Την Δευτερα παιρνουμε βαθμους

[valia40]

Την Δευτερα ο μεγαλος μου γιος παιρνει βαθμους.Δν ξερω τι μας περιμενει.Πριν απο λιγες μερες που πηγα να δικαιολογησω απουσιες οι καθηγητες δν μου ειπαν και τα καλυτερα.Χθες μου ειπε ο γιος μου "Μαμα οτι κ να δεις την Δευτερα μην τρομαξεις".Πως να το χειριστω αυτο?Φοβαμαι οτι θα νευριασω κ την Δευτερα στο σπιτι θα γινεται χαμος.Του συνεβη κ κατι πριν απο λιγες μερες κ ειναι στεναχωρημενος κ δν θελω να τον στεναχωρησω κι αλλο.

[AngiCat]

Το λάθος που κάνουν οι περισσότεροι γονείς μην το κάνεις κι εσύ. Μην περιμένεις την ημέρα που παίρνουν βαθμούς για να τον νουθετήσεις με τον χ ή ψ τρόπο. Θα πρέπει να ξέρεις αν διαβάζει, αν ασχολείται από νωρίς. Οι βαθμοί είναι γενικά προβλέψιμοι και πρέπει να ξέρεις τι να περιμένεις ανάλογα με το τι έκανε τόσο καιρό. Πόσο έγραφε στα διαγωνίσματα; Πόσες ώρες διάβαζε; Τι εργασίες έκανε; Τον έλεγχες (έστω και εικονικά); Τον βοηθούσες; Αν οι βαθμοί που πάρει θεωρηθούν (από εσένα) αποτυχημένοι (γιατί αυτό είναι σχετικά υποκειμενικό), τότε κάνε και την αυτοκριτική σου. Τι έκανες για να το αποτρέψεις; "Αποτυχία" του παιδιού στους βαθμούς δείχνει και "αποτυχία" του γονέα κατά κάποιο τρόπο και δεν το λέω για να προσβάλω κανέναν. Πιστεύω ότι όταν τα παιδιά είναι παιδιά εμείς έχουμε μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης των πράξεών τους εφόσον είναι γενικά προβλέψιμα και ξέρουμε πως θα πράξουν στις περισσότερες των περιπτώσεων.

Πέρα από αυτά σου εύχομαι να μείνεις ευχαριστημένη με τους βαθμούς του γιου σου και να μην επιβεβαιωθούν οι ανησυχίες σου.

[ioanna.gr]

Το λάθος που κάνουν οι περισσότεροι γονείς μην το κάνεις κι εσύ. Μην περιμένεις την ημέρα που παίρνουν βαθμούς για να τον νουθετήσεις με τον χ ή ψ τρόπο. Θα πρέπει να ξέρεις αν διαβάζει, αν ασχολείται από νωρίς. Οι βαθμοί είναι γενικά προβλέψιμοι και πρέπει να ξέρεις τι να περιμένεις ανάλογα με το τι έκανε τόσο καιρό. Πόσο έγραφε στα διαγωνίσματα; Πόσες ώρες διάβαζε; Τι εργασίες έκανε; Τον έλεγχες (έστω και εικονικά); Τον βοηθούσες; Αν οι βαθμοί που πάρει θεωρηθούν (από εσένα) αποτυχημένοι (γιατί αυτό είναι σχετικά υποκειμενικό), τότε κάνε και την αυτοκριτική σου. Τι έκανες για να το αποτρέψεις; "Αποτυχία" του παιδιού στους βαθμούς δείχνει και "αποτυχία" του γονέα κατά κάποιο τρόπο και δεν το λέω για να προσβάλω κανέναν. Πιστεύω ότι όταν τα παιδιά είναι παιδιά εμείς έχουμε μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης των πράξεών τους εφόσον είναι γενικά προβλέψιμα και ξέρουμε πως θα πράξουν στις περισσότερες των περιπτώσεων.

Πέρα από αυτά σου εύχομαι να μείνεις ευχαριστημένη με τους βαθμούς του γιου σου και να μην επιβεβαιωθούν οι ανησυχίες σου.

