Το γάλα της μητέρας μας-Ενα πολύ ωραίο άρθρο!

[annalawyer85]

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.anagnwstes&id=5235

 

Το γάλα της μητέρας μας

Της Ελευθερίας Δρέπα, Θεσσαλονίκη

 

 

Ίσως είναι ο τρόπος που ''γλιστρά'' μέσα από το σώμα σου, χρονοβόρος κι επώδυνος, ίσως πάλι να είναι οι εννιά μήνες που ήταν δεμένο στα σωθικά σου, τότε που έπαιρνε ζωή απ' το αίμα σου κι η φωνή σου, με το άρωμα και τη γλύκα της αγάπης, συντρόφευε τα όνειρά του. Τότε που έκανε την κοιλιά σου να πάλλεται και να χορεύει, καθώς άπλωνε το μικρό, διάφανο χέρι, σαν για να πιάσει ένα αστέρι που κρυβόταν πίσω από κάποιο σύννεφο ή όταν μάζευε το γόνατό του, τη στιγμή που το κρυστάλλινο γέλιο σου αντηχούσε στο μοναχικό του κόσμο και τον μάγευε.

 

Και μετά - είναι το ευτυχισμένο βλέμμα του, η τυφλή εμπιστοσύνη που σου δείχνει, που δε θα 'θελες να προδώσεις ποτέ, σαν ανοίγει διάπλατα τα πελώριά του μάτια για να τα καρφώσει κατευθείαν πάνω στα δικά σου. Την ώρα που αρπάζει λαίμαργα τη θηλή, μαζί με την άλω, για να πιει το μαγικό ποτό της ζωής, το γάλα σου. Μα πριν, είχε προλάβει να σου σκάσει ένα χαμόγελο. Όλος ο κόσμος έγινε για σένα ,τότε, αυτό το φωτεινό μισάνοιγμα των χειλιών του. Κι έτσι ξαφνικά, όπως θηλάζει, το παίρνει -αθώο καθώς είναι- ο ύπνος, ενώ τη μια τοσοδούλα παλάμη του την έχει αφήσει να ξεκουράζεται πάνω στο μέρος της καρδιάς σου. Στα όνειρά του γίνεται πουλί. Με αληθινά λευκά φτερά πετάει ελεύθερο ψηλά στους αιθέρες.

 

Είναι η στιγμή που οι ανάσες σας ακουμπούν η μια πάνω στην άλλη κι έπειτα σφιχταγκαλιάζονται. Οι χτύποι της καρδιάς σας σμίγουν στον ίδιο ρυθμό, σαν να χτυπά μια μόνο καρδιά και για τους δυο σας. Μοιάζει, λες τότε, μ' ένα καράβι που αράζει στο λιμάνι - το στήθος σου - κι ετοιμάζεται για αμέτρητα ταξίδια στην απεραντοσύνη.

 

Ο θηλασμός έχει ανάγκη όλη την οικογένεια, ιδιαίτερα τη συμπαράσταση του πατέρα. Δεν είναι ούτε εύκολο ούτε απλό να γνωρίζει κανείς τα ακριβή όρια της άγνοιας, της ημιμάθειας ή της πρόθεσης. Άλλωστε, τα τυποποιημένα γάλατα περιμένουν ανυπόμονα στα ράφια. Οι γυναίκες ,που για οποιοδήποτε λόγο δε θήλασαν, δε σημαίνει ότι δίνουν λιγότερη αγάπη στα παιδιά τους. Εκείνο όμως, που αξίζει να ξεκαθαριστεί, είναι πως ο θηλασμός αποτελεί δικαίωμα κάθε παιδιού που έρχεται στον κόσμο και κάθε νέας μητέρας. Με την κατάλληλη υποστήριξη όλες μπορούν να τα καταφέρουν. Δεν υπάρχουν γυναίκες με πολύ ή λιγότερο γάλα. Στο θηλασμό τους κανόνες τους θέτει το παιδί και η φύση. Η ζήτηση είναι αυτή που καθορίζει την προσφορά. Το παιδί ''δείχνει'' το δρόμο και η μητέρα τον ακολουθεί. Μετά τη γνώση έρχεται η επιλογή. Ο καθένας είναι ελεύθερος, τότε, να διαλέξει...

