, ότι είναι η αγαπημένη σου ανιψιά και ότι είναι πολύ καλό παιδί. Μετά εξήγησέ της ότι στεναχωριέσαι όταν κλαίει το μωρό σου. Προσπάθησε να της κάνεις ερωτήσεις που για να απαντήσει θα πρέπει να περιγράψει τα συναισθήματά της, ή να της εξηγήσεις ότι καταλαβαίνεις πώς νιώθεις. Πχ, μην την ρωτήσεις γιατί χτυπάει το μωρό, αλλά αν στεναχωριέται επειδή δεν μένει χρόνος να παίξετε μαζί. Ή να της πεις ότι εσύ στεναχωριέσαι που δεν παίζετε μαζί.

Δεν ξέρω και εγώ, αλλά νομίζω ότι πρέπει να δουλέψετε σε συναισθηματικο επίπεδο, να νιώσει ότι καταλαβαίνεις τα συναισθήματά της

 

όταν γίνονται αυτά, μου φέρεται και μένα επιθετικά...δεν κάθεται να ακούσει τίποτα...ή αν τύχει και ακούσει κι εγώ προσπαθώ αν της εξηγήσω απλά μετά απο κάθε πρόταση μου λέει:"τι?, "τι?" μέχρι να βαρεθώ αν της μιλάω!

κάνει οτι δε με ακούει!

 

και δε βοηθάει και το γεγονός οτι η κόρη μου η τρελίτσα στην αρχή που εότε θα της φωνάξει είτε θα τη σπρώξει, γελάει γιατί νομίζει οτι είναι παιχνίδι! μόνο όταν αγριεύει πιο πολύ η μεγάλη και αρχίσει τις τσιμπιές, γκρινιάζει λίγο η δική μου και μετά απλά την αγνοεί....

δε χαλάει τη ζαχαρένια της η κορούλα μου! θες να παίξουμε? ωραία! δε θες??? ε άσε με στην ησυχία μου τότε!

έλα όμως που η ανιψιά δεν την αφήνει σε χλωρό κλαρί...πάει και της κλείνει το δρόμο και της φωνάζει...τη σπρ΄ψχνει για να πέσει κάτω αλλά οτι και καλά κατά λάθος...

 

αυτό που φοβάμαι είναι οτι μήπως το παιδί μάθει να είναι υπάκουο μόνο μέσω της βίας...

[Maggie]

.κάθε φορά που έρχεται σπίτι μας πρέπει να πάρει κ το λάφυρο της φεύγοντας(ένα απο τα παιχνίδια του γιού μου), ο οποίος γιός μου δε θέλει να του τα πάρουν κ κλαίει γιατί τα θελει! Εννοείται δανεικά...κ αγύριστα!! .

αυτό δεν θα το επέτρεπα. Έτσι το παιδί σου νιώθει απροστάτευτο μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Νομίζω ότι την επόμενη φορά δεν πρέπει να την αφήσετε να πάρει κάποιο παιχνίδι του παιδιού σας για να νιώσει ότι οι γονείς του μπορούν να τον υπερασπιστούν και εκείνος δεν είναι ανύμπορος μπροστά στην ξαδέλφη του. Τα παιχνίδια του είναι ο κόσμος του. Φυσικά και πρέπει να τα μοιράζεται, να αφήνει άλλα παιδιά να παίζουν μαζί τους, αλλά μέχρι εκεί

[fairytale]

To ίδιο πρόβλημα είχα κ εγώ με την ανηψιά του άντρα μου! όταν έκανα κ εγώ παιδί του συμπεριφερόταν πολύ άσχημα! Το κακό στην όλη υπόθεση ΄είναι ότι ήταν κ το πρώτο εγγόνι κ την είχαν κακομάθει!!! Όταν έκανα εγώ λοιπόν το γιό, έχασε την αποκλειστικότητα κ είχε αυτή την απαράδεκτη συμπεριφορά!! Πολλές φορές τσακώθηκα με την πεθερά μου γιατί έπαιρνε τα παιχνίδια απο τα χέρια του γιού μου κ της τα έδινε για να μην κλαίει!!!

Εβαλα μια μέρα τις φωνές στην πεθερά μου κ της είπα να μην το ξανακάνει!! Ο δικός μου τότε ήταν 1 έτους κ καταλάβαινε, έβαζε κ αυτό τα κλάματα κ γινόταν χαμός!

Τους είπα ότι "εμείς" την έχουμε κακομάθει κάνοντας της όλα τα χατίρια αλλά αυτο δε μπορεί να συνεχιστεί άλλο!!!

Την επόμενη χρονιά απέκτησε αδερφάκι κ ΄τυ έκανε τα ίδια! Την έστειλαν παιδικό κ βελτιώθηκε πολύ ΄λίγο η κατάσταση!! Όταν βρίσκονται όλα τα παιδάκια μαζί πρέπει κάποιος μεγάλος να κάνει το διαιτητή!! Αυτή αντιδράει άσχημα, πέφτει κάτω, χτυπιέται κ κλαίει...κάθε φορά που έρχεται σπίτι μας πρέπει να πάρει κ το λάφυρο της φεύγοντας(ένα απο τα παιχνίδια του γιού μου), ο οποίος γιός μου δε θέλει να του τα πάρουν κ κλαίει γιατί τα θελει! Εννοείται δανεικά...κ αγύριστα!!