 

το πόσο επηρεάζει την σχολική απόδοση ο γονιός είναι θέμα σχετικό

υπάρχουν οικογένειες που το ένα παιδι είναι άριστο και το άλλο με το ζόρι περνάει την τάξη και μάλιστα οι γονείς ρίχνουν και βάρος στο δεύτερο αλλά τίποτε

άρα πιασε το αβγό και κούρεφτο, είναι στον άνθρωπο και στο εκπαιδευτικό σύστημα

ότι είναι προβλέψιμο, εντάξει, είναι, αλλά όχι πάντα αναστρέψιμο

 

προς τη φίλη, δεν ξέρω σε τι τάξη είναι ο γιός, αλλά αν δεν τον ενδιαφέρει το σχολείο μήπως να το αποδεχθείτε και να προσανατολιστείτε κάπου αλλού ώστε το παιδί να κάνει κάτι που του ταιριάζει και να έχει ουσιαστικά εφόδια;

[AngiCat]

Ιωάννα παρανόησες, δεν ήμουν κι εγώ σαφής. Εννοώ πως αν η μαμά έχει ασχοληθεί με το παιδί της και ξέρει τις δυνατότητές του τότε οι βαθμοί δεν θα είναι έκπληξη. Σαφώς και δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια, εμείς μεγαλώσαμε 3 αδερφές και διαβάζαμε διαφορετικά με διαφορετικές αποδόσεις αλλά η μάνα μου ήξερε τι να περιμένει από την κάθε μια μας και οι βαθμοί δεν ήταν ποτέ έκπληξη καλοί ή όχι. Δεν τους θεωρούσε ποτέ αποτυχία είτε υψηλοί, είτε χαμηλοί γιατί ήξερε πως είχε κάνει ότι μπορούσε κι αυτή και το παιδί της για να αξιολογηθεί τόσο. Αυτό φτάνει να ικανοποιήσει την μαμά ανεξάρτητα από τα νούμερα.

[ioanna.gr]

Ιωάννα παρανόησες, δεν ήμουν κι εγώ σαφής. Εννοώ πως αν η μαμά έχει ασχοληθεί με το παιδί της και ξέρει τις δυνατότητές του τότε οι βαθμοί δεν θα είναι έκπληξη. Σαφώς και δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια, εμείς μεγαλώσαμε 3 αδερφές και διαβάζαμε διαφορετικά με διαφορετικές αποδόσεις αλλά η μάνα μου ήξερε τι να περιμένει από την κάθε μια μας και οι βαθμοί δεν ήταν ποτέ έκπληξη καλοί ή όχι. Δεν τους θεωρούσε ποτέ αποτυχία είτε υψηλοί, είτε χαμηλοί γιατί ήξερε πως είχε κάνει ότι μπορούσε κι αυτή και το παιδί της για να αξιολογηθεί τόσο. Αυτό φτάνει να ικανοποιήσει την μαμά ανεξάρτητα από τα νούμερα.

 

εντάξει απάντησα κι εγώ απότομα, δεν ήθελα να κριτικάρω αυτό που είπες, απλά να υπογραμμίσω ότι καμιά φορά και τα παιδιά έχουν δυνατότητες που δεν τις αξιοποιούν ή έχουν άλλες κλισεις και οι γονείς πρέπει να τα ανακαλύπτουν σαν ... λαγωνικά :D

[valia40]

Ειναι λιγο δυσκολο να τον ελεγξω (δευτερα λυκειου).Και γενικα μεχρι περσι επαιρνε σχετικα καλους βαθμους (16,4 εβγαλε περσι).Φετος δν ξερω μου λεει να περιμενω γυρω στο 13.

[vibek]

Ειναι λιγο δυσκολο να τον ελεγξω (δευτερα λυκειου).Και γενικα μεχρι περσι επαιρνε σχετικα καλους βαθμους (16,4 εβγαλε περσι).Φετος δν ξερω μου λεει να περιμενω γυρω στο 13.

 

Η διαφορά είναι αρκετά μεγάλη. Για ψάξε μήπως συμβαίνει κάτι στο παιδί, είτε στο σχολείο, είτε με τους φίλους-φίλες του, είτε κάποια αλλαγή στην οικογένεια. Είναι στην εφηβεία και θέλει ιδιαίτερη προσοχή και υπομονή από εσένα.

