Τί κάνω λάθος; Συμβουλέψτε με....

[no doubt]

Ο τρίχρονος γιος μου πάει σε παιδικό, σε δημόσιο.

Στην αρχή έκλαιγε μετά συνήθισε. Όλα ήταν καλά.

Ο μικρός τρελαίνεται με τον παιδικό. Μαθαίνει απίστευτα πράγματα και έχει και δύο φίλους που συνέχεια τους αναφέρει.

Τους συναντάει στις κούνιες και χαίρονται πολύ. Παίζουν πολύ ωραία.

Τις κυρίες του τις αγαπάει, αν και τον βάζουν συχνά τιμωρία. Είναι πολύ ζωηρός, αυτή είναι η αλήθεια.

Μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων έχει πισογύρισμα.

Έχω τρελαθεί. Κάθε πρωί ουρλιάζει, κλαίει. Τον παίρνουμε με το καλό, τον παίρνουμε με το άγριο τίποτα.

Σήμερα το πρωί τον πήγα κυριολεκτικά σέρνοντας. Στο δρόμο έκλαιγε, μου λέει πονάει. Σήκω λέω και περπάτα. Τίποτα....

Με έπιασε ταχυπαλμία. Θα με στείλει σας λέω.

Είπα ότι ζηλεύει τα δίδυμα. Τα αποδίδω όλα εκεί.

Του λέω κοίτα τα παιδάκια πάνε όλα σχολείο.

Όχι λέει εγώ δεν είμαι παιδάκι είμαι μωρό.

Ωραία λέω και τα μωρά πάνε σε σχολείο για μωρά.

Α καλά θα κάτσω μόνος μου στο σπίτι.

Και στο ενταύθα...

Καθότανε στα σκαλιά έξω από τον παιδικό και δεν έμπαινε μέσα. Ήρθε η δασκάλα του τον πήρε από το χέρι και πήγε μέσα ήσυχος ήσυχος.

Μου λέει, με όλο το θάρρος εσείς φταίτε...

Σας παρακαλώ δεν προσβάλομαι για το παιδί μου...αν είναι δυνατόν.

Έχετε δει κάτι; Πάρτε τον με το καλό μου λέει. Μα μια ώρα τον παρακαλάω, του τραγουδάω, του τάζω. Ε στο τέλος θα κλειδώσει ο παιδικός και θα μείνουμε έξω.

Λέω νομίζω πώς ζηλέυει τα μωρά.

Όχι λέει μην τα αποδίδεται όλα εκεί. Μάλλον τον έχετε καλομαθημένο.

Και έφυγε.

Έχω προβληματιστεί πολύ.

Κάνω κάτι λάθος; Με νοιάζει το αντίκτυπο που έχει αυτό στο παιδί.

Τί συμπεραίνετε από όλα αυτά;

Κάθε συμβουλή σας μου είναι πολύτιμη. Ευχαριστώ.

[lina]

Αυτό που διαφοροποιεί τις μαμάδες από τις παιδαγωγούς είναι η μοναδική αγάπη που έχουμε για το δικό μας παιδί. Συχνά η αγάπη αυτή μας θολώνει, ενώ αυτές κατορθώνουν να διατηρούν την ψυχραιμία τους. Κατά τη γνώμη μου δεν έπρεπε να σε κρίνει στην εξώπορτα του σχολείου. Μπορείς αν θέλεις να την συναντήσεις και να σου πει τι ακριβώς εννοούσε, αφού έχει πείρα και βλέπει και τον γιο σου με τα μάτια του εξωτερικού παρατηρητή. Ακόμη και αν δεν συμφωνήσεις με τίποτα από όσα θα σου πει, πάλι κάτι θα κερδίσεις.

Όσο για τα κλάματα. Αλλοίμονο! Ξέχασες τόσο γρήγορα ότι μετά τα Χριστούγεννα τα παιδάκια δεν θέλουν να ξαναπάνε στο σχολείο; Εγώ και ο αδερφός μου αρρωσταίναμε μετά τις διακοπές, όλα τα παιδάκια βγαίνουν από το πρόγραμμά τους και ευτυχώς έρχονται τα καρναβάλια για να ξεχαστούν λίγο...

Μην αγχώνεσαι, δεν είσαι μόνη σου. Μετά τις διακοπές όλες τα ίδια τραβάμε. Μην δίνεις σημασία. Όσο χτυπιέται, εσύ τον ντύνεις, τον φιλάς, τους λες άσχετα πράγματα μέχρι να έρθει το σαββατοκύριακο...και φτου κι απ'την αρχή. Δεν ξέρω αν δούλευε η μαμά σου, αλλά εμένα που δεν δούλευε, στα 3 μου ήμουν αραχτή στο σπίτι. Δεν το ξεχνάω αυτό κάθε πρωί που γκρινιάζει ο μεγάλος μου....