Α΄πλά πιστευω ότι φταίνε οι γονείς!!!! Δεν ξέρω αν θα αλλάξει στο μέλλον...

 

ακριβώς τα ίδια και με εμάς με εξαίρεση την πεθερά μου που έχει να δει την κόρη μου απ'οταν ήταν 3 μηνών!

 

Εγώ στεναχωριεμαι πάρα πολύ για το παιδί.......

Ότι βλέπει κάνει... αναμενόμενο.....

Με την μικρή πάντως δυσκολα να καταφερεις κάτι... είναι μικρή και δεν υπάρχει βοηθεια απο τους γονείς... πολύ δυσκολα!!!!!

Ηθελα να ξερα δεν νιώθουν ασχημα με την συμπεριφορά του παιδιού τους....... δεν ερχονται σε δυσκολη θέση... τόσο αναισθησια!!

Εμενα ο μικρός μου είναι 2 χρονων και ο αδερφός μου έχει ένα κοριτσάκι 8 μηνών, δεν μπορεις να φανταστείς πόσο πολύ την προσεχει, την φιλάει και γενικά οι κινησεις του είναι τόσο γλυκές.. που θέλω να καταλήξω οτι εμεις του περναμε τα μυνηματα για το πως πρέπει να συμπεριφέρεται...

Κρίμα πολύ κρίμα για το κοριτσάκι!!

 

οι γονείς της να νιώσουν άσχημα??? καλό....

αφού έχει τύχει μερικές φορές που είναι κουρασμένη και γκρινιάζει και αυτοί το αποδίδουν στο οτι είναι ματιασμένο το παιδί γιαυτό κάνει έτσι!!!!

 

Τους εχετε εκφρασει (εσυ και ο αντρας σου) την δυσαρεσκεια σας για το ξυλο προς τη μικρη?

Δεν ξερω ποσο θαρρος εχεις με την κουνιαδα σου αλλα ειναι απαραδεκτο ολο αυτο, μιλαμε για ενα κοριτσακι 3 χρονων!! Πες της οτι περαν του οτι ειναι λαθος να χτυπαει ενα ανυπερασπιστο παιδακι (ας ειναι και ''δικο'' της) της μαθαινει να εκφραζεται με τη βια και τωρα θα τις τρωει και το δικο σου μωρο! Πρεπει να μιλησεις οπωσδηποτε ευθεως στους γονεις της για το καλο της μικρης και ζητα και απο τον αντρα σου να μιλησει κι αυτος στην αδελφη του.

Οσο για τη μικρη συμφωνω με την προταση της Maggie.

 

δε με παίρνει να μιλήσω ευθέως....η κουνιάδα μου δεν ξέρει να συζητάει...

νομίζει οτι οτι κι αν της λέμε, το λέμε απο ζήλια,κλπ....δε βγάζω άκρη μαζί της....

ίσως αν βάλω τον άντρα μου να πιάσει το γαμπρό του να του κουβεντιάσει λίγο....αλλά και πάλι...αυτός λείπει συνέχεια απο το σπίτι...

[alcyon]

Είπες πως τη μικρή την είχες σαν παιδί σου πριν.

 

Με τον ερχομό του δικού σου παιδιού... "σταμάτησε" δηλαδή να είναι "παιδί σου" και πήρε άλλο ρόλο. Αυτό την ενοχλεί. Φυσικά και εγείρει ζήλια το θέμα ακριβώς λόγω της δικής σου στάσης.

 

Επομένως, αν θέλεις, ρίξε μια ματιά στα θέματα (στο φόρουμ ή όπου αλλού μπορείς), που λένε πώς να διαχειρίζεσαι το μεγαλύτερο παιδί όταν έρχεται νέο μέλος.

Tο θέμα δε θα λυθεί εντελώς, αλλά σίγουρα θα βελτιωθεί.

 

Το ότι οι γονείς της δεν έχουν μάθει να συζητούν και έχουν το ξύλο ως τρόπο να την "πείσουν" είναι δυστυχώς ένα θέμα δύσκολο.

 

Να έχεις στο μυαλό σου πως όσο "τιμωρείται" η μικρή (για τη ζήλια της), στα μικρά της ματάκια θα "χρεώνει" το μωρό σου. Επομένως η ζήλια της και όλα της τα αρνητικά συναισθήματα θα μεγαλώνουν.

 

 

Τι μπορείς να κάνεις:

 

1. Την ώρα που τη βλέπεις πως πάει να κάνει κάτι (π.χ. τσίμπημα), να την "προλάβεις" αλλάζοντάς της την προσοχή. Κάν'τη το επίκεντρο της προσοχής σου εκείνη τη στιγμή! ΠΡΟΣΟΧΗ: ΠΡΙΝ κάνει κάτι... όχι μετά!

