Δε θέλω να τον αγχώσω αλλά θέλω παιδί!

[ego pote tha gino mana???]

Καλημέρα σε όλες!

Χαίρομαι πολύ που μπήκα κι εγώ στην παρέα σας! Σας παρακολουθώ λιγο καιρό και πραγματικά θαυμάζω το κουράγιο και την αισιοδοξία που έχετε όσες προσπαθείτε να κάνετε παιδάκι! Με τον σύντροφό μου είμαστε 6 χρόνια μαζί. Εκείνος είναι 39 εγώ 26. Δεν έχουμε προβλήματα στη σχέση μας. Ίσα ίσα...! Το καλοκαίρι αρχίσαμε να ζητητάμε για παιδάκι κι αποφασίσαμε από κοινού να ξεκινήσουμε τις προσπαθειες Φεβρουάριο. Όσο πλησιάζε ο καιρός, μεγάλωνε όλο και πιο πολύ μέσα μου η επιθυμία ώσπου έφτασα να μην βλέπω την ώρα. Και να 'μαστε στον Φεβρουάριο! Μόνο που τώρα ο αγαπημένος μου με κοιτάει με βλέμμα φοβισμένου σκύλου (ναι, παρόλη την ηλικία του..). Προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει αλλά εκείνος μου λεει ότι το θέλει, ότι δεν άλλαξε γνώμη απλά η ιδέα τον αγχώνει. Εγώ φοβάμαι ότι αν δεν είναι έτοιμος τώρα, δεν θα είναι ποτέ (δεν ήταν παντρεμένος και δεν έχει αλλα παιδιά) Τι να κάνω; Εγώ το θέλω τώρα! Καθε μέρα που περνάει νιώθω πως είναι μια μέρα χαμένη αλλά δε θέλω να τον πιέσω κιόλας, ούτε να τον αγχώσω. Φοβάμαι κιόλας μη δεν έρθει το παιδί αμέσως...Πως να του δώσω να καταλάβει ότι δεν έχει τίποτα να φοβάται κι ότι δεν μπορώ να κάνω πίσω σε αυτό το θέμα και να πάψω να το θέλω γιατί είναι πάνω από τις δυνάμεις μου; Πως να φερθώ; Πείτε μου σας παρακαλώ; Σας ευχαριστώ πολύ και με συγχωρείτε να σας κούρασα.

[newbie G]

Καταρχήν να χαλαρώσεις, γιατί δεν σε πήραν τα χρόνια. Όμως είναι αλήθεια ότι τα παιδιά δεν έρχονται πάντα όταν τα θέλεις. Δεν γίνονται κατά παραγγελία. Όμως αν ο άντρας σου δεν αισθάνεται έτοιμος, πολύ φοβάμαι ότι θα αισθάνεται πίεση από μέρους σου αν του το υπενθυμίζεις συχνά. Θα μπορούσατε απλά να πείτε ότι σταματάτε τις προφυλάξεις, επειδή δεν υπάρχει λόγος κι άμα έρθει το μωράκι, καλώς. Δεν υπάρχει εγγύηση ότι θα έρθει αμέσως και αυτό καλό είναι να το γνωρίζετε κι οι δυο.

 

Απ' την άλλη έχω την αίσθηση ότι οι περισσότεροι άντρες ποτε δεν θα είναι έτοιμοι για ένα παιδί. Αν όμως αυτό προκύψει, τότε μαλακώνουν και βλέπεις μια πλευρά τους που δεν είχες δει ως τότε. Με την προϋπόθεση ότι η σχέση έχει βάσεις και είναι ουσιαστική.

[mir]

Θα σου πρότεινα να παραμερίσεις για λίγο την εσωτερική αυτή επιθυμία που έχεις για απόκτηση παιδιού, έστω για 1-2 μήνες, με την έννοια του οτι να σταματήσεις τουλάχιστον να αναφέρεσαι σ΄αυτήν όταν είσαι με τον καλό σου. Τί θέλω να πω? Οι άντρες μας θέλουν και λίγο χαλαρές, ασαφείς... όχι μόνο θέλω τούτο ή θέλω εκείνο! Ο προγραμματισμός καλός είναι, επίσης και η επιθυμία για την απόκτηση ενός παιδιού θεμιτή είναι αλλά να μην γίνεται σημαία. Παράλληλα σε όλο αυτό το διάστημα που θα χαλαρώσεις θα δώσεις μια θαυμάσια ευκαιρία στον καλό σου να επαναπροσδιορίσει το ζήτημα και ίσως να τον γεμίσει ερωτηματικά η στάση σου και να πάρει πλέον αυτός την πρωτοβουλία να σε πλησιάσει για να το συζητήσετε ...Εκεί θέλω να καταλήξω δηλαδή, να του δώσεις την ευκαιρία να στο ζητήσει ο ίδιος. Ίσως πάψει να φοβάται όταν εσύ χαλαρώσεις ...