[Access]

καλά και εγώ δεν ξέρω τι να σου πω τώρα αφού και εμείς παρόμοιο πρόβλημα αντιμετωπίζουμε κάθε πρωί, δεν είναι ότι δεν θέλει να πάει στον σταθμό αλλά μέχρι να ντυθούμε μου έχει βγάλει το χτικιό και τρέχω σαν την τρελή να προλάβω το σχολικό :roll:

 

Θα σου έλεγα να τον αρχίζεις στο μπιρι μπίρι από το βράδυ που αύριο θα σηκωθούμε να ντυθούμε θα πάμε σχολείο μπλα μπλά θα σε περιμένει πως και πως η κα τάδε οι φίλοι σου που θα κάνετε αυτό και εκείνο μπλα μπλά

 

ίσως ένας πίνακας με τις μέρες της εβδομάδας που θα σημειώνεται κάθε μέρα που περνάει για να ξέρει πότε είναι Σαββατοκύριακο που θα είναι στο σπίτι με την μαμά και τον μπαμπά μπίρι μπίρι ....:lol:

 

Επίσης μήπως αν είχες εναλλακτική να τον πηγαίνει κάποιος άλλος στον σταθμό ?? η κόρη μου όταν την κατεβάζω εγώ κάτω με δυσκολεύει στο να φύγει άλλα από τότε που φεύγει με τον μπαμπά της δεν λέει κουβέντα :mrgreen:

[Lucy]

Εγώ έχω παρατηρήσει από την κόρη μου ότι περνάει φάσεις. Μια θέλει να πάει στον παιδικό, μια δεν θέλει. Και η κάθε φάση κρατάει αρκετό καιρό. Αυτό που κάνω είναι να την καλοπιάνω, να της περιγράφω τι πρόκειται να κάνουμε το απόγευμα, της λέω ότι καταλαβαίνω πως νυστάζει κτλ. Αν όλα αυτά δεν πιάσουν, είμαι σταθερή και της λέω ότι ΠΡΕΠΕΙ να πάει στο σχολείο και δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Έχει τύχει να πάει και με κλάμματα ή να κλαίει από το προηγούμενο βράδυ ρωτώντας συνέχεια αν έχουμε σχολείο το πρωί.

Αυτό που συμβουλεύω είναι να δείχνεις αποφασισμένη χωρίς όμως να φωνάζεις ή να απειλείς. Αντίθετα θα τονίζεις τα θετικά και θα αλλάζεις την κουβέντα θυμίζοντας τι ωραίες δραστηριότητες θα κάνει όταν γυρίσει από το σχολείο (πχ θα παίξετε, θα πάτε βόλτα, θα ζωγραφίσετε, κάτι που του αρέσει). Να έχει κάτι να περιμένει.

Επίσης πάρτου και κάνα βιβλιαράκι που να σχετίζεται με το σχολείο (πχ "Ο τομ πάει σχολείο" δεν θυμάμαι εκδόσεις)

Τα δίδυμα ποιος τα κρατάει? Μπορεί να σχετίζεται με αυτό η αντίδρασή του. Να νιώθει ότι τον διώχνετε, ενώ τα δίδυμα πχ μένουν με τη γιαγιά ή με σενα...

[smilymama]

μια απο τα ιδια!

3 ειναι και ο δικος μου την μια σηκωνεται ευχαριστα και την αλλη κλαιει την ωρα που τον αφηνω στο σχολειο και γαντζωνεται στο ποδι μου και σημερα τα ιδια. χθες την ωρα που τον ετοιμαζα μου λεει δεν θελω να παω σχολειο. τον ρωταω γιατι και μου λεει θελω να κατσω εδω μαζι σου.

τον κρατησα εδω. δεν δουλευω και φετος πηγε πρωτη φορα και αυτο γιατι ειναι πολυ ζωηρος και τα θελει ολα δικα του μια και ειναι μοναχοπαιδι. θεωρησα πως το σχολειο θα του εκανε καλο. και του εκανε. βλεπω την διαφορα στις κουνιες οτι περιμενει τα αλλα παιδακια και δεν τρεχει πρωτος αυτος και να σπρωχνει τα αλλα παιδια. και σε αλλα βεβαια, μου λεει, τωρα μονος του, τα μοιραζομαστε τα παιχνιδια μαμα... κατι που οσο προσπαθουσα μονη εδω δεν τα καταφερνα αφου ... δεν υπηρχαν αλλα παιδακια. τι να πω ρε κοριτσια και εγω ωρες ωρες ζοριζομαι.....