 

2. Αν προλάβει και χτυπήσει τη μικρή σου:

Αγνόησε τη μεγάλη και "περιέθαλψε" το μικρό. Α Ρ Γ Ο Τ Ε Ρ Α: Κάνε το άλλο κοριτσάκι το επίκεντρο της προσοχής σου. Μίλησέ της, πάρ'τη με το μέρος σου. Κάντε κάτι οι δυό σας και βάλτε το μωρό σου να παρακολουθεί εσάς τις "μεγάλες".

Βάλε δηλαδή το μωρό σου σιγά σιγά στη ζωή της μεγάλης...

Η βασική ιδέα είναι... πως το μωρό θα ξεσηκώσει τα "κόλπα" από εκείνη που είναι μεγάλη!

Αυτός είναι ένας ρόλος που χαίρονται να έχουν τα μεγαλύτερα παιδιά και εξαφανίζει τη ζήλια!

 

3. Υπενθύμιζέ της λεκτικά πόσο πολύ την αγαπάς και πόσο χαίρεσαι που η καρδιά σου γεμίζει από εκείνη.

 

4. Βάλε ρόλο στο μωρό σου. Π.χ. σε κάποια επίσκεψη πάρ' της ένα δώρο και πες πως... το μωρό, σου είπε να της πάρεις δώρο (στα μωρουδίστικα φυσικά... που τα καταλαβαίνουν μόνο οι μαμάδες! ) Και πόσο ... το μωρό θαυμάζει το κοριτσάκι... και πόσο θέλει να γίνει σαν κι εκείνη και να κάνει τα ωραία της κόλπα κτλ κτλ....

 

Έτσι θα δεις:

- Η πιτσιρίκα θα καμαρώνει...

- Εσύ μπορείς να καθοδηγείς τα "κατορθώματα" της ανηψιάς

- Το μωρό θα μπει σιγά σιγά στη ζωή της

- Η πιτσιρίκα θα εξακολουθεί να νιώθει το επίκεντρο της προσοχής σου παρόλο που υπάρχει ένα μωρό στο σπίτι.

 

Όλα αυτά στο μέτρο του δυνατού.

 

Καλή δύναμη!

 

 

 

Υ.Γ. Για το ξύλο, θα έλεγα τουλάχιστον στις ώρες που βρίσκεσαι με τη μικρή να προσπαθείς να λειτουργείς ως "ασπίδα". Βρες μια δικαιολογία, για να αποκλιμακώσεις μια ένταση που θα καταλήξει σε ξύλο των γονιών της στο ανήψι. Επίσης, μπορείς να πεις στους γονείς πως τουλάχιστον μπροστά σου δεν είναι σωστό να δέρνουν το παιδί γιατί έτσι γίνεται "ρεζίλι" το παιδί και δεν είναι "σωστό". Δύσκολο να αλλάξουν συνήθειες οι γονείς. Άρα, προσπάθησε όσο η μικρή βρίσκεται κοντά σου, να μην τις "τρώει" (από τους γονείς της για ΚΑΝΕΝΑΝ λόγο).

[goody]

 

δε με παίρνει να μιλήσω ευθέως....η κουνιάδα μου δεν ξέρει να συζητάει...

νομίζει οτι οτι κι αν της λέμε, το λέμε απο ζήλια,κλπ....δε βγάζω άκρη μαζί της....

ίσως αν βάλω τον άντρα μου να πιάσει το γαμπρό του να του κουβεντιάσει λίγο....αλλά και πάλι...αυτός λείπει συνέχεια απο το σπίτι...

 

Ας μην ξερει να συζηταει, δεν πειραζει...

Αποτι καταλαβαινω βλεπεστε συχνα, την εχει χτυπησει και μπροστα σου?

Εγω στη θεση σου (αν δεν θες να της κανεις κουβεντα) την επομενη φορα που θα την χτυπουσε ή θα την απειλουσε με βια θα της ελεγα ψιλοδυνατα ''πας καλα?? 3 χρονων ειναι το εννοεις οτι θα την χτυπησεις?? Α, ετσι την εχεις μαθει γιαυτο χτυπαει κι εκεινη τη δικια μου!'' και γενικα θα πεταγα σποντες δειχνωντας ποσο ασχημο μου φαινεται.

Ετσι που τους περιγραφεις μου κανουν λιγο ''χωριατες'' οποτε αφου δεν παιρνουν με το καλο ας τους παρεις εσυ με το αγριο μπας και ταρακουνηθουν λιγο...

