ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΑΠΩΛΕΙΑ

[linaki]

Δημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 29, 2008 11:29 am Θέμα δημοσίευσης: παιδι και απωλεια

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

Εχασα τον πατερα μου πριν 2 μηνες. Παλευε 18 μηνες με τον καρκινο σε σημειο που οι γιατροι απορουσαν πως ζουσε... Ειχε τοσο θέληση να ζήσει ενας τοσο ζωντανος ανθρωπος με τρομερη αδυναμια στον μοναδικο μεχρι στιγμης διχρονο εγγονο του. Και ο Σταματης του ειχε αδυναμια . Μπουα τον φωναζε δε μπορουσε να πει παππου.. Στο τελος ήταν αγνωριστος , σκελετος δε μπορουσε να μιλησει απο την αδυναμια .Τελευταια φορα που του πηγα τον μικρο πριν μπει στο νοσοκομειο και ο μικρος μου κατι επαθε δεν πηγαινε κοντα του ......... Και ο μπαμπας μου μην μπορωντας να του κανει παιχνιδια εκλεινε τα ματια του και γυρνουσε το κεφαλι του ταχα κρυβοταν και ο μικρος γελουσε... Ακομα τον ψαχνει , λεει μπουα σε πραγματα που του θυμιζουν αυτον (ενω τον αλλον παππου τον λεει παππου οταν τον βλεπει 2 φορες τον χρονο) ο μπουα ομως ειναι στον ουρανο και νευριαζει γκρινιαζει και λεει οτι θελει να τον φιλησει......Αυτα απο μια τρομακτικη απωλεια απο τα ματια ενος 2χρονου γιατι απ τα δικα μου ματια δε λεει να φυγει

 

Επιστροφή στην κορυφή

[linaki]

Δε μπορεσα να συνεχισω απ το κλαμα. Πειτε μου πως και τι να του πω? Τι ειναι σωστο? Του ειπα οτι ο παππους πεθανε. οτι δεν θα τον ξαναδουμε . Η αδελφη μου εκανε το λαθος να του πει οταν ειμασταν στα μνηματα οτι εδω ο παππους κανει νανι και ο μικρος τωρα οποτε παμε λεει μπουα ξυπνα.......

[Ursa Major]

Λινάκι συλλυπητήρια για την απώλεια του πατέρα σου. Είναι κι ο δικός μου καρκινοπαθής και αργά ή γρήγορα θα τον χάσουμε, μαζί κι η κόρη μου που είναι σήμερα τριών χρονών.

Σ'αυτά τα θέματα πάντως είμαι λίγο απλή.

Πέθανε ο παππούς, δεν θα τον ξαναδούμε.

Αν ρωτήσει τί είναι "πέθανε", θα το εξηγήσω ως μια κατάσταση του σώματος που δεν κινείται, δεν καταλαβαίνει, δε νοιώθει τίποτα κλπ κλπ.

Σε καμμία περίπτωση "κοιμήθηκε", "πήγε ταξίδι", "έγινε αγγελάκι", "έγινε αστεράκι" κλπ.

Αυτά δημιουργούν φοβίες στα παιδιά και τα κάνουν να συγχέουν τον ύπνο με το θάνατο, τα ταξίδια σαν απώλειες και πάει λέγοντας.

 

Αφού έγινε η "πατάτα" απο την αδερφή σου, προσπάθησε να εξηγήσεις πως ο παππούς δεν μπορεί να ξυπνήσει γιατί είναι πεθαμένος, δηλαδή δεν ακούει, δεν βλέπει, δεν αισθάνεται. Δηλαδή πως ο ύπνος αυτός δεν είναι σαν τον κανονικό ύπνο που κάνουμε όλοι οι ζωντανοί, αλλά είναι κάτι άλλο, που το λέμε θάνατο.

Παράλληλα, να του εξηγείς πως όσο ζούσε ο παππούλης τον αγαπούσε πολύ και πως αυτή η αγάπη δεν χάνεται ποτέ.

