Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Recommended Posts

Καλημέρα! Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις ανησυχίες μου γιατί πραγματικά με προβληματίζουν κάποια πράγματα! Εδώ και κάμποσο καιρό ο μεγάλος μου γιός (σχεδόν 3 ετών), κάνει πράγματα...δε ξέρω πως να τα χαρακτηρίσω! Τη μία θέλει να κάνει τον μπαμπά και εγώ τη μαμά και το μικρό μας να είναι το παιδί μας, κάνει σαν τον πατέρα του όταν καμιά φορά τον μαλώνει και συμπεριφέρεται έτσι στο μωρό! Την άλλη κάνει το κατσικάκι (που έχει ο παππούς του στο χωριό και του έχει δώσει και όνομα), θέλει να του δίνω το γάλα με το μπιμπερό ενώ αυτός είναι στα 4 και βελάζει. Κάποια στιγμή, έκανα και εγώ ότι ήθελε, έκανα τη μαμά κατσίκα και παίζαμε. Έχουμε ένα κουνελάκι (παιχνίδι) που παίζει μουσική όταν αντιληφθεί κάποιο ήχο. Είχα λοιπόν αγκαλια το μικρό γιατί έκλαιγε, και έπαιζε μουσική το κουνελάκι, ξαφνικά βλέπω το "κατσικάκι" μου και πάει και ξαπλώνει κάτω απο το τραπεζάκι του καθιστικού και αρχίζει τα κλάματα. "τι έχεις αγάπη μου, γιατί κλαίς;" του λέω, "όταν παίζει μουσική το κουνελάκι, τα κατσικάκια κλαίνε!" μου λέει. Εδωσα το μικρό στο μπαμπά του και τον πήρα αγκαλιά, αυτό συνέχιζε να κλαίει με λυγμούς! Κάνοντας του αστεία ξεχάστηκε, αλλά εμένα άρχισε να με προβληματίζει όλο αυτό. Άλλο...τις ημέρες των γιορτών, είχαμε στολίσει το δέντρο μας και αφήναμε τα λαμπάκια αναμένα όλη νύχτα, κάποια στιγμή, κατα τις 2:00 το βράδυ ακούσαμε κλάματα. Σηκώθηκε ο άντρας μου και βρήκε το παιδί μας στο καθιστικό να μας ψάχνει, να κλαίει και να φωνάζει "θέλω τη μαμά μου!!" άλλη μια φορά έψαχνε το νάνι του πάλι στο καθιστικό, την ίδια ώρα ενώ το νάνι του το κρατούσε στα χέρια του. Το είχε ξανακάνει στο παρελθόν αλλά δεν έδωσα σημασία, προχθές όμως το βράδυ, άρχισα να ανησύχώ! Είχαμε πάει ΣΚ στο σπίτι μας στο χωριό, είχαμε παρέα μέχρι αργά και τον άφησα ξύπνιο μέχρι τις 1 αφού είχε παρέα και περνούσε πολύ ωραία! Το σπίτι μας είναι δυόροφο, ανεβήκαμε λοιπόν για ύπνο κατα τις 1 και κατά τις 2:30 άκουσα το κλάμα του! Σηκώθηκα και πήγα στο δωμάτιο του, άφαντος! Πήγα στην τουαλέτα, της οποίας το φώς το είχα αφήσει αναμένο, άφαντος! Βλέπω την πόρτα ασφαλείας που έχουμε στη σκάλα ανοιχτή και άκουσα πάλι το κλάμα του να έρχεται απο τον κάτω όροφο! Κατέβηκα τρέχοντας και βλέπω το παιδί μου να κρατάει το χερούλι της εξώπορτας και να προσπαθεί να ανοίξει! Του είπα "τι κάνεις εκεί;" και μου είπε: "θέλω να πάει στη γιαγιά!" (που μένει δίπλα)! Δε ξέρω αν κοιμόταν και τον ξύπνησα εγώ, αλλά μόλις κατέβηκα εντελώς τη σκάλα και πήγα προς το μέρος του, γύρισε και με κοίταξε, σαν να φοβίθηκε και κατουρήθηκε! Τον πήρα αγκαλιά και τον πήγα επάνω. Έκλαιγε, δεν ξέρω γιατί, επειδή τόν τρόμαξα; επειδή δεν τον άφησα να πάει στη γιαγιά; επειδή κατουρήθηκε; Το πρωί δε θυμόταν τίποτα! Υπνοβατούσε? Ανησυχώ, δε ξέρω άν τον ένοχλεί κάτι στη συμπεριφορά μου...καμιά φορά του φωνάζω...είμαι όλη μέρα μόνη με 2 μικρά, χωρίς καμια βοήθεια, είναι και τα 2 πολύ ζωηρά παιδιά, ο μικρός δεν περπατάει ακόμα και είμαι περισσότερο μαζί του. Εχω κουραστεί υπερβολικα αλλά προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν πιο κοντά με τα παιδιά μου, δεν μπορώ όμως να ασχολούμαι μόνο μαζί του! Τι να κάνω? Φταίω εγώ?

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


κονκα καλημερα!

 

Για ολα τα αλλα δε ξερω να σου απαντησω. Αλλα οσον αφορα το θεμα της υπνοβασιας (αν ισχυει στην περιπτωση σας) θα σου πω την προσωπικη μου εμπειρια.

 

Με τον αδερφο μου εχουμε 8 χρονια διαφορα. Ξαφνικα καποια βραδια, απο την ηλικα των 3 ως τα 5-6 ξεκινησε να υπνοβατει. Στην αρχη ειχαμε τρομαξει γιατι εκανε κατι κουλα. Του στυλ, σηκωνοταν απο το κρεβατι του και ερχοταν στο κρεβατι μου οταν κοιμομουν και καθοταν απο πανω μου και με κοιτουσε. Ξυπνουσα εγω και τον εβλεπα και πεθαινα απο το φοβο μου(κατσε σκεψου να ξυπνας μεσα στη νυχτα και να ειναι απο πανω σου ενας ανθρωπος σε μια φαση νιρβανας και να σε κοιταει με απλανες βλεμα!). Το κανε συχνα αυτο.

 

'Η σηκωνοταν και πηγαινε και καθοταν στο παραθυρο, ορθιος.

 

Μια αλλη φορα ειμασταν σε ξενοδοχειο. ξαφνικα μεσα στον υπνο μου αντιλαμβανομαι οτι εχει μπει φως στο δωματιο. Ανοιγω τα ματια μου και τι να δω? Την πορτα ορθανοιχτη και ο αδερφος μου να λειπει. Βαζω τις φωνες, και τελικα αυτο που ειχε γινει ειναι οτι ειχε ανοιξει την πορτα και ειχε φυγει (κανεις δε πηρε ειδηση!) με το βρακι που κοιμοταν και τον ειδαμε να καθεται μπροστα στο ασανσερ του οροφου (ποιος ξερει ποση ωρα).

 

Πηρε η μητερα μου το γιατρο, και της ειπε οτι σ'αυτη την ηλικια ειναι φυσιολογικο να υπνοβατει ενα παιδι, ειδικα αν ειναι υπερκινητικο. Μ' αυτο τον τροπο προσπαθει να "αποφορτισει" λιγο την "μπαταρια" του. Να μην ανησυχουμε.