[alcyon]

To ίδιο πρόβλημα είχα κ εγώ με την ανηψιά του άντρα μου! όταν έκανα κ εγώ παιδί του συμπεριφερόταν πολύ άσχημα! Το κακό στην όλη υπόθεση ΄είναι ότι ήταν κ το πρώτο εγγόνι κ την είχαν κακομάθει!!! Όταν έκανα εγώ λοιπόν το γιό, έχασε την αποκλειστικότητα κ είχε αυτή την απαράδεκτη συμπεριφορά!! Πολλές φορές τσακώθηκα με την πεθερά μου γιατί έπαιρνε τα παιχνίδια απο τα χέρια του γιού μου κ της τα έδινε για να μην κλαίει!!!

Εβαλα μια μέρα τις φωνές στην πεθερά μου κ της είπα να μην το ξανακάνει!! Ο δικός μου τότε ήταν 1 έτους κ καταλάβαινε, έβαζε κ αυτό τα κλάματα κ γινόταν χαμός!

Τους είπα ότι "εμείς" την έχουμε κακομάθει κάνοντας της όλα τα χατίρια αλλά αυτο δε μπορεί να συνεχιστεί άλλο!!!

Την επόμενη χρονιά απέκτησε αδερφάκι κ ΄τυ έκανε τα ίδια! Την έστειλαν παιδικό κ βελτιώθηκε πολύ ΄λίγο η κατάσταση!! Όταν βρίσκονται όλα τα παιδάκια μαζί πρέπει κάποιος μεγάλος να κάνει το διαιτητή!! Αυτή αντιδράει άσχημα, πέφτει κάτω, χτυπιέται κ κλαίει...κάθε φορά που έρχεται σπίτι μας πρέπει να πάρει κ το λάφυρο της φεύγοντας(ένα απο τα παιχνίδια του γιού μου), ο οποίος γιός μου δε θέλει να του τα πάρουν κ κλαίει γιατί τα θελει! Εννοείται δανεικά...κ αγύριστα!!

Α΄πλά πιστευω ότι φταίνε οι γονείς!!!! Δεν ξέρω αν θα αλλάξει στο μέλλον...

 

Επ' ευκαιρίας των παραπάνω..... (θα μιλήσω όμως γενικά):

 

 

Ας σκεφτούμε από τη μεριά των παιδιών:

1. Οι μεγάλοι κοιτούν και ό,τι θέλω το κάνουν γιατί με αγαπούν!

Μου αρέσει να με αγαπούν, κι εκείνοι θέλουν να μου το δείχνουν!! Άρα... εγώ θα ζητάω.....

 

2. .... Δε μου το δίνουν????

Τι τρέχει;

Δε μ' αγαπούν;

Τι θα κάνω;

Είμαι μόνη μου;

Πρέπει οπωσδήποτε να υπάρξει κάποιος που να με αγαπήσει... (=πρέπει να μου κάνουν το χατήρι). [Δεν έχει μάθει άλλο τρόπο να εισπράτει την αγάπη].

 

3. Αλλάζει το επίκεντρο της προσοχης λόγο ύπαρξης άλλου παιδιού:

Ωχ!! Τώρα... όλοι ασχολούνται μαζί του (=το αγαπούν).

Δεν ασχολούνται μαζί μου (=δε με αγαπούν).

Πρέπει να απαιτήσω (για να επιβιώσω συναισθηματικά ...) = κλαίω και χτυπιέμαι.

 

4. Αν οι μεγάλοι υποκύψουν στις "απαιτήσεις" μόνο και μόνο "γιατί κλαίει"... Έχασαν το παιχνίδι.

Δείχνουν στο παιδί πως ο "σωστός" τρόπος να παίρνει αυτό που θέλει, είναι το κλάμα και η ισχυρή απαίτηση.

 

 

Καλό θα είναι λοιπόν να έχουμε στο μυαλό μας τι σκέφτονται (εεε στο περίπου ) τα παιδιά και να προσπαθούμε να αποφεύγουμε τις "μετωπικές".

[fairytale]

Είπες πως τη μικρή την είχες σαν παιδί σου πριν.

 

Με τον ερχομό του δικού σου παιδιού... "σταμάτησε" δηλαδή να είναι "παιδί σου" και πήρε άλλο ρόλο. Αυτό την ενοχλεί. Φυσικά και εγείρει ζήλια το θέμα ακριβώς λόγω της δικής σου στάσης.

 

Επομένως, αν θέλεις, ρίξε μια ματιά στα θέματα (στο φόρουμ ή όπου αλλού μπορείς), που λένε πώς να διαχειρίζεσαι το μεγαλύτερο παιδί όταν έρχεται νέο μέλος.

Tο θέμα δε θα λυθεί εντελώς, αλλά σίγουρα θα βελτιωθεί.

 

Το ότι οι γονείς της δεν έχουν μάθει να συζητούν και έχουν το ξύλο ως τρόπο να την "πείσουν" είναι δυστυχώς ένα θέμα δύσκολο.

 

Να έχεις στο μυαλό σου πως όσο "τιμωρείται" η μικρή (για τη ζήλια της), στα μικρά της ματάκια θα "χρεώνει" το μωρό σου. Επομένως η ζήλια της και όλα της τα αρνητικά συναισθήματα θα μεγαλώνουν.