πιασε την δασκαλα του και συζητησε. εγω που το εκανα και την ρωτησα μου ειπανε τα κανει οταν εισαι εδω. μολις φευγεις και κλεινεις την πορτα σταματαει αμεσως και παε και παιζει με τους φιλους του.

εγω ομως μεχρι να φυγω στεναχωριεμαι......

[no doubt]

Η μητέρα μου ήταν δασκάλα κι εγώ από 3 χρονών πήγαινα....νηπιαγωγείο.

Αφού έλεγα ότι δεν ήμουν καλή μαθήτρια κι έμεινα στην ίδια τάξη.

Καμιά φορά κοιμάται στη γιαγιά και υποτίθεται ότι θα τον πηγαίνει ο παππούς.

Αλλά με παίρνει η μάνα μου τηλέφωνο και μου λέει έλα να τον πας γιατί κλαίει και ουρλιάζει.

Βλέπω όλα τα παιδάκια ήσυχα ήσυχα και στενοχωριέμαι.

Θα πάω να μιλήσω με τη δασκάλα.

Γενικά όμως μου κάνει συνέχεια παράπονα ότι είναι ζωηρός.

[no doubt]

Ναι κορίτσια μου κι εγώ στεναχωριέμαι.

ΟΥΦ ΟΥΦ θα σκάσω μιλάμε...

Εγώ δουλεύω. Τον πηγαίνω και μετά πάω στη δουλειά.

Και όταν σχολάει, στις 1 πάω και τον παίρνω.

Για τα μωρά έχω μια κοπέλα απέναντι στην οποία είναι πολύ επιθετικός...

Μέχρι και τσάντα τόμας το τρενάκι του πήρα (έψαξα στο ίντερνετ και την πήρα από κει γιατί στην Ελλάδα δεν βρίσκαμε) για να είναι χαρούμενος...

Προχθές τον πήρα όπως ήταν με τις πυτζάμες, ξυπόλητο χωρίς μπουφάν και μόλις φτάσαμε στο σχολείο βγες του λέω από το αμάξι, α λέει είμαι με τις πυτζάμες και τον έντυσα μέσα στο αυτοκίνητο.

[loukomamy]

Αρχικά να σου πω οτι εγω ακόμα δεν έχω λουστεί τη φρίκη του παιδικού σταθμού. Ο μικρός είναι 2+ και τον έχω ακόμα στο σπίτι. Απο Σεπτέμβριο, θα με διαβάζεις και θα με συμβουλεύεις είναι σίγουρο.

 

Το μόνο που μπορώ να σου πω, είναι οτι ολα τα 2χρονα και 3χρονα περνάνε τέτοιες φάσεις . Οι συμπεριφορές αυτές είναι αποτελέσμα της μετάβασής τους απο τη μωρουδιακή στη νηπιακή ηλικία. Μέσα τους δημιουργείται μια σύγκρουση ανάμεσα στο μωρό που ήταν και το νήπιο που θα γίνει, και όλο αυτό τους δημιουργεί σύγχυση και προκαλεί τα ξέσπασματα στη συμπεριφορά τους. Στη δική σας περίπτωση πρέπει να συμπεριλάβεις και την ύπαρξη των διδύμων που όσο να 'ναι του στερούν τη χαρά της "αποκλειστικότητας" που είναι βασικό χαρακτηριστικό σε αυτές τις ηλικίες.

 

Επειδή πρόκειται απλώς για μια φάση που θα περάσει και σε λίγο το παιδί θα είναι πιο συνεργάσιμο, νομίζω οτι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αντιμετωπίζουμε τις συμπεριφορές αυτές με όσο το δυνατόν περισσότερη ψυχραιμία.

 

Για τις κουβέντες της δασκάλας, προσωπικά θα επεδίωκα μια κουβέντα και θα ζητούσα περισσότερες εξηγήσεις σχετικά.

[culte]

εγώ νομίζω ότι είναι απλά μια φάση...

 

θεωρώ όπως απαράδεκτη τη δασκάλα που σε κατηγορησε έτσι χωρίς πώς και γιατί...

 

πήγαινε μίλα της...δεν καταλαβαίνω ρε παιδιά γιατί οι δασκάλες του δημοσίου να μην είναι συνεργάσιμες πια???? και μένα τα πέρναγε αυτά και χτυπιοταν για να μπει στο σχολικό αλλά η δασκάλα με έπαιρνε κάθε απόγευμα και μου έλεγε πώς ήταν η συμπεριφορά της εκεί για να βρούμε τι φταίει...