 

Ετσι κι εμεις, οι γονεις μου δλδ, ειχαμε το νου μας. Καποια στιγμη σταματησε αυτο. Ετσι απο μονο του.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Γλυκια μου μανουλα το παιδακι σου δεν εχει τιποτα το υποπτο. ΜΙΑ ΧΑΡΑ φυσιολογικοτατο παιδακι ειναι! Εχει τους φανταστικους του φιλους, αγαπαει πολυ τους γονεις του και την γιαγια του και σαν ολα τα παιδακια σε αυτη την ηλικια που εχουν αδελφακι θελουν να κεντρισουν το ενδιαφερον προς το μερος τους! Μην αγχωνεσαι και μην προβληματιζεσαι , εγω θυμαμαι μεχρι και που πηγαινα δημοτικο μιλαγα μονη μου εκανα κανονικα διαολογο παιρνοντας καποιο ρολο και μιλαμε οχι για 3χρονων εδω σου λεω κοντευα να τελειωσω το δημοτικο! Αστο το παιδακι να χαρει ... και εσυ χαλαρωσε και απολαυσε το .. τα χρονια περνανε και δεν γυρνανε και αυτα που τωρα εσενα σε αγχωνουν και σε στενοχωρουν καποτε θα σου λειπουν και θα τα θυμασαι! :)

Link to comment
Share on other sites

Δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να σε βοηθήσω.Θα σου πω τι συμβαίνει με μας όμως.

Ο γιος μου είναι 3,5 μηνών και έχω κι άλλο ένα αγοράκι 2 μηνών περίπου. ΄Οπως καταλαβαίνεις η προσοχή μου είναι στραμμένη στο μωρό, με αποτέλεσμα να μην μπορώ κι εγώ να παίζω με το μεγάλο μου παιδάκι όσο θα ήθελα και όσο θα ήθελε κι εκείνος. Αυτό που κάνει είναι να μας λέει τι να λέμε όταν παίζει. Τι εννοώ? Είμαι στο δωμάτιο μου και θηλάζω το μωρό και περνάει απέξω? Μου λέει "Μαμά, πες ποιος ήταν αυτός που πέρασε?" Για να το πω και να μου απαντήσει "Εγώ". Τώρα κάνει συχνά τον Αη-Βασίλη που φέρνει δώρα. Θα βάλει ένα σκουφί του Αη-Βασίλη, θα πάρει και μια υφασμάτινη χριστουγεννιάτικη κάλτσα, θα την γεμίσει παιχνίδια και θα πρέπει (μετά από δικές του οδηγίες πάντα) να κάνουμε σκετσάκι. Μια φορά με τα χίλια ζόρια μου έλεγε να του πω να φύγει από το σπίτι. Με τα πολλά υπέκυψα κια του το είπα για να μου απαντήσει "Καλά, πάω κάτω στη θεία". Ήθελε να πάει στην αδερφή μου και βρήκε αυτό τον τρόπο. Ακόμα, όταν παίζει με τον ανηψιό μου (5,5 χρονών) σκαρφίζονται ένα σωρό πράγματα και κάνουν. Τα σκυλάκια, τους καρχαρίες, τον παππού με το εγγόνι,τη δασκάλα με τους μαθητές, κα

rcTTp2.png?FOa8LWun

eoSGp2.png?NA1YYvQ4

Link to comment
Share on other sites

Γλυκια μου μανουλα το παιδακι σου δεν εχει τιποτα το υποπτο. ΜΙΑ ΧΑΡΑ φυσιολογικοτατο παιδακι ειναι! Εχει τους φανταστικους του φιλους, αγαπαει πολυ τους γονεις του και την γιαγια του και σαν ολα τα παιδακια σε αυτη την ηλικια που εχουν αδελφακι θελουν να κεντρισουν το ενδιαφερον προς το μερος τους! Μην αγχωνεσαι και μην προβληματιζεσαι , εγω θυμαμαι μεχρι και που πηγαινα δημοτικο μιλαγα μονη μου εκανα κανονικα διαολογο παιρνοντας καποιο ρολο και μιλαμε οχι για 3χρονων εδω σου λεω κοντευα να τελειωσω το δημοτικο! Αστο το παιδακι να χαρει ... και εσυ χαλαρωσε και απολαυσε το .. τα χρονια περνανε και δεν γυρνανε και αυτα που τωρα εσενα σε αγχωνουν και σε στενοχωρουν καποτε θα σου λειπουν και θα τα θυμασαι! :)

 

 

Aυτό ξέρω και εγώ, γι' αυτό συμμετέχω και εγώ στις φαντασίες του, κάνω και εγώ φανταστικά πράγματα για να παίξουμε! Τρώω απο το φανταστικό φαγητό που μαγειρεύει, πίνουμε τον "καφέ" μας μαζί στα φανταστικά ποτηράκια του...αλλά σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα με κάνουν να ανησυχώ!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Aυτό ξέρω και εγώ, γι' αυτό συμμετέχω και εγώ στις φαντασίες του, κάνω και εγώ φανταστικά πράγματα για να παίξουμε! Τρώω απο το φανταστικό φαγητό που μαγειρεύει, πίνουμε τον "καφέ" μας μαζί στα φανταστικά ποτηράκια του...αλλά σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα με κάνουν να ανησυχώ!

 

Ειναι φυσικο να ανησυχεις αφου εχεις μανουλα. Μανουλα=αγχος=ανησυχια. Το παιδακι σου αν υπνοβατουσε θα ειχε κι αλλα συμπτωματα . Μην τον καταπιεζεις να κοψει τους φανταστικους του φιλους. Καλα κανεις και συμμετεχεις και εσυ. Ειναι πολυ ωραιο ξερεις που πινετε καφε μαζι. Το παιδι αρχιζει και ωριμαζει και μελεταει τις συνηθειες των μεγαλων. Εχοντας ενα μωρο-αδελφακι μεσα στο σπιτι αυτος θελει να ανεξαρτοποιηθει κανοντας αλλα πραγματα για να τραβηξει το ενδιαφερον σας. Αστον να το χαρει. Παντως επειδη σε καταλαβαινω αν θες ανεφερε το στον παιδιατρο σου αν και εγω σου λεω κατα την ταπεινη μου γνωμη οτι υπνοβασια δεν ειναι σιγουρα και σιγουρα το παιδακι δεν εχει κατι ψυχολογικο

Link to comment
Share on other sites

Τα παιχνίδια και οι φανταστικοί φίλοι και ιστορίες θεωρώ ότι είναι υγεία για ένα παιδάκι και δείχνουν πόσο έξυπνο είναι! Τα ξυπνήματα μέσα στη νύχτα μπορεί επίσης να είναι φυσιολογικά (εμένα η μικρή μου που είναι στην ίδια ηλικία ξυπνάει 2-3 φορές κατά μέσο όρο ακόμη και με ψάχνει, συνήθως φωνάζοντας)! Τώρα αν δεν το έκανε πιο πριν δεν σημαίνει ότι πρέπει απαραίτητα να θορυβηθείς! Μήπως συνήθως είναι μετά από μια έντονη μέρα (με πολλά ερεθίσματα, παιχνίδι, κόσμο, βόλτες κλπ;). Τότε το θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό! Το θέμα της υπνοβασίας δεν το γνωρίζω, αν και από αυτό που περιγράφεις δεν μου φαίνεται πολύ πιθανό! Πρόσεξέ το και ρώτησε και τον/την παιδίατρό σου!