 

 

Τι μπορείς να κάνεις:

 

1. Την ώρα που τη βλέπεις πως πάει να κάνει κάτι (π.χ. τσίμπημα), να την "προλάβεις" αλλάζοντάς της την προσοχή. Κάν'τη το επίκεντρο της προσοχής σου εκείνη τη στιγμή! ΠΡΟΣΟΧΗ: ΠΡΙΝ κάνει κάτι... όχι μετά!

 

Συνήθως τα χτυπήματα της είναι "ύπουλα"...κάνει οτι την αγκαλιάζει και τσουπ, της ρίχνει μια τσιμπιά...οπότε δύσκολο να το προλάβω...

 

2. Αν προλάβει και χτυπήσει τη μικρή σου:

Αγνόησε τη μεγάλη και "περιέθαλψε" το μικρό. Α Ρ Γ Ο Τ Ε Ρ Α: Κάνε το άλλο κοριτσάκι το επίκεντρο της προσοχής σου. Μίλησέ της, πάρ'τη με το μέρος σου. Κάντε κάτι οι δυό σας και βάλτε το μωρό σου να παρακολουθεί εσάς τις "μεγάλες".

Βάλε δηλαδή το μωρό σου σιγά σιγά στη ζωή της μεγάλης...

Η βασική ιδέα είναι... πως το μωρό θα ξεσηκώσει τα "κόλπα" από εκείνη που είναι μεγάλη!

Αυτός είναι ένας ρόλος που χαίρονται να έχουν τα μεγαλύτερα παιδιά και εξαφανίζει τη ζήλια!

 

Με τίποτα δε δέχεται να ασχοληθώ μαζί της παρουσία της κόρης μου! όσο υπάρχει στο οπτικό της πεδίο η μικρή μου, αντιδρά και μου φέρεται επιθετικά...δεν ΄κάθεται με τίποτα να κάνει κάτι στο οποίο να συμμετέχει και η κόρη μου! ή αν τύχει και κάτσει, καταληγουμε να προσπαθεί να διώξει τη μικρή μου απο το παιχνίδι...

 

3. Υπενθύμιζέ της λεκτικά πόσο πολύ την αγαπάς και πόσο χαίρεσαι που η καρδιά σου γεμίζει από εκείνη.

 

της το λέω συνέχεια....πάντα με το που θα τη δω, της λέω πόσο μου έλειψε (κι ας την είδα την προηγούμενη μέρα) και ρωτάω τι κάνει το κορίτσι που αγαπώ τόσο πολύ!!!

 

4. Βάλε ρόλο στο μωρό σου. Π.χ. σε κάποια επίσκεψη πάρ' της ένα δώρο και πες πως... το μωρό, σου είπε να της πάρεις δώρο (στα μωρουδίστικα φυσικά... που τα καταλαβαίνουν μόνο οι μαμάδες! ) Και πόσο ... το μωρό θαυμάζει το κοριτσάκι... και πόσο θέλει να γίνει σαν κι εκείνη και να κάνει τα ωραία της κόλπα κτλ κτλ....

 

χμμμμ....απο δώρα άλλο τίποτα....αλλά απο τη στιγμή που θα τα πάρει στα χέρια της, "ξεχνάει" οτι της τα πήρε η κόρη μου!!! λέει οτι τα αγόρασε μόνη της!

της λέω οτι στο σπίτι η μικρή μου προσπαθεί να της μοιάσει και να χορεύει τόσο ωραία όσο εκείνη αλλά δεν....

Η απάντηση της είναι:

"σιγά μη μου μοιάσει....εγώ είμαι γυναίκα και αυτή είναι μωρό...και είναι και κακό παιδί..."

 

Έτσι θα δεις:

- Η πιτσιρίκα θα καμαρώνει...

- Εσύ μπορείς να καθοδηγείς τα "κατορθώματα" της ανηψιάς

- Το μωρό θα μπει σιγά σιγά στη ζωή της

- Η πιτσιρίκα θα εξακολουθεί να νιώθει το επίκεντρο της προσοχής σου παρόλο που υπάρχει ένα μωρό στο σπίτι.

 

Όλα αυτά στο μέτρο του δυνατού.

 

Καλή δύναμη!

 

 

 

Υ.Γ. Για το ξύλο, θα έλεγα τουλάχιστον στις ώρες που βρίσκεσαι με τη μικρή να προσπαθείς να λειτουργείς ως "ασπίδα". Βρες μια δικαιολογία, για να αποκλιμακώσεις μια ένταση που θα καταλήξει σε ξύλο των γονιών της στο ανήψι. Επίσης, μπορείς να πεις στους γονείς πως τουλάχιστον μπροστά σου δεν είναι σωστό να δέρνουν το παιδί γιατί έτσι γίνεται "ρεζίλι" το παιδί και δεν είναι "σωστό". Δύσκολο να αλλάξουν συνήθειες οι γονείς. Άρα, προσπάθησε όσο η μικρή βρίσκεται κοντά σου, να μην τις "τρώει" (από τους γονείς της για ΚΑΝΕΝΑΝ λόγο).