Φιλικά

[newbie G]

Θα σου πρότεινα να παραμερίσεις για λίγο την εσωτερική αυτή επιθυμία που έχεις για απόκτηση παιδιού, έστω για 1-2 μήνες, με την έννοια του οτι να σταματήσεις τουλάχιστον να αναφέρεσαι σ΄αυτήν όταν είσαι με τον καλό σου. Τί θέλω να πω? Οι άντρες μας θέλουν και λίγο χαλαρές, ασαφείς... όχι μόνο θέλω τούτο ή θέλω εκείνο! Ο προγραμματισμός καλός είναι, επίσης και η επιθυμία για την απόκτηση ενός παιδιού θεμιτή είναι αλλά να μην γίνεται σημαία. Παράλληλα σε όλο αυτό το διάστημα που θα χαλαρώσεις θα δώσεις μια θαυμάσια ευκαιρία στον καλό σου να επαναπροσδιορίσει το ζήτημα και ίσως να τον γεμίσει ερωτηματικά η στάση σου και να πάρει πλέον αυτός την πρωτοβουλία να σε πλησιάσει για να το συζητήσετε ...Εκεί θέλω να καταλήξω δηλαδή, να του δώσεις την ευκαιρία να στο ζητήσει ο ίδιος. Ίσως πάψει να φοβάται όταν εσύ χαλαρώσεις ...

Φιλικά

 

 

ΣΩΣΤΗΗΗΗΗ!!!!

[ego pote tha gino mana???]

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας! Η αλήθεια είναι newbie G ότι προσπαθώ να μην το αναφέρω συνέχεια το θέμα αλλά το μυαλό μου όλο εκεί γυρίζει..! Σίγουρα τον αγχώνω, έχεις δίκιο αλλά κάθε φορά που μου χαμογελάει περίεργα (ή τουλάχιστον έτσι νομίζω έγω..) δε μπορώ να μην του πω ''τι, μήπως σου έρχεται όρεξη για παιδί;;;;'' Τις προφυλάξεις τις κόψαμε εδώ και λίγο καιρό αλλά, με μεγάλη έκπληξη από την πλευρά μου γιατί δε το περίμενα, αρχίσαμε την διακοπτόμενη επαφή.... Μπήκα και στο πειρασμό να τον πιάσω κεφαλοκλείδωμα, να προσπαθήσω να τον ακινητοποιήσω βρε παιδί μου αλλά εκτός του ότι θα με έβγαζε νοκ-αουτ, είπα όχι αγάπη μου, δε θα ξεπέσουμε και τόσο πολύ...θα περιμένουμε! mir η αλήθεια είναι ότι 1-2 μήνες παραπάνω φαίνονται αιώνας, γιατί είχαμε ήδη αποφασίσει κι εγώ ήδη έκανα σιωπηλά υπομονή με μόνη μου παρηγοριά τη λέξη Φεβρουάριος..αλλά θα ακολουθήσω την συμβουλή σου γιατί πολύ πιθανό να συμβεί όπως τα λες...! Σας ευχαριστώ και πάλι! Το πήρα πιο χαλαρά το θέμα μιλώντας μαζί σας! Θα δώσω χρόνο...σε εκείνον να νιωσει έτοιμος και σε μένα να μάθω καμία καλή κίνηση ελληνορωμαικής πάλης για παν ενδεχόμενο..

[Χρυσοβαλάντη]

Λοιπον και εγω αντιμετωπιζω μια απο τα ιδια....μαλιστα αυτες τις μερες ειμαι με τα μουτρα....αισθανομαι οτ μονο εγω το θελω...μονο εγω προσπαθω....εκεινος τιποτα....ξενερωνω...ποσο ασχημα αισθανομαι....δεν μπορω να συζηταω και να παραπονιεμαι...

[ego pote tha gino mana???]