Link to comment
Share on other sites

Ποσο ειναι το μπεμπε?

Εκλαιγε και ξυπνιος ετσι?

 

Θα επανελθω το βραδυ

 

Το Μάρτη θα γίνει 3 ετών. τι εννοείς άν έκλαιγε και ξύπνιος έτσι? Αν κλαίει γενικά? Φυσιολογικά πιστεύω! Αν τον μαλώσω πχ μπορεί να κλάψει μπορεί και να αρχίσει να με κοροιδεύει και να γελάει!

Link to comment
Share on other sites

Τα παιχνίδια και οι φανταστικοί φίλοι και ιστορίες θεωρώ ότι είναι υγεία για ένα παιδάκι και δείχνουν πόσο έξυπνο είναι! Τα ξυπνήματα μέσα στη νύχτα μπορεί επίσης να είναι φυσιολογικά (εμένα η μικρή μου που είναι στην ίδια ηλικία ξυπνάει 2-3 φορές κατά μέσο όρο ακόμη και με ψάχνει, συνήθως φωνάζοντας)! Τώρα αν δεν το έκανε πιο πριν δεν σημαίνει ότι πρέπει απαραίτητα να θορυβηθείς! Μήπως συνήθως είναι μετά από μια έντονη μέρα (με πολλά ερεθίσματα, παιχνίδι, κόσμο, βόλτες κλπ;). Τότε το θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό! Το θέμα της υπνοβασίας δεν το γνωρίζω, αν και από αυτό που περιγράφεις δεν μου φαίνεται πολύ πιθανό! Πρόσεξέ το και ρώτησε και τον/την παιδίατρό σου!

 

 

Ναι, η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο συμβάν έγινε μετά απο μια πολύ έντονη ημέρα, παιχνίδι και κόσμο. Τα προηγούμενα όμως ήταν μετά απο μια συνηθισμένη, "βαρετή" μέρα για τα παιδιά θα έλεγα!

Εψαξα και βρηκα πληροφορίες για τα παιδια που υπνοβατούν και άκουσον άκουσον...το 17% των παιδιών υπνοβατεί! Δεν είναι όμως τραγική η κατάσταση αυτή απλά θέλει προσοχή...΄θέμα ασφάλειας του παιδιού και τρόπος προσέγγισης του χωρίς να το "ξυπνήσουμε"!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

κι εγώ υπνοβατούσα, μέχρι το γυμνάσιο

άναβα τα φώτα στο σπίτι, τις βρύσες, προσπαθούσα να ανοίξω την εξώπορτα με τα μάτια ανοιχτά

πήγαινα στο δωμάτιο των γονιών μου και άρχιζα να λέω μπερδεμένα πράγματα από τα μαθήματά μου

 

στην αρχή οι γονείς μου είχαν κατατρομάξει οι καημένοι

με ρώταγαν το πρωί, να με ψαρέψουν τι θυμάμαι απο το προηγούμενο βράδυ

γιατί δεν μπορούσαν να πιστέψουν ή να καταλάβουν αν ήταν υπνοβασία ή αν έτρεχε κάτι (άσε που μετά έτρεμαν μη φύγω απ'το σπίτι, μη πέσω απ'το μπαλκόνι, μη χτυπήσω όταν υπνοβατούσα - αλλά απ'οσο ξέρω ο υπνοβάτης είναι προσεκτικός γενικά σε θέμα ασφάλειας)

και αλήθεια δεν θυμόμουν τίποτα απολύτως

 

με έπαιρνε ήρεμα η μάνα μου από το χέρι, με χάιδευε, μου μιλούσε σιγανά για να μη με ξυπνήσει και να μη με τρομάξει και με έβαζε πάλι στο κρεβάτι μου και μου έλεγε "κοιμήσου ιωάννα μου" και ... κοιμόμουν (με κλειστά τα μάτια ε)

 

όλα αυτά μου τα είπαν οι γονείς μου πολύ αργότερα, αλλά αλήθεια εγώ δεν είχα συνείδηση εκείνων των στιγμών στην νύχτα

Link to comment
Share on other sites

Συγνωμη αλλα λογω κεκτημενης ταχυτητας δεν τα εθεσα σωστα τα ερωτηματα μου :lol:

 

Το Μάρτη θα γίνει 3 ετών.

Το μικρο παιδακι σου εννοω. Γιατι αν ειναι προσφατη η "εισβολη" (ετσι το βλεπουν μερικες φορες τα μικρα) μπορει απλα να ζηλευει.

 

τι εννοείς άν έκλαιγε και ξύπνιος έτσι?

Αυτο εννοω. Αρχικα λεω οκ υπνοβατει αλλα αν καταλαβα καλα εδω εννοεις εκλαιγε ξυπνιος. Σωστα?

Είχα λοιπόν αγκαλια το μικρό γιατί έκλαιγε, και έπαιζε μουσική το κουνελάκι, ξαφνικά βλέπω το "κατσικάκι" μου και πάει και ξαπλώνει κάτω απο το τραπεζάκι του καθιστικού και αρχίζει τα κλάματα. "τι έχεις αγάπη μου, γιατί κλαίς;" του λέω, "όταν παίζει μουσική το κουνελάκι, τα κατσικάκια κλαίνε!" μου λέει.

 

Αν ειναι προσφατη η γεννηση του μικρου πιστευω οτι ολα αυτα ειναι απο την ενταση. Μια φιλη μου υπνοβατουσε μικρη οταν ειχε πολυ αγχος.

Αυτο που υπογραμμισα το αναλυσατε καθολου?

Ειναι παιχνιδι που υποδηλωνει την παρουσια του μικρου στον χωρο μηπως?

 

Για την περιπτωση της υπνοβασιας θα ελεγα να το συζητησεις και με τον παιδιατρο σου ωστε να σου δωσεις οδηγιες πως ξυπναμε ακινδυνα τον υπνοβατη κλπ.

Οπωσδηποτε παντως κλειδωνε πορτες και επικυνδινα σημεια το βραδυ .

 

Προσωπικα θα εστιαζα στο κλαμα του (αν καταλαβα καλα και κλαιει και ξυπνιος) και θα προσπαθουσα να δω τι τον στεναχωρει.

Σιγουρα ο γυαλος ειναι στραβος.. δεν εξηγειτε αλλοιως!!

Link to comment
Share on other sites

Συγνωμη αλλα λογω κεκτημενης ταχυτητας δεν τα εθεσα σωστα τα ερωτηματα μου :lol:

 

 

Το μικρο παιδακι σου εννοω. Γιατι αν ειναι προσφατη η "εισβολη" (ετσι το βλεπουν μερικες φορες τα μικρα) μπορει απλα να ζηλευει.