 

δλδ δεν τους πληρώνουμε και αυτούς από την τσέπη μας όλοι τελικά???

[no doubt]

Το μόνο που μπορώ να σου πω, είναι οτι ολα τα 2χρονα και 3χρονα περνάνε τέτοιες φάσεις . Οι συμπεριφορές αυτές είναι αποτελέσμα της μετάβασής τους απο τη μωρουδιακή στη νηπιακή ηλικία. Μέσα τους δημιουργείται μια σύγκρουση ανάμεσα στο μωρό που ήταν και το νήπιο που θα γίνει, και όλο αυτό τους δημιουργεί σύγχυση και προκαλεί τα ξέσπασματα στη συμπεριφορά τους. Στη δική σας περίπτωση πρέπει να συμπεριλάβεις και την ύπαρξη των διδύμων που όσο να 'ναι του στερούν τη χαρά της "αποκλειστικότητας" που είναι βασικό χαρακτηριστικό σε αυτές τις ηλικίες.

 

Επειδή πρόκειται απλώς για μια φάση που θα περάσει και σε λίγο το παιδί θα είναι πιο συνεργάσιμο, νομίζω οτι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αντιμετωπίζουμε τις συμπεριφορές αυτές με όσο το δυνατόν περισσότερη ψυχραιμία.

 

Για τις κουβέντες της δασκάλας, προσωπικά θα επεδίωκα μια κουβέντα και θα ζητούσα περισσότερες εξηγήσεις σχετικά.

Μακάρι....

Όταν είμαστε οι δυό μας είναι ένα αγγελούδι.

Όταν είμαστε με τους άλλους, αφήστε τα....

Έχω και θέμα με τον πατέρα του που δεν είναι τόσοψύχραιμος όπως εγώ και τον μαλώνει συχνά.

Μας έχει κουράσει δεν λέω, αλλά μερικές φορές είναι λάθος.

[DALIA]

Μήπως διακρίνει τον "πανικό" σου όπως τον διακρίνω εγώ μέσα από το ποστ σου

Βασικά το είχα περάσει και εγώ πέρυσι μετά τις διακοπές των χριστουγέννων, αλλά σε καμιά 10 μέρες επανήλθε και πήγαινε σχολείο με την αρχική χαρά...

Να είσαι σταθερή και με πολύ όμορφο και γλυκό τρόπο να επαναλαμβάνεις ότι όπως η μαμά και ο μπαμπάς είναι υποχρεωμένοι να πάνε στη δουλειά έτσι και εκείνος πρέπει να πάει σχολείο.

Διαφωνώ που του είπες ψέμματα για τα μωρά και το σχολείο...

Μην αγχώνεσαι φάση είναι και θα περάσει.

Τον ρώτησες για πιο λόγο δεν θέλει να πηγαίνει ? αν ναι τι σου είπε ?

[Access]

καλό θα ήταν να πας να μιλήσεις και με την δασκάλα φυσικά

καταλαβαίνω καλά ότι μπορεί να σε ενοχλεί αυτό που είπε ότι τον έχετε καλομάθει (μου συνέβει και εμένα γι αυτό το λέω) αλλά στο δια ταύτα μπορεί να σου πει δύο τρία πράγματα για το πως πρακτικά να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα.

 

Πριν αρκετό καιρό η δική μας δασκάλα μου είπε ότι η κόρη μου κάνει αταξίες στο σχολείο για να την προσέξουν και φυσικά ρώτησε αν ασχολούμαστε αρκετά στο σπίτι με την μικρή (όταν ο μόνος ελεύθερος χρόνος που έχεις είναι ποτέ γιατί δεν κάνεις τίποτα άλλο από το να ασχολείσαι με το παιδί σίγουρα σε εκνευρίζει να σε ρωτάει κάποιος τέτοιο πράγμα) όταν τις εξηγήσαμε ότι δεν ασχολούμαστε παρά μόνο μαζί της όταν είναι ξύπνια μας πρότεινε αφενός να μην αντιδρώ υπερβολικά όταν κάνει αταξίες (που το έκανα το ξέρω:oops:) και αφετέρου να πετάξουμε όλα τα παλιά της παιχνίδια και να αγοράσουμε νέα για παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας αφού είχε παρατηρήσει ότι βαριέται γρήγορα και τα παιχνίδια της ηλικίας της όπως μας είπε τα έχει ξεπεράσει:-?.