Χρυσοβαλάντη μου σε καταλαβαίνω απόλυτα! Νιώθεις κι εσύ ότι η επιθυμία σου για παιδί έχει ξεπεράσει τα όρια ε; Κι εγώ!!!! Προσπαθώ βέβαια να μην το αναφέρω το θέμα (εδώ και δυο μέρες δηλαδή, που με πείσανε τα κορίτσια παραπάνω) και να τον αφήσω να κάνει εκείνος το πρώτο βήμα όταν θα νιώσει πως είναι η κατάλληλη στιγμή αλλά κάθε μισή ώρα ξαναγυρίζει στο μυαλό μου η σκέψη και ξενερώνω..ακριβώς όπως το λες! Το κακό είναι ότι δε μπορώ να του κρατήσω και μούτρα γιατί είναι ευγενικός μαζί μου, λες και το κάνει επίτηδες! Αφού την τελευταια φορά που το συζητήσαμε μου είπε ''αγάπη μου, έχε μου λίγη εμπιστοσύνη! Είπαμε θα κάνουμε οικογένεια και θα την κάνουμε...θα σε εκπλήξω θα δεις'' ε, οπότε κι εγώ το βούλωσα κι αποφάσισα να περιμένω την έκπληξη...άντε να δούμε! Ουέ κι αλίμονό του (που λέγε και μια θεία μου) αν το έλεγε για να με ηρεμήσει και δε το εννοούσε...! Ο άντρας σου για ποιο λόγο δε θέλει; Σου εξήγησε; Το συζητήσατε καθόλου; Ή είναι στο στάδιο της άρνησης; Του στυλ ότι και να μου πεις αρνούμαι να απαντήσω...;

[newbie G]

Κορίτσια, καταλαβαίνω τη λαχτάρα σας να γίνετε μανούλες, όμως σκεφτείτε και τούτο: θέλετε να φέρετε στον κόσμο ένα παιδί τη στιγμή που ο σύντροφος δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο; Ένα μωρό είναι θείο δώρο αλλά θα πρέπει να το θέλουνε πολύ κι οι δυο. Δώστε τους τον χρόνο που χρειάζονται. Όντως μπορεί να σας εκπλήξουνε.

[Χρυσοβαλάντη]

Πιστεψε με βαθυα μεσα τους κανεις αντρας δεν θελει παιδια....οταν ερθουν τοτε τρελενονται...πιστεψε με....Εμεν ο δικος μου τι να πω....ξερω γω...μαλλον λογω οικονομικων δυσχεριων...μην φανταστητε...απλα αγχωνεται πολυ...για μενα δεν ειναι λογος τι να πω....δεν ξερω...απο την αλλη αμα τον βαλω κατω λεει οτι θελει...το θεμα ειναι οι πραξεις ομως και οχι τα λογια...σκεφτειτε οτι πριν 5 μερες που ηταν οι μερες μυ δεν καναμε τιποτα...βαρεθηκα να παρακαλαω...εγω θελω παιδι...δεν ξερω...δηλαδη ελεος...βλεπει οτι ειμαι χαλια απο τοτε που χασαμε το 1ο....δεν βοηθαει καθολου...πριν λιγο του λεω: μα καλα δεν με βλεπεις?δεν νοιαζεσαι για μενα??...και η απαντηση του φυσικα και νοιαζομαι...και εφυγε για δουλεια....βρηκα κ εγω την ωρα....αλλα δεν μπορω αμα με πιασεις απο τη μυτη θα σκασω...δεν ξερω τι αλλο να κανω....

[ego pote tha gino mana???]

Χρυσοβαλάντη λυπάμαι πολύ για το πρώτο σου παιδάκι! Εγώ ευτυχώς δεν είχα παρόμοιες εμπειρίες οπότε καταφέρνω και το ρίχνω και στην πλάκα που και που. Για σενα η κατάσταση πρέπει να είναι πολύ πιο κουραστική και σε καταλαβαίνω αν δεν έχεις όρεξη να κάνεις και λίγο χαβαλέ με το θέμα. Πάντως δεν πιστεύω ότι οι άντρες δεν θέλουν παιδιά, απλά δε τους το ζητάει το σώμα τους όπως εμάς οπότε αργούν να αναγνωρίσουν αυτή την ανάγκη. Θα έλεγα ότι το θέλουν βαθιά μέσα τους....αλλά τόσο βαθιά που μέχρι να το ξετρυπώσεις...! Μην απελπίζεσαι! Ελπίζω σύντομα να έρθει η ώρα και να μας πεις το ευχάριστο νέο! Δε νομίζω άλλωστε ο άντρας σου να θέλει να μείνει άτεκνος σε όλη του την ζωή..!

[Χρυσοβαλάντη]

Χρυσοβαλάντη λυπάμαι πολύ για το πρώτο σου παιδάκι! Εγώ ευτυχώς δεν είχα παρόμοιες εμπειρίες οπότε καταφέρνω και το ρίχνω και στην πλάκα που και που. Για σενα η κατάσταση πρέπει να είναι πολύ πιο κουραστική και σε καταλαβαίνω αν δεν έχεις όρεξη να κάνεις και λίγο χαβαλέ με το θέμα. Πάντως δεν πιστεύω ότι οι άντρες δεν θέλουν παιδιά, απλά δε τους το ζητάει το σώμα τους όπως εμάς οπότε αργούν να αναγνωρίσουν αυτή την ανάγκη. Θα έλεγα ότι το θέλουν βαθιά μέσα τους....αλλά τόσο βαθιά που μέχρι να το ξετρυπώσεις...! Μην απελπίζεσαι! Ελπίζω σύντομα να έρθει η ώρα και να μας πεις το ευχάριστο νέο! Δε νομίζω άλλωστε ο άντρας σου να θέλει να μείνει άτεκνος σε όλη του την ζωή..!