 

 

Αυτο εννοω. Αρχικα λεω οκ υπνοβατει αλλα αν καταλαβα καλα εδω εννοεις εκλαιγε ξυπνιος. Σωστα?

 

 

Αν ειναι προσφατη η γεννηση του μικρου πιστευω οτι ολα αυτα ειναι απο την ενταση. Μια φιλη μου υπνοβατουσε μικρη οταν ειχε πολυ αγχος.

Αυτο που υπογραμμισα το αναλυσατε καθολου?

Ειναι παιχνιδι που υποδηλωνει την παρουσια του μικρου στον χωρο μηπως?

 

Για την περιπτωση της υπνοβασιας θα ελεγα να το συζητησεις και με τον παιδιατρο σου ωστε να σου δωσεις οδηγιες πως ξυπναμε ακινδυνα τον υπνοβατη κλπ.

Οπωσδηποτε παντως κλειδωνε πορτες και επικυνδινα σημεια το βραδυ .

 

Προσωπικα θα εστιαζα στο κλαμα του (αν καταλαβα καλα και κλαιει και ξυπνιος) και θα προσπαθουσα να δω τι τον στεναχωρει.

 

 

O μικρός το Φεβρουάριο θα γίνει 1 ετών.

Οταν ξάπλωσε κάτω απο το τραπεζάκι και έκλαιγε, ναι, ήταν ξύπνιος. Κοιταζόμασταν καλά καλά με τον άντρα μου όταν μας είπε ότι "όταν τα κουνελάκια παίζουν μουσική τα κατσικάκια κλαίνε"! και μπορώ να πώ ότι αυτή ήταν η αρχή για να αρχίσουμε να προβληματιζόμαστε! Θυμηθήκαμε και τα σηκώματα του μέσα στα μεσάνυχτα να τριγυρνάει μέσα στο σπίτι και μετά απο λίγες μέρες κατέβηκε και τη σκάλα μέσα στον ύπνο του για να ΄πάει να βρεί τη γιαγιά!

Πιστεύω ότι τον έχει επηρεάσει η "εισβολή" του μικρού στη ζωή μας, στο χώρο του, στα παιχνίδια του...προσπαθώ να είμαι όσο γίνεται κοντά του. Το πρόβλημα είναι ότι είμαι όλη μέρα σχεδόν μόνη, χωρίς βοήθεια, ο μικρός είναι στη φάση που θέλει να λίγο ακόμα να περπατήσει και ασχολούμαι λίγο παραπάνω μαζί του. Λέω του μεγάλου μου να με βοηθάει για να συμμετέχει και αυτος (σαν παιχνίδι) και τα καταφέρνει μια χαρά! Κάποιες φορές όμως, νευριάζει και φωνάζει: "δεν είναι δικό μας το μωρό, είναι των ξένων!!!" ή "δεν τον άγαπάω", όταν καμια φορά έχω αγκαλιά το μικρό μου λέει: "μην τον αγκαλιάζεις!" κι άλλα τέτοια!

Σίγουρα τον έχει επηρεάσει λοιπόν αλλά εγώ δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να κάνω!

Link to comment
Share on other sites

Τωρα αρχιζει ο μικρος να εχει αισθητη παρουσια, να διεκδικει χωρο και χρονο :?

 

Να πω κατι που πιθανοτατα παιδαγωγικο δεν ειναι αλλα εμενα με βοηθησε?

 

Καμαρωνα και ελεγα στον "μεγαλο" (οταν ο μικρος δεν ηταν μπροστα) οτι κουραστηκα και ανυπομωνω να μεγαλωσει ο μικρος και να γινει σαν εκεινο και να ειναι καλα που με βοηθαει , και καλα οτι ο μικρος βαζει μια τσιριδα που τρυπαει το τυμπανο αλλα δεν φταιει γιατι δεν μπορει να πει τι θελει κλπ.

 

Ολα αυτα και καλα συνομμωτικα και μεταξυ μας γιατι τον αγαπουσαμε και απλα ανυπομονουμε να γινει μεγαλος σαν εκεινον. :D

 

Δυσκολη φαση που μονο υπομονη και αγαπη μπορει να προσφερεις.

Την περνανε ολα δυστυχως.

 

Κι εμεις στα ιδια ειμαστε. Ανυπομωνω να μεγαλωσει λιγο ακομα ο Γιαννης μπας και βρουνε κανενα κοινο .

Σιγουρα ο γυαλος ειναι στραβος.. δεν εξηγειτε αλλοιως!!

Link to comment
Share on other sites

Τωρα αρχιζει ο μικρος να εχει αισθητη παρουσια, να διεκδικει χωρο και χρονο :?

 

Να πω κατι που πιθανοτατα παιδαγωγικο δεν ειναι αλλα εμενα με βοηθησε?

 

Καμαρωνα και ελεγα στον "μεγαλο" (οταν ο μικρος δεν ηταν μπροστα) οτι κουραστηκα και ανυπομωνω να μεγαλωσει ο μικρος και να γινει σαν εκεινο και να ειναι καλα που με βοηθαει , και καλα οτι ο μικρος βαζει μια τσιριδα που τρυπαει το τυμπανο αλλα δεν φταιει γιατι δεν μπορει να πει τι θελει κλπ.

 

Ολα αυτα και καλα συνομμωτικα και μεταξυ μας γιατι τον αγαπουσαμε και απλα ανυπομονουμε να γινει μεγαλος σαν εκεινον. :D

 

Δυσκολη φαση που μονο υπομονη και αγαπη μπορει να προσφερεις.

Την περνανε ολα δυστυχως.

 

Κι εμεις στα ιδια ειμαστε. Ανυπομωνω να μεγαλωσει λιγο ακομα ο Γιαννης μπας και βρουνε κανενα κοινο .

 

:P:p καλοοοοοο!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

PROSPATHISE NA MILISEIS MAZI TOU. OSO BOREIS,DES TI TON ENOXLEI.

AN KAI PISTEYW PWS MEGALWNEI KAI ANAPTYSETAI TO AISTHIMA ZHLIAS PROS TO MIKROTERO ADERFAKI TOU.

OSO GIA TIS FWNES KATA TI DIARKEIA TIS HMERAS,PROSPATHISE OSO BOREIS NA TIS ELEXEIS,MONO PANIKO TOUS PROKALEIS .MHN XEXNAS DEN EINAI KOUFA .....MWRA EINAI KAI PSAXNOUN TROPO NA EPIKOINONISOUN.

Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν θα σου πώ την ιστορία μου μπάς και σου φανεί η δικιά σου παιχνιδάκι...:D!Στο παλιό σπίτι που μέναμε (μετακομίσαμε τον Μάιο)αντιμετωπίζαμε μεγάλο θέμα με τον ύπνο της μεγάλης μου!