[giotaki83]

Καλησπέρα κι απο μενα! Είμαι καθηγήτρια σε γενικό λύκειο ( διδάσκω βίολογία) και αυτή η περιοδος των βαθμων είναι ότι χειρότερο για μένα. Φέτός βέβαια το γλίτωσα γιατί είμαι σε άδεια ανατροφής παιδιού. Και λέω χειρότερο γιατί η βαθμολόγηση δεν γίνεται πλέον έτσι όπως πρέπει. Καταρχήν για μένα δεν πρέπει να υπάρχει τέτοια βαθμολόγηση σε τόση λεπτομέρεια (κλίμακα του 20). Θα αρκούσε ένας χαρακτηρισμός της επίδοσης που μάλιστα θα συνοδευτόταν και με ένα συγκεκριμένο σχόλιο με συμβουλές προς το κάθε παιδί τι να προσέξει για να γίνει καλύτερη η επίδοση του. Αυτο θα δημιουργούσε λιγοτερο άγχος στα παιδια και θα ήταν πολύ πιο εξυπηρετικό για τους γονείς να γνωρίζουν ποιο είναι το συγκεκριμένο πρόβλημα σε κάθε μάθημα ξεχωριστά. Επίσης θα τελείωνε επιτέλους αυτή η τραγική κατάσταση κατ'εμέ της βαθμοθηρίας. Με το ισχύον σύστημα οι μαθητές φωτογραφίζονται με έναν αριθμό, στιγματίζονται επισης πολλές φορές και γίνονται περίγελος της τάξης, οι γονείς στεναχωριούνται και δεν ξέρουν τι να κάνουν, οι καλοί μαθητές αγκωμαχούν για το ποιος θα πάρει περισσότερα 20άρια () και οι γονείς των καλών μαθητών αγχώνονται για το αν το παιδί τους βγήκε πρώτο στη τάξη . Συγγνώμη αλλά αυτό απέχει πολύ από το σκοπό του σχολείο που είναι η παιδεία. Οι γονείς να χαίρεστε αν το παιδί σας είναι υγιές, χαμογελαστό. Αν είναι κοινωνικό, αν έχει ήθος, αν αγαπάει το κόσμο και δεν έχει κακία. Και ναι, να χαίρεστε αν επιπλέον είναι καλός στα μαθήματα, όχι όμως να στεναχωριέστε για το αντίθετο. Απλά, εάν τυχόν δείτε 'κακούς' βαθμούς, μιλήστε με το παιδί, χωρίς νεύρα, με κατανόηση και ζητείστε του να σας ανοίξει τη καρδιά και να σας πει τι είναι αυτό που το εμποδίζει να διαβάζει όσο πρέπει. Μπορεί να μη γνωρίζει το σωστό τρόπο διαβάσματος, μπορεί να μη μπορεί να συγκεντρωθεί στο βιβλίο κι αυτό πολλέ φορες είναι πρόβλημα παθολογικό ( όχι σοβαρό βέβαια), μπορεί κάτι που συμβαίνει στη προσωπική του ζωή να μην του αφήνει τη διάθεση πουείναι απαραίτητη για να διαβάσει. Και φυσικά το πιο συχνό, μπορεί ποτέ να μην είχε έφεση στα μαθήματα, κι έτσι να έχουν δημιουργηθεί τεράστια κενά που το καθιστούν αδύνατο για το παιδί να μπορεσει να παρακολουθήσει την εξέλιξη της ύλης. Γι αυτό παραιτείται... Επίσης ώς προς την καλή βαθμολογία που έχει ένας ΄μαθητής τα προηγούμενα χρόνια, να ξέρετε ότι μπορεί να οφείλεται στο ότι οι καθηγητές είναι πολλές φορές πιο γεναιόδωροι στις βαθμολογίες του τα πρώτα χρόνια ( πχ 1η γυμνασίου ή 1η λυκείου) ( κατ'εμέ λάθος τακτική γιατί οδηγεί σε λάθος εντυπώσεις)