 

Και πάλι λυπάμαι, στενάχωρα αυτά ό,τι και να λέμε

[Afroditi D]

Linaki , συλλυπητήρια για τον θάνατο του πατέρα σου.

Και εγω πιστεύω πως θα πρέπει να εξηγήσετε στην μικρή με απλά λόγια , γιατι ο παππούς δεν μπορεί να είναι πια μαζί σας.

Να προσέξεις μην δημιουργηθεί στο παιδί η εντύπωση πως ανα πάσα ώρα και στιγμή μπορεί η μαμα ή ο μπαμπάς να πεθάνουν !

Μην νοιώσει πως μπορεί να χασει και εσας.

Επιβεβαιωσε την ισως πως εσεις θα είσαστε πάντα μαζί της.

[demi]

σαν φυσιοθεραπευτρια ειχα αναλαβει εναν καρκινοπαθη με ογκο στο κεφαλι..ειχε ενα 5 χρονο μοναδικο εγγονι και ειχαν πολυ στενη σχεση οι 2 τους...

οταν πεθανε και ενω η μητερα ηταν ψυχολογος λογο και της δικης της πολυ ασχημης καταστασης δεν αντιμετωπισε μαλλον σωστα την απωλεια..οποτε του ειπε ειναι στον ουρανο...περασε ο καιρος και ο μικρος ρωτουσε δεξια και αριστερα να μαθει την αληθεια και στο μικρο του μυαλουδακι να βρει μια ακρη..

μια μερα πηρε το μαχαιρι να κοψει της φλεβες του γιατι ετσι θ απηγαινε στον ουρανο μαζι με τον παππου...

την αλλη φορα τον προλαβαν στο μπαλκονι παρα τριχα θα επεφτε στο κενο για να παει στον παππου....

συγκλονιστηκα και πηγα στο σπιτι τους....με αγαπουσε το παιδακι πολυ γιατι με εβλεπε ποσο προσπαθουσα για τον ανθρωπο αν και ηξερα οτι ηταν απελπιδη προσπαθεια......

του μιλησα παρα πολυ ωρα αφου συμβουλευτηκα εναν ψυχολογο ...καπου στο 15 λεπτο ετρεξε και εφερε τον κουμπαρα του....μου ειπε παρε ολα τα λεφτα αλλα φερε μου τον παππου..τοτε καταλαβα οτι το παιδι χρειαζοταν πολυ δουλεια με καποιον ειδικο και οχι με εμενα..τον ετρεξε πολυ η μητερα του διοτι εκεινη ηταν σε χειροτερη κατασταση και δεν μπορουσε να προσφερει βοηθεια αν και ψυχολογος η ιδια...

 

θελω να καταληξω οτι το παιδι ειναι 2χρονο και θα ξεχασει...εσυ εισαι πολυ χαλια και σε καταλαβαινω απολυτα...αν χρειαζεται μην ντρεπεσαι να ζητησεις βοηθεια..πρωτα εσυ πρεπει να ηρεμησεις για να βοηθησεις το παιδι σου....φιλικα παντα ..

ο παππους θα ειναι παντα κοντα σας..σας αγαπαει και σας νοιαζεται και δεν θα ηθελε να σας βλεπει να υποφερετε τοσο πολυ..

[linaki]

demi σ ευχαριστω. Στην αρχη δεν το χα πολυπιστεψει αλλα οσο περναει ο κκαιρος γινομαι χειροτερα ηταν και οι μερες του Πασχα τωρα αστα να πανε.. Ξερω οτι ο μικρος θα τον ξεχασει (δεν θελω ομως ..)Εγω οντως ειμαι χαλια ισως και λογω εγκυμοσυνης δεν ξερω . ευχομαι με το μωρακι που θα ρθει να συνερθω τελειως .ασε που και με τον μικρο ξεχνιεμαι απιστευτα.

σ ευχαριστω παντως για τη συμβουλη σου..

[demi]

OΝΤΩς για τους ανθρωπους που θρηνουν οι Αγιες μερες ειναι ενας Γολγοθας..δεν ηξερα οτι εισαι εγκυος και σιγουρα η κατασταση ειναι ακομα πιο δυσκολη..