 

σευχαριστω πολυ....εχεις δικιο....ετσι ειναι....μακαρι να στα πω συντομα και ευχομαι κ για σενα το ιδιο!!!!

[demi]

Καταρχήν να χαλαρώσεις, γιατί δεν σε πήραν τα χρόνια. Όμως είναι αλήθεια ότι τα παιδιά δεν έρχονται πάντα όταν τα θέλεις. Δεν γίνονται κατά παραγγελία. Όμως αν ο άντρας σου δεν αισθάνεται έτοιμος, πολύ φοβάμαι ότι θα αισθάνεται πίεση από μέρους σου αν του το υπενθυμίζεις συχνά. Θα μπορούσατε απλά να πείτε ότι σταματάτε τις προφυλάξεις, επειδή δεν υπάρχει λόγος κι άμα έρθει το μωράκι, καλώς. Δεν υπάρχει εγγύηση ότι θα έρθει αμέσως και αυτό καλό είναι να το γνωρίζετε κι οι δυο.

 

Απ' την άλλη έχω την αίσθηση ότι οι περισσότεροι άντρες ποτε δεν θα είναι έτοιμοι για ένα παιδί. Αν όμως αυτό προκύψει, τότε μαλακώνουν και βλέπεις μια πλευρά τους που δεν είχες δει ως τότε. Με την προϋπόθεση ότι η σχέση έχει βάσεις και είναι ουσιαστική.

 

39 χρονων ειναι ο αντρας της!!!!!!!!!!!αν δεν θελει παιδι τωρα η ποτε καλα θα κανει να την ενημερωσει την κοπελα..

[ego pote tha gino mana???]

Ναι βρε demi! Κι εγώ για αυτό αγχώθηκα κι άρχισα να φοβάμαι και μάλιστα του το είπα και ξεκάθαρα, αυτό ακριβώς που λες! Αν δε θες πες το τώρα, ειλικρινά κι έξω απ' τα δοντια! Αλλά ίσα ίσα, μου λεει ότι αυτό που επιθυμούμε θα έρθει και να μην ανησυχώ γιατί το επιθυμούμε πραγματικά και οι δύο (αυτό συγκεκριμένα χτες στα γεννέθλιά μου) κι επειδή τοσα χρόνια που είμαστε μαζί είμαστε καλά, αγαπιόμαστε πολύ και δε μου έδωσε ποτέ λογο να αμφιβάλλω για εκείνον, έδειξα κατανόηση κι έδωσα λίγο χρόνο ακόμα...

[ego pote tha gino mana???]

σευχαριστω πολυ....εχεις δικιο....ετσι ειναι....μακαρι να στα πω συντομα και ευχομαι κ για σενα το ιδιο!!!!

 

 

Μακάρι! Μακάρι! Μακάρι! Θα είναι μεγάλη χαρά και για τις δυο μας! Ας οπλιστούμε με υπομονή...εξάλλου ο επιμένων κι ο υπομένων νικά!

[giannaki]

Κοριτσάκια μου,ΧΑΛΑΡΩΣΤΕ!!!!!!Δεν γίνεται "άντρα θέλω,τώρα τον θέλω",αυτά τα πράγματα δεν θέλουν βιασύνη και ψυχολογικό πόλεμο!Άλλωστε έχω ακούσει ότι όταν ο άντρας πιέζεται,αυτό έχει άμεση επίπτωση κ στο σπέρμα του... καταστρέφεται με τη μια ...οπότε είναι δώρον άδωρο να προσπαθείτε κάτω από πίεση.Απολαύστε τους συζύγους σας και σύντομα θα γίνουν όπως εσείς τα θέλετε τα πράγματα!!!:p

[Sunnefia]

Koritsia geia sas, niwthw ligo anakoufismeni omologw pou diakrinw ki alles kopeles me to idio thema pou apasxolei ki emena kai mporw na to moirastw kai na to suzitisw.

Eimai 31 sxedon xronwn kai o antras mou 35, exei trela me ta anipsakia tou alla gia dika mas paidia den epithumei. Thewrei oti einai nwris akoma kathoti niopantroi, an kai i sxesi mas kratei 4 xronia kai bale.