 

Ξύπναγε κατά τις 2 ερχόταν στο δωμάτιο μας καθόταν στισ πολυθρόνες που είχαμε(ναι είχαμε πολυθρόνες μέσα στην κρεββατοκάμαρα ήταν αρκετά μεγάλη!:rolleyes:)έπαιρνε μαζί της και το κουκλάκι της και κα8όταν και μας κοίταζε!Κάποια στιγμή την παίρναμε χαμπάρι πηγαίναμε κοντά της(συνέχιζε φυσικά να μας κοιτάζει χωρίς να κουνη8εί η να πει κουβέντα:?)και την ρωτάγαμε γιατί ήρ8ε στο δωμάτιο του μπαμπά και της μαμάς.Τι μας απαντούσε?οτι ήθελε να διώξουμε απο το δωμάτιο της την γιαγιά με τον πράσινο σκούφο γιατί την τρόμαζε!!!!:?:confused:Σέκος εγώ!την πηγαίναμε στο κρεββατάκι της την ηρεμούσαμε τελικά κοιμόταν!που να κοιμηθούμε όμως εμείς(μόνο με σκόρδα αγκαλιά 8α μας έπαιρνε ο ύπνος!)

 

Σε λίγες μέρες τα ίδια ερχόταν μας κοίταζε χωρίς κουβέντες κι όταν την ρωτάγαμε γιατί ήρ8ε μέσα μας έλεγα οτι θέλει να κοιμηθεί με παρέα όπως έχει η μαμά τον μπαμπά!τι να κάνουμε παρέα κι αυτή στο κρεββατί.

Μια μέρα λοιπόν κι ενώ είχε καιρό να το κάνει μας έρχεται πάλι,εδώ ήμαστε λέμε...η ίδια ερώτηση όπως τα άλλα βράδια και η απάντηση...ο κύριος που κά8εται στην πόρτα στο δωμάτιο μου μου λέει να μην κοιμη8ώ αλλα να παίξω μαζί του!!!!:?:?:-?:?(μόνο τις εικόνες δεν κατεβάσαμε απο του τοίχους!!!)Στεναχώρια εγώ τι έχει το παιδί μου!

Γεννάω κι ενώ είχαν σταματήσει όλα αυτά αρχίσαν ξαφνικά κλάματα των παιδιών συγχρόνως!και η μεγάλη να μας λέει να διώξουμε τον παππού που κά8εται στο σαλόνι μας!!!τι αγιασμοί τι να κοινωνάμε όλοι μαζί τίποτα!Αλλάξαμε σπίτι και βρήκαμε την ψυχική μας υγεία και τον ύπνο μας!!!:-D:grin:

Δεν νιώ8εις καλύτερα τώρα???:P

yqVVp2.pngms8nrdk5f.png

Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν θα σου πώ την ιστορία μου μπάς και σου φανεί η δικιά σου παιχνιδάκι...:D!Στο παλιό σπίτι που μέναμε (μετακομίσαμε τον Μάιο)αντιμετωπίζαμε μεγάλο θέμα με τον ύπνο της μεγάλης μου!

 

Ξύπναγε κατά τις 2 ερχόταν στο δωμάτιο μας καθόταν στισ πολυθρόνες που είχαμε(ναι είχαμε πολυθρόνες μέσα στην κρεββατοκάμαρα ήταν αρκετά μεγάλη!:rolleyes:)έπαιρνε μαζί της και το κουκλάκι της και κα8όταν και μας κοίταζε!Κάποια στιγμή την παίρναμε χαμπάρι πηγαίναμε κοντά της(συνέχιζε φυσικά να μας κοιτάζει χωρίς να κουνη8εί η να πει κουβέντα:?)και την ρωτάγαμε γιατί ήρ8ε στο δωμάτιο του μπαμπά και της μαμάς.Τι μας απαντούσε?οτι ήθελε να διώξουμε απο το δωμάτιο της την γιαγιά με τον πράσινο σκούφο γιατί την τρόμαζε!!!!:?:confused:Σέκος εγώ!την πηγαίναμε στο κρεββατάκι της την ηρεμούσαμε τελικά κοιμόταν!που να κοιμηθούμε όμως εμείς(μόνο με σκόρδα αγκαλιά 8α μας έπαιρνε ο ύπνος!)

 

Σε λίγες μέρες τα ίδια ερχόταν μας κοίταζε χωρίς κουβέντες κι όταν την ρωτάγαμε γιατί ήρ8ε μέσα μας έλεγα οτι θέλει να κοιμηθεί με παρέα όπως έχει η μαμά τον μπαμπά!τι να κάνουμε παρέα κι αυτή στο κρεββατί.

Μια μέρα λοιπόν κι ενώ είχε καιρό να το κάνει μας έρχεται πάλι,εδώ ήμαστε λέμε...η ίδια ερώτηση όπως τα άλλα βράδια και η απάντηση...ο κύριος που κά8εται στην πόρτα στο δωμάτιο μου μου λέει να μην κοιμη8ώ αλλα να παίξω μαζί του!!!!:?:?:-?:?(μόνο τις εικόνες δεν κατεβάσαμε απο του τοίχους!!!)Στεναχώρια εγώ τι έχει το παιδί μου!

Γεννάω κι ενώ είχαν σταματήσει όλα αυτά αρχίσαν ξαφνικά κλάματα των παιδιών συγχρόνως!και η μεγάλη να μας λέει να διώξουμε τον παππού που κά8εται στο σαλόνι μας!!!τι αγιασμοί τι να κοινωνάμε όλοι μαζί τίποτα!Αλλάξαμε σπίτι και βρήκαμε την ψυχική μας υγεία και τον ύπνο μας!!!:-D:grin:

Δεν νιώ8εις καλύτερα τώρα???:P

 

 

φοβερό εεε!!!!!!!! Τώρα που το λές πριν αρκετό καιρό και εμένα ο δικός μου, ερχόταν αθόρυβα στο δωμάτιο μας, το κρεβάτι μας είναι αρκετά ψηλό, κάποια στιγμή λοιπόν άνοιξα τα μάτια μου και βλέπω το παιδί μου να έχει ακουμπήσει τους αγκώνες του στην άκρη του κρεβατιού, να ακουμπάει πάνω το πρόσωπο του και να με κοιτάζει ενώ κοιμόμουν! Δε ξέρω πόση ώρα ήταν εκεί! Το έχει κάνει 2-3 φορές μέχρι τώρα! Ενα βράδυ πάλι είχε ξυπνήσει και καθόταν στο κρεβάτι του και εκλαιγε, ήθελε λέει να διώξουμε το λύκο...αλλά δεν έδωσα βάση γιατί σίγουρα είχε επηρεαστεί απο τα παραμύθια (κοκκινοσκουφίτσα, ο λύκος και τα 7 κατσικάκια, τα 3 γουρουνάκια) που διαβάζαμε εκείνο το διάστημα συνέχεια! Ενα βράδυ πάλι ήθελε να διώξουμε τη γριά με το μαύρο μαντήλι, εκεί ανησύχησα αλλά πάλι βρήκα δικαιολογία για να ηρεμήσουμε, είχαμε πάει να δούμε τη γιαγιά μου στο χωριό πριν λίγες μέρες η οποία είναι 100 ετών και φοράει μαύρο μαντήλι. Δε βλέπει συχνά γριές με μαύρο μαντήλι και έτσι φαντάστηκα ότι αυτή η εικόνα του εμεινε στο μυαλό και εκείνη τη ΄νύχτα μπορεί να τη θυμήθηκε και να φοβήθηκε!