 

Πριν αρκετά χρόνια, ένα Κυριακάτικο μεσημέρι, παρακολούθησα μια συνέντευξή του. Στο Σταύρο Θεοδωράκη ,θαρρώ, ήταν. Κι ενώ μέχρι τότε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος με συγκινούσε με τους στίχους του ,αυτή τη φορά το είχε καταφέρει με το βλέμμα του. Πρώτη φορά έβλεπα έναν άντρα με τέτοια έκφραση ζωγραφισμένη στο πρόσωπο.

 

Μιλούσε για τη μάνα του. Περιέγραφε τα χέρια της, πώς ακριβώς ήταν. Το μεγάλο της δάχτυλο, έλεγε, έμοιαζε με φτυάρι. Στη διάρκεια της Κατοχής η γυναίκα αυτή, που τότε θήλαζε το μικρότερο παιδί της, έσωσε από βέβαιο θάνατο τον άντρα της, που ήταν βαριά άρρωστος και σε κατάσταση ασιτίας. Θυμήθηκα τα ''Σταφύλια της Οργής'' του Στάϊνμπεκ. Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος με το χρώμα που άλλαζε η φωνή του και τη διήγηση αυτού του περιστατικού, που συναγωνιζόταν σε αλήθεια και συγκίνηση τις πιο υποβλητικές στιγμές της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας, με είχε συγκλονίσει.

 

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν αποδώσει τη δημιουργία του Γαλαξία σε μερικές σταγόνες από το γάλα της θεάς Ήρας που χύθηκαν στον ουρανό, όταν εκείνη συνειδητοποίησε ότι την ώρα που κοιμόταν, ο Ηρακλής, γιος του Δία και της Αλκμήνης, θήλαζε κρυφά από το στήθος της ,προκειμένου να γίνει αήττητος σαν μεγαλώσει. Και τότε τον έσπρωξε. Ο Ερμής τον είχε φέρει στον Όλυμπο εκτελώντας εντολές του ίδιου του Δία.

 

Όσα βιβλία κι αν έχει διαβάσει, όσα ταξίδια κι αν έχει κάνει, όσους δυνατούς έρωτες κι αν έχει ζήσει, ο Θηλασμός παραμένει η ωραιότερη ''περιπέτεια'' στη ζωή μιας γυναίκας.

[ΚΡΙΣΤΙΝΑ]

οχ δάκρυσα.......... πολύ όμορφο !!

[MARIANTHI611]

καθε φορα που θηλαζω τον γιο μου σκεφτομαι οτι δεν θα ειχα βιωσει ποτε την μητροτητα σε ολο της το μεγαλειο αν δεν με βοηθουσε το θαυμα του θηλασμου...ενα πραγματικο "οπλο" στα χερια της μητερας...μπραβο, πολυ ωραιο αρθρο!

[paros]

μολις ετοιμαζομουν κι εγω να το ποσταρω ως νεο θεμα..

πραγματικα ειναι πολυ ομορφο κειμενο...συγκινητικο..

[boy'smam]

Απλα Kαταπληκτικο....

[alexandramam]

Βουρκωσα......απλα τελειο!!!!!!και ομως ολες αισθανομαστε ετσι......ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ.. ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΔΕΣΜΟΣ....

[Xristina.]

Υπεροχο...παλι θα κλαιω για καμια βδομαδα...

κι εγω πιστευω παντως πως ο θηλασμος με εκανενα νοιωσω απολυτα τη μητροτητα και επισης, ας μη με παρεξηγησουν οι μανουλες που δεν θηλασαν, αλλα ο θηλασμος δεν ειναι επιλογη της μανας ειναι δικαιωμα του παιδιου

[jackrussel]

αχ! βουρκωσα,,,,,ειναι 10 μηνων και εξαντλουμε ακομα με το θηλασμο αλλα χαλαλι του

τον ευγνωμονω που με θηλαζει