Fusika kai den katalabainoun oi antres apo biologika rologia kai ormones kai gunaikeia neura. To paidi fantazei ena bouno apo upoxrewseis kai euthunes, ela omws pou ta perissotera ta trabane oi gunaikes, auto den to katalabainw.

Agapi uparxei alla katanoisi den uparxei.

O antras ofeilei na einai etoimos otan panteuetai gia na dimiourgisei oikogeneia, eidallws giati pantreuetai?

Auto einai to prwto erwtima.

Apo ekei ki epeita, otan blepei tin gunaika tou na ksespaei epeidi stereitai ta oneira tis gia teknopoiisi, an tin agapaei tha prepei na summorfwthei.

To na dinoume dioria typou perimene 2 kai 3 mines, de nomizw oti tha allaksei kati se 2 i 3 i 6 mines. Etsi ki alliws den prokeitai na to "doulepsei" mesa tou san idea, einai aplws mia periodos xaritos kai molis perasei i periodos auti, pali ta idia, tha brei alli dikaiologia.

Eilikrina den kserw ti prepei na kanoume emeis oi gunaikes pou theloume paidi kai ekeinos den thelei akoma.

Ypomoni?

Ti einai i kinisi gia paidi? Krasi pou oso wrimazei ginetai kalutero?

Anamenw gnwmes sas..

[Sunnefia]

Episis, ksexasa na anaferw oti oi gunaikes pragmati ta exoume balei kai me ton xrono, apo 25 kai panw o xronos metraei antistrofa kai den thelw na to riskarw, afou mporw twra giati na min to kanw twra?

Kai to xeirotero den einai oti prospathw kai den sullambanw, alla to oti apagoreuetai na prospathoume....

Emena me exei parei apo katw, pleon den to sizitaw giati xanw to dikio mou, se ligous mines tha kleisw enan xrono gamou.

An imoun mikroteri stin ilikia den tha to skeftomoun etsi, alla eimai 31 kai niwthw upeuthuni.

Telos, uparxei kai to thema tis upomonis kai tou kouragio.

Giati na pernane ta xronia anekmetalleuta enw kapoia stigmi tha kaneis paidi? Tha exeis to kouragio na megalwneis paidia sta 35 kai 40?

Ergazomenes eimaste, noikokures eimaste, upomoni kanoume, ti allo theloun?

[psixi]

Και μενα τετοιες βλακειες μου ελεγε.Εχουμε σχεση απο το 1998!Από μωρα...πόσο να γνωριστουμε και ποσο να ζησουμε και να χαρουμε?Περασαν τα χρονια,πηραμε πτυχια ,βρηκαμε δουλειες,πιασαμε πιο ωραιο σπιτακι...Περιμενα εγω...Να πει να προχωρησουμε ,αρραβωνα... κατι...Μουγκα στη στρουγκα.Αρχισε και η μανα μου το μπιρι μπιρι...Μετα απο λιγο αρχισαε και η πεθερα μου(την ειχα γνωρισει).Στριμωχτηκε και αρραβωνιαστηκαμε.Το θεμα δεν ηταν οτι τον πειραζε να αρραβωνιαστει ή δεν με ηθελε ή οτιδηποτε...Εμεις εχουμε κάλο με τις οικογενειακες συγκεντρωσεις και τους γαμους και τους χορους και γενικως ολο το πανηγυρακι που γινεται.Μετα αρχισαμε τα ιδια για το γαμο .Τελικα καναμε πολιτικο πριν απο 2 χρονια.Φυσικα οι γονεις μας θελουν και θρησκευτικο.Εμενα δεν με πολυνοιαζει.Η μαμα μου λεει να μπουμε στο δρομο του θεου και με νευριαζει.Λες και ειμαι ο εωσφορος!Μας τα πρηζανε λοιπον για ενα διαστημα.Μετα τα παρατησαν και τελευταια αρχισαν το πρηξιμο με το παιδι...Μεγαλο πρηξιμο!Εγω του ειχα κανει κουβεντα του αντρα μου οταν ημουν 29 ακομα.Για να βαλω νυφικο δεν καιγομαι.Αφου και αυτος δεν θελει ,ποιος χεστηκε.Αλλα στο θεμα του παιδιου δεν μπορω να κανω πισω.Με τιποτα.Του ειπα οτι ανησυχω και αν περασουν τα χρονια και συμβαινει κατι δεν θα εχουμε χρονο να το αντιμετωπισουμε.Καποια στιγμη τον επεισα,σε διακοπες ειμασταν όταν ξεκινησαμε τις ελευθερες επαφες...Περνουσαν οι μηνες και τιποτα...Αρχισε να ανησυχει και αυτος.Εγω ελεγα ας περασει ενας χρονος και μετα θα το ψαξω.Περναει το 6μηνο και του λεω να κανουμε σπερμοδιαγραμμα.Δεν ειχε αντιρρηση.Και την τρωμε τη χλαπατσα....Χαλια μαυρα!Εκεινος να μην μιλιεται.Μεχρι αν θα τον αφησω με ρωτησε.Αφου τα βρηκαμε και αποδεχθηκαμε το προβλημα,αρχισαμε να το πολεμαμε.Απο τοτε τα πραγματα βελτιωθηκαν πολυ βεβαια οσον αφορα το σπερμα αλλα παιδακι δεν αποκτησαμε ακομα.Τωρα ειμαι στην 2η εξωσωματικη και περιμενω αποτελεσματα.