Τι να πώ....άβυσσος η ψυχή των παιδιών μας!!!

Link to comment
Share on other sites

PROSPATHISE NA MILISEIS MAZI TOU. OSO BOREIS,DES TI TON ENOXLEI.

AN KAI PISTEYW PWS MEGALWNEI KAI ANAPTYSETAI TO AISTHIMA ZHLIAS PROS TO MIKROTERO ADERFAKI TOU.

OSO GIA TIS FWNES KATA TI DIARKEIA TIS HMERAS,PROSPATHISE OSO BOREIS NA TIS ELEXEIS,MONO PANIKO TOUS PROKALEIS .MHN XEXNAS DEN EINAI KOUFA .....MWRA EINAI KAI PSAXNOUN TROPO NA EPIKOINONISOUN.

 

 

Το ξέρω ότι πρέπει να τις περιορίσω και προσπαθώ πολύ! Ηθελα να στείλω το μεγάλο μου παιδικό, για να περνάει πιο δημιουργικά η μέρα του, να κουράζεται και να έρχεται σπίτι πιο ήρεμος, αλλα΄λόγω ενος αναπνεύστικού προβληματος που έχουμε απο το καλοκαίρι και τρέχουμε απο γιατρό σε νοσοκομείο και που θτελικά καταλήξαμε πριν ένα μήνα ότι είναι αλλεργία, μας είπε και ο γιατρός να μην τον πάμε σε παιδικό για να μην αρρωστήσει πάλι, γιατί κάναμε θεραπεία! Τέλος παντων, αποφάσισα ότι πρέπει τα πρωινά μας να είναι δημιουργικά, σαν να ήταν σε παιδικό, τραγουδάμε, χορεύουμε, ζωγραφίζουμε, κάνουμε χειροτεχνίες...κάλά μέχρι εδώ! Πρέπει όμως και να μαγειρέψω, να απλώσω, να σιδερώσω (μια στις τόσες, τα αφήνω για καμια κυριακή που θα είναι και ο σύζυγος σπίτι), έχω και ένα άλλο παιδι που θέλει να περπατήσει. Δεν γίνεται να είμαι όλη την ώρα απο πάνω του! Και σου λέω ότι είμαι κάθε μέρα, όλη μέρα, ΜΟΝΗ ΜΟΥ με 2 πάάάάαρα πολύ ΖΩΗΡΑ παιδιά!

Θα σου πώ λίγα:

Εριξε ο μεγάλος μου την κουρτινόβεργα απο τη μια πλευρά (τυλιγόταν γύρω απο την κουρτίνα) και όπως έπεσε έσπασε το σοβά στή γωνία του τοίχου που βρήκε!!!

Εβαζε ο άντρας μου την καπελιέρα στο έπιπλο του μπάνιου περίπου2 ΄μέτρα. την είχε τοποθετήσει όρθια στο δωμάτιο του μικρού για να κάνει την προεργασία, είμαι στην κουζίνα και ακούω ΜΠΑΜΜΜΜ! έχει ρίξει την καπελιέρα στον απέναντι τοίχο και έχει φύγει μισό μέτρο σοβάς! Εκεί βέβαια έβαλα τις φωνές στον άντρα μου!

και για να καταλάβεις πόσο ζωηρός είναι και ο μικρός...εχθές είχα αφήσει την πόρτα του πλυντηρίου πιάτων ανοιχτή, το μικρό στη στράτα και έκανέ βόλτες στο σπίτι. φεύγω σφαίρα απο το πλυντήριο (γι αύτο και δεν πρόλαβα να κλείσω την πόρτα) για να πιάσω το μεγάλο μου που είχε σκαρφαλώσει στο 2ο ράφι της βιβλιοθήκης! Συγκρατήθηκα και δε φώναξα, του είπα ότι είναι επικίνδυνο και δε ΄θέλω να το ξανακάνει, πάω στην κουζίνα και τι να δώ...ο μικρός, έχει βγεί παρακαλώ απο τη στράτα, έχει ανέβει πάνω στην πόρτα του πλυντηρίου και προσπαθεί να ανέβει πάνω στον πάγκο της κουζίνας κρατώντας το πάνω ράφι του πλυντηρίου! Απίστευτο? Πόσο να κρατηθώ και εγώ η έρμη!!! Πολλές φορές, όταν κοιμηθούν και δεν έχει έρθει ακόμα ο άντρας μου, κάθομαι και κλαίω μόνη μου και βρίζω αυτή την οικονομική κρίση που με κάνει να σκέφτομαι τα 20 ευρώ βενζίνη που θα χρειαστώ για να πάω μια βόλτα τα παιδιά μου στο χωριό, να παίξουν, να ηρεμήσουν λίγο και αυτά και εγώ, κλαίω που ενώ θα μπορούσα να έχω μια βοήθεια στο σπίτι (όπως είχα παλιότερα), τώρα δεν το σκέφτομαι κάν. Κλαίω που λείπει τόσες ώρες ο άντρας μου απο το σπίτι για να δουλεύει. Ξέρεις οι δουλειές και των 2 μας περνάνε μεγάαααλη κρίση! Εγώ δουλεύω σεζόν σε ξενοδοχείο και ο άντρας μου είναι μηχανολόγος...αλλά ποιός φτιάχνει σπίτια τέτοιες εποχές!!!

έχω κουραστεί...αλλά θέλω για τα παιδιά μου το καλύτερο!

Link to comment
Share on other sites

Kαποιος αλλος να βοηθησει υπαρχει?

Μανα, πατερας, φιλη ... κατι.

Αν οχι βρες.

 

Βοηθεια μεγαλη ειναι οι γειτονισσες με συνομηλικα παιδακια οπου μπορεις να τα πας μια βολτα σε ενα σπιτι "ασφαλες¨" (αφου εχει παιδια) και να πεις και εσυ μια κουβεντα με εναν ανθρωπο που περναει τα ιδια και εκεινα να αλλαξουν λιγο παραστασεις.

 

Το "Χεσε :oops: το σπιτι , αστο να καει" ειναι οντως κατι που λεγεται ευκολα αλλα πραγματοποιειτε πολυ δυσκολα.:? Αλλα αν το κανεις για λιγες μερες ισως δωσεις μια ευκαιρια στον εαυτο σου να συνελθει.

 

Υπομονη καλη μου. Ολες αυτο κανουμε. Ειναι δυσκολο, θελει τρεξιμο και αντοχες και πραγματι οι οικονομικες δυσκολιες , περιοριζουν τις επιλογες.

 

Καποιο παρκο ισως? Υπαρχει κοντα? Το να βρισκομαι στην φυση παντα με ηρεμουσε οταν ξεφευγα (εξου και εχω γινει κολητη με το Παρκο Τριτση). Ειναι μια δωρεαν διαφυγη του μυαλου και της ψυχης . Για ολους.