Φυσικά αυτή η κατάσταση έχει οδηγήσει τους γονείς στην αναζήτηση καθηγητών για ιδιαίτερα μαθήματα. Κι εδώ όμως θέλει προσοχή. Ο καθηγητής πρέπει να δώσει αποτέλεσμα. Μην τους αφήνετε να σας λένε ότι αυτοί προσπαθούν αλλα το παιδί είναι ανεπίδεκτο μαθήσεως. Όταν δίνετε τόσα λεφτά πρέπει να είστε απαιτητικοί ( για το καλό του παιδιού σας)

Συγγνώμη για το κατεβατό, απλά το θεώρησα απαραίτητο να πω τα πράγματα από τη δικιά μου σκοπιά μήπως και βοηθήσω. Φιλικά

[Anastasia92]

Καλησπέρα κι απο μενα! Είμαι καθηγήτρια σε γενικό λύκειο ( διδάσκω βίολογία) και αυτή η περιοδος των βαθμων είναι ότι χειρότερο για μένα. Φέτός βέβαια το γλίτωσα γιατί είμαι σε άδεια ανατροφής παιδιού. Και λέω χειρότερο γιατί η βαθμολόγηση δεν γίνεται πλέον έτσι όπως πρέπει. Καταρχήν για μένα δεν πρέπει να υπάρχει τέτοια βαθμολόγηση σε τόση λεπτομέρεια (κλίμακα του 20). Θα αρκούσε ένας χαρακτηρισμός της επίδοσης που μάλιστα θα συνοδευτόταν και με ένα συγκεκριμένο σχόλιο με συμβουλές προς το κάθε παιδί τι να προσέξει για να γίνει καλύτερη η επίδοση του. Αυτο θα δημιουργούσε λιγοτερο άγχος στα παιδια και θα ήταν πολύ πιο εξυπηρετικό για τους γονείς να γνωρίζουν ποιο είναι το συγκεκριμένο πρόβλημα σε κάθε μάθημα ξεχωριστά. Επίσης θα τελείωνε επιτέλους αυτή η τραγική κατάσταση κατ'εμέ της βαθμοθηρίας. Με το ισχύον σύστημα οι μαθητές φωτογραφίζονται με έναν αριθμό, στιγματίζονται επισης πολλές φορές και γίνονται περίγελος της τάξης, οι γονείς στεναχωριούνται και δεν ξέρουν τι να κάνουν, οι καλοί μαθητές αγκωμαχούν για το ποιος θα πάρει περισσότερα 20άρια () και οι γονείς των καλών μαθητών αγχώνονται για το αν το παιδί τους βγήκε πρώτο στη τάξη . Συγγνώμη αλλά αυτό απέχει πολύ από το σκοπό του σχολείο που είναι η παιδεία. Οι γονείς να χαίρεστε αν το παιδί σας είναι υγιές, χαμογελαστό. Αν είναι κοινωνικό, αν έχει ήθος, αν αγαπάει το κόσμο και δεν έχει κακία. Και ναι, να χαίρεστε αν επιπλέον είναι καλός στα μαθήματα, όχι όμως να στεναχωριέστε για το αντίθετο. Απλά, εάν τυχόν δείτε 'κακούς' βαθμούς, μιλήστε με το παιδί, χωρίς νεύρα, με κατανόηση και ζητείστε του να σας ανοίξει τη καρδιά και να σας πει τι είναι αυτό που το εμποδίζει να διαβάζει όσο πρέπει. Μπορεί να μη γνωρίζει το σωστό τρόπο διαβάσματος, μπορεί να μη μπορεί να συγκεντρωθεί στο βιβλίο κι αυτό πολλέ φορες είναι πρόβλημα παθολογικό ( όχι σοβαρό βέβαια), μπορεί κάτι που συμβαίνει στη προσωπική του ζωή να μην του αφήνει τη διάθεση πουείναι απαραίτητη για να διαβάσει. Και φυσικά το πιο συχνό, μπορεί ποτέ να μην είχε έφεση στα μαθήματα, κι έτσι να έχουν δημιουργηθεί τεράστια κενά που το καθιστούν αδύνατο για το παιδί να μπορεσει να παρακολουθήσει την εξέλιξη της ύλης. Γι αυτό παραιτείται... Επίσης ώς προς την καλή βαθμολογία που έχει ένας ΄μαθητής τα προηγούμενα χρόνια, να ξέρετε ότι μπορεί να οφείλεται στο ότι οι καθηγητές είναι πολλές φορές πιο γεναιόδωροι στις βαθμολογίες του τα πρώτα χρόνια ( πχ 1η γυμνασίου ή 1η λυκείου) ( κατ'εμέ λάθος τακτική γιατί οδηγεί σε λάθος εντυπώσεις)