Ολοι οι φοβοι μου επαληθευτηκαν.Αν με ακουγε νωριτερα ισως να μην ειχαμε φτασει ως εδω...(ο ουρολογος βρηκε κιροσκοιλη 1ου βαθμου και χρονια λοιμωξη ,χωρις κανενα συμπτωμα, που θα του κατεστρεφε τελειως το σπερμα και δεν θα ειχε επιστροφη.)Φυσικα αυτο δεν του το ειπα ποτε.Αν με ακουγες...Με τρωει ομως.Γιατι τωρα ταλαιπωριομαστε και οι δυο ψυχολογικα και εγω επιβαρυνω τον εαυτο μου με ενα κουβα ορμονες σε καθε εξωσωματικη.Δεν πειραζει ομως.Τον αγαπαω και το ξερει και μαζι θα το παλεψουμε και που θα παει θα το καταφερουμε.Αλλα πρεπει να καταλαβαινουν 5 πραγματα.Και να μην βαζουν πανω απο μας τις φοβιες τους.Ας σκεφτουνε λιγο και τον αλλο που λιωνει διπλα...Γιατι τουλαχιστον σωματικα εμεις τραβαμε ολη την ταλαιπωρια!

[argyro73]

Sunnefia ο χρόνος που περνά ανεκμετάλλευτος, όπως λες κι εσύ, μόνο καλό δεν θα σας κάνει. Εσένα η υπομονή σου θα εξαντλείται, αφού θα νιώθεις ότι σε κρατά μακριά απ 'το όνειρό σου, ενώ εκείνος απλώς θα κερδίζει χρόνο. Νομίζω επιβάλλεται μια ξεκάθαρη κουβέντα μεταξύ σας για το πόσο σε απασχολεί το θέμα παιδί, που έτσι κι αλλιώς θα ολοκληρώσει την οικογένειά σας και εσένα προσωπικά. Επειδή αντιμετώπισα αντίστοιχη συμπεριφορά του άντρα μου σε σχέση με την προσπάθειά μας για δεύτερο παιδί, θα σου πω ότι η αποφυγή να εκφράσετε ο καθένας τα "θέλω" του, ακόμα κι αν αυτά διαφέρουν, μόνο σε αδιέξοδο θα σας φέρει.

Αλλα πρεπει να καταλαβαινουν 5 πραγματα.Και να μην βαζουν πανω απο μας τις φοβιες τους.Ας σκεφτουνε λιγο και τον αλλο που λιωνει διπλα...Γιατι τουλαχιστον σωματικα εμεις τραβαμε ολη την ταλαιπωρια!

psixi επειδή έχω υποστεί 3 εξωσωματικές, λες αυτά ακριβώς που ένιωθα κι εγώ.. Καλή επιτυχία κορίτσι μου!

[friendly]

κοριτσια μολις εγραψα ενα κατεβατο και με πεταξε εξω!!!!!!!!!!!!!!!!

εν ταχυ σας λεω:

ειμαι σατ 34 εκεινος στα 46 με προβλημα σπερματος και ακομα αμφιταλατευεται για το αν θελει να κανει παιδι ή οχι.

Και αντι να τρεχει και να μη φτανει κανει και το καμποσο καθε φορα που τον χιλιοπαρακαλω για μια εξεταση!!!!!!!!!!!!

τα νευρα μου κροσσια σημερα παει και το καθημρινο μου σερβιτσιο αποδεκατιστηκε!!!!!!!!!!!!!!