 

Κοιταξε λιγο τις επιλογες σου και προσπαθησε να βγαινετε απο το σπιτι και να τα κλαταρεις λιγο τα μικρα (τον "μεγαλο" με την κινηση και τον "μικρο" με νεες παραστασεις ) :wink:

 

Τον Βασιλη δλδ. (που πηγαινε και παιδικο τονιζω) καπακι μετα τον παιδικο πηγαιναμε κολυμβητηριο (μονο τοτε ειχε ωρες ελευθερες το δημοτικο κολυμβητηριο μας) και ενω περιμενα να ειναι χωμα μετα , εκεινος μου ζηταγε και παιδικη χαρα :shock::shock:. Εγω ερειπιο ετρεχα παντου . Τον κλαταρα :mrgreen:.

Με 2 ειναι οντως πιο δυσκολο (εξου και νοιωθω οτι εχω κοψει πολλα απ οσα εκανα στον Βασιλη) αλλα και παλι... ειναι σε μια ηληκια που ειναι στο καροτσι και δεν περπαταει ακομα (οποτε ενα να κυνηγας). Εκμεταλλευσου την.

 

Πολλα φιλια και συναισθηματα συμπαραστασης κοριτσακι :D

Σιγουρα ο γυαλος ειναι στραβος.. δεν εξηγειτε αλλοιως!!

Link to comment
Share on other sites

Βρε κακό...σε καταλαβαίνω και σε πονάω κοριτσάκι μου!

 

Κοίταξε, για όλα τα άλλα δεν πολυξέρω, γι΄αυτό δεν μιλάω μη σε μπερδέψω.Αν όμως υπνοβατεί το παιδί (που είναι απόλυτα φυσιολογικό σε αυτή τη φάση λόγω του μικρού), αυτό που ξέρω (από τον αδελφό μου, που υπνοβατούσε και κατουρούσε το βράδυ το κρεββάτι του από τα 3 ως τα 7) είναι ότι συχνά γίνεται λόγω συσσωρευμένου στρες. Εμάς ας πούμε το έκανε λόγω της άσχημης σχέσης των γονιών μου, καθαρά.

 

Θα σου έλεγα να μιλήσεις πρώτα με τον παιδίατρο, να ξεκαθαρίσεις αν πρόκειται για υπνοβασία ή αν προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή ή αν αυτός είναι απλά ο τρόπος του να αποφορτίζεται, και βλέποντας και κάνοντας, από κει και πέρα.

Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν θα σου πώ την ιστορία μου μπάς και σου φανεί η δικιά σου παιχνιδάκι...:D!Στο παλιό σπίτι που μέναμε (μετακομίσαμε τον Μάιο)αντιμετωπίζαμε μεγάλο θέμα με τον ύπνο της μεγάλης μου!

 

Ξύπναγε κατά τις 2 ερχόταν στο δωμάτιο μας καθόταν στισ πολυθρόνες που είχαμε(ναι είχαμε πολυθρόνες μέσα στην κρεββατοκάμαρα ήταν αρκετά μεγάλη!:rolleyes:)έπαιρνε μαζί της και το κουκλάκι της και κα8όταν και μας κοίταζε!Κάποια στιγμή την παίρναμε χαμπάρι πηγαίναμε κοντά της(συνέχιζε φυσικά να μας κοιτάζει χωρίς να κουνη8εί η να πει κουβέντα:?)και την ρωτάγαμε γιατί ήρ8ε στο δωμάτιο του μπαμπά και της μαμάς.Τι μας απαντούσε?οτι ήθελε να διώξουμε απο το δωμάτιο της την γιαγιά με τον πράσινο σκούφο γιατί την τρόμαζε!!!!:?:confused:Σέκος εγώ!την πηγαίναμε στο κρεββατάκι της την ηρεμούσαμε τελικά κοιμόταν!που να κοιμηθούμε όμως εμείς(μόνο με σκόρδα αγκαλιά 8α μας έπαιρνε ο ύπνος!)

 

Σε λίγες μέρες τα ίδια ερχόταν μας κοίταζε χωρίς κουβέντες κι όταν την ρωτάγαμε γιατί ήρ8ε μέσα μας έλεγα οτι θέλει να κοιμηθεί με παρέα όπως έχει η μαμά τον μπαμπά!τι να κάνουμε παρέα κι αυτή στο κρεββατί.

Μια μέρα λοιπόν κι ενώ είχε καιρό να το κάνει μας έρχεται πάλι,εδώ ήμαστε λέμε...η ίδια ερώτηση όπως τα άλλα βράδια και η απάντηση...ο κύριος που κά8εται στην πόρτα στο δωμάτιο μου μου λέει να μην κοιμη8ώ αλλα να παίξω μαζί του!!!!:?:?:-?:?(μόνο τις εικόνες δεν κατεβάσαμε απο του τοίχους!!!)Στεναχώρια εγώ τι έχει το παιδί μου!

Γεννάω κι ενώ είχαν σταματήσει όλα αυτά αρχίσαν ξαφνικά κλάματα των παιδιών συγχρόνως!και η μεγάλη να μας λέει να διώξουμε τον παππού που κά8εται στο σαλόνι μας!!!τι αγιασμοί τι να κοινωνάμε όλοι μαζί τίποτα!Αλλάξαμε σπίτι και βρήκαμε την ψυχική μας υγεία και τον ύπνο μας!!!:-D:grin:

Δεν νιώ8εις καλύτερα τώρα???:P

 

Φαίη μου ανατρίχιασα!

Link to comment
Share on other sites

Kαποιος αλλος να βοηθησει υπαρχει?

Μανα, πατερας, φιλη ... κατι.

Αν οχι βρες.

 

Βοηθεια μεγαλη ειναι οι γειτονισσες με συνομηλικα παιδακια οπου μπορεις να τα πας μια βολτα σε ενα σπιτι "ασφαλες¨" (αφου εχει παιδια) και να πεις και εσυ μια κουβεντα με εναν ανθρωπο που περναει τα ιδια και εκεινα να αλλαξουν λιγο παραστασεις.

 

Το "Χεσε :oops: το σπιτι , αστο να καει" ειναι οντως κατι που λεγεται ευκολα αλλα πραγματοποιειτε πολυ δυσκολα.:? Αλλα αν το κανεις για λιγες μερες ισως δωσεις μια ευκαιρια στον εαυτο σου να συνελθει.

 

Υπομονη καλη μου. Ολες αυτο κανουμε. Ειναι δυσκολο, θελει τρεξιμο και αντοχες και πραγματι οι οικονομικες δυσκολιες , περιοριζουν τις επιλογες.

 

Καποιο παρκο ισως? Υπαρχει κοντα? Το να βρισκομαι στην φυση παντα με ηρεμουσε οταν ξεφευγα (εξου και εχω γινει κολητη με το Παρκο Τριτση). Ειναι μια δωρεαν διαφυγη του μυαλου και της ψυχης . Για ολους.

 

Κοιταξε λιγο τις επιλογες σου και προσπαθησε να βγαινετε απο το σπιτι και να τα κλαταρεις λιγο τα μικρα (τον "μεγαλο" με την κινηση και τον "μικρο" με νεες παραστασεις ) :wink:

 

Τον Βασιλη δλδ. (που πηγαινε και παιδικο τονιζω) καπακι μετα τον παιδικο πηγαιναμε κολυμβητηριο (μονο τοτε ειχε ωρες ελευθερες το δημοτικο κολυμβητηριο μας) και ενω περιμενα να ειναι χωμα μετα , εκεινος μου ζηταγε και παιδικη χαρα :shock::shock:. Εγω ερειπιο ετρεχα παντου . Τον κλαταρα :mrgreen:.