 

Το πρόβλημα λύθηκε πολύ γρήγορα τελικά ακολουθώντας την συμβουλή της, μέχρι που σταμάτησε να βάζει και πράγματα στο στόμα της από το πάτωμα που είχαμε ένα θέμα :grin:

 

(τα γράφω όλα αυτά γιατί ίσως αν η αντίδραση σού είναι υπερβολική όταν δεν θέλει να πάει σχολείο να το κάνει για να σε φτάσει στα όρια σου το κάνουν αυτό τα παιδάκια μας είναι φυσιολογικό θέλουν να μάθουν τα όρια μας και εκεί καμιά φορά χάνουμε την μπάλα :sad:)

[elenasteraki]

Kαλημέρα!! Εγώ νομίζω ότι φταίει η περιόδος των Χριστουγέννων και τι εννοώ είναι συνηθισμένο μετά τα Χριστούγεννα τα περισσότερσα παιδιά να εμφανίζουν πάλι προβλήματα προσαρμογής. Αν όπως λες και στην αρχή είχε θέμα τώρα είναι στάνταρ η περίοδος που επανέρχεται το ίδιο θέμα. Σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα που λες (αδελφάκια κλπ) ξαναθυμάται ότι δεν θέλει να πηγαίνει ενώ μπορεί να έχει ξεχάσει ότι περνάει ωραία στο σχολείο. Αυτό το επιβεβαιώνει και το ότι όταν τον πήρε η δασκάλα του πήγε ήσυχος ήσυχος. Μην ανησυχείς και τόσο (ανεξάρτητα ότι είναι σπαστικό να γίνεται αυτό κάθε πρωι) θα ξαναθυμηθεί τη ρουτίνα του και όλα θα είναι καλά. Σχετικά με τη δασκάλα θα σου πρότεινα και εγώ να της μιλήσεις δηλ. να καταταλάβεις τι εννοεί. Μπορεί να σου πει κάτι που δεν έχεις σκεφτεί.

[no doubt]

Μήπως διακρίνει τον "πανικό" σου όπως τον διακρίνω εγώ μέσα από το ποστ σου

Βασικά το είχα περάσει και εγώ πέρυσι μετά τις διακοπές των χριστουγέννων, αλλά σε καμιά 10 μέρες επανήλθε και πήγαινε σχολείο με την αρχική χαρά...

Να είσαι σταθερή και με πολύ όμορφο και γλυκό τρόπο να επαναλαμβάνεις ότι όπως η μαμά και ο μπαμπάς είναι υποχρεωμένοι να πάνε στη δουλειά έτσι και εκείνος πρέπει να πάει σχολείο.

Διαφωνώ που του είπες ψέμματα για τα μωρά και το σχολείο...

Μην αγχώνεσαι φάση είναι και θα περάσει.

Τον ρώτησες για πιο λόγο δεν θέλει να πηγαίνει ? αν ναι τι σου είπε ?

Dalia μου τί όμορφος τρόπος που κρύβεται κάτω από το κρεβάτι και δεν βγαίνει με τίποτα;

Φαντάσου λίγο...ξυπνάω στις 7. Μαγειρεύω για τα μωρά και για μας. Ξυπνάει ο ένας μικρός, τον αλλάζω, θέλει να κάτσει και λίγο αγκαλιά.

Ξυπνάω τον μεγάλο και τον ντύνω επιτόπου. Έρχεται στο σαλόνι με τον μικρό. Ξυπνάνε τον άλλον με τις φωνές τους. Αλλάζω και τον άλλον. Πρέπει να ντυθώ κι εγώ, να κοιτάω και το φαγητό. Αυτές τις μέρες οι μικροί έχουν διάρροιες, τους πλένω κιόλας, τους αλλάζω ρούχα.

Κάθομαι λίγο μαζί του και του λέω όμορφα πράγματα κι ότι θα πάμε αυτός στο σχολείο του κι εγώ στο δικό μου. Έρχεται η κοπέλα. Πάμε του λέω αρχίζει να ουρλιάζει, να κρύβεται, η ώρα πιέζει, ουρλιάζουν και τα μωρά, η κοπέλα μένει σαστισμένη, η ώρα πιέζει περισσότερο, τον αρπάζω αγκαλιά και φεύγουμε.

[loukomamy]

Η κατάσταση είναι δύσκολη απο την αρχή μέχρι το τέλος της.

 

Frosobal, τί να λέμε γλυκιά μου, έχεις 2 μωρά, ένα μικρό παιδάκι, σπίτι, δουλειά ΟΚ το ακούω και θέλω και εγω να κρυφτώ κάτω απο το κρεβάτι και να ουρλιάζω.