 

τις περισσότερες φορές προσπαθώ να αποσυμπιέζω την ένταση που δημιουργεί ή ακόμα δεν αναφέρω καν οτι πειράζει τη μικρή μου, για ναην τις φάει....τη μαλώνω διακριτικά γιατί φοβάμαι μην την αρχίσουν...

όχι τιποτα αλλο αλλά και η λεκτική βία πάει σύννεφο...

[alcyon]

Ας μην ξερει να συζηταει, δεν πειραζει...

Αποτι καταλαβαινω βλεπεστε συχνα, την εχει χτυπησει και μπροστα σου?

Εγω στη θεση σου (αν δεν θες να της κανεις κουβεντα) την επομενη φορα που θα την χτυπουσε ή θα την απειλουσε με βια θα της ελεγα ψιλοδυνατα ''πας καλα?? 3 χρονων ειναι το εννοεις οτι θα την χτυπησεις?? Α, ετσι την εχεις μαθει γιαυτο χτυπαει κι εκεινη τη δικια μου!'' και γενικα θα πεταγα σποντες δειχνωντας ποσο ασχημο μου φαινεται.

Ετσι που τους περιγραφεις μου κανουν λιγο ''χωριατες'' οποτε αφου δεν παιρνουν με το καλο ας τους παρεις εσυ με το αγριο μπας και ταρακουνηθουν λιγο...

 

 

Κάτι τέτοιο θα έχει μάλλον ως αποτέλεσμα να θιχθούν οι γονείς του άλλου παιδιού (και ειδικά με γονείς γνωρίζουμε όλες μας πόσο εύκολα γίνονται παρεξηγήσεις). Αυτό θα φέρει μάλλον ρίξη στις διαπροσωπικές σχέσεις των γονιών με αποτέλεσμα να αραιώσουν ή να εξαφανιστούν οι επισκέψεις τους.

 

Έτσι όμως:

- Το παιδάκι δε θα έχει την ευκαιρία να δει κάτι διαφορετικό από το "πείθω με τη βία".

- Η θεία θα χάσει την όμορφη σχέση που είχε με την ανηψιά.

- Οι γονείς θα ψυχρανθούν και οι σχέσεις θα είναι τεταμένες.

 

 

Αυτά τα πράγματα θέλουν κομψότητα και διπλωματία.

 

Αν 1-2 φορές δείξει η φίλη μας με το παράδειγμά της (όχι λεκτικά, όχι επιδεικτικά) τρόπους να αντιμετωπιστούν οι κρίσεις... μετά μπορεί να το ρίξει απ' έξω - απ' έξω.... στο... "αχχχχ κοίτα το μωρέεεε τι γλυκό που είναιιιιι.... κι εσείς .... μου λέγατε πως θέλει ξύλο.... αντε μωρεεεε είναι τόοοοσο καλή και γλυκιάααα κρίμα να κλαίνε τα ματάκια της..." και τέτοιες.... γαλυφιές...

[fairytale]

Κάτι τέτοιο θα έχει μάλλον ως αποτέλεσμα να θιχθούν οι γονείς του άλλου παιδιού (και ειδικά με γονείς γνωρίζουμε όλες μας πόσο εύκολα γίνονται παρεξηγήσεις). Αυτό θα φέρει μάλλον ρίξη στις διαπροσωπικές σχέσεις των γονιών με αποτέλεσμα να αραιώσουν ή να εξαφανιστούν οι επισκέψεις τους.

 

Έτσι όμως:

- Το παιδάκι δε θα έχει την ευκαιρία να δει κάτι διαφορετικό από το "πείθω με τη βία".

- Η θεία θα χάσει την όμορφη σχέση που είχε με την ανηψιά.

- Οι γονείς θα ψυχρανθούν και οι σχέσεις θα είναι τεταμένες.

 

 

Αυτά τα πράγματα θέλουν κομψότητα και διπλωματία.

 

Αν 1-2 φορές δείξει η φίλη μας με το παράδειγμά της (όχι λεκτικά, όχι επιδεικτικά) τρόπους να αντιμετωπιστούν οι κρίσεις... μετά μπορεί να το ρίξει απ' έξω - απ' έξω.... στο... "αχχχχ κοίτα το μωρέεεε τι γλυκό που είναιιιιι.... κι εσείς .... μου λέγατε πως θέλει ξύλο.... αντε μωρεεεε είναι τόοοοσο καλή και γλυκιάααα κρίμα να κλαίνε τα ματάκια της..." και τέτοιες.... γαλυφιές...

 

αν δεν ήταν το παιδί στη μέση, ευχαρίστως θα έκοβα σχέσεις μαζί τους....δεν έχουμε τίποτα κοινό, αντιθέτως απο μεριά της(της κουνιάδας) λαμβάνω μόνο θάψιμο πίσω απο την πλάτη μου, ζήλια και κακία...