αυτα.-

δε ξερω ποσα μπορω να εντεξω ακομα

[lovely people]

Εγώ ρε παιδιά έχω το αντίθετο πρόβλημα. Ο άντρας μου βιάζεται για δεύτερο αλλα εγώ νομίζω οτι ακόμα είναι νωρίς. Θέλω δευτερο παιδάκι αλλα μετά απο κανένα χρόνο. Και του λέω οτι οκ αλλα η τελική απόφαση πρέπει να είναι δικιά μου γιατι είναι το δικό μου σώμα που θα κουβαλάει το μωρό και στην τελική τα περισσότερα πράγματα περνανε απο την μαμά. Ο μπαμπάς, τουλάχιστον ο δικός μας, έχει σαφώς λιγότερες ευθύνες. Πρέπει κα εγώ να είμαι έτοιμη να ανταπεξέλθω.Είμαι λάθος...?? Τελικά είναι απόφαση της μαμάς ή κ των δύο το πότε θα προκύψει μια εγκυμοσύνη?:rolleyes:

[giannaki]

Κοριτσάκια μου γλυκά,όπως έχω ξαναπεί,τέτοια απόφαση καλό θα είναι να συμφωνείται από κοινού.Μιλάμε με τον άλλο κ του δίνουμε να καταλάβει το πόσο σημαντικό είναι για μας να αποκτήσουμε ένα μωράκι.Και σίγουρα αυτό αποφασίζεται ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 2!!!!!Να έχουμε βέβαια κ πάντα υπ'όψιν μας ότι το μωράκι μπορεί να μην έρθει στη ζωή μας όταν ΕΜΕΙΣ το αποφασίσουμε.... μπορεί να λέμε "άστο μωρέ,αργότερα" κι όταν έρθει εκείνη η ώρα, να μην έρχεται το bebe!

Άλλωστε εμείς οι γυναίκες,έχουμε τον τρόπο μας όταν θέλουμε κάτι,έτσι δεν είναι??;)

[loststitch]

psixi σε διάβαζα να περιγράφεις την ιστορία σου με τον άντρα σου και ήταν σαν να έγραφα εγώ.. και εμείς μαζί από μικροί, 15 χρόνια (!!!) πάνε που είμαστε μαζί (άσχετα αν σε μένα φαίνονται σαν 15 μήνες και ελπίζω και σ' αυτόν).

Μαζί περάσαμε στρατούς, σχέση από απόσταση, πτυχία, μεταπτυχιακά, δουλειές κλπ. Παντρευτήκαμε και εμείς με πολιτικό πριν από λίγους μήνες (μετά από απίστευτο πρήξιμο από τους γονείς...) ΑΛΛΑ ευτυχώς έκανα τις απαραίτητες συζητήσεις περί παιδιού πριν το γάμο. Δηλαδή ξεκαθάρισα ότι ο λόγος που παντρεύομαι είναι για να κάνω παιδί αλλιώς καθόμουν στα αβγά μου όπως ήμουνα και να μου λείπουν οι γάμοι και οι επισημοποιήσεις.

Συμφωνώ με την άποψη της giannaki ότι η συζήτηση για παιδί πρέπει να γίνει με ανοικτά χαρτιά και να αποφασιστεί και από τους δύο.

Τώρα είναι 2 μήνες που προσπαθούμε και ελπίζω να μην το μετανιώσω που ως μέχρι τώρα έβαζα όλα τα άλλα σε προτεραιότητα στη ζωή μου και όχι το να κάνουμε παιδί. Πολλές φορές σκέφτομαι αν το καθυστερήσαμε ήδη πολύ (εγώ 32 μισό και αυτός 37..) αλλά μετά πάλι λέω άστο μην το σκέφτεσαι κάτσε να περιμένεις ένα εξάμηνο με ελεύθερες επαφές και μετά βλέπουμε.

Εύχομαι καλή επιτυχία στις προσπάθειες όλων των κοριτσιών που θέλουν παιδάκι και να φουσκώσουμε όλες σύντομα σαν τα μπαλόνια

[newbie G]

Κορίτσια, το μόνο σίγουρο είναι ότι αν ένας άντρας δεν αισθάνεται έτοιμος για να γίνει πατέρας, μόνο σε καλό δεν θα σας βγει αν πιέζετε καταστάσεις.

 