 

Θέλω να πω, οτι όλη αυτή η κατάσταση που σε μερικά χρόνια θα είναι υπέροχη για όλους σας πραγματικά, προς το παρόν δείχνει να "βαραίνει" όχι μόνο εσάς αλλά και τον μικρούλη. Πρέπει ολοι οι γονείς να καταλάβουμε οτι τα παιδάκια μας καταλαβαίνουν πάρα πολύ καλά την πίεσή μας και αντιδρούν σε αυτό. Φυσικά κανείς δε λεει οτι πρέπει να είμαστε ζόμπι για να είναι αυτά καλά, απλά πρέπει να καταλαβαίνουμε οτι τους μεταφέρουμε σε τεράστιο βαθμό τη δική μας ψυχολογία.

 

Εγω νομίζω οτι το μάλωμα δε βοηθάει. Πρέπει να του δείξετε οτι κατανοείτε πως είναι μια δύσκολη περίοδος και γι' αυτόν. Αν βρίσκεται ο ίδιος σε ένταση και τον μαλώνετε τότε το πρόβλημα εντείνετε.

 

Υπομονή θέλει, ξέρω οτι είναι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά δυστυχώς πρέπει να το παλέψετε και εσύ και ο άντρας σου...

[lina]

Μια χαρά φυσιολογικούς σας βρίσκω με 3 μωρά και μια μαμά που ετοιμάζεται να πάει στη δουλειά!! Προσπάθησε να μάθεις από τη δασκάλα αν άλλαξε κάτι στο σχολείο και γι'αυτό ζορίζεται. Αλλιώς, μην στεναχωριέσαι. Η ηλικία είναι δύσκολη. Αν δεν ήταν το σχολείο, θα ήταν το φαϊ, ο ύπνος, τα κακά, η πιπίλα, οι ζημιές και έχω μεγάλη λίστα να παραθέσω. Ψυχραιμία. Δεν είναι επιλογή του να μην πάει και έτσι θα το αντιμετωπίσεις. Στο κάτω κάτω, εκτός εξαιρετικών περιπτώσεων, τα παιδιά περνάνε συχνά πολύ καλύτερα στον σταθμό, οπότε δεν τον στέλνεις στα κάτεργα,,,

[no doubt]

Σας ευχαριστώ τόσο πολύ....

Νιώθω ήδη πολύ καλύτερα με όσα μου γράφετε.

Θα μιλήσω σίγουρα με τη δασκάλα.

Ελπίζω να είναι πιο δεκτική το μεσημέρι που θα τον πάρω να μιλήσει λίγο περισσότερο.

Να που το θυμήθηκα κιόλας...ο παιδικός λόγω λευκής απεργίας είχε κλείσει από αρχές Δεκεμβρίου για χριστούγεννα! Άρα στο μυαλό του είναι σαν να ξεκινάει νέο σχολικό έτος, έτσι;

[elenasteraki]

E τώρα είμα εντελώς βέβαιη ότι φταίει αυτό!

Κουράγιο μανούλα μια φάση είναι θα περάσει....

[DALIA]

frosobal αν μαγείρευες από το βράδυ το φαγητό και το πρωί ήσουν σχετικά πιο χαλαρή & με λιγότερο άγχος ?

[Ellemphriem]

Να σε πω εσυ θες καθε μερα να πηγαινεις χαρουμενα στην δουλεια σου? ή οταν πηγαινες σχολειο πηγαινες με κεφι καθε μερα? Ε, αυτος γιατι να το κανει?......μια χαρα ειναι το παιδακι μωρε......απαραδεχτη η δασκαλα που λεει σε κοινη θεα οτι τον κακομαθενεις. Που πανε και τις βρισκουν .....? Ψαχνουν πολυ?......και που στο διαολο σπουδαζουν αυτες οι τυπισσες επιμενω εγω......

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Ο τρίχρονος γιος μου πάει σε παιδικό, σε δημόσιο.

Στην αρχή έκλαιγε μετά συνήθισε. Όλα ήταν καλά.

Ο μικρός τρελαίνεται με τον παιδικό. Μαθαίνει απίστευτα πράγματα και έχει και δύο φίλους που συνέχεια τους αναφέρει.

Τους συναντάει στις κούνιες και χαίρονται πολύ. Παίζουν πολύ ωραία.

Τις κυρίες του τις αγαπάει, αν και τον βάζουν συχνά τιμωρία. Είναι πολύ ζωηρός, αυτή είναι η αλήθεια.

Μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων έχει πισογύρισμα.