αλλά σκέφτομαι τι θα απογίνει το παιδάκι αν βλέπει και λαμβάνει μόνο βία...

 

αυτό με τις γαλιφιές το εφαρμόζω....

πχ αναθέτω στην ανιψιά μια αποστολή πχ να με βοηθήσει να μαζέψω τα πράγματα και να τα βάλω στο καρότσι και μόλις τελειώσουμε αρχίζω να πλεκω το εγκώμιο:

"είδατε τι καλό παιδί και νοικοκυρά που είναι? αυτό το παιδί μόνο για φιλιά είναι, όχι για μαλωματα!"

και διάφορα τέτοια....

[goody]

Κάτι τέτοιο θα έχει μάλλον ως αποτέλεσμα να θιχθούν οι γονείς του άλλου παιδιού (και ειδικά με γονείς γνωρίζουμε όλες μας πόσο εύκολα γίνονται παρεξηγήσεις). Αυτό θα φέρει μάλλον ρίξη στις διαπροσωπικές σχέσεις των γονιών με αποτέλεσμα να αραιώσουν ή να εξαφανιστούν οι επισκέψεις τους.

 

Έτσι όμως:

- Το παιδάκι δε θα έχει την ευκαιρία να δει κάτι διαφορετικό από το "πείθω με τη βία".

- Η θεία θα χάσει την όμορφη σχέση που είχε με την ανηψιά.

- Οι γονείς θα ψυχρανθούν και οι σχέσεις θα είναι τεταμένες.

 

 

Αυτά τα πράγματα θέλουν κομψότητα και διπλωματία.

 

Αν 1-2 φορές δείξει η φίλη μας με το παράδειγμά της (όχι λεκτικά, όχι επιδεικτικά) τρόπους να αντιμετωπιστούν οι κρίσεις... μετά μπορεί να το ρίξει απ' έξω - απ' έξω.... στο... "αχχχχ κοίτα το μωρέεεε τι γλυκό που είναιιιιι.... κι εσείς .... μου λέγατε πως θέλει ξύλο.... αντε μωρεεεε είναι τόοοοσο καλή και γλυκιάααα κρίμα να κλαίνε τα ματάκια της..." και τέτοιες.... γαλυφιές...

 

 

Ουφ!! Δικαιο εχεις! Δεν τα παω καλα με τη διπλωματια και θυμωνω πολυ με κατι τετοια!

[alcyon]

Οκ...

θέλει τεχνική και τακτική...

και σίγουρα χρόνο:

 

Πάμε σιγά σιγά...

Συνήθως τα χτυπήματα της είναι "ύπουλα"...κάνει οτι την αγκαλιάζει και τσουπ, της ρίχνει μια τσιμπιά...οπότε δύσκολο να το προλάβω...

Εσύ το γνωρίζεις αυτό....

άρα όποτε τη βλέπεις να πλησιάζει.... ξεκίνα το....

Μαρίαααα (ας πούμε πως τη λένε έτσι).... έλα να σου δείξω κάτι..... και άλλαξέ της θέμα....

 

Ξαναπάει αργότερα;

Εσύ: Μαρία.... σου είπα τι καταπλητικό έγινε το πρωί;;; .... μπλα μπλα μπλα...

 

κτλ..

 

Κάπως έτσι...

Δε θα πετυχαίνει πάντα (στην αρχή θα φαίνεται πως δεν πετυχαίνει καθόλου). Αλλά το κλειδί είναι η επιμονή σου!

 

Με τίποτα δε δέχεται να ασχοληθώ μαζί της παρουσία της κόρης μου! όσο υπάρχει στο οπτικό της πεδίο η μικρή μου, αντιδρά και μου φέρεται επιθετικά...δεν ΄κάθεται με τίποτα να κάνει κάτι στο οποίο να συμμετέχει και η κόρη μου! ή αν τύχει και κάτσει, καταληγουμε να προσπαθεί να διώξει τη μικρή μου απο το παιχνίδι...

Όταν μπει μέσα στο σπίτι....

πες αααα ήρθε η Μαρία ΜΟΥΥΥΥΥ..... κάτσε βρε μπεμπάκο -που είσαι καλό παιδί- να δω λίγο τη Μαρία, πήγαινε εσύ αγκαλίτσα στο μπαμπά σου/γιαγιά σου/ θεια σου κτλ....

 

Δε θα βάλεις εξ' αρχής το μωρό σου στο παιχνίδι. Με διπλωματία (για να μην έχουμε ζήλιες από το δικό σου παιδάκι), θα ξεκινήσετε ένα παιχνίδι οι δυό σας. Μετά, θα το βάλεις το μωρό ως βοηθό π.χ. της Μαρίας... (δεν ξέρω αν σου δίνω το "νόημα").

 

 

της το λέω συνέχεια....πάντα με το που θα τη δω, της λέω πόσο μου έλειψε (κι ας την είδα την προηγούμενη μέρα) και ρωτάω τι κάνει το κορίτσι που αγαπώ τόσο πολύ!!!