Και ναι Συννεφιά, σαν το κρασί είναι αυτά τα πράγματα. Ζυμώνονται μέσα μας με το χρόνο, δεν γίνονται με το ζόρι. Ο άλλος πρέπει να συνηθίσει στην ιδέα του να κάνει παιδί. Ξέρεις πόσα ζευγάρια χώρισαν αμέσως μετά τον ερχομό ενός παιδιού; Ένα μωρό πρέπει να έρχεται σε ιδανικές συνθήκες (και δεν εννοώ οικονομικές), πρέπει και οι δυο γονείς να το θέλουν όσο τίποτα στον κόσμο. Ένα μωρό φέρνει τα πάνω κάτω σ' ένα ζευγάρι, πόσο μάλλον όταν ο ένας απ΄τους δυο δεν είναι έτοιμος για να το υποδεχτεί. Για να μη σου πω το μεγαλειώδες που εκστόμισε ο άντρας μια γνωστής μου "ΕΣΥ ήθελες παιδί, εγώ όχι!" Πώς θα σου φανεί αν μετά τη γέννηση δεν σου συμπαραστέκεται και δεν συμμετέχει; Έγραψες "Ergazomenes eimaste, noikokures eimaste, upomoni kanoume, ti allo theloun" Ο καθένας θέλει κάτι άλλο από τη σχέση του και κακώς θεωρείς ότι αυτό που θέλει ένας άντρας είναι μια εργαζόμενη νοικοκυρά, γιατί το υποβιβάζεις. Όπως θα διάβασες και σε άλλα μηνύματα, πολλοί άντρες παντρεύονται υπό πίεση, για κοινωνικούς λόγους ή επειδή περνάνε τα χρόνια και πρέπει να το πάρουν το κορίτσι. Με το ζόρι να κάνουν και παιδί δηλαδή; Σαν πολύ δεν τους φορτώνουμε;Σκεφτήκατε ποτέ τι άγχος κουβαλάνε για το αύριο; Λες ότι έχετε μόνο 4 χρόνια σχέση κι είστε νιόπαντροι. Ε προς τι τόση βιασύνη; Είσαι μόνο 31, έχεις όλον τον καιρό μπροστά σου. Ξέχνα το, κοίτα να περνάτε καλά και το παιδάκι θα έρθει πριν καν το καταλάβεις.

[ego pote tha gino mana???]

psixi η ιστορία σου με ανησύχησε αρκετά γιατί κι εγώ αυτό φοβάμαι...μπορεί ο χρόνος να μην είναι με το μέρος μας, στο φινάλε κανείς δεν έχει πιστοποιητικό γονιμότητας (κυρίως οι άνδρες που δεν πάνε στον ανδρολόγο μια φορά το χρόνο τουλάχιστον όπως εμείς). Sunnefia χαίρομαι πολύ που με καταλαβαίνεις! Γιατί κι έγω αυτό αναρωτιέμαι, τι μπορεί να αλλάξει σε 2-3 μήνες; Εμέις τουλάχιστον είμαστε καλά, αγαπιόμαστε χρόνια τωρα, από την αρχή της σχεσης μας ήταν ξεκάθαρο ότι και οι δύο αγαπάμε τα παιδιά και την οικογένεια κι ότι τα σχέδια ζωής του ενός συμπίπταν με του άλλου..Τι να πω, εγώ τώρα πια αποφασισα να τον πιστέψω και να του δώσω αυτόυς τους δυο μηνες παραπάνω που ζητάει, δε μπορώ να κάνω κι αλλιώς. Από την άλλη πιστεύω κι εγώ ότι τον κύριο λόγο στην απόφαση τον έχει η μάνα γιατί εκτός από ότι μιλάμε για το σώμα της ειναι σημαντικό η γυναικα να είναι έτοιμη, σωματικά και ψυχολογικά να αντέξει τη γέννα και να βάλει τη ζώή της σε κινδυνο, γιατί κακά τα ψέματα δεν είναι παιχνίδι, ούτε και σου εγγυάται κανενας ότι όλα θα πάνε καλά.. Εγω πριν από 1 χρονο ούτε να το φανταστώ μπορούσα όλο αυτό το σκηνικό, νοσοκομέια, γιατρόι, πόνοι, αίματα....Και τώρα που νιώθω, είμαι σίγουρη ότι έχω το κουράγιο να το αντιμετωπίσω, βρηκα τη δύναμη να διώξω τους φόβους μου, τώρα...πρέπει να περιμένω να νιώσει έτοιμος κάποιος άλλος που ξαφνικά, στα 40 του, αγχώθηκε..; Έλεος!!!! Είναι απαράδεκτος! Δεν έχει δικαιολογίες! Αυτά βέβαια τα ξέρει όλα ο αγαπημένος μου, συζητάμε ανοικτά το θέμα και το ρίχνουμε και στην πλάκα που και που. Δηλαδη δεν είμαστε από τα ζευγάρια που δε μιλάνε ή δεν εκφράζονται κι αυτό κάνει την κατάσταση ακομα πιο περίεργη..

 

Όπως επίσης πιστεύω ότι είναι καλό να μην είμαστε εγωιστές, δηλαδή δε θα σε πιέσω γιατί πρέπει να θέλουμε κι οι δυο, οκ. Αλλά είναι και κάλό όταν χρειάζεται να γινόματε, δηλαδή εγωιστικά δεν ανέχομαι να με κοροιδεύεις μεσα στα μούτρα μου γιατί αν περάσει η διορία που ζητησες και δεν κάνεις αυτό που συμφωνήσαμε και που χρόνια συζητάμε θα χρειαστεί να αναθεωρησω...τα πάντα! Εγώ΄τουλάχιστον έτσι λειτουργώ..