Φυσικά αυτή η κατάσταση έχει οδηγήσει τους γονείς στην αναζήτηση καθηγητών για ιδιαίτερα μαθήματα. Κι εδώ όμως θέλει προσοχή. Ο καθηγητής πρέπει να δώσει αποτέλεσμα. Μην τους αφήνετε να σας λένε ότι αυτοί προσπαθούν αλλα το παιδί είναι ανεπίδεκτο μαθήσεως. Όταν δίνετε τόσα λεφτά πρέπει να είστε απαιτητικοί ( για το καλό του παιδιού σας)

Συγγνώμη για το κατεβατό, απλά το θεώρησα απαραίτητο να πω τα πράγματα από τη δικιά μου σκοπιά μήπως και βοηθήσω. Φιλικά

 

Συμφωνώ απολύτως! Όμως έχω μια απορία, κακώς ή καλώς υπάρχει αυτή η "βαθμολογία" η οποία μας αγχώνει-μας ταλαιπωρεί κλπ, δεν μπορώ να καταλάβω όμως τη τρέλα τους πιάνει τους γονείς εκείνη την περίοδο, θέλω να πω (και χωρίς να προσβάλω κανέναν) στο ίδιο σπίτι δε ζουν με τα παιδιά τους; δεν τα "παρακολουθούν" για το αν διαβάζουν ή όχι; φυσικό δεν είναι αν ένα παιδί είναι αδιάφορο και δεν διαβάζει να έχει γενικό 12 ή και 13; προς τι η έκπληξη και η στεναχώρια και τα νεύρα;;; δεν ξέρεις τι κάνει το παιδί σου;

Και εγώ ποτέ δεν είχα καλούς βαθμούς, από το γυμνάσιο ακόμη, μπορεί να κάθομαι και 4-6 ώρες πάνω από το βιβλίο και να πολεμάω να καταλάβω δύο σειρές, όμως ποτέ η μαμά μου δεν φώναζε όταν έβλεπε τα 13 γιατί ήξερε τι προσπάθεια κάνω ή το πόσο διαβάζω, εδώ καλά-καλά όταν μιλούσε με τους καθηγητές ΠΟΤΈ δεν ρωτούσε για την πρόοδο μου μάλιστα μου έλεγε "αφού τα βλέπω, τα ίδια έχεις, τι να πάω να με πουν "είναι έξυπνη θέλει κι άλλη προσπάθεια;;", ρωτούσε μόνο για το τι μπορεί να κάνει για να με βοηθήσει να τα καταλάβω γιατί ήξερε πόσο παιδεύομαι, πλέον που παίρνω μόνη μου βαθμούς(ενήλικας και καλά ) δεν ασχολείται καν με τους βαθμούς που είναι τυπωμένοι στο χαρτί, με ρωτάει αν είμαι ευχαριστημένη για το επίπεδο μου και τελειώνει η ιστορία εκεί, όμως βλέπω άλλους κι άλλους γονείς που μόλις βλέπουν ένα 12 ή ένα 13 αρχίζουν τα "γιατί και πως" εεε τι πως ρε άνθρωπε μου;;;; εσύ που ήσουν όλο το 4μηνό; δεν έβλεπες ότι κάτι δεν πάει καλά;;;;

 

τέλος πάντων, ταπεινή μου γνώμη είναι να κρατηθείς, να μη φωνάξεις και να συζητήσεις τι είναι αυτό που τον έκανε να χάσει τον ενδιαφέρον του και να κατεβάσει το επίπεδο του, όμως τονίζω να συζητήσεις και να μη κάνεις μονόλογο όπως κάνουν κάποιοι άλλοι,γιατί εκεί το χάνεις το παιχνίδι κατευθείαν