Απλά συνέχισε.

Θέλει επιμονή και να δει τις πράξεις να συμβαδίζουν με τα λεγόμενά σου.

 

χμμμμ....απο δώρα άλλο τίποτα....αλλά απο τη στιγμή που θα τα πάρει στα χέρια της, "ξεχνάει" οτι της τα πήρε η κόρη μου!!! λέει οτι τα αγόρασε μόνη της!

της λέω οτι στο σπίτι η μικρή μου προσπαθεί να της μοιάσει και να χορεύει τόσο ωραία όσο εκείνη αλλά δεν....

Η απάντηση της είναι:

"σιγά μη μου μοιάσει....εγώ είμαι γυναίκα και αυτή είναι μωρό...και είναι και κακό παιδί..."

"... εεε βέβαια είσαι γυναίκα....

γι' αυτό θέλει να σου μοιάσει...."

συμφώνησε μαζί της.

 

"κακό παιδί" = παιδί που με αγαπάνε οι γονείς μου.

Ο συλλογισμός έχει ως εξής:

Οι γονείς με προσέχουν = με αγαπούν

Οι γονείς με μαλώνουν = με προσέχουν ..... = με αγαπούν

Οι γονείς την ώρα που με μαλώνουν (=αγαπούν) με λένε κακό παιδί....

Άρα... κακό παιδί = παιδί που το προσέχουν = παιδί που το αγαπούν....

 

Καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο είναι για ένα παιδί που μεγαλώνει με αυτούς τους γονείς, να διαχωρίσει τις έννοιες και φυσικά πόσο θα δυσκολευτεί στο να θέσει γενικότερα όρια...

Ε Π Ι Μ Ο Ν Η ... και Υ Π Ο Μ Ο Ν Η

 

Τώρα το θέμα του "δώρου"... χμμμ μάλλον από τα πολλά δώρα το "κάψατε" αυτό το "χαρτί"!

Πάμε σε άλλο....

Αυτοκολλητάκια ας πούμε... ως επιβράβευση (όχι ως τιμωρία...)

Δίνουμε επειδή κάτι μας άρεσε.

ΔΕΝ παίρνουμε πίσω ΠΟΤΕ κάτι που έχει κερδίσει.

Δεν λέμε: Δε θα πάρεις αυτόκόλλητο... αλλά........ "πόσο θα ήθελα να σου δώσω ένα αυτοκόλλητο".

Η λογική είναι ίδια.... με το δώρο..

τις περισσότερες φορές προσπαθώ να αποσυμπιέζω την ένταση που δημιουργεί ή ακόμα δεν αναφέρω καν οτι πειράζει τη μικρή μου, για ναην τις φάει....τη μαλώνω διακριτικά γιατί φοβάμαι μην την αρχίσουν...

όχι τιποτα αλλο αλλά και η λεκτική βία πάει σύννεφο...

Καλό αυτό....

 

Το έργο σου είναι δύσκολο.

Να ξέρεις πως δεν είναι δυνατόν εσύ να "φτιάξεις" το παιδί του άλλου (όποιος κι αν είναι αυτός).

 

Όμως τα παιδιά αντιλαμβάνονται πως το παιχνίδι της ζωής παίζεται με διαφορετικούς κανόνες ανάλογα με τα πρόσωπα.

Άρα μπορείς στο δικό σου σπίτι ή στη δική σου παρουσία να θέσεις τα όριά σου και τους ΔΙΚΟΥΣ ΣΟΥ κανόνες.

(Είναι και ο βασικός λόγος που π.χ. στο σχολείο τα παιδιά είναι ήρεμα ενώ στο σπίτι μπορεί να είναι αγρίμια).

[alcyon]

αν δεν ήταν το παιδί στη μέση, ευχαρίστως θα έκοβα σχέσεις μαζί τους....δεν έχουμε τίποτα κοινό, αντιθέτως απο μεριά της(της κουνιάδας) λαμβάνω μόνο θάψιμο πίσω απο την πλάτη μου, ζήλια και κακία...

αλλά σκέφτομαι τι θα απογίνει το παιδάκι αν βλέπει και λαμβάνει μόνο βία...

 

αυτό με τις γαλιφιές το εφαρμόζω....

πχ αναθέτω στην ανιψιά μια αποστολή πχ να με βοηθήσει να μαζέψω τα πράγματα και να τα βάλω στο καρότσι και μόλις τελειώσουμε αρχίζω να πλεκω το εγκώμιο:

"είδατε τι καλό παιδί και νοικοκυρά που είναι? αυτό το παιδί μόνο για φιλιά είναι, όχι για μαλωματα!"

και διάφορα τέτοια....

 

Τέλειο!

Απλά συνέχισε...

 

Και να θυμάσαι βέβαια πως δε μπορείς από τη θέση που βρίσκεσαι να κάνεις πολλά πράγματα. Μπορείς όμως να βελτιώσεις το θέμα στο επίπεδο που έρχεται σε επαφή με τη δική σου οικογένεια.