Έχω τρελαθεί. Κάθε πρωί ουρλιάζει, κλαίει. Τον παίρνουμε με το καλό, τον παίρνουμε με το άγριο τίποτα.

Σήμερα το πρωί τον πήγα κυριολεκτικά σέρνοντας. Στο δρόμο έκλαιγε, μου λέει πονάει. Σήκω λέω και περπάτα. Τίποτα....

Με έπιασε ταχυπαλμία. Θα με στείλει σας λέω.

Είπα ότι ζηλεύει τα δίδυμα. Τα αποδίδω όλα εκεί.

Του λέω κοίτα τα παιδάκια πάνε όλα σχολείο.

Όχι λέει εγώ δεν είμαι παιδάκι είμαι μωρό.

Ωραία λέω και τα μωρά πάνε σε σχολείο για μωρά.

Α καλά θα κάτσω μόνος μου στο σπίτι.

Και στο ενταύθα...

Καθότανε στα σκαλιά έξω από τον παιδικό και δεν έμπαινε μέσα. Ήρθε η δασκάλα του τον πήρε από το χέρι και πήγε μέσα ήσυχος ήσυχος.

Μου λέει, με όλο το θάρρος εσείς φταίτε...

Σας παρακαλώ δεν προσβάλομαι για το παιδί μου...αν είναι δυνατόν.

Έχετε δει κάτι; Πάρτε τον με το καλό μου λέει. Μα μια ώρα τον παρακαλάω, του τραγουδάω, του τάζω. Ε στο τέλος θα κλειδώσει ο παιδικός και θα μείνουμε έξω.

Λέω νομίζω πώς ζηλέυει τα μωρά.

Όχι λέει μην τα αποδίδεται όλα εκεί. Μάλλον τον έχετε καλομαθημένο.

Και έφυγε.

Έχω προβληματιστεί πολύ.

Κάνω κάτι λάθος; Με νοιάζει το αντίκτυπο που έχει αυτό στο παιδί.

Τί συμπεραίνετε από όλα αυτά;

Κάθε συμβουλή σας μου είναι πολύτιμη. Ευχαριστώ.

 

Ωραια νηπιαγωγός. Αυτη επρεπ να γινει ψυχολογος αδικειται ... Αγαπη μου μπορω να σε καταλαβω τι αγχος εχεις. Δεν ξερω αν δουλευεις τα πρωινα διαφορετικα θα σου ελεγα να τον αφηνες για λιγο σπιτι να παιζεται μαζι και κατα την διαρκεια της ημερα εστω και για κανα δυο ωρες η λιγο πριν το σχολασμα να τον πηγαινεις στον παιδικο (δεν ξερω βεβαια αυτο αν γινεται και αν υπαρχουν κανονισμοι..) διαφορετικα οσο τον πιεζεις τοσο πεισμωνει και τοσο ασχημα νοιωθει. Αυτος νομιζει τωρα οτι η μανουλα του θελει να μεινει μονη με τα μωρα και αυτον δεν τον θελει. Λεω εγω τωρα... ολα θα πανε καλα! Κουραγιο και γραφε μας τις εξελιξεις!

[iro]

frosobal... σε νιώθω όσο δε φαντάζεσαι.

 

Είμαι σίγουρη ότι θα βρείτε τις ισορροπίες σας - όχι γιατί έχω το "κληρονομικό χάρισμα", αλλά γιατί όσες φορές έχω διαβάσει μηνύματά σου στο forum έχω διασθανθεί ότι είσαι μια απολύτως "ισορροπημένη" μαμά.

 

Όμως: αυτό που είναι απαράδεκτο, είναι η έκφραση της δασκάλας - "τον έχετε πολύ καλομαθημένο". (ενώ κατά βάθος θα ήθελε να σε ρωτήσει ευθέως "γιατί μαντάμ δεν ξέρεις πως να μεγαλώσεις σωστά το παιδί σου";; ).

 

Μάλλον λοιπόν εννοεί ότι προφανώς δεν έχεις περάσει στο παιδί την αίσθηση των "ορίων".

 

Αν αυτό εννοεί όντως, όφειλε από την όποια κατάρτιση έχει ως παιδαγωγός, να στο αναλύσει και να σου προσφέρει ιδέες βελτίωσης, κάποια στιγμή που θα είχες τον χρόνο και την ηρεμία να την ακούσεις.

 

Το γεγονός ότι η συγκεκριμένη - Θου Κύριε "δασκάλα" - κολλάει ταμπέλα σε ένα ζωηρό τρίχρονο λίγο μετά τις απεργίες & διακοπές, με κάνει να πιστεύω ότι δεν είναι ικανή να χειριστεί καν τον δικό της εκνευρισμό που ίσως της προκαλεί το απαιτητικό επάγγελμα που έχει διαλέξει.