Καποια στιγμη θα γραψω τι ακριβως τι πιστευει η εκκλησια μας για την πορεια της ψυχης μετα τον θανατο..ειναι ενα θεμα που χρονια το μελεταω αλλα τελικα η εκκλησια μου εδωσε την πιο λυτρωτικη απαντηση..ισως αυτο με βολευε ..ισως αυτο ηθελα να ακουσω..

[vazelaki]

Λυπάμαι

[kiknaki]

linaki συλληπητήρια για τον πατέρα σου.

Εμείς πριν λίγους μήνες χάσαμε την γιαγια του συζυγου η οποία έμμενα από κάτω από εμάς και η μικρή μου είχε καθημερινή επαφή μαζί της.Όταν με ρώτησε που πήγε η γιαγιά της είπα αυτό που πιστεύω εγώ...οτι πήγε κοντά στον Θεούλη,όταν με ρώτησε γιατί της είπα οτι όποιος πεθαίνει πάει εκεί, όταν με ρώτησε πότε θα έρθει είπα οτί ποτέ δεν θα ξαναέρθει, όταν με ρώτησε γιατί πέθανε της είπα οτι ήταν πολύ γιαγιά και ήταν άρρωστη, όταν με ρώτησε αν θα πάω και εγώ στον Θεούλη της είπα όχι γιατί ούτε γιαγιά είμαι και ούτε άρρωστη και να μην φοβάται γιατί η μανούλα της θα είναι συνέχεια κοντά της.Είναι πολύ μικρή ακόμη για να της εξηγήσω οτι κάποια στιγμή θα χάσει κι εμένα.

Ίσως να σου είναι τώρα δύσκολο αλλά όταν μπορέσεις πες στον παιδάκι σου οτι ο παππούς πέθανε και δεν θα ξαναγυρίσει πίσω αλλά εκεί που βρίσκεται δεν κλαίει και δεν πονάει.έπισης κι αυτό αν είναι δύσκολο για σένα προσπάθησε το όμως για το παιδάκι σου μην δείχνεις θλίψη μπροστά του για να μην του δημιουργηθεί ο φόβος για τον θάνατο.

Με τον καιρό θα ξεχάσει ή θα μεγαλώσει με την ιδέα οτι δεν θα ξαναδεί τον παππού και το καλύτερο τώρα θα ήταν να μην ξαναπάει στο νεκροταφείο για λίγο καιρό ωστέ να ξεχάσει αν είναι δυνατόν αυτό που του είπε η αδερφή σου.

Τελειώνοντας θα ήθελα να πω οτι αυτά που παραθέτω είναι απλά μια φιλική συμβουλή,προσωπικά δεν θα ήξερα πως θα ήμουν αν βρισκόμουν στη θέση σου και γι'αυτό δεν μπορώ να σου πω τι να κάνεις και τι να πεις στα σίγουρα.

Και πάλι συλληπητήρια για τον πατέρα σου.

[linaki]

kiknaki σ ευχαριστω πολυ. Καταλαβα οτι ειναι πολυ μικρος για να ρωτησει τετοια πραγματα (ευτυχως δηλαδη) και θα το ξεχασει πολυ γρηγορα. Και γω εννοειται οτι δεν κλαιω μπροστα του και προσεχω πολυ. Ευχαριστω για τις συμβουλες σου

[τζινι]

Γεια σας!

Είναι ένα ωραίο βιβλίο. Λέγεται¨"ζει σ' αυτά που σου αφησε για να τον θυμάσαι", της Γ.Λάττα, εκδ. Διάπλους. Εχει ενα ωραιο παραμυθι μπροστα, πολυ συγκινητικό, πολυ ρεαλιστικο και μετα αναλυτικες πληροφορίες για το πως θα το πουμε, πως θα το αντιμετωπισουμε, τι να προσεξουμε. Ειναι το καλυτερο που εχω βρει μεχρι τωρα.