Με 2 ειναι οντως πιο δυσκολο (εξου και νοιωθω οτι εχω κοψει πολλα απ οσα εκανα στον Βασιλη) αλλα και παλι... ειναι σε μια ηληκια που ειναι στο καροτσι και δεν περπαταει ακομα (οποτε ενα να κυνηγας). Εκμεταλλευσου την.

 

Πολλα φιλια και συναισθηματα συμπαραστασης κοριτσακι :D

 

 

Aστα! Πριν παντρευτώ όλοι μου έλεγαν τι τυχερή που είμαι γιατί η μαμά μου είναι πολύ δραστήριος άνθρωπος και θα με βοηθούσε με τα παιδιά! Το πατρικό μου και το μαγαζί της ήταν στο κέντρο της πόλης και όταν είχα μόνο το ένα παιδί η αλήθεια είναι ότι με βοηθούσε οσο μπορούσε γιατί είχε ακόμα το μαγαζί. Ο πατέρας όμως πήρε σύνταξη και ήθελε να φύγει να πάει να μείνει μόνιμα στο χωριό! Εχτισε ένα σπίτι 150 τμ και εγκαταστάθηκε εκεί. Τη μαμά μου την κάναμε μπαλάκι, μια με το παιδί (για να πάω στη δουλειά), μια στο χωριό, στο μαγαζί...! Πολύ τρέξιμο η καημένη! Όμως η κρίση την επηρέασε και αυτή, και με αφορμή τη δεύτερη εγκυμοσύνη μου αποφάσισε να κλείσει το μαγαζί για να με βοηθήσει. Βγήκε στη σύνταξη (ήθελε ακόμα 3 χρόνια για να συνταξιοδοτηθεί κανονικά), και με βοήθησε αρκετά όταν πήγα στη δουλειά. Εμείς λόγω ανάγκης, αναγκάστηκα και πούλησα το πατρικό μου. Είχαμε ήδη αγοράσει καινούριο διαμέρισμα (αν το ήξερα ότι θα ερχόταν τέτοιες μέρες δε θα το πουλούσα και θα μέναμε εκεί για να γλίτωνα τα 800ευρώ δόση του σπιτιού). Τώρα που δε δουλεύω, η μαμά είναι στο χωριό με τον πάτέρα μου, και πριν ένα μήνα αρρώστησε και ο παππούς μου (100 ετών) που μένει σε άλλο χωριό και τις περισσότερες μέρες είναι εκεί για να τον βοηθάει!

Η πεθερά μου με βοήθησε και αυτή, γιατί τα 2 πρώτα χρόνια που παντρεύκα μέναμε δίπλα της στο χωριό. Μου κρατούσε το παιδί και πήγαινα στη δουλειά. Το θέμα όμως τώρα είναι ότι εμείς ήρθαμε στην πόλη και η πεθερά μου δεν έρχεται εδώ γιατί "δεν μπορεί"! Εδώ είναι κλεισμένη στο διαμέρισμα, δεν έχει παρέα και ένα σωρό δικαιολογίες...! Απο χθές είμαι πολύ νευριασμένη με αυτήν γιατί ήρθε στην πόλη να κάνει αφαίρεση μια ελιά που είχε στο πρόσωπο και δεν ήρθε καν μισή ώρα να δεί τα παιδιά! Βιαζόταν λέει να πάει στο χωριό γιατί ήθελε να κρατήσει τα 2 παιδιά του κουνιάδου μου, γιατί ήθελε η συνυφάδα μου να πάει στην πόλη (βόλτα εεε!!). Και γύρισε το βράδυ, η οποία βέβαια έχει και τη μαμά της στο χωριό!!!

Οι φίλες...με 2 δλδ που έχουν παιδιά στην ηλικία των δικών μου, δεν ξεκουνάνε απο το σπίτι, γιατί λένε...που να ξεσηκωνόμαστε τώρα με 2 παιδιά να ερχόμαστε! Δε μπορούν! Πήγα εγώ 1-2 φορές και με τα 2 παιδιά αλλά μετά...τη μια θα είναι άρρωστα τα δικά τους, την άλλη τα δικά μου! Με την κουμπάρα μου μένουμε απέναντι και όλο το χειμώνα έχουμε βρεθεί 2 φορές γιατί είμαστε συνεχεια άρρωστοι! Χθές πάλι είμασταν στο γιατρό, ίωση και ωτίτιδα!

 

Της είπα και αυτά που έχουν συμβεί...μου είπε ότι είναι ψυχολογικό, έχει πολύ ευαίσθητο ψυχικό κόσμο ο μεγάλος μου και τον έχει επηρεάσει πολύ η "εισβολή" του μικρού. Σύν όλα αυτά που περιέγραψα στην αρχή προστέθηκε άλλο ένα πρόβλημα τωρα και 2 μέρες...άρχισε να κεκεδίζει, ενώ μέχρι τώρα δεν είχε πρόβλημα!! Μου είπε ότι είναι παροδικό, να ηρεμήσω εγώ και να του δείχνω την αγάπη μου! Αν συνεχίσουν να υπάρχουν τα προβλήματα κανα δίμηνο ακόμα, θα πρέπει να το δεί παιδοψυχολόγος!!

Ωραία πράγματα!

Η ψυχολογία μου είναι απερίγραπτη, ρίχνω πάνω μου όλη την ευθύνη και δεν είμαι καθόλου καλά! Έίμαι όλη την μέρα μαζί τους και χ....κα και για το σπίτι! Θα μαζέψω το ΣΚ που θα είναι εδώ ο άντρας μου όλη μέρα!

 

Ξ'εχασα να πώ ότι κάθε φορά που βγαίνουμε έξω αρρωσταίνουμε! Είναι και ο καιρός περίεργος...μια κρύο...μια νότος! Με το νότο έχω πρόβλημα, πιάνει δύσπνοια το μεγάλο μου και επειδινώνεται το πρόβλημα, μέχρι και εισαγωγή στο νοσοκομείο μπορεί να κάνουμε! Οξυγόνο, κορτιζόνες και τα συναφή...

Επίσης, ξέχασα να πώ ότι και εγώ έχω όγκο στο στήθος και πρέπει να κάνω αφαίρεση αυτό το μήνα και όλο το αναβάλω γιατί το ταμείο είναι μείον!!! Περιμένει κάτι λεφτά ο άντρας μου τέλος του μήνα για να το κανονίσω...

Τι ψυχολογία να έχω μετά??

 

Αυτά τα λίγα...

Link to comment
Share on other sites

Φαίη μου ανατρίχιασα!

 

Φαντάσου εμείς τι παθαίναμε!!!Δεν τολμούσαμε να κλεισουμε μάτι.Και ήμουν και έγκυος!Ευτυχώς στο καινούρο μας σπίτι δεν έχουμε τέτοια.Αλλιώς θα νόμιζα πως εμείς κάτι κουβαλάμε μαζί μας...;):rolleyes:

yqVVp2.pngms8nrdk5f.png

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...