 

Απαράδεκτη.

[no doubt]

Σωτηρία εργάζομαι...δυστυχώς...ευτυχώς...

Τον πήρα το μεσημέρι καλός ήταν.

Τη δασκάλα δεν την πέτυχα. Μου τον έδωσε άλλη.

Μέσα στο αμάξι ήθελε να του βάλω κάποιο τραγούδι εντάξει.

Είχε φτιάξει και μια ωραία κατασκευή.

Μόλις φτάνουμε σπίτι ο χαμός. Δεν βγαίνω από το αμάξι να με πας στον παιδότοπο. Θα σε πάει του λέω ο παππούς το απόγευμα με τα ξαδελφάκια.

Όχι λέει οι δυο μας.

(τον πηγαίνω μια φορά την εβδομάδα μόνο αυτόν θέατρο, βόλτα στην Αθήνα, στη θάλασσα κτλ).

Βρε καλό μου βρε χρυσό μου. Να πάμε λίγο να ξεκουραστούμε, να φάμε, να πιούμε, να πάω τουαλέτα...τίποτα.

Φύγε φώναζε. Κλειδώνω το αμάξι και φεύγω. Το αμάξι στο πάρκινγκ μας, μην παρεξηγηθώ.

Κρύβομαι σε μια γωνία και δεν τον ένοιαζε πού ήταν μόνος του.

Περίμενα λίγο πήγα και τον πήρα.

Ήρθε πάνω ξυλοκόπησε μια τα μωρά και τώρα κοιμάται.

Το μαγείρεμα δεν μπορώ να το κάνω το βράδυ. Είμαι κομμάτια...δεν φαντάζεστε... κάνω να αποκοιμηθώ μισή ώρα επειδή πονάνε όλες ου οι αρθρώσεις...

[no doubt]

frosobal... σε νιώθω όσο δε φαντάζεσαι.

 

Είμαι σίγουρη ότι θα βρείτε τις ισορροπίες σας - όχι γιατί έχω το "κληρονομικό χάρισμα", αλλά γιατί όσες φορές έχω διαβάσει μηνύματά σου στο forum έχω διασθανθεί ότι είσαι μια απολύτως "ισορροπημένη" μαμά.

 

Όμως: αυτό που είναι απαράδεκτο, είναι η έκφραση της δασκάλας - "τον έχετε πολύ καλομαθημένο". (ενώ κατά βάθος θα ήθελε να σε ρωτήσει ευθέως "γιατί μαντάμ δεν ξέρεις πως να μεγαλώσεις σωστά το παιδί σου";; ).

 

Μάλλον λοιπόν εννοεί ότι προφανώς δεν έχεις περάσει στο παιδί την αίσθηση των "ορίων".

 

Αν αυτό εννοεί όντως, όφειλε από την όποια κατάρτιση έχει ως παιδαγωγός, να στο αναλύσει και να σου προσφέρει ιδέες βελτίωσης, κάποια στιγμή που θα είχες τον χρόνο και την ηρεμία να την ακούσεις.

 

Το γεγονός ότι η συγκεκριμένη - Θου Κύριε "δασκάλα" - κολλάει ταμπέλα σε ένα ζωηρό τρίχρονο λίγο μετά τις απεργίες & διακοπές, με κάνει να πιστεύω ότι δεν είναι ικανή να χειριστεί καν τον δικό της εκνευρισμό που ίσως της προκαλεί το απαιτητικό επάγγελμα που έχει διαλέξει.

 

Απαράδεκτη.

Ευχαριστώ πολύ...

Συμφωνώ σε αυτό μαζί σου. Έβαλε τη βόμβα και αποχώρισε.

[no doubt]

Να σε πω εσυ θες καθε μερα να πηγαινεις χαρουμενα στην δουλεια σου? ή οταν πηγαινες σχολειο πηγαινες με κεφι καθε μερα? Ε, αυτος γιατι να το κανει?......μια χαρα ειναι το παιδακι μωρε......απαραδεχτη η δασκαλα που λεει σε κοινη θεα οτι τον κακομαθενεις. Που πανε και τις βρισκουν .....? Ψαχνουν πολυ?......και που στο διαολο σπουδαζουν αυτες οι τυπισσες επιμενω εγω......

Αυτό έλεγα κι εγώ αλλά μου τα ανέτρεψε η δασκάλα.

Μάλλον θα ρωτήσω ειδικό.

Δεν θέλω να κάνω κακό στα παιδιά μου, έστω και άθελα μου...